[mirsad_d]

in reply to: Znaš li? #14272

Svijet u brojkama

* Kada bi se kapilari ljudskog tijela prostirali u jednoj ravni, zauzeli bi površinu 19 teniskih terena.

* Energija koju bi neko proizveo vrišteći bez prestanka 8 godina, 7 mjeseci i 6 dana jedva da bi bila dovoljna da se podgrije šoljica kafe.

* Da bi se napravio krug koji odgovara prečniku Zemlje (40 075 km) bilo bi potrebno 33 miliona ljudi koji se drže za ruke; u slučaju Sunca, za ruke bi se moralo uhvatiti 3,7 milijardi stanovnika.

Gustina neutronskih zvijezda je tolika da je jedno njihovo zrnce veličine glavice čiode tri puta teže od njujorškog Empajer stejt bildinga.

Posljedice sudara dva automobila pri brzini od 64 km/h ravne su njihovom padu sa 16 metara visine, odnosno sa krova petospratnice.

Kocka od zlata koje su ljudi od početka historije do danas iskopali mogla bi da se izlije kocka veličine 19,8×19,8 metara čija bi svaka strana odgovarala površini parkinga za 28 automobila.

* Prostranstvo vasione je toliko da se u njemu nalazi 18 galaksija po glavi svakog od preko 6,5 milijardi stanovnika; samo naš Mliječni put, tek jedna od milijardi galaksija, sastavljen je od toliko zvijezda da bi svakome od stanovnika Zemlje moglo “pripasti” po 18 zvijezda.

* Dnevno se širom svijeta rodi 356 000 beba; kada bi se sve one ukrcale na trajekte koji plove po Sredozemlju, napunile bi 257 brodova.

* Prema nekim procjenama, čak 318 kilograma mrvica krekera, biskvita i koječega leži nataloženo između dirki na tastaturama računara koji su trenutno u upotrebi širom svijeta.

* Perutajući se brzinom od 50 000 mikroskopskih ljuspica u minutu svi tokom života u prosjeku izgubimo po dvadesetak kilograma kože.

* Kada bi se 10,5 kubnih kilometara vode, koliko se u jednom minutu iz Amazona ulije u Atlantik, ravnomjerno raspodijelilo na sve stanovnike planete, bilo bi je dovoljno da se svi do kraja života svaka 44 minuta svakodnevno brèkamo u punoj kadi.

* Omanji roj skakavaca od oko 50 miliona jedinki za svega jedan dan obrsti i uništi poljoprivredne usjeve koji bi bili dovoljni da se čitavih godinu dana prehranjuje 500 ljudi.

[mirsad_d]

in reply to: Znaš li? #14260

SEIZMIČNOST TERITORIJE SARAJEVA

Karta epicentara jacih potresa na teritoriji Sarajeva i okoline u periodu od 1900-2000. godine.

Na samoj teritoriji grada Sarajeva gotovo svakodnevno se javljaju zemljotresi intenziteta manjeg od III stepena Merkalijeve skale, koje registruju samo instrumenti. Epicentralna područja ovih poresa su Pale, Prača, Hrasno, Trebević, Vučja Luka i Vogošća. Snažniji zemljotresi su relativno rijetki. U toku jedne godine na teritoriji Kantona Sarajevo registruje se u prosjeku oko 100 zemljotresa. Dubina hipocentra se kreće od 4 do 30 km. Od tog broja, svake godine bude dva do tri zemljotresa koji mogu izazvati osjetljivo podrhtavanje tla ili nanijeti manju materijalnu štetu na građevinskim objektima. Od 1900. godine, tj. od kada se na ovom području zemljotresi instrumentalno registruju, zabilježeno je 74 zemljotresa čija magnituda je bila preko 3,0 Rihtera ili intenzitet veći od V stepeni Merkalijeve skale, odnosno to su zemljotresi koji su izazvali materijalne štete ili su odnijeli ljudske živote.
Prema raspoloživim podacima, najjači zemljotres koji se osjetio na području grada Sarajeva (a koji je instrumentalno zabilježen) se desio 1962. godine. Epicentar zemljotresa je bio na planini Treskavici oko 30 km južno od centra grada Sarajeva. U epicentru intenzitet ovog zemljotresa je iznosio VIII, a na teritoriji centra grada iznosio je VII stepeni Merkalijeve skale.
Uzimajući u obzir ove tektonske i seizmotektonske karte (podloge) kao i kasnija proučavanja seizmičnosti teritorije BiH utvrđeno je da se područje grada Sarajeva nalazi u zoni izmedu VI i VII stepena MCS skale.

