[Dedo]

in reply to: Srpske lazi i prevare #26131

Vrh
——————————————————————————–

Prijavi postCitiraj (i odgovori) Re: Srpske lazi i prevare
Postao/la Green Beret » sri 6. okt 2010, 01:36

Jos malo vijesti:

Obilić i Karađorđevići su bili Albanci

Knjiga Ane Di Lelio “Boj na Kosovu, albanski ep” koja treba uskoro da bude objavljena, uzburkala je duhove u Srbiji.

Amerikanka italijanskog porekla, iznoseći albansku priču o Kosovskom boju, tvrdi da su znamenite srpske istorijske ličnosti Miloš Obilić i Karađorđe Petrović zapravo bili Albanci. Ona to tvrdi na osnovu narodnog predanja Albanaca sa Kosova, piše dnevni list “Borba”.

Uprkos navodima Vladimira Ćorovića, jednog od najpoznatijih srpskih istoričara, koji je napisao da je Karađorđe preko plemena Vasojevića bio poreklom Albanac, te izjavi kralja Petra I, koju su svojevremeno prenele beogradske novine, da porodica Karađorđević potiče iz “znamenitog albanskog plemena Keljmendi”, srpski istoričari smatraju da se ne može sa sigurnošću tvrditi kojeg su porekla Obilić i Karađorđevići. Istoričar Radoš Ljušić, koji je pisao biografiju Karađorđa, kaže za “Borbu” da se ne može tačno utvrditi kojeg su porekla Karađorđevići.

“Postoji nekoliko varijanti. Pretpostavlja se da su Karađorđevići poreklom iz Vasojevića, ta varijanta je najverovatnija, ali se ne može dokazati. Druga je da su albanskog porekla, a treća da su došli iz Francuske. Ove dve tvrdnje su manje verovatne, tako da se ne može sa sigurnošću tvrditi odakle potiču Karađorđevići”, objasnio je Ljušić. On dodaje da, kada su u pitanju poznate ličnosti, svi se takmiče da dokažu da su upravo oni njihovog porekla.

“Tako je i sa Karađorđem, međutim, još jednom kažem da se tačno ne zna njegovo poreklo”, rekao je Ljušić. Književnik i predsednik Dukljanske akademije nauka i umetnosti Jevrem Brković kaže da je tačno da su Miloš Obilić i Karađorđe bili Albanci. “Miloš Obilić je bio poreklom Albanac u službi srpskog kneza Lazara, dok je Karađorđu otac bio Albanac sa severa Albanije, a majka iz plemena Vasojevića, iz jednog sela u okolini Andrijevice.

To je, bez sumnje, tačno, a postoji i knjiga koju je objavila SANU koja to povrđuje. Istoričari mogu da pričaju da Karađorđe i Miloš Obilić nisu Albanci, ali to ne mogu dokazati”, rekao je Brković.

On dodaje da je veliku misteriju oko Miloša Obilića uneo Njegoš. “U Srbiji do polovine 19. veka niko nije znao za Miloša Kobilića, kako mu je bilo pravo ime, a onda ga je upravo Njegoš uveo kao Obilića i stvorio mit o njemu. Zanimljivo je da je čitav Kosovski ciklus, koji je najlepši u srpskoj, a delimično i crnogorskoj književnosti, nastao u predelu Dalmacije i Crne Gore jer je Srbija tada bila pod turskom vlašću”, objasnio je Brković.

Ali najsmijesnije od svega je sto srbi govore da ne znaju njegovo porijeklo, ali znaju da sigurno znaju da nije Albanac. Kakva smijurija od historijskih mitova ovog plemena. “Vojno je pravilo da snage koje izvode okruzenje moraju ostaviti prolaz okruzenim trupama. Tako ce im pokazati da postoji izlaz pa ovi nece biti spremni da se bore na smrt.” – Sun Cu
Green Beret
PL BiH

Postovi: 3289
Pridružen/a: pet 12. okt 2007, 18:45
Lokacija: Bosna
Pošalji privatnu poruku

[Dedo]

in reply to: Bascanstvo (povrtlarstvo) #26130

mi smo vegeterijanci,zato nas samo povrce zanima

[Dedo]

in reply to: Srpske lazi i prevare #26095

Etrurci su bili SRBI

Etrurci su se nazivali Rasenima. Ras je drevni srbski grad, a Rasina ili Raška su reke koje protiču tim krajem. Oblast u Italiji gde su nekad živeli Raseni danas se zove Toskana (pleme Toske se danas većinom izjašnjavaju kao Albanci, a svi su potomci Srba, a uz samu reku Rasinu, žive i dan danas Srbi koji se prezivaju Toskići).

Istočno od Toskane nalazi se predeo nazvan “Arezzo” gde i danas postoji gradić koji se zove “Rassina”, isto kao i naša reka. Samo 40km istočnije može se pronaći gradić koji se zove Sorbano, a takođe, 70km istočno od Rima, se nalazi gradić po imenu Sorbo.

Nijedno od tih naziva naselja ne znače ništa na italijanskom jeziku!

