[Mustafa]

#39229

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd –
hutba: 26/2012 – 06. ševvala 1433.H. / 24. avgust 2012.g.

MU’MINI SU UVIJEK POKORNI ALLAHU

Braćo i sestre u islamu! Danas 06. ševvala 1433. godine po Hidžri, 27. avgusta 2012. godine, u prvoj džumi poslije ovogodišnjeg ramazana, hutbu sam naslovio sa Mu’mini su uvijek pokorni Allahu.

Hvala Allahu, dželle še’nuhu, Koji nas je u mjesecu ramazanu očistio od grijeha i Koji nas je stavio pod Svoju zaštitu, a koga On, subhanehu ve te’ala, uzme pod Svoju zaštitu, njemu druga zaštita nije potrebna!
Kaže Allah, dželle še’nuhu, u 92. ajetu Sure En-Nahl, govoreći o onima koji krše ugovore:
وَلا تَكُونُوا كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكَاثًا…
I ne budite kao ona koja bi svoju pređu rasprela kad bi je već bila čvrsto oprela!..

Zar i mi braćo i sestre u ramazanu nismo sklopili ugovor sa našim Gospodarem da ćemo biti časni pripadnici islama i zar svojim dobrim djelima nismo zaslužili istigfare i selame meleka? Zato se držimo tog ugovora i natječimo se u dobru, kako nam se naša dobra djela ne bi izbrisala!
Allah, dželle še’nuhu, u 64. ajetu Sure En-Nur ukazuje ljudima na Svoju, vlast, veličinu, sveznanje i konačan sud:
أَلَا إِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قَدْ يَعْلَمُ مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ وَيَوْمَ يُرْجَعُونَ إِلَيْهِ فَيُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
Allahovo je sve što je na nebesima i na Zemlji. On sigurno zna kakvi ste vi i On će ih (ljude) obavijestiti o svemu što su radili, na Dan kad se budu Njemu vratili. A Allah sve dobro zna!

Braćo i sestre, sve što uradimo od dobra ili zla, naći ćemo kod svoga Gospodara i ništa od toga neće biti umanjeno i svi ćemo se mi susresti sa svojim djelima, kojih će se oni koji ne vjeruju i koji su dvolični stiditi i poželjeti da »tlo ispod njihovih nogu raspukne« ili »da budu od onih koje će prašina prekriti«. Razmišljamo li mi o tom trenutku kada će sva naša djela biti izložena pred nama i kada će se sve tajne objelodaniti? Razmišljamo li o Danu, na kojem neće biti lažnih svjedoka i kada će dijelovi tjela svjedočiti protiv ljudi?!
Blago onima koji su protekli mjesec ramazan proveli: posteći, učeći Kur’an, klanjajući nafile, čisteći svoje imetke kroz zekat, dijeleći sadaku, hraneći postače, pomažući siromahe, čuvajući svoje jezike od ružna govora i čineći druga dobra djela! Oni su se očistili od grijeha, a velika je to blagodat.

Naši dobri preci su stalno bili u vezi sa ramazanom; pola godine su ga dočekivali, a drugu polovicu su ga ispraćali. Kakav je naš odnos braćo i sestre prema ramazanu? Jesmo li u ramazanu, a ramazan je posebna škola, naučili lekcije iz: strpljivosti, solidarnosti, ustrajnosti, hrabrosti, skrušenosti i samilosti i znamo li te lekcije primijeniti i poslije mjeseca ramazana?

Braćo i sestre! Gospodar ramazana je Gospodar i ostalih mjeseci. On od nas traži da budemo u pokornosti Njemu, tokom cijele godine. On od nas traži da izvršavamo sve naše obaveze i On nam zabranjuje ono što je štetno za nas.
Braćo i sestre! Uz ramazan smo se trudili da budemo redovni u našim džamijama, pa šta nas to spriječava da takvi ostanemo i nakon ramazana? Zato se odazivajmo na pozive muezina i čuvajmo džemat! Nemojmo prolaziti pored džamija, diveći se njihovoj ljepoti, već ih ukrašavajmo našim namazima u njima i održavajmo ih! Pozivi sa munara su pozivi upućeni svima nama. Oni nas zovu na spas na obadva svijeta “حَيَّ عَلَى الصَّلَاةِ، حَيَّ عَلَى الْفَلَاحِ”«Požuri na namaz! Požuri na spas!» Te riječi su upućene svakom od nas i uistinu su oholi ili «pretjerano hrabri» oni koji se na njih ne odazovu.

Zato ne dozvolimo da naša srca nakon što su u ramazanu očišćena, budu ponovo zaprljana svakodnevnim grijesima, a srca su podložna promjenama, što potvrđuju riječi Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem:
عَنْ اَبِي مُوسَى رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “إِنَّمَا سُمِّيَ الْقَلْبُ مِنْ تَقَلُّبِهِ إِنَّمَا مَثَلُ الْقَلْبِ كَمَثَلِ رِيشَةٍ مُعَلَّقَةٍ فِي أَصْلِ شَجَرَةٍ يُقَلِّبُهَا الرِّيحُ ظَهْرًا لِبَطْنٍ” (أحمد)
Prenosi Ebu Musa, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Srce je nazvano “kalb” zbog svoje prevrtljivosti. Primjer srca je primjer pera zakačenog za drvo, kojeg vjetar okreće na ovu i onu stranu!” (Ahmed)

I uistinu se srce okreće na ovu ili onu stranu, u ovisnosti od okolnosti u kojima se nalazi. Zar se i naša srca ne okreću tamo – ovamo u potrazi za varljivim dunjalučkim dobrima? Ili zar srca i glave mnogih od nas nisu postala kao prazna burad u kojima odzvanja sve sa čime dođu u dodir, a u praznu buretu sve zvoni?

Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, nas podučava da nakon ramazana postimo još šest dana u ševvalu, jer je to ravno postu čitave godine:
عَنْ أَبِي أَيُّوبَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ : “مَنْ صَامَ رَمَضَانَ وَ أَتْبَعَهُ سِتًّا مِنْ شَوَّالَ كَانَ كَصِيَامِ الدَّهْرِ.” (مسلم)
Prenosi Ebu Ejjub, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alajhi ve sellem, rekao: «Ko bude postio ramazan, a potom još šest dana ševvala, kao da je postio cijelu godinu!’ (Muslim)

Zato, ne zaboravimo post šest dana ševvala, kako bi postigli nagradu posta cijele godine i time slijedili sunnet Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem! Preporučujem vam da to učinimo odmah na početku mjeseca ševvala, kako nam ova blagodat ne bi promakla, a vrijeme brzlo prolazi.
Muhammed, sallallahu alejhi ve sellme, nam preporučuje da budemo što više u ibadetu, te da u onome što budemo činili, makar to bilo neznatno, budemo uporni, kao što stoji u predaji koju bilježi imam Buharija:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “يَا أَيُّهَا النَّاسُ عَلَيْكُمْ مِنَ الْأَعْمَالِ مَا تُطِيقُونَ فَإِنَّ اللهَ لَا يَمَلُّ حَتَّى تَمَلُّوا، وَإِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللهِ مَا دُووِمَ عَلَيْهِ وَإِنْ قَلَّ” (بخاري)
Prenosi, Aiša, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Činite onoli-ko koliko možete, jer tako mi Al¬laha, Allahu neće dosaditi da vas nagrađuje sve dok vam ne dosa¬di da činite dobro. Ustinu je Allahu naj¬draže ono (dobro) djelo u čijem izvršava¬nju čovjek ustraje, makar bilo malo.” (Buharija)

A imam Muslim bilježi slijedeću predaju:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا: “كَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا عَمِلَ عَمَلاً أَثْبَتَهُ” (مسلم)
Prenosi, Aiša, radijallahu anha: “Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, kada bi nešto radio, radio bi stalno.” (Muslim)
Ashabi Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, su najbolja generacija muslimana i oni su kako u hadisima stoji “kao zvijezde; za kojim god od njih krenemo, nećemo zalutati.” Ali i oni su kao ljudi bili u različiutim stanjima, o čemu govori slijedeća predaja:
عَنْ أَنَسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: قَالَ أَصْحَابُ النّبِيَِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “يَا رَسُولَ اللهِ إِنَّا إِذَا كُنَّا عِنْدَكَ رَأَيْنَا فِي أَنْفُسِنَا مَا نُحِبُّ وَإِذَا رَجَعْنَا إِلَى أَهْلِينَا فَخَالَطْنَاهُمْ أَنْكَرْنَا أَنْفُسَنَا.” فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “لَوْ تَدُومُونَ عَلَى مَا تَكُونُونَ عِنْدِي فِي الْخَلَاءِ لَصَافَحَتْكُمُ الْمَلَائِكَةُ حَتَّى تُظِلُّكُمْ بِأَجْنِحَتِهَا عَيَانًا وَلَكِنْ سَاعَةٌ وَسَاعَةٌ” (البخاري)
Prenosi Enes, radijallahu anhu: Ashabi su kazali Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem: “Allahov Poslaniče, kada smo kod tebe, u srcima osjećamo ono što volimo, a kada se vratimo porodicama i s’ njima boravimo, onda sebe korimo.” Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, reče: “Kada bi vi kao što ste kod mene bili na drugim mjestima, sa vama bi se rukovali meleki i oni bi vam svojim krilima pravili pravu hladovinu, ali vi ste čas ovako, čas onako.” (Buharija)

Gdje smo mi braćo i sestre, a gdje su ashabi Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem? Neki od nas smo čas ovako, a mjesece onako i tako redom…
Braćo i sestre, uskladimo naše živote sa propisima čiste vjere islama, čuvajmo se grijeha i sumnjivih stvari i natječimo se u dobru!

Molim Milostivog Gospodara da nas učvrsti na putu islama, da pomogne našoj ugroženoj braći, ma gdje bili, a posebno našoj braći i sestrama u: Siriji, Palestini, Burmi i Kašmiru, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca, na obadva svijeta i učini prvacima ummeta, da nam oprosti grijehe i uvede nas u obećane džennete, u društvu sa poslanicima, iskrenim, šehidima i dobrim ljudima!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#39925

ALLAH VAM NAREĐUJE DA ODGOVORNE DUŽNOSTI POVJERAVATE ONIMA KOJI SU IH DOSTOJNI

Braćo i sestre u islamu! Danas 12. zu-l-ka’de 1433.H., 28. septembra 2012. godine, uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć govorim na temu Allah vam naređuje da odgovorne dužnosti povjeravate onima koji su ih dostojni.

Odabrao sam ovu temu u vrijeme žestoke predizborne kampanje za ovogodišnje lokalne izbore, u kojoj se mnogo obećava, bez jasne vizije i strategije većine sranaka i nezavisnih kandidata. Braćo i sestre, svjesni smo da živimo u vremenu u kojem je više nego očigledna zloupotreba vlasti od velikog broja onih koji svjesno ili nesvjesno prelaze sve granice zakona i morala i koji odmah poslije izbora i imenovanja zaborave na sve što su u predizbornoj kampanji govorili i obećavali. Zato se kao vjernici trebamo zapitati kome smijemo, a kome ne smijemo dati svoj glas, jer naš glas znači podršku nečemu ili nekome, a za to ćemo biti pitani na Sudnjem danu!

Rahmetli predsjednik Alija Izetbegović je kroz SDA u politiku uveo moral, za što mu trebamo posebno biti zahvalni. Poslije njegovog povlačenja sa političke scene, moral se iz politike protjerivao i gotovo da je išezao, ali me raduje činjenica da na ovim lokalnim izborima imamo i mlade, moralne i obrazovane kandidate, koji su u vrijeme političkog djelovanja rahmetli predsjednika Izetbegovića bili dječaci, koji su djelovali kroz MOS, a kasnije Asocijaciju mladih, to je generacija koja je kao maloljetna sa puškom u ruci branila ovu Zemlju i sve njene građane. Danas su oni sa jasnom vizijom i željom da svojim profesionalnim radom pomognu u rješavanju životnih pitanja lokalne zajednice i da pokrenuvši lokalnu zajednicu pokrenu i cijelu Državu, dragu nam Bosnu i Hercegovinu. Ti mladi ljudi: Semir, Sabahudin, Edin, Sead, Adnan, Mirza i mnogi drugi mi daju nadu da se inša-Allah ta politička matrica rahmetli predsjednika Izetbegovića reafirmira i postaje sve snažnija. Rahmetli predsjednik je govorio da ovaj narod u političkom smislu mora da ima “rijeku, koja će biti višefunkcionalna, a kao takva se može koristiti u razne svrhe, sem za piće, jer u takvim rijekama se može i svašta naći, što može da bude štetno”!

Vlast je braćo i sestre ogromna odgovornost i te odgovornosti su se plašile dobre generacije naših predaka. Zbog toga su oni izbjegavali prihvatanje odgovonih funkcija, jer je to emanet, koji treba ispuniti i valja za njega odgovarati.

Podsjećam i sebe i vas na 58. ajet Sure En-Nisa’, a njegov prvi dio je ujedno i naslov ove naše današnje hutbe:

إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تُؤَدُّواْ الأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا وَإِذَا حَكَمْتُم بَيْنَ النَّاسِ أَن تَحْكُمُواْ بِالْعَدْلِ إِنَّ اللَّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُم بِهِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ سَمِيعًا بَصِيرًا

Allah vam naređuje da odgovorne službe onima koji su ih dostojni povjeravate i kada ljudima sudite da pravično sudite! Uistinu je divan Allahov savjet! – A Allah doista sve čuje i vidi.

Prema citiranom ajetu Allah, subhanehu ve te’ala, nam naređuje da odgovorne poslove povjeravamo samo onima koji su dostojni tih poslova i koji su svjesni te odgovornosti, a kada Allah, subhanehu ve te’ala, nešto naređuje, onda tu nema kompromisa. Zato nikada nemojmo podržati zulum (nasilje) u bilo kojem obliku, od bilo koga i prema bilo kome! Podršku dajimo samo onima koji su dostojni da nas predstavljaju i vode, onima koji su svjesni odgovornosti i koji že raditi za opće dobro, bez bilo kakvih ličnih interesa!

A kako su vlast doživljavali naši dobri preci, vidimo iz nekoliko poučnih situacija vezanih za Omera ibn El-Hattaba, radijallahu ‘anhu, drugog halifu Hulefair-rašidina (Pravednih halifa) i njegova unuka Omera ibn Abdul-Aziza, radijallahu ‘anhu, jednog od najvećih velikana i vladara ovog časnog ummeta, za kojeg neka ulema kaže da je bio 5. halifa Hulefair-rašidina.

Jednom je Omeru ibn El-Hattabu, radijallahu ‘anhu, neki čovjek rekao: „Boj se Allaha, Ibn El-Hattabe!“ Prisutnima je zbog tih riječi bilo neugodno, a Omer, radijallahu ’anhu, na to reče: „Pustite ga! Tako mi Allaha, neće biti dobra u vama sve dok ne budete ovako govorili, niti će biti dobra u nama sve dok ih ne budemo slušali!“

Omer ibn El-Hattab, radijallahu ‘anhu, bi sa minbera govorio: „Neka se Allah smiluje onome ko mi ukaže na moje mahane!“

Pored toga što je Omer, radijallahu ’anhu, bio veoma strog i principijelan kada je u pitanju vjera i njeni propisi, u isto vrijeme je bio veoma odgovoran i milostiv prema svima koji su to zaslužili. Kada bi stanovnici Medine pospali, Omer, radijallahu ’anhu, bi neprimijećeno izlazio iz svoje kuće, u potrazi za onima koji su slabi kako bi im pomogao, za onima koji su siromašni kako bi im udijelio sadaku ili za onima koji griješe kako bi ih opomenuo i savjet im uputio. Jedne noći dok je šetao medinskim ulicama, iz neke kuće začuo se dječiji plač. Približio se kućnim vratima, pokucao, nazvao selam i upitao: ”Allahova robinjo, zašto ti plaču djeca?” ”Plaču jer su gladna”, odgovori žena. Omer, radijallahu ’anhu, tada zaplaka i plačući se zaputi u Bejtu-l-mal (Državnu haznu), u kojoj je bilo imetka namijenjenog za siromahe. Veliku vreću je napunio brašnom i uz to uze masla, hurmi, odjeće i nešto kovanog novca. Potom reče svome slugi Eslemu: ”Natovari mi ovo na leđa!“ A Eslem reče: ”Halifo mu’mina, ja ću odnijeti vreću umjesto tebe!“ Omer, radijallahu ’anhu, energično odbi i reče: ”Ja ću za njih biti pitan na Ahiretu, a ne ti”, pa uze vreću i zaputi se kući uplakane djece. Svojim rukama im je skuhao omak i svakom djetetu sipao hrane sve dok se nisu zasitili. Njegov sluga Eslem, pripovijedajući kako je Omer, radijallahu ’anhu, kuhao omak i puhao u vatru kako bi je rasplamsao, rekao je: ”Vidio sam kako dim izlazi iz vrhova njegove brade.” A onda je ova siromašna žena ne znajući da je to Omer ibn El-Hattab, radijallahu anhu, kazala: „Priličnije je da si ti halifa, nego Omer, jer se brineš o siromasima!“ Omer, radijallahu anhu se nasmijao i sa selamom otišao.

Jednom se Omer, radijallahu ’anhu, popeo na minber da održi hutbu pa mu se iz stomaka začulo krčanje, jer je bio gladan. Omer, radijallahu ’anhu, se tada obrati svome stomaku riječima: ”Krčao ti ili ne krčao, ja te neću napuniti sve dok se ne zasite gladna muslimanska djeca.”

Halifa Omer ibn Abdu-l-Aziz se nakon preuzimanja hilafeta, popeo na minber i održao muslimanima prigodan govor, u kojem je kazao: „O ljudi! Iskušan sam ovom stvari bez moga pitanja, moje želje za njom i bez dogovora s ostalim muslimanima. Ja odbacujem vašu prisegu datu meni, pa potražite nekoga drugog za svog halifu!”