Posebnu pažnju treba posvetiti starijim građevinskim objektima koji nisu aseizmički projektovani i na kojima zemljotres intenziteta VII stepeni Merkalijeva skale može dovesti do strukturnih oštećenja. U periodu izmedu Drugog svjetskog rata i agresije na BiH, prilikom gradnje, uzimani su u obzir i seizmički parametri tako da na ovim objektima može doći samo do manjih oštećenja (opadanje maltera, manje pukotine u pregradnim zidovima, rušenje dimnjaka i sl.). U posljednje vrijeme (nakon završetka rata) aseizmičko projektovanje na teritoriji Sarajeva se gotovo i ne uzima u obzir, naročito kod izgradnje stambenih objekata.

Iako statički stabilni ovi objekti su vrlo “ranjivi” naročito na horizontalna pomjeranja tla koja se javljaju kod zemljotresa na većoj epicentralnoj udaljenosti tako da može doći do brojnih strukturnih oštećenja čime su ugroženi i ljudski životi. Prilikom gradnje na padinskim dijelovima mnoge stabilne padine su izvođenjem nestručnih zemljanih radova postale uslovno stabilne, tj. kod pojave zemljotresa može doći do klizišta i nastanka velike materijalne štete, na što treba posebno obratiti pažnju.
Karta seizmičkog intenziteta za širu teritoriju Sarajeva

Karta seizmičkog intenziteta za širu teritoriju Sarajeva

“PROGNOZA” SEIZMIČNOSTI TERITORIJE SARAJEVA

Mada je vrlo nezahvalno davati “prognozu” seizmičkih događanja za bilo koju teritoriju, ipak na osnovu instrumentalnih podataka (kataloga), primjenjujući matematičko-fizikalni model seizmičnosti, došlo se do zaključka da se u narednih 100 godina na teritoriji grada Sarajeva mogu očekivati zemljotresi maksimalnog intenziteta do VII stepeni Merkalijeve skale. Zemljotresi tog intenziteta izazivaju materijalna oštećenja na građevinskim objektima, uglavnom bez ljudskih žrtava. Međutim, za vremenski period od 100 i više godina, prema ovim prognozama, može doći do razornih zemljotresa na podrucju planine Trskavice, koji mogu izazvati ogromne materijalne štete na građevinskim objektima na području Sarajeva i odnijeti mnogo ljudskih života.

[mirsad_d]

in reply to: Stare razglednice #14257

[mirsad_d]

in reply to: Stare razglednice #14256

[mirsad_d]

in reply to: Historija Rogatice #14255

SREDNJOVJEKOVNI GRAD BORAČ

Na oko desetak kilometara od Rogatice nalaze se ostaci srednjovjekovnog grada Borča. Borač se po prvi put pominje u X vijeku u djelima vizantijskog cara i pisca Konstantina Porfirogeneta kao utvrđenje.
Župa Boračka je u prvo vrijeme bila dosta mala, predstavljala je niže upravno tijelo, ali kasnije,kada je u njoj proširivanjem granica u području starovlaških planina sa obje strane rijeke Drine obuhvaćen veći broj naselja i kada je cijeli ovaj kraj ušao u fazu razvijenog feudalizma „SLAVNI GRAD”Borač(tako ga nazivaju mnogi historičari)sa svojim Varošištima postao je politički, kulturni, privredni, pa i saobraćajni centar u zemljama feudalnih gospodara Pavlovića, koji su iz njega vladali svojim podanicima.Pod svojom vlašću držali područje između gornjeg toka Bosne i Drine na istoku i Trebinja i Cavtata na jugozapadu. Tokom prvih godina turske vlasti i sam trg Rogatica nazivao se Borač, odnosno, pazar Borač.