Slovački arheolog, naučnik i pesnik, Jan Kollar (1793-1852), u svojoj knjizi navodi:
“Jméno Raseni, Rascia nepochybně do Etrurie tak se děděním od ohňoctivých praotců dostalo, jako i do Illyricum a do Serbie, kde též království a krajina Rascia, Rasciana a řeka Rasa Raska. Dosti na tom, že nejen kořen raz ras, ale i všecky formy, ve kterých se toto jméno v Etrurii i v Alpech ukazuje, čistě slavjanské jsou, jmenovitě koncovky en ena ka, Razen, Razena, Raska, a s předložkou po Po-rsena.”

Ili u prevodu na Srbski jezik:

„Ime Rasen, Rašja nesumljivo je iz Etrurije, i baštini se od praotaca od kojih je nasleđeno, kao i u Iliriku, i u Srbiji, gde je kraljevstvo i zemlja Raška, Rasiana, i reka Ras, Raska. Ali nije tu samo taj jedan koren reči „raz, ras“, ima ih i u svim oblicima, u kojima se ova imena u Etruriji i na Alpima prikazuju, koja su čisto slovenska, naime, nastavci „en, ena, ka“ – Razen, Razena, Raska, kao i sa predlozima „po“ – Po-r’sena.“

Staroitalia slavjanská, Císařská královská dvorská a státná tiskárna, 1853., str. 209-212

Sve ovo se dodatno potvrđuje knjigama:

“Dalimilova hronika” i
“Srbi do Rima”

[Dedo]

in reply to: Srpske lazi i prevare #26101

Etrurci su bili SRBI

Etrurci su se nazivali Rasenima. Ras je drevni srbski grad, a Rasina ili Raška su reke koje protiču tim krajem. Oblast u Italiji gde su nekad živeli Raseni danas se zove Toskana (pleme Toske se danas većinom izjašnjavaju kao Albanci, a svi su potomci Srba, a uz samu reku Rasinu, žive i dan danas Srbi koji se prezivaju Toskići).

Istočno od Toskane nalazi se predeo nazvan “Arezzo” gde i danas postoji gradić koji se zove “Rassina”, isto kao i naša reka. Samo 40km istočnije može se pronaći gradić koji se zove Sorbano, a takođe, 70km istočno od Rima, se nalazi gradić po imenu Sorbo.

Nijedno od tih naziva naselja ne znače ništa na italijanskom jeziku!

Slovački arheolog, naučnik i pesnik, Jan Kollar (1793-1852), u svojoj knjizi navodi:
“Jméno Raseni, Rascia nepochybně do Etrurie tak se děděním od ohňoctivých praotců dostalo, jako i do Illyricum a do Serbie, kde též království a krajina Rascia, Rasciana a řeka Rasa Raska. Dosti na tom, že nejen kořen raz ras, ale i všecky formy, ve kterých se toto jméno v Etrurii i v Alpech ukazuje, čistě slavjanské jsou, jmenovitě koncovky en ena ka, Razen, Razena, Raska, a s předložkou po Po-rsena.”

Ili u prevodu na Srbski jezik:

„Ime Rasen, Rašja nesumljivo je iz Etrurije, i baštini se od praotaca od kojih je nasleđeno, kao i u Iliriku, i u Srbiji, gde je kraljevstvo i zemlja Raška, Rasiana, i reka Ras, Raska. Ali nije tu samo taj jedan koren reči „raz, ras“, ima ih i u svim oblicima, u kojima se ova imena u Etruriji i na Alpima prikazuju, koja su čisto slovenska, naime, nastavci „en, ena, ka“ – Razen, Razena, Raska, kao i sa predlozima „po“ – Po-r’sena.“

Staroitalia slavjanská, Císařská královská dvorská a státná tiskárna, 1853., str. 209-212

Sve ovo se dodatno potvrđuje knjigama:

“Dalimilova hronika” i
“Srbi do Rima”

[Dedo]

in reply to: Srpske lazi i prevare #26071

Prijavi post Citiraj (i odgovori) Re: Srpske lazi i prevare
Postao/la Green Beret » čet 18. jun 2009, 17:19

SRBIJANSKE LAZI, MITOLOGIJA I IZMISLJENA HISTORIJA

Clanak koji slijedi, prvi puta je objavljen u Washington Report on Middle East Affairs, izdanje Jan/Feb. 1995 godine, str.16. pod naslovom Peace Proposal Provides Serbs Disproportionate Share of Bosnia.

Autor: Dr. Amira Dzirlo
(arhitektonska inzinjerka i historicar iz Washington-a, SAD)

Medju mnogim laznim srbijanskim tvrdnjama u konekciji sa mirovnim pregovorima (1992-1995) bila je i izjava da “prema dokumentima Srbi posjeduju 64 posto zemljista Bosne i Hercegovine, ali su spremni da vrate 15 posto svoga teritorija Bosnjacima od sveukupnih 70 posto koje su zauzeli.”