Prisutni povikaše u jedan glas: „Mi smo tebe izabrali, vođo vjernika i zadovoljni smo tobom, pa prihvati se vođstva s Allahovim blagoslovom!” Omer nastavi: „Onda, znajte da nema vjerovjesnika poslije vašeg Vjerovjesnika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i da nema knjige nakon Knjige koja je njemu objavljena! Uistinu, ono što je Allah dozvolio, to ostaje dozvoljeno do Sudnjeg dana. Zaista, ja nisam sudija, već samo onaj koji sprovodi. Uistinu, ja nisam onaj koji uvodi novine, već sam onaj koji slijedi. Nikome se ne pokorava u griješenju prema Allahu, subhanehu ve te’ala. Doista, ja nisam najbolji od vas, već sam jedan od vas, s tim da mi je Allah odredio da nosim najveći teret. O ljudi! Ko se bude družio s nama, neka se druži radi pet stvari, a ako ne može radi njih, neka nam se onda ne primiče: 1) da nas upozna o potrebi onoga koji nije u stanju, da nas upozna sa svojom potrebom; 2) da nas svojim zalaganjem potpomogne u dobru; 3) da nas uputi na dobro kako bismo se poveli za njim; 4) da ne ogovara pred nama nikoga od muslimana i 5) da ne zalazi u stvari koje ga se ne tiču! Oporučujem vam bogobojaznost, jer je bogobojaznost iza svake stvari, dok ničega nema iza bogobojaznosti. Radite za svoj Ahiret! Doista, ko bude radio za svoj Ahiret, Allah će ga sačuvati dunjaluka! Popravite svoju unutrašnjost, Allah će popraviti vašu spoljašnjost! Često se sjećajte smrti i dobro se pripremite za nju prije nego li vam dođe! Doista, smrt prekida sve slasti. Doista, ovaj ummet nikada se nije razilazio oko svoga Gospodara, niti svoga Vjerovjesnika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, niti Knjige koja im je dostavljena, već su se razišli oko dinara i dirhema. Zaista neću dati nikome pravo koje ne zaslužuje, niti ću uskratiti nekome njegovo pravo!”

Zatim je povisivši glas kako bi ga svi ljudi čuli, rekao: „O ljudi! Ko se bude pokoravao Allahu i njemu je obavezno pokoravati se, dok onaj koji bude griješio prema Allahu, ni njemu se ne pokorava. Pokoravajte mi se sve dok se budem pokoravao Allahu, pa ukoliko budem nepokoran i vi se nemojte pokoravati meni! Ako oni koji su oko vas, iz naselja i gradova, budu se pokoravali meni kao što se i vi pokoravate, onda ću biti vaš vođa, ali ako prekinu prisegu i ja ću prestati biti vaš vođa.” Zatim je sišao s minbera.

Kada je Omer ibn Abdul-Aziz sav u suzama došao kući, a izgledao je kao da mu je neko veoma drag umro, kazao je svojoj supruzi Fatimi: „Plači Fatima, jer je tvoj muž preuzeo brigu o muslimanima!“ – Ovaj velikan je plakao ne od radosti što je postavljen za halifu, već zbog brige i težine bremena koje mu je povjereno. U našem vremenu plaču oni koji ne prođu na izborima, dok pobjednici to uglavnom proslavljaju na neislamski i neljudski način.

Braćo i sestre, ne žudimo za vlašću i položajima, jer su oni odgovornost prije privilegije, dajmo glas za mlade, obrazovane i savjesne kandidate na predstojećim lokalnim izborima, ukazujmo na islamski način odgovornima na njihove obaveze i propuste, u cilju njihova popravljanja, ispunjavajmo sve preuzete obaveze, natječimo se u dobru i pripremajmo se za Dan polaganja računa, kada će se gledati samo dobra djela!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nam pomogne da sačuvamo svjetlo islama, da pomogne našu ugroženu braću ma gdje bili, a posebno našu braću i sestre u Siriji, koji ovih dana preživljavaju teške trenutke. da nam da vladare koji će biti svjesni svoje odgovornosti i koji će se Njega bojati i razmišljati o Kijametu i onome što dolazi poslije njega, da nas učini od onih koji izvršavaju preuzete obaveze, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i u Džennetu nas počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#39926

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd –
hutba: 28/2012 – 19. zu-l-ka’de 1433.H. / 05. oktobar 2012.g.

SAMO ALLAHU PRIPADA SVA VLAST NA NEBESIMA I ZEMLJI

Braćo i sestre u islamu! Danas 19. zu-l-ka’de 1433.H., 05. oktobra 2012. godine, uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć govorim na temu Samo Allahu pripada sva vlast na nebesima i Zemlji.
Tema naše današnje hutbe je nezaobilazna, jer su za dva dana inša-Allah lokalni izbori, a kao vjernici ne smijemo biti nezainteresirani za njih, jer od njihovih rezultata uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć zavisi naša budućnost, kao pojedinaca, ali i šire društvene zajednice.

Odmah na početku podsjećam sebe i vas na 26. ajet Sure Alu Imran, u kojem se Allah, subhanehu ve te’ala, obraća Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem:
قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاء وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَاء وَتُعِزُّ مَن تَشَاء وَتُذِلُّ مَن تَشَاء بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
Reci: “O Allahu, Koji svu vlast imaš, Ti vlast onome kome hoćeš daješ, a oduzimaš je od onoga od koga hoćeš; Ti onoga koga hoćeš uzvisuješ, a onoga koga hoćeš unizuješ; u Tvojoj ruci je svako dobro – Ti, uistinu, sve možeš!
Braćo i sestre, svjedočimo da sva vlast pripada samo Allahu, subhanehu ve te’ala, i da On na Zemlji vlast daje onima kojima On hoće i da je oduzima od onih od kojih On hoće, da On uzvisuje koga hoće i unizuje onoga koga On hoće. Islamski je princip da se vlast ne daje onome ko je želi i traži, već onima koji su je dostojni, tj. onima koji su najbolji, najbogobojazniji, najobrazovaniji i najsvjesniji.
Glas vjernika se smije se dati onima koji nisu zajedno sa nama u safu, onima koji se u svome programu bore protiv vjeronauke i koji imaju za cilj “ukloniti negativne efekte vjeronauke”, za one koji degradiraju našu borbu i borce, onima koji za Noć Kadra pored džamija organiziraju koncerte, onima koji nakon ezana za vrijeme klanjanja namaza u džematu, pored džamija pjevaju “Druže Tito mi ti se kunemo” i aplaudiraju, onima koji nemaju morala, onima koji javno u Ramazanu mrse, onima koji dižu ruke za Fatihu samo kada ih u Potočarima snimaju kamere, onima koji radi ličnih interesa mijenjaju stranke, onima koji žele da podijele Bosnu i Hercegovinu, onima koji su nesposobni, dezerterima, ratnim i poratnim profiterima i njima sličnim, onima koji rahmetli Predsjednika Izetbegovića i njegova sina Bakira porede sa Franjom i Miroslavom Tuđmanom, onima koji Armiju Republike Bosne i Hercegovine nazivaju Bošnjačkom Armijom-organizacijom, onima koji za r. generala Rasima Delića kažu da je “Haški osuđenik” i td.

Kada je Mervan b. Abdu-l-Melik bio na samrti, u blizini Damaska je vidio čovjeka koji pere haljine i udara ih pratljačom, kako bi ih bolje oprao, pa je rekao: “Kamo sreće da sam i ja bio perač rublja i od jednog do drugog dana životario od rada svojih ruku i da na ovom svijetu nikada nisam postavljen ni na jedan položaj!” Čuvši za te njegove riječi Ebu Hazim je rekao: “Hvala Allahu koji je dao da oni na samrti priželjkuju da budu ono što smo mi, a da mi na samrti ne priželjkujemo da budemo ono što su oni.”
Halifa Omer ibn Abdulaziz je zatražio od Hasana El-Basrija da ga posavjetuje, pa mu je on napisao: “Vladaru pravovjernih, ono što je bilo, kao da nije ni bilo, a ono što će doći, kao da je već došlo! Znaj, vladaru pravovjernih, da je lijep okus onoga što poslije strpljenja dođe, pa makar okusio gorčinu zbog sabura u nevolji, a slast lijepog kraja je najprijatniji. Posljedica udovoljavanja prohtjevima tijela je gorka i ona će neminovno doći makar okusio za trenutak slast toga, a krajnji ishod svega toga biće koban po onoga koji bude slušao svoje strasti. Znaj, vladaru pravovjernih, da će se spasiti samo onaj koji se bude uščuvao od grijeha i dobro pazio da dobije spas u vječnoj kući! On će i Allahovu milost zaslužiti i u Džennet će uveden biti.

Vladaru pravovjernih, ovaj svijet je kuća pakosti, iz koje se mora seliti u kuću stalnog boravka. Adem, alejhis-selam, izveden je na Zemlju da živi na njoj kako bi za počinjeni grijeh kaznu izdržao. Zato na oprezu budi od ovog svijeta, jer će ga i zaljubljeni u njega morati ostaviti. Bogat na njemu je siromah pravi, a sretan je onaj koji mu se ne prepusti. Ovaj svijet je kušao iskusni i pametni i saznao da on ponižava onoga koji ga stavlja iznad svega drugog, a onoga koji ga sakuplja on rastavlja od onoga što je sakupio.

Ovaj svijet je kao otrov: uzima ga onaj koji ga ne poznaje i nastoji mu se potpuno približiti, jer ne zna opasnost njegovu, a on tako mi Allaha, toga usmrćuje. Zato, vladaru, budi na njemu kao onaj koji liječi rane svoje! Ako se samo malo strpiš, postići ćeš ono što vječno traje! Pametan je onaj koji se čuva od svijeta ovog i ne zavarava se čarima njegovim. On zna da je svijet poput vješta i opasna varalice koji se svima nudi i gizda se da bi se što više dopao udvaračima svojim, baš kao mlada u koju su sve oči uprte i srca zaljubljena. Ovaj svijet je, tako mi Onoga Koji je s Istinom poslao Muhammeda, sallallahu alejhi ve selleme, ubica svojih zaljubljenika. Zato se, vladaru pravovjernih, čuvaj da i tebe ne obori i oprezan budi da ne posrneš! Obilje svijeta ovog donosi nesreću i iskušenje veliko, a vezivanje za njega neminovno vodi u propast. Znaj, vladaru, da su njegova obećanja lažna nadanja, bistrina – mutnost, a život njegov – prava mučnina! Uspjeće samo onaj koji ga ostavi, a propašće onaj koji ga prihvati. Pametan i mudar je onaj koji se boji onoga čime ga Allah, dželle še’nuhu, zastrašuje i oprezan je od onoga od čega se oprezan mora biti, kao i onaj koji je dobro proračunao da neminovno slijedi odlazak iz prolazne u kuću vječnu. U to će se poslije svaki čovjek uvjeriti i u to čvrsto vjerovati. Ovaj svijet je, tako mi Allaha, kuća u kojoj se kazna izdržava. Njemu se prepušta samo onaj koji pameti nema i on ga sakuplja. Njime je zadivljen onaj koji znanja nema. Razborit i mudar je onaj koji njime liječi rane svoje trpeći gorčinu lijeka u nadi za skorim izliječenjem i onaj koji se boji hrđava završetka. Dunjaluk je san, a Ahiret java. Njih samo smrt dijeli. Međutim, ljudi su prepušteni svojim zbrkanim snovima.

Vladaru pravovjernih, ja samo kažem kao što je jedan mudrac rekao: “Ako se izbaviš od svijeta, izbavio si se od svake nesreće, a ako se pak izbaviti ne mogneš, ne ubrajam te u spašene.”
Kada je Omer ibn Abdu-l-Aziz, halifa mu’mina primio savjet Hasana El-Basrija glasno je zaplakao da je i sve prisutne rasplakao, a onda je plačljivim glasom kazao: “Neka se Allah, dželle še’nuhu, smiluje Hasanu! On nas stalno uči tražeći da budemo budni i da ostavimo nemar! Divan je on vaiz, iskren i rječit!”
A onda je Hasanu El-Basriju napisao: “Dobio sam od tebe korisne savjete i upute, koji su mi bili duši lijek. Ti si zaista tačno opisao ovaj svijet. Pametan je na njemu onaj koji živi u stalnom strahu kao da su sva živa bića na njemu već odavno pomrla. Neka je mir Allahov na tebe kao i milost i blagoslov!”
A Hasan El-Basri je ovako protumačio Omer ibn Abdu-l-Azizove riječi: “Divan je vladar koji istinu govori i savjete prima! Njime je Allah, dželle še’nuhu, usrećio zajednicu muslimana i upotpunio im blagodat i svim stanovnicima Islamske države darovao milost svoju. Vladaru pravovjernih, pred tobom su zaista najveći strah i strašni događaj i oni će doći, u to sumnje nema. Ti ćeš tek tada vidjeti da li ćeš spašen ili upropašten biti. Čuvaj se, vladaru, da u onom u čemu te je Allah, dželle še’nuhu, učinio gospodarom nad robovima Svojim budeš kao onaj kome je nešto povjerio gospodar njegov: predao mu na čuvanje blago i imetak svoj, pa je imetak rasuo, a blago pustio i tako i njega i njegovu porodicu osiromašio! Znaj da je Allah, dželle še’nuhu, naredio vođama, koje je postavio na te položaje na kome si i ti, da robove Njegove od ružnih djela odvraćaju i u ružnim postupcima sprečavaju! Ako vladari budu hrđava djela i razvrat činili, kako li će tek onda biti?! Uz to im je naredio da izvrše kaznu nad onima koji su je zaslužili. Kako li će biti ako vladara bude trebalo kažnjavati?! Sjeti se, vladaru pravovjernih, kada ćeš malo pristalica imati kod Stvoritelja i Gospodara svjetova i malo pomagača na Dan kada te On ponovo oživi! Zato se pripremi za taj susret, za Dan najvećeg straha i neizvjesnosti! Znaj, vladaru, da imaš kuću, ali ne onu u kojoj sada stanuješ, već onu u kojoj ćeš dugo boraviti i u koju će te prijatelji samog ostaviti! Pripremi se dobro za dan “kada će čovjek bježati od brata svog, majke svoje, oca svog, drugova svojih i sinova”. I sjeti se Dana kada će svi oživljeni biti i kada će izaći na vidjelo ono što su u srcima krili, kada će tajne otkrivene biti, knjiga podijeljena, knjiga koja ni mali ni veliki grijeh neće izostaviti, sve će nabrojati! Radi dok imaš vremena, prije nego što smrt nastupi i prekine svako djelo! Čuvaj se, vladaru pravovjernih, da ljudima sudiš kao što su sudili pagani ili da s njima puteve silnika slijediš! Slabima ne natovari one koji su oholi, jer oholi ne poštuju prema vjernicima ni ugovor niti zaštitu! Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve selleme, je rekao: “Ko postavi za namjesnika nekog silnika ili ga u bilo čemu pomogne, bacio je islam iza leđa.” Boj se Allaha! Nemoj da poneseš svoje grijehe i sa njima grijehe drugih, svoje terete i sa njima tuđe terete! Neka te ne zavaraju oni koji se ugodno osjećaju u tvojoj bijedi i uživaju u dobru na štetu tvoju! Ne gledaj, vladaru, danas snagu svoju, nego gledaj u nemoć svoju sutra kada budeš uhvaćen i svezan užetom smrti i doveden Stvoritelju i Gospodaru svom u društvu meleka i poslanika, kada će svi ljudi Živom i Vječnom morati pokorni biti! Ja, vladaru pravovjernih, iako nisam u svom savjetu postigao stupanj pametnijih prije mene, nisam škrtario u davanju savjeta suosjećajući sa tobom. Zato ovom mom savjetu daj ono mjesto koje zaslužuje! Saslušaj poruku, kao onaj koji se time želi okoristiti! Neka ti gorčinu lijeka ublaži nada u efikasnost njegovu! Neka je na tebe mir, milost i blagoslov Allahov!”

I na kraju neka su nam hairli predstojeći izbori, na kojima polažemo ispit naše političke zrelosti, a vama koji glasate za Općinu Novi grad, predlažem da svoj glas date za mladost koja se napaja sa bogatog političkog iskustva našeg prvog Predsjednika rahmetli Alije Izetbegovića, a ta mladost i inša-Allah naša nada su kandidat za načelnika Semir i nosilac liste za općinsko vijeće Sabahudin, kapiten Reprezentacije BiH u sjedećoj odbojci, a uz njega još 32 provjerena mlada i perspektiva kandidata. Po sličnom receptu glasajmo i za druge općine, a i ja ću inša-Allah za moju, vašu i našu Rogaticu, u herojskoj Žepi!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nam pomogne da sačuvamo svjetlo islama, da pomogne našu ugroženu braću ma gdje bili, a posebno našu braću i sestre u Siriji, koji ovih dana preživljavaju teške trenutke. da nam da vladare koji će biti svjesni svoje odgovornosti i koji će se Njega bojati i razmišljati o Kijametu i onome što dolazi poslije njega, da nas učini od onih koji izvršavaju preuzete obaveze, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i u Džennetu nas počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#40000

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd –
hutba: 29/2012 – 26. zu-l-ka’de 1433.H. / 12. oktobar 2012.g.

[b]BUDIMO ISTINSKI MUHLISI (ISKRENI)
[/b]

Braćo i sestre u islamu! Danas 26. zu-l-ka’de 1433.H., 12. oktobra 2012. godine, hutbu sam naslovio sa Budimo istinski muhlisi (iskreni)! Naznačena tema je uvijek aktuelna, jer ista zadire u samu srž našeg vjerovanja. Ona je takođe važna nakon elhamdu lillah naše ubjedljive pobjede na općinskim izborima, na kojima su Bošnjaci pokazali visok stupanj političke odgovornosti, svijesti i samosvijesti, a ta pobjeda sa sobom nosi veliko breme obaveza i odgovornosti, koje valja ispuniti, jer je vlas težak emanet. Zato neka se boje Allaha oni koji su izabrani na mjesta načelnika i vijećnika i neka se trude da svoje obaveze savjesno i pošetno ispune i neka se čuvaju zloupotrebe položaja i zakidanja prava svojih potčinjenih!

Zapamtimo dobro, ako smo danas u prilici da nekome nenesemo zlo, sjetimo se Sudnjega dana, kada će sva moć i snaga pripadati samo Allahu, subhanehu ve te’ala i znajmo da je naveći zulum nakon širka neposlušnost roditeljima i uznemiravanje iskrenih Allahovih, dželle še’nuhu, robova!

