Forum Replies Created
-
820 godina Kulinove Povelje
820 godina Povelje bosanskog bana Kulina: I dok će biti mene (Bosne) …
Foto: Oslobođenje
Piše: Nada Salom
26/08/09 11:45
Dokument je to koji govori o zemlji Bosni na način da je ona imala svoju državotvornost, svog bana, svoje ustrojstvo, zakone, ugovore, i to još prije devet vijekova“Neprocjenjiva kao i Mona Liza”
U ime Oca i Sina i Sv. Duha. Ja ban bosanski Kulin zaklinjem se tebi, kneže Krvašu, i svima građanima Dubrovčanima da ću biti iskreni prijatelj Vama od sada i do vijeka, i pravi mir držati sa Vama i pravu vjernost dok god sam živ.
Sve Dubrovčane koji kao trgovci putuju po mojoj državi ma gdje ko hoće odsjesti ili gdje ko prolazi, pravom vjerom i pravim srcem držat ću ih bez ikakve štete (po njih), sem ako mi neko po svojoj volji učini poklon; i da im ne bude od mojih časnika nasilja; i dok će biti kod mene, pružit ću im savjet i pomoć kao što i samome sebi koliko god budem mogao, bez ikakve zle namjere.
Tako mi Bog pomogao i ovo sveto evanđelje.
Ja, Radoje dijak banov, pisah ovu knjigu po naredbi banovoj od rođenja Kristova tisuću i sto i osam deset i devet ljeta mjeseca avgusta – tekst (prevod) je napoznatije povelje u istoriji Bosne i Hercegovine.
Tri primjerka
Zapravo, među svim pisanim spomenicima bosanskog jezika najveći značaj imaju Humačka ploča (natpis na kamenu s kraja X i početka XI vijeka, najstariji pisani spomenik – Crkvi svetog Mihajla u Humcu kod Ljubuškoga) i Kulinova povelja ili Povelja Kulin bana. Povelja je napisana na starobosanskom jeziku, bosančicom. Ovaj dokument je ne samo najstariji dosad pronađeni očuvani bosanski državni dokument, nego i najstariji državni dokument kod svih južnoslovenskih naroda i država.
Avdo Palić ukopan u haremu Ali-pašine džamije
Klanjanje dženaze predvodio je reisu-l-ulema Islamske zajednice u BiH Mustafa ef. Cerić…
26.08.2009. 15:09Posmrtni ostaci Avde Palića, ratnog komandanta odbrane Žepe, ukupani su danas u haremu Ali-pašine džamije u Sarajevu.
Ukop Avde Palića bio je vjerski uz vojne počasti. Klanjanje dženaze predvodio je reisu-l-ulema Islamske zajednice u BiH Mustafa ef. Cerić.
Na dženazi je govorio dr. Bećir Heljić koji je kazao da je Žepa cijeli rat kao i danas ponosna što je rodila i imala takvog čovjeka.
Moralni lik heroja Avde Palića najbolje se vidi iz njegove humane i posljednje životne odluke o spašavanju naroda Žepe: “Dužan sam otići na pregovore ratnim zločincima po cijenu da izgubim sopstveni život ako ću pri tome spasiti i jedno dijete”. Otišao je na tu misiju i uhapšen je pred očima snaga međunarodne zajednice, kazao je Heljić.
Danas tražimo da ta međunarodna zajednica privede pred zakon odgovornosti Avdine ubice. Od države BiH tražimo s punom moralnom i ljudskom čašću da komandantu, brigadiru Avdi Paliću dodijeli najveće vojničko odlikovanje jer je on to sigurno davno zaslužio, kazao je Heljić.
Reisu-l-ulema Islamske zajednice u BiH Mustafa ef. Cerić dozvolio je jučer izuzetak od pravila prema kojem je harem Ali-pašine džamije u Sarajevu bio zatvoren za daljnje ukope odobrivši da u njemu budu ukopani i posmrtni ostaci Avde Palića.
Ispunjena je želja porodice da Avdo Palić bude ukupan u haremu Ali-pašine džamije jer su u tom mezarju sahranjeni posmrtni ostaci Avdinih bliskih saboraca Mehmeda Hajrića i Amira Imamovića, s kojima je Avdo i ekshumiran iz iste masovne grobnice u Vragolovima kod Rogatice.