Znacajna fabrikacija

Ovo zasigurno nije njihova jedina fabrikacija, nego usprkos vrlo znacajna. Moze se vrlo jednostavno i brzo dokazati da je lazna, provjerom bilo koje zemljopisne knjige izdate prije II Svjetskog rata. Ovim ce biti dokazano da je 51 procenat teritorija Bosne i Hercegovine klasificirano kao sumsko zemljiste, a preostalih 49 posto koristeno za agrikulturu i stocarstvo. Od sumske povrsine, 95 procenata je bilo u vlasnistvu drzave – sto znaci drustveno vlasnistvo svih gradjana – dok je samo 31 procenat zemljista klasificiranog kao agrikulturno bilo u privatnom vlasnistvu Bosnjaka, Hrvata i Srba. Stoga, samo 15 procenata zemljistva Bosne i Hercegovine je bilo u privatnim rukama, sto nikako ne moze opravdati srpske tvrdnje o posjedovanju nad 64% zemljista, osim kroz mitologiju i izmisljenu istoriju.

“Popis Stanovnistva i Zemljisnog Vlasnistva iz 1910” – inace, zadnji cenzus sproveden vrlo pazljivo i vjerodostojno od Austro-Ugarske administracije – biljezi da je od privatnog vlasnistva zemljista u Bosni i Hercegovini pravoslavnim Srbima pripadalo samo 6 procenata, katolickim Hrvatima 2.6 procenata, muslimanima Bosnjacima 91.1 procenat i ostalima 0.3 procenta zemljista.

Medjutim, nakon pobjede Saveznickih sila – koje su podrzavale Srbe – nad Austro-Ugarskim Carstvom, novo-stvoreno i Srbima-dominirajuce Kraljevstvo Srba, Hrvata i Slovenaca, zapocelo je “Prvu Agrarnu Reformu” u periodu 1918 i 1919. Tom reformom je Bosnjacima sveukupno oduzeto 2.66 miliona jutara (1,076,675 hektara) zemlje. Kao posljedica, ogroman broj Bosnjaka je ostavljen bez imanja i prisiljen da trazi ekonomski azil, vecinom u Turskoj.

U slicnoj sceni, Hrvati i Katolicka Crkva su ostali bez svojih imanja, a time i bez svojih mogucnosti za prosperitet. Dr. Stjepan Radic, Hrvatski vodja, bio je ubijen u Skupstini od strane Srbijanskog poslanika Punise Racica, iz razloga sto je izjavio da su Bosanci opljackani od svoga pravednog nasljedja.

Sve dosadasnje lazne tvrdnju mogu i moraju biti dokazane kao takve

Konacno, u periodu 1936-1937, vecinom zahvaljujuci pisanjima Radica i nekih muslimanskih clanova Hrvatske stranke, vlada je priznala da bi Bosnjaci morali biti kompenzirani za svoje gubitke u “pogresnom rukovodjenju” agrarnih reformi 1918.

Odluceno je da se Bosnjacima izdaju certificati za vrijednost oduzete zemlje, koji bi bili placeni u 36 vladinih isplata, sa prvom retroaktivnom isplatom 1935. Medjutim, samo 4 isplate su napravljene.

Kao posljedica, zemljiste koje je oduzeto od Bosnjaka 1918-1919 ne moze se pripisati kao zemljiste koje “pripada” Srbima, niti se moze zakonski trasferisati njihovim potomcima. Mi isto mozemo dodati da je vrijednost zemljista otetog od Bosnjaka sracunata 60 procenata nize od svoje stvarne vrijednosti tog vremena. Jasno je da je ovo slucaj “ulicne pljacke” kojima su bili pogodjeni muslimanski i katolicki Bosanci, premda su katolici u Bosni posjedovali mnogo manju proporciju zemljista.

Primjer kako ovo afektuje sadasnje realnosti je agrikulturna dolina Lijevce u blizini Banja Luke, jedno od najplodnijih zemljista u cijeloj Bosanskoj Krajini. Sve do 1918, u tom okrugu nije zivio niti jedan jedini Srbin. Ta povrsina je bila kompletno nastanjena Bosnjacima i Hrvatima.

Poslije 1918, Bosansku Krajinu su poceli nastanjiva Srbi iz Srbije i iz Like, vecinom “Solunasi” (Srbi originalno iz Salonike i sjeverno-istocnog dijela Grcke) i njihovi potomci. Bosanska Krajina je danas postala “Srpska regija”, iz koje su svi ne-Srbi protjerani.

U “Drugoj Agrarnoj Reformi”, koja je trajala u periodu 1945-1946, ponovo, oni koji su najgore prosli su bili ne-Srpski vlasnici zemlje u Bosni, Vojvodini i Slavoniji. Nikakva kompenzacija nije placenu za otetu zemlju iz razloga sto su navedeni zemljovlasnici bili proglaseni “neprijateljima naroda” i “ratnim bogatasima”. Sva zemlja koju je vlada Josipa Broza Tita odlucila da oduzme je bila “prema odluci narodne skupstine” i mocnih sluzbenika, gotovo ekskluzivno Srba. Ovo je postignuto bez ikakvih sluzbenih registrija ili validnih sudskih odluka.

