[Mustafa]

#30434

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِمِ
[b]HUTBA O PITANJU VJERONAUKE U ŠKOLI
U SARJEVSKOM KANTONU
(10. rebiu-l-uhir 1432.H./ 13. maj 2011.g.)[/b]

Draga braćo i sestre, prije nekoliko dana je ministar obrazovanja i nauke Kantona Sarajevo Emir Suljagić potpisao odluku Ministarstva obrazovanja i nauke o ukidanju postojećeg prava da ocjena iz vjeronauke ulazi u prosjek za opšti uspjeh. U vezi s tim, danas svi hatibi u džamijama na području Kantona Sarajevo dižu svoj glas protiv ovakve odluke.
Draga braćo i sestre, vjera je najstarija vrijednost u ljudskom životu. Nema ni jednog naroda, nema ni jedne kulture i civilizacije u povijesti čovječanstva koja nije imala vjeru, koja nije imala moral utemeljen na vjerskim načelima. Ostali su neuspješni svi pokušaji da se vjera iskorijeni iz ljudskog sjećanja, odnosno da se umjesto vjere, ljudima nametne antivjerska ideologija. O tome svjedoči prošlo stoljeće u kojem se antivjerski svjertonazor nametao argumentom državne sile od koje su u sovjetskim i kineskim gulazima stradali milijoni ljudi, više nego i u jednom stoljeću ranije. Ovdje nije problem samo u broju stradalih, već u uvjerenju da će se kao rezultat uklanjanja nepoželjnih pojedinaca i grupa sa javne scene roditi novi svijet u kojem će oni koje prežive ideološko čišćenje živjeti bolje nego ikada.

Allahova je volja da mnogi od nas dožive da vide svojim očima kur’ansku istinu o neizbježnom porazu ideologije bezbožništva unatoč svestranoj sili kojom se služila. Sjetimo se da su i kod nas bezbožnici četiri decenije imali sve u svojim rukama: državu, vojsku, policiju, školu, štampu, pa čak i neke crkve i džamije, ali im se sve to preko noći srušilo kao kula od karata zato što su mislili da je moguće praviti društvo bez vjere i morala, da je moguće živjeti kao da Boga nema. To, naravno, nije bilo moguće kao što nas Kur’an podsjeća:
وَالَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَلِقَاء الآخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلاَّ مَا كَانُواْ يَعْمَلُون
Biće poništena djela onih koji negiraju Allahove znakove i koji ne vjeruju u odgovornost pred Allahom na drugome svijetu. Zar će biti drugačije vrednovani nego kako su radili?! (Kur’an, 7:147).
قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِينَ مِنكُمْ وَالْقَائِلِينَ لِإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنَا وَلَا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِيلًا. أَشِحَّةً عَلَيْكُمْ فَإِذَا جَاء الْخَوْفُ رَأَيْتَهُمْ يَنظُرُونَ إِلَيْكَ تَدُورُ أَعْيُنُهُمْ كَالَّذِي يُغْشَى عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُم بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَيْرِ أُوْلَئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا.
Allah dobro zna one među vama koji su druge zadržavali i prijateljima svojim govorili: “Priključite se nama!” a samo su neki s vama pošli, ne želeći da vam pomognu. A kad zavlada strah, vidiš ih kako gledaju u tebe kolutajući svojim očima kao pred smrt onesvješćeni; čim strah mine, oni vas psuju svojim oštrim jezicima, škrti da učine bilo kakvo dobro. Oni ne vjeruju, i zato će Allah djela njihova poništiti; a to je Allahu lahko (Kur’an, 33:18-19)
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَشَاقُّوا الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الهُدَى لَن يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئًا وَسَيُحْبِطُ أَعْمَالَهُمْ.
Oni ne vjeruju i od Allahova puta odvraćaju, oni su Poslanikovi protivnici i nakon što im je postao jasan pravi put. No, oni neće nimalo Allahu nauditi, i On će djela njihova poništiti (Kur’an, 47:32).

Naravno, odluka ministra neće umanjiti vrijednost ni vjere ni vjernika. Ona će biti poništena prije ili kasnije. No, ona nas, nažalost, podsjeća na neka stara vremena bezočne vlasti koja je sebi umislila da može propisivati šta ljudi smiju a šta ne smiju misliti, govoriti i vjerovati. Taj jednoumni pristup životu je povijesno poražen, ali su očito ostali određeni korijeni. Jer, tamam kad smo pomislili da nema više nametanja jednoumne ideologije iz prošlosti zato što je budućnost u pluralnom mišljenju i vjerovanju, pojavi se ministar obrazovanja i nauke Kantona Sarajevo da nas podsjeti na vrijeme kad je bila samo jedna pamet, samo jedna ideologija, samo jedna sloboda, samo jedno pravo, kad su se donosile jednostrane odluke u interesu jednog svjetonazora.
Čak je i jednom ovdašnjem političaru zasmetao pojačani antiislamizam, ali ništa nije uradio da svog partijskog ministra zaustavi na njegovom putu da proglasi vjeru, posebno islam, nepoželjnom pojavom u javnom životu. Ministar ima pravo da bude vojnik bilo koje ideologije, ali nema pravo da u školama i fakultetima objavljuje rat vjeri i vjernicima. Razlika između ekstrenomog nacionalizma i ekstremnog ideologizma je u tome da su ideološki ekstremi višenacionalni, dok su nacionalni ekstremi jednonacionalni. No, šteta za društvo je ista i od jednih i od drugih.

Apsurdno je da se osporavaju ljudska prava, kao što je pravo na vjeronauku u školi, onima koji hoće to radi onih koji to neće. Svako je slobodan da koristi ili ne koristi svoje zakonsko pravo u javnom prostoru, kao što je škola. Dužnost je ministra da osigura da svi učenici i njihovi roditelji budu zadovoljni, i oni koje hoće da im se njihova vjera poštuje i ne proglašava nepoželjnom, kao i oni koji ne žele da se vjerski obrazuju.

Umjesto da ministar zamoli vjeroučitelje da se još više angažiraju u moralnom odgoju učenika u osnovnoj i srednjoj školi, koji su izloženi raznim iskušenjima, on najavljuje progon vjeroučitelja iz škole zbog svoje ideološke isključivosti. I to pred kraj školske godine nakon što su brojni pojedinci te državne i vjerske institucije uložile ogroman napor da se dođe do najboljeg plana i programa za vjerunauku u osnovnim i srednjim školama. Nije nam jasno šta ministar želi, ali svako razuman može zaključiti da je odluka o marginalizaciji roditelja vjernika i njihove djece u školi izhitrena, jednostrana i diskriminirajuća.

Očito ministr nije primjetio obračune noževima u školama i na ulicama sa smrtnim posljedicama, niti je primjetio da su mnoge birtije i kladionice uz same škole širom Federacije iako postoji zakon da birtije i kladionice moraju biti na određenoj udaljenosti od škole, nego se eto odmah pozabavio vjerom, vjernicima i vjoroučiteljima u školi, kao svojom najvažnijom zadaćom!?

I očito da je vjeronauka u školi sporna samo tamo gdje su muslimani u većini. Poruka muslimanima glasi: tamo gdje ste manjina nema uvjeta za vašu vjeronauku a tamo gdje ste većima ne može vam se dpustiti da učite o svojoj vjeri. Ministar očito zaboravlja da je etničko čišćenje sa posljedicama genocida nad Bošnjacima uslijedilo nakon vjerskog i kulturnog čišćenja u ime jednoumne ideologije. Stoga mi dižemo svoj glas protiv odluke ministra obrazovanja i nauke Kantona Sarajevo, jer ne prihvatamo da nam u školi ubijaju vjeru, jer ne dozvoljavamo nikome da nam ubija budućnost našoj djeci i našim unucima.

Mi ne želimo da nas se gura u ilegalu, niti hoćemo da nam djecu uče nepoznati ljudi sa sumnjivim namjerama.
Mi hoćemo da nam našu djecu uče naši učitelji u duhu viševjekovne islamske tradicije Bošnjaka muslimana.
Mi nećemo da nam se djeca u školi osjećaju manje vrijedna zbog njihove vjere i kulture. Stoga, tražimo od ministra obrazovanja i nauke Kantona Sarajevo Emira Suljagića da povuće odluku da ocjena iz vjeronauke ne ulazi u prosjek za opšti uspjeh, ili da podnese ostavku kako bi došao neko drugi koji nema predrasuda prema vjeri i vjernicima, kao ni prema onima koji nemaju vjere i koji nisu vjernici.

Draga braćo i sestre, mi ćemo u narednom periodu svakog petka sa minbera tražiti da se spomenuta odluka ukine sve dok se ona doista i ne ukine a vas roditelje pozivamo da se putem školskih odbora i na drugi način uključite u zaštiti prava vaše djece da budu slobodna i ponosna u svojoj školi i u svojoj vjeri i kulturi.

Budimo odlučni da se suprostavimo diskriminaciji prema našoj vjeri i kulturi u školama.
Budimo spremni da se čuje naš glas slobode i prava!
Uzvišene Allah je na strani onih koji se bore za istinu i pravdu.
Allahu Svemogući, osnaži nas u našoj borbi za slobodu, pravdu, suživot i toleranciju!
Allahu Sveznajući, pouči nas kako da se nosimo sa dunjalučkim izazovima!
Allahu Milostivi, olakšaj nam našu brigu i naše breme na puti do Tvog rizaluka!
—————————————————————

hutba Muftijstva sarajevskog i Medzlisa IZ-e Sarajev

[Mustafa]

#30492

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِمِ
MU’MIN NE SMIJE BITI UJEDEN IZ ISTE RUPE DVA PUTA
Braćo i sestre u islamu, danas 17. džumade-l-uhra 1432.H., 20. maja 2011. godine hutbu sam naslovio sa Mu’min ne smije biti ujeden iz iste rupe dva puta!

Na početku ove hutbe podsjećam i sebe i vas na ajete od 118.-120. Sure Alu Imran:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ بِطَانَةً مِّن دُونِكُمْ لاَ يَأْلُونَكُمْ خَبَالاً وَدُّواْ مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الآيَاتِ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ(118)
O vjernici, za zaštitnike ne uzimajte osim svoje, ostali vam samo propast žele: jedva čekaju da muka dopadnete, mržnja izbija iz njihovih usta, a još je gore ono što kriju njihova prsa. Mi vam iznosimo dokaze, ako pameti imate.(118)
هَاأَنتُمْ أُولاء تُحِبُّونَهُمْ وَلاَ يُحِبُّونَكُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْكِتَابِ كُلِّهِ وَإِذَا لَقُوكُمْ قَالُواْ آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا عَضُّواْ عَلَيْكُمُ الأَنَامِلَ مِنَ الْغَيْظِ قُلْ مُوتُواْ بِغَيْظِكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ(119 )
Vi njih volite, a oni vas ne vole i vi vjerujete u sve Knjige. Kad vas sretnu, govore: “Vjerujemo!” – a čim se nađu nasamo, od srdžbe prema vama grizu vrhove prsta svojih. Reci: “Umrite od muke!” Allahu su, zaista, dobro poznate misli svačije.(119)
إِن تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِن تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَفْرَحُواْ بِهَا وَإِن تَصْبِرُواْ وَتَتَّقُواْ لاَ يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌ(120)
Ako kakvo dobro dočekate, to ih ozlojedi, a zadesili vas kakva nevolja, obraduju joj se. I ako budete strpljivi i ono što vam se zabranjuje – izbjegavali, njihovo lukavstvo vam neće nimalo nauditi. Allah, zaista, dobro zna ono što oni rade.(120)
Braćo i sestre, ovo su riječi Allaha, subhanehu ve te’ala, Stvoritelja svih svjetova, Onoga Koji zna tajne i sve slabosti ljudskih duša i Koji nas uči i upozorava! Ovo su riječi Kur’ana, Časne Objave, riječi koje se ne mogu derogirati, osporiti ili zabraniti i one ostaju kao uputa, opomena i lijek, za mu’mine!

Prije osam dana je na šehidskom mezarju Veljaci u Bratuncu, braćo i sestre ukopano 16 šehida Bratunca, među kojima je djevojčica Adina Hajdarević, koja je u trenutku kada je ubijena sa dva hica imala 3 mjeseca i 19 dana. Njena majka je ukopana prošle godine, a Adina je prije osam dana ukopana pored djeda Galiba, takođe šehida Bratunca. Ukopan je i Ardinel Kunić, koji je u trenutku ubistva imao 3 godine, a ubijen je u naručju svoje majke, koja ga je nosila ne znajući da je mrtav, a onda su ga od nje uzeli vojnici UN-a. Očevi zločinaca su slične zločine činili nad precima te djece i tako unazad punih 13 decenija. Pa hoćemo li doći pameti i nikada više ne dozvoliti nešto slično!?

Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, nas u hadisu koji prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, podučava:
عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ رَضِىَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِىَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “لاَ يُلْدَغُ الْمُؤْمِنُ مِنْ جُحْرٍ وَاحِدٍ مَرَّتَيْنِ” (الصحيحين)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anehu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Mu’min ne smije biti ujeden iz iste rupe dva puta!” (Buharija i Muslim)
U djelima sire (životopisa Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem) stoji da je povod pomenutog hadisa Ebu Izze El-Kureši, pjesnik koji je bio jedan od zarobljenih mušrika Bedra i koji je nakon zavjeta da neće više u svojim pjesmama napadati muslimane, niti se fizički boriti protiv njih, oslobođen, da bi se na Uhudu pojavio u mušričkoj vojsci, pa je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, naredio da ga ubiju i izgovorio ovaj hadis.

Ovaj hadis, braćo i sestre je prisutan u našim gotovo svakodnevnim razgovorima, ali ga ipak mnogi od nas ne razumijemo na pravi način i dešava nam se upravo suprotno od toga.

Njega bi trebali dobro zapamtiti svi Bošnjaci, jer ih ne smije sa istog mjesta ujesti ista zmija dva puta, a ona nas ujeda deset puta i to sa istog mjesta i na isti način.
Bošnjaci zato treba da budu budni i spremni za zaštitu svojih prava na svaki legalan način, jer ćemo u protivnom biti ponovo ubijani, masakrirani, ponižavani, šutani, spaljivani, premiještani iz grobnice u grobnicu i tako dalje. Naša imanska, intelektualna, patirotska, politička, ekonomska, fizička i kulturna snaga će uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć biti garant našeg opstanka i opstanka naše Zemlje i ona će ukrotiti zločinačke porive koljača, koji će crkavati od unutrašnjeg bijesa i zbog nevino oduzetih stotina hiljada ljudskih života, zbog prolivene šehidske krvi i suza i dova ucvijeljenih majki i očeva, koje prizivaju njihovo prokletsvo dok god hode čistom bosanskom zemljom.

Zato ne očekujmo milost zločinaca, jer je oni nemaju i ne očekujmo ni njihovo sažaljenje, jer ga nikada nisu ni imali, već budimo u svemu najbolji, najiskreniji, najodaniji i najspremniji i onda budimo sigurni da će nas i drugi poštovati ili nas se bojati i neće se nikada više usuditi da provedu svoje planove, koje mogu pripremati na bjelosvjetskim akademijama nauka i umjetnosti (umetnosti), nazivati memorandumima I i II ili tome slično.

Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u citiranom hadisu upozorava mu’mine, ne muslimane i ne ostale ljude, već samo iskrene mu’mine, da ih iz jedne rupe ne ujede zmija ili nešto drugo dva puta, jer kada mu’min okusi ujed sa jednog mjesta, to mu se više ne smije desiti sa istog, već treba preduzeti sve mjere, kao što su da tu rupu zatvori, da iz nje istjera onoga (ono) što ujeda ili mu da do znanja da to ne smije nikada više uraditi. Mu’mina može slična situacija zadesiti iz neke druge rupe ili spilje, pošto ne zna šta ga tamo čeka, ali samo jednom i nikada više.

Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, i ashabi su se suočili sa zavjerama i ratovima koje su im pleli i vodili mušrici, Jevreji i munafici i lakši su im bili ratovi protiv mušrika i Jevreja, nego protiv munafika, jer su se za ove prve bolje pripremali i neprijatelj im je bio jasan.

Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, nakon mušričkog kršenja ugovora na Hudejbiji oslobađa Meku, 8. godine po Hidžri. On, sallallahu alejhi ve sellem, kažnjava tri jevrejska plemena Benu Kajnuka’, Benu Kurejza i Benu En-Nadir, koji su prekršili Ugovor koji je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, s njima potpisao nakon Hidžre u Medinu.

Ali, braćo i sestre, najopasnija vrsta ljudi su munafici (dvoličnjaci), koji javno pokazuju da su vjernici i uživaju sva prava kao i ostali muslimani, žive sa muslimanima i znaju njihove tajne i način života, a naklonjeni su nemuslimanima s kojima prave spletke i koji razbijaju muslimanske safove i siju smutnju.

Kur’an i hadis posebno govore o ovoj vrsti ljudi. Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je spisak munafika povjerio na čuvanje Huzejfi bin El-Jemanu, radijallahu anhu.
Na početku Kur’ana, u Suri Bekare, Allah, subhanehu ve te’ala, u 4 ajeta govori o mu’minima, u dva slijedeća ajeta o nevjernicima, a u 13 narednih ajeta govori o munaficima, jer su mu’mini na jasnom ispravnom putu, kafiri su u očiglednoj zabludi, a munafici se pretvaraju, tako da je vjernicima potrebno znati njihov precizan opis.

U Kur’anu su munafici spomenuti na 32 mjesta, a u opisu “فيِ قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ” “u njihovm srcima je bolest”, spomenuti su na 11 mjesta, ali ima i drugih oblika njihova spominjanja, kao što su “يُخْفُونَ فِي أَنْفُسِهِمْ مَا لَا يُبْدُونَ لَكَ” “u sebi skrivaju ono što tebi javno ne pokazuju” i drugih. Munafici su stalno u savezu sa Jevrejima, Kršćanima i kafirima i oni vjernicima nanose zlo.