Borač je podignut na teško pristupačnom stjenovitom terenu iznad lijeve obale rijeke Prače. Grad se sastojao iz više dijelova koji ukazuju na različite etape građenja.Grad je bio podignut na tri kote nejednake visine gdje su stajale kule i omeđen zidovima dužine oko 800 metara, čija je debljina iznosila tri metra
U neposrednoj blizini Borča nalazi se selo Varošište,lokalitet Carina i lijepa nekropola stećaka.To nam govori da je Borač imao i svoje predgrađe,koje se pominje u dubrovačkim istorijskim dokumentima kao Sootto Borac-Podborač.Tu se nalazio trg s carinarnicom, do kojeg je vodio stari karavanski put dolinom rijeke Prače ka Drini.
Grad se širio uporedo sa jačanjem političke snage i ugleda porodice Pavlović. Važno je naglasiti,da uz kraljevske gradove Bobovac i Jajce, po opsegu u čitavom arhitektonskom sklopu, Borač ulazi u red najvećih utvrđenih gradova na prostoru srednjovjekovne bosanske države. Bio je stalna rezidencija,omiljeno boravište Pavlovića, gdje su živjeli, vršili sviju vlast, izdavali povelje, primali strane diplomate i obavljali druge poslove. U Borač su dolazili dubrovački slikari, kovači i druge zanatlije.Vojvoda Radoslav Pavlović imao je kuću u Dubrovniku i bio je počasni dubrovački građanin.
Knezovi Pavlovići – Radenovići držeći pod svojom vlašću dobar dio karavanskog puta koji je Dubrovnik vezivao s balkanskim zaleđem, stekli su veliko bogatstvo od carina i trgovine. Njihov pečat na kojem je bio oslikan grad s tri kule i danas se čuva u dubrovačkom arhivu, a grad Rogatica je ranije koristi izgled njihovog grba kao zaštitini znak.
Borač nije preživio propast bosanske države.Nakon turskog osvajanja u ovome kraju došlo je do znatnih promjena. Grad Borač sa svojim Varošištima je opustio. Njegovo predgrađe je još samo kratko bilo u životu.Već prije 1485.godine bio je napušten i pao je u zaborav.
Stariji stanovnici sjećaju se vremena kada su kao djeca čuvajući stoku i igrajući se između zidina tražili podzemne prolaze i skriveno blago o kojima su slušali od starijih. Tom prilikom je Zora Pereula, sada već starica, pronašla zlatan prsten. Ipak, osim probnih iskopavanja, do sada nije ništa učinjeno da bi se ovaj spomenik istorije rekonstruisao i istražio.
Borač, nekada simbol moći i ugleda porodice Pavlović,danas je samo kompleks ruševina zaraslih u korov, a mogao bi da bude turistički dragulj.
Opština Rogatica planira iz sredstava budžeta uraditi prilazni put, očistiti prilaze zidinama i postaviti klupe, jer za nešto više nemaju sredstava

[mirsad_d]

in reply to: Rogatica – turizam, ugostiteljstvo, rekreacija #14254

“MEĐEĐA LIJESKA”

Na području Borike (Lijeska)nalazi se i raritetni primjerak stabla „Međeđe lijeske“ starosti 450 godina i obima krošnje 12 metara, izuzetne ljepote.