Kaže Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Muslim:
عَنْ أَبِي ثَعْلَبَةَ الْحَارِثِي رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “مَنِ اقْتَطَعَ حَقَّ امْرِىءٍ مُسْلِمٍ بِيَمِينِهِ، فَقَدْ أَوْجَبَ اللهُ لَهُ النَّارَ، وَحَرَّمَ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ” فَقَالَ رَجُلٌ: “وَإِنْ كَانَ شَيْـئًا يَسِيرًاً يَا رَسُولَ اللهِ؟” فَقَالَ: “وَإِنْ قَضِيبًاً مِنْ أَرَاكٍ” (مسلم)
Prenosi Ebu Sa’leba El-Harisi, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Ko uzurpira pravo muslimana, Allah mu je odredio vatru i zabranio džennet!” Reče čovjek: “Ako je nešto neznatno, Allahov Poslaniče?” Reče: “Makar bila grančica eraka (misvaka)!” (Muslim)

Iskrenost (Ihlas) na prvom mjestu označava čisto vjerovanje u Allaha, subhanehu ve te’ala, bez bilo kakvih primjesa širka i činjenje dobrih djela samo u Njegovo ime i radi postizanja Njegova, subhanehu ve te’ala, zadovoljstva. Iskrenost je uvjet da Allah, dželle še’nuhu, primi dobra djela mu’mina i za to ih višestruko nagradi.
Kaže Allah, subhanehu ve te’ala, u 5. ajetu Sure El-Bejjine:
وَمَا أُمِرُوا إِلاَّ لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ وَذَلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ
A naređeno im je da samo Allahu robuju, da Mu iskreno, kao pravovjerni, vjeru ispovijedaju, da namaz obavljaju i zekat daju; to je – ispravna vjera.

Allahova, subhanehu ve te’ala, iskrenog roba ne može zavesti ni prokleti šejtan, jer je on nemoćan pred muhlisima (iskrenim), o čemu govore 82. i 83. ajet Sure Sad, u kojima Allah, dželle še’nuhu, kaže da Mu je prokleti Iblis rekao, da će zavesti sve ljude osim iskrenih vjernika:
قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ(82) إِلاَّ عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ (83)
Tako mi dostojanstva Tvoga, – reče (Iblis) – sigurno ću ih sve na stranputicu navesti,(82) osim Tvojih među njima robova iskrenih!(83)
Iskrenost je teško postići, ali takođe je teško i održati. Zbog toga su dobri predhodnici molili Allaha, subhanehu ve te’ala, da im podari ihlas, a djelo bez ihlasa je samo mučenje i prazan trud za koji nema nagrade.
Ihlas iskrenih vjernika jačaju: a) dova, b) znanje o ihlasu i poznavanje načina na koji prokleti šejtan može da zavede čovjeka, c) izvršavanje svih islamskih propisa na ispravan način i na vrijeme, d) druženje sa bogobojaznim i e) napajanje sa izvora koji govore o velikanima ummeta.

Kaže Allah, dželle še’nuhu, u 20. ajetu Sure Eš-Šura:
مَن كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ وَمَن كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَا لَهُ فِي الآخِرَةِ مِن نَّصِيبٍ
Onome ko bude želio nagradu na onom svijetu – umnogostručit ćemo mu je, a onome ko bude želio nagradu na ovome svijetu – dat ćemo mu je, ali mu na onom svijetu nema udjela!
Dakle, onaj ko želi budući svijet, On iskreno vjeruje u Allaha, subhanehu ve te’ala, i sve što radi, radi samo u Njegovo ime i radi postizanja Njegova zadovoljstva. Na drugoj strani, onaj ko svojim djelom namjerava da dobije ovosvjetsku nagradu, da ga ljudi hvale i da se uzdiže nad njima, neka za svoje djelo uzme nagradu od onih zbog kojih je to radio!
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u više hadisa pojašnjava da je prihvatanje dobrih djela uvjetovano čistim nijjetom, pa u Muttefek predaji stoji:
عَنْ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: إِنَّمَا الْأَعْمَالُ بِالنِّيَّاتِ وَإِنَّمَا لِكُلِّ امْرِىءٍ مَا نَوَي فَمَنْ كَانَتْ هِجْرَتُهُ إِلَى اللهِ وَرَسُولِهِ، فَهِجْرَتُهُ إِلَى اللهِ وَرَسُولِهِ، وَمَنْ كَانَتْ هِجْرَتُهُ لِدُنْيَا يُصِيبُهَا أَوِ امْرَأَةٍ يَنْكِحُهَا، فَهِجْرَتُهُ إِلَى مَا هَاجَرَ إِلَيْهِ (متفق علىه)
Prenosi Omer ibn El-Hattab, radijalahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: ”Zaista se djela cijene prema namjerama i svakom čovjeku pripada ono što je naumio. Čija hidžra bude radi Allaha i Njegova Poslanika, njegova hidžra je radi Allaha i Njegova Poslanika. Čija hidžra bude radi neke ovosvjetske koristi koju želi postići ili radi neke žene koju želi oženiti, njegova hidžra je radi onoga zbog čega se preselio.” (Muttefek alejhi)

Nauka koju stičemo takođe treba da bude isključivo radi Allaha, subhanehu ve te’ala, kao što stoji u predaji koju bilježi imam Ebu Davud:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: مَنْ تَعَلَّمَ عِلْماً بِمَا يَبْتَغِي بِهِ وَجْهَ اللهِ عَزَّ وَجَلَّ لَا يَتَعَلَّمُهُ إِلَّا لِيُصِيبَ بِهِ عَرَضًا مِنَ الدُّنْيَا لَمْ يَجِدْ عُرَفَ الْجَنَّةِ (يَعْنِي رِيحَهَا) يَوْمَ الْقِيَامَةِ (أبو داود)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: ”Ko bude postizao znanje kojim se stiče Allahovo zadovoljstvo želeći postići neku ovosvjetsku korist, neće osjetiti miris Dženneta na Sudnjem danu.” (Ebu Davud)
Prema tome, Allah, subhanehu ve te’ala, od nas prima samo ono znanje koje stičemo i prenosimo u Njegovo ime i radi Njegova zadovoljstva.

Allah, subhanehu ve te’ala, iskrenima za malo dobra daje veliku nagradu, a za nešto što se čini radi drugih, makar to bilo veliko, nema ni najmanje nagrade. Kaže imam Ibn Tejmije: “Samo jedno djelo koje čovjek učini iskreno u ime Allaha, subhanehu ve te’ala, može biti uzrokom da mu Allah oprosti velike grijehe!” To potvrđuje i slijedeća predaja, koju bilježi imam Tirmizija:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: يُصَاحُ بِرَجُلٍ مِنْ أُمَّتِي عَلَى رُؤُوسِ الْخَلَائِقِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَيُنْشَرُ لَهُ تِسْعَةٌ وَتِسْعُونَ سِجِلاًّ، كُلُّ سِجِلٍّ مِنْهَا مَدَّ الْبَصَرِ، ثُمَّ يُقَالُ: أَتُنْكِرُ مِنْ هَذَا شَيْئاً؟ أَظَلَمَكَ كَتَبَتِي الْحَافِظُونَ؟ فَيَقُولُ: لَا يَا رَبِّ، فَيُقَالُ: أَفَلَكَ عُذْرٌ أَوْ حَسَنَةٌ فِيهَا؟ فَيَقُولُ الرَّجُلُ: لَا، فَيُقَالُ: بَلَى إِنَّ لَكَ عِنْدَنَا حَسَنَةٌ وَإِنَّهُ لَا ظُلْمَ عَلَيْكَ الْيَوْمَ، فَتُخْرَجُ لَهُ بِطَاقَةٌ فِيهَا، أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَأَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، فَيَقُولُ: يَا رَبِّ مَا هَذِهِ الْبِطَاقَةُ مَعَ هَذِهِ السِّجِلَّاتِ، فَيُقَالُ: إِنَّكَ لَا تُظْلَمُ، فَتُوضَعُ السِّجِلَّاتُ فِي كَفَّةٍ، وَالْبِطَاقَةُ فِي كَفَّةٍ فَطَاشَتِ السِّجِلَّاتُ وَثَقُلَتِ الْبِطَاقَةُ (الترمذي)
Prenosi Abdullah ibn Amr ibn El-As, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Biće pozvan čovjek iz moga ummeta prije ostalih stvorenja, na Sudnjem danu, pa će mu biti otvoreno devedeset i devet knjiga, svaka od njih duljine koliko oko može vidjeti, pa će mu biti rečeno: “Poričeš li nešto od ovoga? Jesu li te zakinuli Moji pisari, koji su te pratili?” Reći će: “Ne, moj Gospodaru!” Biće rečeno: “Imaš li opravdanje za ovo ili neko dobro u njima?” Reći će čovjek: “Ne!” Biće rečeno: “Ali ti imaš kod nas dobro djelo, a tebi danas neće biti učinjena nepravda.” Pa će biti pokazan list na kojem piše “Ešhedu en la ilahe illallah ve ešhedu enne Muhammeden abduhu ve resuluh!” (Svjedočim da nema boga sem Allaha i da je Muhammed, Njegov rob i Poslanik)! Reći će: “Allahu, šta je ovaj list u odnosu na ovolike knjige?” Biće rečeno: “Tebi neće biti učinjena nepravda!” Pa će se staviti taj list na jedan tas, a na drugi knjige, pa će list prevagnuti.” (Tirmizija)

Braćo i sestre, ovaj hadis govori o velikoj Allahovoj, subhanehu ve te’ala, milosti, ali ni u kom slučaju ne smije nam biti izgovor, kao što neki Bošnjaci govore, da vjeruju i da je važno ono što je u njihovim srcima, a to svoje vjerovanje ne potvrđuju djelima, jer se iskren vjernik trudi da svoj šehadet potvrdi dobrim djelima i nadom u Allahovu, subhanehu ve te’ala, milost.
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Muslim govori o na prvi pogled malom djelu, koje će biti uzrokom nagrade dženneta:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: لَقَدْ رَأَيْتُ رَجُلاً يَتَقَلَّبُ فِي الْجَنَّةِ فِي شَجَرَةٍ قَطَعَهَا مِنْ ظَهْرَ الطَّرِيقِ كَانَتْ تُؤْذِي الْمُسْلِمِينَ (مسلم)
Prenosi Abdullah ibn Amr ibn El-As, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Vidio sam čovjeka kako uživa u Džennetu, zato što je pored puta slomio granu, koja je uznemiravala muslimane!” (Muslim)

I mi smo braćo i sestre svakodnevno u prilici da učinimo mnogo dobrih djela, koja mogu biti uzrokom velike nagrade na budućem svijetu, pa se zato trudimo da sa puta, iz harema, džamije i na svakom drugom mjestu sklonimo ono što smeta prolaznicima, pomozimo onima kojima je pomoć potrebna, a ako ne možemo ništa drugo onda se iskreno, bratski nasmiješimo bratu muslimanu i to će nam biti upisano kao sadaka, obiđimo bolesnike, pa će na nas taj dan ili noć sedamdeset hiljada meleka činiti istigfar (tražiti oprosta od Allaha), klanjajmo i pratimo dženazu umrlog muslimana, pa ćemo imati nagradu dva kirata (dva ogromna brda) i natječimo se u dobru!
Braćo i sestre! Budimo od onih koji iskreni u svome vjerovanju, djelima i govoru i natječimo se u dobru!
Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, ne iskušavaj nas sa onim što ne možemo podnijeti, učini nas od onih koji su iskreni i koji ispunjavaju svoje obaveze, učini nas u našim očima malim, a u očima ljudi i kod Tebe velikim, uputi naše potomke, oprosti nam grijehe i počasti nas u Džennetu, društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#40203

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 30/2012 – 25. zu-l-hidždže 1433.H. / 09. novembar 2012.g.

ZA HADŽ MEBRUR NAGRADA JE DŽENNET

Braćo i sestre u islamu![b] Danas 25. zu-l-hidždže 1433. god. po H., 09. novembra 2012. godine[/b], uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć govorim o temi Za hadž mebrur nagrada je džennet!

Braćo i sestre, vi koji volite Allaha, subhanehu ve te’ala, i Njegova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, koji žudite za džennetima “čija su prostranstva kao nebesa i Zemlja”, vi koji se trudite da svojim dobrim djelima zaslužite Allahovu molost, vi koji ste početkom ovog hidžretskog mjeseca obavili petu islamsku dužnost hadž ili ste na taj časni put ispratili nekoga od svojih ukućana, rođaka ili komšija, ovih se dana radujete jer ste se ako ste obavili hadž, nadati se uz Allahovu pomoć potpuno očistili od grijeha ili su vas se u dovama sjećale hadžije, moleći Gospodara za oprost vaših grijeha, uputu, halal nafaku i džennete!

Jedna od Allahovih, subhanehu ve te’ala, blagodati ljudima je i ta što je propisao da u određenim vremenskim periodima postoje posebne obaveze i ibadeti, a jedna od tih obaveza je i hadž koji se obavlja u prvih deset dana mjeseca zu-l-hidždže. To su dani za koje je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, potvrdio da su odabrani dani te je podsticao ashabe na što jači ibadet u tim danima. Allah, dželle še’nuhu, se u Suri El-Fedžr zaklinje ovim danima, pa kaže:
وَالْفَجْرِ(1) وَلَيَالٍ عَشْرٍ(2) وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ(3) وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ(4) هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ(5)
Tako mi zore,(1) i deset noći,(2) i parnih i neparnih,(3) i noći kada nestaje – (4) zar to pametnom zakletva nije?(5)
Braćo i sestre! Dani hadža su dani u kojima se gradi i učvršćuje peti islamski šart i jača iman vjernika. To su dani u kojima hadžija zaboravlja na dunjalučke probleme i preokupacije i potpuno se predaje ibadetu.

Dani zu-l-hidždžeta su zato dani naših dova, pojačanih ibadeta, posta, učenja Kur’ana i nade u sveopću Allahovu milost!
Bila je velika čast biti dio višemilonskog skupa hadžija, na svetim mjestima, skupa gdje se zaboravlja na dunjaluk i hrli Ahiretu, skupa gdje se miloni muslimana u istom trenutku obraćaju svome Gospodaru sa različitim dovama i željama, skupu koji je iza svojih leđa ostavio brigu o dunjaluku i želju za njim!

Na tom velikom skupu koji hrli Kabi i želi da se kroz Tavaf uključi u tu veliku orbitu koja kao i cijeli Svemir slavi Jedinog Gospodara je bilo i blizu dvije hiljade Bošnjaka iz Bosne i Hercegovine i Bošnjačke dijaspore, koji su se odazvali na poziv praoca Ibrahima, alejhis-selam, da izvrše obavezu hadža i očiste se od grijeha. Moram vam priznati i odati tajnu da je zaista velika čast na hadžu biti Bošnjak, jer za nas znaju svi muslimani svijeta, svi nam se slatko nasmiju, zagrle i uče dovu za nas i našu Domovinu Bosnu i Hercegovinu, svi znaju za našu borbu, za našu neustrašivost, znaju za naše žrtve, znaju za našeg rahmetli Predsjednika Izetbegovića, znaju za našu Armiju, za našu Srebrenicu, Žepu i Goražde, znaju za naše Sarajevo, Bihać, Mostar i Tuzlu, znaju da se ummet ujedinio da nam pomogne i pitaju nas je li nam teško i hoćemo li mi i naša Bosna izdržati i svi oini uče dove za nas!

Hadžije su Allahovi, subhanehu ve te’ala, gosti, kao što stoji u sljedeća dva hadisa:
عَنْ أَبيِ هُرَيْرَةَ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: وَفْدُ اللَّهِ ثَلَاثَةٌ الْغَازِي وَالْحَاجُّ وَالْمُعْتَمِرُ (نسائي)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: Tri su Allahova gosta: borac na Allahovu putu, hadžija i mu’temir (onaj koji obavlja umru)! (Nesaija)

Bošnajci su za razliku od velikog broja drugih muslimana prije nepune dvije decenije punih 45 mjeseci bili Allahovi gosti, u vrijeme kada su branili i oslobađali Domovinu i eto ih opet na hadžu i umri u svojstvu Allahovih gostiju, radosni i puni nade!
U drugoj predaji stoji:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنَّهُ قَالَ الْحُجَّاجُ وَالْعُمَّارُ وَفْدُ اللَّهِ إِنْ دَعُوهُ أَجَابَهُمْ وَإِنِ اسْتَغْفَرُوهُ غَفَرَ لَهُمْ (إبن ماجه)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Hadžije i mu’temiri su Allahovi gosti, koji, ako Mu se obrate, On im prima dovu, a ako zatraže oprost, On im oprosti!” (Ibn Madždže)
Za obavljeni tavaf slijedi velika nagrada – kao što stoji u hadisu, koji bilježi imam Tirmizija:
عَنْ ابْنَ عُمَرَ أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ مَنْ طَافَ بِهَذَا الْبَيْتِ سْبُوعًا فَأَحْصَاهُ كَانَ كَعِتْقِ رَقَبَةٍ وَسَمِعْتُهُ يَقُولُ لَا يَضَعُ قَدَمًا وَلَا يَرْفَعُ أُخْرَى إِلَّا حَطَّ اللَّهُ عَنْهُ خَطِيئَةً وَكَتَبَ لَهُ بِهَا حَسَنَةً (ترمذي)
Prenosi Ibn Omer da je čuo od Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem: “Ko obavi tavaf oko ove Kuće (Kabe) sedam puta i to učini kako treba, imat će nagradu kao da je oslobodio roba!” I čuo sam ga kada je rekao: “Ne spusti niti podigne stopalo, a da ga Allah ne oslobodi grijeha i ne upiše mu dobro djelo!” (Tirmizija)

Dani hadža su dani telbije koju iz dubina srca izgovaraju mu’mini, koji su došli iz dalekih krajeva da veličajući Svoga Gospodara i obave još jedan farz. Telbija uistinu ima snažnu poruku u kojoj hadžija jezikom potvrđuje da se odazvao pozivu Stvoritelja svega. Zbog toga telbija treba odzvanjati u dušama hadžija sve do njihove smrti i treba ih sprječavati od grijeha kojima bi mogli biti iskušani u svakodnevnom životu.

