-
RADENKO (MILE) ABAZOVIC
Rodjen je 29.05.1957. godine u Rogatici. Po zanimanju je bio radnik. Poginuo je 04.08.1992. godine, kao vojnik, pripadnik 1. „viteske“ motorizovane brigade na Stupu-Sarajevo.
Ratno priznanje „Zlatni ljiljan“ posthumno mu je dodijeljen 1996. godine.
Neka mu je vjecna slava.RADENKO (MILE) ABAZOVIC
Rodjen je 29.05.1957. godine u Rogatici. Po zanimanju je bio radnik. Poginuo je 04.08.1992. godine, kao vojnik, pripadnik 1. „viteske“ motorizovane brigade na Stupu-Sarajevo.
Ratno priznanje „Zlatni ljiljan“ posthumno mu je dodijeljen 1996. godine.
Neka mu je vjecna slava.FATA (JUSUF) JANJOS
Fata Janjos je rodjena 05.08.1913. godine. Zivjela je sa porodicom u Kukavicama. E-mail koji sam dobio od njenog sina Hasana govori sve. Fata Janjos, 79-godisnja starica je ubijena od cetnicke ruke.
Neka joj je vjecni rahmet.[color=#825900][quote=”Hasan(citat)”] Prvo,da ti se zahvalim za ispravku o podacima moje majke rahmetli,i postavljanju slike u spisak zrtava agresije na Rogaticku opstinu.Nesto cu te na kraju upitati a sad da ti napisem o tome ko je i kako je ubio moju majku rahmetli.Krajem maja i pocetkom juna kada je vec dosta naroda izbjeglo iz Kukavica odlucila je i moja majka sa ostalim koji su ostali,da pobjegnu preko Brcigova za Gorazde.Posto su svi mostovi na Rakitnici bili poruseni neko je napravio provizorna brvna da se je mogla prelaziti Rakitnica.Medjutim zbog velike guzve ili kako je vec bilo dosta ih je popadalo u vodu pa i moja majka.Otisla je kod prve kuce,mislim da se zvala Ramiza Masic(majka od Keme i Dzevada Masica) i tamo se je presvukla i odlucila da ne ide dalje i da se vrati kuci.Kada je dosla gore,kuca je vec bila potpuno izgorjela.Odlucila je da ode i da se skloni kod Lazara Obradovica, prvog komsije sa kojim smo bili u izuzetno dobrim odnosima.Tu je bila tri,cetiri dana dok nije saznao Stojan Perkovic i naredio Lazaru da je istjera iz kuce inace ce i on glavom platiti.On je to i uradio sto ga i razumjem a majka je otisla par stotina metara u sumu i odlucila tu da ostane. Lazo je vjerovatno sa drugim komsijama govorio sta je bilo i da je moja majka u sumi nedaleko od kuce i jedan od drugih komsija Vinko Macar je odlucijo da joj svaki dan odnese nesto za pojesti.Posto su se ti zlikovci svaki dan motali tu po Varosistima neko ga je primetio i poceo je da ga prati!
12.juna 1992 je cetnik po imenu Neric Vedran iz Pljesevice ubio moju majku.To djubre je bio sofer u Sjemecu ili Tehnotransu (nisam siguran).
Nedugo zatim je ubijen i taj siroti Vinko Macar koji je nosio za jesti mojoj majki rahmetli.Ovi podaci su sigurni jer sam cuo vise verzija kako je i ko je ubio moju majku ! Tu je lezala sedam godina dok je sestra dobila dozvolu i otisla na identifikaciju gdje smo je sahranili krajem 1999 u gradskom groblju Vlakovo u Sarajevu.To mozes da objavis bilo gdje i bilo kada jer su podaci sto posto sigurni !!
Selam od Hasana
[/quote][/color]NURUDIN (NURIJA) COLIC
Nurudin Colic je rodjen 23.05.1959. godine u Rogatici. Sudbina je htjela da upravo na danasnji dan postavljamo njegovu sliku. Danas bi rahmetli Nudo slavio 51-i rodjendan.
