[Mustafa]

#19519

HUTBA:

ISLAM I OBILJEŽAVANJE NOVE GODINE

Braćo i sestre u islamu! Danas 16. muharrema 1431.H., 01. januara 2010. godine, hutbu sam naslovio sa Islam i obilježavanje Nove godine. Sva slava i čast pripadaju Allahu, subhanehu ve te’ala, Onome koji je danom stvaranja nebesa i Zemlje odredio računanje vremena i koji je ovaj naš mjesec muharrem u kojem se nalazimo, učinio jednim od četiri Sveta mjeseca, pa bojmo se Allaha, subhanehu ve te’ala, u njemu i tražimo od Njega za nas oprost i uputu za ovaj zalutali narod!

Govorim na pomenutu temu u 1. danu Nove 2010. godine, danu koji je sinoć najavljen uz: alkohol, drogu, blud, muziku, pucnjavu, psovku i druge vidove nemorala, koje je islam strogo zabranio i onima koji ih čine nagovijestio tešku kaznu.

U Novogodišnjoj noći neki Bošnjaci ispucaju više nego što su ispucali u odbrani Republike Bosne i Hercegovine. U toj noći su puni restorani i noćni klubovi i u toj noći šejtan caruje, presretan što ga slijede ili čak pretiču šejtani od ljudi…

Eto, tako je prošla „Najluđa noć“, kako je moderni muslimani i nemuslimani nazivaju, noć u kojoj je glavni grad Bosne i Hercegovine sav gorio od pirotehnike. Tako se ludovalo u gradu 10 000 šehida, gradu velikih znanih i neznanih junaka, gradu u kojem su samo prije nekoliko godina tekle rijeke šehidske krvi, gradu u kojem je ubijano sve što je imalo veze sa islamom, gradu u kojem su proteklih godina deložirane šehidske porodice i ratni vojni invalidi, a te iste stanove nakon kupovine u bescijenje, prodali za velike pare oni koji su napadali ovaj grad i ovu zemlji i koji je nikada nisu doživljavali kao svoju, već kao dio jedne od dvije susjedne zemlje, grad u kojem žive nezaposleni borci, dok autobusima i kombijima sa Pala i Sokoca dolaze drugi da rade u državnim institucijama, a škole i fakultete su završavali po fakultetima širom istočno-bosanskih šuma, gradu u kojem mesom godinama zajedničke institucije snabdijevaju zločinci iz RS-a i td… Eto u tom gradu se slavi Nova godina i to na najprimitvniji način.

Kaža Allah, dželle še’nuhu, u 189. ajetu Sure El-Bekare:”Pitaju te o mlađacima. Reci: “Oni su ljudima oznake o vremenu i za hadžiluk. Ne iskazuje se čestitost u tome da sa stražnje strane u kuće ulazite, nego je čestitost u tome da se Allaha bojite, da biste postigli ono što želite.“

Mlađaci su najbolji način računanja vremena, jer oni daju vizuelnu potvrdu vremena.
Bošnjaci su u proteklom stoljeću, u vrijeme Komunističke Jugoslavije, a evo i u ovoj modernoj Bosni i Hercegovini pored mnogih neislamskih praznika, obilježavali i još mnogo njih obilježava, Novu godinu.

Obilježavanje Nove godine se ranije nametalo u školama, radnim organizacijama i u svim segmentima društva, ukrašavale su se jelke, dočekivao se Djeda mraz (Sveti Nikola) i sve je bilo u znaku tog velikog neislamskog praznika.

U to vrijeme je obilježavanje Bajrama bilo zabranjeno, osim u krugovima džamija i porodičnih kuća. Muslimani koji su u to vrijeme radili u radnim organizacijama su imali velike probleme, što su prisustvovali klanjanju Bajrama ili što su klali kurbane, te su zbog toga degradirani i šikanirani, a oni koji su bili članovi Saveza Komunista su bili iščlanjivani.
Hvala Allahu, dželle še’nuhu, to je vrijeme iza nas, ali su iz tog vremena ostali neki neislamski običaji, koji su postali sastavnim dijelom života i koje prakticira ne tako mali broj Bošnjaka.

Kao rezultat toga je i pokušaj da se u obdaništa u Sarajevu po svaku cijenu uvede Djeda mraz, koji je kršćanski simbol. Zbog toga je proteklih dana u medijima bila žestoka kampanja protiv direktorice JU “Djeca Sarajeva”, koja je kazala da Djeda mraz nije dio bošnjačke tradicije, ali da ga mogu imati oni koji žele, a oni koji ne žele ne moraju. Žalosno je da je ista nakon toga ostala usamljena, a da se žestoka kampanja vodila pod nazivom „I Djeda mraza ubijaju, zar ne!?“ Isto kao da smo mi Bošnjaci ubice, koje ubijaju sve redom, pa eto postoji opasnost da i Djeda mraz bude ubijen, a nije tako. Mi nismo ubice i zločinci, jer nam to islam zabranjuje i mi ne ugrožavamo prava drugih, ali tražimo da se poštuju i naša prava.

Neki dan jedan brat primijeti da u prodaji za Bajrame nema petardi, te da se oni koji ih prodaju ili koriste kažnjavaju predviđenim zakonskim kaznama, dok taj slučaj nije za Božiće i Novu godinu, kada se na javnim mjestima bez ograničenja prodaju petarde sa snažnim zvučnim efektom, pa čak i razornom moći, a nadležni organi tada ne reagiraju…

Mi pripadnici ummeta Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, imamo dva Bajrama, kao dva mubareka, koje možemo obilježiti u granicama islamskih propisa. O tome govori slijedeća predaja:

Prenosi Enes, radijallahu ‘anhu.: «Kada je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, došao u Medinu zatekao je ashabe kako se u dva dana zabavljaju, pa je upitao: „Koja su ova dva dana?“ Rekoše: „Mi smo u džahilijetu obilježavali ova dva dana.“ Pa je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Allah vam ih je zamijenio boljim danima od njih: Kurban i Ramazanskim bajramom.“ (Ebu Davud)

Vjernici niti u jednom trenutku ne smiju izgubiti vezu sa svojim Gospodarom i oni kada se vesele, to čine u granicama dozvoljenog. Kaže Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem.:
Prenosi Ibn Omer, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: „Onaj ko oponaša jedan narod, njemu i pripada.“ (Abu Davud)

Braćo i sestre, ovaj hadis izjednačava one koji oponašaju druge i one koji su predmetom oponašanja, pa zato dobro zapamtimo ovaj hadis i ne dozvolimo da u bilo čemu lošem oponašamo druge narode i pojedince!

Kaže Abdullah ibn Amr, radijallahu ‘anhu: «Ko bude gradio kuću u mnogobožačkom mjestu (a ima drugi izbor), ko bude slavio njihove praznike i proslave i bude ih oponašao do svoje smrti, sa njima će biti proživljen na Sudnjem danu.»

Čuveni hanefijski učenjak, najpoznatiji komentator Ebu Hanifinih djela, Ali El-Kari je naglasio da je veličanje nemuslimanskih praznika put u nevjerstvo – kufur. (Komentar Fikhi-l-Ekbera, 186. str.)

Braćo i sestre! Ne dozvolimo da nas prokleti šejtan zavede, nakon što smo posvjedočili da smo muslimani! Ne obilježavajmo Novu godinu, već je razumimo samo kao mehanizam računanja vremena i tako postupimo: mi, naše porodice, rodbina, komšije i prijatelji i tšo više spominjimo Allaha, subhanehu ve te’ala, u ovim danima muharrema, jednom od četiri Sveta mjeseca!

Gospodaru, pomozi ugroženim da ostvare svoja prava, oslobodi ummet od okupatora i od nasilnih vladara, ne iskušavaj nas sa onim što nećemo moći podnijeti, učini nas sigurnim za veličanje Tvoga imena, ne dozvoli da nas nevjernici nikada ponize, niti poraze, budi nam milostiv na Sudenjm danu i počasti nas u džennetu društvom poslanika, iskrenih, šehidima i dobrim ljudima!

Sarajevo: 16. muharrem 1431.H ./
01. januar 2010. god.
Hutba: Džamija Kralj Fahd
Nezim Halilović Muderris

[Mustafa]

#19739

HUTBA:

Zahvala pripada samo Allahu, subhanehu ve te’ala

Braćo i sestre u islamu! Danas 23. muharrema 1431.H., 08. januara 2010. godine, uz Allahovu, subhanehu we te’ala, pomoć govorim na temu Zahvala pripada samo Allahu, subhanehu ve te’ala. Tretiram, braćo i sestre pomenutu temu u vrijeme u kojem su mnogi ljudi nezahvalni svome Gospodaru i nesvjesni svoje uloge na ovom prolaznom svijetu. Mnogi od njih misle da su radi dunjaluka stvoreni i da se za njega samo trebaju boriti, a ne znaju da smo svi mi na ovom svijetu samo kao stranci ili putnici i da ćemo jednoga dana napustiti sve to i vratiti se svome Gospodaru, da pred njim položimo račun, na Danu Sudnjem i nakon toga budemo nagrađeni ili ne dao Allah, kažnjeni.

Kako je plemenit i dobar naš Gospodar Koji nas je počastio sa mnogobrojnim blagodatima, a mnogi su Mu ljudi na tome nezahvalni?!

Kaže Allah, dželle še’nuhu, u 18. ajetu Sure En-Nahl, govoreći o tim blagodatima:

Ako budete brojali Allahove blagodati, nećete ih pobrojati; Allah uistinu prašta i samilostan je.
Ljudi su naviknuti da koriste Allahove, dželle še’nuhu, blagodati i to što uživaju smatraju sasvim normalnim, ne razmišljajući da su te iste blagodati mnogim pojedincima ili grupama uskraćene. Mnogi su ljudi nemarni i nezahvalni na Allahovim, subhanehu we te’ala, blagodatima i tek kada ih zadesi neka nevolja ili neimaština, oni na sav glas od Njega traže pomoć.

O tome govori 53. ajet Sure En-Nahl:

Od Allaha je svaka blagodat koju uživate, a čim vas nevolja kakva zadesi, opet od Njega glasno pomoć tražite.
Postavlja se pitanje, zbog čega su ljudi nezahvalni i oholi i zbog čega na sebe prizivaju Allahovu, dželle še’nuhu, srdžbu, na ovom varljivom dunjaluku i budućem vječnom svijetu, a On obećava zahvalnima da će im još više dati, a da će nezahvalne kazniti, kao što stoji u 7. ajetu Sure Ibrahim:
I kad je vaš Gospodar objavio: “Ako budete zahvalni, Ja ću vam zasigurno još više dati; budete li nezahvalni, kazna Moja će zaista stroga biti.