[mirsad_d]

in reply to: Rogatica – turizam, ugostiteljstvo, rekreacija #14253

Povijest Boričkog arapskog konja

Uzgojni cilj matične ergele Borike 1895.g. bio stvoriti idealnog konja za oplemenjivanje bosansko brdskog konja. Prema tome,u stvaranju takvog konja učestvovala je Austro-Ugarska monarhija sa svojim najboljim konjima iz svojih najboljih ergela (Babolna, Radautz i poljska ergela Slawuta). Ergela Borike je od 1895.g. počela uvoziti punokrvne konje iz Sirije, sve do 1919.g. kada su ubacili čistokrvnog šagija pastuha 19 Šagija X-XII kojeg su pripuštali na punokrvne i polukrvne arapske kobile. Kasnije je Hrasnica u svojim djelima naveo još neke konje koji nisu bili čistokrvni,a ciljano su se pripuštali na taj uzgoj. Ekstremni uvijeti na ergeli (niske temp. do -40, vukovi, medvijedi, duge zime, malo hrane) nisu bili pogodni za opstanak i kvalitetni uzgoj čistokrvnog pustinjskog konja, pa je zbog toga veliki broj uveženih konja iz Sirije obolio i uginuo, zato su ubacivani i “nečisti” konji iz najboljih Evropskih ergela. Nakon 110.g. uzgoja konj je ostao fenotipski identičan izvornom arapskom konju. Kvaliteta te naše genetike je dokazana tako da je parenjem u srodstvu dobiven najbolji i najljepši materijal- dokaz 100-godišnjeg kvalitetnog selekcijskog rada. Nakon svega stvoren je vrlo lijep, čvrst, otporan i izdržljiv arapski konj, koji je vrlo cijenjen i izvan naše zemlje, što govore podaci o velikom broju prodanih konja u Njemačku i šire nakon II. svijetskog rata. Imamo priliku da sačuvamo ovaj hvale vrijedan uzgoj, jer je Hrvatska jedina šansa za opstanak te genetike.
Mi kao takvi, želimo se samo dokazati u sportu i van naših granica, a Svijet nek nas svrsta gdje god želi, a mi smo svijesni kakvog arapskog konja imamo!

Od 20-tih godina prošlog stoljeća Evropa je počela razmišljati o izložbama arapskih konja, odnosno o uzgoju izložbenih arapskih konja. Od tada je sudbina i budučnost arapskih ratnih konja krenula “krivim” smjerom. Od pravih čvrstih, otpornih i vijernih ratnih konja počeo se stvarati atraktivan, lepršavi show konj. Prestalo se voditi računa o kvaliteti kopita, karaktera, uporabnosti konja. Počelo se pariti samo lijepo s lijepim, bez obzira na sve ostale karakteristike. Težilo se samo malim,suhim,glavama sa konkavnim profilom. Zbog toga su se kod izložbenih konja izgubile performanse trkačeg konja (zbog udubljene nosne linije smanjuje se direktan protok zraka, koji je za trku itekako potreban).
Nedavno je jedan šeik poručio evropskim uzgajivačima arapa: “JEDINO ŠTO JE ORGINAL ARAPSKO NA VAŠIM KONJIMA JE OGLAVINA!”
Danas se razlikuju u arapskom konjskom svijetu trkači konji, izložbeni konji, endurance konji, koji jedni s drugima nemaju nikakve veze. Kako se razlikuju po upotrebi, tako se razlikuju i po eksterijeru.
Naš arapski konj koji je uzgajan više od 110.g. u uvjetima koje smo naveli prije, ostao je nepromjenjen i izgledom i karakterom, s time da je očeličen u uvijetima koji nisu nimalo slični onima u njihovoj pradomovini.
Svima onima koje detaljnije zanima nastanak našeg arapskog konja preporučamo “bibliju” NAŠ ARAPSKI KONJ (1932.g.) dr.ing.Grković Milan, te u dijelima i radovima F.Hrasnice i A.Ogrizeka.
Borički arapski konj je stvaran isključivo na brdskim i planinskim terenima Bosne i Hercegovine, pa se zbog toga noseči na svojim leđima jahače i vojni teret razvio u vrlo snažnog jahačeg konja. Kao jahači vojni konj je ispao iz upotrebe jer je Evropa tražila višeg modernijeg konja. Krajem XIX. i početkom XXst. konj je kao ratno sredstvo polako počeo gubiti funkciju, zamjenjen je modernijom ratnom mehanizacijom. Pa su konji u vojnoj službi preuzeli ulogu paradnog konja ( u tipu konja trakenerske pasmine). Ipak je na području bivše Juge zadržan bosansko brdski konj i arapski konj kao vojni tovarni i jahaći konjsve do 60-tih godina XXst..
Uvid u to s kakvim se problemima morao nositi uzgoj arapskih konja daju i A.Ogrizek i F.Hrasnica u svojoj knjizi «Uzgoj konja»:

[mirsad_d]

in reply to: Kulturna baština i prirodne ljepote BiH #14252

Zaštićeni pejzaž Bijambara

Kad se iz doline rijeke Ljubine magistralnom cestom Sarajevo – Tuzla popne za kojih 150 metara nadmorske visine, putnik se nađe na početku prostrane Nišićke visoravni. Prema zapadu i sjeveru pružaju se valovite planinske livade, a prema jugu i istoku velike i guste šume. Na nekoliko mjesta pojavljuju se i stjenoviti krečnjački grebeni, koji cijelom pejzažu daju obilježja jedinstvene prirodne cjeline koji je prepoznat kao zaštićeno područje planine Zvijezda. Unutar tog prostora ili u neposrednoj njegovoj blizini nalazi se nekoliko vrlo vrijednih ambijentalnih i kulturno-istorijskih vrijednosti među kojima su najvažniji vrelo i kanjon rijeke Orlje, klanac Čude, nišan iz Bakića, crkva Olovske Gospe, i naravno kompleks Bijambara sa poznatim pećinama, koji je nedavno zakonom proglašen zaštićenim područjem pete kategorije, tj. “Zaštićeni pejzaž”.

Područje Bijambara, obuhvata 370 ha i smatra se jako vrijednim zbog svoje prirodne ljepote i bogatstva. Dobar pristup ovom području, zbog pogodnog položaja blizu magistralne ceste Sarajevo-Tuzla, čini ga još privlačnijim za turiste.

Na prosječnoj nadmorskoj visini od 950 m nalazi se gusta zimzelena šuma sa različitim vrstama borova, koja obiluje svježim zrakom. Tu su također i predivni pašnjaci kojima protiču dva potoka i pritom stvaraju mala jezerca koja poniru pod zemlju, u stjenovitu podlogu sačinjenu od karstificiranog krečnjaka. Obzirom da se nalazi u kraškoj regiji, ovo područje je bogato kraškim pojavama kao što su kraški ponori, vrtače, i što je najvažnije, 6 poznatih pećina. Zaštićeno područje je privlačno za sve one koji se bave speleologijom, šetanjem u prirodi, biciklizmom, planinarenjem, alpinizmon, itd.

Najveću atrakciju ovog područja zasigurno predstavlja pristup pećinama koje su lijepo grupirane. U tri horizonta nalazi se pet pećina koje imaju svoje ime i koje su poznatije, ali tu je također i jedna pećina bez imena koja je još nedovoljno istražena. Najveća pećina zove se Glavna bijambarska pećina ili Srednja bijambarska pećina ili jednostavno Bijambare.

Glavna pećina je dosta velika, i njena dužina iznosi 420 m (duž glavne staze, bez sporednih staza), sa 4 velika hodnika čiji prečnik doseže i do 60 m, a koji su visoki i preko 30 m.

Jedan od hodnika (zadnji), se zbog svoje impresivne veličine najčešće naziva “koncertna dvorana“. Pećina je bogata oblicima pećinskog nakita kao što su stalaktiti, stalagmiti, draperije, bigrene kade, stubovi i slično. Trenutno je nastanjena kolonijom šišmiša i cvrčaka, a moguće je naći i druge stanovnike.

Nakon kratkih istraživanja 1967. godine, u Gornjoj bijambarskoj pećini pronađen je alat za obrađivanje kamena, ostatak pećinskog čovjeka. Kosturi starih medvjeda, jelena i drugih životinja su također otkriveni u nekim od pećina.