Zavrsio je gimnaziju u Rogatici. Radio je u Sipad Sjemec u drustvenoj ishrani. Bio je aktivan sportista i igrao za kosarkasi klub u Rogatici. Bio je omiljen medju rajom.
Ozenio se 27.12.1984. godine za Belmu Vukas i do rata dobio sina Jasmina i kcerku Anesu.
Poginuo je 08.07.1993. godine u Zavidovicima.
Iza njega su ostali supruga Belma , sin Jasmin i kcerka Anesa.
Neka mu je vjecni rahmet.RUSMIR (HRUSTEM) DZAFEROVIC
Rusmir Dzaferovic je rodjen 01.12.1967. godine u Kukavicama, Opstina Rogatica. Skolovanje je zavrsio u Rogatici izucivsi automehanicarski zanat. Do rata je radio u Tehnotransu a pocetkom agresije na BiH i nas grad , ukljucio se odmah u odbranu u Kukavicama.
Poginuo je 02.07.1992. godine u Kukavicama na liniji.
Bio je porodican i iza njega je ostala supruga Amela, sin Jasmin i kcerka Berina koji sada zive u Sarajevu. Sin Jasmin nije zapamtio oca jer je rodjen poslije smrti oca u martu 1993. godine.
Neka mu je vjecni rahmet.HAKIJA (HASAN) AGIC
Hakija Agic je rodjen 07.01.1959. godine u Staroj Gori, opstina Rogatica. U Sarajevo dolazi sa porodicom 1965.g. gdje zavrsava osnovnu skolu, a onda upisuje Srednju skolu unutrasnjih poslova na Vracama-Sarajevo, koju zavrsava 1979.g i postaje redovni policajac. Po zavrsetku skole se zaposljava u PU Stari Grad u Sarajevu. Od pocetka je bio u toku oko priprema za odbranu BiH od nadolazece agresije zajedno sa patriotski nastrojenim sunarodnicima.
Pocetkom agresije na BiH se ukljucuje u odbranu domovine.
Ucestvujuci u bici za Debelo Brdo, 13 juna 1992.godine, hrabro gine u direktnom okrsaju sa agresorskim jedinicama. Poginuo je treci dan kurban Bajrama 13.06.1992.g. a ukopan je 16.06.1992.g. na sehidskom mezarju Kovaci.
Hakija Agic je posthumno, 25. februara 1994. godine, odlikovan „Policijskom medaljom za hrabrost“.
Bio porodican covjek. Iza njega je ostala supruga Alma i sin Enes.
Neka mu je vjecni rahmet.
NAZA (HAKIJA) AGIC
Agic Naza je rodjena 05.11.1922. godine u Rogatici. Udala se za Envera Agica i rodila mu tri sina, Muhameda, Ahmeda i Nusreta. Krajem Drugog svjetskog rata ostaje bez muza sa malom djecom. Citav njen zivot je bio borba da se prehrani i sinove izvede na pravi put, sto joj i uspijeva. Radila je u bolnici u veseraju sve do penzije. Zadnjih godina zivota uslijed visokog secera u krvi je oslijepila.
Cetnici nisu imali milosti cak ni za staru i slijepu zenu.
Ubijena je pod nepoznatim okolnostima i njeno tijelo jos nikad nije pronadjeno.
Iza nje su ostali sinovi Ahmed, Muhamed i Nusret.
Neka joj je vjecni rahmet.[color=#825900][quote=” Sin Ahmed Agic(citat)”] Ukratko o mojoj majci.
Ostala je udovica krajem drugog svjetskog rata sa tri sina,Muhamed,Ahmed i Nusret.Otac se zvao Enver.Morala je raditi,da bi nas troicu prehranila.Radila je vrlo tezak posao (vesarica) u bolnici,sve do penzije. Bila je teski diabeticar i zbog neadekvatnih terapija je i oslijepila.Tih zadnjih godina pod slijepilom su je pazili i hizmetili nase dobre komsije Nurija i Hava Smajic.Nurija je bio medecinski tehnicar.Naravno da sam im davao redovno novcanu naknadu,platu za te usluge.Moj rahmetli brat Muhamed je kazao da majka nije htjela da bjezi iz Rogatice,tako da je ostala sama u nasoj porodicnoj kuci.Negdje u isto vrijeme cetnici su ubili gore spominjanog Nuriju Smaica,a Havu protjerali.Tako,da do danasnjih dana ne znam kako je majka umrla i gdje joj je grob.