Efendija Cerić je jučer u Sarajevu primio Esmu Palić, suprugu rahmetli Avde Palića koji je jula 1995. godine dopao u ruke srpskim snagama od kada je njegova sudbina bila nepoznata sve donedavno kada su posmrtni ostaci koji su prije više godina nađeni u masovnoj grobnici kod Rogatice identificirani kao njegovi nakon dugotrajne Esmine potrage i upornosti. Esma je nakon toga izrazila želju da identifikovani posmrtni ostaci budu ukopani u haremu Ali-pašine džamije u Sarajevu.
Rahmetli Avdo Palić bio je komandant 285. istočnobosanske lahke brigade (Žepačke brigade), a kojeg su 27. jula 1995. srpski agresori kidnapovali u bazi UN-a, u kojoj se nalazio kao pregovarač, te poslije toga mučki ubijen i skrivan.
Dženazi su prisustvovali predstavnici bh. vlasti, rodbina, prijatelji i saborci.
Autor: FENA
Sa dženaze Avde Palića
“Ja sam dužan pregovarati sa zločincima sve dok ijedno dijete u Žepi može biti spašeno”, rekao je Avdo Palić vojnom vrhu u Sarajevu, i time pokazujući visoki stepen vlastite odgovornosti spram naroda, kojem je obećao da će ostati uz njega do kraja
[img size=150]
Bh. državljanstva odrekle se 40.643 osobe
Bh. pasoš: Mnogi ga zamijenili evropskiZahtjev za ispis iz knjige državljana košta 800 KM, a ako se podnosi izvan BiH plaća se i dodatnih 250 eura takse…
25.08.2009. 14:45U poslijeratnim godinama državljanstva Bosne i Hercegovine, a time i pasoša odrekla su se 40.643 Bosanca i Hercegovca koji danas žive diljem svijeta, posljednji su podaci kojima raspolaže Državno ministarstvo civilnih poslova.
Izražen trend
Zanimljivo je da je trend odricanja državljanstva bio neujednačen prethodnih godina. Naime, do 2000. godine ovaj trend nije bio toliko izražen. Tek nakon 2000. bilježi se porast odricanja, koji je u 2003. kulminirao rekordom kada se 9.113 građana odreklo bh. državljanstva.
U 2004. državljanstva se odrekla 7.021 osoba, u 2005. više od 5.600, te je trend smanjenja broja zahtjeva nastavljen i u narednim godinama, ali se broj zahtjeva koji se godišnje podnesu nije spustio ispod cifre od 4.000.
Najviše Bosanaca i Hercegovaca odreklo se bh. državljanstva kako bi stekli državljanstva Austrije, Njemačke, Danske…
Iako u Ministarstvu ističu da nemaju podatke o tome koliko je novca uplaćeno u državnu kasu na konto zahtjeva za odricanje od državljanstva, u Vijeću ministara nam je nezvanično potvrđeno kako je riječ o cifri većoj i od 50 miliona KM. Naime, danas cijena odricanja od bh. državljanstva iznosi 800, odnosno 200 KM za osobe koje stječu državljanstvo država bivše Jugoslavije.
Važeća cijena
No, ova cijena važi samo za one koji se odluče zahtjev za odricanje od državljanstva podnijeti u BiH, jer ako to učine u nekom od bh. diplomatsko-konzularnih predstavništava, platit će i dodatnu taksu koja košta 250 eura.
No, da cijena ne igra ulogu i da ne može odvratiti hiljade onih koji su se odlučili odreći bh. državljanstva dovoljno govori podatak da ih je do 3. oktobra 2006. to odricanje koštalo po 1.700 KM.
Više onih koji su uzeli strane pasoše
Bosancima i Hercegovcima koji steknu državljanstvo druge zemlje ne oduzima se bh. državljanstvo, nego se oni odriču na vlastiti zahtjev, uglavnom zbog uvjetovanja iz države u kojoj nastavljaju život. Tako je broj bh. državljana koji su uzeli druga državljanstva veći od broja onih koji su se odrekli našeg. Jer, neke države, poput SAD, ne traže da se građanin odrekne izvornog državljanstva da bi dobio njihovo.