To je obećanje Onoga Koji sve stvara i rastvara i Koji ispunjava Svoja obećanja.
Kada bi ljudi čvrsto vjerovali u Allaha, subhanehu ve te’ala, njima bi On slao mnogobrojne blagodati, a oni koji ne vjeruju, nisu sigurni da ih kazna neće zadesiti u bilo kojem času, dana ili noći, kao što stoji u ajetima od 96. – 98. Sure Al-A’raf:
A da su stanovnici sela i gradova vjerovali i grijeha se klonili, Mi bismo im blagodati i s’ neba i iz Zemlje slali, ali oni su poricali, pa smo ih kažnjavali za ono što su zaradili. (96) A zar su stanovnici sela i gradova sigurni da ih Naša kazna neće snaći noću dok budu spavali?(97) Ili, zar su stanovnici sela i gradova sigurni da ih Naša kazna neće snaći danju dok se budu zabavljali?(98) Zar oni mogu biti sigurni od Allahove kazne? Allahove kazne se ne boji samo narod kome propast predstoji!(99)

Allah, dželle še’nuhu, nagovještava nevjernicima kaznu, koja ih može snaći onda kada se najmanje nadaju, bilo da se radi o kazni koja ih može stići na spavanju ili po danu dok oni budu imali dnevnu aktivnost, odnosno kada se budu zabavljali i igrali sa dunjalukom. Zar nam učestale: poplave, zemljotresi, vulkani i drugo nisu dovoljna opomena da i nas slična situacija može zadesiti, ili smo od onih koji ponekad pomisle kako ćemo upravo mi biti zaobiđeni od svih tih nedaća i kako je dunjaluk naš, ako ne cijeli, onda bar veći dio njega?
Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, savjetuje Ebu Zerra, radijallahu ‘anhu:

Prenosi Ebu Zerr, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallhu ‘alejhi ve sellem rekao: “Boj se Allaha ma gdje bio! Poslije učinjenog lošeg djela učini dobro, jer će ga ono izbrisati. I lijepo ophodi sa ljudima!” (Tirmizija)
Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u citiranom hadisu na vrlo jednostavan način savjetuje Ebu Zerra, radijallahu ‘anhu, i podsjeća ga na: bogobojaznost, činjenje dobra nakon učinjenog grijeha i lijepo ophođenje sa ljudima. Između bogobojaznosti i lijepog postupka prema ljudima smješta se suština življenja u okviru jedne zajednice.
Poslanik, sallallhu ‘alejhi ve sellem, savjetuje ummet da posmatraju one koji su ispod njih, a ne one koji su iznad njih, pa u hadisu koji se nalazi u Muslimovom Sahihu stoji:

Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: «Pogledajte u onoga ko je ispod vas, a ne u onoga ko je iznad vas, da ne bi zanijekali Allahove blagodati.» (Muslim)
Pomenuti odnos rezultira skromnošću, jer pohlepa za dunjalukom i uzor u drugima odvode ljude u nijekanje mnogobrojnih Allahovih, dželle še’nuhu, blagodati.

Mnogi ljudi se izoliraju od šire društvene zajednice u želji da se sačuvaju i time postaju beskorisni članovi zajednice. U tom pogledu Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kaže:
Prenosi Ibn Omer, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Vjernik koji se druži sa ljudima i koji je strpljiv na nevoljama imaće veću nagradu od vjernika koji se ne druži sa ljudima i koji nije strpljiv na nevoljama.” (Ibn Madždže)

Oni koji komuniciraju sa ljudima, sarađuju, pomažu ili traže pomoć bivaju iskušani sa strpljivošću, za što slijedi posebna nagrada, za razliku od onih koji se povlače u sebe i svoje kuće, zapostavljajući obaveze prema široj zajednici.
Braćo i sestre, budimo zahvalni robovi Allaha, subhanehu ve te’ala, natječimo se u dobru i pripremajmo se za Dan polaganja računa!

Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, ne iskušavaj nas sa onim što nećemo moći podnijeti, učini nas od onih koji su Ti zahvalni na nebrojenim blagodatima, uputi našu djecu i naše potomke i učini ih časnim pripadnicima ummeta, budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u džennetu, društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 23. muharrem 1431.H. /08. januar 2010.god.
Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
Nezim Halilović Muderris

[Mustafa]

#19958

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
GURBET (USAMLJENOST) ISLAMA I MUSLIMANA

Braćo i sestre u islamu! Danas 30. muharrema 1431.H, 15. januara 2010. godine, hutbu sam naslovio sa Gurbet (usamljenost) islama i muslimana.

Podsjećam sebi i vas na 100. ajet Sure El-Maide:
Reci: “Nije isto loše i dobro, makar te iznenadilo mnoštvo lošeg. Zato se Allaha bojte, o vi razumom obdareni, da biste ono što želite postigli!”

Allahova, subhanehu ve te’ala, je odredba i mudrost da je kroz historiju bio mali broj sljedbenika pravoga puta i istine, a da je na drugoj strani bilo mnogo onih koji pozivaju u zabludu i nevjerstvo. On, subhanehu ve te’ala, nas u citiranom ajetu upozorava da nas ne zavede i ne iznenadi mnoštvo zla.
Šta je to braćo i sestre gurbet islama i muslimana i šta nam je činiti? Usamljenost označava pojedinca ili pojavu, koji se razlikuju od drugih. Takvi su bili i Allahovi, subhanehu ve ta’ala, poslanici.

Kaže Allah, dželle še’nuhu, u 120. ajetu Sure En-Nahl, govoreći o Ibrahimu, alejhis-selam:
Ibrahim je bio primjer čestitosti, pokoran Allahu, pravi vjernik i nije bio mušrik (mnogobožac).
Imam Ibn El-Kajjim, kada tumači ovaj ajet kaže „da je Ibrahim, alejhis-selam, bio ummet, jer je u moru kufra sam bio vjernik.“
Neka ovo bude poticaj svima onima koji se suočavaju sa kufrom u svojim sredinama da ostanu čvrsti u svome vjerovanju i neka im Ibrahim, alejhis-selam, naš praotac bude pravi uzor!
Šuajb, alejhis-selam, je takođe bio iskušan agresivnim nevjerstvom njegova naroda, o čemu govori 88. ajet Sure Al-A’raf:

Glavešine naroda njegova, oni koji su bili oholi, rekoše: “Ili ćete bezuvjetno vjeru našu prihvatit ili ćemo mi, o Šuajbe i tebe i one koji s tobom vjeruju iz grada našeg istjerati?!” – “Zar i protiv naše volje?” – reče on.

I Muhammed, sallallah ‘alejhi ve sellem, je bio izložen teškim spletkama nevjernika, o čemu govori 30. ajet Sure El-Enfal:
I kad su ti nevjernici zamke razapinjali da bi te u tamnicu bacili ili da bi te ubili ili da bi te prognali; oni su zamke pleli, a Allah ih je ometao, jer Allah to najbolje umije.
Islam je braćo i sestre započeo kao stranac i kao takav će se ponovo vratiti, što potvrđuje predaja koju bilježi imam Muslim u Sahihu:

Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: „Islam se pojavio kao stranac (garib) i vratiće se kao stranac, pa blago garibima (strancima)!“ (Muslim)

Islam je u Meki započeo sa malom skupinom muslimana, koji su bili prisiljeni da učine tri hidžre. On je iz Meke, a potom iz Medine svijetlio kao svjetiljka u moru mnogoboštva, na Arabijskom poluotoku i šire i ta svjetlost se širila velikom brzinom, pa je ubrzo obasjala ne samo Arabijski poluotok, već i šire prostore zamaljske kugle. Nakon ekspanzije islama i njegova širenja, nakon generacija onih koji su sav svoj život i sve kapacitete posvetili Allahovoj, subhanehu ve te’ala, vjeri, svjesni hadiske istine „da je biti sebebom da neko prihvati islam i spasi se bolje od dunjaluka i svega na njemu“, dolaze generacije muslimana, koje zaokuplja dunjaluk i koji zaboravljaju na emanet halife na Zemlji, koji zaboravljaju na svog Gospodara i sebi za gospodare uzimaju one koji ni sami sebi ne mogu pomoći.

Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Muslim nagovještava vrijeme fitneluka:
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Preteknite dobrim djelima fitneluke (razvrat), koji će biti kao mrkla noć, kada će čovjek osvanuti vjernik, a omrnuti nevjernik ili omrnuti vjernik, a osvanuti nevjernik i kada će prodavati svoju vjeru za ono što mu se ponudi od dunjaluka!” (Muslim)

Braćo i sestre, naš Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, nam preporučuje da dobrim djelima preteknemo vrijeme fitneluka, u kojem će se rasprostraniti razvrat i griješenje, kao mrkla noć. Da li i mi braćo i sestre, preživljavamo to vrijeme, vrijeme u kojem su fitneluci uzeli velikoga maha, vrijeme u kojem se gaze islamske – ljudske norme ponašanja, a vrednuje sve što ima veze sa grijehom?

U drugoj predji stoji:

Prenosi Ebu Umejje Eš-Šu’bani: Došao sam kod Sa’lebe El-Hušenija, pa sam mu rekao: „Kako razumiješ ovaj ajet?“ Upita: „Koji ajet?“ Rekoh: „O vjernici, brinite se o sebi; ako ste na pravom putu, neće vam nauditi onaj ko je zalutao!“ Reče: „Dobro si pitao! Pitao sam za njega Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, pa je rekao: „Naređujte dobro i zabranjujte zlo, pa kada vidiš pokornog škrticu, strast koja se slijedi, dunjaluk koji mami i kada se svako bude divio svome mišljenju, onda se ti pazi i ostavi masu! Poslije vas su dani strpljivosti, u kojima je strpljivost kao držanje žeravice! Onaj ko bude činio dobro u to vrijeme imaće nagradu pedeset ljudi koji rade (sada) kao oni.“ (Muslim)

Braćo i sestre, isto kao da i mi preživljavamo pomenute predzanke Sudnjega dana i teška iskušenja? To nam treba biti poticaj da se mnogo više trudimo, da se natječemo u dobru i da se ne bojimo prijekora prijekornika, u nadi da ćemo inša-Allah imati za to veliku nagradu, koju Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, spominje u hadisu!

Rekao je imam Ibnu Tejmije: “Ponekad osjećaj da si stranac (garib) biva u pojedinim propisima Šerijata, a ponekad to biva u pojedinim mjestima… Blago onome ko se prihvati Šerijata kako je to naredio Allah, subhanehu ve te’ala, i Njegov poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem.”