[/quote][/color]EMIN (BECIR) JAHIC
Emin Jahic je rodjen 04.01.1949. godine u selu Kalimanici. Zavrsio je tekstilno-tehnicku skolu u Sarajevu.
Poginuo je prilkom napada na sokolacka sela Micivodi i Kute, 20 septembra 1992. godine.
Iza Emina su ostali otac Becir , majka Esma, sin Edin i kcrka Dzenana.
Neka mu je vjecni rahmet.[color=#825900][quote=”sestric Muamer Andelija(citat)”] Emin Jahic rahmetli je rodjen 04.11.1949 godine u selu Kalimanici od oca Becira i majke Esme, rodjene Cutahija iz Rakitnice. Zavrsio je tekstilno-tehnicku skolu u Sarajevu gdje je i dugo godina radio u preduzecu ALHOS. Nekoliko godina pred rat se vraca u Kalimanice i radio je kao trgovac na Sokocu i u Sokolovicima, opcina Sokolac. Na ljeto 1992 se odmetnuo u sumu sa nekoliko momaka, medju njima je bio i Muzafer Jahic rahmetli, koji je spomenut na stranici 24 teme o zrtvama. Pokusali su se dugo vremena probiti do Sarajeva. Kad su napadnuta sokolacka sela Micivodi i Kute, 20. septembra 1992, daidza rahmetli biva ubijen u Kutima od cetnicke ruke (isto kao i Asim Bogilovic, koji je takodjer na spisku, i Muzafer Jahic). Vodio se kao nestala osoba sve do 2000. godine, kada su njegov kostur nasli na livadi u Kutima kod Knezine (kod Muzafera Jahica rahmetli pise da se selo Kuti nalazi kod Kaljine, sto je pogresno. Kuti su kod Knezine, opcina Sokolac. Mozda je moguce da se to ispravi). Tu su medju ostalim nadjeni i Muzafer Jahic i Asim Bogilovic, koji su spomenuti na spisku zrtava. Ukopani su iste godine na mezarju Vlakovo u Sarajevu kao sehidi odbrambeno-oslobodilackog rata. Iza njega su ostali tada jos zivi otac Becir, umro 1997 (dedo Becir rahmetli je sa 82. godine bio zarobljenik logora Kula u Sarajevu, razmijenjen je 1993 ili 1994 godine, nisam siguran), i majka Esma, umrla 2 mjeseca nakon njegove dzenaze 2000. godine, i sin Edin i kcerka Dzenana, koji danas zive u Sarajevu.
[/quote][/color]EMIN (BECIR) JAHIC
Emin Jahic je rodjen 04.01.1949. godine u selu Kalimanici. Zavrsio je tekstilno-tehnicku skolu u Sarajevu.
Poginuo je prilkom napada na sokolacka sela Micivodi i Kute, 20 septembra 1992. godine.
Iza Emina su ostali otac Becir , majka Esma, sin Edin i kcrka Dzenana.