Autor: S. ŠKULETIĆ
Без чамца би били одсјечени од свијета
Datum: 23.08.2009 22:00
Autor: Сретен МитровићРОГAТИЦA – До мјештана јединих српских села Татиница и Стари Брод, која се налазе уз лијеву обалу Дрине на њеном 60 километара дугом водотоку од Горажда до Жепе, може се доћи само чамцем. У оба села има 11 домаћинстава у којима живи 14 људи, углавном изнемоглих седамдестогодишњака.
Кажу да је тешко живјети са чињеницом да су “одсјечени од цијелог свијета”, па кад им неко дође у село радују се као да је празник. Тако је било и недавно када су их посјетили чланови рогатичког Црвеног крста, који су им однијели и помоћ.
Секретар Општинског одбора ове организације Драгиша Јовичић је рекао да је живот мјештана у ова два села веома тежак.
– Дрина и језеро ХЕ “Бајина Башта” су их раздвојили од села Ђуревићи, Блаце и осталих у вишеградској жупи, а Старогорске стијене од боричке висоравни. Територијално припадају општини Рогатица, али због конфигурације терена више су наслоњена на 25 километара удаљени Вишеград у који, најчешће чамцима, одлазе по све што им је неопходно за живот – рекао је Јовичић.
Он је додао да ако треба да обаве посао у општини, катастру, полицији…, морају ићи у Рогатицу.
– Доћи из Татинице и Старог Брода у Рогатицу значи пјешачити најмање три сата зараслом козијом стазом уз литице Старогорских стијена и преко Грбавице и Старе Горе до Борика. Одатле, ако се стигне до шест часова, треба се превести аутобусом још 20 километара до центра општине – истакао је Јовичић.
Мјештани причају да је некада у Татиници и Старом Броду у 27 домаћинстава живјело 156 људи. Највише их је иселило половином шездесетих прошлог вијека, јер им је земља, а била је и добра и плодна, потопљена језером ХЕ “Бајина Башта”.
Они који су остали брзо су се покајали. Грешке су исправљали пратећи младе у “бијели свијет”, јер су, како кажу, од њихових села сви дигли руке.
Све очи упрте су у најмлађе: 52-годишњег Жарка Митрашиновића, Наду Шаренац која има четири године више и Десимира Шаренца који је ових дана изабран у Савјет мјесне заједнице Борике и од њега се очекује да у њихова села донесе бар мало оптимизма.
Sud BiH
17.08.2009. 17:59
Izvadio je nož i rekao Rifetu da će ga oguliti na komadićeSvjedoci se prisjetili Stojanove grupe i dana kad su odvođeni mještani sela Surovi Kraj…
Svjedok zamolio optuženog da mu kaže “gdje može kosti naći”Ahmed Kulić je selo Surovi, općina Rogatica, s nekoliko komšija napustio 29. juna 1992. godine, dan nakon što je čuo da je “Stojanova grupa prošla kroz selo i protjerala neke ljude”.
Nedugo nakon toga selo je napustilo još stanovnika, ali je njih osmero ostalo, a među njima Kulićeva majka, supruga i šestogodišnja unuka.
“Majku sam našao i sahranio, a ovo ostalo, nikad nikoga, ništa. Majka je ekshumirana 1997. godine. Glava joj je bila odvojena od skeleta… Tražio sam suprugu i unuku, imao sam krive tragove, ne zna se ništa. Stotine priča, pitaj ovoga, pitaj onoga… mene su priče dovele da umrem”, kazao je svjedok, te zamolio optuženog u sudnici da mu kaže “gdje može kosti naći”.
Tužilaštvo BiH tereti Stojana Perkovića, kao bivšeg komandira čete Vojske Republike Srpske (VRS) u mjestu Lađevine, općina Rogatica, za zločine protiv čovječnosti počinjene tokom 1992.
U jednoj od tačaka optužnice stoji da je Perković u junu 1992., s desetak pripadnika svoje jedinice došao u selo Surovi i “nezakonito lišio slobode određeni broj civila, a zatim je neke od njih fizički zlostavljao”.
Potom je, navodi se, poveo neke od mještana “u pravcu sela Lađevine, od kada im se gubi svaki trag”.