I rekao je imam Ibn El-Kajim: “Pripadnici islama su stranci među ljudima, mu`mini su stranci među pripadnicima islama, učeni su stranci među mu`minima, sljedbenici sunneta od učenjaka koji sunnet razlikuju od strasti i novotarija su stranci, a oni koji pozivaju sunnetu i uporni su u njegovu slijeđenju su još veći stranci, ali oni su uistinu Allahovi, subhanehu ve te’ala, miljenici i nisu stranci kod Njega, već su stranci među većinom.“

Braćo i sestre, čuvajmo se harama i sumnjivih stvari, natječimo se u dobru, čuvajmo sebe i svoje porodice od vatre, ispunjavajmo svoje obaveze prema Allahu, subhanehu ve te’ala, prema sebi, roditeljima, porodicama, braći i sestrama u dinu i prema svima onima koji imaju hakove (prava) kod nas!
Gospodaru, pomozi nam da sačuvamo svjetlo islama, ne iskušavaj nas sa onim što nećemo moći podnijeti, ne dozvoli da nas nevjernici nikada ponize, niti poraze, budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u džennetu društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 30. muharrem 1431.H .
Hutba: Džamija Kralj Fahd
15. januar 2010. god.
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#20169

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِمِ
ČUVANJE RODBINSKIH VEZA– hutba 1. –

Braćo i sestre u islamu! Danas 07. safera 1431. god. po H., 22. januara 2010. godine, hutbu sam naslovio: Čuvanje robinskih veza.

Tema za koju sam se opredijelio zaslužuje posebnu pažnju, posebno ako se ima na umu da živimo u vremenu u kojem su rodbinske veze sve slabije, vremenu u kojem se rodbina sve manje poznaje i međusobno se ne pomaže, a što je islamska obaveza.

Islam je uspostavio principe na kojima se bazira komunikacija među ljudima, a posebno mjesto dao je rodbinskim vezama.
U islamu rodbinu sačinjavaju svi oni s kojima se ne može zasnovati bračna zajednica. Pored krvnog odnosa po uzlazno ili silaznoj liniji (otac, majka, djedovi, nene, sinovi, kćeri, unučad i njihovo potomstvo), postoji i krvno srodstvo po bočnoj liniji (braća, sestre i njihovo potomstvo, amidže, daidže i tetke). U rodbinu se ubraja i rodbina po mlijeku i neki članovi po tazbinskoj (ženidbenoj) vezi.
Kur’an koristi dva izraza za označavanje krvnog srodstva: a) erham i b) zu-l-kurba.

Brojni su kur’anski ajeti koji ukazuju na važnost rodbinskih veza i njihovo održavanje. Kur’an govori o rodbini uglavnom u formi imperativa, što će reći da je pravo rodbine zagarantirano Allahovom, subhanehu ve te’ala, naredbom i nije dobrovoljan čin.

Kur’an u tom pogledu daje sasvim jasne smjernice. Svim poslanicima i njihovim narodima bilo je naređivano da čuvaju rodbinske veze.

Allah, subhanehu ve te’ala, u 83. ajetu Sure El-Bekare navodi naredbu Benu Israilćanima o čuvanju rodbinskih veza:
وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ لاَ تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَقُولُواْ لِلنَّاسِ حُسْنًا…
I kada smo od sinova Israilovih zavjet uzeli da ćete se jedino Allahu klanjati, i roditeljima, i rodbini (zi’lkurba), i siročadi, i siromasima dobročinstvo činiti, a ljudima lijepe riječi govoriti…
A u 1. ajetu Sure En-Nisa’, stoji:
…وَاتَّقُواْ اللَّهَ الَّذِي تَسَاءَلُونَ بِهِ وَالأَرْحَامَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيبًا
…I Allaha se (ljudi) bojte – s imenom čijim jedni druge molite – i rodbinske veze (erham) ne kidajte, jer Allah, zaista, stalno nad vama bdi!

Naredba u citiranom ajetu upućena je svim ljudima, u svakom vremenu i prostoru i ona traje sve do Sudnjega dana.
Kaže Allah, subhanehu ve te’ala, u 36. ajetu Sure En-Nisa’:
وَاعْبُدُواْ اللَّهَ وَلاَ تُشْرِكُواْ بِهِ شَيْئًا وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَبِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَالْجَارِ ذِي الْقُرْبَى وَالْجَارِ الْجُنُبِ وَالصَّاحِبِ بِالجَنبِ وَابْنِ السَّبِيلِ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ إِنَّ اللَّهَ لاَ يُحِبُّ مَن كَانَ مُخْتَالاً فَخُورًا
I Allahu se klanjajte i nikoga Njemu ravnim ne smatrajte, a roditeljima dobročinstvo činite, rodbini, siročadi (zi-l-kurba), siromasima, komšijama bližnjim i komšijama daljnjim, drugovima, putnicima-namjernicima, i onima koji su u posjedu vašem! Allah, zaista, ne voli one koji se ohole i hvališu!
Nakon ibadeta Allahu, subhanehu ve te’ala, i nakon dobročinstva prema roditeljima, slijedi dobročinstvo prema rodbini i ostalim kategorijama koje Kur’an spominje u citiranom ajetu. Ovo je prioritet u činjenju dobra koji je časni Kur’an uspostavio.

Kaže Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u kudsi-hadisu:
عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ: “أَنَا الرَّحْمَنُ ، وَأَنَا خَلَقْتُ الرَّحِمَ ، وَشَقَقْتُ لَهَا مِنْ اِسْمِي ، فَمَنْ وَصَلَهَا وَصَلْتُهُ , وَمَنْ قَطَعَهَا قَطَعْتُهُ” (الترمذي)
Prenosi Abdurrahman ibn Avf, radijallahu ‘anuhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: „Rekao je Allah, azze ve dželle, (u kudsi-hadisu): „Ja sam Milostivi, Ja sam stvorio rodbinske veze i izveo sam ih iz ovog Mog imena, pa ko ih održava i Ja ću s njim veze održavati, a ko ih prekida i ja ću s Njim prekinuti.“ (Tirmizija)
U drugoj predaji stoji:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عّنْهَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “الرَّحِمُ مُعَلَّقَةٌ بِالْعَرْشِ ، تَقُولُ: مَنْ وَصَلَنِي وَصَلَهُ اللهُ ، وَمَنْ قَطَعَنِي قَطَعَهُ اللهُ” (البخاري)
Prenosi Aiša, radijallahu ‘anha, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Rodbinska veza visi o ‘Aršu i viče: ‘Ko mene povezuje, Allah njega povezao, a ko mene kida, Allah njega prekinuo!'” (Buharija)

Iz ovih časnih riječi jasno saznajemo da rodbina i održavanje rodbinskih veza zauzima visoko mjesto u islamu, pa je održavanje rodbinskih veza izjednačeno s održavanjem veze s Uzvišenim Allahom, dok je njihovo prekidanje izjednačeno s prekidanjem veze s Njime, subhanehu ve te’ala.

Prema tome, paziti i odražavati rodbinske veze znači približavanje okrilju Allahove, subhanehu ve te’ala, milosti. Navedene riječi su obavezujuće za svakog muslimana i muslimanku, koji žele Allahovo, subhanehu ve te’ala, zadovoljstvo i kroz čuvanje rodbinskih veza.

Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Buharija, podučava jednog od ashaba, kako da se približi Džennetu i udalji od Džehennema:
عَنْ أَبِي أَيُّوبٍ الْأَنْصَارِيِّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ عَنْ خَالِدَ بْنِ زَيْدٍ أَنَّ رَجُلًا جَاءَ إَلىَ النَّبِيِّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَكاَنَ أَصْحَابُهُ حَوْلَهُ، ثُمَّ شَقَّ الصُّفُوفَ إِلَيْهِ ثُمَّ قَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ أَخْبِرْنِي بِعَمَلٍ يُدْخِلُنِي الْجَنَّةَ، فَقَالَ: تَعْبُدُ اللهَ لاَ تُشْرِكُ بِهِ شَيْئًا، وَتُقِيمُ الصَّلاَةَ، وَتُؤْتيِ الزَّكاَةَ، وَتَصِلُ الرَّحِمَ” (البخاري)
Prenosi Ebu Ejjub El-Ensari, radijallahu ‘anhu, od Halida bin Zejda da je neki čovjek došao došao Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, dok su ashabi bili oko njega. Prošao je safove i došao do njega, pa je rekao: “Allahov Poslaniče, uputi me na djelo koje će me približiti Džennetu, a udaljiti od Džehennema!” Reče: “Obožavaj isključivo Allaha i ne pripisuj Mu druga, obavljaj redovno namaz, daji zekat i pazi rodbinu!” (Buharija)

U hadisu koji bilježi imam Buharija stoji:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «إِنَّ اللهَ خَلَقَ الْخَلْقَ حَتَّى إِذَا فَرَغَ مِنْ خَلْقِهِ قَالَتِ الرَّحِمُ: “هَذَا مَقَامُ الْعَائِذِ بِكَ مِنَ الْقَطِيعَةِ؟” قَالَ: “نَعَمْ. أَمَّا تَرْضِينَ أَنْ أَصِلَ مَنْ وَصَلَكَ وَاَقْطَعُ مَنْ قَطَعَك؟”َ قَالَت:ْ “بَلَى يَا رَبِّ.” قَالَ: “فَهُوَ لَكَ” (البخاري)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Uzvišeni Allah je stvorio stvorenja, a kada je završio, ustala je rodbinska veza i rekla: ‘Ustala sam tražeći od Tebe zaštitu od kidanja rodbinskih veza.’ Uzvišeni Allah joj reče: ‘Hoćeš li biti zadovoljna ako budem čuvao i pazio onoga ko tebe bude čuvao i pazio, a odbacim onoga ko tebe ne pazi i ne održava?’ Rekla je: ‘Da, bit ću zadovoljna, Gospodaru moj’. Reče: ‘To tebi pripada!'” (Buharija)

Braćo i sestre, čuvajmo rodbinske veze, izvršavajmo sve naše obaveze, natječimo se u dobru i pripremajmo se za Dan polaganja računa, kada će se gledati samo dobra djela!
Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nam pomogne da sačuvamo svjetlo islama, da nas učini od onih koji slijede sunnet Poslanikov, sallallahu ‘alejhi ve sellem, da nas učini od onih koji čuvaju rodbinske veze, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i u Džennetu nas počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi! Amin!
Sarajevo: 07. safer 1431. god. po H.

Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
22. januar 2010.god. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#20342

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِمِ
ČUVANJE RODBINSKIH VEZA– hutba 2. –

Braćo i sestre u islamu! Danas, 14. safera 1431. god. po H., 29. januara 2010. godine, u drugoj hutbi zaredom, uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć govorim o temi Čuvanje rodbinskih veza.