Neka mu je vjecni rahmet.[color=#825900][quote=”sestric Muamer Andelija(citat)”] Emin Jahic rahmetli je rodjen 04.11.1949 godine u selu Kalimanici od oca Becira i majke Esme, rodjene Cutahija iz Rakitnice. Zavrsio je tekstilno-tehnicku skolu u Sarajevu gdje je i dugo godina radio u preduzecu ALHOS. Nekoliko godina pred rat se vraca u Kalimanice i radio je kao trgovac na Sokocu i u Sokolovicima, opcina Sokolac. Na ljeto 1992 se odmetnuo u sumu sa nekoliko momaka, medju njima je bio i Muzafer Jahic rahmetli, koji je spomenut na stranici 24 teme o zrtvama. Pokusali su se dugo vremena probiti do Sarajeva. Kad su napadnuta sokolacka sela Micivodi i Kute, 20. septembra 1992, daidza rahmetli biva ubijen u Kutima od cetnicke ruke (isto kao i Asim Bogilovic, koji je takodjer na spisku, i Muzafer Jahic). Vodio se kao nestala osoba sve do 2000. godine, kada su njegov kostur nasli na livadi u Kutima kod Knezine (kod Muzafera Jahica rahmetli pise da se selo Kuti nalazi kod Kaljine, sto je pogresno. Kuti su kod Knezine, opcina Sokolac. Mozda je moguce da se to ispravi). Tu su medju ostalim nadjeni i Muzafer Jahic i Asim Bogilovic, koji su spomenuti na spisku zrtava. Ukopani su iste godine na mezarju Vlakovo u Sarajevu kao sehidi odbrambeno-oslobodilackog rata. Iza njega su ostali tada jos zivi otac Becir, umro 1997 (dedo Becir rahmetli je sa 82. godine bio zarobljenik logora Kula u Sarajevu, razmijenjen je 1993 ili 1994 godine, nisam siguran), i majka Esma, umrla 2 mjeseca nakon njegove dzenaze 2000. godine, i sin Edin i kcerka Dzenana, koji danas zive u Sarajevu.
[/quote][/color]MUHAMED (JUSUF) DZANANOVIC
Muhamed Dzananovic je rodjen 18.02.1959. godine u Rogatici. Po zanimanju je bio masinski tehnicar. Do rata je rahmetli Muhamed radio u Uniklimi u Sarajevu.
Poginuo je 27.07.1993. godine na borbenim dejstvima na brdu Zuc kod Sarajeva kao pripadnik 1. Slavne ( kasnije Viteske) motorizovane brigade.
Nije bio ozenjen.
Ove podatke je dala njegova majka Hanka.
Neka mu je vjecni rahmet.MUHAMED (JUSUF) DZANANOVIC
Muhamed Dzananovic je rodjen 18.02.1959. godine u Rogatici. Po zanimanju je bio masinski tehnicar. Do rata je rahmetli Muhamed radio u Uniklimi u Sarajevu.
Poginuo je 27.07.1993. godine na borbenim dejstvima na brdu Zuc kod Sarajeva kao pripadnik 1. Slavne ( kasnije Viteske) motorizovane brigade.
Nije bio ozenjen.
Ove podatke je dala njegova majka Hanka.
Neka mu je vjecni rahmet.EMIR (AVDIJA) CUREVAC
Emir Avdije Ćurevac, iz svog podstanarskog stana u Podhridu istjeran je u maju 1992 godine granatom, koja je pala u njegovu kuhinju, dok se u njoj nalazila njegova supruga Maida u devetom mjesecu trudnoće, zajedno sa doktoricom Arminom- komšinicom . Na svu sreću nijedna nije ranjena, dok se sav prozor srušio, a viseća kuhinja vrata na kupatilu i kuhinji sva isprobijana gelerima. Emir i sve komšije su se tad od granata sakrile kod prve komšinice Mule Tantule u podrum. Kad je pao prvi mrak otišli su svi u zgrade na Trgu u Rogatici, kao sigurnijem mjestu od granata od podruma kuća. Tu se Emirova supruga porodila 02.06.1992. Nakon intenzivnog srpskog granatiranja i tog područja Emir se sa 18-todnevnom kćerkom, suprugom i velikim brojem sugrađana 19tog na 20ti juni uputio preko Ljuna punici u selo Kozadre. Tu ostaje do 02.08.1992. godine, kada snažno aljtiljrijom, a zatim pješadijom srpski zlikovci napadaju i pale cjelokupno selo Kozadre. Emir uspijeva sa bebom, suprugom i punicom izbjeći u Bare kod Prače. Prilikom akcije oslobađanja dijela rogatičke teritorije, gine u mjestu Vražalice 06.09.1992. godine. Dan poslije je sahranjen na groblju Bare.
Neka mu je vjecni rahmet.