Kulić je ispričao da je početkom juna 1992. godine predao svoju lovačku pušku i pištolj “komšiji Stojanu Perkoviću”.
“Oružje smo predali u Lađevinama. Dobio sam potvrdu i Stojan je bio korektan. Stojan je izdavao potvrde, oko njega su bili vojnici. On je bio glavni među njima”, kazao je Kulić.
Rasim Makaš, drugi svjedok na ovom ročištu, također je kazao kako su mještani sela Surovi predavali oružje “komšiji Stojanu”. Makaš se prisjetio i 28. juna 1992. godine, dana koji, kako je rekao, nikad neće zaboraviti.
“Bio sam s djetetom kod kuće. Čula se galama i vidio sam desetak vojnika kako vode Rušida Makaša, mog brata Sulejmana i Jusufa Halitija. Doveli su ih do moje kuće, bio je i Stojan tu. Dvojica vojnika su doveli još Ismaila i Amira Makaša, moje bratiće. Stojan je rekao Jusufu da može ići, i počeo je udarati Rušida kundakom od puške, a onda i Amira”, opisao je svjedok prizor rekavši da je to posmatrao “s ograde svoje kuće”.
“Onda su doveli Rifeta Ajanovića i Nuhana Makaša. Stojan je rekao da Nuhana puste. Izvadio je nož i rekao Rifetu da će ga oguliti na komadiće i da će pjevati k’o slavuj”, prisjetio se svjedok.
Nakon nekog vremena, tvrdi svjedok, pušten je uz upozorenje da “pazi šta radi”. Nedugo nakon toga, napustio je rodno selo. Nikada nije saznao šta se desilo s trojicom mještana koji su zarobljeni ispred njegove kuće – “ni jesu li živi, ni mrtvi”, dok su brat Sulejman i bratić Ismail pušteni.
Nastavak suđenja zakazan je za 18. august, prenosi BIRN BiH – Justice Report.
Autor: Fena
Vijeće bošnjačke nacionalne manjine Grada Zagreba
RASIM HUREM – IN MEMORIAM
Prof.dr.sc. RASIM HUREM – Kratka biografija
Rođen 15. decembra 1927. Godine u Rogatici, Bosna i Hercegovina. Osnovnu školu završio u rodnom mjestu a srednje obrazovanje stekao u Mostaru. Studije završio na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Sarajevu, gdje je 1970. godine doktorirao.
U Institutu za historiju u Sarajevu radio od 1959. do 1991. godine gdje je uznapredovao od asistenta do naučnog savjetnika. Bavio se je savremenom historijom ograničivši istraživački rad na područje Bosne i Hercegovine. Neke rezultate rada izložio na nekoliko naučnih skupova u Bosni i Hercegovini i drugim državama.
Usavršavao se na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu 1964. godine i u Institutu Poljske akademije nauka u Varšavi 1966. godine. Kao stipendista UNESCO specijalizirao je savremenu historiju istočne i jugoistočne Evrope na Univerzitetu u Beču kod Prof. dr. sc. Richarda Pleschka 1974 – 1975. godine.
Tokom osamdeseti godina rukovodio je naučnim projektom „Zatvori i logori u Bosni i Hercegovini 1941. – 1945“, koji je bio u programu Instituta za historiju u Sarajevu. Od 1985. godine radio je na projektu „Bosna i Hercegovina 1941. – 1945“.
Umirovljen je 1991. godine ali od 1. novembra 1992. do 15. juna 1996. godine radio je za Ministarstvo odbrane Republike Bosne i Hercegovine.
Krajem 1996. godine, izabran je za redovnog profesora na Odsjeku historije i geografije na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Tuzli.
Od 1996. do 2006.g. živi u Karlovcu odakle je preselio u Zagreb 2007. godine, gdje je preminuo 09.06.2008.godine.