Zato braćo i sestre dobro zapamtimo ovaj hadis i primijenimo ga u našim životima, kako bi bili spašeni na obadva svijeta i kako nam se nikada više ne bi desili: Bijeljina, Prijedor, Mostar, Gornji Vakuf, Prozor, Ahmići, Foča, Srebrenica i Žepa!
Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da ummet Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, učini onima koji će uspostavljati red i sprječavati nered na Zemlji, da nam pomogne da sačuvamo našu Bosnu i Hercegovinu, u kojoj ćemo sa ponosom i slobodno koračati i živjeti na svakom njenom pedlju, da nas sačuva iskušenja koja nećemo moći podnijeti, da nas učini istinskom braćom, koja će jedni drugima praštati i upućivati iskrene dove za popravljanje našeg stanja i praštanje grijeha, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas u obećanim džennetima počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 17. džumade-l-uhra 1432. H. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
20. maj 2011. godine Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Kaza]

#31655

ŠESNAEST GODINA OD GENOCIDA NAD
BOŠNJACIMA SREBRENICE, ŽEPE I GORAŽDA

Braćo i sestre u islamu. Danas 07. ša’bana 1432.H., 08. jula 2011. godine, hutbu sam naslovio sa Šesnaest godina od genocida nad Bošnjacima Srebrenice, Žepe i Goražda. Govoriti o Srebrenici, Žepi i Goraždu i genocidu nad Bošnjacima u njima, naša je obaveza i ujedno velika odgovornost, pogotovo što su to bile tri takozvane “zaštićene zone” na Drini…
U Memorijalnom centru Potočari, će za tri dana inša-Allah biti klanjana dženaza i biće ukopano novih 614 ekshumiranih i identifikovanih šehida Srebrenice.
Allah, dželle še’nuhu, u dijelu 217. ajeta Sure El-Bekare otkriva namjere nevjernika, prema vjernicima, pa kaže:
وَلاَ يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّىَ يَرُدُّوكُمْ عَن دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطَاعُواْ وَمَن يَرْتَدِدْ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَيَمُتْ وَهُوَ كَافِرٌ فَأُولَئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ وَأُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ
Oni će se neprestano boriti protiv vas da vas odvrate od vjere vaše, ako budu mogli. A oni među vama koji od svoje vjere otpadnu i kao nevjernici umru, – njihova djela bit će poništena i na ovom i na onom svijetu, i oni će stanovnici Džehennema biti, u njemu će vječno ostati.
Kakva je to patološka mržnja skoncentrisana u unutrini neprijatelja muslimana, koji su za sedam dana ubili 10748 Bošnjaka Srebrenice i kakva je to zla ćud koja ih je vodila da počine najstrašniji zločin u drugoj polovici XX stoljeća, na tlu “civilizirane Evrope”?
Prema popisu iz 1991.g., u Srebrenici je živjelo 36.666 stanovnika, od čega je na Bošnjake otpadalo 75%, na Srbe 23% i na ostale 2%. Bošnjaci su bili vlasnici 79% zemljišta i nekretnina. U Žepi su po popisu iz 1991. godine živjela 2144 Bošnjaka. U zaštićenim zonama je na početku agresije sebi utočište takođe našao veliki broj Bošnjaka: Zvornika, Vlasenice, Bratunca, Han Pijeska, Višegrada, Rudog, Čajniča i Foče. Na zaštićene zone su udarali Užički i Novosadski korpus, kao i druge zločinačke formacije (Arkanovci i Šešeljevci), uz pomoć srpsko-četničkih jedinica iz BiH. Primjenjivane su i druge metode specijalnog rata: uskraćivanje napajanja vodom, spriječavanje dotura humanitarne pomoći, lijekova, energenata i dr.. Srbi su iz konvoja hrane odvajali što su željeli, a na prvom mjestu jestivu so, umjesto koje su Bošnjacima zaštićenih zona slali industrijsku so, sa ciljem njihova trovanja.. .
Međunarodna zajednica je uvođenjem embarga na uvoz oružja, onemogućila BiH odbranu od agresora. Ona je 1993.g. razoružala pripadnike Armije R BiH u: Srebrenici, Goraždu i Žepi i zaštitu “zona” predala snagama UN-a. Po rezoluciji Ujedinjenih Nacija, od 16. aprila 1993.g. daje se pravo UN da odgovore silom, uključujući vazdušne udare na prvu granatu ili vojnu invaziju na jednu od enklava. Nakon donošenja Rezolucije 819, od 16. aprila 1993.g., generalnom sekretaru UN-a Butrosu Galiju su se nudile snage: Malezije, Pakistana i Turske, koje su željele da preuzmu kontrolu nad “Zaštićenim zonama”, ali je taj zahtjev odbijen i zadatak je povjeren nesposobnim Kanadskim, a potom Holandskim snagama. “Zaštićena zona” Srebrenica je od tog momenta postala legalan logor, za 42.000 Srebreničana i muhadžira iz okolnih gradova koji su prethodno okupirani.
Sredinom juna 1995.g. (prije na mjesec dana od zločina u Srebrenici) Američke i Francuske tajne službe su imale saznanja da je u toku opsežna priprema za napad na zaštićene zone, a još prije toga je Žanvije tražio pred Savjetom sigurnosti da povuče snage iz “zaštićenih zona”.
U napadu na zaštićene zone učestvovalo je 12000 agresorskih srpskih vojnika, potpomognutih sa 400 artiljerijskih oruđa. Operacijom se komandovalo iz komandnog mjesta Vojske Savezne Republike Jugoslavije, na Tari. Američke obavještajne službe tvrde da su napad na zaštićene zone zajedno planirali načelnik srpskog Generalštaba Perišić i četnički komanadant u BiH zločinac Ratko Mladić. Bernard Žanvije, je na jednoj konferenciji za štampu, na pitanje: “Šta mislite o Ratku Mladiću?”, odgovorio: “Mislim da je on profesionalni vojnik, koji pokušava da odbrani svoj narod?” – Doduše, nije kazao, od koga. Od koga je trebao braniti srpski narod u Žepi, kada su u Žepi Bošnjaci bili u 100% procentu. Žanvije, u izvještaju od 10.07.1995. godine ima pripremljeno opravdanje za izostajanje vazdušnih udara, time što kaže: “Ako neko upita, zašto nema vazdušne intervencije, uvijek možemo odgovoriti da bi to bilo preopasno za naše trupe.”
Društvo za ugrožene narode je 12. jula 1995. g. optužilo London, Pariz i Moskvu da su priželjkivali pad Srebrenice i tražili su od Njemačke savezne vlade da se založi za ukidanje emarga na oružje, za bosanske žrtve. Oni su ujedno izvijestili o masakru u selu Slapovići, kao i da su Srbi spalili 50 žena i djece u Švedskom selu i da su potpuno uništili 13 sela. Društvo je 17. jula informiralo o ubistvima stotina Bošnjaka u Fabrici akumulatora u Potočarima, u Cinkari i Tvornici «11. mart». Stotine žena su odvedene u nepoznatom pravcu, da bi bile silovane i ubijane.
Komanda Holandskog bataljona je uništila video kasetu koju su snimili holandski vojnici, prilikom strijeljanja Bošnjaka u Potočarima. U Zagrebu je spisak od 239 predatih Bošnjaka srpskim snagama od strane Holandskog bataljona, “zagubljen”, a Holandski pukovnik Ton Karemans (Ton Karremans) je pohvalio zločinca Mladića za “odlično izvedenu vojnu akciju”.
Petnaestog jula 1995.g. u Beogradu je postignuta nagodba sa Mladićem i to u jeku pokolja u Srebrenici. Na tom sastanku su bili prisutni i Karl Bilt., T. Stoltenberg, J. Akaši, S. Milošević i R. Smit. Isti su stanje u Srebrenici ocijenili “delikatnim”, uz dogovor da se “ne pominje u javnosti”! Nagodba se sastojala u tome da NATO odustane od vazdušnih napada, za zamjenu za UN vojnike, koje su Srbi držali u “zarobljeništvu”. Zašto je Američka vlada u tajnosti čuvala, puni mjesec dana, satelitske snimke muškaraca, koji kleče u poljima blizu Srebrenice, čekajući strijeljanje? Sasvim je sigurno, da su mnogi od njih mogli biti spašeni, da se reagiralo na vrijeme. Zašto Međunarodna zajednica nije reagirala onda kada je snimala razgovore četničkih komandanata, koji su govorili “da se 3.500 paketa treba odmah riješiti”!? Itd… Zločinci su 27. jula 1995. godine na oči Ukrajinskog bataljona zarobili žepski pregovarački tim u sastavu: Avdo Palić, komandant Žepske brigade, Mehmed ef. Hajrić, predsjednik Ratnog predsjedništva Žepa i Amir Imamović, komandir Civilne zaštite Žepa, a nakon toga su ih svirepo ubili.
Srbi su nagrađeni za genocid, jer su dobili 49% teritorije BiH i to ne bilo kako, nego kroz para-tvorevinu RS. Srbi u Dejtonu nisu potpisali kapitulaciju, nego su naprotiv nagrađeni. Zločinci su promovirani u mirotvorce i humaniste i potpisivače Sporazuma, u vrijeme kada su Banjalučki Srbi bili spremni na bježanje, pred uspješnim oslobodilačkim akcijama 5. i 7. korpusa, ali je Dejton spriječio ostvarenje toga cilja. Ponovo je kažnjena žrtva, što je sastavni dio kontinuirane dvolične politike Zapada.
Ali, nakon punih šesanest godina od genocida nad Bošnjacima zaštićenih zona, ratni zločinci Šešelj, Karadžić i Mladić se ismijavaju sa Međunarodnim sudom u Hagu i još jednom na oči bjelosvjetkse javnosti ponižavaju porodice žrtava. Zato smo sigurni, da za pomenute zločince i njihove potčinjene na dunjaluku nema adekvatnih kazni, ali da će ih zasigurno stići kazna Svemoćnog i Silnog!
Brate i sestro! Zapamti tužnu priču Džemile Delalić iz sela Dobrak, kod Srebrenice: “Sjedim ja među onim narodom u Potočarima, kad vidim, mlada ženica, stisla se, znoj joj teče, grč na licu. Priđem, pitam je šta joj je, kaže: “Rađam!” “De sine”, velim ja njoj, “ufati se jednom rukom za me, a drugom za svoju svekrvu”… Tako i bi. Oduprije se žena na nas, muško dijete zaplaka. Zgrabih ja dijete, hoću da mu zavežem pupak, kad četnik predame: “Spusti to dijete dolje!”, veli. Ja ga popustih na dimije, fino dijete, duge kosice, kao da je okupano…četnik priđe, nogom stade djetetu na vrat… Crijeva izletiše…”
Zapamtimo, tek rođeno dijete je u Potočarima, 11. jula 1995. godine ubijeno, na oči njegove majke, koja ga nije uspjela ni zadojiti, pa ni ime mu dati!!! Neka je prokletstvo na izvršioca ovog zločina, na sve one koji su na bilo koji način učestvovali u genocidu u zaštićenim zonama, a posebno Srebrenici i na one koji su trebali i mogli, a nisu spriječili zločin! Molim Allaha dželle še’nuhu, da zločince i njihove porodice zabavi: teškim i neizliječivim bolestima i neimaštinom i da ih učini ibretom (opomenom) za sve one koji ne vjeruju!!!
Haram bilo onima koji halale ili zaborave, da je za samo sedam dana jula 1995. godine palo 10.748 šehida Srebrenice, iza kojih je ostalo 10.000 jetima, koji su izgubili: očeve, majke, sestre, braću, dajidže, dajidžiće, amidže, amidžiće, tetkove i tetiće!!!
Braćo i sestre! Budimo budni i oprezni, jer nam se historija već stoljećima iznova ispisuje krvlju nevinih Bošnjaka!!!
Gospodaru, pomozi nam da sačuvamo svjetlo islama, upiši među šehide ubijene nedužne Bošnjake Srebrenice, Žepe i Goražda i ostale nevino ubijene Bošnjake, kazni zločince još na ovome svijetu i ostavi ih bez poroda i pomena, sačuvaj nas iskušenja koja nećemo moći podnijeti, oprosti nam grijehe i počasti nas u džennetu, društvom sa: poslanicima, iskrenim, šehidima i dobrim ljudima!
Sarajevo: 07. ša’ban 1432.H. Hutba: Džamija Kralj Fahd
08. juli 2011. godine Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Kaza]

#31687

ŠESNAEST GODINA OD GENOCIDA NAD
BOŠNJACIMA SREBRENICE, ŽEPE I GORAŽDA

Braćo i sestre u islamu. Danas 07. ša’bana 1432.H., 08. jula 2011. godine, hutbu sam naslovio sa Šesnaest godina od genocida nad Bošnjacima Srebrenice, Žepe i Goražda. Govoriti o Srebrenici, Žepi i Goraždu i genocidu nad Bošnjacima u njima, naša je obaveza i ujedno velika odgovornost, pogotovo što su to bile tri takozvane “zaštićene zone” na Drini…
U Memorijalnom centru Potočari, će za tri dana inša-Allah biti klanjana dženaza i biće ukopano novih 614 ekshumiranih i identifikovanih šehida Srebrenice.
Allah, dželle še’nuhu, u dijelu 217. ajeta Sure El-Bekare otkriva namjere nevjernika, prema vjernicima, pa kaže:
وَلاَ يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّىَ يَرُدُّوكُمْ عَن دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطَاعُواْ وَمَن يَرْتَدِدْ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَيَمُتْ وَهُوَ كَافِرٌ فَأُولَئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ وَأُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ
Oni će se neprestano boriti protiv vas da vas odvrate od vjere vaše, ako budu mogli. A oni među vama koji od svoje vjere otpadnu i kao nevjernici umru, – njihova djela bit će poništena i na ovom i na onom svijetu, i oni će stanovnici Džehennema biti, u njemu će vječno ostati.
Kakva je to patološka mržnja skoncentrisana u unutrini neprijatelja muslimana, koji su za sedam dana ubili 10748 Bošnjaka Srebrenice i kakva je to zla ćud koja ih je vodila da počine najstrašniji zločin u drugoj polovici XX stoljeća, na tlu “civilizirane Evrope”?
Prema popisu iz 1991.g., u Srebrenici je živjelo 36.666 stanovnika, od čega je na Bošnjake otpadalo 75%, na Srbe 23% i na ostale 2%. Bošnjaci su bili vlasnici 79% zemljišta i nekretnina. U Žepi su po popisu iz 1991. godine živjela 2144 Bošnjaka. U zaštićenim zonama je na početku agresije sebi utočište takođe našao veliki broj Bošnjaka: Zvornika, Vlasenice, Bratunca, Han Pijeska, Višegrada, Rudog, Čajniča i Foče. Na zaštićene zone su udarali Užički i Novosadski korpus, kao i druge zločinačke formacije (Arkanovci i Šešeljevci), uz pomoć srpsko-četničkih jedinica iz BiH. Primjenjivane su i druge metode specijalnog rata: uskraćivanje napajanja vodom, spriječavanje dotura humanitarne pomoći, lijekova, energenata i dr.. Srbi su iz konvoja hrane odvajali što su željeli, a na prvom mjestu jestivu so, umjesto koje su Bošnjacima zaštićenih zona slali industrijsku so, sa ciljem njihova trovanja.. .
Međunarodna zajednica je uvođenjem embarga na uvoz oružja, onemogućila BiH odbranu od agresora. Ona je 1993.g. razoružala pripadnike Armije R BiH u: Srebrenici, Goraždu i Žepi i zaštitu “zona” predala snagama UN-a. Po rezoluciji Ujedinjenih Nacija, od 16. aprila 1993.g. daje se pravo UN da odgovore silom, uključujući vazdušne udare na prvu granatu ili vojnu invaziju na jednu od enklava. Nakon donošenja Rezolucije 819, od 16. aprila 1993.g., generalnom sekretaru UN-a Butrosu Galiju su se nudile snage: Malezije, Pakistana i Turske, koje su željele da preuzmu kontrolu nad “Zaštićenim zonama”, ali je taj zahtjev odbijen i zadatak je povjeren nesposobnim Kanadskim, a potom Holandskim snagama. “Zaštićena zona” Srebrenica je od tog momenta postala legalan logor, za 42.000 Srebreničana i muhadžira iz okolnih gradova koji su prethodno okupirani.
Sredinom juna 1995.g. (prije na mjesec dana od zločina u Srebrenici) Američke i Francuske tajne službe su imale saznanja da je u toku opsežna priprema za napad na zaštićene zone, a još prije toga je Žanvije tražio pred Savjetom sigurnosti da povuče snage iz “zaštićenih zona”.
U napadu na zaštićene zone učestvovalo je 12000 agresorskih srpskih vojnika, potpomognutih sa 400 artiljerijskih oruđa. Operacijom se komandovalo iz komandnog mjesta Vojske Savezne Republike Jugoslavije, na Tari. Američke obavještajne službe tvrde da su napad na zaštićene zone zajedno planirali načelnik srpskog Generalštaba Perišić i četnički komanadant u BiH zločinac Ratko Mladić. Bernard Žanvije, je na jednoj konferenciji za štampu, na pitanje: “Šta mislite o Ratku Mladiću?”, odgovorio: “Mislim da je on profesionalni vojnik, koji pokušava da odbrani svoj narod?” – Doduše, nije kazao, od koga. Od koga je trebao braniti srpski narod u Žepi, kada su u Žepi Bošnjaci bili u 100% procentu. Žanvije, u izvještaju od 10.07.1995. godine ima pripremljeno opravdanje za izostajanje vazdušnih udara, time što kaže: “Ako neko upita, zašto nema vazdušne intervencije, uvijek možemo odgovoriti da bi to bilo preopasno za naše trupe.”
Društvo za ugrožene narode je 12. jula 1995. g. optužilo London, Pariz i Moskvu da su priželjkivali pad Srebrenice i tražili su od Njemačke savezne vlade da se založi za ukidanje emarga na oružje, za bosanske žrtve. Oni su ujedno izvijestili o masakru u selu Slapovići, kao i da su Srbi spalili 50 žena i djece u Švedskom selu i da su potpuno uništili 13 sela. Društvo je 17. jula informiralo o ubistvima stotina Bošnjaka u Fabrici akumulatora u Potočarima, u Cinkari i Tvornici «11. mart». Stotine žena su odvedene u nepoznatom pravcu, da bi bile silovane i ubijane.
Komanda Holandskog bataljona je uništila video kasetu koju su snimili holandski vojnici, prilikom strijeljanja Bošnjaka u Potočarima. U Zagrebu je spisak od 239 predatih Bošnjaka srpskim snagama od strane Holandskog bataljona, “zagubljen”, a Holandski pukovnik Ton Karemans (Ton Karremans) je pohvalio zločinca Mladića za “odlično izvedenu vojnu akciju”.
Petnaestog jula 1995.g. u Beogradu je postignuta nagodba sa Mladićem i to u jeku pokolja u Srebrenici. Na tom sastanku su bili prisutni i Karl Bilt., T. Stoltenberg, J. Akaši, S. Milošević i R. Smit. Isti su stanje u Srebrenici ocijenili “delikatnim”, uz dogovor da se “ne pominje u javnosti”! Nagodba se sastojala u tome da NATO odustane od vazdušnih napada, za zamjenu za UN vojnike, koje su Srbi držali u “zarobljeništvu”. Zašto je Američka vlada u tajnosti čuvala, puni mjesec dana, satelitske snimke muškaraca, koji kleče u poljima blizu Srebrenice, čekajući strijeljanje? Sasvim je sigurno, da su mnogi od njih mogli biti spašeni, da se reagiralo na vrijeme. Zašto Međunarodna zajednica nije reagirala onda kada je snimala razgovore četničkih komandanata, koji su govorili “da se 3.500 paketa treba odmah riješiti”!? Itd… Zločinci su 27. jula 1995. godine na oči Ukrajinskog bataljona zarobili žepski pregovarački tim u sastavu: Avdo Palić, komandant Žepske brigade, Mehmed ef. Hajrić, predsjednik Ratnog predsjedništva Žepa i Amir Imamović, komandir Civilne zaštite Žepa, a nakon toga su ih svirepo ubili.
Srbi su nagrađeni za genocid, jer su dobili 49% teritorije BiH i to ne bilo kako, nego kroz para-tvorevinu RS. Srbi u Dejtonu nisu potpisali kapitulaciju, nego su naprotiv nagrađeni. Zločinci su promovirani u mirotvorce i humaniste i potpisivače Sporazuma, u vrijeme kada su Banjalučki Srbi bili spremni na bježanje, pred uspješnim oslobodilačkim akcijama 5. i 7. korpusa, ali je Dejton spriječio ostvarenje toga cilja. Ponovo je kažnjena žrtva, što je sastavni dio kontinuirane dvolične politike Zapada.
Ali, nakon punih šesanest godina od genocida nad Bošnjacima zaštićenih zona, ratni zločinci Šešelj, Karadžić i Mladić se ismijavaju sa Međunarodnim sudom u Hagu i još jednom na oči bjelosvjetkse javnosti ponižavaju porodice žrtava. Zato smo sigurni, da za pomenute zločince i njihove potčinjene na dunjaluku nema adekvatnih kazni, ali da će ih zasigurno stići kazna Svemoćnog i Silnog!
Brate i sestro! Zapamti tužnu priču Džemile Delalić iz sela Dobrak, kod Srebrenice: “Sjedim ja među onim narodom u Potočarima, kad vidim, mlada ženica, stisla se, znoj joj teče, grč na licu. Priđem, pitam je šta joj je, kaže: “Rađam!” “De sine”, velim ja njoj, “ufati se jednom rukom za me, a drugom za svoju svekrvu”… Tako i bi. Oduprije se žena na nas, muško dijete zaplaka. Zgrabih ja dijete, hoću da mu zavežem pupak, kad četnik predame: “Spusti to dijete dolje!”, veli. Ja ga popustih na dimije, fino dijete, duge kosice, kao da je okupano…četnik priđe, nogom stade djetetu na vrat… Crijeva izletiše…”
Zapamtimo, tek rođeno dijete je u Potočarima, 11. jula 1995. godine ubijeno, na oči njegove majke, koja ga nije uspjela ni zadojiti, pa ni ime mu dati!!! Neka je prokletstvo na izvršioca ovog zločina, na sve one koji su na bilo koji način učestvovali u genocidu u zaštićenim zonama, a posebno Srebrenici i na one koji su trebali i mogli, a nisu spriječili zločin! Molim Allaha dželle še’nuhu, da zločince i njihove porodice zabavi: teškim i neizliječivim bolestima i neimaštinom i da ih učini ibretom (opomenom) za sve one koji ne vjeruju!!!
Haram bilo onima koji halale ili zaborave, da je za samo sedam dana jula 1995. godine palo 10.748 šehida Srebrenice, iza kojih je ostalo 10.000 jetima, koji su izgubili: očeve, majke, sestre, braću, dajidže, dajidžiće, amidže, amidžiće, tetkove i tetiće!!!
Braćo i sestre! Budimo budni i oprezni, jer nam se historija već stoljećima iznova ispisuje krvlju nevinih Bošnjaka!!!
Gospodaru, pomozi nam da sačuvamo svjetlo islama, upiši među šehide ubijene nedužne Bošnjake Srebrenice, Žepe i Goražda i ostale nevino ubijene Bošnjake, kazni zločince još na ovome svijetu i ostavi ih bez poroda i pomena, sačuvaj nas iskušenja koja nećemo moći podnijeti, oprosti nam grijehe i počasti nas u džennetu, društvom sa: poslanicima, iskrenim, šehidima i dobrim ljudima!
Sarajevo: 07. ša’ban 1432.H. Hutba: Džamija Kralj Fahd
08. juli 2011. godine Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#31762

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
[b]ISRA I MI’RADŽ MUHAMMEDA,
SALLALLAHU ALEJHI WE SELLEM – hutba 2. [/b]
Braćo i sestre u islamu! Danas 29. redžeba 1432.H, 01. jula 2011. godine, u drugoj hutbi zaredom uz Allahovu, dželle še’nuhu, pomoć govorim na temu Isra i Mi’radž Muhammeda, sallallahu alejhi we sellem.
Današnja hutba, braćo i sestre sadrži hadise Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, koji govore o tome šta je Muhammed, sallallahu alejhi we sellem, vidio na Mi’radžu.
Bilježe imami Et-Taberani i El-Bezzar, slijedeću predaju:
رَوَى الطَّبَرَانِى وَ الْبَزَّارُ أَنَّ النَّبِىَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “مَرَرْتُ عَلَى قَوْمٍ يَزْرَعُونَ وَ يَحْصُدُونَ فِى يَوْمٍ، كُلَّمَا حَصَدُوا عَادَ كَمَا كَانَ، فَقُلْتُ لِجِبْرِيلَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: “مَا هَذَا؟” قَالَ: “هَؤُلاَءِ الْمُجَاهِدُونَ فِى سَبِيلِ اللَّهِ. تُضَاعَفُ الْحَسَنَةُ إِلَى سَبْعِمِأَةِ ضِعْفٍ، وَ مَا أَنْفَقُوا مِنْ شَيْىءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ.”