Relativna blizina glavnih administrativnih, industrijskih i turističkih centara i planiranog Evropskog autoputa (korridor Vc), turistička tradicija i prirodna ljepota, čine ovu lokaciju posebno interesantnom za sve posjetioce, od djece školskog uzrasta do građana u potrazi za rekreacijom, od stranih turista pa do istraživača iz različitih oblasti nauke.

Ovakvo i ovoliko bogatstvo, svejedno da li se radi o prirodno-estetskim, kulturnim ili ekološkim vrijednostima koje na malom prostoru opstaju u harmoničnoj interakciji, zahtijeva znalačko upravljanje koje će osigurati očuvanje, održavanje i unapređenje pejzaža Bijambara u punom integritetu.

Tu se misli na nastavak održavanja skladne interakcije prirode i društvene zajednice, podržavajući način života i ekonomske aktivnosti koje su u skladu sa mjerama zaštite pejzaža i njegovih ukupnih ekoloških vrijednosti. Treba nastaviti održavati diverzitet pejzaža i staništa i sa njima povezanih vrsta i ekosistema. Bijambare trebaju biti otvorena laboratorija koja će poticati obrazovne i naučne aktivnosti kao i sve druge manifestacije koje će razvijati podršku javnosti prema zaštiti okoliša u ovoj i sličnim prirodnim sredinama. Na kraju osigurati podršku lokalne zajednice kroz njenu očiglednu dobrobit, bilo kroz različite privredne aktivnosti, bilo razvojem održivog turizma. Sve ove aktivnosti treba da prati odgovarajući sistem monitoringa posebno sa stanovišta antropogenog uticaja.

Upravljanje zaštićenim pejsažem Bijambara je prilika da se čovjek vrati prirodi jednako kao i da se priroda vrati u čovjeka. I jedno i drugo imaju šansu koja se ne smije propustiti.

Čovjek ima pravo da upravlja prirodom, ali, još više od toga, i da bude odgovoran za nju.

[mirsad_d]

in reply to: Kulturna baština i prirodne ljepote BiH #14251

NACIONALNI PARK SUTJESKA

[img size=150]http://photos-g.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc1/hs115.snc1/4962_1017954064505_1694749970_32742_2849936_n.jpg
[/img]
Sutjeska spada među najstarije parkove u Bosni i Hercegovini. Sutjeska je poznata po pobjedi partizana nad Nijemcima i tu je postavljen veliki kameni spomenik koji slavi ovu pobjedu. Park obuhvata 17,500 hektara prostora nedirnute i veličanstvene divljine.
Dom je jednoj od dvije preostale prašume u Evropi, zvanoj Perućica. Stabla bukve, visoka i preko 60 metara, kao i endemski crni borovi rastu na liticama koje štite ovu drevnu i zaista posebnu šumu. Vodopad Skakavac se može vidjeti sa vidikovca – ovaj 75-metarski vodopad je sakriven masivnom zelenom šumom koja prekriva dolinu. Rijeka Sutjeska uklesala je prelijepu dolinu u središtu parka i odvaja planinu Zelengoru od planina Maglić i Volujak.

Prašuma Perućica, u pozadini vodopad Skakavac

Najviši vrh Bosne i Hercegovine, Maglić 2,386 m, nalazi se u parku, na granici sa Crnom Gorom. Ovo je vrlo izazovan vrh čak i za iskusne planinare. Planina Zelengora je izvandredna za šetanje i planinarenje i na njoj se nalazi nekoliko renoviranih planinarskih domova. Nesvakidašnji je prizor vidjeti vukove i medvjede u njihovom prirodnom okruženju, stoga se nemojte iznenaditi ukoliko to doživite. To samo dodatno govori o očuvanosti i nenarušenosti ove prirode i života u njoj.