Cesus 1991: Muslimani, Hrvati i “Jugosloveni”

Zato, sve dosadanje lazne tvrdnje mogu i moraju biti dokazane kao takve. Prema zadnjem popisu stanovnistva iz 1991 godine, Bosnjaci i Hrvati su cinili 61 procenat stanovnistva Bosne i Hercegovine. Ako se uzme u obzir cinjenica da je bio i razumljivo veliki broj Bosnjaka i Hrvata koji su se izjasnili kao “Jugosloveni” (reflektirajuci njihov status kao pripadnika mijesanih brakova ili njihov prigovor slamanju bivse Jugoslavije u zasebne republike), sveukupni procenat Bosnjacke i Hrvatske populacije je vjerovatno blizi ka 66%.

Na drugoj strani, od 31.3 procenta populacije Bosne i Hercegovine koji su se izjasnili kao Srbi u censusu 1991 godine, od tog broja, oko 10 procenata su bili vojni oficiri i njihove familije koji su dosli u Bosnu i Hercegovinu vecinom iz Srbije i Crne Gore. Od pocetka rata, oni su se vecim dijelom vratili u Srbiju i Crnu Goru.

Stoga, realni procenat Srba u Bosni i Hercegovini je u prosjeku 28%, ili znacajno manje nego jedna trecina sveukupne populacije stanovnistva 1991.

http://www.geocities.com/famous_bosniak … zirlo.html
Green Beret
PL BiH

Postovi: 3216
Pridružen/a: pet 12. okt 2007, 18:45
Lokacija: Bosna
Pošalji privatnu poruku

[Dedo]

in reply to: Srpske lazi i prevare #26063

Prijavi post Citiraj (i odgovori) Re: Srpske lazi i prevare
Postao/la Green Beret » čet 18. jun 2009, 17:19

SRBIJANSKE LAZI, MITOLOGIJA I IZMISLJENA HISTORIJA

Clanak koji slijedi, prvi puta je objavljen u Washington Report on Middle East Affairs, izdanje Jan/Feb. 1995 godine, str.16. pod naslovom Peace Proposal Provides Serbs Disproportionate Share of Bosnia.

Autor: Dr. Amira Dzirlo
(arhitektonska inzinjerka i historicar iz Washington-a, SAD)

Medju mnogim laznim srbijanskim tvrdnjama u konekciji sa mirovnim pregovorima (1992-1995) bila je i izjava da “prema dokumentima Srbi posjeduju 64 posto zemljista Bosne i Hercegovine, ali su spremni da vrate 15 posto svoga teritorija Bosnjacima od sveukupnih 70 posto koje su zauzeli.”

Znacajna fabrikacija

Ovo zasigurno nije njihova jedina fabrikacija, nego usprkos vrlo znacajna. Moze se vrlo jednostavno i brzo dokazati da je lazna, provjerom bilo koje zemljopisne knjige izdate prije II Svjetskog rata. Ovim ce biti dokazano da je 51 procenat teritorija Bosne i Hercegovine klasificirano kao sumsko zemljiste, a preostalih 49 posto koristeno za agrikulturu i stocarstvo. Od sumske povrsine, 95 procenata je bilo u vlasnistvu drzave – sto znaci drustveno vlasnistvo svih gradjana – dok je samo 31 procenat zemljista klasificiranog kao agrikulturno bilo u privatnom vlasnistvu Bosnjaka, Hrvata i Srba. Stoga, samo 15 procenata zemljistva Bosne i Hercegovine je bilo u privatnim rukama, sto nikako ne moze opravdati srpske tvrdnje o posjedovanju nad 64% zemljista, osim kroz mitologiju i izmisljenu istoriju.

“Popis Stanovnistva i Zemljisnog Vlasnistva iz 1910” – inace, zadnji cenzus sproveden vrlo pazljivo i vjerodostojno od Austro-Ugarske administracije – biljezi da je od privatnog vlasnistva zemljista u Bosni i Hercegovini pravoslavnim Srbima pripadalo samo 6 procenata, katolickim Hrvatima 2.6 procenata, muslimanima Bosnjacima 91.1 procenat i ostalima 0.3 procenta zemljista.

Medjutim, nakon pobjede Saveznickih sila – koje su podrzavale Srbe – nad Austro-Ugarskim Carstvom, novo-stvoreno i Srbima-dominirajuce Kraljevstvo Srba, Hrvata i Slovenaca, zapocelo je “Prvu Agrarnu Reformu” u periodu 1918 i 1919. Tom reformom je Bosnjacima sveukupno oduzeto 2.66 miliona jutara (1,076,675 hektara) zemlje. Kao posljedica, ogroman broj Bosnjaka je ostavljen bez imanja i prisiljen da trazi ekonomski azil, vecinom u Turskoj.

U slicnoj sceni, Hrvati i Katolicka Crkva su ostali bez svojih imanja, a time i bez svojih mogucnosti za prosperitet. Dr. Stjepan Radic, Hrvatski vodja, bio je ubijen u Skupstini od strane Srbijanskog poslanika Punise Racica, iz razloga sto je izjavio da su Bosanci opljackani od svoga pravednog nasljedja.