Stajanje na Arefatu je jedan od šartova hadža, a Allah, dželle še’nuhu, najviše svojih robova oslobađa od vatre upravo u danu Arefata, danu uoči Bajrama, što potvrđuje predaja koju bilježi imam Muslim:
عَنْ عَائِشَةُ أُمُّ الْمُؤْمِنيِنَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “مَا مِنْ يَوْمٍ أَكْثَرَ مِنْ أَنْ يُعْتِقَ اللَّهُ فِيهِ عَبْدًا مِنَ النَّارِ مِنْ يَوْمِ عَرَفَةَ وَإِنَّهُ لَيَدْنُو ثُمَّ يُبَاهِي بِهِمُ الْمَلَائِكَةَ فَيَقُولُ مَا أَرَادَ هَؤُلَاءِ” (مسلم)
Prenosi Aiša, radijallahu ‘anha, majka mu’mina, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Nema niti jednog dana da Allah, dželle še’nuhu, u njemu više oslobodi Svojih robova od vatre, od dana Arefata. On se približi melekima i pita ih: „Šta žele ovi robovi?“ (Muslim)
I naše stajanje na Arefatu, braćo i sestre je bilo ispunjeno dovama, učenjem Kur’ana i nafilama i bili smo sigurni da su naše dove inša-Allah primljene, a u njima smo se sjećali svih onih koji u našim dovama imaju svoj hak (pravo) i sjećali smo se naše Bosne i Hercegovine i molili smo za nas i našu Domovinu! Koliko se ljudskih sudbina slilo na jednom mjestu na Arefatu i koliko se toga dana ljudi oslobodilo od teških tereta grijeha i koliko je njih donijelo čvrstu odluku da od toga dana nema mjesta velikim grijesima, nema ostavljanja farzova i nema ulaska u zonu zabranjenih, pa ni sumnjivih stvari?!

Hadž, braćo i sestre izjednačava ljude i donosi poruke mira, jer su na hadžu, po vanjskom izgledu, isti predsjednici država i obični ljudi, ministri i njihovi potčinjeni, radnici i poljoprivrednici, pismeni i nepismeni… Svi ljudi u danima hadža imaju istu odjeću (ihrame), koja se sastoji od dva bijela čaršafa i u njima nema obilježja siromaštva ili bogatstva, kao ni položaja.
Hadž privikava ljude na podnošenje teškoća, jer je hadž fizički napor i on zahtijeva i fizičku i psihičku snagu i kondiciju. Strpljivost u podnošenju teškoća na putu obavljanja hadža je jedna od odlika onih koji žele u ime Allaha, dželle še’nuhu, izvršiti ovu dužnost.
Hadž podsjeća ljude na Sudnji dan, gdje se prilikom obavljanja tavafa, sa’ja i pogotovo boravka na Arefatu dočarava Dan polaganja računa. Hadžije, dok su u ihramima, pojačano razmišljaju o Sudnjem danu, kada će svaka osoba položiti račun za svoja djela.
Hadž uči ljude preciznosti i čuvanju vremena, jer su to Allahove, subhanehu ve te’ala, blagodati, a svi propisi hadža su vezani za određeno vrijeme i mjesto i oni koji to ne učine na propisan način ne spadaju u one koji su izvršili ovaj farz. Hadž bi trebao učiti ummet na tačnost i odgovornost u poslu i životu. Allah, dželle še’nuhu, se u Suri El-‘Asr zaklinje vremenom, a vrijeme je faktor o kojem muslimani već stoljećima ne vode dovoljno računa.

Hadž je godišnji kongres muslimana cijeloga svijeta i s hadža bi se trebale poslati poruke koje bi bile obavezujuće za svakog pripadnika ummeta, ma gdje bio, a posebno za muslimanske vladare!

Neka je svim hadžijama, Allahovim, subhanehu ve te’ala, gostima, Hadž mebrur, uz dove da budemo od onih koji će ponovo izvršiti ovu islamsku dužnost i da naši potomci inša-Allah budu hadžije!

Gospodaru, pomozi mudžahidima na Tvome putu! Pomozi našoj braći u Palestini, Siriji i na svakom drugom mjestu gdje su ugrožena prava muslimana! Primi naša dobra djela, a preko ružnih pređi, jer Tvoja milost nadilazi Tvoju srdžbu! Budi nam milostiv na Obećanom danu i počasti nas u Džennetu društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi! Amin!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#40285

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِِ

Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 31/2012 – 02. muharrem 1434.H. / 16. novembar 2012.g.

HIDŽRA – PREKRETNICA U HISTORIJI ISLAMA

Braćo i sestre u islamu![b] Danas 02. muharrema 1434.H., 16. novembra 2012. godine[/b], uz Allahovu, dželle še’nuhu, pomoć govorim na temu Hidžra – prekretnica u historiji islama. Za pomenutu temu sam se opredijelio, jer je juče nastupila Nova 1434. hidžretska godina, a to je prilika da se sjetimo Hidžre, koja spada u red vrlo važnih događaja u historiji islama, sa kojim počinje računanje muslimanskog kalendara.

Hidžra iz Meke u Medinu (Jesrib), 622. godine po Isau, alejhis-selam, je bila veliki i težak zadatak i ispit za ashabe i Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem. Bio je to ispit spremnosti na žrtvu na Allahovu, subhanehu ve te’ala, putu i provjera jačine njihova imana. Hidžra dolazi kao nužnost nakon stavljanja muslimana u totalnu izolaciju, hidžre u Abesiniju, neuspjelih pokušaja da’we u Taifu i svakodnevnih napada na Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i muslimane.

Hidžra u Medinu je za razliku od hidžre u Abesiniju, bila farz svakom muslimanu, jer se u Medini trebala formirati jaka zajednica, koja će moći štititi interese islama i muslimana.

Hidžra iz Meke u Medinu se desila po Allahovoj, dželle še’nuhu, odredbi i Njegovu dopuštenju. Ashabi su zajedno sa Poslanikom, sallallahu ‘alejhi ve sellem, bili prinuđeni da napuste svoje kuće, rodni kraj i ostave svu imovinu, da bi dobili slobodu o čemu govori 100. ajet Sure En-Nisa:وَمَنْ يُهَاجِرْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يَجِدْ فِي الْأَرْضِ مُرَاغَمًا كَثِيرًا وَسَعَةً وَمَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا

Onaj ko se iseli Allaha radi naći će na Zemlji mnogo mjesta, uprkos svojih neprijatelja i slobodu. A onome ko napusti svoj rodni kraj, radi Allaha i Poslanika Njegova, pa ga stigne smrt, nagrada od Allaha njemu je sigurna. – Allah mnogo prašta i milostiv je.

Sastanci Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, na Akabi sa muslimanima Medine su bili priprema za hidžru. Prvom susretu na Akabi, 11. godine po poslanstvu, je prisustvovalo 6 Jesribljana, sa kojima Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, šalje mladog ashaba Mus’aba ibn Umejra, radijallahu ‘anhu, da Medinelije podučava islamu. Na drugom sastanku na Akabi je prisustvovalo 12 ljudi, kada su se prvi put zavjetovali Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, na vjernost. Na trećem susretu, juna 622.g., kada se daje “Velika prisega” prisustvovala su 73 muškarca i dvije žene. Tom prilikom su se Jesribski muslimani zavjetovali na: 1) Poslušnost i pokornost u činjenu dobra. 2) Opskrbu u olakšici i poteškoći. 3) Naređivanje dobra i zabranjivanje zla. 4) Činjenje dobra u ime Allaha, dželle še’nuhu, i ne bojanje prigovora prijekornika. 5) Potpomaganje Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kada od njih zatraži pomoć i pružanje mu zaštite kao što štite sami sebe, svoje žene i svoju djecu.

Nakon prihvaćene prisege, jedan od prisutnih muslimana iz Jesriba je upitao: “Znate li vi da to znači objavljivanje rata protiv crvenih i crnih ljudi (protiv cijeloga svijeta)?” Oni odgovoriše potvrdno. Potom je uslijedilo bratsko rukovanje i izabrano je dvanaest poglavara (devet iz plemena Hazredž, a tri iz plemena Evs), sa zadatkom da oni budu odgovorni za provedbu članova Prisege.

Prokleti Iblis nakon sklopljenog ugovora na Akabi sa jednog uzvišenja poziva mušrike da uhvate živog Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i njegove ashabe! Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, naređuje prisutnim muslimanima da se raziđu, a oni već pokazuju spremnost da se bore protiv Mekelija, što Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, odbija, jer za to nema dozvolu od Allaha, dželle še’nuhu.

Nakon ovog trećeg susreta na Akabi, Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, naređuje da ashabi počnu sa hidžrom u Medinu, a za oko dva mjeseca, mušrici Meke održavaju Skupštinu, na kojoj se raspravljalo o konačnom i tajnom zadavanju udarca Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem. Sastanku prisustvuje i prokleti Iblis u liku starca iz Nedžda. Tada je prihvaćen prijedlog Ebu Džehla, koji je podržao i prokleti Iblis: Da se iz svakog plemena odabere najsnažniji mladić, da im se podijele ubojite sablje i da svi zajedno ubiju Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kako bi se na taj način izbjegla osveta Benu Abdu-l-Menafa, jer bi to u protivnom značio rat protiv svih Mekelija. Donešena je odluka da se odmah pristupi realizaciji plana.

Nakon toga dolazi Džibril, koji po vahju od Allaha, dželle še’nuhu, obavještava Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, o zavjeri mušrika i o Allahovoj, dželle še’nuhu, dozvoli da Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, napusti Meku. Džibril mu je odredio vrijeme hidžre, upozorivši ga da te noći ne spava u svojoj postelji.

Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, na ovaj način drži lekciju ashabima i ummetu da odgovorni predstavnici hidžru mogu i smiju činiti među posljednjima, a nikako prvi.

Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u Meki ostavlja Aliju, radijallahu anhu, kako bi mušricima Meke vratio stvari, novac i druge vrijednosti koje su mekelije ostavljali kod Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, na čuvanje. I iz ovog detalja Hidžre se ima izvući pouka da se emaneti moraju vratiti onima kojima i pripadaju.

Po padu mraka, mušrički mladići su opkolili kuću, sa ciljem da u ponoć ubiju Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem, o čemu govori 30. ajet Sure El-Enfal: َ إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ وَ يَمْكُرُونَ وَ يَمْكُرُ اللهُ وَ اللهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ

I kada su ti nevjernici zamke pleli, da bi te zarobili ili te ubili ili te protjerali; oni su zamke pleli, a Allah ih je ometao, jer to Allah najbolje zna!”
Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, je napustio Meku 27. noć mjeseca safera (12. septembar 622. god.). U njegovoj postelji ostaje amidžić Alija, radijallahu ‘anhu, a on izlazi iz svoje kuće neprimijećen. I ovo je još jedna lekcija za ummet, da naši bližnji trebaju da se žrtvuju zajedno sa nama. A gdje smo bili mi i naši bližnji, draga moja braćo i sestre u vrijeme kada se vodila odsudna borba za vjeru, čast i Državu?!

Dalje je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, nastavio sa Ebu Bekrom Es-Siddikom, radijallahu ‘anhu, do pećine Sevr, gdje se zadržavaju tri dana. Mekelije organiziraju potjeru, koja hvala Allahu, dželle še’nuhu, ne uspijeva. Na putu do Medine, Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i Ebu Bekra, radijallahu ‘anhu, je vodio iskusni vodič Abdullah ibn Urejke El-Lejsi. U mjesto Kuba je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, zajedno sa Ebu Bekrom, radijallahu ‘anhu, stigao 8. rebiu-l-evela (23. septembra) 622. godine. Muslimani su bili presretni dolaskom Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, koji je na putu hidžre (420 kilometara) proveo 11 dana. Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, je prolazeći kroz mjesto Kuba, u njemu izgradio mesdžid i obavio prvu džumu-namaz, a po dolasku u Medinu je izgradio džamiju.

U Medini ensarije (pomagači) bratski prihvataju muhadžire i sa njima dijele i dobro i zlo, sa njima dijele svoje imetke i bratime se.

O karakteru ensarija Allah, dželle še’nuhu, kaže u 9. ajetu Sure El-Hašr:وَالَّذِينَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ وَالْإِيمَانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمْ الْمُفْلِحُونَ

I onima koji su Medinu za življenje izabrali i domom prave vjere još prije njih učinili; oni vole one koji im se doseljavaju i u grudima svojim nikakvu tegobu, zato što im se daje ne osjećaju i više vole njima nego sebi, mada im je i samima potrebno. A oni koji se uščuvaju pohlepe, oni su spašeni!

Hidžra je promijenila tok historije čovječanstva. U Medini, odredištu hidžre, pojačava se da’wa i uspostavlja islamska vlast. Tu se udaraju temelji velike islamske države koja je oslobađala ljude iz ropstva ljudima, robovanju Allahu, dželle še’nuhu, Gospodaru Svjetova.

Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, se sa muslimanima vratio u svoju rodnu Meku, 8. godine po Hidžri , izgovarajući: “لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ صَدَقَ وَعْدَهُ وَ نَصَرَ عَبْدَهُ وَ أَعَزَّ جُنْدَهُ وَ هَزَمَ الْأَحْزَابَ وَحْدَهُ”

“Nema drugog gospodara mimo Allaha! Ispunio je Svoje obećanje! Pomogao je Svoga roba! Uzvisio je njegovu vojsku i porazio je neprijateljske skupine, On sam!”

Tako je završena Poslanikova, sallallahu ‘alejhi ve sellem, hidžra, u kojoj nije bilo osvete, što ostaje sunnetom do Sudnjeg dana.

Brate i sestro, šta je sa mojom i tvojom hidžrom? Moja i tvoja hidžra se završavaju u našim rodnim mjestima, što predviđa Aneks 7 Dejtonskog sporazuma, a nikako u: Sarajevu, Visokom, Tuzli, Mostaru, Konjicu, Tešnju, Sanskom Mostu, Zapadnoj Evropi, Americi ili Australiji… Bez zaokruživanja naše hidžre, nema ni cjelovite Bosne i Hercegovine, pa makar domaći i međunarodni političari tvrdili drugačije…

Sjećanje na Hidžru, treba da bude prilika u kojoj ummet Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, svodi periodični obračun sa sobom, jer to čini svaki narod koji se zanima za svoju budućnost i ne živi od prošlosti. Zato pozivam sebe i vas da preispitamo naše stanje, da pojačamo naša dobra djela i da uložimo maksimum napora da sačuvamo ovu našu lijepu Bosnu i Hercgovinu, natopljenu čistom šehidskom krvlju!

Braćo i sestre, obzirom da smo sa Novom hidžretskom godinom ušli u mjesec muharrem, jedan od četiri sveta mjeseca, preporučujem vam da u ovom mjesecu što više postimo, a posebno da postimo Jevmi Ašuru i dan prije ili dan poslije, jer je to sunnet Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem! Zato vas podsjećam da je sunnet da inša-Allah postimo naredni petak i subotu, jer su to 9. i 10. muharrem ove hidžretske godine.

Neka vam je mubarek Nova 1434. Hidžretska godina!

Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, pomozi nam da se vratimo tamo odakle smo protjerani, ponizi one koji ponižavaju Tvoje robove, oprosti našim roditeljima i našim dobrim predhodnicima, uputi i učvrsti naše potomke, oprosti nam grijehe i počasti nas u džennetu društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

[Mustafa]

#40314

Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 32/2012 – 09. muharrem 1434.H. / 23. novembar 2012.g.

J E V M U – A Š U R A ( D A N A Š U R E )

Braćo i sestre u islamu! [b]Danas 09. muharrema 1434. godine po Hidžri, 23. novembra 2012. godine[/b], hutbu sam naslovio sa Jevmu-Ašura (Dan Ašure), koja inša-Allah pada sutra. Pomenuta tema zavrijeđuje posebnu hutbu i pažnju, a moramo priznati da je velikom broju naših Bošnjaka ista potpuna nepoznanica.

Nakon teških osam dana neselektivnog i stravičnog vazdušnog, raketnog i artiljerijskog napada Cionista na Gazu, što je imalo za posljedicu 163 šehida, od čega je 42 djece, 11 žena i 18 staraca, kao i 1222 ranjavanja, od čega je 431 dijete, 207 žena i 88 staraca, uslijedilo je primirje, koje se elhamdu lillah zasad poštuje. Materijalne štete prouzrokovane pomenutim kombinovanim napadima su ogromne. Većina civiliziranog svijeta i međunarodnih organizacija su oštro osudili pomenute napade i okarakterisali su ih kao teroristički čin. Zbog toga su proteklih dana u cijelome svijetu, pa čak i u okupiranoj Palestini organizirane mirne demonstracije, protiv napada na Gazu. Zato se u naši dovama sjećajmo naše braće u Palestini i čestitajmo im na džihadu, strpljivosti i odvažnosti i da im Allah za svakog šehida podari novog, još odvažnijeg i odlučnijeg mudžahida i komandanta, čestitajmo im i na primirju i poručimo im da smo uz njih i da su njihove rane i naše rane, da je njihov strah i naš strah i da je njihova sreća, naša zajednička sreća!

Allahova, dželle še’nuhu, je odredba da je danom stvaranja nebesa i Zemlje, odlučio da se vrijeme računa sa dvanaest mjeseci, među kojima je posebnu počast dao za četiri “Sveta mjeseca” (Ešhuri hurum).

Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u hadisu koji prenosi Ebu Bekre, radijallahu ‘anhu, pojašnjava koja su to četiri mjeseca:

عَنْ أَبِي بَكْرَةَ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “الزَّمَانُ قَدِ اسْتَدَارَ كَهَيْئَتِهِ يَوْمَ خَلَقَ اللَّهُ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ، السَّنَةُ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ثَلَاثَةٌ مُتَوَالِيَاتٌ ذُو الْقَعْدَةِ وَذُو الْحِجَّةِ وَالْمُحَرَّمُ وَرَجَبُ مُضَرَ الَّذِي بَيْنَ جُمَادَى وَشَعْبَانَ.” (البخاري)

Prenosi Ebu Bekre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Vrijeme kruži, kao i onoga dana kada je Allah stvorio nebesa i Zemlju. Godina ima dvanaest mjeseci, od čega su četiri sveta: tri, jedan za drugim: zu-l-ka’de, zu-l-hidždže i muharrem i redžeb, koji je između džumade-l-uhra i ša’bana!” (Buharija)

Ibn Abbas, radijallahu ‘anhu, smatra da je Allah, dželle še’nuhu, dao za ova četiri mjeseca posebno mjesto, time što se u njima grijesi uvećavaju, ali i dobra djela. Zbog toga u tim mjesecima treba paziti na svoja djela. Postavimo sebi pitanja: Da li se naše ponašanje i život u ovim mjesecima razlikuju od ostalih mjeseci? Da li u njima imamo pojačan ibadet ili smo ogrezli u grijesima, zaboravivši gdje smo i kuda idemo? Da neki od nas nismo zaboravili da smo obični smrtnici, koji će na Sudnjem danu odgovarati za svaki svoj korak, djelo i misao?!

Braćo i sestre! Ne dozvolimo da budemo zavarani prolaznim dunjalučkim ukrasima i da njima damo prednost u odnosu na vječnost! Razmišljajmo o Danu polaganja računa, kada će se sve tajne objelodaniti i kada će protiv ljudi svjedočiti njihova tijela, a usta će im biti zapečaćena!