[img size=150]http://photos-f.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc1/hs143.snc1/5294_1027041971697_1694749970_52741_294633_n.jpg
[/img]
Maglić

Ako putujete iz Sarajeva idite cestom na relaciji Sarajevo- Trnovo prema Foči i onda skrenite na jug (ceste su označene) na cestu koja vodi prema Trebinju i dalje ka Dubrovniku. Dugi vijugavi put na kraju će vas dovesti do mjesta sa kojeg se pruža zadivljujući pogled na najviši vrh u zemlji. Tjentište je središte parka smješteno ispod glavne ceste. Na Tjentištu se nalazi ogromni kameni spomenik u znak sjećanja na čuvenu bitku na Sutjesci. Njegova monumentalnost i veličina ga čini vrijednim za pogledati.
[img size=150]http://photos-e.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc1/hs115.snc1/4962_1017953464490_1694749970_32740_314052_n.jpg
[/img]

Od Tjentišta će vam trebati oko 30-tak minuta do mjesta sa kojeg se vidi prašuma Perućica. Odavde postoje izvandredne planinarske staze koje kroz šumu vode do Trnovačkog jezera ili do planine Maglić. Za ture po parku najbolje se obratiti lokalnim
tour-operatorima.

[mirsad_d]

in reply to: Znaš li? #14250

POMRAČENJE (eklipsa)

Pomračenje nastaje kada se Zemlja, Mjesec i Sunce postave jedan iza drugoga u nizu. Ako je Mjesec između Sunca i Zemlje, tada dolazi do pomračenja Sunca (Sunčeva ili Solarna eklipsa), a ako se Zemlja nalazi između Sunca i Mjeseca, tada dolazi do pomračenja Mjeseca.

[img size=150]http://photos-a.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc1/hs123.snc1/5294_1027024771267_1694749970_52696_6838838_n.jpg
[/img]
Pomračenje Mjeseca i Pomračenje Sunca

Mjesec napravi krug oko Zemlje jedanput mjesečno, ali se u pravoj liniji sa Suncem nalazi svega 1-2 puta godišnje. Čak i tada pomračenje Sunca može biti viđena samo duž jednog uskog geografskog pojasa. U svakom slučaju, možemo reći da su, iako postoje, Sunčeve eklipse zapravo rijetka pojava.

Iako je Sunce mnogo veće od Mjeseca ono je, u odnosu na Zemlju, mnogo udaljenije od njega, tako da nam katkada na nebu izgledaju kao da su jednake veličine. Zbog toga pri pomračenju Mjesec može potpuno zakloniti Sunce stvarajući potpuno pomračenje (totalnu eklipsu) koja traje nekoliko minuta. Pri totalnom se pomračenju nebu zamrači, a oko tamnog Mjesečeva diska probija se Sunčeva korona u obliku nejasne aoreole svjetlećeg plina. Mnogo su češća djelimična pomračenja, kada Mjesec prekrije samo jedan dio Sunca. Pomračenje Mjeseca se dosta razlikuje od pomračenja Sunca. To je češća pojava i vidljivija pojava jer se vidi sa svih područja s kojih se te noći vidi Mjesec i traje nekoliko sati,tj.onoliko koliko je potrebno Mjesecu da prođe kroz Zemljinu sjenu. Tokom pomračenja Mjesec se sve vrijeme vidi, ali je tamne, crvenkaste boje.

Teorijski najduže potpuno pomračenje Sunca može trajati 7 minuta i 40 sekundi, što u praksi nije još zabilježeno i uobičajeno je trajanje mnogo kraće.

Potpuno pomračenje Mjeseca:

4. maja 2004.
28.oktobar 2004.
3.mart 2007.
28.august 2007.
21.februar 2008.
21.decembar 2010.

Potpuno pomračenje Sunca:
29.mart 2006.
1.august 2008.
22.juli 2009.
11.juli 2010.

Pomračenje Sunca

[mirsad_d]

in reply to: Stare razglednice #14249

[mirsad_d]

in reply to: Stare razglednice #14248

[mirsad_d]

in reply to: Stare razglednice #14247

[mirsad_d]

in reply to: Stare razglednice #14246

[mirsad_d]

in reply to: Stare razglednice #14245

[Author]

Posts