Bilježe Et-Taberani i El-Bezzar da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: “Prošao sam pored skupine ljudi koja je sijala i u istom danu žela. Kako bi požela, plodovi bi se vraćali u stanje u kakvom su i bili, pa sam rekao Džibrilu, alejhis-selam: “Šta je ovo?” Rekao je: “To su mudžahidi (borci) na Allahovu putu. Njima se dobro djelo umnožava i do sedam stotina puta. Što su god od dobra učinili On će im nadoknaditi i On daje najbolju opskrbu.”

A u hadisu koji prenosi Enes, radijallahu anhu, stoji:
عَنْ أَنَسٍ رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُ، أَنَّ النَّبِىَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “لَمَّا عُرِجَ بِىَ مَرَرْتُ بِقَوْمٍ لَهُمْ أَظْفَارٌ مِنْ نُحَاسٍ يَخْمِشُونَ وُجُوهَهُمْ وَ صُدُورَهُمْ، فَقُلْتُ: “مَنْ هَؤُلاَءِ يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَؤُلاَءِ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ لُحُومَ النَّاسِ وَ يَقَعُونَ فِى أَعْرَاضِهِمْ.”
Prenosi Enes, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: “Kada sam bio na Mi’radžu, prošao sam pored skupine koja je imala nokte od bakra, kojim su parali svoja lica i grudi, pa sam rekao: “Ko su ovi o Džibrilu?” Rekao je: “To su oni koji jedu ljudsko meso i kaljaju čast ljudi.”
“وَ مَرَرْتُ عَلَى قَوْمٍ تُرْضَخُ رُؤُوسُهُمْ بِالصَّخْرِ، كُلَّمَا رَضِخَتْ عَادَتْ كَمَا كَانَتْ وَ لاَ يُفْتَرُ عَنْهُمْ مِنْ ذَلِكَ شَيْىءٌ، فَقُلْتُ: “مَا هَذَا يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَؤُلاَءِ الَّذِينَ تَتَثَاقَلُ رُؤُوسُهُمْ عَنِ الصَّلاَةِ الْمَكْتُوبَةِ.”
“I prošao sam pored skupine čije glave su razbijane kamenjem, pa kada bi njihove glave bile potpuno smrskane, one bi se vraćale potpuno u isti oblik u kojem su i bile, pa sam rekao: “Ko su ovi o Džibrilu?” Rekao je: “To su oni čije glave oklijevaju u obavljanju propisanih namaza.”

“ثُمَّ مَرَرْتُ عَلَى قَوْمٍ عَلَى أَقْبَالِهِمْ رُقَاعٌ، وَ عَلَى أَدْبَارِهِمْ رُقَاعٌ يَسْرَحُونَ كَمَا تَسْرَحُ الأَنْعَامُ، يَأْكُلُونَ الضَّرِيعَ وَ الزَّقُّومَ وَ رَضِفَ جَهَنَّمَ، فَقُلْتُ: “مَنْ هَؤُلاَءِ؟” قَالَ: “هَؤُلاَءِ الَّذِينَ لاَ يُؤَدُّونَ زَكَاةَ أَمْوَالِهِمْ، وَ مَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَ مَا رَبُّكَ بِظّلاَّمٍ لِلْعَبِيدِ.”
“Zatim sam prošao pored skupine koja je ispred sebe i iza sebe imala teške rane i rikali su kao što riče stoka, jedući žabokrečinu, zekkum (džehennemsko trnje) i usijano kamenje, pa sam rekao: “Ko su ovi?” Odgovorio je: “To su oni koji ne čiste svoj imetak izdvajajući zekat, a tvoj Gospodar njima ne čini nasilje i tvoj Gospodar nije nasilan prema svojim robovima.”

“وَ مَرَرْتُ عَلَى قَوْمٍ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ لَحْمٌ نَضِيجٌ فِى قِدْرٍ، وَ لَحْمٌ نَيِّىءٌ خَبِيثٌ، فَجَعَلُوا يَاْكُلُونَ مِنَ النَّيِّىءِ الْخَبِيثِ وَ يَدَعُونَ النَّضِيجَ، فَقُلْتُ: “مَا هَؤُلاَءِ يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَذَا الرَّجُلُ مِنْ أُمَّتِكَ تَكُونُ عِنْدَهُ الْمَرْأَةُ الْحَلاَلُ الطَّيِّبُ فَيَأْتِى إِمْرَأَةً خَبِيثَةً فَيَبِيتُ عِنْدَهَا حَتَّى يُصْبِحُ، وَ الْمَرْأَةُ تَقُومُ مِنْ عِنْدِ زَوْجِهَا حَلاَلاً طَيِّبًا فَتَأْتِى رَجُلاً خَبِيثًا فَتَبِيتُ عِنْدَهُ حَتَّى تُصْبِحُ.”
“I prošao sam pored skupine koja je imala pred sobom svježe meso u jednoj posudi, dok je u drugoj bilo pokvareno meso. Oni su jeli pokavreno ostavljajući svježe, pa sam rekao: “Ko su ovi o Džibrilu?” Reče: “Ovo je čovjek od tvoga ummeta koji ima svoju halal dobru ženu, pa ode kod razvratne žene i kod nje bude sve do zore i žena koja ima halal dobrog čovjeka, pa ode kod razvratnog čovjeka i bude kod njega sve dok ne svane.”

“وَ مَرَرْتُ عَلَى رَجُلٍ قَدْ جَمَعَ حَزْمَةَ حَطَبٍ عَظِيمَةٍ لاَ يَسْتَطِيعُ حَمْلَهَا وَ هُوَ يَزِيدُ عَلَيْهَا، فَقُلْتُ: “مَا هَذَا يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَذَا الرَّجُلُ مِنْ أُمَّتِكَ تَكُونُ عَلَيْهِ أَمَانَاتُ النَّاسِ لاَ يَقْدِرُ عَلَى أَدَائِهَا وَ هُوَ يُرِيدُ أَنْ يَحْمِلَ عَلَيْهَا.”
“I prošao sam pored čovjeka koji je sakupio veliko breme drva, koje ne može ponijeti, a on na to još dodaje, pa sam kazao: “Ko je ovo o Džibrilu?” Odgovori: “Ovo je pojedinac iz tvoga ummeta, koji na svojim plećima ima obaveze spram ljudi, koje ne može ispuniti, a on želi na to još dodati obaveza.”

“وَ مَرَرْتُ عَلَى قَوْمٍ تُقْرَضُ أَلْسِنَتُهُمْ وَ شِفَافُهُمْ بِمَقَارِيضَ مِنْ حَدِيدٍ كُلَّمَا قَرَضَتْ عَادَتْ كَمَا كَانَتْ لاَ يُفْتَرُ عَنْهُمْ مِنْ ذَلِكَ شَيْىءٌ، فَقُلْتُ: “مَا هّذَا يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَؤُلاَءِ خُطَبَاءُ الْفِتْنَةِ.”
“I prošao sam pored skupine čiji jezici i usne su čupani sa kliještima od gvožđa, kada god bi bile iščupane, vraćale bi se u oblik u kojem su i bile, pa sam rekao: “Šta je ovo o Džibrilu?” Odgovori: “To su oni koji prizivaju fitnet (razvrat).”

“وَ مَرَرْتُ عَلَى جَحْرٍ صَغِيرٍ يَخْرُجُ مِنْهُ ثَوْرٌ عَظِيمٌ فَجَعَلَ الثَّوْرُ يُرِيدُ أَنْ يَرْجِعَ مِنْ حَيْثُ خَرَجَ فَلاَ يَسْتَطِيعُ، فَقُلْتُ: “مَا هَذَا يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَذَا الرَّجُلُ يَتَكَلَّمُ بِالْكَلِمَةِ الْعَظِيمَةِ يَنْدَمُ عَلَيْهَا فَلاَ يَسْتَطِيعُ أَنْ يَرُدَّهَا.”
“I prošao sam pored male pećine iz koje je izlazio veliki bik, koji je pokušavao da se vrati odakle je došao, a to nije mogao, pa sam kazao: “Šta je ovo o Džibrilu?” Rekao je: “Ovo je čovjek koji izgovori krupnu riječ za koju se pokaje, ali je ne može nikako vratiti.”

“وَ مَرَرْتُ عَلَى وَادٍ تُوجَدُ فِيهِ رِيحٌ طَيِّبَةٌ بَارِدَةٌ وَ رِيحٌ مِسْكٍ وَ سَمِعْتُ صَوْتًا، فَقُلْتُ: “مَا هَذَا يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَذَا صَوْتُ الْجَنَّةِ، تَقُولُ: “رَبِّى آتِنِى بِمَا وَعَدْتَنِى فَقَدْ كَثُرَتْ غُرَفِى وَ إِسْتَبْرَقِى وَ حَرِيرِى وَ سُنْدُسِى وَ عَبْقَرِيِّى وَ لُؤْلُؤىِ وَ مَرْجَانِى وَ فِضَّتِى وَ ذَهَبِى وَ أَكْوَابِى وَ صِحَافِى وَ آبَارِيقِى وَ مَرَاكِبِى وَ عَسَلِى وَ مَائِى وَ لَبَنِى وَ خَمْرِى، فَآتِنِى بِمَا وَعَدْتَنِى!” قَالَ: “لَكَ كُلُّ مُسْلِمٍ وَ مُسْلِمَةٍ وَ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ وَ مَنْ آمَنَ بِى وَ بِرُسُلِى وَ عَمِلَ صَالِحًا وَ لَمْ يُشْرِكْ بِى شَيْئًا وَ لَمْ يَتَّخِذْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا.”

“I prošao sam pored doline iz koje je dopirao lijep i svjež vjetar i misk, i čuo sam glas, pa sam kazao: “Šta je ovo o Džibrilu?” Reče: “Ovo je glas dženneta, koji govori: “Moj Gospodaru, daj mi ono što si mi obećao, jer kod mene ima mnogo soba, brokata, svile, svilenih brokata, savršenih ljepota, bisera, merdžana, srebra, zlata, pehara, dubokih zdjela, ibrika, postelja, meda, vode, mlijeka, slatkih pića, pa mi daj ono što si obećao!” Odgovara (On): “Tebi će pripasti svaki musliman i muslimanka, mu’min i mu’minka, onaj ko uzvjeruje u Mene i Moje poslanike, ko bude činio dobro i ne bude Mi činio širk i ne bude Mi smatrao druge ravnim.”

“ثُمَّ مَرَرْتُ عَلَى وَادٍ وَ سَمِعْتُ صَوْتًا مُنْكَرًا وَ رِيحًا مُنْتِنَةً، فَقُلْتُ: “مَا هّذَا يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَذَا صَوْتُ جَهَنَّمَ، يَقُولُ: “رَبِّ آتِنِى بِمَا وَعَدْتَنِى فَقَدْ كَثُرَتْ سَلاَسِلِى وَ أَغْلاَلِى وَ سَعِيرِى وَ جَحِيمِى وَ ضَرِيعِى وَ غَسَّاقِى وَ عَذَابِى وَ قَدْ بَعُدَ قَعْرِى، وَ اشْتَدَّ حَرِّى فَآتِنِى بِمَا وَعَدْتَنِى!” قَالَ: “لَكَ كُلُّ مُشْرِكٍ وَ مُشْرِكَةٍ وَ كَافِرٍ وَ كَافِرَةٍ وَ كُلُّ جَبَّارٍ لاَ يُؤْمِنُ بِيَوْمِ الْحِسَابِ!”

“Zatim sam prošao pored doline iz koje sam čuo ružan glas i zaudarao je smrad, pa sam rekao: “Šta je ovo o Džibrilu?” Reče: “Ovo je glas džehennema, koji govori: “Gospodaru, daj mi ono što si mi obećao, jer kod mene ima mnogo lanaca, okova, rasplamsane vatre, žestoke vatre, žabokrečine, sukrvice, kazne, produbilo se moje dno i pojačala se moja vrelina, pa mi daj one koje si mi obećao!” Reče: “Za tebe je svaki mušrik i mušrikinja, kafir i kafirka i svaki nasilnik koji ne vjeruje u Dan polaganja računa.”

Braćo i sestre! Iz događaja Isra’a i Mi’radža i onoga šta je Muhammed, sallallahu alejhi we sellem, tom prilikom vidio izvucimo pouke i čvrsto se prihvatimo Allahovog, dželle še’nuhu, užeta! Budimo od onih koji prednjače u dobru, koji se međusobno vole, uvažavaju i pomažu i koji se nadaju Allahovoj, subhanehu we te’ala, milosti i džennetima čija prostranstva su kao nebesa i Zemlja!!!

Gospodaru, pomozi našoj ugroženoj i obespravljenoj braći, ma gdje bili, a posebno onima u: Palestini, Kašmiru, Avganistanu, Iraku, Libiji, Jemenu, Siriji i Manjem BH Entitetu, učvrsti nas na putu islama, ne iskušavaj nas sa onim što nećemo moći podnijeti, učini nas od onih koji se samo Tebe boje i samo Tebi na sedždu padaju, učini našu djecu i naše potomke radostima naših očiju i srca i boljim nosiocima šehadeta i čuvarima Bosne i Hercegovine, nego što smo to mi, učini nas u našim očima malim, a u očima ljudi i kod Tebe velikim, oprosti nam grijehe i počasti nas u džennetu, društvom: poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 29. redžeb 1432.H. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
01. juli 2011. godine Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#31778

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
[b]ISRA I MI’RADŽ MUHAMMEDA,
SALLALLAHU ALEJHI WE SELLEM – hutba 2. [/b]
Braćo i sestre u islamu! Danas 29. redžeba 1432.H, 01. jula 2011. godine, u drugoj hutbi zaredom uz Allahovu, dželle še’nuhu, pomoć govorim na temu Isra i Mi’radž Muhammeda, sallallahu alejhi we sellem.
Današnja hutba, braćo i sestre sadrži hadise Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, koji govore o tome šta je Muhammed, sallallahu alejhi we sellem, vidio na Mi’radžu.
Bilježe imami Et-Taberani i El-Bezzar, slijedeću predaju:
رَوَى الطَّبَرَانِى وَ الْبَزَّارُ أَنَّ النَّبِىَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “مَرَرْتُ عَلَى قَوْمٍ يَزْرَعُونَ وَ يَحْصُدُونَ فِى يَوْمٍ، كُلَّمَا حَصَدُوا عَادَ كَمَا كَانَ، فَقُلْتُ لِجِبْرِيلَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: “مَا هَذَا؟” قَالَ: “هَؤُلاَءِ الْمُجَاهِدُونَ فِى سَبِيلِ اللَّهِ. تُضَاعَفُ الْحَسَنَةُ إِلَى سَبْعِمِأَةِ ضِعْفٍ، وَ مَا أَنْفَقُوا مِنْ شَيْىءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ.”

Bilježe Et-Taberani i El-Bezzar da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: “Prošao sam pored skupine ljudi koja je sijala i u istom danu žela. Kako bi požela, plodovi bi se vraćali u stanje u kakvom su i bili, pa sam rekao Džibrilu, alejhis-selam: “Šta je ovo?” Rekao je: “To su mudžahidi (borci) na Allahovu putu. Njima se dobro djelo umnožava i do sedam stotina puta. Što su god od dobra učinili On će im nadoknaditi i On daje najbolju opskrbu.”

A u hadisu koji prenosi Enes, radijallahu anhu, stoji:
عَنْ أَنَسٍ رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُ، أَنَّ النَّبِىَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “لَمَّا عُرِجَ بِىَ مَرَرْتُ بِقَوْمٍ لَهُمْ أَظْفَارٌ مِنْ نُحَاسٍ يَخْمِشُونَ وُجُوهَهُمْ وَ صُدُورَهُمْ، فَقُلْتُ: “مَنْ هَؤُلاَءِ يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَؤُلاَءِ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ لُحُومَ النَّاسِ وَ يَقَعُونَ فِى أَعْرَاضِهِمْ.”
Prenosi Enes, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: “Kada sam bio na Mi’radžu, prošao sam pored skupine koja je imala nokte od bakra, kojim su parali svoja lica i grudi, pa sam rekao: “Ko su ovi o Džibrilu?” Rekao je: “To su oni koji jedu ljudsko meso i kaljaju čast ljudi.”
“وَ مَرَرْتُ عَلَى قَوْمٍ تُرْضَخُ رُؤُوسُهُمْ بِالصَّخْرِ، كُلَّمَا رَضِخَتْ عَادَتْ كَمَا كَانَتْ وَ لاَ يُفْتَرُ عَنْهُمْ مِنْ ذَلِكَ شَيْىءٌ، فَقُلْتُ: “مَا هَذَا يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَؤُلاَءِ الَّذِينَ تَتَثَاقَلُ رُؤُوسُهُمْ عَنِ الصَّلاَةِ الْمَكْتُوبَةِ.”
“I prošao sam pored skupine čije glave su razbijane kamenjem, pa kada bi njihove glave bile potpuno smrskane, one bi se vraćale potpuno u isti oblik u kojem su i bile, pa sam rekao: “Ko su ovi o Džibrilu?” Rekao je: “To su oni čije glave oklijevaju u obavljanju propisanih namaza.”