Razmišljajmo o Danu u kojem neće biti advokata, niti će biti odgađanja rasprava! Razmišljajmo o Danu u kojem se niko od nas, kao što stoji u hadisu neće moći pomjeriti sa svoga mjesta dok ne budemo odgovorili na četiri pitanja: u što smo život proveli, kako smo mladost iskoristili, da li smo se po onome što smo naučili vladali i na koji način smo sticali i trošili naše imetke!

U ova četiri sveta mjeseca ubraja se i mjesec muharrem, čiji je deseti dan “Jevmu-Ašura”.

O vrijednosti posta mjeseca muharrema, kao i obavljanja noćnog namaza, govori slijedeći hadis, koji bilježi imam Muslim:

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي اللَّه عَنْه، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “أَفْضَلُ الصِّيَامِ بَعْدَ رَمَضَانَ شَهْرُ اللَّهِ الْمُحَرَّمُ وَأَفْضَلُ الصَّلَاةِ بَعْدَ الْفَرِيضَةِ صَلَاةُ اللَّيْلِ!” (مسلم)

Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Najbolji post poslije ramazana je post mjeseca muharrema, a najbolji namaz poslije fard namaza je noćni namaz!” (Muslim)

Kako stoji u predajama, Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, je za vrijeme svoga boravka u Meki postio deseti dan muharrema. Nakon dolaska u Medinu našao je Jevreje kako poste Ašuru, pa je u tom smislu i slijedeća predaja:

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِي اللَّه عَنْه قَالَ: “قَدِمَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ الْمَدِينَةَ فَرَأَى الْيَهُودَ تَصُومُ يَوْمَ عَاشُورَاءَ فَقَالَ: “مَا هَذَا؟” قَالُوا: “هَذَا يَوْمٌ صَالِحٌ، هَذَا يَوْمٌ نَجَّى اللَّهُ بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنْ عَدُوِّهِمْ فَصَامَهُ مُوسَى.” قَالَ: “فَأَنَا أَحَقُّ بِمُوسَى مِنْكُمْ.” فَصَامَهُ وَأَمَرَ بِصِيَامِهِ.” (البخاري)

Prenosi Ibn Abbas, radijallahu ‘anhu: „Došao je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u Medinu i vidio je Jevreje kako poste Ašuru, pa je upitao: “Šta je ovo?” Rekli su: “Ovo je lijep dan, dan u kojem je spašen Musa, alejhis-selam, sa Benu Israelćanima, od njihova neprijatelja, pa ga je Musa postio.” Rekao je: “Meni je Musa bliži od vas!” – pa je postio i naredio drugima da poste. (Buharija)

U imam Ahmedovoj zbirci se nalazi predaja:

“… وَهَذَا يَوْمُ اسْتَوَتْ فِيهِ السَّفِينَةُ عَلَى الْجُودِيِّ فَصَامَهُ نُوحٌ… ” (أحمد)

“…To je dan u kojem se zaustavila lađa na brdu Džudijj, pa ga je Nuh postio…” (Ahmed)

Imam Buharija bilježi predaju:

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِي اللَّه عَنْه، قَالَ: “مَا رَأَيْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَتَحَرَّى صِيَامَ يَوْمٍ فَضَّلَهُ عَلَى غَيْرِهِ إِلَّا هَذَا الْيَوْمَ يَوْمَ عَاشُورَاءَ وَهَذَا الشَّهْرَ يَعْنِي شَهْرَ رَمَضَانَ.” (البخاري)

Prenosi se od Ibn Abbasa, radijallahu ‘anhu: “Nisam vidio Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, da sa više želje posti neki dan od Ašure i ovoga mubarek mjeseca (misleći na ramazan).” (Buharija)

U imam Ahmedovoj zbirci se nalazi hadis, koji govori o tome da je post Ašure uzrok praštanja grijeha učinjenih u protekloj godini:

“صِيَامُ يَوْمِ عَاشُورَاءَ أَحْتَسِبُ عَلَى اللَّهِ أَنْ يُكَفِّرَ السَّنَةَ الَّتِي قَبْلَهُ!” (مسلم)

“Post Ašure je uzrokom praštanja grijeha koji su učinjeni protekle godine!” (Muslim)

Preporuka je Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, da se pored desetog dana muharrema posti dan prije ili dan poslije, pa u slijedećoj predaji stoji:

عن عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عَبَّاسٍ رَضِي اللَّه عَنْه، أنه قال: “حِينَ صَامَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَوْمَ عَاشُورَاءَ وَأَمَرَ بِصِيَامِهِ قَالُوا: يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّهُ يَوْمٌ تُعَظِّمُهُ الْيَهُودُ وَالنَّصَارَى!” فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “فَإِذَا كَانَ الْعَامُ الْمُقْبِلُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ صُمْنَا الْيَوْمَ التَّاسِعَ!” قَالَ: “فَلَمْ يَأْتِ الْعَامُ الْمُقْبِلُ، حَتَّى تُوُفِّيَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهم عَلَيْهِ وَسَلَّم!” (مسلم)

Prenosi se od Abdullaha ibn Abbasa, radijallahu ‘anhu, da je Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, nakon što je postio i naredio ashabima da poste Ašuru rečeno: “O Allahov Poslaniče, to je dan koji obilježavaju Židovi i Kršćani!” Rekao je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem: “U narednoj godini ćemo inša-Allah postiti i deveti dan!” Pa on nije dočekao narednu godinu, jer je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, preselio te godine!” (Muslim)

Posteći deveti dan muharrema, muslimani se i u ovom ibadetu razlikuju od Sljedbenika knjiga (Ehlu-l-Kitaba).

Islamski učenjaci su kazali da imaju tri stepena posta Ašure: 1) Oni koji poste samo deseti dan, jer je to u suprotnosti sa onim što je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kazao: «Ako doživim slijedeću godinu, postiću i deveti dan!» 2) Da posti dan prije ili dan poslije 3) Da posti i dan prije i dan poslije i Ašuru. Na taj način posteći tri dana od mjeseca muharrema, izvršavamo sunnet Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem.

Mi koji danas postimo dan prije Ašure i koji ćemo inša-Allah postiti sutra Dan Ašure i oni koji će inša-Allah postiti sutra Dana Ašure i prekosutra dan poslije Ašure, primjenjujemo još jedan sunnet Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i nadamo se Allahovom zadovoljstvu i nagradi!

Braćo i sestre! Pred nama je još jedna prilika da zaradimo dobro djelo i očistimo se od grijeha, pa nemojmo je propustiti! Potrudimo se da postom, kao jednim od najiskrenijih ibadeta, ovih dana oživimo pritvrđeni sunnet našeg Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, da zaradimo hajr, da steknemo ljubav Allaha, dželle še’nuhu, da Mu se i na ovaj način približimo i da Mu iskažemo pokornost!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učini svojim iskrenim robovima, koji slijede sunnet svoga Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i u džennetu nas počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#40378

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 33/2012 – 23. muharrem 1434.H. / 07. decembar 2012.g.

BRATE I SESTRO, U ŠTO NAM ŽIVOT PROLAZI

Braćo i sestre, u islamu! Danas, 23. muharrema 1434.H., 07. decembra 2012.g., hutbu sam naslovio sa Brate i sestro, u što nam život prolazi. Cilj mi je da sebe i vas potaknem na razmišljanje i da se inša-Allah mijenjamo na bolje i time popravljamo naše ukupno stanje.
Takvaluk (bogobojaznost) je naredba Uzvišenog Allaha, za sve Njegove robove, do Sudnjega dana, a On, subhanehu ve te’ala, kaže u 131. ajeta Sure En-Nisa:
وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ وَلَقَدْ وَصَّيْنَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ وَإِيَّاكُمْ أَنِ اتَّقُوا اللَّهَ وَإِن تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ غَنِيًّا حَمِيدًا
Allahovo je ono što je na nebesima i ono što je na Zemlji. Mi smo onima kojima je data Knjiga prije vas, a i vama, naredili da se bojite Allaha. A ako ne budete vjerovali – pa, uistinu, Allahovo je ono što je na nebesima i ono što je na Zemlji, Allah nije ni o kome ovisan i On je hvale dostojan!
Pa bojmo se Allaha, dželle še’nuhu, mi koji Ga volimo i volimo Njegova Poslanika, sallalahu alejhi ve sellem, i molimo Allaha da nas učini od onih koji Ga se istinski boje i samo Njemu iskreno robuju, od onih koji su sretni na obadva svijeta!
Razmišljamo li o 36. ajetu Sure El-Kijame, gdje Allah, subhanehu ve te’ala, kaže:
أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ يُتْرَكَ سُدًى
Misli li čovjek da će biti tek tako ostavljen?!
Vrijeme našeg boravka na dunjaluku je ograničeno našim kratkim dunjalučkim životima, koje nam je Allah, subhanehu ve te’ala, odredio kada je stvorio naše duše, a potom kada smo bili u utrobama naših majki, što potvrđuje predaja koju bilježe imami Buharija i Muslim:
عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: إِنَّ أَحَدَكُمْ يُجْمَعُ خَلْقُهُ فِي بَطْنِ أُمِّهِ أَرْبَعِينَ يَوْماً نُطْفَةً، ثُمَّ يَكُونُ عَلَقَةً مِثْلَ ذَلِكَ، ثُمَّ يَكُونُ مُضْغَةً مِثْلَ ذَلِكَ، ثُمَّ يُرْسَلُ إليهِ الملَكُ فَيَنْفُخُ فِيهِ الرُوحَ، ويُؤْمَرُ بِأَرْبَعِ كَلِمَاتٍ: بِكَتْبِ رِزقِهِ وَأَجَلِهِ وَعمَلِهِ وَشَقِيٌّ أَوْ سَعِيدٌ. فَوَاللهِ الَّذِي لَا إِلَهَ غَيْرَهُ إِنَّ أَحَدَكُمْ لَيَعْمَلُ بِعَمَلِ أَهْلِ الْجَنَّةِ حَتَّى مَا يَكُونُ بَيْنَهُ وَبَيْنَهَا إِلَّا ذِرَاعٌ، فَيَسْبِقُ عَلَيْهِ الْكِتَابُ فَيَعْمَلُ بِعَمَلِ أَهْلِ النَّارِ فَيَدْخُلُهَا، وَإَِّن أَحَدَكُمْ لَيَعْمَلُ بِعَمَلِ أَهْلِ النَّارِ حَتَّى مَا يَكُونُ بَيْنَهُ وَبَيْنَهَا إِلَّا ذِرَاعٌ، فَيَسْبِقُ عَلَيْهِ الْكِتَابُ فَيَعْمَلُ بِعَمَلِ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَيَدْخُلُهَا (البخاري)
Prenosi Abdullah ibn Mes’ud, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Zaista se stvaranje svakog od vas skuplja u utrobi njegove majke četrdeset dana, zatim isto toliko bude aleka (ugrušak – zakvačka), zatim isto toliko bude mudga (komad mesa), zatim Allah pošalje meleka kome se naredi da zapiše četiri odredbe: njegovo djelo, opskrbu, konac života i da li će biti sretan ili nesretan. Zatim se u njega udahne duša. Uistinu, neko od vas čini djela tako da između njega i Dženneta ostane samo koliko podlaktica, a onda ga preduhitri određenje i nastavi činiti djela stanovnika Vatre, i čini djela tako da između njega i Vatre ostane samo koliko jedna podlaktica, a onda ga preduhitri odredba i nastavi činiti djela stanovnika Dženneta.” (Buharija)

Jesmo li zaista svjesni ovih riječi Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i shvatamo li našu nemoć i neizvjesnost koja nam dolazi i razumijemo li razlog zbog čega je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, molio Allaha, dželle še’nuhu, za lijep svštenak dunjalučkog života i na to poticao ashabe? Zato požurimo sa činjenjem dobrih djela i ne dozvolimo da nas prokleti šejtan zavara, da nas nefs porazi i ponizi i da zbog naših grijeha budemo bačeni u ponor Džehennema, a ružno je on prebivalište?!

Život koji nam je Allah, dželle še’nuhu, propisao i podario treba da bude predmetom našeg velikog zanimanja i želje da ga što bolje provedemo, podižući naše deredže, ukrašavajući ga sa što više dobrih djela, koja će prevagnuti na Danu polaganja računa, svjesni da svaki trenutak koji potrošimo, nije ga moguće vratiti i nadoknaditi.

Ovaj život je je Allah, subhanehu ve te’ala, učinio periodom ispitivanja ljudi, hoće li biti muttekije (pobožnjaci) ili razvratnici, hoće li biti skrušeni ili oholi i hoće li biti dobročinitelji ili škrtice. Kaže Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem u hadisu koji bilježi imam Ahmed:
عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي بَكْرَةَ عَنْ أَبِيهِ أَنَّ رَجُلًا قَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَيُّ النَّاسِ خَيْرٌ قَالَ مَنْ طَالَ عُمُرُهُ وَحَسُنَ عَمَلُهُ قَالَ فَأَيُّ النَّاسِ شَرٌّ قَالَ مَنْ طَالَ عُمُرُهُ وَسَاءَ عَمَلُهُ (أحمد)
Prenosi Abdur-Rahman bin Ebu Bekre, od svoga babe da je neki čovjek rekao: „Allahov Poslaniče, koji su ljudi najbolji?“ Reče: „Oni koji imaju dug život i dobra djela!“ Reče: „A koji su ljudi najgori?“ Reče: „Oni koji imaju dug život i loša djela!“ (Ahmed)
Zato je obaveza muslimana da sa sobom svodi račun, da se kaje za počinjene grijehe i da razmišlja o onome što dolazi!
Kaže Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Ibn Madždže:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: أَعْمَارُ أُمَّتِي مَا بَيْنَ السِّتِّينَ إِلَى السَّبْعِينَ وَأَقَلُّهُمْ مَنْ يَجُوزُ ذَلِكَ (بن ماجه)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Životni vijek moga ummeta je između šezdeset i sedamdeset godina, a malo ih je ko to prekorači!“ (Ibn Madždže)

Brate i sestro, hajde da sami sebe zapitamo i razmislimo o našim životima u što smo ih proveli, koliko smo dobra uradili i hoće li nam to biti dovoljno na Sudnjem danu kada se budu vagala ljudska djela!?
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, nas podučava u hadisu, koji bilježi imam Muslim:
عَنْ أَبِي بَرْزَةَ الْأَسْلَمِيِّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: لَا تَزُولُ قَدَمَا عَبْدٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حَتَّى يُسْأَلَ عَنْ أَرْبَعٍ عَنْ عُمُرِهِ فِيمَا أَفْنَاهُ وَعَنْ جَسَدِهِ فِيمَا أَبْلَاهُ وَعَنْ عِلْمِهِ فِيمَا عَمِلَ بِهِ وَعَنْ مَالِهِ مِنْ أَيْنَ اكْتَسَبَهُ وَفِيمَ أَنْفَقَهُ (مسلم)
Prenosi Ebu Berze El-Eslemi, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Neće se čovjekova stopala pomaći na Sudnjem danu, dok ne bude upitan za četvoro: u što je život proveo, u što je tijelo koristio, da li se po znanju vladao i na koji način je zaradio imetak i kako ga je potoršio!“ (Muslim)

Braćo i sestre, kako je dobar i koristan savjet našeg Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, u pogledu poticanja na činjenje dobrih djela prije nego nastupe neka stanja u kojima ćemo za činjenje dobra biti spriječeni:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: بَادِرُوا بِالْأَعْمَالِ سَبْعًا، هَلْ تَنْتَظِرُونَ إِلَّا فَقْرًا مُنْسِيًا، أَوْ غِنًى مُطْغِيًا، أَوْ مَرَضًا مُفْسِدًا، أَوْ هَرَمًا مُفَنِّدًا، أَوْ مَوْتًا مُجْهِزًا، أَوْ الدَّجَّالَ فَشَرُّ غَائِبٍ يُنْتَظَرُ، أَوْ السَّاعَةَ فَالسَّاعَةُ أَدْهَى وَأَمَرُّ (الترمذي)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Požurite s dobrim djelima da preteknete sedmoro! Zar očekujete osim: siromaštvo koje baca u očaj, bogatstvo koje donosi nasilje, bolest koja donosi griješenje, tešku starost, iznenadnu smrt, Dedžala najgoreg odsutnika koji se iščekuje i Sudnji dan, a Sudnji dan je uistinu teži i gorkiji!“ (Tirmizija)
Činimo dobra djela što više možemo, jer put koji nas čeka je dug i neizvjestan, čuvajmo se ružnih djela koja uništavaju dobra djela, pazimo se kradljivaca i varalica u našim životima, koji nas zavode i daju lažnu nadu, a na njihovu čelu je prokleti Iblis i njegova družina!
Braćo i sestre, svedimo račune sami sa sobom i pripremajmo se za Dan polaganja računa, Dan u kojem nikome neće biti učinjena nepravda!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da obespravljene ljude, a posebno našu braću u Siriji i Palestini spasi zuluma zulumćara i da im skoru pobjedu, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam na Sudnjem danu oprosti grijehe, sakrije naše sramote i ukabuli dobra djela i da nas u obećanim džennetima obraduje društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#40393

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 34/2012 – 01. safer 1434.H. / 14. decembar 2012.g.

GOSPODARU, SAČUVAJ NAS DŽEHENNEMSKE VATRE

Braćo i sestre, u islamu! Danas, 01. safera 1434.H., 14. decembra 2012.g., hutbu sam naslovio sa Gospodaru, sačuvaj nas džehennemske vatre!

Allah, dželle še’nuhu, je stvorio džehennem kao vječno boravište onih koji su Ga nijekali (činili kufr) i koji su bili dvolični i samim time poricali istinu koju je On, subhanehu ve te’ala, objavljivao preko Svojih poslanika. On ga je napunio Svojom srdžbom i gnjevom i različitim vrstama nepodnošljivih kazni i upozorio je sve ljude na strahote džehennema i objasnio im način i put kako će se spasiti od vatre, da nakon toga ne bi imali opravdanje za svoju nepokornost. Ipak i pored svih upozorenja, neki ljudi kratke pameti i uskih vidika su se stavili u borbu protiv Istine i oni su svojom nepokornošću i griješenjem sebi pripremili mjesto u vatri.
Kaže Allah, dželle še’nuhu, u 131. ajetu Sure Alu Imran:
وَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ
I čuvajte se vatre za nevjernike pripremljene!
Ovo je braćo i sestre upozorenje našeg Stvoritelja, a Njegova, subhanehu ve te’ala, upozorenja su ozbilja, kao što je i Njegova, dželle še’nuhu, kazna nesnosta, teška i neprekidna. Zato se čuvajmo džehennemske vatre i ne činimo djela zbog kojih ne dao Allah možemo u nju naglavačke biti bačeni, a strašno li je ona boravište!

Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, upozorava na džehennemske strahote u mnogim hadisima. Tako u hadisu koji bilježi imam Nesaija stoji:
عَنْ عَدِيِّ بْنِ حَاتِمٍ: ذَكَرَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ النَّارَ فَأَشَاحَ بِوَجْهِهِ وَتَعَوَّذَ مِنْهَا ثُمَّ قَالَ: “اتَّقُوا النَّارَ وَلَوْ بِشِقِّ التَّمْرَةِ فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فَبِكَلِمَةٍ طَيِّبَةٍ!” (النسائي)
Prenosi Adijj ibn Hatim: „Spomenuo je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, vatru, pa je okrenuo glavu i zamolio Allaha da ga sačuva nje, pa je rekao: „Čuvajte se džehennemske vatre makar sa pola hurme, a onaj ko nema ni to, onda makar sa lijepom riječju!“ (Nesaija)
Braćo i sestre, po citiranom hadisu se čuvajmo džehennemske vatra makar sa udjeljivanjem sadake sa pola hurme ili onaj ko nije u mogućnosti da udijeli ni pola hurme, onda da bar lijepo progovorimo sa našom braćom i sestrama i na taj način sebi pravimo štit od džehennema! Kako je lijepa i lahka naša vjera, kako su korisni savjeti našeg Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i kako za po nama mala djela možemo dobiti veliku nagradu?!

Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Buharija, na upečtaljiv način opisuje svoju brigu za ljude i strah da im džehennem ne bude vječno prebivalište:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: “إِنَّمَا مَثَلِي وَمَثَلُ النَّاسِ كَمَثَلِ رَجُلٍ اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ جَعَلَ الْفَرَاشُ وَهَذِهِ الدَّوَابُّ الَّتِي تَقَعُ فِي النَّارِ يَقَعْنَ فِيهَا فَجَعَلَ يَنْزِعُهُنَّ وَيَغْلِبْنَهُ فَيَقْتَحِمْنَ فِيهَا فَأَنَا آخُذُ بِحُجَزِكُمْ عَنْ النَّارِ وَهُمْ يَقْتَحِمُونَ فِيهَا” (البخاري)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je čuo Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, kada je rekao: „Primjer mene i vas je kao primjer čovjeka koji je naložio vatru, a onda su na njen plamen navalili leptirovi i insekti koji upadaju u nju. Pa on pokušava da ih spasi, ali ne uspijeva i one mu izmiču. Ja vas hvatam za vrhove vaše odjeće da ne upadnete u vatru, ali mi vi izmičete.“ (Buharija)
Zaista je briga Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, za svoj ummet bila velika, pa je zbog toga za nas puno upućivao dove Allahu, subhanehu ve te’ala, u koje spada i dova koju je on često učio i mi je kao poslaničku dovu učimo na tešehudu u našim namazima. To potvrđuje i predaja koju bilježi imam Buharija:
عَنْ أَنَسٍ رَضي الله عنه: كَانَ أَكْثَرُ دُعَاءِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ (البخاري)
Prenosi Enes, radijallahu amu, da je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, često učio ovu dovu: ‘’Gospodaru naš, daj nam na ovom svijetu dobro i na onom svijetu dobro i sačuvaj nas džehennemske vatre!’’ (Buharija)

Zbog svega toga, iskreni vjernici traže utočište kod Allaha, dželle še’nuhu, od džehennemske vatre i često se sjećaju vatre, jer ona podsjeća, kako stoji u 73. ajetu Sure El-Vakia:
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِينَ
Mi činimo da ona podsjeća i da bude korisna onima koji konače.
Ibn Redžeb El-Hanbeli bilježi da je Omer ibn El-Hattab, radijallahu anhu, govorio: ‘’Često se sjećajte džehennemske vatre, jer je njeno grotlo duboko, vrućina nesnosna, a njeni maljevi su od željeza!’’
Zabilježeno je da je Herm ibn Hajjan izlazio noću iz svoje kuće i povišenim glasom govorio: „Čudim se onima koji žude za džennetom i bježe od džehennema, kako mogu spavati!“
Svaki iskreni mu’min i mu’minka svoje uzore u dosljednom slijeđenju islama i ustrajnosti na tom putu traže u sunnetu Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i prvim i najboljim generacijama ummeta, pa i kada je riječ o strahu od džehennemske vatre. Ti primjeri treba da nas podstaknu na razmišljanje o džehennemu i povećaju naš strah od kazne u njemu.

Prenosi se od Jezida ibn Havšeba da je rekao: „Nisam vidio da neko više strahuje od džehennema kao Hasan El-Basri i Omer ibn Abdul-Aziz. Toliko su se bojali džehennemske vatre, isto kao da je samo zbog njih dvojice stvorena.

U predaji od Abdurrahmana ibn Mes’uda spominje se da je jedan musliman stajao na obali Eufrata kada je čuo glas drugog muslimana koji je učio ajete iz sure Ez-Zuhruf:إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ(74) لا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ(75) A veliki griješnici će u patnji džehennemskoj vječno ostati.(74) Ona mu se neće ublažiti i nikakve nade u spas neće imati’’(75), nakon čega je pao u rijeku i umro.“
Ebu Nuajm spominje da je Alija ibn Fudajl klanjao namaz za imamom koji je učio suru Er-Rahman, pa mu je nakon namaza rečeno: „Jesi li obratio pažnju na ajet: فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ U njima će biti ljepotica naravi divnih. (Suretu Er-Rahman: 70.) Odgovorio je: „Bio sam zauzet razmišljanjem o ajetu ove Sure: يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلا تَنتَصِرَانِ Na vas će se ognjeni plamen i rastopljeni mjed prolivati i vi se nećete moći odbraniti (Suretu Er-Rahman: 35.), pa nisam obratio pažnju na ajet o hurijama.“

Prenosi se da je u kući Alije ibn Husejna (Poslanikovog, sallallahu alejhi ve sellem, praunuka) izbio požar dok je on bio na sedždi, pa su ljudi povikali: „Bježi, izgorjet ćeš!“ Međutim, on se nije pomjerio sa sedžde. Nakon što je požar ugašen pitali su ga: „Šta te je spriječilo da ne pobjegneš od vatre?“ Odgovorio je: „Razmišljanje o ahiretskoj vatri.“

A Omer ibn El-Hattab, radijallahu anhu, bi stavljao ruku što bliže vatri i govorio: „Sine Hattabov, kušaj možeš li trpiti vatru!“
Braćo i sestre, čuvajmo se velikih i malih grijeha, izvršavajmo sve Allahove, subhanehu ve te’ala, naredbe, a posebno obratimo pažnju na redovno obavljanje namaza, jer ćemo „na Sudnjem danu prvo biti pitani za namaz“ (hadis), slijedimo sunnet Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i natječimo se u dobru, pa ćemo inša-Allah biti sigurni od džehennemske vatre!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da obespravljene ljude, a posebno našu braću u Siriji i Palestini spasi zuluma zulumćara i da im skoru pobjedu, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam na Sudnjem danu oprosti grijehe, sakrije naše sramote, ukabuli dobra djela, sačuva džehennemske vatre i da nas u obećanim džennetima obraduje društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#40431

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 35/2012 – 08. safer 1434.H. / 21. decembar 2012.g.

UTIČEMO SE ALLAHU OD DŽEHENNEMSKOG AZABA

Braćo i sestre u islamu! Danas 08. safera 1434.H., 21. decembra 2012.g., hutbu sam naslovio sa Utičemo se Allahu od džehennemskog azaba. Ista je nastavak prošle hutbe i ima za cilj da nas potakne na razmišljanje i čvrstu odluku da se čavamo velikih grijeha, da se klonemo sumnjivih stvari, da činimo sve ono što nam je Allah, subhanehu ve te’ala, naredio, da slijedimo sunnet Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i da se natječemo u dobru, kako bi zaslužili Allahovom milošću vječno uživanje u džennetima i bili sačuvani džehennemske vatre.

Upozoravajući vjernike na strahotu džehennemske kazne Allah, dželle še’nuhu, kaže u 6. ajetu Sure Et-Tahrim:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلائِكَةٌ غِلاظٌ شِدَادٌ لا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ
O vjernici, sebe i porodice svoje čuvajte od vatre čije će gorivo biti ljudi i kamenje, o kojoj će se meleki strogi i snažni brinuti, koji se onome što im Allah naredi neće opirati i koji će ono što im se naredi izvršiti.

Ovaj ajet nas braćo i sestre obavezuje, ne samo da čuvamo sebe, već i svoje porodice od džehennemske vatre, pa jesmo li svjesni ove kur’anske naredbe i primjenjujemo li je u našim životima? Jesmo li svjesni težine Allahovih riječi kada kaže da će „ljudi i kamenje biti džehennemsko gorivo“? Nad tom vatrom i patnjom su strogi i snažni meleki, koji neće imati milosti i biće potpuno pokorni Allahu.
Dva su osnovna razloga i uzroka patnje u džehennemu: a) poricanje Allaha, dželle še’nuhu, i Isitne koju je objavljivao preko Svojih poslanika, i b) nepokornost Allahu, dželle še’nuhu, kroz neizvršavanje Njegovih farzova i činjenje harama.
Kaže Allah, dželle še’nuhu, u 72. ajetu Sure Taha:
إِنَّا قَدْ أُوحِيَ إِلَيْنَا أَنَّ الْعَذَابَ عَلَى مَن كَذَّبَ وَتَوَلَّي
Nama se objavljuje da će sigurno stići kazna onoga koji zaniječe i glavu okrene.
A u ajetima 37. – 39. Sure En-Naziat, stoji:
فَأَمَّا مَن طَغَى(37) وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا(38) فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى(39)
A onome ko je obijestan bio(37) i život na ovom svijetu više volio,(38) džehennem će prebivalište postati sigurno.(39)
A u 31. i 32. ajetu Sure El-Kijame, stoji:
فَلا صَدَّقَ وَلا صَلَّى(31) وَلَكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى(32)
Nije vjerovao, niti je namaz obavljao,(31) već je poricao i leđa okretao.(32)
U hadisu koji bilježi imam Tirmizija stoji:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “يُؤْتَى بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ لَهَا سَبْعُونَ أَلْفَ زِمَامٍ مَعَ كُلِّ زِمَامٍ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ يَجُرُّونَهَا” (الترمذي)
Prenosi Abdullah ibn Mes’ud, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem rekao: „Na Sudnjem danu biće doveden džehennem koji će imati sedamdeset hiljada povodoca, za svakim povodcem će biti sedamdeset hiljada meleka koji će ga vući.“ (Tirmizija)

Džehennemske dubine su ogromne, što potvrđuje hadis koji bilježi imam Ahmed:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: “كُنَّا عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَوْمًا فَسَمِعْنَا وَجْبَةً فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “أَتَدْرُونَ مَا هَذَا؟” قُلْنَا: “اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ.” قَالَ: “هَذَا حَجَرٌ أُرْسِلَ فِي جَهَنَّمَ مُنْذُ سَبْعِينَ خَرِيفًا فَالْآنَ انْتَهَى إِلَى قَعْرِهَا.” (أحمد)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu: „Bili smo s Poslanikom, sallallahu alejhi ve sellem, kada se začula velika buka, pa je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, upitao: „Znate li šta je ovo?“ Odgovorili smo: „Allah i Njegov Poslanik najbolje znaju.“ Tada je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „To je kamen koji je bačen u džehennem ima već sedamdeset godina i sada je pao na dno džehennema.“ (Ahmed)

Na Sudnjem danu će se prokleti Iblis odreći onih koje je zavodio i koji su ga slijedili, što potvrđuje 22. ajet Sure Ibrahim:
وَقَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ الأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدتُّكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ إِلاَّ أَن دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي فَلاَ تَلُومُونِي وَلُومُوا أَنفُسَكُمْ مَّا أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنتُمْ بِمُصْرِخِيَّ إِنِّي كَفَرْتُ بِمَا أَشْرَكْتُمُونِ مِن قَبْلُ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
I kada bude sve riješeno, Šejtan će reći: “Allah vam je pravo obećanje dao, a ja sam svoje obećanje iznevjerio; ali, ja nisam nikakve vlasti nad vama imao, samo sam vas pozivao i vi ste mi se odazivali; zato ne korite mene, već sami sebe, niti ja mogu vama pomoći, niti vi možete pomoći meni. Ja nemam ništa s tim što ste me prije smatrali Njemu ravnim.” Nevjernike sigurno čeka bolna patnja.
Sudnji dan će biti pretežak za nevjernike i dvoličnjake, kada se uvjere da su izgubili i dunjaluk i ahiret i da im više nam povratka, kao što stoji u ajetima 27. – 29. Sure El-Furkan:
وَيَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلاً(27) يَا وَيْلَتَى لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلاً(29) لَقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِي وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِلإِنْسَانِ خَذُولاً(29)
Na Dan kada nevjernik prste svoje bude grizao govoreći: “Kamo sreće meni da sam se uz Poslanika pravog puta držao,(27) kamo sreće, teško meni, da toga i toga za prijatelja nisam uzeo,(28) on me je od Kur’ana odvratio nakon što mi je priopćen bio!” – a šejtan čovjeka uvijek izdaje.

Svako će prije ulaska u džennet ili džehennem vidjeti svoje mjesto koje mu je bilo pripremljeno, pa ga je on zamijenio drugim mjestom, što potvrđuje hadis koji bilježi imam Buharija:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “لَا يَدْخُلُ أَحَدٌ الْجَنَّةَ إِلَّا أُرِيَ مَقْعَدَهُ مِنْ النَّارِ لَوْ أَسَاءَ لِيَزْدَادَ شُكْرًا وَلَا يَدْخُلُ النَّارَ أَحَدٌ إِلَّا أُرِيَ مَقْعَدَهُ مِنْ الْجَنَّةِ لَوْ أَحْسَنَ لِيَكُونَ عَلَيْهِ حَسْرَةً.” (البخاري)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Neće niko ući u džennet, a da mu se prije toga ne pokaže njegovo mjesto u vatri koje bi ga čekalo da je nešto loše uradio, kako bi povećao zahvalu Allahu i neće ući u vatru niko prije nego mu se pokaže mjesto u džennetu koje bi ga čekalo da je činio dobro, kako bi se još više rastužio.” (Buharija)
U džehennemu braćo i sestre, nema ni smrti ni ublažavanja patnje, o čemu Allah, subhanehu ve te’ala, govori u 36. i 37. ajetu Sure Fatir:
وَالَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ نَارُ جَهَنَّمَ لا يُقْضَى عَلَيْهِمْ فَيَمُوتُوا وَلا يُخَفَّفُ عَنْهُم مِّنْ عَذَابِهَا كَذَلِكَ نَجْزِي كُلَّ كَفُورٍ(36) وَهُمْ يَصْطَرِخُونَ فِيهَا رَبَّنَا أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ أَوَلَمْ نُعَمِّرْكُم مَّا يَتَذَكَّرُ فِيهِ مَن تَذَكَّرَ وَجَاءَكُمُ النَّذِيرُ فَذُوقُوا فَمَا لِلظَّالِمِينَ مِن نَّصِيرٍ(37)
A nevjernike čeka džehennemska vatra, oni neće biti na smrt osuđeni, i neće umrijeti, i neće im se patnja u njemu ublažiti, – eto tako ćemo svakog nevjernika kazniti,(36) oni će u njemu jaukati: “Gospodaru naš, izbavi nas, činićemo dobra djela, drukčija od onih koja smo činili.” – “A zar vas nismo ostavili da živite dovoljno dugo da bi onaj koji je trebalo da razmisli imao vremena da razmisli, a bio vam je došao i onaj koji opominje? Zato iskusite patnju, nevjernicima nećemo pomoći!”(37)
Braćo i sestre, razmišljajmo o džehennemu i čuvajmo se djela koja nas ne dao Allah u njega mogu uvesti, izvršavajmo farzove i sunnete, a posebno vas podsjećam na obavezu redovnog obavljanja namaza, bez čega nema istisnkog mu’mina, natječimo se u dobru i žudimo za džennetima koji su nam obećani!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da obespravljene ljude, a posebno našu braću u Siriji i Palestini spasi zuluma zulumćara i da im skoru pobjedu, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam na Sudnjem danu oprosti grijehe, sakrije naše sramote, ukabuli dobra djela, sačuva džehennemske vatre i da nas u obećanim džennetima obraduje društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[pasa]

#40433

Za sve one koji kazu : “Ja sam dobar u dusi ” dobro je da procitaju ovu hutbu a pogotovo da razmisle o ajetima :
Nama se objavljuje da će sigurno stići kazna onoga koji zaniječe i glavu okrene.
A u ajetima 37. – 39. Sure En-Naziat, stoji:
فَأَمَّا مَن طَغَى(37) وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا(38) فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى(39)
A onome ko je obijestan bio(37) i život na ovom svijetu više volio,(38) džehennem će prebivalište postati sigurno.(39)
A u 31. i 32. ajetu Sure El-Kijame, stoji:
فَلا صَدَّقَ وَلا صَلَّى(31) وَلَكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى(32)
Nije vjerovao, niti je namaz obavljao,(31) već je poricao i leđa okretao.(32)

[Mustafa]

#40458

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 36/2012 – 15. safer 1434.H. / 28. decembar 2012.g.

NOVA GODINA I DJEDA MRAZ SU DALEKO OD ISLAMA

Braćo i sestre u islamu! Danas 15. safera 1434.H., 28. decembra 2012. godine, posljednju ovogodišnju hutbu sam naslovio sa Nova godina i Djeda Mraz su daleko od islama.

Povodom dolaska Nove gregorijanske godine i njenog proslavljanja, što je kršćanski običaj, želim da podsjetim na bolnu činjenicu da ovaj događaj na žalost obilježavaju i neki od onih koji sebe smatraju muslimanima, nesvjesni da na taj način oponašaju druge narode, a svako oponašanje drugih znači udaljavanje od islama i njegovih propisa. Još je apsurdnije da veliki broj njih to čini uz činjenje harama, koji muslimane izvode iz islama.

