Anonymous
Da li je to dovoljno,samo na taj dan,nekoga se sjetiti,mase ubijenih,ovako ili onako,pa opet sve po starom kao da se nista nije desilo,ocekujuci nekog od tamo daleko da nam malo zapjeva i malo nas razveseli,jer neko ko o tome stalno pise i pominje,ne uklapa se u mozaik kulturnog zivota,ili nekulturnog ponasanja,hodajuci po ulicama,svakakav,za mnoge koji misle da takvi ljudi,ili ako ih oni uopce smatraju ljudskim rodom,zeleci ih u svakom segmentu zivota podcijeniti,ponasajuci se tako kad predju Kobilju Glavu,misle vec,a i pripremaju se u ulazak rezervata Vogosca,smatrajuci ih primitivnim provincijalcima,koji nikad i nista nisu imali u zivotu.A na dan kada nasa srca placu,ko je covjek,plakace,a onda i oni,saucesnici u suosjecanjima onih koji vise nejmaju nikoga,u prve safove,pred kamere,u odjelima nekih kreatora,bojeci se da ne bi se zemlje takli,vaze kako bi trebalo pomoci,porodicama Sehida,samo kad bi ikako moglo,da se ne bi napustao rezervat Vogosca,jer ne bi zeljeli da se ugroze oni,koji ne zele svoje parfeme da mjesaju sa onim koji jos se osjecaju na krv,svoga djeteta,svoga covjeka,svoga….stidi se Sarajevo..Twin Peaks