Allah, subhanehu ve te’ala, u 90. ajetu Sure En-Nahl naređuje tri stvari i zabranjuje tri stvari:
إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإِحْسَانِ وَإِيتَاء ذِي الْقُرْبَى وَيَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنكَرِ وَالْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ
Allah vam naređuje pravdu, dobročinstvo i udjeljivanje rodbini, a zabranjuje razvrat, sve što je odvratno i nasilje; da pouku primite, On vas savjetuje.

Braćo i sestre, nakon naredbe pravde i dobročinstva u citiranom ajetu, Allah, subhanehu ve te’ala, nam naređuje dobročinstvo prema rodbini. Jesmo li mi uopće svjesni ove naredbe i da li smo od onih koji je primjenjuju u svojim životima?

Allah, subhanehu ve te’ala, u 26. ajetu Sure El-Isra’ jasno naređuje pomoć navodeći tri kategorije ljudi, a na prvom mjestu je rodbina:
وَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلاَ تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا
Daj rođaku svome njegovo pravo, siromahu i putniku-namjerniku, ali ne rasipaj mnogo!
U našim imecima, braćo i sestre, pravo ima nekoliko kategorija koje Allah, subhanehu ve te’ala, spominje u 215. ajetu Sure El-Bekare:
…قُلْ مَا أَنفَقْتُم مِّنْ خَيْرٍ فَلِلْوَالِدَيْنِ وَالأَقْرَبِينَ وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ وَمَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ
…Reci: “Imetak koji dijelite pripada roditeljima, rođacima, siročadi, siromasima i putnicima- namjernicima, a za dobro koje učinite Allah sigurno zna!”

Po citiranim ajetima u našim imecima pravo imaju naši: roditelji, rođaci, jetimi, siromasi i putnici- namjernici i bit ćemo pitani na Sudnjem danu jesmo li prema njima ispunili naše obaveze.

Dobročinstvo prema rodbini u islamu nije svedeno samo na nivo međusobnog posjećivanja i uvažavanja, već je dobročinstvo prema njima i u materijalnom smislu u formi naredbe, što potvrđuju mnogi Kur’anski ajeti.

Treba napomenuti da rodbini po uzlaznoj i silaznoj liniji nije dozvoljeno davati zekat i sadekatu-l-fitr, jer smo ih po potrebi dužni i doživotno izdržavati, dok rodbini po po bočnoj liniji: braći, sestrama, njihovom potomstvu, amidžama, daidžama, tetkama i rodbini po tazbinskoj liniji, možemo i dužni smo, dati zekat i sadekatu-l-fitr ukoliko su siromašni ali ih pomoći i na druge načine.

Po našem hanefijskom mezhebu dužnost je izdržavati rodbinu i to izdržavaje se mjeri po mahremijjetu (zabrani stupanja u brak). Prema tome, dužnost je svakom imućnom muslimanu da izdržava rodbinu s kojom ne može i ne smije po islamu sklopiti brak, dok dalju rodbinu, s kojom može stupiti u brak, nije po islamu dužan izdržavati, ali je dužan paziti je i pomagati u granicama mogućnosti – kao i sve ostale muslimane i ljude općenito. Tako je, po našem mezhebu, dužnost (vadžib) svakom muslimanu izdržavati, pored uzlazne i silazne linije, i amidže, tetke i sestre, ali mu nije dužnost izdržavati amidžiće, tetiće i dalju robinu. Po ovom mišljenju se danas sudi u porodičnom zakonu u većini islamskih zemalja.
Kaže Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Buharija:

عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَبْسُطَ لَهُ في رِزْقُهُ وَيَنْسَأُ لَهُ فِي أَثَرِهِ فَلْيَصِلْ رَحِمَهُ» البخاري)
Prenosi Enes ibn Malik, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallalahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Ko želi da mu se poveća opskrba (rizk) i da mu ostane lijep spomen, neka čuva rodbinske veze!“

U drugoj predaji stoji:
عَنْ أَبِي بَكْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «مَا مِنْ ذَنْبٍ أَجْدَرُ أَنْ يُعَجِّلَ اللهُ لِصَاحِبِهِ بِالْعُقُوبَةِ فِي الدُّنْيَا مَعَ مَا يَدَّخِرُ لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْبَغْيِ وَقَطِيعَةِ الرَّحِمِ» (أبو داود)
Prenosi Ebu Bekr, radijalalhu ‘anhu, da je Poslanik, sallalahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Nema grijeha prečih da se zbog njih ubrza kazna na dunjaluku, pored onoga što ga čeka na ahiretu, od razvrata i kidanja rodbinskih veza.” (Ebu Davud)
Iskreni Allahovi, subhanehu ve te’ala, robovi su pažljivi prema svojoj rodbini i onda kada im rodbina ne uzvraća na isti ili sličan način, što potvrđuje sljedeća predaja:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَجُلاً جَاءَ إِلىَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: “يَا رَسُولَ اللهِ، إِنَّ ليِ قَرَابَةً أَصِلُهُمْ وَيَقْطَعُونَ، وَأَحْسِنُ إِلَيْهِمْ وَيُسِيئُونَ إِلَيَّ، وََََأَحْلِمُ عَنْهُمْ وَيَجْهَلُونَ عَلَيَّز” فَقَالَ: “لَئِنْ كُنْتَ كَمَا قُلْتَ، فَكَأَنَّمَا تُسِفُّهُمُ الْمَلَّ (الرَّمَادُ الْحَارُّ)، وَلاَ يَزَالُ مَعَكَ مِنَ اللهِ ظَهِيرٌ عَلَيْهِمْ، مَا دُمْتَ عَلىَ ذَلِكَ” (مسلم)

Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je neki čovjek došao Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i rekao: „Allahov Poslaniče, imam rodbine koju posjećujem, ali oni meni ne dolaze, ja se prema njima lijepo ophodim, a oni prema meni loše, ja sam prema njima blag, a oni su prema meni grubi…“ Reče (Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem): ‘Ako je tako kako kažeš, ti kao da im bacaš žeravicu. Uz tebe će biti Allahova pomoć, sve dok budeš tako radio!'” (Muslim)
U drugoj predaji stoji:
عَنْ أَبِي أَيُّوبٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِنَّ أَفْضَلَ الصَّدَقَةِ الصَّدَقَةُ عَلَى ذِي الرَّحِمِ الْكَاشِحِ” (أحمد)
Prenosi Ebu Ejjub, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Najbolja sadaka je ona koja se da siromašnom neprijateljski orijentiranom rođaku!” (Ahmed)

Ebu Zerr, radijallahu ‘anhu, je rekao: “Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, mi je oporučio da čuvam rodbinske veze, makar ih oni ne uzvraćali i da kažem istinu, makar bila gorka.” (Ahmed)
Kaže Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Ahmed:
عَنْ سَلْمَانِ بْنِ عَامِرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “الصَّدَقّةُ عَلىَ الْمِسْكِينِ صَدَقَةٌ، وَهِيَ عَلىَ ذِي الرَّحِمِ اثْنَتَانِ: صَدَقَةٌ وَصِلَةٌ” ( أحمد)

Prenosi Selman bin Amir, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Sadaka siromahu je sadaka, a sadaka rođaku je dupla (sadaka): sadaka i čuvanje rodbinskih veza.” (Ahmed)
Braćo i sestre, rodbinske veze učvršćujemo: 1. dobročinstvom i materijalnim pomaganjem, kroz: sadaku, zekat i sadekatu-l-fitr te pozajmljivanjem novca ili drugih materijalnih dobara, ako za to imaju potrebu a mi mogućnost; 2. posjetama rodbine i njihovim pozivanjem u goste i lijepim ugošćavanjem; 3. interesiranjem za rodbinu i njihovo stanje barem telefonskim razgovorima, mailovima i slično; 4. prelaženjem preko grešaka koje učini rodbina; 5. pružanjem fizičke zaštite i otklanjanjem nevolja koje ih pritišću; 6. dovom koju iskreno upućujemo Allahu, subhanehu ve te’ala, za rodbinu. Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, je rekao da najbolja je dova onoga ko moli za svoga brata kada ovaj to ne zna, a dova za rodbinu ima još veću težinu. Zato se sjećajmo svoga dalekog i svoga bližeg rođaka kada završimo namaz, u posljednjoj trećini noći, petkom i u drugim prilikama!; 7. iskrenim selamom, grljenjem, rukovanjem i osmijehom kad god ih susretnemo, jer je osmijeh bratu muslimanu sadaka.

Braćo i sestre, čuvajmo rodbinske veze, izvršavajmo sve naše obaveze, natječimo se u dobru i pripremajmo se za Dan polaganja računa, kada će se gledati samo dobra djela!
Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nam pomogne da sačuvamo svjetlo islama, da nas učini od onih koji slijede sunnet Poslanikov, sallallahu ‘alejhi ve sellem, da nas učini od onih koji čuvaju rodbinske veze, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca. Molim Ga i da nam bude milostiv na Sudnjem danu i u Džennetu nas počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi! Amin!

Sarajevo: 15. safer 1431. god. po H.
Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
29. januar 2010. god. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#20344

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِمِ
ČUVANJE RODBINSKIH VEZA– hutba 2. –

Braćo i sestre u islamu! Danas, 14. safera 1431. god. po H., 29. januara 2010. godine, u drugoj hutbi zaredom, uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć govorim o temi Čuvanje rodbinskih veza.

Allah, subhanehu ve te’ala, u 90. ajetu Sure En-Nahl naređuje tri stvari i zabranjuje tri stvari:
إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإِحْسَانِ وَإِيتَاء ذِي الْقُرْبَى وَيَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنكَرِ وَالْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ
Allah vam naređuje pravdu, dobročinstvo i udjeljivanje rodbini, a zabranjuje razvrat, sve što je odvratno i nasilje; da pouku primite, On vas savjetuje.

Braćo i sestre, nakon naredbe pravde i dobročinstva u citiranom ajetu, Allah, subhanehu ve te’ala, nam naređuje dobročinstvo prema rodbini. Jesmo li mi uopće svjesni ove naredbe i da li smo od onih koji je primjenjuju u svojim životima?

Allah, subhanehu ve te’ala, u 26. ajetu Sure El-Isra’ jasno naređuje pomoć navodeći tri kategorije ljudi, a na prvom mjestu je rodbina:
وَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلاَ تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا
Daj rođaku svome njegovo pravo, siromahu i putniku-namjerniku, ali ne rasipaj mnogo!
U našim imecima, braćo i sestre, pravo ima nekoliko kategorija koje Allah, subhanehu ve te’ala, spominje u 215. ajetu Sure El-Bekare:
…قُلْ مَا أَنفَقْتُم مِّنْ خَيْرٍ فَلِلْوَالِدَيْنِ وَالأَقْرَبِينَ وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ وَمَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ
…Reci: “Imetak koji dijelite pripada roditeljima, rođacima, siročadi, siromasima i putnicima- namjernicima, a za dobro koje učinite Allah sigurno zna!”