Ako volimo Allaha, dželle še’nuhu, dužni smo slijediti sunnet Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, pa će nas Allah zavoljeti i grijehe nam oprostiti, kao što stoji u 31. ajetu Sure Alu Imran:
قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
Reci: “Ako Allaha volite, mene slijedite i vas će Allah voljeti i grijehe vam oprostiti!” – a Allah prašta i samilostan je.
Svako činjenje harama, braćo i sestre izaziva Allahovu, subhanehu ve te’ala, srdžbu, a posebno činjenje harama od strane naroda koji su u teškim situacijama pomognuti da opstanu, onda kada su se nevjerničke vojske i njihovi pomagači udružili u želji da ih potpuno unište. Zar se smiju javno činiti grijesi i izazivati Allahova, subhanehu ve te’ala, srdžba u zemlji kerameta, zemlji u kojoj se širio miris šehidske krvi, zemlji u kojoj su vojske meleka pomagale golobrade i goloruke borce Armije Republike Bosne i Hercegovine i MUP-a i zaustavljale neprijatelje, zemlji dvije stotine hiljada šehida, zemlji kojom su tekle rijeke šehidske krvi i rijeke suza ucvijeljenih majki, nena, supruga, djece i unučića, zemlji u Potočarima 11. jula 1995.g. zgažene tek rođene bebe, zemlji četrdeset hiljada silovanih Bošnjakinja, među kojima je deset hiljada maloljetnih djevojčica, zemlji stotina zloglasnih logora, zemlji 614 do temelja porušenih džamija, zemlji koja u sebi krije dijelove tijela heroja koji skrušeno hodaju ovom bosanskom zemljom, zemlji gazija koji su goloruki stajali pred tenkove i specijalne jedinice, koji su bosi gazili kroz neprijateljska minska polja, a danas su na birou, jer su njihova radna mjesta zauzeli rođaci i rodice i ljubavnice korumpiranih kvazi-političara, pa i neprijatelji ove zemlje, koji su se zapošljavali i još zapošljavaju po nacionalnom ključu, zemlji u kojoj nije bilo kolektivne osvete i zemlji dobroćudnih ljudi koji ni neprijatelje ne znaju mrziti koliko to oni zaslužuju, zemlji koju stoljećima pljačkaju i žele prisvojiti, a ona se odupire i svjedoči da ona pripada samo Allahu, dželle še’nuhu, a da smo mi samo njeni privremeni korisnici, za koje je u nekom njenom ćošku pripremljeno dva kvadratna metra zemljišta za privremenu kabursku kuću, koja je na jednu vodu i prokišnjava, pokrivena običnim daskama, bez izolacija, lima, tondah crijepa, bez vrata i prozora, bez fasade, centralnog grijanja, klima i video nadzora, kuće koja ne podliježe plaćanju poreza i koja ostaje do Dana kada će se u Sur (rog) puhnuti, a ljudi iz kabura poiskakati الْمُنْتَشِرِ كَالْجَرَدِ „kao preplašeni skakavci“?

Nova godina se proslavlja širom svijeta, a najveću pažnju joj posvećuju Kršćani, koji ovaj praznik vežu za smrt pape Silvestra I, koji je umro 31. decembra 335. godine, a 1582. godine kada je bila reforma gregorijanskog kalendara početak Nove godine je promijenjen sa 25. decembra, na 1. januar i od tada je 31. decembar poznat u svijetu kao Silvester. Iz ovoga se jasno vidi da je došlo do odstupanja za nekoliko dana od datuma rođenja Isaa, alejhis-selam, tj. 25. decembra, kako to tvrde Kršćani.

Jedan od prepoznatljivih detalja vezanih za novogodišnje praznike je i Djeda Mraz. Prema Enciklopediji Britanici postojanje Svetog Nikole, kasnije Djeda Mraza, nije potvrđeno ni jednim historijskim dokumentom, tako da se ništa sigurno ne zna o njegovom životu osim da je vjerovatno bio biskup Myre u IV vijeku. Kao mladić putovao je u Palestinu i Egipat, a nakon povratka u rodno mjesto postao je biskup u Myri. Bio je zatvoren za vrijeme progona Kršćana od strane rimskog imperatora, a za vrijeme drugog imperatora je oslobođen. Prisustvovao je Prvom Koncilu u Nikeju, 325. godine. Sahranjen je u crkvi u Myri, a u VI stoljeću njegovo svetište je postalo veoma poznato. Darežljivost i dobrota po kojima je Sveti Nikola bio poznat prerasle su u legende o čudima koje je činio za siromašne i nesrećne. U Srednjem vijeku privrženost Svetom Nikoli raširila se po cijeloj Evropi. Transformacija Svetog Nikole u Djeda Mraza otpočela je 1823. godine. Prema legendi Djeda Mraz uz pomoć vilenjaka dostavlja darove dobroj djeci širom svijeta.
Prema tome, Djeda Mraz je isključivo vjerski simbol Kršćana i nema nikakve veze sa islamom i muslimanima, niti sa bosanskom tradicijom.

Podsjećam i sebe i vas na hadis Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, koji bilježi imam Hakim:
عَنْ أَبي سَعيِدِ الْخُدْرِيِّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “لَتَتْبَعُنَّ سُنَنَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ شِبْرًا بِشِبْرٍ، وَذِرَاعًا بِذِرَاعٍ حَتَّى لَوْ دَخَلُوا جُحْرَ ضَبٍّ لَاتَّبَعْتُمُوهُمْ” قُلْنَا: “يَا رَسُولَ اللهِ الْيَهُودُ وَالنَّصَارَى” قَالَ: “فَمَنْ” (حاكم)
Prenosi Ebu Seid El-Hudri, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Slijedićete ranije narode, pedalj po pedalj, aršin po aršin, pa čak i da uđu u gušterovu jazbinu vi biste ih u tome slijedili.” Rekosmo: „Allahov Poslaniče, Kršćane i Židove?“ Reče: „Koga drugog?” (Hakim)

Tužno je braćo i sestre da ima veliki broj „muslimana“ koji su u slijeđenju nemuslimana prešli svaku mjeru i koji se ni po čemu ne razlikuju od njih. To njihovo slijeđenje ih nije amnestiralo od ubijanja i progona u toku posljednje oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu, pa hoćemo li doći pameti?

Od oponašanja nemuslimana je i obilježavanje Nove godine, koju proslavljaju Kršćani, za koje Allah, subhanehu ve te’ala, kaže u 17. ajetu Sure El-Maide:
لَّقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ أَن يُهْلِكَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَأُمَّهُ وَمَن فِي الأَرْضِ جَمِيعًا وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
Nevjernici su oni koji govore: “Bog je – Mesih, sin Merjemin!” Reci: “Ko može spriječiti Allaha da, ako hoće, uništi Mesiha, sina Merjemina, i majku njegovu i sve one koji su na Zemlji? Allahova je vlast na nebesima i na Zemlji i na onome što je između njih; On stvara što hoće i Allah sve može.
Potrebno je znati da je islamsko pravilo neslijeđenje onoga ko odstupa od Allahovih propisa i od njih se treba razlikovati u: običajima, praznicima, vjeri, odjeći, govoru, ishrani itd.

Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Ebu Davud kaže:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: مَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ فَهُوَ مِنْهُمْ (أبو داود)
Prenosi Abdullah ibn Omer, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Ko oponaša neki narod, on je od njih.” (Ebu Davud)

U ovom hadisu je veliko upozorenje svima onima koji oponašaju nemuslimane, jer ih to oponašanje svrstava u njihov red.
Imam Ibn Kesir kaže da ovaj hadis označava veliku prijetnju i upozorenje onima koji slijede nemuslimane u njihovom govoru, djelima, odjeći, praznicima i načinu obožavanja Stvoritelja, a tako isto i u svemu drugome što nije od naše vjere i što nam se ne dozvoljava.
Tako možemo zaključiti, da onaj ko ostavlja sunnet Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, a slijedi običaje Jevreja i Kršćana, da može izaći iz islama, bez obzira koliko se on smatrao muslimanom i imao izvorno muslimansko ime.

I na kraju se braćo i sestre postavlja logično pitanje: „Šta činiti u ovoj noći?“ Odgovor je jednostavan: Ne pridavati joj nikakvu važnost u odnosu na druge noći, ne obilježavati je nikakvim posebnim sijelima, večerama, kahvama, gledanjima novogodišnjeg programa, ne čestitati ga, ne kupovati djeci nikakve poklone niti primati, već kao i ostalih noći na vakat leći spavati, ustati na noćni namaz i sabah i nastaviti živjeti islamski kao i do sada!

Braćo i sestre, izvršavajmo naše islamske obaveze, čvrsto se držimo Allahova, subhanehu ve te’ala, užeta i ne povodimo se za običajima i praznicima drugih naroda!

Gospodaru, vrati pravo onima kojima su njihova prava uzurpirana, ukaži nasilnicima na Tvoj put i spriječi ih u nasilju! Učvrsti nas na putu islama! Učini nas od onih koji se čuvaju zabranjenih i sumnjivih stvari i sačuvaj nas slijepog slijeđenja drugih! Oprosti našim roditeljima i dobrim precima! Učini našu djecu i potomke radostima naših očiju i srca! Budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u Džennetu društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#40491

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 1/2013 – 22. safer 1434.H. / 04. januar 2013.g.

DŽEHENNEM IMA SEDAM VRATA

Braćo i sestre u islamu! Danas 22. safera 1434.H., 04. januara 2013. g., hutbu sam naslovio sa Džehennem ima sedam vrata. Današnja hutba je nastavak pretprošle hutbe, kao i one prije nje, u nadi da iste jačaju naš iman i pojačavaju strah od patnje u džehennemu, što bi trebalo rezultirati izvršavanjem farzova i sunneta i klonjenjem harama, mekruha i sumnjivih stvari.
Braćo i sestre, prošla je i Najluđa noć, koja ne bez razloga nosi takav naziv, a prosto je nevjerovatno koliko je u toj noći ispucano pirotehničkih sredstava, koliko se popilo alkohola, koliko se pjevalo, lumpovalo i bludničilo, tako da prokleti Iblis i njegova družina mogu biti potpuno zadovoljni početkom Nove kalendarske godine u Bosni i Hercegovini, zemlji u kojoj se moral potiskuje, a nemoral sve više dolazi do izražaja. U mojoj ulici, u kojoj žive isključivo muhadžiri iz Istočne Bosne, te se noći veselilo do neka doba, do te mjere da se ujutro ulicom ni korak nije mogao napraviti do džamije, a da se ne stane na ostatke ispucanih petardi i raketa, dok su na sabah namazu bila samo četiri mu’mina. U ovoj šehidskom krvlju natopljenoj zemlji za Novu godinu ubijen je dok je bio na dužnosti policajac Muhidin Pivodić, a ubiti nedužna čovjeka znači poubijati cijelo čovječanstvo! Neka se boje Allaha svi oni koji oponašaju druge narode, oni koji zaboravljaju na svoju krvavu historiju i koji se ne brinu za svoju budućnost i budućnost svoje djece!

Kaže Allah, dželle še’nuhu u 43. i 44. ajetu Sure El-Hidžr:
وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ(43) لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِّكُلِّ بَابٍ مِّنْهُمْ جُزْءٌ مَّقْسُومٌ(44)
Za sve njih mjesto sastanka Džehennem će biti,(44) On ima sedam kapija i kroz svaku će određen broj njih proći.
Komentirajući citirane ajete Ikrime je rekao: ‘’To znači da džehennemska vatra ima sedam slojeva.’’
A Katade je za isti ajet rekao: ‘’Tako mi Allaha, to su stepeni ili slojevi na temelju njihovih djela koja su radili.’’
U hadisu stoji da se džehennemska vrata otvaraju svaki dan sredinom dana dok ih ne nastane stanovnici džehennema. Prenosi se da je Habab ibn Eret vidio čovjeka koji je klanjao u sred dana, pa mu je to zabranio rekavši da je to trenutak kada se otvaraju džehennemske kapije i to je odušak džehennema dok ne bude naseljen svojim stanovnicima.
Džehennem se nalazi ispod sedmog sloja Zemlje, u Sidžinu, a to je najniži i najtješnji sloj, za razliku od Dženneta koji je na najuzvišenijem i najprostranijem mjestu.

Džehennemski slojevi su: Džehennem, Leza, El-Hutama, Es-Seir, Sekar, El-Džehim, El-Havije.
1. Džehennem:
Allah, dželle še’nuhu, kaže u 13. i 14. ajetu Sure Et-Tur:
يَوْمَ يُدَعُّونَ إِلَى نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا(13) هَذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ(14)
Na dan kada će grubo u vatru džehennemsku biti gurnuti!(31) Ovo je vatra koju ste poricali.(32)
Dakle, toga Dana će poricatelji Allahove istine biti pozvani u džehennem i biće u njega strmoglavljeni.

2. Leza (Buktinja):
Ovaj termin spominje se u 15. i 16. ajetu Sure El-Me’aridž:
كَلاَّ إِنَّهَا لَظَى(15) نَزَّاعَةً لِّلشَّوَى(16)
Nikada! Ona će buktinja (Leza) sama biti,(15.) ona će udove čupati.(16)
To je braćo i sestre vatra koja će spržiti sve što se pred njom nađe, a tijelo ljudsko će se u njoj raspadati.

3. El-Hutama (Vatra razbuktana):
Ovo ime Džehennema spomenuto je u ajetima 4. – 9. Sure El-Humeze:
كَلاَّ لَيُنبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ(4) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ(5) نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ(6) الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الأَفْئِدَةِ(7) إِنَّهَا عَلَيْهِم مُّؤْصَدَةٌ(8) فِي عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ(9)
A ne valja tako! On će sigurno biti bačen u džehennem Hutamu!(4) A znaš li ti šta je Hutama?(5) Vatra Allahova razbuktana,(6) koja će do srca dopirati.(7) Ona će iznad njih biti zatvorena,(8) plamenim stubovima zasvođena.(9)
Džehennemska vatra nazvana je El-Hutama, jer ona u potpunosti uništava ono što u nju upadne. To je vatra koja će dopirati do ljudskih srca i proizvoditi nepodnošljiv bol. Iznad džehennemlija će biti vatreni svod, a vrata džehennemska biće zaključana, tako da neće imati kuda pobjeći.

4. Es-Seir (Oganj razbuktali):
Allah, dželle še’nuhu, objavio je u 7. ajetu Sure Eš-Šura:
وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ
Eto tako Mi tebi objavljujemo Kur’an, na arapskom jeziku, da bi opominjao Meku i one oko nje i upozorio na Dan kada će se skupiti – u koji nema nikakve sumnje. Jedni će u Džennet, a drugi u Es-Seir (Džehennem).
Poruka ajeta je sljedeća: Kao što smo objavljivali poslanicima prije tebe, svakog od njih poslali smo narodu njegovom kako bi ih pozivali na jeziku koji razumiju i kako bi oni shvatili poziv i poruku. Tako isto tebi objavljujemo Kur’an, na čistom arapskom jeziku, da upozoriš stanovnike Meke i ostale ljude, i da ih upozoriš na Allahovu kaznu na Sudnjem danu, kada Allah sakupi sve narode da odgovaraju za svoja djela. To je Dan u koji nema sumnje i u tom Danu svako će dobiti što je zaslužio.

5. Sekar (Vatra koja ništa neće poštedjeti):
Ovaj termin spomenut je u ajetima 26. – 30., Sure El-Muddesir:
سَأُصْلِيهِ سَقَرَ(26) وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ(27) لا تُبْقِي وَلا تَذَرُ(28) لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ(29) عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ(30)
U Sekar ću Ja njega baciti,(26) a znaš li ti šta je Sekar?(27) Ništa on neće poštedjeti,(28) kože će crnim učiniti.(29) nad njim su devetnaest.(30)
Svaki čovjek će toga dana odgovarati za zalog koji mu je povjeren, a to je njegov život, osim sretnika kojima će knjiga njihovih djela biti data u desnu ruku. Oni će se osloboditi zaloga dobrim djelima na dunjaluku i oni će u Džennetu pitati jedni za druge. Tako i kada ih vide u džehennemu, upitaće ih šta ih je u Sekar odvelo. Oni će im odgovoriti da nisu bili vjernici koji su obavljali namaz, nisu pomagali slabe i siromašne, već su bili prijatelji i pomagači lažljivcima, izrugivali su se vjernicima i ismijavali se s vjerom, lažno su svjedočili, govorili su ono što nisu radili, nisu vjerovali u Sudnji dan i proživljenje, niti u nagradu i kaznu dok im smrt nije došla i onda su shvatili da su Allahovi poslanici donosili istinu, ali im je bilo kasno.

6. El-Džehim (Rasplamsala vatra):
U Suri El-Hakka, u ajetima 30. – 34. stoji:
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ(30) ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ(31) ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ(32) إِنَّهُ كَانَ لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ(33) وَلا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ(34)
Držite ga i u okove okujte,(30) zatim ga u vatri (El-džehim) pržite,(31) a onda ga u sindžire sedamdeset lakata duge vežite,(32) jer on u Allaha velikog nije vjerovao,(33) i da se nahrani nevoljnik nije podsticao.(34)
U predaji stoji da će čuvaru Džehennema biti rečeno: ‘’Uzmite ovog nevjernika, sindžirima mu vežite ruke na potiljak, zatim ga bacite u Džehim, da osjeti džehennemsku vrelinu i žestinu!

7. El-Havije (Džehennemski bezdan):
Ovo ime džehennema spominje se u ajetima 8. – 11. Sure El-Karia:
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ(8) فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ(9) وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ(10) نَارٌ حَامِيَةٌ(11)
A onaj u koga njegova dobra djela budu lahka,(8) boravište će bezdan biti.(9) A znaš li ti šta će to biti?(10) Vatra užarena!(11)
Braćo i sestre, razmišljajmo o džehennemu i čuvajmo se djela koja nas ne dao Allah u njega mogu uvesti, izvršavajmo farzove i sunnete, a posebno vas podsjećam na obavezu redovnog obavljanja namaza, bez čega nema istinskog mu’mina, natječimo se u dobru i žudimo za džennetima koji su nam obećani!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da obespravljene ljude, a posebno našu braću u Siriji i Palestini spasi zuluma zulumćara i da im skoru pobjedu, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam na Sudnjem danu oprosti grijehe, sakrije naše sramote, ukabuli dobra djela, sačuva džehennemske vatre i da nas u obećanim džennetima obraduje društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#40539

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 2/2013 – 29. safer 1434.H. / 11. januar 2013.g.