“ثُمَّ مَرَرْتُ عَلَى قَوْمٍ عَلَى أَقْبَالِهِمْ رُقَاعٌ، وَ عَلَى أَدْبَارِهِمْ رُقَاعٌ يَسْرَحُونَ كَمَا تَسْرَحُ الأَنْعَامُ، يَأْكُلُونَ الضَّرِيعَ وَ الزَّقُّومَ وَ رَضِفَ جَهَنَّمَ، فَقُلْتُ: “مَنْ هَؤُلاَءِ؟” قَالَ: “هَؤُلاَءِ الَّذِينَ لاَ يُؤَدُّونَ زَكَاةَ أَمْوَالِهِمْ، وَ مَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَ مَا رَبُّكَ بِظّلاَّمٍ لِلْعَبِيدِ.”
“Zatim sam prošao pored skupine koja je ispred sebe i iza sebe imala teške rane i rikali su kao što riče stoka, jedući žabokrečinu, zekkum (džehennemsko trnje) i usijano kamenje, pa sam rekao: “Ko su ovi?” Odgovorio je: “To su oni koji ne čiste svoj imetak izdvajajući zekat, a tvoj Gospodar njima ne čini nasilje i tvoj Gospodar nije nasilan prema svojim robovima.”

“وَ مَرَرْتُ عَلَى قَوْمٍ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ لَحْمٌ نَضِيجٌ فِى قِدْرٍ، وَ لَحْمٌ نَيِّىءٌ خَبِيثٌ، فَجَعَلُوا يَاْكُلُونَ مِنَ النَّيِّىءِ الْخَبِيثِ وَ يَدَعُونَ النَّضِيجَ، فَقُلْتُ: “مَا هَؤُلاَءِ يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَذَا الرَّجُلُ مِنْ أُمَّتِكَ تَكُونُ عِنْدَهُ الْمَرْأَةُ الْحَلاَلُ الطَّيِّبُ فَيَأْتِى إِمْرَأَةً خَبِيثَةً فَيَبِيتُ عِنْدَهَا حَتَّى يُصْبِحُ، وَ الْمَرْأَةُ تَقُومُ مِنْ عِنْدِ زَوْجِهَا حَلاَلاً طَيِّبًا فَتَأْتِى رَجُلاً خَبِيثًا فَتَبِيتُ عِنْدَهُ حَتَّى تُصْبِحُ.”
“I prošao sam pored skupine koja je imala pred sobom svježe meso u jednoj posudi, dok je u drugoj bilo pokvareno meso. Oni su jeli pokavreno ostavljajući svježe, pa sam rekao: “Ko su ovi o Džibrilu?” Reče: “Ovo je čovjek od tvoga ummeta koji ima svoju halal dobru ženu, pa ode kod razvratne žene i kod nje bude sve do zore i žena koja ima halal dobrog čovjeka, pa ode kod razvratnog čovjeka i bude kod njega sve dok ne svane.”

“وَ مَرَرْتُ عَلَى رَجُلٍ قَدْ جَمَعَ حَزْمَةَ حَطَبٍ عَظِيمَةٍ لاَ يَسْتَطِيعُ حَمْلَهَا وَ هُوَ يَزِيدُ عَلَيْهَا، فَقُلْتُ: “مَا هَذَا يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَذَا الرَّجُلُ مِنْ أُمَّتِكَ تَكُونُ عَلَيْهِ أَمَانَاتُ النَّاسِ لاَ يَقْدِرُ عَلَى أَدَائِهَا وَ هُوَ يُرِيدُ أَنْ يَحْمِلَ عَلَيْهَا.”
“I prošao sam pored čovjeka koji je sakupio veliko breme drva, koje ne može ponijeti, a on na to još dodaje, pa sam kazao: “Ko je ovo o Džibrilu?” Odgovori: “Ovo je pojedinac iz tvoga ummeta, koji na svojim plećima ima obaveze spram ljudi, koje ne može ispuniti, a on želi na to još dodati obaveza.”

“وَ مَرَرْتُ عَلَى قَوْمٍ تُقْرَضُ أَلْسِنَتُهُمْ وَ شِفَافُهُمْ بِمَقَارِيضَ مِنْ حَدِيدٍ كُلَّمَا قَرَضَتْ عَادَتْ كَمَا كَانَتْ لاَ يُفْتَرُ عَنْهُمْ مِنْ ذَلِكَ شَيْىءٌ، فَقُلْتُ: “مَا هّذَا يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَؤُلاَءِ خُطَبَاءُ الْفِتْنَةِ.”
“I prošao sam pored skupine čiji jezici i usne su čupani sa kliještima od gvožđa, kada god bi bile iščupane, vraćale bi se u oblik u kojem su i bile, pa sam rekao: “Šta je ovo o Džibrilu?” Odgovori: “To su oni koji prizivaju fitnet (razvrat).”

“وَ مَرَرْتُ عَلَى جَحْرٍ صَغِيرٍ يَخْرُجُ مِنْهُ ثَوْرٌ عَظِيمٌ فَجَعَلَ الثَّوْرُ يُرِيدُ أَنْ يَرْجِعَ مِنْ حَيْثُ خَرَجَ فَلاَ يَسْتَطِيعُ، فَقُلْتُ: “مَا هَذَا يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَذَا الرَّجُلُ يَتَكَلَّمُ بِالْكَلِمَةِ الْعَظِيمَةِ يَنْدَمُ عَلَيْهَا فَلاَ يَسْتَطِيعُ أَنْ يَرُدَّهَا.”
“I prošao sam pored male pećine iz koje je izlazio veliki bik, koji je pokušavao da se vrati odakle je došao, a to nije mogao, pa sam kazao: “Šta je ovo o Džibrilu?” Rekao je: “Ovo je čovjek koji izgovori krupnu riječ za koju se pokaje, ali je ne može nikako vratiti.”

“وَ مَرَرْتُ عَلَى وَادٍ تُوجَدُ فِيهِ رِيحٌ طَيِّبَةٌ بَارِدَةٌ وَ رِيحٌ مِسْكٍ وَ سَمِعْتُ صَوْتًا، فَقُلْتُ: “مَا هَذَا يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَذَا صَوْتُ الْجَنَّةِ، تَقُولُ: “رَبِّى آتِنِى بِمَا وَعَدْتَنِى فَقَدْ كَثُرَتْ غُرَفِى وَ إِسْتَبْرَقِى وَ حَرِيرِى وَ سُنْدُسِى وَ عَبْقَرِيِّى وَ لُؤْلُؤىِ وَ مَرْجَانِى وَ فِضَّتِى وَ ذَهَبِى وَ أَكْوَابِى وَ صِحَافِى وَ آبَارِيقِى وَ مَرَاكِبِى وَ عَسَلِى وَ مَائِى وَ لَبَنِى وَ خَمْرِى، فَآتِنِى بِمَا وَعَدْتَنِى!” قَالَ: “لَكَ كُلُّ مُسْلِمٍ وَ مُسْلِمَةٍ وَ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ وَ مَنْ آمَنَ بِى وَ بِرُسُلِى وَ عَمِلَ صَالِحًا وَ لَمْ يُشْرِكْ بِى شَيْئًا وَ لَمْ يَتَّخِذْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا.”

“I prošao sam pored doline iz koje je dopirao lijep i svjež vjetar i misk, i čuo sam glas, pa sam kazao: “Šta je ovo o Džibrilu?” Reče: “Ovo je glas dženneta, koji govori: “Moj Gospodaru, daj mi ono što si mi obećao, jer kod mene ima mnogo soba, brokata, svile, svilenih brokata, savršenih ljepota, bisera, merdžana, srebra, zlata, pehara, dubokih zdjela, ibrika, postelja, meda, vode, mlijeka, slatkih pića, pa mi daj ono što si obećao!” Odgovara (On): “Tebi će pripasti svaki musliman i muslimanka, mu’min i mu’minka, onaj ko uzvjeruje u Mene i Moje poslanike, ko bude činio dobro i ne bude Mi činio širk i ne bude Mi smatrao druge ravnim.”

“ثُمَّ مَرَرْتُ عَلَى وَادٍ وَ سَمِعْتُ صَوْتًا مُنْكَرًا وَ رِيحًا مُنْتِنَةً، فَقُلْتُ: “مَا هّذَا يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَذَا صَوْتُ جَهَنَّمَ، يَقُولُ: “رَبِّ آتِنِى بِمَا وَعَدْتَنِى فَقَدْ كَثُرَتْ سَلاَسِلِى وَ أَغْلاَلِى وَ سَعِيرِى وَ جَحِيمِى وَ ضَرِيعِى وَ غَسَّاقِى وَ عَذَابِى وَ قَدْ بَعُدَ قَعْرِى، وَ اشْتَدَّ حَرِّى فَآتِنِى بِمَا وَعَدْتَنِى!” قَالَ: “لَكَ كُلُّ مُشْرِكٍ وَ مُشْرِكَةٍ وَ كَافِرٍ وَ كَافِرَةٍ وَ كُلُّ جَبَّارٍ لاَ يُؤْمِنُ بِيَوْمِ الْحِسَابِ!”

“Zatim sam prošao pored doline iz koje sam čuo ružan glas i zaudarao je smrad, pa sam rekao: “Šta je ovo o Džibrilu?” Reče: “Ovo je glas džehennema, koji govori: “Gospodaru, daj mi ono što si mi obećao, jer kod mene ima mnogo lanaca, okova, rasplamsane vatre, žestoke vatre, žabokrečine, sukrvice, kazne, produbilo se moje dno i pojačala se moja vrelina, pa mi daj one koje si mi obećao!” Reče: “Za tebe je svaki mušrik i mušrikinja, kafir i kafirka i svaki nasilnik koji ne vjeruje u Dan polaganja računa.”

Braćo i sestre! Iz događaja Isra’a i Mi’radža i onoga šta je Muhammed, sallallahu alejhi we sellem, tom prilikom vidio izvucimo pouke i čvrsto se prihvatimo Allahovog, dželle še’nuhu, užeta! Budimo od onih koji prednjače u dobru, koji se međusobno vole, uvažavaju i pomažu i koji se nadaju Allahovoj, subhanehu we te’ala, milosti i džennetima čija prostranstva su kao nebesa i Zemlja!!!

Gospodaru, pomozi našoj ugroženoj i obespravljenoj braći, ma gdje bili, a posebno onima u: Palestini, Kašmiru, Avganistanu, Iraku, Libiji, Jemenu, Siriji i Manjem BH Entitetu, učvrsti nas na putu islama, ne iskušavaj nas sa onim što nećemo moći podnijeti, učini nas od onih koji se samo Tebe boje i samo Tebi na sedždu padaju, učini našu djecu i naše potomke radostima naših očiju i srca i boljim nosiocima šehadeta i čuvarima Bosne i Hercegovine, nego što smo to mi, učini nas u našim očima malim, a u očima ljudi i kod Tebe velikim, oprosti nam grijehe i počasti nas u džennetu, društvom: poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 29. redžeb 1432.H. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
01. juli 2011. godine Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#31764

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
PROMJENA KIBLE
Braćo i sestre u islamu! Danas 14. ša’bana 1432. godine po Hidžri, 15. jula 2011. godine, hutbu sam naslovio sa Promjena Kible. Za pomenutu temu sam se opredijelio u povodu sjećanja na događaj promjene Kible, koji se desio u mjesecu ša’banu, druge godine po Hidžri.

Ovaj događaj spada u red značajnih događaja iz historije islama. Kada ga smjestimo u historijski kontekst, u kojem su muslimani bili malobrojni i gdje im je svakodnevno prijetila opasnost od zajedničkog napada mušrika i Jevreja Medine i Hajbera, te da se za nekoliko mjeseci deslila prva i najznačajnija bitku u islamu, bitka na Bedru, onda ovaj događaj dolazi kao veliko ohrabrenje za Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, i ashabe.

Prošloga ponedjeljka je u Potočarima klanjana dženaza za 613 šehida Srebrenice, a Srebrenica je braćo i sestre, velika opomena nama i našim potomcima, ona je menjik preko kojeg se ne smije i ne može preći i ona je najveća kolektivna sramota modernog svijeta i zemana. Treba bar jednom u životu otići na Put smrti i makar malo doživjeti teret proboja hiljada Bošnjaka Srebrenice kroz četničke linije, u pravcu Nezuka, treba otići u Potočare, tamo gdje su na mramornim pločama upisana 8372 imena, tamo gdje iz godine u godinu izranjaju novi šehidski nišani, a ispod njih tijela ili dijelovi tijela srebreničkih šehida, koji se kompletiraju iz po nekoliko masovnih grobnica, jer su srpski zločinci i nakon genocida počinili novi genocid, u kojem su po nekoliko puta premještali tijela šehida. Genocid se braćo i sestre u Srebrenici čini u kontinuitetu od početka oružane agresije, pa sve do danas, a od jula 1995. godine, do danas, od bola za sinovima, unucima, muževima i braćom, umrlo je preko 10000 srebreničkih majki, očeva, đeda, nena, supruga i sestara. U svojim godišnjim planovima predvidimo za Srebrenicu dan, dva, tri ili četiri, odimo u Potočare i kada pogledamo more bijelih šehidskih nišana, zapitajmo se imamo li pravo na zaborav i nemoral, a kada vam na godišnjicu genocida u Srebrenici, djeca od 3, 5, 7, 12 ili 17 godina, u Bratuncu budu dizala tri prsta i kada vas djeca, omladina i starci budu gađali pivskim flašama i jajima, znajte da genocid u Srebrenici i Bosni i Hercegovini nije završen, te da zločinci i dalje žive u našem okruženju i ti isti zločinci rađaju djecu, koju truju svojim zločinačkim porivima! Ne dozvolimo da nam se ikada više ponovi Srebrenica, a da se ona ne bi ponovila moramo biti: mudri, obrazovani, jaki, odlučni i uvezani, moramo u svakom trenutku znati ko smo i šta smo i s kime dijelimo ovaj komad Zemlje, koji se zove Bosna i Hercegovina i moramo imati jasne vizije i ciljeve koje valja uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć dosegnuti!

O događaju promjene Kible, govore 142. i 143. ajet Sure El-Bekare:
سَيَقُولُ السُّفَهَاءُ مِنْ النَّاسِ مَا وَلَّاهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمْ الَّتِي كَانُوا عَلَيْهَا قُلْ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ(142) وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِي كُنتَ عَلَيْهَا إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ يَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ يَنقَلِبُ عَلَى عَقِبَيْهِ وَإِنْ كَانَتْ لَكَبِيرَةً إِلَّا عَلَى الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمَانَكُم ْإِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ(143(
Neki razvratnici od ljudi će reći: “Šta ih je odvratilo od kible njihove, prema kojoj su se okretali?” Reci: “Allahov su Istok i Zapad! On ukazuje na pravi put onome kome On hoće.”(142) I tako smo vas učinili srednjim ummetom da budete svjedoci ljudima i da Poslanik (sallallahu alejhi we sellem) bude vaš svjedok. I Mi smo promijenili Kiblu prema kojoj si se prije okretao samo zato da bismo ukazali na one koji će slijediti Poslanika (sallallahu alejhi we sellem) i na one koji će se stopama svojim vratiti – nekima je to bilo doista teško, ali ne i onima kojima je Allah ukazao na pravi put. Allah neće dopustiti da propadne vaš iman. – A Allah je prema ljudima zaista blag i milostiv.(143)

Allah, dželle še’nuhu, naređuje muslimanima da promijene Kiblu, 16 mjeseci nakon Hidžre. Do tog trenutka muslimani su se okretali prema Mesdžidu-l-Aksau. To je ujedno bio nagovještaj muslimanima da će se uz Allahovu, subhanehu we teala, pomoć ponovo vratiti u Meku, jer se Hidžra muslimana završava njihovim povratkom na prostore sa kojih su protjerani, kao što je to bio slučaj i sa ashabima Muhammeda sallallahu alejhi we sellem.

I naša hidžra se braćo i sestre završava tek onda kada se slobodno i uzdignutih glava vratimo na naša ognjišta, kada ih kultivišemo i rekonstruišemo naše kuće i prateće objekte. Naša hidžra će biti potpuna tek onda kada budemo slobodno padali Allahu, subhanehu we teala, na sedždu na mjestima gdje su to činili naši preci.

O događaju promjene Kible, govori El-Berra’, radijallahu anhu, na slijedeći način:
عَنِ الْبَرَّاءِ رَضِىَ اللَّهُ عَنُهُ، أَنَّ النَّبِىَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ صَلَّى إِلَى بَيْتِ الْمَقْدِسِ سِتَّةَ عَشَرَ شَهْرًا، أَوْ سَبْعَةَ عَشَرَ شَهْرًا، وَ كَانَ يُعْجِبُهُ أَنْ تَكُونَ قِبْلَتُهُ قِبَلَ الْبَيْتِ، وَ أَنَّهُ أَوَّلَ صّلاَةٍ صَلاَّهَا صَلاَةُ الْعَصْرِ، وَ صَلَّى مَعَهُ قَوْمٌ فَخَرَجَ رَجُلٌ مِمَّنْ كَانَ يُصَلِّى مَعَهُ فَمَرَّ عَلَى أَهْلِ الْمَسْجِدِ وَ هُمْ رَاكِعُونَ، قَالَ: اُشْهِدُ بِاللَّهِ لَقَدْ صَلَّيْتُ مَعَ النَّبِىِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قِبَلَ مَكَّةَ، فَدَارُوأ كَمَا هُمْ قِبَلَ الْبَيْتِ…
Prenosi El-Berra, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, klanjao okrećući se prema Bejtu-l-Makdisu, šesnaest ili sedamnaest mjeseci, a želio je da njegova kibla bude spram Ka’be, pa je prvi namaz koji je klanjao (cio) spram Ka’be ikindija namaz, a sa njime je klanjao jedan broj ashaba, pa je jedan od njih prošao pored mesdžida dok su ovi bili na rukuu, pa je rekao: “Allah mi je svjedok, da sam klanjao sa Poslanikom, sallallahu alejhi we sellem, u pravcu Ka’be, pa su se svi okrenuli prema Ka’bi!”

Okretanje muslimana u namazu prema Bejtu-l-Makdisu, je bila praksa sljebenika Knjige (Židova i Kršćana), tako da su Židovi provocirali muslimane govoreći im kako ih muslimani nemaju u što pozvati, te da čak slijede i njihovu kiblu, da je samim time židovska vjera prava vjera i da je njihova kibla i kibla muslimana. Okretanje muslimana prema Kudsu je bila naredba Gospodara svjetova, koja nije izrečena Kur’anskim tekstom, nego vahjom, da bi nakon toga došla precizna Kur’anska naredba, koja ostaje konačnom, a ona podrazumijeva okretanje prema Ka’bi. Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, je klanjao u mesdžidu Beni Seleme, podne namaz kada mu je došla Objava da se okrene u pravcu Ka’be, pa je po tome ovaj mesdžid dobio naziv “Mesdžidu-l-Kibletejn” (Mesdžid sa dvije kible).
Muhammed, sallallahu alejhi we sellem, je bio potišten i uznemiren, što se Ka’ba i Meka nalaze u rukama idolopoklonika, te je žudio za Kabom, želeći da ona bude kiblom muslimana, a 144. ajet Sure El-Bekare, obveseljava Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, i nagovještava mu skori dolazak u Meku:
قَدْ نَرَى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَاءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَحَيْثُ مَا كُنتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ وَإِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ
Vidimo Mi kako sa žudnjom bacaš pogled prema nebu i Mi ćemo sigurno učiniti da se okreneš prema strani koju ti želiš: okreni zato lice svoje prema Mesdžudu-l-Haramu! I ma gdje bili, okrenite lica svoja na tu stranu. Oni kojima je data Knjiga sigurno znaju da je to istina od Gospodara njihova, a Allah motri na ono što oni rade.

Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, je mjesec ša’ban, u kojem se desila promjena Kible obilježavao postom, o čemu govori slijedeća predaja:
عَنْ أَبِي سَلَمَةَ قَالَ سَأَلْتُ عَائِشَةَ رَضِي اللَّه عَنْهَا عَنْ صِيَامِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَتْ: “كَانَ يَصُومُ حَتَّى نَقُولَ قَدْ صَامَ وَيُفْطِرُ حَتَّى نَقُولَ قَدْ أَفْطَرَ وَلَمْ أَرَهُ صَائِمًا مِنْ شَهْرٍ قَطُّ أَكْثَرَ مِنْ صِيَامِهِ مِنْ شَعْبَانَ كَانَ يَصُومُ شَعْبَانَ كُلَّهُ كَانَ يَصُومُ شَعْبَانَ إِلاَّ قَلِيلًا” (مسلم)
Prenosi Ebu Selema: Upitao sam Aišu, radijellahu anha, o postu Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, pa je kazala: “On je postio toliko da bi kazali da neprekidno posti i mrsio bi dok ne bi kazali da ne posti (nafile), a nisam ga nikada više vidjela da posti od mjeseca ša’bana; postio je cijeli ša’ban i postio je ša’ban osim nekoliko dana!” (Muslim)

U drugoj predaji stoji:
عَنْ أَبِي سَلَمَةَ أَنَّ عَائِشَةَ رَضِي اللَّه عَنْهَا حَدَّثَتْهُ، فَقَالَتْ لَمْ يَكُنِ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَصُومُ شَهْرًا أَكْثَرَ مِنْ شَعْبَانَ فَإِنَّهُ كَانَ يَصُومُ شَعْبَانَ كُلَّهُ وَكَانَ يَقُولُ: “خُذُوا مِنَ الْعَمَلِ مَا تُطِيقُونَ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يَمَلُّ حَتَّى تَمَلُّوا” وَأَحَبُّ الصَّلَاةِ إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَا دُووِمَ عَلَيْهِ وَإِنْ قَلَّتْ وَكَانَ إِذَا صَلَّى صَلَاةً دَاوَمَ عَلَيْهَا (بخاري)
Prenosi Ebu Seleme da je Aiša, radijellahu anha, rekla: “Niti u jednom mjesecu Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, nije više postio od ša’bana i postio ga je cijelog. Govorio je: “Činite onoliko koliko možete, jer Allahu neće dosaditi (ibadet) dok vama ne dosadi!“ Najdraži namaz za Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, je bio onaj koji je činio stalno, makar ne bio prevelik i kada bi klanjao namaz (nafilu) to bi redovno činio.” (Buharija)

Braćo i sestre, ispunimo mjesec ša’ban pojačanim ibadetom, kroz post što većeg broja njegovih dana, učenjem Kur’ana, klanjanjem nafila i činjenjem dobra, kako bi što spremniji dočekali mubarek mjesec ramazan!

Braćo i sestre! Neka nas sjećanje na događaj promjene Kible podsjeti da je Ka’ba kao Kibla muslimana nepromijenjena do Sudnjega dana! Preispitajmo se u kom pravcu se zaista okrećemo i je li naša kibla uistinu Ka’ba ili nešto drugo! Ne dozvolimo da nas prokleti šejtani zavaraju i da zaboravimo na naše islamske obaveze!

Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, pomozi našoj ugroženoj braći ma gdje bili, sačuvaj nas iskušenja koja ne možemo podnijeti, uputi našu djecu i naše potomke i učini ih istinskim pripadnicima islama, budi nam Milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u džennetu društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
Sarajevo: 14. ša’ban 1432.H. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
15. juli 2011.god. Nezim Halilović Muderris
و السلام عليكم و رحمة الله!

[Mustafa]

#31779

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
PROMJENA KIBLE
Braćo i sestre u islamu! Danas 14. ša’bana 1432. godine po Hidžri, 15. jula 2011. godine, hutbu sam naslovio sa Promjena Kible. Za pomenutu temu sam se opredijelio u povodu sjećanja na događaj promjene Kible, koji se desio u mjesecu ša’banu, druge godine po Hidžri.

Ovaj događaj spada u red značajnih događaja iz historije islama. Kada ga smjestimo u historijski kontekst, u kojem su muslimani bili malobrojni i gdje im je svakodnevno prijetila opasnost od zajedničkog napada mušrika i Jevreja Medine i Hajbera, te da se za nekoliko mjeseci deslila prva i najznačajnija bitku u islamu, bitka na Bedru, onda ovaj događaj dolazi kao veliko ohrabrenje za Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, i ashabe.

Prošloga ponedjeljka je u Potočarima klanjana dženaza za 613 šehida Srebrenice, a Srebrenica je braćo i sestre, velika opomena nama i našim potomcima, ona je menjik preko kojeg se ne smije i ne može preći i ona je najveća kolektivna sramota modernog svijeta i zemana. Treba bar jednom u životu otići na Put smrti i makar malo doživjeti teret proboja hiljada Bošnjaka Srebrenice kroz četničke linije, u pravcu Nezuka, treba otići u Potočare, tamo gdje su na mramornim pločama upisana 8372 imena, tamo gdje iz godine u godinu izranjaju novi šehidski nišani, a ispod njih tijela ili dijelovi tijela srebreničkih šehida, koji se kompletiraju iz po nekoliko masovnih grobnica, jer su srpski zločinci i nakon genocida počinili novi genocid, u kojem su po nekoliko puta premještali tijela šehida. Genocid se braćo i sestre u Srebrenici čini u kontinuitetu od početka oružane agresije, pa sve do danas, a od jula 1995. godine, do danas, od bola za sinovima, unucima, muževima i braćom, umrlo je preko 10000 srebreničkih majki, očeva, đeda, nena, supruga i sestara. U svojim godišnjim planovima predvidimo za Srebrenicu dan, dva, tri ili četiri, odimo u Potočare i kada pogledamo more bijelih šehidskih nišana, zapitajmo se imamo li pravo na zaborav i nemoral, a kada vam na godišnjicu genocida u Srebrenici, djeca od 3, 5, 7, 12 ili 17 godina, u Bratuncu budu dizala tri prsta i kada vas djeca, omladina i starci budu gađali pivskim flašama i jajima, znajte da genocid u Srebrenici i Bosni i Hercegovini nije završen, te da zločinci i dalje žive u našem okruženju i ti isti zločinci rađaju djecu, koju truju svojim zločinačkim porivima! Ne dozvolimo da nam se ikada više ponovi Srebrenica, a da se ona ne bi ponovila moramo biti: mudri, obrazovani, jaki, odlučni i uvezani, moramo u svakom trenutku znati ko smo i šta smo i s kime dijelimo ovaj komad Zemlje, koji se zove Bosna i Hercegovina i moramo imati jasne vizije i ciljeve koje valja uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć dosegnuti!

O događaju promjene Kible, govore 142. i 143. ajet Sure El-Bekare:
سَيَقُولُ السُّفَهَاءُ مِنْ النَّاسِ مَا وَلَّاهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمْ الَّتِي كَانُوا عَلَيْهَا قُلْ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ(142) وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِي كُنتَ عَلَيْهَا إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ يَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ يَنقَلِبُ عَلَى عَقِبَيْهِ وَإِنْ كَانَتْ لَكَبِيرَةً إِلَّا عَلَى الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمَانَكُم ْإِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ(143(
Neki razvratnici od ljudi će reći: “Šta ih je odvratilo od kible njihove, prema kojoj su se okretali?” Reci: “Allahov su Istok i Zapad! On ukazuje na pravi put onome kome On hoće.”(142) I tako smo vas učinili srednjim ummetom da budete svjedoci ljudima i da Poslanik (sallallahu alejhi we sellem) bude vaš svjedok. I Mi smo promijenili Kiblu prema kojoj si se prije okretao samo zato da bismo ukazali na one koji će slijediti Poslanika (sallallahu alejhi we sellem) i na one koji će se stopama svojim vratiti – nekima je to bilo doista teško, ali ne i onima kojima je Allah ukazao na pravi put. Allah neće dopustiti da propadne vaš iman. – A Allah je prema ljudima zaista blag i milostiv.(143)

Allah, dželle še’nuhu, naređuje muslimanima da promijene Kiblu, 16 mjeseci nakon Hidžre. Do tog trenutka muslimani su se okretali prema Mesdžidu-l-Aksau. To je ujedno bio nagovještaj muslimanima da će se uz Allahovu, subhanehu we teala, pomoć ponovo vratiti u Meku, jer se Hidžra muslimana završava njihovim povratkom na prostore sa kojih su protjerani, kao što je to bio slučaj i sa ashabima Muhammeda sallallahu alejhi we sellem.

I naša hidžra se braćo i sestre završava tek onda kada se slobodno i uzdignutih glava vratimo na naša ognjišta, kada ih kultivišemo i rekonstruišemo naše kuće i prateće objekte. Naša hidžra će biti potpuna tek onda kada budemo slobodno padali Allahu, subhanehu we teala, na sedždu na mjestima gdje su to činili naši preci.

O događaju promjene Kible, govori El-Berra’, radijallahu anhu, na slijedeći način:
عَنِ الْبَرَّاءِ رَضِىَ اللَّهُ عَنُهُ، أَنَّ النَّبِىَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ صَلَّى إِلَى بَيْتِ الْمَقْدِسِ سِتَّةَ عَشَرَ شَهْرًا، أَوْ سَبْعَةَ عَشَرَ شَهْرًا، وَ كَانَ يُعْجِبُهُ أَنْ تَكُونَ قِبْلَتُهُ قِبَلَ الْبَيْتِ، وَ أَنَّهُ أَوَّلَ صّلاَةٍ صَلاَّهَا صَلاَةُ الْعَصْرِ، وَ صَلَّى مَعَهُ قَوْمٌ فَخَرَجَ رَجُلٌ مِمَّنْ كَانَ يُصَلِّى مَعَهُ فَمَرَّ عَلَى أَهْلِ الْمَسْجِدِ وَ هُمْ رَاكِعُونَ، قَالَ: اُشْهِدُ بِاللَّهِ لَقَدْ صَلَّيْتُ مَعَ النَّبِىِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قِبَلَ مَكَّةَ، فَدَارُوأ كَمَا هُمْ قِبَلَ الْبَيْتِ…
Prenosi El-Berra, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, klanjao okrećući se prema Bejtu-l-Makdisu, šesnaest ili sedamnaest mjeseci, a želio je da njegova kibla bude spram Ka’be, pa je prvi namaz koji je klanjao (cio) spram Ka’be ikindija namaz, a sa njime je klanjao jedan broj ashaba, pa je jedan od njih prošao pored mesdžida dok su ovi bili na rukuu, pa je rekao: “Allah mi je svjedok, da sam klanjao sa Poslanikom, sallallahu alejhi we sellem, u pravcu Ka’be, pa su se svi okrenuli prema Ka’bi!”

Okretanje muslimana u namazu prema Bejtu-l-Makdisu, je bila praksa sljebenika Knjige (Židova i Kršćana), tako da su Židovi provocirali muslimane govoreći im kako ih muslimani nemaju u što pozvati, te da čak slijede i njihovu kiblu, da je samim time židovska vjera prava vjera i da je njihova kibla i kibla muslimana. Okretanje muslimana prema Kudsu je bila naredba Gospodara svjetova, koja nije izrečena Kur’anskim tekstom, nego vahjom, da bi nakon toga došla precizna Kur’anska naredba, koja ostaje konačnom, a ona podrazumijeva okretanje prema Ka’bi. Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, je klanjao u mesdžidu Beni Seleme, podne namaz kada mu je došla Objava da se okrene u pravcu Ka’be, pa je po tome ovaj mesdžid dobio naziv “Mesdžidu-l-Kibletejn” (Mesdžid sa dvije kible).
Muhammed, sallallahu alejhi we sellem, je bio potišten i uznemiren, što se Ka’ba i Meka nalaze u rukama idolopoklonika, te je žudio za Kabom, želeći da ona bude kiblom muslimana, a 144. ajet Sure El-Bekare, obveseljava Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, i nagovještava mu skori dolazak u Meku:
قَدْ نَرَى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَاءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَحَيْثُ مَا كُنتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ وَإِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ
Vidimo Mi kako sa žudnjom bacaš pogled prema nebu i Mi ćemo sigurno učiniti da se okreneš prema strani koju ti želiš: okreni zato lice svoje prema Mesdžudu-l-Haramu! I ma gdje bili, okrenite lica svoja na tu stranu. Oni kojima je data Knjiga sigurno znaju da je to istina od Gospodara njihova, a Allah motri na ono što oni rade.

Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, je mjesec ša’ban, u kojem se desila promjena Kible obilježavao postom, o čemu govori slijedeća predaja:
عَنْ أَبِي سَلَمَةَ قَالَ سَأَلْتُ عَائِشَةَ رَضِي اللَّه عَنْهَا عَنْ صِيَامِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَتْ: “كَانَ يَصُومُ حَتَّى نَقُولَ قَدْ صَامَ وَيُفْطِرُ حَتَّى نَقُولَ قَدْ أَفْطَرَ وَلَمْ أَرَهُ صَائِمًا مِنْ شَهْرٍ قَطُّ أَكْثَرَ مِنْ صِيَامِهِ مِنْ شَعْبَانَ كَانَ يَصُومُ شَعْبَانَ كُلَّهُ كَانَ يَصُومُ شَعْبَانَ إِلاَّ قَلِيلًا” (مسلم)
Prenosi Ebu Selema: Upitao sam Aišu, radijellahu anha, o postu Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, pa je kazala: “On je postio toliko da bi kazali da neprekidno posti i mrsio bi dok ne bi kazali da ne posti (nafile), a nisam ga nikada više vidjela da posti od mjeseca ša’bana; postio je cijeli ša’ban i postio je ša’ban osim nekoliko dana!” (Muslim)

U drugoj predaji stoji:
عَنْ أَبِي سَلَمَةَ أَنَّ عَائِشَةَ رَضِي اللَّه عَنْهَا حَدَّثَتْهُ، فَقَالَتْ لَمْ يَكُنِ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَصُومُ شَهْرًا أَكْثَرَ مِنْ شَعْبَانَ فَإِنَّهُ كَانَ يَصُومُ شَعْبَانَ كُلَّهُ وَكَانَ يَقُولُ: “خُذُوا مِنَ الْعَمَلِ مَا تُطِيقُونَ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يَمَلُّ حَتَّى تَمَلُّوا” وَأَحَبُّ الصَّلَاةِ إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَا دُووِمَ عَلَيْهِ وَإِنْ قَلَّتْ وَكَانَ إِذَا صَلَّى صَلَاةً دَاوَمَ عَلَيْهَا (بخاري)
Prenosi Ebu Seleme da je Aiša, radijellahu anha, rekla: “Niti u jednom mjesecu Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, nije više postio od ša’bana i postio ga je cijelog. Govorio je: “Činite onoliko koliko možete, jer Allahu neće dosaditi (ibadet) dok vama ne dosadi!“ Najdraži namaz za Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, je bio onaj koji je činio stalno, makar ne bio prevelik i kada bi klanjao namaz (nafilu) to bi redovno činio.” (Buharija)

Braćo i sestre, ispunimo mjesec ša’ban pojačanim ibadetom, kroz post što većeg broja njegovih dana, učenjem Kur’ana, klanjanjem nafila i činjenjem dobra, kako bi što spremniji dočekali mubarek mjesec ramazan!

Braćo i sestre! Neka nas sjećanje na događaj promjene Kible podsjeti da je Ka’ba kao Kibla muslimana nepromijenjena do Sudnjega dana! Preispitajmo se u kom pravcu se zaista okrećemo i je li naša kibla uistinu Ka’ba ili nešto drugo! Ne dozvolimo da nas prokleti šejtani zavaraju i da zaboravimo na naše islamske obaveze!

Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, pomozi našoj ugroženoj braći ma gdje bili, sačuvaj nas iskušenja koja ne možemo podnijeti, uputi našu djecu i naše potomke i učini ih istinskim pripadnicima islama, budi nam Milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u džennetu društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
Sarajevo: 14. ša’ban 1432.H. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
15. juli 2011.god. Nezim Halilović Muderris
و السلام عليكم و رحمة الله!

[Mustafa]

#32734

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَن الرَّحِيمِ
NA KRAJU RAMAZANA 1432.H./2011.G.
Braćo i sestre u islamu! Danas 26. ramazana 1432. god. po H., 26. avgusta 2011. godine, posljednju ovogodišnju ramazansku hutbu sam naslovio sa Na kraju ramazana 1432.H./2011. godine.

Danas je braćo i sestre i svjetski Dan Kudsa, kada se ummet kolektivno sjeća Kudsa, u kojem je Medžidu-l-Aksa, prva kibla i treći harem muslimana, a sjećanje na Kuds je sjećanje na Palestinu, koja se decenijama okupira i uzurpira i ona je samim time na savjesti ummeta, a prvenstveno njihovih vladara. Ummet treba da zna da se pitanje Kudsa neće riješiti rezolucijama i mirovnim pregovorima, već istinskim džihadom, a blago onima koji se budu borili u ime Allaha, subhanehu ve te’ala, za oslobađanje Mesdžidu-l-Aksaa i Palestine i koji na tom putu postignu šehadet!

Mi braćo i sestre imamo još tri dana ovog mubarek mjeseca u kojima imamo priliku da se u skladu sa riječima Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, oslobodimo od vatre: “آخِرُهُ عِتْقٌ مِنَ النِّيرَانِ””Njegova posljednja trećina je oslobađanje od vatre!” Zato iskoristimo ove preostale mubarek dane i noći i provedimo ih u ibadetu, kako bi se potpuno oslobodili od džehennemske vatre!

Veliki halifa Omer ibn El-Hattab, radijallahu anhu, je primicao ruke vatri i govorio: „Omere, radi za vatru koliko je možeš podnijeti!“
Niko od nas braćo i sestre ne može podnijeti ni najslabiju dunjalučku vatru, pa kako se onda tek trebamo čuvati džehennemske vatre, koja je na desetine puta jača i trajnija!?
Kako se primiče kraj mubarek ramazana, srca vjernika su i radosna i tužna – radosna zbog toga što su uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć gotovo ispostila ramazan i time izvršila jedan od stubova islama, a tužna jer s odlaskom ramazana odlaze i mnogobrojne blagodati i ljepote. Ramazanom su naše džamije pune klanjača, uz ramazan smo solidarniji, u ramazanu pojačano učimo Kur’an i klanjamo propisane nam namaze i nafile, u ramazanu se više posjećujemo, manje ogovaramo i čuvamo se grijeha; u ramazanu su jednom riječju mnogobrojne blagodati…

Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je u posljednjoj trećini ramazana pojačavao ibadet, što potvrđuju riječi Aiše, radijallahu anha, majke mu’mina:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا: كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا دَخَلَ الْعَشْرُ شَدَّ مِئْزَرَهُ، أَيْ اعْتَزَلَ نِسَاءَهُ، وَأَحْيَا لَيْلَهُ وَأَيْقَظَ أَهْلَهُ (الصحيحين)
Prenosi Aiša, radijallahu anhu, da bi Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kada bi došla zadnja trećina ramazana, smotao svoju postelju, tj. ne bi se primicao ženama, noći bi provodio u ibadetu i budio bi svoje ukućane (radi činjenja ibadeta)! (Buharija i Muslim)
Pored teravije koju je klanjao cijelog ramazana, u zadnjih deset noći, u zadnjem dijelu noći, Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, bi klanjao Salatu-t-tehedždžud.
Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, nije izostavljao Salatut-tehedždžud ni kada je bio bolestan ili prekomjerno umoran, kada bi klanjao sjedeći.

U dva Sahiha stoji predaja da je Džibril dolazio kod Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, svakog ramazana i po jednom ga preslušavao Kur’an, da bi posljednje godine to učinio dva puta.

Od Ebu Hurejre, radijallahu anhu, se prenosi: Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je u svakom ramazanu činio i’tikaf deset dana, dok je u godini u kojoj je preselio bio u i’tikafu dvadeset dana! (Buharija)

Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je sve do smrti prakticirao i’tikaf, što su činili i njegovi ashabi, kao i selef salih (dobri potomci). Potvrda tome su riječi Abdullaha ibn Omera, radijallahu anhu: „Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je provodio u i’tikafu posljednjih deset dana ramazana!“ (Buharija) A u drugoj predaji stoji: „Oživio bi noći, budio čeljad, trudio bi se i odložio bi svoj ogrtač.“ (Buharija i Muslim)

Aiša, radijallahu anha, prenosi da se intenzitet ibadeta Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, pojačavao zadnjih deset dana: Rekla je Aiša, radijallahu anha: Prvih dvadest dana (ramazana) je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, miješao namaz i spavanje, a kada bi došlo zadnjih deset dana, on bi složio i odložio svoj ogrtač! (Ahmed)
U jednoj predaji stoji da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, budio Fatimu i Aliju, radijallahu anhuma, uveče govoreći im: “Zar nećete ustati i klanjati?” (Buharija i Muslim) i budio je (Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem) Aišu, radijallahu anha, kada bi završio tehedždžud, a prije nego što bi klanjao vitr.