(Podatke dala supruga Maida Curevac)
EMIR (AVDIJA) CUREVAC
Emir Avdije Ćurevac, iz svog podstanarskog stana u Podhridu istjeran je u maju 1992 godine granatom, koja je pala u njegovu kuhinju, dok se u njoj nalazila njegova supruga Maida u devetom mjesecu trudnoće, zajedno sa doktoricom Arminom- komšinicom . Na svu sreću nijedna nije ranjena, dok se sav prozor srušio, a viseća kuhinja vrata na kupatilu i kuhinji sva isprobijana gelerima. Emir i sve komšije su se tad od granata sakrile kod prve komšinice Mule Tantule u podrum. Kad je pao prvi mrak otišli su svi u zgrade na Trgu u Rogatici, kao sigurnijem mjestu od granata od podruma kuća. Tu se Emirova supruga porodila 02.06.1992. Nakon intenzivnog srpskog granatiranja i tog područja Emir se sa 18-todnevnom kćerkom, suprugom i velikim brojem sugrađana 19tog na 20ti juni uputio preko Ljuna punici u selo Kozadre. Tu ostaje do 02.08.1992. godine, kada snažno aljtiljrijom, a zatim pješadijom srpski zlikovci napadaju i pale cjelokupno selo Kozadre. Emir uspijeva sa bebom, suprugom i punicom izbjeći u Bare kod Prače. Prilikom akcije oslobađanja dijela rogatičke teritorije, gine u mjestu Vražalice 06.09.1992. godine. Dan poslije je sahranjen na groblju Bare.
Neka mu je vjecni rahmet.
(Podatke dala supruga Maida Curevac)
SENAD (AVDIJA) CUREVAC
Senad Avdije Ćurevac zarobljen je 08.06.1992. godine zajedno sa svojom majkom Hajrom Ćurevac i grupom komšija u podrumu zgrade u ulici Maršala Tita blok broj 6. gdje su se skrivali od srpskog granatiranja. Po kazivanju Džemke Džaferović, supruge, takođe, zarobljenog Enesa Džaferovića njihovo zarobljavanje su izvršili Slavko i Danko Nerić i Mišo Bojović kojeg je poznala i molila da joj ne odvajaju supruga od nje i djece. Međutim, oni su odvojili muškarce, među kojima i Senada na jednu stranu a, žene i djecu na drugu stranu. Senad i ostali muškarci su kasnije pronađeni i ekshumirani u zajedničkoj jami- masovnoj grobnici pored potoka u obližnjem selu Seljanima. Senad i Enes Džaferović su sahranjeni na Sedreniku u Sarajevu. Senadova i Enesova majka su plačuči posmatrale zarobljavanje i vezanje vlastitih sinova. Nakon toga su teško oboljele.
Neka mu je vjecni rahmet.(Podatke dala snaha Maida Curevac)
SENAD (AVDIJA) CUREVAC
Senad Avdije Ćurevac zarobljen je 08.06.1992. godine zajedno sa svojom majkom Hajrom Ćurevac i grupom komšija u podrumu zgrade u ulici Maršala Tita blok broj 6. gdje su se skrivali od srpskog granatiranja. Po kazivanju Džemke Džaferović, supruge, takođe, zarobljenog Enesa Džaferovića njihovo zarobljavanje su izvršili Slavko i Danko Nerić i Mišo Bojović kojeg je poznala i molila da joj ne odvajaju supruga od nje i djece. Međutim, oni su odvojili muškarce, među kojima i Senada na jednu stranu a, žene i djecu na drugu stranu. Senad i ostali muškarci su kasnije pronađeni i ekshumirani u zajedničkoj jami- masovnoj grobnici pored potoka u obližnjem selu Seljanima. Senad i Enes Džaferović su sahranjeni na Sedreniku u Sarajevu. Senadova i Enesova majka su plačuči posmatrale zarobljavanje i vezanje vlastitih sinova. Nakon toga su teško oboljele.
Neka mu je vjecni rahmet.(Podatke dala snaha Maida Curevac)
- You must be logged in to reply to this topic.