Iza sebe je ostavio nedovršenu historijsku knjigu o Bosni i Hercegovini u Drugom svjetskom ratu, koja je na recenziji u Povijesnom institutu u Zagrebu.Prof. dr. sc. Rasima Hurema pobliže sam upoznao na jednoj od godišnjih skupština Bošnačke nacionalne zajednice Hrvatske za Karlovačku županiju. Prišao mi je, predstavio se i u kratkom razgovoru ustanovili smo da je bio poznanik i prijatelj moje obitelji od djeda, oca, strica s kojim je pohađao školu kao i moje rodbine u Sarajevu. Naime, naše obje obitelji su porijeklom i korijenima iz malog, živopisnog istočnobosanskog gradića Rogatice. Gradića koji je u prošlosti prošao teška razdoblja da bi na koncu završio pod srpskim krstom u Republici srpskoj. Kako Prof. Hurem jednom prigodom reče, još u Drugom svjetskom ratu za vrijeme četničkih pokolja u Istočnoj Bosni krajem 1941. i u 1942. godini uz Foču i druge gradove i sela, četnici su spalili Rogaticu, stanovnike pobili i prognali te je od otprilike 1450 kuća spaljeno oko 1400 bošnjačkih i židovskih a ostalo je samo pedesetak srpskih. Spaljene su i kuče njegovih roditelja i moga djeda. Danas imamo Rasimovu rodnu Rogaticu, nakon još jednog pokolja i progona Bošnjaka, sa sasvim drugim, neprepoznatljivim nacionalnim sastavom stanovništva. Ovo ga je vjerojatno životno opredijelilo za povijest Bosne i Hercegovine u Drugom svjetskom ratu, povijest Bosne i Hercegovine u kojoj se u dugom razdoblju postojanja kraljevine a zatim komunističke Jugoslavije, nije mogla niti smjela izreći istina o stradanjima Bosne i Bošnjaka, negiranju povijesti i identiteta i svega što je izvorno bosansko (i hercegovačko) i zatiranju povijesti i povijesnog kontinuiteta jedne države i njenih izvornih stanovnika – Bošnjaka. Mogu se nadati da će i zadnja knjiga Prof. Hurema uskoro biti objavljena, da će proći recenziju koja neće mijenjati povijesne istine i činjenice do kojih je došao tokom svoga dugogodišnjeg rada i koje je ondje napisao. U jednom našem razgovoru, rekao mi je da je u toj knjizi objavio i podatke o četničkim
zlodjelima te da je došao i do brojke od četnika ubijenih Bošnjaka u Drugom svjetskom ratu te da se ta brojka kreće oko 78000 nedužnih žrtava.
Za vrijeme boravka u Karlovcu, Prof.dr.sc. Rasim Hurem bio je aktivan član Bošnjačke nacionalne zajednice Hrvatske. U tom kontekstu premda u odmaklim godinama, priključio se jednome od projekata Bošnjačke nacionalne zajednice za Karlovačku županiju vezanom za upoznavanje Bošnjaka s njihovim nacionalnim identitetom. Održao je par predavanja na tu temu u Karlovcu i u Sisku. Kroz naš zajednički rad nastala je i publikacija „O nacionalnoj svijesti Bošnjaka“. Želja je bila da se sadržaj ove publikacije usvoji u Bošnjačkoj nacionalnoj zajednici Hrvatske i zatim publicira. Na žalost, ovo do sada nije učinjeno pa koristim priliku da se isti objavi uz IN MEMORIAM Prof.dr.sc. Rasimu Huremu pod njegovim imenom.Želim mu vječno sjećanje i spokojan vječni počinak, Allah mu Rahmetile.
mr. sc. Rusmir Akšamija, dipl.ing.
Nahranite svoju kožu i pobijedite godine
25.08.2009. u 12:20
Svi oni koji vode računa o vlastitoj koži, te žele da ona s godinama ne izgubi mnogo od svoje ljepote i zdravlja, trebali bi često konzumirati namirnice koje to omogućavaju. Magazin Men’s Health donosi spisak onih najkorisnijih.
MrkveHrskave mrkve sadrže velike količine vitamina A koji je odličan za balans pH vrijednosti površine kože, čime joj daje “moć” da se odbrani od štetnih bakterija. Ljudi koji u svoj organizam unose karotenoide imaju šest puta manje šansi da u toku života dobiju rak kože.
Borovnice, kupine, jagode
Sadrže visok nivo antioksidansa koji imaju bezbroj dobrih strana. Niste ljubitelj svježeg voća? Onda nemojte zaobilaziti artičoke, grah i suhe šljive.