U Muvettau stoji, da je Omer ibn Hattab, radijallahu anhu, klanjao dobar dio noći, pa kada bi došla polovica noći, budio bi svoju porodicu govoreći im: Namaz, namaz, i proučio bi ovaj ajet: وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا Naredi svojoj čeljadi da obavlja namaz i ustraj u tome!… (Ta Ha, 132.)
U jednoj od neparnih noći zadnjih deset noći ramazana je i Noć Kadr, a Allah, subhanehu we te’ala, u Suri Kadr, ističe njenu vrijednost:
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ(1) وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ(2) لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ(3) تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ(4) سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ(5) (سورة القدر: 1-5)‏
Mi smo ga spustili (objavili) u Noći Kadr(1) a šta ti misliš šta je to Noć Kadr?(2) Noć Kadr je bolja od hiljadu mjeseci(3) meleci i Džibril, s dozvolom Gospodara svoga, spuštaju se u njoj zbog odluke svake.(4) Sigurnost je u njoj sve dok zora ne svane!(5) (El-Kadr, 1-5)

Noć Kadra je vrijednija od 83 godine i četiri mjeseca, pa ko od nas ne želi iskoristiti ovu noć?!
Onaj ko provede Noć Kadr, u ibadetu, bit će mu oprošteni prošli grijesi, kao što stoji u hadisu koji prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu:
مَنْ قَامَ لَيْلَةَ الْقَدْرِ إِيمَانًا وَ احْتِسَابًا غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ. (بخاري)
Ko provede Noć Kadr čvrsto vjerujući i nadajući se Allahovoj nagradi, bit će mu oprošteni prošli grijesi! (Buharija)
Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, nam preporučuje da tražimo Noć Kadra u zadnjih deset noći ramazana: Prenosi Aiša, radijallahu anha, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao:
تَحَرَّوْا لَيْلَةَ الْقَدْرِ فِي الْوِتْرِ مِنَ الْعَشْرِ الأَوَاخِرِ مِنْ رَمَضَانَ (بخاري)
Tražite Noć Kadr, u neparnim noćima posljednjih deset noći ramazana! (Buharija)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, govoreći o ramazanu, kazao: U njemu je noć koja je vrijednija od hiljadu mjeseci. Kome bude uskraćeno dobro u njoj, uistinu je od onih koji su uskraćeni! (Ahmed)

Abdullah ibn Omer, radijallahu anhu, je rekao: Neki ashabi su u snu vidjeli da je Lejletu-l-Kadr u zadnjih sedam noći ramazana. Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, im je rekao: Pokazan mi je vaš san. Istina je da je ona (Lejletu-l-Kadr) sakrivena u zadnjih sedam dana, pa ko je bude tražio neka je traži u zadnjih sedam noći! (Buharija)

Ubade ibn Semh, radijlallahu anhu, prenosi da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, izašao jednom prilikom da obavijesti ashabe o Lejletu-l-Kadru, pa su se dva muslimana posvađala, na što je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: Izašao sam da vas obavijestim o Noći Kadr, pa kada su se dva muslimana posvađala i dignuto je od mene znanje o njoj. Možda je to dobro po vas, nadam se, ali tražite je u dvadeset i devetoj, dvadeset i sedmoj i dvadeset i petoj noći. (Buharija)

Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, nas podstiče da se u toj noći obraćamo dovom svome Gospodaru i od Njega tražimo oprosta.
Rekla je Aiša, radijallahu anha, Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem.: Poslaniče, ako doživim Noć Kadr, šta ću u njoj govoriti? Rekao je: Reci: أَللَّهُمَّ إِنَّكَ عَفُوٌّ تُحِبُّ الْعَفْوَ فَاعْفُ عَنِّي Gospodaru, Ti si Taj Koji oprašta, voliš oprost, pa mi oprosti!

Braćo i sestre! Provedimo ovih nekoliko preostalih dana i noći mjeseca ramazana u ibadetu i tragajmo za Noći Kadr, nadajući se Allahovoj, dželle še’nuhu, milosti, oprostu grijeha i džennetima koji su nam obećani! Izvršimo obavezu sadekatu-l-fitra, kako bi na taj način od posta odstranili eventualne nedostatke i kako bi post bio uzdignut Allahu, subhanehu ve te’ala! Budimo iskreni u našem vjerovanju i natječimo se u dobru tokom cijele godine!

Gospodaru, podari pobjedu svim ugroženim i obespravljenim muslimanima, daj nam snage da oslobodimo Palestinu i Kuds, ne iskušavaj nas s onim što nećemo moći podnijeti, učini nas od onih koji se iskreno kaju za učinjene grijehe, primi od nas post, namaze i ostala dobra djela u mubarek-ramazanu, budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u džennetu društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
Sarajevo, 26. ramazana 1432. god. po H.

Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
26. avgusta 2011. god. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#32738

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَن الرَّحِيمِ
NA KRAJU RAMAZANA 1432.H./2011.G.
Braćo i sestre u islamu! Danas 26. ramazana 1432. god. po H., 26. avgusta 2011. godine, posljednju ovogodišnju ramazansku hutbu sam naslovio sa Na kraju ramazana 1432.H./2011. godine.

Danas je braćo i sestre i svjetski Dan Kudsa, kada se ummet kolektivno sjeća Kudsa, u kojem je Medžidu-l-Aksa, prva kibla i treći harem muslimana, a sjećanje na Kuds je sjećanje na Palestinu, koja se decenijama okupira i uzurpira i ona je samim time na savjesti ummeta, a prvenstveno njihovih vladara. Ummet treba da zna da se pitanje Kudsa neće riješiti rezolucijama i mirovnim pregovorima, već istinskim džihadom, a blago onima koji se budu borili u ime Allaha, subhanehu ve te’ala, za oslobađanje Mesdžidu-l-Aksaa i Palestine i koji na tom putu postignu šehadet!

Mi braćo i sestre imamo još tri dana ovog mubarek mjeseca u kojima imamo priliku da se u skladu sa riječima Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, oslobodimo od vatre: “آخِرُهُ عِتْقٌ مِنَ النِّيرَانِ””Njegova posljednja trećina je oslobađanje od vatre!” Zato iskoristimo ove preostale mubarek dane i noći i provedimo ih u ibadetu, kako bi se potpuno oslobodili od džehennemske vatre!

Veliki halifa Omer ibn El-Hattab, radijallahu anhu, je primicao ruke vatri i govorio: „Omere, radi za vatru koliko je možeš podnijeti!“
Niko od nas braćo i sestre ne može podnijeti ni najslabiju dunjalučku vatru, pa kako se onda tek trebamo čuvati džehennemske vatre, koja je na desetine puta jača i trajnija!?
Kako se primiče kraj mubarek ramazana, srca vjernika su i radosna i tužna – radosna zbog toga što su uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć gotovo ispostila ramazan i time izvršila jedan od stubova islama, a tužna jer s odlaskom ramazana odlaze i mnogobrojne blagodati i ljepote. Ramazanom su naše džamije pune klanjača, uz ramazan smo solidarniji, u ramazanu pojačano učimo Kur’an i klanjamo propisane nam namaze i nafile, u ramazanu se više posjećujemo, manje ogovaramo i čuvamo se grijeha; u ramazanu su jednom riječju mnogobrojne blagodati…

Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je u posljednjoj trećini ramazana pojačavao ibadet, što potvrđuju riječi Aiše, radijallahu anha, majke mu’mina:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا: كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا دَخَلَ الْعَشْرُ شَدَّ مِئْزَرَهُ، أَيْ اعْتَزَلَ نِسَاءَهُ، وَأَحْيَا لَيْلَهُ وَأَيْقَظَ أَهْلَهُ (الصحيحين)
Prenosi Aiša, radijallahu anhu, da bi Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kada bi došla zadnja trećina ramazana, smotao svoju postelju, tj. ne bi se primicao ženama, noći bi provodio u ibadetu i budio bi svoje ukućane (radi činjenja ibadeta)! (Buharija i Muslim)
Pored teravije koju je klanjao cijelog ramazana, u zadnjih deset noći, u zadnjem dijelu noći, Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, bi klanjao Salatu-t-tehedždžud.
Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, nije izostavljao Salatut-tehedždžud ni kada je bio bolestan ili prekomjerno umoran, kada bi klanjao sjedeći.

U dva Sahiha stoji predaja da je Džibril dolazio kod Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, svakog ramazana i po jednom ga preslušavao Kur’an, da bi posljednje godine to učinio dva puta.

Od Ebu Hurejre, radijallahu anhu, se prenosi: Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je u svakom ramazanu činio i’tikaf deset dana, dok je u godini u kojoj je preselio bio u i’tikafu dvadeset dana! (Buharija)

Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je sve do smrti prakticirao i’tikaf, što su činili i njegovi ashabi, kao i selef salih (dobri potomci). Potvrda tome su riječi Abdullaha ibn Omera, radijallahu anhu: „Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je provodio u i’tikafu posljednjih deset dana ramazana!“ (Buharija) A u drugoj predaji stoji: „Oživio bi noći, budio čeljad, trudio bi se i odložio bi svoj ogrtač.“ (Buharija i Muslim)

Aiša, radijallahu anha, prenosi da se intenzitet ibadeta Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, pojačavao zadnjih deset dana: Rekla je Aiša, radijallahu anha: Prvih dvadest dana (ramazana) je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, miješao namaz i spavanje, a kada bi došlo zadnjih deset dana, on bi složio i odložio svoj ogrtač! (Ahmed)
U jednoj predaji stoji da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, budio Fatimu i Aliju, radijallahu anhuma, uveče govoreći im: “Zar nećete ustati i klanjati?” (Buharija i Muslim) i budio je (Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem) Aišu, radijallahu anha, kada bi završio tehedždžud, a prije nego što bi klanjao vitr.

U Muvettau stoji, da je Omer ibn Hattab, radijallahu anhu, klanjao dobar dio noći, pa kada bi došla polovica noći, budio bi svoju porodicu govoreći im: Namaz, namaz, i proučio bi ovaj ajet: وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا Naredi svojoj čeljadi da obavlja namaz i ustraj u tome!… (Ta Ha, 132.)
U jednoj od neparnih noći zadnjih deset noći ramazana je i Noć Kadr, a Allah, subhanehu we te’ala, u Suri Kadr, ističe njenu vrijednost:
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ(1) وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ(2) لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ(3) تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ(4) سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ(5) (سورة القدر: 1-5)‏
Mi smo ga spustili (objavili) u Noći Kadr(1) a šta ti misliš šta je to Noć Kadr?(2) Noć Kadr je bolja od hiljadu mjeseci(3) meleci i Džibril, s dozvolom Gospodara svoga, spuštaju se u njoj zbog odluke svake.(4) Sigurnost je u njoj sve dok zora ne svane!(5) (El-Kadr, 1-5)

Noć Kadra je vrijednija od 83 godine i četiri mjeseca, pa ko od nas ne želi iskoristiti ovu noć?!
Onaj ko provede Noć Kadr, u ibadetu, bit će mu oprošteni prošli grijesi, kao što stoji u hadisu koji prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu:
مَنْ قَامَ لَيْلَةَ الْقَدْرِ إِيمَانًا وَ احْتِسَابًا غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ. (بخاري)
Ko provede Noć Kadr čvrsto vjerujući i nadajući se Allahovoj nagradi, bit će mu oprošteni prošli grijesi! (Buharija)
Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, nam preporučuje da tražimo Noć Kadra u zadnjih deset noći ramazana: Prenosi Aiša, radijallahu anha, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao:
تَحَرَّوْا لَيْلَةَ الْقَدْرِ فِي الْوِتْرِ مِنَ الْعَشْرِ الأَوَاخِرِ مِنْ رَمَضَانَ (بخاري)
Tražite Noć Kadr, u neparnim noćima posljednjih deset noći ramazana! (Buharija)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, govoreći o ramazanu, kazao: U njemu je noć koja je vrijednija od hiljadu mjeseci. Kome bude uskraćeno dobro u njoj, uistinu je od onih koji su uskraćeni! (Ahmed)

Abdullah ibn Omer, radijallahu anhu, je rekao: Neki ashabi su u snu vidjeli da je Lejletu-l-Kadr u zadnjih sedam noći ramazana. Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, im je rekao: Pokazan mi je vaš san. Istina je da je ona (Lejletu-l-Kadr) sakrivena u zadnjih sedam dana, pa ko je bude tražio neka je traži u zadnjih sedam noći! (Buharija)

Ubade ibn Semh, radijlallahu anhu, prenosi da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, izašao jednom prilikom da obavijesti ashabe o Lejletu-l-Kadru, pa su se dva muslimana posvađala, na što je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: Izašao sam da vas obavijestim o Noći Kadr, pa kada su se dva muslimana posvađala i dignuto je od mene znanje o njoj. Možda je to dobro po vas, nadam se, ali tražite je u dvadeset i devetoj, dvadeset i sedmoj i dvadeset i petoj noći. (Buharija)

Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, nas podstiče da se u toj noći obraćamo dovom svome Gospodaru i od Njega tražimo oprosta.
Rekla je Aiša, radijallahu anha, Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem.: Poslaniče, ako doživim Noć Kadr, šta ću u njoj govoriti? Rekao je: Reci: أَللَّهُمَّ إِنَّكَ عَفُوٌّ تُحِبُّ الْعَفْوَ فَاعْفُ عَنِّي Gospodaru, Ti si Taj Koji oprašta, voliš oprost, pa mi oprosti!

Braćo i sestre! Provedimo ovih nekoliko preostalih dana i noći mjeseca ramazana u ibadetu i tragajmo za Noći Kadr, nadajući se Allahovoj, dželle še’nuhu, milosti, oprostu grijeha i džennetima koji su nam obećani! Izvršimo obavezu sadekatu-l-fitra, kako bi na taj način od posta odstranili eventualne nedostatke i kako bi post bio uzdignut Allahu, subhanehu ve te’ala! Budimo iskreni u našem vjerovanju i natječimo se u dobru tokom cijele godine!

Gospodaru, podari pobjedu svim ugroženim i obespravljenim muslimanima, daj nam snage da oslobodimo Palestinu i Kuds, ne iskušavaj nas s onim što nećemo moći podnijeti, učini nas od onih koji se iskreno kaju za učinjene grijehe, primi od nas post, namaze i ostala dobra djela u mubarek-ramazanu, budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u džennetu društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
Sarajevo, 26. ramazana 1432. god. po H.

Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
26. avgusta 2011. god. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#33132

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِمِ
[b]GOSPODAR RAMAZANA JE GOSPODAR I
OSTALIH MJESECI[/b]
Braćo i sestre u islamu! Danas 04. ševvala 1432. godine po Hidžri, 02. septembra 2011. godine, u prvoj džumi poslije ovogodišnjeg ramazana, hutbu sam naslovio sa Gospodar ramazana je Gospodar i ostalih mjeseci.

Hvala Allahu, dželle še’nuhu, Koji nas je u mjesecu ramazanu očistio od grijeha i Koji nas je stavio pod Svoju zaštitu, a koga On, subhanehu ve te’ala, uzme pod Svoju zaštitu, njemu druga zaštita nije potrebna.

Kaže Allah, dželle še’nuhu, u 92. ajetu Sure En-Nahl, govoreći o onima koji krše ugovore:
وَلا تَكُونُوا كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكَاثًا…
I ne budite kao ona koja bi svoju pređu rasprela kad bi je već bila čvrsto oprela!..
Mi smo braćo i sestre, nadati se u toku ramazana učinili mnogo dobrih djela, koja ne smijemo poslije ramazana kvariti grijesima ili nemarom. Zar i mi u ramazanu nismo sklopili ugovor sa našim Gospodarem da ćemo biti časni nosioci islama i zar svojim dobrim djelima nismo zaslužili istigfare i selame meleka? Zato se držimo tog ugovora i natječimo se u dobru, kako nam se naša dobra djela ne bi izbrisala!

Allah, dželle še’nuhu, u 64. ajetu Sure En-Nur ukazuje ljudima na Svoju, vlast, veličinu, sveznanje i konačan sud:
أَلَا إِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قَدْ يَعْلَمُ مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ وَيَوْمَ يُرْجَعُونَ إِلَيْهِ فَيُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
Allahovo je sve što je na nebesima i na Zemlji. On sigurno zna kakvi ste vi i On će ih (ljude) obavijestiti o svemu što su radili, na Dan kad se budu Njemu vratili. A Allah sve dobro zna!

Braćo i sestre, sve što uradimo od dobra ili zla, naći ćemo kod svoga Gospodara i ništa od toga neće biti umanjeno i svi ćemo se mi susresti sa svojim djelima, kojih će se oni koji ne vjeruju i koji su dvolični stiditi i poželjeti da “tlo ispod njihovih nogu raspukne ili da budu od onih koje će prašina prekriti.” Razmišljamo li mi o tom trenutku kada će sva naša djela biti izložena pred nama i kada će se sve tajne objelodaniti? Razmišljamo li o Danu, na kojem neće biti lažnih svjedoka i kada će dijelovi tjela svjedočiti protiv ljudi?!
Blago onima koji su protekli mjesec ramazan proveli: posteći, učeći Kur’an, klanjajući nafile, čisteći svoje imetke kroz zekat, dijeleći sadaku, hraneći postače, pomažući siromahe, čuvajući svoje jezike od ružna govora i čineći druga dobra djela! Oni su se očistili od grijeha, a velika je to blagodat.
Naši dobri preci su stalno bili u vezi sa ramazanom; pola godine su ga dočekivali, a drugu polovicu su ga ispraćali. Kakav je naš odnos braćo i sestre prema ramazanu? Jesmo li u ramazanu, a ramazan je posebna škola, naučili lekcije iz: strpljivosti, solidarnosti, ustrajnosti, hrabrosti, skrušenosti i samilosti i znamo li te lekcije primijeniti i poslije mjeseca ramazana?

Braćo i sestre! Gospodar ramazana je Gospodar i ostalih mjeseci. On od nas traži da budemo u pokornosti Njemu, tokom cijele godine. On od nas traži da izvršavamo sve naše obaveze i On nam zabranjuje ono što je štetno za nas.
Braćo i sestre! Uz ramazan smo se trudili da budemo redovni u našim džamijama, pa šta nas to spriječava da takvi ostanemo i nakon ramazana? Zato se odazivajmo na pozive muezina i čuvajmo džemat! Nemojmo prolaziti pored džamija, diveći se njihovoj ljepoti, već ih ukrašavajmo našim namazima u njima i održavajmo ih! Pozivi sa munara su pozivi upućeni svima nama. Oni nas zovu na spas na obadva svijeta “حَيَّ عَلَى الصَّلَاةِ، حَيَّ عَلَى الْفَلَاحِ”«Požuri na namaz! Požuri na spas!» Te riječi su upućene svakom od nas i uistinu su oholi ili «pretjerano hrabri» oni koji se na njih ne odazovu.

Zato ne dozvolimo da naša srca nakon što su u ramazanu očišćena, budu ponovo zaprljana svakodnevnim grijesima, a srca su podložna promjenama, što potvrđuju riječi Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem:
عَنْ اَبِي مُوسَى رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “إِنَّمَا سُمِّيَ الْقَلْبُ مِنْ تَقَلُّبِهِ إِنَّمَا مَثَلُ الْقَلْبِ كَمَثَلِ رِيشَةٍ مُعَلَّقَةٍ فِي أَصْلِ شَجَرَةٍ يُقَلِّبُهَا الرِّيحُ ظَهْرًا لِبَطْنٍ.” (أحمد)
Prenosi Ebu Musa, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Srce je nazvano “kalb” zbog svoje prevrtljivosti. Primjer srca je primjer pera zakačenog za drvo, kojeg vjetar okreće na ovu i onu stranu!” (Ahmed)

I uistinu se srce okreće na ovu ili onu stranu, u ovisnosti od okolnosti u kojima se nalazi. Zar se i naša srca ne okreću tamo – ovamo u potrazi za varljivim dunjalučkim dobrima? Ili zar srca i glave mnogih od nas nisu postala kao prazna burad u kojima odzvanja sve sa čime dođu u dodir, a u praznu buretu sve zvoni?

Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, nas podučava da nakon ramazana postimo još šest dana u ševvalu, jer je to ravno postu čitave godine:
عَنْ أَبِي أَيُّوبَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ : “مَنْ صَامَ رَمَضَانَ وَ أَتْبَعَهُ سِتًّا مِنْ شَوَّالَ كَانَ كَصِيَامِ الدَّهْرِ.” (مسلم)
Prenosi Ebu Ejjub, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alajhi ve sellem, rekao: «Ko bude postio ramazan, a potom još šest dana ševvala, kao da je postio cijelu godinu!’ (Muslim)

Zato, ne zaboravimo post šest dana ševvala, kako bi postigli nagradu posta cijele godine i time slijedili sunnet Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem! Preporučujem vam da to učinimo odmah na početku mjeseca ševvala, kako nam ova blagodat ne bi promakla, a vrijeme brzlo prolazi.
Muhammed, sallallahu alejhi ve sellme, nam preporučuje da budemo što više u ibadetu, te da u onome što budemo činili, makar to bilo neznatno, budemo uporni, kao što stoji u predaji koju bilježi imam Buharija:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “يَا أَيُّهَا النَّاسُ عَلَيْكُمْ مِنَ الْأَعْمَالِ مَا تُطِيقُوَن فَإِنَّ اللهَ لَا يَمَلُّ حَتَّى تَمَلُّوا، وَإِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللهِ مَا دُووِمَ عَلَيْهِ وَإِنْ قَلَّ” (بخاري)
Prenosi, Aiša, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Činite onoliko koliko možete, jer tako mi Allaha, Allahu neće dosaditi da vas nagrađuje sve dok vam ne dosadi da činite dobro. Njemu je najdraže ono djelo u čijem izvršavanju čovjek ustraje.” (Buharija)

A imam Muslim bilježi slijedeću predaju:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا: “كَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا عَمِلَ عَمَلاً أَثْبَتَهُ” (مسلم)
Prenosi, Aiša, radijallahu anha: “Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, kada bi nešto radio, radio bi stalno.” (Muslim)
Ashabi Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, su najbolja generacija muslimana i oni su kako u hadisima stoji “kao zvijezde; za kojim god od njih krenemo, nećemo zalutati.” Ali i oni su kao ljudi bili u različiutim stanjima, o čemu govori slijedeća predaja:
عَنْ أَنَسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: قَالَ أَصْحَابُ النّبِيَِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “يَا رَسُولَ اللهِ إِنَّا إِذَا كُنَّا عِنْدَكَ رَأَيْنَا فِي أَنْفُسِنَا مَا نُحِبُّ وَإِذَا رَجَعْنَا إِلَى أَهْلِينَا فَخَالَطْنَاهُمْ أَنْكَرْنَا أَنْفُسَنَا.” فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “لَوْ تَدُومُونَ عَلَى مَا تَكُونُونَ عِنْدِي فِي الْخَلَاءِ لَصَافَحَتْكُمُ الْمَلَائِكَةُ حَتَّى تُظِلُّكُمْ بِأَجْنِحَتِهَا عَيَانًا وَلَكِنْ سَاعَةٌ وَسَاعَةٌ” (البخاري)
Prenosi Enes, radijallahu anhu: Ashabi su kazali Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem: “Allahov Poslaniče, kada smo kod tebe, u srcima osjećamo ono što volimo, a kada se vratimo porodicama i s’ njima boravimo, onda sebe korimo.” Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, reče: “Kada bi vi kao što ste kod mene bili na drugim mjestima, sa vama bi se rukovali meleki i oni bi vam svojim krilima pravili pravu hladovinu, ali vi ste čas ovako, čas onako.” (Buharija)

Gdje smo mi braćo i sestre, a gdje su ashabi Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem? Neki od nas smo čas ovako, a mjesece onako…

Braćo i sestre, uskladimo naše živote sa propisima čiste vjere islama, čuvajmo se grijeha i sumnjivih stvari i natječimo se u dobru!

Molim Milostivog Gospodara da nas učvrsti na putu islama, da pomogne našoj ugroženoj braći, ma gdje bili, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca, na obadva svijeta, da nam oprosti grijehe i uvede nas u obećani džennet, u društvu sa poslanicima, iskrenim, šehidima i dobrim ljudima!

Sarajevo: 04. ševval 1432.H. Hutba: Džamija “Kralj Fahd” 02. septembar 2011.g. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#33146

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِمِ
[b]GOSPODAR RAMAZANA JE GOSPODAR I
OSTALIH MJESECI[/b]
Braćo i sestre u islamu! Danas 04. ševvala 1432. godine po Hidžri, 02. septembra 2011. godine, u prvoj džumi poslije ovogodišnjeg ramazana, hutbu sam naslovio sa Gospodar ramazana je Gospodar i ostalih mjeseci.

Hvala Allahu, dželle še’nuhu, Koji nas je u mjesecu ramazanu očistio od grijeha i Koji nas je stavio pod Svoju zaštitu, a koga On, subhanehu ve te’ala, uzme pod Svoju zaštitu, njemu druga zaštita nije potrebna.

Kaže Allah, dželle še’nuhu, u 92. ajetu Sure En-Nahl, govoreći o onima koji krše ugovore:
وَلا تَكُونُوا كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكَاثًا…
I ne budite kao ona koja bi svoju pređu rasprela kad bi je već bila čvrsto oprela!..
Mi smo braćo i sestre, nadati se u toku ramazana učinili mnogo dobrih djela, koja ne smijemo poslije ramazana kvariti grijesima ili nemarom. Zar i mi u ramazanu nismo sklopili ugovor sa našim Gospodarem da ćemo biti časni nosioci islama i zar svojim dobrim djelima nismo zaslužili istigfare i selame meleka? Zato se držimo tog ugovora i natječimo se u dobru, kako nam se naša dobra djela ne bi izbrisala!

Allah, dželle še’nuhu, u 64. ajetu Sure En-Nur ukazuje ljudima na Svoju, vlast, veličinu, sveznanje i konačan sud:
أَلَا إِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قَدْ يَعْلَمُ مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ وَيَوْمَ يُرْجَعُونَ إِلَيْهِ فَيُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
Allahovo je sve što je na nebesima i na Zemlji. On sigurno zna kakvi ste vi i On će ih (ljude) obavijestiti o svemu što su radili, na Dan kad se budu Njemu vratili. A Allah sve dobro zna!

Braćo i sestre, sve što uradimo od dobra ili zla, naći ćemo kod svoga Gospodara i ništa od toga neće biti umanjeno i svi ćemo se mi susresti sa svojim djelima, kojih će se oni koji ne vjeruju i koji su dvolični stiditi i poželjeti da “tlo ispod njihovih nogu raspukne ili da budu od onih koje će prašina prekriti.” Razmišljamo li mi o tom trenutku kada će sva naša djela biti izložena pred nama i kada će se sve tajne objelodaniti? Razmišljamo li o Danu, na kojem neće biti lažnih svjedoka i kada će dijelovi tjela svjedočiti protiv ljudi?!
Blago onima koji su protekli mjesec ramazan proveli: posteći, učeći Kur’an, klanjajući nafile, čisteći svoje imetke kroz zekat, dijeleći sadaku, hraneći postače, pomažući siromahe, čuvajući svoje jezike od ružna govora i čineći druga dobra djela! Oni su se očistili od grijeha, a velika je to blagodat.
Naši dobri preci su stalno bili u vezi sa ramazanom; pola godine su ga dočekivali, a drugu polovicu su ga ispraćali. Kakav je naš odnos braćo i sestre prema ramazanu? Jesmo li u ramazanu, a ramazan je posebna škola, naučili lekcije iz: strpljivosti, solidarnosti, ustrajnosti, hrabrosti, skrušenosti i samilosti i znamo li te lekcije primijeniti i poslije mjeseca ramazana?

Braćo i sestre! Gospodar ramazana je Gospodar i ostalih mjeseci. On od nas traži da budemo u pokornosti Njemu, tokom cijele godine. On od nas traži da izvršavamo sve naše obaveze i On nam zabranjuje ono što je štetno za nas.
Braćo i sestre! Uz ramazan smo se trudili da budemo redovni u našim džamijama, pa šta nas to spriječava da takvi ostanemo i nakon ramazana? Zato se odazivajmo na pozive muezina i čuvajmo džemat! Nemojmo prolaziti pored džamija, diveći se njihovoj ljepoti, već ih ukrašavajmo našim namazima u njima i održavajmo ih! Pozivi sa munara su pozivi upućeni svima nama. Oni nas zovu na spas na obadva svijeta “حَيَّ عَلَى الصَّلَاةِ، حَيَّ عَلَى الْفَلَاحِ”«Požuri na namaz! Požuri na spas!» Te riječi su upućene svakom od nas i uistinu su oholi ili «pretjerano hrabri» oni koji se na njih ne odazovu.

Zato ne dozvolimo da naša srca nakon što su u ramazanu očišćena, budu ponovo zaprljana svakodnevnim grijesima, a srca su podložna promjenama, što potvrđuju riječi Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem:
عَنْ اَبِي مُوسَى رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “إِنَّمَا سُمِّيَ الْقَلْبُ مِنْ تَقَلُّبِهِ إِنَّمَا مَثَلُ الْقَلْبِ كَمَثَلِ رِيشَةٍ مُعَلَّقَةٍ فِي أَصْلِ شَجَرَةٍ يُقَلِّبُهَا الرِّيحُ ظَهْرًا لِبَطْنٍ.” (أحمد)
Prenosi Ebu Musa, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Srce je nazvano “kalb” zbog svoje prevrtljivosti. Primjer srca je primjer pera zakačenog za drvo, kojeg vjetar okreće na ovu i onu stranu!” (Ahmed)

I uistinu se srce okreće na ovu ili onu stranu, u ovisnosti od okolnosti u kojima se nalazi. Zar se i naša srca ne okreću tamo – ovamo u potrazi za varljivim dunjalučkim dobrima? Ili zar srca i glave mnogih od nas nisu postala kao prazna burad u kojima odzvanja sve sa čime dođu u dodir, a u praznu buretu sve zvoni?

Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, nas podučava da nakon ramazana postimo još šest dana u ševvalu, jer je to ravno postu čitave godine:
عَنْ أَبِي أَيُّوبَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ : “مَنْ صَامَ رَمَضَانَ وَ أَتْبَعَهُ سِتًّا مِنْ شَوَّالَ كَانَ كَصِيَامِ الدَّهْرِ.” (مسلم)
Prenosi Ebu Ejjub, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alajhi ve sellem, rekao: «Ko bude postio ramazan, a potom još šest dana ševvala, kao da je postio cijelu godinu!’ (Muslim)

Zato, ne zaboravimo post šest dana ševvala, kako bi postigli nagradu posta cijele godine i time slijedili sunnet Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem! Preporučujem vam da to učinimo odmah na početku mjeseca ševvala, kako nam ova blagodat ne bi promakla, a vrijeme brzlo prolazi.
Muhammed, sallallahu alejhi ve sellme, nam preporučuje da budemo što više u ibadetu, te da u onome što budemo činili, makar to bilo neznatno, budemo uporni, kao što stoji u predaji koju bilježi imam Buharija:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “يَا أَيُّهَا النَّاسُ عَلَيْكُمْ مِنَ الْأَعْمَالِ مَا تُطِيقُوَن فَإِنَّ اللهَ لَا يَمَلُّ حَتَّى تَمَلُّوا، وَإِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللهِ مَا دُووِمَ عَلَيْهِ وَإِنْ قَلَّ” (بخاري)
Prenosi, Aiša, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Činite onoliko koliko možete, jer tako mi Allaha, Allahu neće dosaditi da vas nagrađuje sve dok vam ne dosadi da činite dobro. Njemu je najdraže ono djelo u čijem izvršavanju čovjek ustraje.” (Buharija)

A imam Muslim bilježi slijedeću predaju:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا: “كَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا عَمِلَ عَمَلاً أَثْبَتَهُ” (مسلم)
Prenosi, Aiša, radijallahu anha: “Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, kada bi nešto radio, radio bi stalno.” (Muslim)
Ashabi Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, su najbolja generacija muslimana i oni su kako u hadisima stoji “kao zvijezde; za kojim god od njih krenemo, nećemo zalutati.” Ali i oni su kao ljudi bili u različiutim stanjima, o čemu govori slijedeća predaja:
عَنْ أَنَسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: قَالَ أَصْحَابُ النّبِيَِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “يَا رَسُولَ اللهِ إِنَّا إِذَا كُنَّا عِنْدَكَ رَأَيْنَا فِي أَنْفُسِنَا مَا نُحِبُّ وَإِذَا رَجَعْنَا إِلَى أَهْلِينَا فَخَالَطْنَاهُمْ أَنْكَرْنَا أَنْفُسَنَا.” فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “لَوْ تَدُومُونَ عَلَى مَا تَكُونُونَ عِنْدِي فِي الْخَلَاءِ لَصَافَحَتْكُمُ الْمَلَائِكَةُ حَتَّى تُظِلُّكُمْ بِأَجْنِحَتِهَا عَيَانًا وَلَكِنْ سَاعَةٌ وَسَاعَةٌ” (البخاري)
Prenosi Enes, radijallahu anhu: Ashabi su kazali Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem: “Allahov Poslaniče, kada smo kod tebe, u srcima osjećamo ono što volimo, a kada se vratimo porodicama i s’ njima boravimo, onda sebe korimo.” Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, reče: “Kada bi vi kao što ste kod mene bili na drugim mjestima, sa vama bi se rukovali meleki i oni bi vam svojim krilima pravili pravu hladovinu, ali vi ste čas ovako, čas onako.” (Buharija)

Gdje smo mi braćo i sestre, a gdje su ashabi Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem? Neki od nas smo čas ovako, a mjesece onako…

Braćo i sestre, uskladimo naše živote sa propisima čiste vjere islama, čuvajmo se grijeha i sumnjivih stvari i natječimo se u dobru!

Molim Milostivog Gospodara da nas učvrsti na putu islama, da pomogne našoj ugroženoj braći, ma gdje bili, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca, na obadva svijeta, da nam oprosti grijehe i uvede nas u obećani džennet, u društvu sa poslanicima, iskrenim, šehidima i dobrim ljudima!

Sarajevo: 04. ševval 1432.H. Hutba: Džamija “Kralj Fahd” 02. septembar 2011.g. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#33134

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
DJECA SU VELIKI RODITELJSKI EMANET – hutba 1.

Braćo i sestre u islamu! Danas 11. ševala 1432.H., 09. septembra 2011. godine, u prvoj hutbi govorim na temu Djeca su veliki roditeljski emanet. Za pomenutu temu sam se opredijelio na početku nove školske i studentske godine i u vrijeme neispunjavanja roditeljskih obaveza prema djeci, što neminovno rezultira neposlušnošću djece prema roditeljima i narušavanju harmonije u društvu, jer je dijete koje je neposlušno svojim roditeljima neposlušno i prema učiteljima i nastavnicima u školi, prema profesorima na fakultetu, prema pretpostavljenim i saradnicima na poslu i na svakom drugom mjestu i kao takvo je štetan član društva.

Djeca su braćo i sestre naši dunjalučki ukrasi, koji ispunjavaju naše duše i prema njima po islamskim propisima imamo velike obaveze, koje ne smijemo zanemarivati. Djeca su emanet na našim plećima, koji moramo u potpunosti ispuniti ako želimo da živimo u sreći na ovom i budućem svijetu i ako želimo da naša djeca budu korisni članovi šire i uže društvene zajednice.

Kaže Allah, subhanehu we teala., u 46. ajetu Sure El-Kehf:
الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِينَةُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيْرٌ أَمَلاً
Imetak i sinovi su ukras u životu na ovom svijetu, a dobra djela, koja vječno ostaju, biće od Gospodara tvoga bolje nagrađena i u njih se čovjek može bolje pouzdati.
Prema citiranom ajetu, imeci i djeca su dunjalučki ukrasi, a dobra djela su trajna. Na nama je braćo i sestre da te dunjalučke ukrase uz Allahovu, subhanehu we te’ala, pomoć učinimo ukrasima na obadva svijeta, a to možemo učiniti na način što ćemo imetke sticati na dozvoljen način i trošiti ih na Allahovu, subhanehu we teala, putu, a djecu odgajati da budu iskreni vjernici, koji će se natjecati u dobru i koji će dobro koje prema njima činimo znati cijeniti i uzvratiti na najbolji način.

Kaže Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, u hadisu koji bilježi imam Ebu Davud:
عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِنَّ أَوْلاَدَكُمْ مِنْ أطْيَبِ كَسْبِكُم”
Prenosi Abdullah ibn Amr ibn El-As, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: „Vaša djeca su vaša najbolja opskrba!“
A u drugoj predaji koju bilježi imam Hakim stoji:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِنَّ أَوْلاَدَكُمْ هِبَةُ اللهِ لَكُمْ”
Prenosi Aiša, radijallahu anha, da je Poslanik, sallallahu alejhi we selleme, rekao: „Vaša djeca su Allahov poklon vama!“
Kada su nam naša djeca najbolja ospkrba i poklon, od Allaha, subhanehu we teala, dobro ih čuvajmo i budimo zahvalni našem Gospodaru!

Muhammed, sallallahu alejhi we sellem, nas podučava da sa puno ozbiljnosti pazimo na ono što nam je povjereno na čuvanje, pa u predaji koju bilježi imam Buharija stoji:
عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِي اللَّه عَنْهُمَا: “سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: “كُلُّكُمْ رَاعٍ وَمَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ وَالْإِمَامُ رَاعٍ وَمَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ وَالرَّجُلُ رَاعٍ فِي أَهْلِهِ وَمَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ وَالْمَرْأَةُ فِي بَيْتِ زَوْجِهَا رَاعِيَةٌ وَمَسْئُولَةٌ عَنْ رَعِيَّتِهَا وَالْخَادِمُ فِي مَالِ سَيِّدِهِ رَاعٍ وَمَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ.”
Prenosi Ibn Omer, radijallahu anhu: “Čuo sam Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, kada je rekao: “Svi ste vi čuvari i svi ćete biti pitani za ono što čuvate; vođa (imam) je čuvar i biće pitan za ono što čuva, muž je čuvar svoje porodice i biće odgovoran za nju, žena je čuvarica u kući svoga muža i odgovorna je za ono što joj je povjereno na čuvanje i sluga je čuvar imetka svoga pretpostavljenog i odgovoran je za njegovo čuvanje.”

Da li i mi ispunjavamo preuzete obaveze i čuvamo li ono za što ćemo biti pitani? Da li naši vladari i imami ispunjavaju svoje obaveze ili vode računa samo o svojim pravima i privilegijama? Da li čuvamo svoje porodice ili smo brigu o njihovu čuvanju predali ulici i medijima? Da li su naše žene čobanice u našim kućama ili iste više znaju šta se dešava u Španiji, Meksiku i Turskoj, nego u vlastitim domovima? Da li pretpostavljeni vode računa da ne opterećuju potčinjene više nego što mogu podnijeti i da li potčinjeni ispunjavaju svoje obaveze?
Svako se dijete rodi u fitri (čistoj vjeri), kao što stoji u slijedećoj Muttefek predaji:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “كُلُّ مَوْلُودٍ يُولَدُ عَلَى الْفِطْرَةِ فَأَبَوَاهُ يُهَوِّدَانِهِ أَوْ يُنَصِّرَانِهِ أَوْ يُمَجِّسَانِهِ”
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: “Svako dijete se rodi u fitri (čistoj vjeri), pa ga njegovi roditelji učine Jevrejom, Kršćaninom ili vatropoklonikom.”

Rođenje djeteta predstavlja istinsku radost za svakog roditelja. Ta radost se odmah po rođenju u skladu sa sunnetom Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, manifestuje kroz učenju ezana na desno i ikameta na lijevo uho, a potom nadijevanjem lijepog imena.

Ime ima veoma veliki značaj, jer ono označava ličnost i pripadnost vjerskoj i kulturnoj skupini. Vjernik zbog toga mora voditi računa o svom imenu i imenu svoga djeteta. Allahov Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, preporučuje da se izabere lijepo ime novorođenčetu, pa kaže:
عَنْ أَبِي الدَّرْدَاءَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِنَّكُمْ تُدْعَوْنَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِأَسْمَائِكُمْ وَأَسْمَاءِ آبَائِكُمْ، فَأَحْسِنُوا أَسْمَاءَكُمْ”
Prenosi Ebu Ed-Derda’, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: “Vi ćete, na Sudnjem danu, biti prozivani po vašim imenima i po imenima vaših očeva, pa nadijevajte vašoj djeci lijepa imena!”