Po citiranim ajetima u našim imecima pravo imaju naši: roditelji, rođaci, jetimi, siromasi i putnici- namjernici i bit ćemo pitani na Sudnjem danu jesmo li prema njima ispunili naše obaveze.

Dobročinstvo prema rodbini u islamu nije svedeno samo na nivo međusobnog posjećivanja i uvažavanja, već je dobročinstvo prema njima i u materijalnom smislu u formi naredbe, što potvrđuju mnogi Kur’anski ajeti.

Treba napomenuti da rodbini po uzlaznoj i silaznoj liniji nije dozvoljeno davati zekat i sadekatu-l-fitr, jer smo ih po potrebi dužni i doživotno izdržavati, dok rodbini po po bočnoj liniji: braći, sestrama, njihovom potomstvu, amidžama, daidžama, tetkama i rodbini po tazbinskoj liniji, možemo i dužni smo, dati zekat i sadekatu-l-fitr ukoliko su siromašni ali ih pomoći i na druge načine.

Po našem hanefijskom mezhebu dužnost je izdržavati rodbinu i to izdržavaje se mjeri po mahremijjetu (zabrani stupanja u brak). Prema tome, dužnost je svakom imućnom muslimanu da izdržava rodbinu s kojom ne može i ne smije po islamu sklopiti brak, dok dalju rodbinu, s kojom može stupiti u brak, nije po islamu dužan izdržavati, ali je dužan paziti je i pomagati u granicama mogućnosti – kao i sve ostale muslimane i ljude općenito. Tako je, po našem mezhebu, dužnost (vadžib) svakom muslimanu izdržavati, pored uzlazne i silazne linije, i amidže, tetke i sestre, ali mu nije dužnost izdržavati amidžiće, tetiće i dalju robinu. Po ovom mišljenju se danas sudi u porodičnom zakonu u većini islamskih zemalja.
Kaže Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Buharija:

عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَبْسُطَ لَهُ في رِزْقُهُ وَيَنْسَأُ لَهُ فِي أَثَرِهِ فَلْيَصِلْ رَحِمَهُ» البخاري)
Prenosi Enes ibn Malik, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallalahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Ko želi da mu se poveća opskrba (rizk) i da mu ostane lijep spomen, neka čuva rodbinske veze!“

U drugoj predaji stoji:
عَنْ أَبِي بَكْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «مَا مِنْ ذَنْبٍ أَجْدَرُ أَنْ يُعَجِّلَ اللهُ لِصَاحِبِهِ بِالْعُقُوبَةِ فِي الدُّنْيَا مَعَ مَا يَدَّخِرُ لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْبَغْيِ وَقَطِيعَةِ الرَّحِمِ» (أبو داود)
Prenosi Ebu Bekr, radijalalhu ‘anhu, da je Poslanik, sallalahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Nema grijeha prečih da se zbog njih ubrza kazna na dunjaluku, pored onoga što ga čeka na ahiretu, od razvrata i kidanja rodbinskih veza.” (Ebu Davud)
Iskreni Allahovi, subhanehu ve te’ala, robovi su pažljivi prema svojoj rodbini i onda kada im rodbina ne uzvraća na isti ili sličan način, što potvrđuje sljedeća predaja:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَجُلاً جَاءَ إِلىَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: “يَا رَسُولَ اللهِ، إِنَّ ليِ قَرَابَةً أَصِلُهُمْ وَيَقْطَعُونَ، وَأَحْسِنُ إِلَيْهِمْ وَيُسِيئُونَ إِلَيَّ، وََََأَحْلِمُ عَنْهُمْ وَيَجْهَلُونَ عَلَيَّز” فَقَالَ: “لَئِنْ كُنْتَ كَمَا قُلْتَ، فَكَأَنَّمَا تُسِفُّهُمُ الْمَلَّ (الرَّمَادُ الْحَارُّ)، وَلاَ يَزَالُ مَعَكَ مِنَ اللهِ ظَهِيرٌ عَلَيْهِمْ، مَا دُمْتَ عَلىَ ذَلِكَ” (مسلم)

Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je neki čovjek došao Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i rekao: „Allahov Poslaniče, imam rodbine koju posjećujem, ali oni meni ne dolaze, ja se prema njima lijepo ophodim, a oni prema meni loše, ja sam prema njima blag, a oni su prema meni grubi…“ Reče (Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem): ‘Ako je tako kako kažeš, ti kao da im bacaš žeravicu. Uz tebe će biti Allahova pomoć, sve dok budeš tako radio!'” (Muslim)
U drugoj predaji stoji:
عَنْ أَبِي أَيُّوبٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِنَّ أَفْضَلَ الصَّدَقَةِ الصَّدَقَةُ عَلَى ذِي الرَّحِمِ الْكَاشِحِ” (أحمد)
Prenosi Ebu Ejjub, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Najbolja sadaka je ona koja se da siromašnom neprijateljski orijentiranom rođaku!” (Ahmed)

Ebu Zerr, radijallahu ‘anhu, je rekao: “Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, mi je oporučio da čuvam rodbinske veze, makar ih oni ne uzvraćali i da kažem istinu, makar bila gorka.” (Ahmed)
Kaže Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Ahmed:
عَنْ سَلْمَانِ بْنِ عَامِرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “الصَّدَقّةُ عَلىَ الْمِسْكِينِ صَدَقَةٌ، وَهِيَ عَلىَ ذِي الرَّحِمِ اثْنَتَانِ: صَدَقَةٌ وَصِلَةٌ” ( أحمد)

Prenosi Selman bin Amir, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Sadaka siromahu je sadaka, a sadaka rođaku je dupla (sadaka): sadaka i čuvanje rodbinskih veza.” (Ahmed)
Braćo i sestre, rodbinske veze učvršćujemo: 1. dobročinstvom i materijalnim pomaganjem, kroz: sadaku, zekat i sadekatu-l-fitr te pozajmljivanjem novca ili drugih materijalnih dobara, ako za to imaju potrebu a mi mogućnost; 2. posjetama rodbine i njihovim pozivanjem u goste i lijepim ugošćavanjem; 3. interesiranjem za rodbinu i njihovo stanje barem telefonskim razgovorima, mailovima i slično; 4. prelaženjem preko grešaka koje učini rodbina; 5. pružanjem fizičke zaštite i otklanjanjem nevolja koje ih pritišću; 6. dovom koju iskreno upućujemo Allahu, subhanehu ve te’ala, za rodbinu. Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, je rekao da najbolja je dova onoga ko moli za svoga brata kada ovaj to ne zna, a dova za rodbinu ima još veću težinu. Zato se sjećajmo svoga dalekog i svoga bližeg rođaka kada završimo namaz, u posljednjoj trećini noći, petkom i u drugim prilikama!; 7. iskrenim selamom, grljenjem, rukovanjem i osmijehom kad god ih susretnemo, jer je osmijeh bratu muslimanu sadaka.

Braćo i sestre, čuvajmo rodbinske veze, izvršavajmo sve naše obaveze, natječimo se u dobru i pripremajmo se za Dan polaganja računa, kada će se gledati samo dobra djela!
Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nam pomogne da sačuvamo svjetlo islama, da nas učini od onih koji slijede sunnet Poslanikov, sallallahu ‘alejhi ve sellem, da nas učini od onih koji čuvaju rodbinske veze, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca. Molim Ga i da nam bude milostiv na Sudnjem danu i u Džennetu nas počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi! Amin!

Sarajevo: 15. safer 1431. god. po H.
Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
29. januar 2010. god. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#20650

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
VRIJEME NASILJA I PONIŽENJA

Braćo i sestre u islamu! Danas, 21. safera 1431.H., 05. februara 2010. godine, uz Allahovu, subhanehu ve tea’la, pomoć govorim na temu Vrijeme nasilja i poniženja.
Neposredan povod za ovu temu su najnovija spektakularna hapšenja Bošnjaka: a) osumnjičenih za ratne zločine na području herojskog Konjica i b) pretresa džamije i stambenih objekata i hapšenja stanovnika Gornje Maoče, u akciji pod nazivom “Svjetlost”.

Allah, dželle še’nuhu, ostavlja ljudima na slobodan izbor da vjeruju ili ne vjeruju, a za nasilnike je On pripremio vatru, o čemu govori 29. ajet Sure El-Kehf:
وَقُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنْ شَاءَ فَلْيُؤْمِنْ وَمَنْ شَاءَ فَلْيَكْفُرْ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ نَارًا أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا وَإِنْ يَسْتَغِيثُوا يُغَاثُوا بِمَاءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ بِئْسَ الشَّرَابُ وَسَاءَتْ مُرْتَفَقًا
I reci: “Istina dolazi od Gospodara vašeg, pa ko hoće – neka vjeruje, a ko hoće – neka ne vjeruje! Mi smo nasilnicima pripremili vatru čiji će ih dim sa svih strana obuhvatiti; ako zamole pomoć, pomoći će im se tekućinom poput rastopljene kovine koja će lica ispeći. Užasna li pića i grozna li boravišta!

Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, nas podsjeća da svi oni koji budu činili nasilje na Zemlji, da će na Sudnjem danu biti od onih koji će zbog toga patiti u džehennemu, kao što stoji u hadisu koji bilježi imam Buharija:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ رَضِي اللَّه عَنْهُمَا أَنَّ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “إِتَّقُوا الظُّلْمَ فَإِنَّ الظُّلْمُ ظُلُمَاتٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.” (بخاري)
Prenosi Abdullah ibn Omer, radijallahu ‘anhuma, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Čuvajte se nasilja, jer će nasilje biti kažnjeno na Sudnjem danu!“ (Buharija)

Da se neki od nas nismo zaboravili i pomislili da nećemo odgovarati za naša nedjela, koja činimo, a nasilje će biti kažnjeno na Sudnjem danu?!

Po islamu imaju tri vrste nasilja: 1) prema Allahu, subhanehu ve te’ala, u smislu nevjerovanja i širka (pripisivanja druga), što Allah, subhanehu ve te’ala, neće oprostiti; 2) prema sebi, u smislu činjenja grijeha, mimo širka, koje Allah, subhanehu ve te’ala, ako hoće može oprostiti i 3) prema drugim ljudima u smislu napada na njih, njihovu čast i imetke. Ovu vrstu nasilja Allah, dželle še’nuhu, neće oprostiti, osim nakon oprosta od strane onoga kome je nasilje učinjeno. Ako mu ne želi oprostiti, za to može tražiti naknadu na dunjaluku i ahiretu.