Losos, orasi, sjeme lana
Ove namirnice esencijalni su izvor masnih kiselina, koje ne samo da blokiraju štetne materije, već “krče put” onim hranjivim i omogućavaju da se zagađivači organizma što prije izbace. Što je barijera koju tvore jača, to koža bolje zadržava vlagu.
Ulja
Visokokvalitetna ulja čine da se bolje osjećamo u svojoj koži jer rješavaju problem suhoće. Ipak, treba imati u vidu kaloričnost ovakvih proizvoda, pa se zadržati na dvije kašike ovih ulja dnevno.
Pšenično brašno, žitarice, muffini, ćuretina, tunjevina, brazilski orasi
Iako izgleda kao lista bez reda, sve ove namirnice bogate su mineralom selenijumom koji igra važnu ulogu u očuvanju zdravlja ćelija. Studije su pokazale da koža oštećena od sunca uz dovoljno selenijuma pretrpi manja oštećenja.
Mlijeko i jogurt
Namirnice sa malo masnoće, poput mlijeka i jogurta, odličan su izvor vitamina A ključnog za zdravlje kože.
Zeleni čaj
Korist od ovog napitka je ogromna, posebno ako se uzme u obzir da on služi za zaštitu ćelijskih membrana, djeluje proutuupalno, te može i umanjiti rizik od nekih vrsta raka. Ovo “superpiće” odlično je i za metabolizam.
Sjeme suncokreta
Maleno sjeme ove biljke sadrži izuzetne količine prirodnog vitamina E. Usporava proces starenja i odumiranja ćelija kože, tako da obezbjeđuje mladalački izgled.
Voda
Dobra hidratacija najvažnija je za lijepu kožu. Nema ništa bolje od čiste, bistre vode kojom ublažavamo žeđ
Svi oni koji vode računa o vlastitoj koži, te žele da ona s godinama ne izgubi mnogo od svoje ljepote i zdravlja, trebali bi često konzumirati namirnice koje to omogućavaju. Magazin Men’s Health donosi spisak onih najkorisnijih.
MrkveHrskave mrkve sadrže velike količine vitamina A koji je odličan za balans pH vrijednosti površine kože, čime joj daje “moć” da se odbrani od štetnih bakterija. Ljudi koji u svoj organizam unose karotenoide imaju šest puta manje šansi da u toku života dobiju rak kože.
Borovnice, kupine, jagode
Sadrže visok nivo antioksidansa koji imaju bezbroj dobrih strana. Niste ljubitelj svježeg voća? Onda nemojte zaobilaziti artičoke, grah i suhe šljive.
Losos, orasi, sjeme lana
Ove namirnice esencijalni su izvor masnih kiselina, koje ne samo da blokiraju štetne materije, već “krče put” onim hranjivim i omogućavaju da se zagađivači organizma što prije izbace. Što je barijera koju tvore jača, to koža bolje zadržava vlagu.
Ulja
Visokokvalitetna ulja čine da se bolje osjećamo u svojoj koži jer rješavaju problem suhoće. Ipak, treba imati u vidu kaloričnost ovakvih proizvoda, pa se zadržati na dvije kašike ovih ulja dnevno.
Pšenično brašno, žitarice, muffini, ćuretina, tunjevina, brazilski orasi
Iako izgleda kao lista bez reda, sve ove namirnice bogate su mineralom selenijumom koji igra važnu ulogu u očuvanju zdravlja ćelija. Studije su pokazale da koža oštećena od sunca uz dovoljno selenijuma pretrpi manja oštećenja.
Mlijeko i jogurt
Namirnice sa malo masnoće, poput mlijeka i jogurta, odličan su izvor vitamina A ključnog za zdravlje kože.
Zeleni čaj
Korist od ovog napitka je ogromna, posebno ako se uzme u obzir da on služi za zaštitu ćelijskih membrana, djeluje proutuupalno, te može i umanjiti rizik od nekih vrsta raka. Ovo “superpiće” odlično je i za metabolizam.
Sjeme suncokreta
Maleno sjeme ove biljke sadrži izuzetne količine prirodnog vitamina E. Usporava proces starenja i odumiranja ćelija kože, tako da obezbjeđuje mladalački izgled.
Voda
Dobra hidratacija najvažnija je za lijepu kožu. Nema ništa bolje od čiste, bistre vode kojom ublažavamo žeđ