Mislili smo da da je vrijeme u kojem su se Bošnjaci stidili svojih muslimanskih imena, pa zbog toga svojoj djeci nadijevali neislamska ili međunarodna imena, davno prošlo vrijeme, ali nije tako. I u ovom našem vremenu ima onih koji svojoj djeci nadijevaju nemuslimanska imena, po pjevačima, glumcima, fudbalerima, kriminalcima i slično, u nadi da će na taj način biti u trendu i da će njihova djeca imati bolju perspektivu. Kakva li ružna kompleksa i sramote?!
Sunnet je sedmi dan nakon rođenja djeteta klanje kurbana; dva za muško dijete, a jedan za žensko dijete, kada se novorođenčetu brije glava i dijeli sadaka u težini kose u srebru. Sunećenje muškog djeteta je po mišljenju većine uleme sunnet, dok ga neka ulema čak smatra vadžibom.

Kaže Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, u hadisu koji bilježi Ed-Dejlemi:
عَنْ عَلِىِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “أَدِّبُو أَوْلاَدَكُمْ عَلَى ثَلاَثِ خِصَالٍ: حُبِّ نَبِيِّكُمْ، وَحُبِّ أَهْلِ بَيْتِهِ، وَعَلَى قِرَاءَةِ الْقُرْآنِ” (الديلمي)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: „Odgajajte svoju djecu u znaku tri svojstva: da vole vašeg Poslanika (sallallahu alejhi we sellem), da vole njegovu porodicu i da uče Kur’an!”

Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, naređuje svome ummetu, da svoju djecu odgajaju na tri principa, koji su temelj zdrave ličnosti, pa budimo od onih koji se odazivaju na naredbe njihova Poslanika, sallallahu alejhi we sellem!
Braćo i sestre, budimo pravi roditelji, koji prema svojoj djeci ispunjavaju sve svoje obaveze, potičimo našu djecu da budu što bolji učenici i studenti i da prednjače u dobru i nakon toga se nadajmo njihovoj poslušnosti i sreći na obadva svijeta!

Gospodaru, učvrsti nas na Tvome putu, sačuvaj nas iskušenja koja ne možemo podnijeti, očisti naša srca i jezike od ružnih misli i govora, učini nas od onih koji odgajaju svoju djecu u skladu sa Tvojim propisima, uputi našu djecu i potomke i učini ih radostima naših očiju i srca i učini ih prvacima ummeta, oprosti nam grijehe i počasti nas u džennetima, društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 11. ševal 1432. po H. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
09. septembar 2011. godine
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#33148

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
DJECA SU VELIKI RODITELJSKI EMANET – hutba 1.

Braćo i sestre u islamu! Danas 11. ševala 1432.H., 09. septembra 2011. godine, u prvoj hutbi govorim na temu Djeca su veliki roditeljski emanet. Za pomenutu temu sam se opredijelio na početku nove školske i studentske godine i u vrijeme neispunjavanja roditeljskih obaveza prema djeci, što neminovno rezultira neposlušnošću djece prema roditeljima i narušavanju harmonije u društvu, jer je dijete koje je neposlušno svojim roditeljima neposlušno i prema učiteljima i nastavnicima u školi, prema profesorima na fakultetu, prema pretpostavljenim i saradnicima na poslu i na svakom drugom mjestu i kao takvo je štetan član društva.

Djeca su braćo i sestre naši dunjalučki ukrasi, koji ispunjavaju naše duše i prema njima po islamskim propisima imamo velike obaveze, koje ne smijemo zanemarivati. Djeca su emanet na našim plećima, koji moramo u potpunosti ispuniti ako želimo da živimo u sreći na ovom i budućem svijetu i ako želimo da naša djeca budu korisni članovi šire i uže društvene zajednice.

Kaže Allah, subhanehu we teala., u 46. ajetu Sure El-Kehf:
الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِينَةُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيْرٌ أَمَلاً
Imetak i sinovi su ukras u životu na ovom svijetu, a dobra djela, koja vječno ostaju, biće od Gospodara tvoga bolje nagrađena i u njih se čovjek može bolje pouzdati.
Prema citiranom ajetu, imeci i djeca su dunjalučki ukrasi, a dobra djela su trajna. Na nama je braćo i sestre da te dunjalučke ukrase uz Allahovu, subhanehu we te’ala, pomoć učinimo ukrasima na obadva svijeta, a to možemo učiniti na način što ćemo imetke sticati na dozvoljen način i trošiti ih na Allahovu, subhanehu we teala, putu, a djecu odgajati da budu iskreni vjernici, koji će se natjecati u dobru i koji će dobro koje prema njima činimo znati cijeniti i uzvratiti na najbolji način.

Kaže Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, u hadisu koji bilježi imam Ebu Davud:
عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِنَّ أَوْلاَدَكُمْ مِنْ أطْيَبِ كَسْبِكُم”
Prenosi Abdullah ibn Amr ibn El-As, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: „Vaša djeca su vaša najbolja opskrba!“
A u drugoj predaji koju bilježi imam Hakim stoji:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِنَّ أَوْلاَدَكُمْ هِبَةُ اللهِ لَكُمْ”
Prenosi Aiša, radijallahu anha, da je Poslanik, sallallahu alejhi we selleme, rekao: „Vaša djeca su Allahov poklon vama!“
Kada su nam naša djeca najbolja ospkrba i poklon, od Allaha, subhanehu we teala, dobro ih čuvajmo i budimo zahvalni našem Gospodaru!

Muhammed, sallallahu alejhi we sellem, nas podučava da sa puno ozbiljnosti pazimo na ono što nam je povjereno na čuvanje, pa u predaji koju bilježi imam Buharija stoji:
عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِي اللَّه عَنْهُمَا: “سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: “كُلُّكُمْ رَاعٍ وَمَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ وَالْإِمَامُ رَاعٍ وَمَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ وَالرَّجُلُ رَاعٍ فِي أَهْلِهِ وَمَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ وَالْمَرْأَةُ فِي بَيْتِ زَوْجِهَا رَاعِيَةٌ وَمَسْئُولَةٌ عَنْ رَعِيَّتِهَا وَالْخَادِمُ فِي مَالِ سَيِّدِهِ رَاعٍ وَمَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ.”
Prenosi Ibn Omer, radijallahu anhu: “Čuo sam Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, kada je rekao: “Svi ste vi čuvari i svi ćete biti pitani za ono što čuvate; vođa (imam) je čuvar i biće pitan za ono što čuva, muž je čuvar svoje porodice i biće odgovoran za nju, žena je čuvarica u kući svoga muža i odgovorna je za ono što joj je povjereno na čuvanje i sluga je čuvar imetka svoga pretpostavljenog i odgovoran je za njegovo čuvanje.”

Da li i mi ispunjavamo preuzete obaveze i čuvamo li ono za što ćemo biti pitani? Da li naši vladari i imami ispunjavaju svoje obaveze ili vode računa samo o svojim pravima i privilegijama? Da li čuvamo svoje porodice ili smo brigu o njihovu čuvanju predali ulici i medijima? Da li su naše žene čobanice u našim kućama ili iste više znaju šta se dešava u Španiji, Meksiku i Turskoj, nego u vlastitim domovima? Da li pretpostavljeni vode računa da ne opterećuju potčinjene više nego što mogu podnijeti i da li potčinjeni ispunjavaju svoje obaveze?
Svako se dijete rodi u fitri (čistoj vjeri), kao što stoji u slijedećoj Muttefek predaji:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “كُلُّ مَوْلُودٍ يُولَدُ عَلَى الْفِطْرَةِ فَأَبَوَاهُ يُهَوِّدَانِهِ أَوْ يُنَصِّرَانِهِ أَوْ يُمَجِّسَانِهِ”
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: “Svako dijete se rodi u fitri (čistoj vjeri), pa ga njegovi roditelji učine Jevrejom, Kršćaninom ili vatropoklonikom.”

Rođenje djeteta predstavlja istinsku radost za svakog roditelja. Ta radost se odmah po rođenju u skladu sa sunnetom Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, manifestuje kroz učenju ezana na desno i ikameta na lijevo uho, a potom nadijevanjem lijepog imena.

Ime ima veoma veliki značaj, jer ono označava ličnost i pripadnost vjerskoj i kulturnoj skupini. Vjernik zbog toga mora voditi računa o svom imenu i imenu svoga djeteta. Allahov Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, preporučuje da se izabere lijepo ime novorođenčetu, pa kaže:
عَنْ أَبِي الدَّرْدَاءَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِنَّكُمْ تُدْعَوْنَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِأَسْمَائِكُمْ وَأَسْمَاءِ آبَائِكُمْ، فَأَحْسِنُوا أَسْمَاءَكُمْ”
Prenosi Ebu Ed-Derda’, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: “Vi ćete, na Sudnjem danu, biti prozivani po vašim imenima i po imenima vaših očeva, pa nadijevajte vašoj djeci lijepa imena!”

Mislili smo da da je vrijeme u kojem su se Bošnjaci stidili svojih muslimanskih imena, pa zbog toga svojoj djeci nadijevali neislamska ili međunarodna imena, davno prošlo vrijeme, ali nije tako. I u ovom našem vremenu ima onih koji svojoj djeci nadijevaju nemuslimanska imena, po pjevačima, glumcima, fudbalerima, kriminalcima i slično, u nadi da će na taj način biti u trendu i da će njihova djeca imati bolju perspektivu. Kakva li ružna kompleksa i sramote?!
Sunnet je sedmi dan nakon rođenja djeteta klanje kurbana; dva za muško dijete, a jedan za žensko dijete, kada se novorođenčetu brije glava i dijeli sadaka u težini kose u srebru. Sunećenje muškog djeteta je po mišljenju većine uleme sunnet, dok ga neka ulema čak smatra vadžibom.

Kaže Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, u hadisu koji bilježi Ed-Dejlemi:
عَنْ عَلِىِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “أَدِّبُو أَوْلاَدَكُمْ عَلَى ثَلاَثِ خِصَالٍ: حُبِّ نَبِيِّكُمْ، وَحُبِّ أَهْلِ بَيْتِهِ، وَعَلَى قِرَاءَةِ الْقُرْآنِ” (الديلمي)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: „Odgajajte svoju djecu u znaku tri svojstva: da vole vašeg Poslanika (sallallahu alejhi we sellem), da vole njegovu porodicu i da uče Kur’an!”

Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, naređuje svome ummetu, da svoju djecu odgajaju na tri principa, koji su temelj zdrave ličnosti, pa budimo od onih koji se odazivaju na naredbe njihova Poslanika, sallallahu alejhi we sellem!
Braćo i sestre, budimo pravi roditelji, koji prema svojoj djeci ispunjavaju sve svoje obaveze, potičimo našu djecu da budu što bolji učenici i studenti i da prednjače u dobru i nakon toga se nadajmo njihovoj poslušnosti i sreći na obadva svijeta!

Gospodaru, učvrsti nas na Tvome putu, sačuvaj nas iskušenja koja ne možemo podnijeti, očisti naša srca i jezike od ružnih misli i govora, učini nas od onih koji odgajaju svoju djecu u skladu sa Tvojim propisima, uputi našu djecu i potomke i učini ih radostima naših očiju i srca i učini ih prvacima ummeta, oprosti nam grijehe i počasti nas u džennetima, društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 11. ševal 1432. po H. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
09. septembar 2011. godine
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#33906

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
DJECA SU VELIKI RODITELJSKI EMANET – hutba 2.

Braćo i sestre u islamu! Danas 09. zu-l-ka’de 1432.H., 07. oktobra 2011. godine, u drugoj hutbi uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć govorim na temu Djeca su veliki roditeljski emanet. A taj naš emanet je još veći u ovom vremenu u kojem je sve više faktora koji negativno utiču na odgoj i obrazovanje naše djece i kada se porodica kao osnovna ćelija društva želi potpuno razoriti.

Kaže Allah, subhanehu ve te’ala, u 6. ajetu Sure Et-Tahrim:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلائِكَةٌ غِلاظٌ شِدَادٌ لا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ
O vi koji vjerujete, sebe i svoje porodice čuvajte od vatre čije će gorivo biti ljudi i kamenje, o kojoj će se meleki strogi i snažni brinuti, koji se onome što im Allah naredi neće opirati i koji će ono što im se naredi izvršiti!
Ovo je braćo i sestre naredba Uzvišenog Stvoritelja, a Njegove naredbe bi za nas trebale da budu najprioritetnije. On, subhanehu ve te’ala, nam naređuje da sebe i porodice čuvamo od vatre i to ne obične vatre, koja se koristi za kuhanje ili podgrijavanje, već džehennemske vatre, čije gorivo će biti ljudi i kamenje. U citiranom ajetu Allah, subhanehu ve te’ala, ne kaže da će ljudi goreti u vatri, već da će biti “gorivo”, što je još teži oblik kazne. I pored tako žestoke vatre će biti čuvari meleki, koji će biti strogi i jaki, a oni izvršavaju naredbe svog Gospodara bez pogovora.

Pa šta se to onda dešava sa nama braćo i sestre, kada ne vodimo računa o sebi i svojim porodicama i kada ne razmišljamo o budućem svijetu, nagradi i kazni? Djeca koju rađamo i kojima ispunjavamo sve njihove želje, pa i na uštrb naših potreba i mogućnosti, su emanet na našim plećima. Mi prema njima nemamo samo obavezu materijalnih davanja, već prevashodno imamo obavezu njihova odgoja.

Neka znaju svaka majka i babo da će biti pitani za svoju čeljad, jesu li svoju djecu začinjali na halal način, jesu li im davali muslimanska imena, jesu li ih majke dojile, jesu li ih hranili halal opskrbom, jesu li ih privikavali na rad i red, jesu li ih podučavali islamskim vrijednostima i jesu li ih školovali!

Obaveza je majki po Kur’anu da doje svoju djecu pune dvije godine ili da nađu dojilje koje će to učiniti umjesto njih. Dojilje po islamu postaju majke po mlijeku dojenčadi, a sve što je zabranjeno po krvi, zabranjeno je i po mlijeku.
U vremenu u kojem majke odbijaju dojenje svoje djece i to zamjenjuju kravljim, ovčijim ili mlijekom u prahu i ne čudi što djeca sve više oponašaju hajvane, umjesto insana. Djeca su zato neotporna, bezosjećajna i nasilna, te umjesto da normalno komuniciraju sa ljudima, ona riču, buču, bodu, otimaju, napadaju, prijete itd.

Odgoj je najvažniji aspekt odgovornosti roditelja, prema djeci, jer bez odgoja dijete neće biti svjesno svojih obaveza i cilja života na ovom i budućem svijetu, već će živjeti životinjskim životom gdje neće imati brige osim da utoli svoju glad i žeđ, zasiti svoje strasti i preda se ovodunjalučkim uživanjima i tako se pridruži propalim i odbačenim.
Kaže Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Tirmizija:
عَنْ عَمْرِو بْنِ سَعِيدِ بْنِ الْعَاصِ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “مَا نَحَلَ وَالِدٌ وَلَدَهُ مِنْ نَحْلٍ أَفْضَلَ مِنْ أَدَبٍ حَسَنٍ” (الترمذي)
Prenosi Amr ibn Seid bin El-As da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Ništa vrednije roditelj ne može u naslijeđe ostaviti svome djetetu od lijepog odgoja (u duhu islama).” (Tirmizija)

U drugoj predaji koju bilježi imam Ibn Madždže, stoji:
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “أَكْرِمُوا أَوْلَادَكُمْ وَأَحْسِنُوا أَدَبَهُمْ” (ابن ماجه)
Prenosi Enes ibn Malik, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Počastite vašu djecu i lijepo ih odgajajte!“ (Ibn Madždže)
Jedna od najvažnijih odgojnih mjera je podučavanje djece islamskim propisima i privikavanje na njihovo praktikovanje, a na prvom mjestu namaza.

Kaže Allah, subhanehu ve te’ala, u 132. ajetu Sure Ta-ha:
وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا لا نَسْأَلُكَ رِزْقًا نَّحْنُ نَرْزُقُكَ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَى
Naredi čeljadi svojoj da obavlja namaz i istraj u tome! Mi ne tražimo od tebe da se sam hraniš, Mi ćemo te opskrbljivati, a samo one koji se budu Allaha bojali čeka lijep svršetak.
Allah, subhanehu ve te’ala, u citiranom ajetu naređuje obavljanje namaza, kako članovima porodice, tako i nosiocima domaćinstva, a u svemu je najbolji vlastiti primjer.

Slijedeći hadis nas podučava kada djeci treba naređivati namaz:
عَنْ مُعَاذِ بْنِ عَبْدِ اللهِ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِذَا عَرِفَ الْغُلاَمُ يَمِينَهُ مِنْ شِمَالِهِ، فَمُرُوهُ بِالصَّلاَةِ” (البخاري)
Prenosi Muaz ibn Abdullah, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Kada dijete bude razlikovalo desnu od lijeve ruke, naređujte mu namaz!“ (Buharija)

A u predaji koju bilježi imam Ebu Davud, stoji:
عَنْ عَمْرٍو بْنِ شُعَيْبَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “مُرُوا أَوْلاَدَكُمْ بِالصَّلاَةِ وَهُمْ أَبْنَاءُ سَبْعٍ وَاضْرِبُوهُمْ عَلَيْهَا وَهُمْ أَبْنَاءُ عَشْرٍ، وَفَرِّقُوا بَيْنَهُمْ فِي الْمَضَاجِعِ” (أبو داود)
Prenosi Amr ibn Šuajb, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Naređujte vašoj djeci namaz u sedmoj godini, a išibajte ih zbog njege (namaza) u desetoj i razdvojite ih u posteljama!“ (Ebu Davud)

Naši dobri preci su svoju djecu podučavali namazu, Kur’anu i postu, od malih nogu i njihove metode su neprevaziđene. Oni nisu dali večerati prije klanjanja akšam namaza, a nije se moglo spavati prije jacije, oni su svoju djecu od malih nogu učili kratkim surama i privikavali su ih postu na način da su ih podsticali da poste do podne, da se nahrane i nastave postiti, a da će to oni „prešiti“ i da će to biti čitav dan. Fali nam ovih metoda privikavanja na islamske propise.
Roditelji su prema djeci dužni biti pravedni, kao što stoji u hadisu koji bilježi imam Buharija:
عَنِ النُّعْمَانَ بْنِ الْبَشِيرِ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “اتَّقُوا اللَّهَ، وَاعْدِلُوا فِي أَوْلاَدِكُمْ” (البخاري)
Prenosi En-Nu’man bin El-Bešir da je Poslanik, salllallahu alejhi ve sellem, rekao: „Bojte se Allaha i budite pravedni među djecom!“ (Buharija)

Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, posebnu nagradu nagovještava onim roditeljima koje je Allah, subhanehu ve te’ala, počastio sa kćerima, pa u hadisu koji bilježi imam Tirmizija, stoji:
عَنْ عُقْبَةَ بْنِ عَامِرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا أَنَّ رَسُولَ اللَّهِِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “مَنْ كَانَ لَهُ ثَلاَثُ بَنَاتٍ ، وَصَبَرَ عَلَيْهِنَّ ، وَكَسَاهُنَّ مِنْ جِدَّتِهِ ، كُنَّ لَهُ حِجَاًبا مِنَ النَّارِ” (الترمذي)
Prenosi Ukbe bin Amir, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Ko bude imao tri kćeri, pa bude strpljiv sa njima i bude ih odijevao na halal način, biće mu zastor od vatre!” (Tirmizija)

Braćo i sestre, ispunjavajmo svoje obaveze prema našoj djeci i nadati se inša-Allah da će nam ona to uzvratiti pokornošću Allahu, subhanehu ve te’ala, i poslušnošću nama! Postimo naredni utorak, srijedu i četvrtak, jer su to Bijeli dani mjeseca zu-l-ka’de 1432.H., a post Bijelih dana je sunnet Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem!

Gospodaru, učvrsti nas na Tvome putu, sačuvaj nas iskušenja koja nećemo moći podnijeti, učini nas od onih koji odgajaju svoju djecu u skladu sa Tvojim propisima, očisti naša srca i jezike od ružnih misli i govora, uputi našu djecu i potomke i učini ih radostima naših očiju i srca, oprosti nam grijehe i počasti nas u džennetima, društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 09. zu-l-ka’de 1432. po H. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
07. oktobar 2011. godine Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Author]

Posts