VRSTE DŽEHENNEMSKIH KAZNI

Braćo i sestre u islamu! Danas 29. safera 1434.H., 11. januara 2013. g., hutbu sam naslovio sa Vrste džehennemskih kazni.
Allah, subhanehu ve te’ala, je u drugom dijelu 119. ajeta Sure Hud obećao napuniti džehennem njegovim stanovnicima, a Allahovo, dželle še’nuhu, obećanje je istinito:
…وَتَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ
…I ispuniće se riječ Gospodara tvoga: napuniću, zaista, Džehennem džinima i ljudima – zajedno.
A u 29. ajetu Sure El-Kehf stoji:
وَقُلِ الْحَقُّ مِن رَّبِّكُمْ فَمَن شَاءَ فَلْيُؤْمِنْ وَمَن شَاءَ فَلْيَكْفُرْ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ نَارًا أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا وَإِنْ يَسْتَغِيثُوا يُغَاثُوا بِمَاءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ بِئْسَ الشَّرَابُ وَسَاءَتْ مُرْتَفَقًا
I reci: Istina dolazi od Gospodara vašeg, pa ko hoće neka vjeruje, a ko hoće neka ne vjeruje! Mi smo nevjernicima pripremili vatru čiji će ih dim sa svih strana obuhvatiti, ako zamole pomoć, pomoći će im se tekućinom poput rastopljene kovine koja će lica ispeći. Užasna li pića i grozna li boravišta!

Brate i sestro, ne dozvolimo da zbog naših grijeha i nemara budemo od stanovnika džehennema, a ružno li je on prebivalište! Zapamtimo da je dunjaluk prolazan i varljiv i da se za njega bore samo oni koji pameti nemaju, a da je Ahiret vječna kuća za koju se valja dobro pripremiti!
Kaže Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Muslim:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِشْتَكَتِ النَّارُ إِلَى رَبِّهَا فَقَالَتْ: “يَا رَبِّ أَكَلَ بَعْضِي بَعْضًا!” فَأَذِنَ لَهَا بِنَفَسَيْنِ فِي كُلِّ عَامٍ، نَفَسٍ فِي الشِّتَاءِ وَنَفَسٍ فِي الصَّيْفِ.” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Žalila se Vatra svome Gospodaru, riječima: “Gospodaru, jedan dio mene pojede drugi!” Tada je Allah dao vatri dva oduška svake godine: odušak zimi i odušak ljeti” (Muslim)
Kaže Allah, dželle še’nuhu, u 12. i 13. ajetu Sure El-Muzzemmil, govoreći o onome šta je pripremio za stanovnike džehennema:
إِنَّ لَدَيْنَا أَنكَالاً وَجَحِيمًا(12) وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِيمًا(13)
Biće u Nas, doista, okova i ognja,(12) i jela koje u grlu zastaje i patnje nesnosne.(13)
Abdullah ibn Abbas, radijallahu anhu, o jelu koje u grlu zastaje kaže: “Zaglavi se u grlu pa se ne može progutati, niti izbaciti.”
Rekao je Allah, dželle še’nuhu, u 16. i 17. ajetu Sure Ibrahim, opisujući piće stanovnika Džehennema:
مِنْ وَرَائِهِ جَهَنَّمُ وَيُسْقَى مِنْ مَّاءٍ صَدِيدٍ(16) يَتَجَرَّعُهُ وَلاَ يَكَادُ يُسِيغُهُ وَيَأْتِيهِ الْمَوْتُ مِنْ كُلِّ مَكَانٍ وَمَا هُوَ بِمَيِّتٍ وَمِن وَرَائِهِ عَذَابٌ غَلِيظٌ(17)
Pred njim će Džehennem biti i on će biti pojen sadidom (odvratnom kapljevinom),(16) mučiće se da je proguta, ali je nikako neće moći proždrijeti i smrt će mu sa svih strana prilaziti, ali on neće umrijeti; njega će teška patnja čekati.(17)
Džehenemlije će biti pojene odvratnom gustom kapljevinom ružnog mirisa, tako da je neće moći progutati zbog njene odvratnosti i odbojnosti i neće moći umrijeti.

Rekao je Allah, dželle še’nuhu, u ajetima 51. – 56. Sure El-Vakia:
ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ(51) لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ(52) فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ(53) فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ(54) فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ(55) هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ(56)
I tada ćete vi, o zalutali, koji poričete oživljenje,(51) sigurno s drveta zekkum jesti,(52) i njime ćete trbuhe puniti,(53) pa na to vodu ključalu piti,(54) poput kamila koje ne mogu žeđ ugasiti,(55) to će na onom svijetu biti gošćenje njihovo.(56)
A u Suri Es-Saffat, u ajetima 63. – 68. govoreći o zekkumu, Allah, dželle šenuhu, kaže:
إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِمِينَ (63) إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ(64) طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُؤُوسُ الشَّيَاطِينِ(65) فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ(66) ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِنْ حَمِيمٍ(67) ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِيمِ(68)
Mi smo ga (Zekkum) nevjernicima kao kaznu odredili?(63) To je drvo koje će usred Džehennema rasti;(64) plod će mu poput glava šejtanskih biti.(65) Oni će se njime hraniti i trbuhe svoje njime puniti,(66) zatim će to s ključalom vodom izmiješati,(67) i opet će Džehennem njihovo boravište ostati.(68)

Džehennemlije će pomiješati u svojim stomacima vrelu vodu sa gorkim zekkumom i to će biti kazna i patnja nesnosna.
Rekao je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Tirmizija:
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “لَوْ أَنَّ قَطْرَةً مِنْ الزَّقُّومِ قُطِرَتْ فِي دَارِ الدُّنْيَا لَأَفْسَدَتْ عَلَى أَهْلِ الدُّنْيَا مَعَايِشَهُمْ فَكَيْفَ بِمَنْ يَكُونُ طَعَامَهُ.” (الترمذي)
Prenosi Ibn Abbas, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Kada bi jedna kap sa drveta zekkum kanula na ovaj svijet upropastila bi (svojom gorčinom) svu hranu stanovnika Zemlje. Kako li je onda onom kome zekkum bude hrana!?” (Tirmizija)
Rekao je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Tirmizija:
عَنْ أَبِي الدَّرْدَاءِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “يُلْقَى عَلَى أَهْلِ النَّارِ الْجُوعُ فَيَعْدِلُ مَا هُمْ فِيهِ مِنَ الْعَذَابِ فَيَسْتَغِيثُونَ فَيُغَاثُونَ بِطَعَامٍ مِنْ ضَرِيعٍ لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ فَيَسْتَغِيثُونَ بِالطَّعَامِ فَيُغَاثُونَ بِطَعَامٍ ذِي غُصَّةٍ فَيَذْكُرُونَ أَنَّهُمْ كَانُوا يُجِيزُونَ الْغَصَصَ فِي الدُّنْيَا بِالشَّرَابِ فَيَسْتَغِيثُونَ بِالشَّرَابِ فَيُرْفَعُ إِلَيْهِمُ الْحَمِيمُ بِكَلَالِيبِ الْحَدِيدِ. فَإِذَا دَنَتْ مِنْ وُجُوهِهِمْ شَوَتْ وُجُوهَهُمْ فَإِذَا دَخَلَتْ بُطُونَهُمْ قَطَّعَتْ مَا فِي بُطُونِهِمْ…” (الترمذي)
Prenosi Ebu Ed-Derda’, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Stanovnike Vatre će zadesiti velika glad, koja će biti ravna kazni u kojoj se nalaze, pa će tražiti (vodu) i biće im dat “dari’” koji ne goji, niti glad ublažava. Zatim će tražiti drugu hranu pa će im se dati “gislin”, trnje koje zastaje u grlu. Onda će se sjetiti da, kada su bili na dunjaluku, ako bi se udavili to bi rješavali gutljajem vode, pa će tražiti piće. Tada će im se donijet na željeznim kukama hamim (ključala voda). Kada se to piće samo približi njihovim licima od njegove vrućine će se lica ispeći, a kada uđe u njihove utrobe pokidaće sve u njihovim stomacima…” (Tirmizija)

Allah, dželle še’nuhu, je u Džehennemu pripremio i druge vrste kažnjavanja stanovnika vatre, kao: penjanje na najviše uzvišice Džehennema i padanje sa njih naglavačke na dno Džehennema, unakazivanje njihovih lica i bacanje naglavačke, okivanje u lance i okove, ispadanje utroba i jezika i njihovo vučenje za sobom, prženje koža i zamjena drugim kožama, kako bi patnja bila stalna, udaranje željeznim maljevima, biće među njima onih koji će biti bačeni u tijesan prostor tako da će misliti da u Džehennemu nema nikoga osim njih, među njima će biti onih čiji smrad će uznemiravati ostale džehennemlije i biće mnoge druge vrste patnje.
Braćo i sestre, izvršavajmo sve farzove i sunnete, čuvajmo se harama i mekruha i natječimo se u dobru, kako bi bili spašeni džehennemske vatre i Allahovom milošću bili uvedeni u džennet! Klanjajmo propisane namaze, jer bez namaza nema pravog mu’mina i čuvajmo džemat, jer Allah pomaže džemat, a srdit je na one koji se ne drže džemata!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da obespravljene ljude, a posebno našu braću u Siriji i Palestini spasi zuluma zulumćara i da im skoru pobjedu, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam na Sudnjem danu oprosti grijehe, sakrije naše sramote, ukabuli dobra djela, sačuva džehennemske vatre i da nas u obećanim džennetima obraduje društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#40608

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 3/2013 – 06. rebiu-l-evvel 1434.H. / 18. januar 2013.g.

A TEBE SMO POSLALI SAMO KAO MILOST SVJETOVIMA

Braćo i sestre u islamu! Danas 06. rebiu-l-evvela 1434.H., 18. januara 2012. godine, u prvoj hutbi u mjesecu rebiu-l-evvelu tekuće hidžretske godine, uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć govorim na temu A tebe smo poslali samo kao milost svjetovima.
Naslov hutbe je braćo i sestre ujedno i prijevod 107. ajeta Sure El-Enbija, gdje Allah, dželle še’nuhu, govoreći o Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem, kaže:
وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ
A tebe smo poslali samo kao milost svjetovima.

Braćo i sestre, jesmo li svjesni ove kur’anske istine da je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, poslan kao milost svim svjetovima, a ne samo kao milost muslimanima, znamo li da je on, sallallahu alejhi ve sellem, bio najmilostiviji čovjek, najskromniji, najpobožniji, najdarežljiviji, najhrabriji, najoštroumniji i najplemenitiji i je li nam on, sallallahu alejhi ve sellem, istinski uzor?
Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, posljednji Allahov, dželle še’nuhu, poslanik, imam svih poslanika, poslan je ne samo Kurejšijama i Arapima, već cijelom čovječanstvu do Sudnjega dana, on je pečat svih poslanika i milost svjetovima, povjeren mu je časan zadatak da ljudima prenese Kur’an, Allahovu Objavu, koja je Uputa čovječanstvu, u koji nema sumnje, za koji se Allah, subhanehu ve te’ala, obavezao da će ga čuvati, a Kur’an ljudski rod upućuje, raduje, upozorava, liječi, štiti i rasterećuje.

Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, dolazi da potvrdi ranije objave i da im da pečat, kao što stoji u hadisu koji bilježi imam Buharija:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِنَّ مَثَلِي وَمَثَلَ الْأَنْبِيَاءِ مِنْ قَبْلِي كَمَثَلِ رَجُلٍ بَنَى بَيْتًا فَأَحْسَنَهُ وَأَجْمَلَهُ إِلَّا مَوْضِعَ لَبِنَةٍ مِنْ زَاوِيَةٍ فَجَعَلَ النَّاسُ يَطُوفُونَ بِهِ وَيَعْجَبُونَ لَهُ وَيَقُولُونَ: “هَلَّا وُضِعَتْ هَذِهِ اللَّبِنَةُ؟” قَالَ: “فَأَنَا اللَّبِنَةُ وَأَنَا خَاتِمُ النَّبِيِّينَ.” (البخاري)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Primjer mene i poslanika prije mene je kao primjer čovjeka koji gradi kuću, ukrašava je i uljepšava, izuzev ćoška gdje nedostaje cigla. Ljudi je obilaze i diveći se govore: “Kada bi samo bila još ova cigla, bila bi potpuna?!” Kaže: “Ja sam ta cigla i ja sam posljednji poslanik!” (Buharija)

Imam Et-Taberi kaže da islamski učenjaci imaju dva mišljenja u pogledu značenja ajeta: A tebe smo poslali samo kao milost svjetovima.:
a) Jedni kažu da je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, Allahova, dželle še’nuhu, milost za sve ljude na Zemlji, bili oni mu’mini ili kafiri (nevjernici). Ovo mišljenje se pripisuje i Ibn Abbasu, radijallahu anhu, koji kaže: „Ko povjeruje u Allaha i u Sudnji dan biće mu data milost Allahova kako na ovome tako i na budućem svijetu, a ko ne povjeruje u Allaha i Njegova Poslanika biće sačuvan od kolektivnih kazni koje su pogađale prijašnje narode!“

b) Drugi kažu da je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, Allahova milost samo za one koji su vjernici. Ovo mišljenje se bilježi od Ibn Zejda, koji kaže: „Riječ „svjetovi” se odnosi samo na one koji su povjerovali u misiju Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, i koji su mu se pokorili, dok je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, iskušenje za one koji ga nisu prihvatili i za one koji nisu povjerovali u Knjigu koja mu je objavljena!“

Imam Et-Taberi na kraju zaključuje riječima: „Tačnije mišljenje je ono prvo, tj. da je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, milost za sve ljude na Zemaljskoj kugli, kako vjernike tako i nevjernike. Što se vjernika tiče, zbog toga što ih je Allah, dželle še’nuhu, putem Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, uputio pravome putu, uvodeći ih u džennet zbog imana i vjerovanja u ono s čime je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, došao kao i zbog rada i sprovođenja svega toga u djelo! Što se tiče nevjernika, Allahova milost prema njima se ogleda u tome što je Allah, dželle še’nuhu, otklonio od nevjernika, nakon pojave Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, kazne koje su snalazile prijašnje generacije onih naroda koji su poricali poslanstvo prijašnjih Allahovih poslanika.“
Imam El-Kurtubi u komentaru Allahovih, dželle še’nuhu, riječi: A tebe smo poslali samo kao milost svjetovima., kaže: „Allah, dželle še’nuhu, je poslanike stvarao radi ostvarenja milosti, dok je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, sam po sebi milost za ljude, jer je njegovo pojavljivanje postalo znak bezbjednosti i mira svih ljudi na Zemlji sve do Sudnjega Dana. Prijašnji Allahovi poslanici nisu bili na ovome stepenu.“

Kaže Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Ed-Darimi:
عَنْ أَبِي صَالِحٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: “كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يُنَادِيهِمْ: “يَا أَيُّهَا النَّاسُ، إِنَّمَا أَنَا رَحْمَةٌ مُهْدَاةٌ.” (الدارمي)
Prenosi Ebu Salih, radijallahu anhu: „Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, ih je dozivao: „O ljudi, ja sam milost koja vam je poklonjena!“ (Ed-Darimi)

Imam El-Ševkani, komentirajući ajet A tebe smo poslali samo kao milost svjetovima., kaže: „Muhammede, nismo te poslali sa Šeri’atom, niti sa propisima, ni zbog čega drugog do zbog Naše milosti i rahmeta prema svim stvorenjima i ljudima. Ono zbog čega smo te ljudima poslali je samo Naša neizmjerna milost prema njima! Ono s čime smo te poslali, u tome je sreća kako ovoga tako i budućeg svijeta!“
Imam El-Vahidi, u komentaru ovog ajeta, kaže: „Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, je milost za dobrog i lošeg; ko mu se pokori biće mu ubrzana milost, a ko mu se ne pokori i ko ga porekne, neće ga snaći kazna na dunjaluku kao što je snalazila prijašnje narode!“

Kaže imam Ibnu-l-Kajjim El-Dževzi: „Ispravnije značenje Allahovih, dželle še’nuhu, riječi: A tebe smo poslali samo kao milost svjetovima., je da su one općeg karaktera. Čitav svijet je imao koristi od poslanstva Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem; što se tiče sljedbenika Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, oni su postigli keramete i časti kako ovoga tako i budućeg svijeta, a što se tiče neprijatelja Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, oni koji su sabljom krenuli protiv njega, brza smrt koja ih je snašla bolja je za njih od življenja života na takav način, jer će im takav život samo povećati patnju i kaznu na Ahiretu. Što se tiče neprijatelja Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, koji su pod ugovorom o nenapadanju s muslimanima, oni život provode u hladu islama pod zimmetim i ugovorom i oni su manjeg zla od onih prvih. Što se tiče licemjera, oni su izjašnjavajući se da su muslimani sačuvali svoje živote i imetke i porodice i propisi koji se odnose na muslimane su ih obavezivali kako u nasljedstvu tako i u ostalim pitanjima. Što se tiče ostalih naroda koji nisu došli u kontakt s Muhammedom, sallallahu alejhi ve sellem, Allah, dželle še’nuhu, je Muhammedom, sallallahu alejhi ve sellem, uzdigao kolektivno kažnjavanje sa stanovnika Zemlje, tako da se svako okoristio Muhammedovim, sallallahu alejhi ve sellem, rođenjem i poslanstvom!“

Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Muslim potvrđuje svoju poslaničku veličinu:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: “قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ ادْعُ عَلَى الْمُشْرِكِينَ!” قَالَ: “إِنِّي لَمْ أُبْعَثْ لَعَّانًا وَإِنَّمَا بُعِثْتُ رَحْمَةً.” (مسلم)
Ebu Hurejre, radijallahu anhu, prenosi hadis: “Bi rečeno Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem: “Uputi dovu Allahu protivu mušrika!” Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, reče: “Ja nisam poslan kao onaj koji proklinje, već sam uistinu poslan kao milost!“ (Muslim)
Braćo i sestre, izvršavajmo sve naše obaveze, a posebno vodimo računa o propisanim namazima, čuvajmo džemat, slijedimo sunnet Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, volimo se u ime Allaha, čuvajmo se grijeha i budimo u svakom trenutku spremni za smrt i polaganje računa na Sudnjem danu!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da obespravljene ljude, a posebno našu braću u Siriji i Palestini spasi zuluma zulumćara i da im skoru pobjedu, da nas učini istinskim sljedbenicima sunneta, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam na Sudnjem danu oprosti grijehe, sakrije naše sramote, ukabuli dobra djela, sačuva džehennemske vatre i da nas u obećanim džennetima obraduje društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Author]

Posts