Sve dosadasnje lazne tvrdnju mogu i moraju biti dokazane kao takve

Konacno, u periodu 1936-1937, vecinom zahvaljujuci pisanjima Radica i nekih muslimanskih clanova Hrvatske stranke, vlada je priznala da bi Bosnjaci morali biti kompenzirani za svoje gubitke u “pogresnom rukovodjenju” agrarnih reformi 1918.

Odluceno je da se Bosnjacima izdaju certificati za vrijednost oduzete zemlje, koji bi bili placeni u 36 vladinih isplata, sa prvom retroaktivnom isplatom 1935. Medjutim, samo 4 isplate su napravljene.

Kao posljedica, zemljiste koje je oduzeto od Bosnjaka 1918-1919 ne moze se pripisati kao zemljiste koje “pripada” Srbima, niti se moze zakonski trasferisati njihovim potomcima. Mi isto mozemo dodati da je vrijednost zemljista otetog od Bosnjaka sracunata 60 procenata nize od svoje stvarne vrijednosti tog vremena. Jasno je da je ovo slucaj “ulicne pljacke” kojima su bili pogodjeni muslimanski i katolicki Bosanci, premda su katolici u Bosni posjedovali mnogo manju proporciju zemljista.

Primjer kako ovo afektuje sadasnje realnosti je agrikulturna dolina Lijevce u blizini Banja Luke, jedno od najplodnijih zemljista u cijeloj Bosanskoj Krajini. Sve do 1918, u tom okrugu nije zivio niti jedan jedini Srbin. Ta povrsina je bila kompletno nastanjena Bosnjacima i Hrvatima.

Poslije 1918, Bosansku Krajinu su poceli nastanjiva Srbi iz Srbije i iz Like, vecinom “Solunasi” (Srbi originalno iz Salonike i sjeverno-istocnog dijela Grcke) i njihovi potomci. Bosanska Krajina je danas postala “Srpska regija”, iz koje su svi ne-Srbi protjerani.

U “Drugoj Agrarnoj Reformi”, koja je trajala u periodu 1945-1946, ponovo, oni koji su najgore prosli su bili ne-Srpski vlasnici zemlje u Bosni, Vojvodini i Slavoniji. Nikakva kompenzacija nije placenu za otetu zemlju iz razloga sto su navedeni zemljovlasnici bili proglaseni “neprijateljima naroda” i “ratnim bogatasima”. Sva zemlja koju je vlada Josipa Broza Tita odlucila da oduzme je bila “prema odluci narodne skupstine” i mocnih sluzbenika, gotovo ekskluzivno Srba. Ovo je postignuto bez ikakvih sluzbenih registrija ili validnih sudskih odluka.

Cesus 1991: Muslimani, Hrvati i “Jugosloveni”

Zato, sve dosadanje lazne tvrdnje mogu i moraju biti dokazane kao takve. Prema zadnjem popisu stanovnistva iz 1991 godine, Bosnjaci i Hrvati su cinili 61 procenat stanovnistva Bosne i Hercegovine. Ako se uzme u obzir cinjenica da je bio i razumljivo veliki broj Bosnjaka i Hrvata koji su se izjasnili kao “Jugosloveni” (reflektirajuci njihov status kao pripadnika mijesanih brakova ili njihov prigovor slamanju bivse Jugoslavije u zasebne republike), sveukupni procenat Bosnjacke i Hrvatske populacije je vjerovatno blizi ka 66%.

Na drugoj strani, od 31.3 procenta populacije Bosne i Hercegovine koji su se izjasnili kao Srbi u censusu 1991 godine, od tog broja, oko 10 procenata su bili vojni oficiri i njihove familije koji su dosli u Bosnu i Hercegovinu vecinom iz Srbije i Crne Gore. Od pocetka rata, oni su se vecim dijelom vratili u Srbiju i Crnu Goru.

Stoga, realni procenat Srba u Bosni i Hercegovini je u prosjeku 28%, ili znacajno manje nego jedna trecina sveukupne populacije stanovnistva 1991.

http://www.geocities.com/famous_bosniak … zirlo.html
Green Beret
PL BiH

Postovi: 3216
Pridružen/a: pet 12. okt 2007, 18:45
Lokacija: Bosna
Pošalji privatnu poruku

[Dedo]

in reply to: Bascanstvo (povrtlarstvo) #26058

jel mislis meni podvaliti onu lanjsku a sebi ostaviti friske

[Dedo]

in reply to: Bascanstvo (povrtlarstvo) #26067

jel mislis meni podvaliti onu lanjsku a sebi ostaviti friske

[Dedo]

in reply to: Srpske lazi i prevare #26011

KRALJEVIC MARKO JE KRVAVO DOSAO DO SVOJE TITULE TURSKOG VEZIRA

Koliko su Srbi samo zamlaceni sopstvenim lazima o samima sebi,najbolje govori cinjenica da redom vjeruju da je njihov mitski “junak” Kraljevic Marko,najveci borac protiv Turaka,dok je stvarnost upravo suprotna. Kraljevic Marko se je borio na strani Turaka,a ne protiv njih.Kraljevic Marko se tako zestoko borio za Turke da je dogurao i do titule turskog vezira.