Kako je krenulo broj osumnjičenih, uhapšenih i osuđenih će možda premašiti broj ubijenih Hrvata u selu Trusina, dok je broj ubijenih bošnjačkih civila ubijenih od strane paravojnih jedinica HVO-a i srpskih snaga u Konjicu desetinama puta veći, a niti jedan pripadnik HVO-a, HV-a, Srpske vojske i drugih paravojnih formacija nije osumnjičen ili uhapšen za to, mada Haški sud posjeduje dokumentaciju o zajedničkim zločinačkim napadima srpskih i hrvatskih snaga, na Općinu Konjic.
Želim naglasiti da osuđujem svaki i najmanji zločin bez obzira nad kim se činio i ko ga činio i da sam u tom smislu kao komandant jedinice i Brigade stalno podvlačio svojim borcima „da je ubistvo jednog nevinog čovjeka, kao ubistvo cijeloga svijeta!“

Borba pripadnika Armije Republike Bosne i Hercegovine i pripadnika MUP-a, u čijim redovima su bili Bošnjaci i rijetki pojedinci iz reda drugih naroda bila je do kraja čista i ona se nikada ne može dovesti u kontekst planski organiziranog zločina, a pojedinačni slučajevi ratnog zločina od strane nekih pripadnika ne mogu se tretirati kao naš zločinački projekat. Čudi me šutnja odgovornih, a posebno mojih konjičana, koji prešućuju istinu, a znaju da su Konjic samo sati dijelili od potpune okupacije od strane agresorskih snaga, da Allahovom, subhanehu ve te’ala, voljom nije došla pomoć sa strane, pa i preko jedinice “Zulfikar” i drugih jedinica, koje su za odbranu Republike Bosne i Hercegovine dale nemjerljiv doprinos. Istina je dragi moji konjičani i moji Bošnjaci naše oružje koje ne smijemo kriti i to je ubitačno oružje kojeg se plaše svi koji ga ne posjeduju, a mi braćo i sestre imamo čitav arsenal istine i to raznih kalibara… Nama je naša lijepa vjera islam zabranila zločin i mi nismo, niti možemo biti zločinci i kao muslimani ne posjedujemo taj zločinački kod…

Prošloga utorka je, prema pisanju medija „650 policijskih službenika i pripadnika svih sigurnosnih agencija u BiH, na području Gornje Maoče, Brčko, izvršilo akciju sa ciljem otkrivanja i krivičnog procesuiranja osoba osumnjičenih za krivična djela ugrožavanja teritorijalne cjeline Bosne i Hercegovine, napada na ustavni poredak BiH i izazivanje narodonosne, rasne ili vjerske mržnje, razdora i netrpeljivosti, te pronalaženja predmeta i tragova krivičnih djela važnih za krivični postupak. (Kakve li ironije, da su prijetnja teritorijalnom integritetu sedam ljudi, kojima bi se mogla udijeliti sadaka, zbog njihovog teškog materijalnog stanja, a nisu na bilo kakvim funkcijama, dok u isto vrijeme premijer Manjeg BH entiteta zagovara referendum i niko ga zvanično ne optužuje za ugrožavanje teritorijalnog integriteta zemlje i sve ono šta referendum povlači za sobom?!) Ova akcija najveća je zajednička policijska akcija u postdejtonskoj Bosni i Hercegovini i u njoj su sudjelovali službenici OSA BiH, te policijski službenici Granične policije, Službe za poslove sa strancima, Državne agencije za istrage i zaštitu, MUP-a RS, Policije Brčko distrikta BiH, Federalne uprave policije, Uprave policija kantonalnih ministarstava unutrašnjih poslova u FBiH, kao i predstavnici misije EUPM-a u BiH. Akcijom su koordinirali i rukovodili Zajednički štab policijskih agencija u okviru akcije „Svjetlost”, sa sjedištem u Brčkom, na čelu sa direktorom Federalne uprave policije, glavnim tužiocem Tužilaštva BiH i tužiocima Posebnog odjela za organizirani kriminal, privredni kriminal i korupciju Tužilaštva BiH.“
Ova „briljantno izvedena akcija“ u kojoj je u hapšenju svakog od sedam uhapšenih pojedinačno učestvovalo po 93 policajca i službenika, u Gornjoj Maoči u kojoj živi dvadesetak porodica je klasično zastrašivanje Bošnjaka i upozorenje da svi oni koji islamski žive mogu biti uhapšeni sa sličnim optužbama, a one su u vremenu opće borbe protiv „islamskog terorizma“ veoma teške.

Samo nekoliko kilometara odatle srpski ratni zločinci nesmetano šetaju i bave se biznisom, za razliku od stanovnika Maoče, koji su se bavili primitivnom zemljoradnjom i stočarstvom i tako prehranjivali svoje porodice. Federalna uprava policije je uhapšene okarakterisala kao „zločinačku organizaciju u okviru vehabijske zajednice…“

Po pisanju medija „zaplijenjeno je nekoliko lovačkih pušaka i ličnog naoružanja, čiji vlasnici posjeduju uredne dozvole, lovački noževi, kompjuteri, DVD, CD-ovi“ i slično nekonvencionalno naoružanje, koje muslimani eto ne smiju posjedovati. Zašto javno i precizno ne navedoše i ne prikazaše taj „veliki arsenal naoružanja“ pronađen u Maoči? Siguran sam da nebošnjaci u Bosni i Hercegovini imaju više oružja nego Bošnjaci metaka…

Plasirana je priča o Jordanskoj školi i planu i programu koji nije u skladu sa zakonom, da bi ta vijest bila opovrgnuta od strane direktora škole, koji tvrdi da Škola radi po planu i programu Tuzlanskog kantona, dok na drugim mjestima imamo pod jednim krovom dvije škole i td…

U cijeloj Istočnoj Hercegovini u školama manjeg bh entiteta imamo samo 4 djece, a zanemarljiv broj takve djece je i u Jugo-istočnoj Bosni i Srednjem Podrinju. Djeca u tim školama uče iskrivljenu historiju, u tim školama nivo njihova obrazovanja je ispod svakog minimuma, ona ne znaju da je glavni grad Bosne i Hercegovine Sarajevo i slično… Djeca u dijelu Federacije sa hrvatskom većinom se školuju po programu susjedne Hrvatske i to takođe zanemaruju odgovorne insticije. Ta djeca nemaju nacionalnu grupu predmeta, a odgovorna ministarstava na nivou Bosne i Hercegovine i Federacije Bosne i Hercegovine se apsolutno ne zanimaju za taj probelem, pa čak ne raspolažu sa ovim podacima.

Nije mi želja da branim uhapšene stanovnike Maoče, jer većinu njih i ne poznajem i nikada nisam bio u Maoči, ali kao hatib ove džamije hoću da ispunim svoj emanet i da kažem istinu.
Ne mogu, a da ne spomenem i člana „ekspertnog tima jugoistočne Evrope za borbu protiv terorizma i organiziranog kriminala“ Dževada G., koji prije akcije na Maoču na nekoliko dana, tačnije 26. januara 2010. godine za Politiku, u tekstu pod naslovom „Vojnici terorizma pod krovom džamija“, izjavljuje slijedeće: „Ono protiv čega se treba boriti i ukloniti ga kao najjače oružje jeste islam pretvoren u ideologiju, odnosno radikalnu islamizaciju koja se odvija u najmanje 10 odsto džamija u Bosni i Hercegovini. Gornja Maoča, koja važi za utočište vehabija, „samo je strašilo za ptice”, dok je džamija „Kralj Fahd” u Sarajevu „centar i mjesto gde se legitimno i legalno promoviše ideja koja je osnov terorizma”, i u koju domaće vlasti ne mogu ni zaviriti, jer uživa eksteritorijalni status. Islamskog terorizma nema bez islama, dakle bez jedne radikalne, nakaradne, razbojničke divizije islama. Ona je u tom smislu neodvojiva od islama. Morate razumjeti trendove u islamu da biste znali koja je to ciljna grupa proizvedena za buduće vojnike terorizma. Takve grupe proizvode se i to svakodnevno, u džamiji Kralj Fahd. Iz tog razloga Maoča je samo pipak koji treba pratiti, ali ona nije i najbitnija…”

Argument da je ova džamija Allahova, subhanehu ve te’ala, kuća i da je otvorena za sve je i taj što danas u ovoj džamiji pored većine dobrih mu’mina ima i onih koji su u nju došli i redovno dolaze po zadatku, obavještajnih i drugih službi, da potvrde teze samozvanog eksperta za terorizam. Ova džamija nije mjesto ekstremizma i terorizma, već je to džamija u kojoj se govori istina i u kojoj se muslimani uče vjeri, poštenju, hrabrosti i dostojanstvu, džamija u kojoj se vjernici uče toleranciji i suživotu, džamija u kojoj se prikuplja novac za rekonstrukciju 614 zločinačkom rukom porušenih džamija, džamija u kojoj se godinama redovno dobrovoljno daje krv, džamija u kojoj se pomaže socijalno ugroženim i bolesnim, muslimanima i nemuslimanima, džamija koja je jedan veliki biser u velikom bisernom nizu džamija u Bosni i Hercegovini, koje isijavaju dobrotom i poštenjem, uz uvažavanje činjenice da Allah upućuje koga hoće, a ostavlja u zabludi koga hoće, do određenog roka!

Braćo i sestre, budimo pokorni svome Gospodaru, budimo strpljivi i odvažni i ne dozvolimo da nas pokoleba bilo kakvo iskušenje ili nasilje!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nam pomogne da sačuvamo svjetlo islama, da nas učini od onih koji slijede sunnet Poslanikov, sallallahu ‘alejhi ve sellem, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i u Džennetu nas počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi! Amin!
Sarajevo: 21. safer 1431. god. po H.

Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
05. februar 2010. god.
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#20661

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
VRIJEME NASILJA I PONIŽENJA

Braćo i sestre u islamu! Danas, 21. safera 1431.H., 05. februara 2010. godine, uz Allahovu, subhanehu ve tea’la, pomoć govorim na temu Vrijeme nasilja i poniženja.
Neposredan povod za ovu temu su najnovija spektakularna hapšenja Bošnjaka: a) osumnjičenih za ratne zločine na području herojskog Konjica i b) pretresa džamije i stambenih objekata i hapšenja stanovnika Gornje Maoče, u akciji pod nazivom “Svjetlost”.

