Cetnicki ravnogorski pokret (CRP) u Republici Srpskoj i sam se predstavlja kao vojno krilo SDS-a i Srpske radikalne stranke: u svoju noviju historiju upisuje april 1998. kada se u Brckom okupio impozantan broj predstavnika SDS-a, SRS-a RS, SNS-a, Kola srpskih sestara majke Jevrosime, Glavnog odbora udruzenja cetnika veterana RS, te CRP iz Jugoslavije. Pamti se po jednom od nadahnutijih istupa, za ovakve prilike uvijek raspolozenog Vojislava Seselja. Mjesec dana kasnije zbila se osnivacka skupstina CRP-a, a u bijeljinskom sudu ova organizacija se registrirala aprila 1999. kao Ravnogorski narodni cetnicki pokret Srpske. Pet mjeseci kasnije dobija novo ime: “Srpski narodni otadzbinski pokret”. CRP-a ima u 14 regija, tvrde izvori Dana, i vrlo su dobro organizirani: imaju svoje mjesne uprave, sto je cetnicko ime za opcine, te terence okupljene u “trojkama”, koje se od pocetka 2000. prestrojavaju. Navodno su odlucili da se sire preko gradjanskih udruzenja i tako jacaju pokret pa su se vec ustolicili unutar Udruzenja nestalih i poginulih pripadnika VRS-a, Udruzenje raseljenih i prognanih Srba, Udruzenja invalida i ratnih veterana RS, Udruzenja majki poginulih boraca RS (Kolo sestara majke Jevrosime), Odbora za zastitu nacionalnih interesa Srba Preustroj, naravno, nije izazvan zeljom za reformom, vec je svojevrsni vid skrivanja i politicke diskrecije: medjunarodna se zajednica, tvrde izvori Dana, u medjuvremenu raspitala zasto bas “trojke”, pa kada su u OSCE-u shvatili koliki strah medju nesrbima izaziva i samo pominjanje “trojkasa” – CRP je prepoznat kao teroristicka i profasisticka snaga. Zvanicni predstavnici CRP-a u pocetku su bili: Slavko Aleksic, Nenad Andric, Jovo Savic i Lazar Janjic. Ovo rukovodstvo je djelovalo do 2001, kada je izabrano novo. Ipak, u kljucne licnosti, od nastanka do danas, ubrajaju se: Radovan Karadzic, Ratko Mladic, Nikola Poplasen, Dragan Cavic, Mirko Banjac, Mirko Blagojevic, Velibor Ostojic, Vojo Maksimovic i Bozidar Vucurevic?! Sastanci na kojima su glavni akteri Ostojic, Maksimovic, Vucurevic, a kada situacija dopusta, i Karadzic i Mladic, redovni su i zbog naroda se odrzavaju svaka tri mjeseca. Jezgro CRP-a je komandni punkt svim demonstracijama, poput onih koje su 7. maja 2001. organizirane u Banjoj Luci da bi se sprijecilo postavljanje kamena temeljca dzamiji Ferhadiji. I kamenovali autobusi. Finansijsku podrsku braci obezbjedjuje dijaspora (Kanada, SAD, zemlje zapadne Evrope) preko brojnih udruzenja. Sakupljanje para u centrali u Chicagu organizira sljedbenik Momcila Djujica, izvjesni vojvoda Miroslav Djujic, a u New Yorku neki Vaso Abdovic. Navodno, clanarina je mjesecna obaveza od 50 americkih dolara, dok je u Evropi 25 eura. Sredstva se prikupljaju i na domacem terenu, ali ne clanarinom, vec poznatim biznisima istaknutih clanova u vlasti – sto ce reci nelegalnom trgovinom, reketima firmi. Tako su zapravo i organizirani silni protesti u Brckom, Visegradu, Trebinju, Banjoj Luci na kojima je sve bilo do zadnjeg detalja pripremljeno i isplanirano. Naravno, iz istih se izvora finansira i prepadanje povratnika u RS, kojekakvi bombaski ispadi i puskaranja, zarad kojih je iz jednog od tajnih skrovista Vojske RS, u Zlatnim vodama, nestala znacajna kolicina pjesadijskog naoruzanja. Operacijom je, tvrde dobro obavijesteni izvori, komandovao izvjesni Boro Caric, a oruzje je zavrsilo u Kozluku i Tabanicima u opcini Zvornik?! Nas izvor biljezi i najaktivnije CRP-ovce: Milan Majdancevic, Dragan Kovacevic i Snjezana Zivkovic (Brcko), Slavko Crnic, Goran Obradovic (Banja Luka), Tomislav Bobar (Vlasenica), Sveto Lucic (Pale), Mladen Nedic (Ozren), Milorad Sarovic (Kalinovik), Milan Lalovic, Slavko Aleksic i Nenad Andric (Srpsko Sarajevo), DEJAN SAVIC, RAJKO KUSIC i RAJKO SROJANOVIC (ROGATICA), Jovan Jankovic (Samac), Rade Rakanovic (Novi Grad), Blasko Cetkovic i Tihomir Jasikovic (Zvornik), Bozidar Pljevaljcic (Foca), Danilo Visnjevac, Dragoslav Obrad i Milan Lukic (Visegrad), Jovo Savic i Lazar Janjic (Banovici), Ljubisa Borovcanin, Momcilo Mandic (bio pomocnik Alije Delimustafica u MUP-u BiH), Dragomir Vasic, Radomir Kojic (bliski Karadzicev saradnik), Veljko Rogulic?! A pokret raste. Dani, broj 268, 2 August 2002