VIDI OPSIRNIJE O TOME NA SLJEDECEM LINKU:

http://www.znanje.org/lektire/i22/02/02…icnost.htm

Marko Kraljevic rodjen je sredinom XIV vijeka kao sin kralja Vukasina, gospodara Prilepa, i velikog dijela Makedonije, i majke Jevrosime. Otac, kao vladar tog dijela Makedonije, opremio je vojsku sa bratom despotom Ugljesom. Ta vojska trebala je da sprijeci dalju najezdu Turaka na Balkansko poluostrvo i porobljavanje Srbije. Dok su bili utaboreni na obalama rijeke Marice, u noci 1371. godine, Turci su ih bez najave napali i napravili pravi masakr. U bici na Marici poginuo je Vukasin i njegov brat a njegova zemlja pala pod tursku vlast. Marko, kao prestolonasljednik,postaje turski vazal. To je podrazumjevalo i njegovo angazovanje u vojnim operacijama turske vojske. Ubrzo se dokazao kao snazan i sposoban borac pa je dosao do titule turskog vezira, sto je prestavljalo visok polozaj u turskom drustvu. Njegovo omiljeno oruzje je, bas kao i u narodnim pjesmama, bio topuz kojim je vjesto baratao. Sudbina mu je odredila da izgubi zivot u bici na Rovinama i to na strani vojske koja je pogubila njegovog oca i okupirala njegovu zemlju. Dakle, njegova prava istina o njegovom zivotu je dosta surova i daleka od prica iz narodnih pjesama, koje su ga velicale kao “najveceg srpskog junaka”.U stvarnosti,kraljevic Marko je bio turski vezir.
Green Beret
PL BiH

Postovi: 3286
Pridružen/a: pet 12. okt 2007, 18:45
Lokacija: Bosna
Pošalji privatnu poruku

[Dedo]

in reply to: Srpske lazi i prevare #26023

KRALJEVIC MARKO JE KRVAVO DOSAO DO SVOJE TITULE TURSKOG VEZIRA

Koliko su Srbi samo zamlaceni sopstvenim lazima o samima sebi,najbolje govori cinjenica da redom vjeruju da je njihov mitski “junak” Kraljevic Marko,najveci borac protiv Turaka,dok je stvarnost upravo suprotna. Kraljevic Marko se je borio na strani Turaka,a ne protiv njih.Kraljevic Marko se tako zestoko borio za Turke da je dogurao i do titule turskog vezira.

VIDI OPSIRNIJE O TOME NA SLJEDECEM LINKU:

http://www.znanje.org/lektire/i22/02/02…icnost.htm

Marko Kraljevic rodjen je sredinom XIV vijeka kao sin kralja Vukasina, gospodara Prilepa, i velikog dijela Makedonije, i majke Jevrosime. Otac, kao vladar tog dijela Makedonije, opremio je vojsku sa bratom despotom Ugljesom. Ta vojska trebala je da sprijeci dalju najezdu Turaka na Balkansko poluostrvo i porobljavanje Srbije. Dok su bili utaboreni na obalama rijeke Marice, u noci 1371. godine, Turci su ih bez najave napali i napravili pravi masakr. U bici na Marici poginuo je Vukasin i njegov brat a njegova zemlja pala pod tursku vlast. Marko, kao prestolonasljednik,postaje turski vazal. To je podrazumjevalo i njegovo angazovanje u vojnim operacijama turske vojske. Ubrzo se dokazao kao snazan i sposoban borac pa je dosao do titule turskog vezira, sto je prestavljalo visok polozaj u turskom drustvu. Njegovo omiljeno oruzje je, bas kao i u narodnim pjesmama, bio topuz kojim je vjesto baratao. Sudbina mu je odredila da izgubi zivot u bici na Rovinama i to na strani vojske koja je pogubila njegovog oca i okupirala njegovu zemlju. Dakle, njegova prava istina o njegovom zivotu je dosta surova i daleka od prica iz narodnih pjesama, koje su ga velicale kao “najveceg srpskog junaka”.U stvarnosti,kraljevic Marko je bio turski vezir.
Green Beret
PL BiH

Postovi: 3286
Pridružen/a: pet 12. okt 2007, 18:45
Lokacija: Bosna
Pošalji privatnu poruku

[Dedo]

in reply to: Srpske lazi i prevare #26009

lazi i prevare
Postao/la Green Beret » ned 14. jun 2009, 21:23

BITKA KOD NIKOPOLJA , 1396.

Krajnje je jasno da su Srbi narod patoloskih psihopata koji lazu sami sebe da su pobijedili na Kosovu,a redom poklani bili,da je kraljevic Marko bio najveci borac protiv Turaka,a kraljevic Marko bio turski vezir,da su “pravoslavci” branili “krscansku Evropu” ,a ti isti “pravoslavci” za Turke ratovali 500 godina.U tu svrhu kao najbolji primjer treba uzeti “Bitku kod Nikopolja” koja se odigrala sedam godina poslije Kosovske bitke…Sa jedne strane krscanska evropska vojska,a sa druge Turci i Srbi.