Allah, dželle še’nuhu, ostavlja ljudima na slobodan izbor da vjeruju ili ne vjeruju, a za nasilnike je On pripremio vatru, o čemu govori 29. ajet Sure El-Kehf:
وَقُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنْ شَاءَ فَلْيُؤْمِنْ وَمَنْ شَاءَ فَلْيَكْفُرْ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ نَارًا أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا وَإِنْ يَسْتَغِيثُوا يُغَاثُوا بِمَاءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ بِئْسَ الشَّرَابُ وَسَاءَتْ مُرْتَفَقًا
I reci: “Istina dolazi od Gospodara vašeg, pa ko hoće – neka vjeruje, a ko hoće – neka ne vjeruje! Mi smo nasilnicima pripremili vatru čiji će ih dim sa svih strana obuhvatiti; ako zamole pomoć, pomoći će im se tekućinom poput rastopljene kovine koja će lica ispeći. Užasna li pića i grozna li boravišta!

Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, nas podsjeća da svi oni koji budu činili nasilje na Zemlji, da će na Sudnjem danu biti od onih koji će zbog toga patiti u džehennemu, kao što stoji u hadisu koji bilježi imam Buharija:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ رَضِي اللَّه عَنْهُمَا أَنَّ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “إِتَّقُوا الظُّلْمَ فَإِنَّ الظُّلْمُ ظُلُمَاتٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.” (بخاري)
Prenosi Abdullah ibn Omer, radijallahu ‘anhuma, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Čuvajte se nasilja, jer će nasilje biti kažnjeno na Sudnjem danu!“ (Buharija)

Da se neki od nas nismo zaboravili i pomislili da nećemo odgovarati za naša nedjela, koja činimo, a nasilje će biti kažnjeno na Sudnjem danu?!

Po islamu imaju tri vrste nasilja: 1) prema Allahu, subhanehu ve te’ala, u smislu nevjerovanja i širka (pripisivanja druga), što Allah, subhanehu ve te’ala, neće oprostiti; 2) prema sebi, u smislu činjenja grijeha, mimo širka, koje Allah, subhanehu ve te’ala, ako hoće može oprostiti i 3) prema drugim ljudima u smislu napada na njih, njihovu čast i imetke. Ovu vrstu nasilja Allah, dželle še’nuhu, neće oprostiti, osim nakon oprosta od strane onoga kome je nasilje učinjeno. Ako mu ne želi oprostiti, za to može tražiti naknadu na dunjaluku i ahiretu.

Kako je krenulo broj osumnjičenih, uhapšenih i osuđenih će možda premašiti broj ubijenih Hrvata u selu Trusina, dok je broj ubijenih bošnjačkih civila ubijenih od strane paravojnih jedinica HVO-a i srpskih snaga u Konjicu desetinama puta veći, a niti jedan pripadnik HVO-a, HV-a, Srpske vojske i drugih paravojnih formacija nije osumnjičen ili uhapšen za to, mada Haški sud posjeduje dokumentaciju o zajedničkim zločinačkim napadima srpskih i hrvatskih snaga, na Općinu Konjic.
Želim naglasiti da osuđujem svaki i najmanji zločin bez obzira nad kim se činio i ko ga činio i da sam u tom smislu kao komandant jedinice i Brigade stalno podvlačio svojim borcima „da je ubistvo jednog nevinog čovjeka, kao ubistvo cijeloga svijeta!“

Borba pripadnika Armije Republike Bosne i Hercegovine i pripadnika MUP-a, u čijim redovima su bili Bošnjaci i rijetki pojedinci iz reda drugih naroda bila je do kraja čista i ona se nikada ne može dovesti u kontekst planski organiziranog zločina, a pojedinačni slučajevi ratnog zločina od strane nekih pripadnika ne mogu se tretirati kao naš zločinački projekat. Čudi me šutnja odgovornih, a posebno mojih konjičana, koji prešućuju istinu, a znaju da su Konjic samo sati dijelili od potpune okupacije od strane agresorskih snaga, da Allahovom, subhanehu ve te’ala, voljom nije došla pomoć sa strane, pa i preko jedinice “Zulfikar” i drugih jedinica, koje su za odbranu Republike Bosne i Hercegovine dale nemjerljiv doprinos. Istina je dragi moji konjičani i moji Bošnjaci naše oružje koje ne smijemo kriti i to je ubitačno oružje kojeg se plaše svi koji ga ne posjeduju, a mi braćo i sestre imamo čitav arsenal istine i to raznih kalibara… Nama je naša lijepa vjera islam zabranila zločin i mi nismo, niti možemo biti zločinci i kao muslimani ne posjedujemo taj zločinački kod…

Prošloga utorka je, prema pisanju medija „650 policijskih službenika i pripadnika svih sigurnosnih agencija u BiH, na području Gornje Maoče, Brčko, izvršilo akciju sa ciljem otkrivanja i krivičnog procesuiranja osoba osumnjičenih za krivična djela ugrožavanja teritorijalne cjeline Bosne i Hercegovine, napada na ustavni poredak BiH i izazivanje narodonosne, rasne ili vjerske mržnje, razdora i netrpeljivosti, te pronalaženja predmeta i tragova krivičnih djela važnih za krivični postupak. (Kakve li ironije, da su prijetnja teritorijalnom integritetu sedam ljudi, kojima bi se mogla udijeliti sadaka, zbog njihovog teškog materijalnog stanja, a nisu na bilo kakvim funkcijama, dok u isto vrijeme premijer Manjeg BH entiteta zagovara referendum i niko ga zvanično ne optužuje za ugrožavanje teritorijalnog integriteta zemlje i sve ono šta referendum povlači za sobom?!) Ova akcija najveća je zajednička policijska akcija u postdejtonskoj Bosni i Hercegovini i u njoj su sudjelovali službenici OSA BiH, te policijski službenici Granične policije, Službe za poslove sa strancima, Državne agencije za istrage i zaštitu, MUP-a RS, Policije Brčko distrikta BiH, Federalne uprave policije, Uprave policija kantonalnih ministarstava unutrašnjih poslova u FBiH, kao i predstavnici misije EUPM-a u BiH. Akcijom su koordinirali i rukovodili Zajednički štab policijskih agencija u okviru akcije „Svjetlost”, sa sjedištem u Brčkom, na čelu sa direktorom Federalne uprave policije, glavnim tužiocem Tužilaštva BiH i tužiocima Posebnog odjela za organizirani kriminal, privredni kriminal i korupciju Tužilaštva BiH.“
Ova „briljantno izvedena akcija“ u kojoj je u hapšenju svakog od sedam uhapšenih pojedinačno učestvovalo po 93 policajca i službenika, u Gornjoj Maoči u kojoj živi dvadesetak porodica je klasično zastrašivanje Bošnjaka i upozorenje da svi oni koji islamski žive mogu biti uhapšeni sa sličnim optužbama, a one su u vremenu opće borbe protiv „islamskog terorizma“ veoma teške.

Samo nekoliko kilometara odatle srpski ratni zločinci nesmetano šetaju i bave se biznisom, za razliku od stanovnika Maoče, koji su se bavili primitivnom zemljoradnjom i stočarstvom i tako prehranjivali svoje porodice. Federalna uprava policije je uhapšene okarakterisala kao „zločinačku organizaciju u okviru vehabijske zajednice…“

Po pisanju medija „zaplijenjeno je nekoliko lovačkih pušaka i ličnog naoružanja, čiji vlasnici posjeduju uredne dozvole, lovački noževi, kompjuteri, DVD, CD-ovi“ i slično nekonvencionalno naoružanje, koje muslimani eto ne smiju posjedovati. Zašto javno i precizno ne navedoše i ne prikazaše taj „veliki arsenal naoružanja“ pronađen u Maoči? Siguran sam da nebošnjaci u Bosni i Hercegovini imaju više oružja nego Bošnjaci metaka…

Plasirana je priča o Jordanskoj školi i planu i programu koji nije u skladu sa zakonom, da bi ta vijest bila opovrgnuta od strane direktora škole, koji tvrdi da Škola radi po planu i programu Tuzlanskog kantona, dok na drugim mjestima imamo pod jednim krovom dvije škole i td…

U cijeloj Istočnoj Hercegovini u školama manjeg bh entiteta imamo samo 4 djece, a zanemarljiv broj takve djece je i u Jugo-istočnoj Bosni i Srednjem Podrinju. Djeca u tim školama uče iskrivljenu historiju, u tim školama nivo njihova obrazovanja je ispod svakog minimuma, ona ne znaju da je glavni grad Bosne i Hercegovine Sarajevo i slično… Djeca u dijelu Federacije sa hrvatskom većinom se školuju po programu susjedne Hrvatske i to takođe zanemaruju odgovorne insticije. Ta djeca nemaju nacionalnu grupu predmeta, a odgovorna ministarstava na nivou Bosne i Hercegovine i Federacije Bosne i Hercegovine se apsolutno ne zanimaju za taj probelem, pa čak ne raspolažu sa ovim podacima.

Nije mi želja da branim uhapšene stanovnike Maoče, jer većinu njih i ne poznajem i nikada nisam bio u Maoči, ali kao hatib ove džamije hoću da ispunim svoj emanet i da kažem istinu.
Ne mogu, a da ne spomenem i člana „ekspertnog tima jugoistočne Evrope za borbu protiv terorizma i organiziranog kriminala“ Dževada G., koji prije akcije na Maoču na nekoliko dana, tačnije 26. januara 2010. godine za Politiku, u tekstu pod naslovom „Vojnici terorizma pod krovom džamija“, izjavljuje slijedeće: „Ono protiv čega se treba boriti i ukloniti ga kao najjače oružje jeste islam pretvoren u ideologiju, odnosno radikalnu islamizaciju koja se odvija u najmanje 10 odsto džamija u Bosni i Hercegovini. Gornja Maoča, koja važi za utočište vehabija, „samo je strašilo za ptice”, dok je džamija „Kralj Fahd” u Sarajevu „centar i mjesto gde se legitimno i legalno promoviše ideja koja je osnov terorizma”, i u koju domaće vlasti ne mogu ni zaviriti, jer uživa eksteritorijalni status. Islamskog terorizma nema bez islama, dakle bez jedne radikalne, nakaradne, razbojničke divizije islama. Ona je u tom smislu neodvojiva od islama. Morate razumjeti trendove u islamu da biste znali koja je to ciljna grupa proizvedena za buduće vojnike terorizma. Takve grupe proizvode se i to svakodnevno, u džamiji Kralj Fahd. Iz tog razloga Maoča je samo pipak koji treba pratiti, ali ona nije i najbitnija…”

Argument da je ova džamija Allahova, subhanehu ve te’ala, kuća i da je otvorena za sve je i taj što danas u ovoj džamiji pored većine dobrih mu’mina ima i onih koji su u nju došli i redovno dolaze po zadatku, obavještajnih i drugih službi, da potvrde teze samozvanog eksperta za terorizam. Ova džamija nije mjesto ekstremizma i terorizma, već je to džamija u kojoj se govori istina i u kojoj se muslimani uče vjeri, poštenju, hrabrosti i dostojanstvu, džamija u kojoj se vjernici uče toleranciji i suživotu, džamija u kojoj se prikuplja novac za rekonstrukciju 614 zločinačkom rukom porušenih džamija, džamija u kojoj se godinama redovno dobrovoljno daje krv, džamija u kojoj se pomaže socijalno ugroženim i bolesnim, muslimanima i nemuslimanima, džamija koja je jedan veliki biser u velikom bisernom nizu džamija u Bosni i Hercegovini, koje isijavaju dobrotom i poštenjem, uz uvažavanje činjenice da Allah upućuje koga hoće, a ostavlja u zabludi koga hoće, do određenog roka!