Cuveni južnoslovenski historičar i intelektualac Ivan Lovrenović u eseju Lament nad Beogradom piše o bitci kod Nikopolja, na bugarskoj obali Dunava, godine 1396. Ta bitka, iako za evropsku povijest kudikamo bitnija od one Kosovske, kod Srba je sistematski prešutkivana. Lovrenović piše kako je boj na Kosovu, kojim su Srbi (i svi drugi u bivsoj Jugoslaviji) bombardovani iz svih izvora saznanja, od školskih udžbenika, preko televizije do usmenog predanja, “realno, tek jedna od etapnih bitaka u silnom nadiranju osmanslijske vojske i ekspanziji osmanlijske države u jugoistočnoj Evropi, koja je u opštoj istoriji tog vremena zabilježena tek kao oveća fusnota”.

Bitka kod Nikopolja, o kojoj Srbi nisu učili ništa, dešava se dakle sedam godina nakon Kosovskog boja. Do tog trenutka sultan Bajazit (ili, kako bi bilo tačnije izgovarati, Bajazid) pokorio je Srbiju i Bugarsku, i sada ga historija zatiče kako nadire na vrata Ugarske. Sigismund, ugarski kralj, okuplja vojnu alijansu sastavljenu od francuskih, njemačkih i engleskih vitezova. To je NATO tog vremena, i Sigismund je pun nade pred moćnom vojskom od 120 000 ljudi. Dok čitava kršćanska Evropa gleda u njega i moli se da njegova snaga bude dostatna da zaustavi nadiranje Turaka, Sigismund se u Nikopolju priprema za krvavu bitku.

Naša predstava o srednjovjekovnim bitkama uveliko je stvorena filmskim prikazima tih klanica. Objektivna slika bila je još surovija. Stotine hiljada tijela u sudaru za sobom su ostavljale rijeke krvi, koje su se kod Nikopolja ulile u plavi Dunav, raskomadana ljudska tijela po poljima i smrt, dokle god je, kroz dim spaljenih kuća i krike unesrećenih, dosezao ljudski pogled.

Na trenutak se činilo da će kršćani, vođeni hrabrošću, prije svega francuskih vitezova, ostvariti veliku pobjedu protiv Bajazita, zvanog Jildirim – Munja i tako odbraniti “kršćansku Evropu”. Ali sultan je bio briljantan strateg, koji je u odsudnom trenutku potegao svoje skriveno, a najmoćnije oružje. Na vrhuncu bitke on na kršćane pušta svoju “elitnu vojsku” – pet hiljada srpskih vitezova na čelu sa Stefanom Lazarevićem. Srpskim despotom,a njegovim vazalom”. Hroničar dalje piše: “Dio kršćanske vojske koji uteče pokolju, potopi se u Dunavu, a dio dopade Turskoga ropstva”. Pozivajući se na američku historičarku Barbaru Tuchman i njenu knjigu Daleko ogledalo, Lovrenović ovako opisuje posljedice trijumfa srpskog oružja kod Nikopolja: “Cijela tri vijeka od tada, sve do Jana Sobieskoga i bitke pod Bečom 1683, neće Zapad uspjeti sakupiti snage ni sloge da se odupre Osmanlijama”.

Eto,kako su Srbi branili “krscansku Evropu”.
Green Beret
PL BiH

Postovi: 3286
Pridružen/a: pet 12. okt 2007, 18:45
Lokacija: Bosna
Pošalji privatnu poruku

[Dedo]

in reply to: Srpske lazi i prevare #26021

lazi i prevare
Postao/la Green Beret » ned 14. jun 2009, 21:23

BITKA KOD NIKOPOLJA , 1396.

Krajnje je jasno da su Srbi narod patoloskih psihopata koji lazu sami sebe da su pobijedili na Kosovu,a redom poklani bili,da je kraljevic Marko bio najveci borac protiv Turaka,a kraljevic Marko bio turski vezir,da su “pravoslavci” branili “krscansku Evropu” ,a ti isti “pravoslavci” za Turke ratovali 500 godina.U tu svrhu kao najbolji primjer treba uzeti “Bitku kod Nikopolja” koja se odigrala sedam godina poslije Kosovske bitke…Sa jedne strane krscanska evropska vojska,a sa druge Turci i Srbi.

Cuveni južnoslovenski historičar i intelektualac Ivan Lovrenović u eseju Lament nad Beogradom piše o bitci kod Nikopolja, na bugarskoj obali Dunava, godine 1396. Ta bitka, iako za evropsku povijest kudikamo bitnija od one Kosovske, kod Srba je sistematski prešutkivana. Lovrenović piše kako je boj na Kosovu, kojim su Srbi (i svi drugi u bivsoj Jugoslaviji) bombardovani iz svih izvora saznanja, od školskih udžbenika, preko televizije do usmenog predanja, “realno, tek jedna od etapnih bitaka u silnom nadiranju osmanslijske vojske i ekspanziji osmanlijske države u jugoistočnoj Evropi, koja je u opštoj istoriji tog vremena zabilježena tek kao oveća fusnota”.

Bitka kod Nikopolja, o kojoj Srbi nisu učili ništa, dešava se dakle sedam godina nakon Kosovskog boja. Do tog trenutka sultan Bajazit (ili, kako bi bilo tačnije izgovarati, Bajazid) pokorio je Srbiju i Bugarsku, i sada ga historija zatiče kako nadire na vrata Ugarske. Sigismund, ugarski kralj, okuplja vojnu alijansu sastavljenu od francuskih, njemačkih i engleskih vitezova. To je NATO tog vremena, i Sigismund je pun nade pred moćnom vojskom od 120 000 ljudi. Dok čitava kršćanska Evropa gleda u njega i moli se da njegova snaga bude dostatna da zaustavi nadiranje Turaka, Sigismund se u Nikopolju priprema za krvavu bitku.

Naša predstava o srednjovjekovnim bitkama uveliko je stvorena filmskim prikazima tih klanica. Objektivna slika bila je još surovija. Stotine hiljada tijela u sudaru za sobom su ostavljale rijeke krvi, koje su se kod Nikopolja ulile u plavi Dunav, raskomadana ljudska tijela po poljima i smrt, dokle god je, kroz dim spaljenih kuća i krike unesrećenih, dosezao ljudski pogled.

Na trenutak se činilo da će kršćani, vođeni hrabrošću, prije svega francuskih vitezova, ostvariti veliku pobjedu protiv Bajazita, zvanog Jildirim – Munja i tako odbraniti “kršćansku Evropu”. Ali sultan je bio briljantan strateg, koji je u odsudnom trenutku potegao svoje skriveno, a najmoćnije oružje. Na vrhuncu bitke on na kršćane pušta svoju “elitnu vojsku” – pet hiljada srpskih vitezova na čelu sa Stefanom Lazarevićem. Srpskim despotom,a njegovim vazalom”. Hroničar dalje piše: “Dio kršćanske vojske koji uteče pokolju, potopi se u Dunavu, a dio dopade Turskoga ropstva”. Pozivajući se na američku historičarku Barbaru Tuchman i njenu knjigu Daleko ogledalo, Lovrenović ovako opisuje posljedice trijumfa srpskog oružja kod Nikopolja: “Cijela tri vijeka od tada, sve do Jana Sobieskoga i bitke pod Bečom 1683, neće Zapad uspjeti sakupiti snage ni sloge da se odupre Osmanlijama”.

Eto,kako su Srbi branili “krscansku Evropu”.
Green Beret
PL BiH

Postovi: 3286
Pridružen/a: pet 12. okt 2007, 18:45
Lokacija: Bosna
Pošalji privatnu poruku

[Dedo]

in reply to: Bascanstvo (povrtlarstvo) #25993

Kake si to sjemke poslo Irfi da ne poznaju rogaticku zemlju nisu kaze ni ponikle,il si to extra kupio one jalove.

[Dedo]

in reply to: Bascanstvo (povrtlarstvo) #26004

Kake si to sjemke poslo Irfi da ne poznaju rogaticku zemlju nisu kaze ni ponikle,il si to extra kupio one jalove.

[Dedo]

in reply to: Zdravlje:najvece bogatstvo o kome se malo brine. #25986

Sve su prilike da smo svi zdravi i rahat sto me posebno raduje.Sto napisah ovu recenicu razlog je, da u poslednjih cetiri mjeseca niko nista ne napisa o zdravlju. Pored svega moram nesto napisati kako bi svi koji dolaze na Rogatica.com mogli profitirati odnosno za sebe uzeti pouku.

Danas u svakom domacinstvu imamo mikrovalne peci u raznim izvedbama.Vecina nas nije upucena kako i na koji nacin se nesto zagrije, kad nejma vatre ili stuje na grijacima.Mozda bi neko mogao to srucno objasniti bilo bi lijepo bas ovdje i na ovom mjestu,kako to dolazi do zagrijavanja u mik.peci.Ali to nije poenta moga pisanja vec sam htio da napomenem slece,ako imas prijatelja i hoces nesto korisno da mu ucinis onda mu prenesi da nista ne podgrijava u plasticnim sudima ili u plasici bilo koje vrste.Dakle taj savjet je toliko vazan da se prenosi od prijatelja do prijatelja.Mnogi proizvodzaci pvc (polivinilnih) posuda tvrde suprotno al eto institut za zdravstvenu zastitu je drugog misljenja.Kod zagrijavanja plasticne ambalaze ili sudova mijesaju se stetna jedinjenja koja prouzrokuju vise vrsta karcinogenih oboljenja posebno na debelom crijevu.Zato koristite keramiku i staklo i nista drugo pa ma koliko vam tubaware tvrdili suprotno.

Misljenja sam da sam vam prenio koristan savjet koji niste znali,a oni koji su to ranije culi neka ovo uzmu za kritiku sto to nisu davno objavili.

[Author]

Posts