Braćo i sestre, budimo pokorni svome Gospodaru, budimo strpljivi i odvažni i ne dozvolimo da nas pokoleba bilo kakvo iskušenje ili nasilje!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nam pomogne da sačuvamo svjetlo islama, da nas učini od onih koji slijede sunnet Poslanikov, sallallahu ‘alejhi ve sellem, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i u Džennetu nas počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi! Amin!
Sarajevo: 21. safer 1431. god. po H.

Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
05. februar 2010. god.
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#20971

[b]VLAST – VELIKI EMANET
(ODGOVORNOST), NE PRIVILEGIJA[/b]

Braćo i sestre u islamu! Danas 28. safera 1431.H., 12. februara 2010. godine, uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć govorim na temu Vlast – veliki emanet (odgovornost), ne privilegija.
Odabrao sam upravo ovu temu u vremenu u kojem je više nego očigledna zloupotreba vlasti od velikog broja onih koji svjesno ili nesvjesno prelaze sve granice zakona i morala.
Vlast je braćo i sestre ogromna odgovornost i te odgovornosti su se plašile dobre generacije naših predaka. Zbog toga su oni izbjegavali prihvatanje odgovonih funkcija, jer je to emanet, koji treba ispuniti i valja za njega odgovarati.
Na početku hutbe podsjećam i sebe i vas na 58. ajet Sure En-Nisa’:
إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تُؤَدُّواْ الأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا وَإِذَا حَكَمْتُم بَيْنَ النَّاسِ أَن تَحْكُمُواْ بِالْعَدْلِ إِنَّ اللَّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُم بِهِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ سَمِيعًا بَصِيرًا
Allah vam naređuje da odgovorne službe onima koji su ih dostojni povjeravate i kada ljudima sudite da pravično sudite! Uistinu je divan Allahov savjet! – A Allah doista sve čuje i vidi.

Prema citiranom ajetu Allah, subhanehu ve te’ala, nam naređuje da odgovorne poslove povjeravamo samo onima koji su dostojni tih poslova i koji su svjesni te odgovornosti, a kada Allah, subhanehu ve te’ala, nešto naređuje, onda tu nema kompromisa. Zato nikada nemojmo podržati zulum (nasilje) u bilo kojem obliku, od bilo koga i prema bilo kome! Podršku dajimo samo onima koji su dostojni da nas predstavljaju i vode!
A kako su vlast doživljavali naši dobri preci, vidimo iz nekoliko poučnih situacija vezanih za Omera ibn El-Hattaba, radijallahu ‘anhu, drugog halifu Hulefair-rašidina (Pravednih halifa) i njegova unuka Omera ibn Abdul-Aziza, radijallahu ‘anhu, jednog od najvećih velikana i vladara ovog časnog ummeta, za kojeg neka ulema kaže da je bio 5. halifa Hulefair-rašidina.

Jednom je Omeru ibn El-Hattabu, radijallahu ‘anhu, neki čovjek rekao: „Boj se Allaha, Ibn El-Hattabe!“ Prisutnima je zbog tih riječi bilo neugodno, a Omer, radijallahu ’anhu, na to reče: „Pustite ga! Tako mi Allaha, neće biti dobra u vama sve dok ne budete ovako govorili, niti će biti dobra u nama sve dok ih ne budemo slušali!“

Omer ibn El-Hattab, radijallahu ‘anhu, bi sa minbera govorio: „Neka se Allah smiluje onome ko mi ukaže na moje mahane!“
Pored toga što je Omer, radijallahu ’anhu, bio veoma strog i principijelan kada je u pitanju vjera i njeni propisi, u isto vrijeme je bio veoma odgovoran i milostiv prema svima koji su to zaslužili. Kada bi stanovnici Medine pospali, Omer, radijallahu ’anhu, bi neprimijećeno izlazio iz svoje kuće, u potrazi za onima koji su slabi kako bi im pomogao, za onima koji su siromašni kako bi im udijelio sadaku ili za onima koji griješe kako bi ih opomenuo i savjet im uputio. Jedne noći dok je šetao medinskim ulicama, iz neke kuće začuo se dječiji plač. Približio se kućnim vratima, pokucao, nazvao selam i upitao: ”Allahova robinjo, zašto ti plaču djeca?” ”Plaču jer su gladna”, odgovori žena. Omer, radijallahu ’anhu, tada zaplaka i plačući se zaputi u Bejtu-l-mal (Državnu haznu), u kojoj je bilo imetka namijenjenog za milostinju. Veliku vreću je napunio brašnom i uz to uze masla, hurmi, odjeće i nešto kovanog novca. Potom reče svome slugi Eslemu: ”Natovari mi ovo na leđa!“ A Eslem reče: ”O halifo mu’mina, ja ću odnijeti vreću umjesto tebe!“ Omer, radijallahu ’anhu, energično odbi i reče: ”Ja ću za njih biti pitan na ahiretu”, pa uze vreću i zaputi se kući uplakane djece. Svojim rukama im je skuhao omak i svakom djetetu sipao hrane sve dok se nisu zasitili. Njegov sluga Eslem, pripovijedajući kako je Omer, radijallahu ’anhu, kuhao omak i puhao u vatru kako bi je rasplamsao, rekao je: ”Vidio sam kako dim izlazi iz vršaka njegove brade.”

Jedne prilike u Medinu je došao izaslanik Kisre, cara Perzije, te se počeo raspitivati gdje se nalazi halifin dvorac. Kada mu rekoše da on nema dvorca, izaslanik upita: ”Gdje je onda njegova kuća?” Nakon što su mu pokazali kuću od opeke oko koje, na veliko izaslanikovo čuđenje, nije bilo čuvara, a da ne govorimo specijalaca, video-nadzora, prislušnih uređaja, službi za borbu protiv terorizma, betonskih zidova, za nijansu manjih od onih Gazi.., on pokuca na vrata koja otvori Abdullah, sin Omerov, te ga obavijesti da njegov babo nije kod kuće i reče mu da ga potraži u džamiji ili nekoj od medinskih bašči. Pošto ga nisu našli u džamiji, potražiše ga u medinskim baščama i nađoše ga kako spava ispod jednog drveta. Bio je u skromnoj odjeći koja se izlizala od mnogog nošenja, a ispod glave je umjesto jastuka stavio svoju ruku, te je mirno spavao. Kisrin izaslanik se čudom čudio i samog sebe pitao da li je moguće da pred njim mirno spava Omer, vladar velike islamske države kojoj po snazi i moći tada u svijetu nje bilo ravne. Da li je ovo Omer koji je osvojio dunjaluk i koji važi za najmoćnijeg vladara tog doba? Izaslanik tada reče nekoliko riječi kojima iskaza svu mudrost Omerovog životnog uspjeha: ”Mudro i pravedno postupaš, pa zato mirno spavaš, Omere.” Ovako skromno živio je Omer, radijallahu ’anhu, koji da je htio, svoju kuću je mogao sagraditi od čistoga zlata i put od kuće do džamije svilom zastrti, a medinske zidove od skupocjenih materijala sazidati. Međutim, ništa od toga nije učinio, već se imanom i skromnošću ogrnuo i po tome sve do današnjeg dana upamćen ostao.

Jednom se Omer, radijallahu ’anhu, popeo na minber da održi hutbu pa mu se iz stomaka začulo krčanje, jer je bio gladan. Omer, radijallahu ’anhu, se tada obrati svome stomaku riječima: ”Krčao ti ili ne krčao, ja te neću napuniti sve dok se ne zasite gladna muslimanska djeca.”

Halifa Omer ibn Abdu-l-Aziz se nakon preuzimanja hilafeta, popeo na minber i održao muslimanima prigodan govor, u kojem je kazao: „O ljudi! Iskušan sam ovom stvari bez moga pitanja, moje želje za njom i bez dogovora s ostalim muslimanima. Ja odbacujem vašu prisegu datu meni, pa potražite nekoga drugog za svog halifu!”

Prisutni povikaše u jedan glas: „Mi smo tebe izabrali, vođo vjernika i zadovoljni smo tobom, pa prihvati se vođstva s Allahovim blagoslovom!” Omer nastavi: „Onda, znajte da nema vjerovjesnika poslije vašeg Vjerovjesnika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i da nema knjige nakon Knjige koja je njemu objavljena! Uistinu, ono što je Allah dozvolio, to ostaje dozvoljeno do Sudnjeg dana. Zaista, ja nisam sudija, već samo onaj koji sprovodi. Uistinu, ja nisam onaj koji uvodi novine, već sam onaj koji slijedi. Nikome se ne pokorava u griješenju prema Allahu, subhanehu ve te’ala. Doista, ja nisam najbolji od vas, već sam jedan od vas, s tim da mi je Allah odredio da nosim najveći teret. O ljudi! Ko se bude družio s nama, neka se druži radi pet stvari, a ako ne može radi njih, neka nam se onda ne primiče: 1) da nas upozna o potrebi onoga koji nije u stanju, da nas upozna sa svojom potrebom; 2) da nas svojim zalaganjem potpomogne u dobru; 3) da nas uputi na dobro kako bismo se poveli za njim; 4) da ne ogovara pred nama nikoga od muslimana i 5) da ne zalazi u stvari koje ga se ne tiču! Oporučujem vam bogobojaznost, jer je bogobojaznost iza svake stvari, dok ničega nema iza bogobojaznosti. Radite za svoj Ahiret! Doista, ko bude radio za svoj Ahiret, Allah će ga sačuvati dunjaluka! Popravite svoju unutrašnjost, Allah će popraviti vašu spoljašnjost! Često se sjećajte smrti i dobro se pripremite za nju prije nego li vam dođe! Doista, smrt prekida sve slasti. Doista, ovaj ummet nikada se nije razilazio oko svoga Gospodara, niti svoga Vjerovjesnika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, niti Knjige koja im je dostavljena, već su se razišli oko dinara i dirhema. Zaista neću dati nikome pravo koje ne zaslužuje, niti ću uskratiti nekome njegovo pravo!”

Zatim je povisivši glas kako bi ga svi ljudi čuli, rekao: „O ljudi! Ko se bude pokoravao Allahu i njemu je obavezno pokoravati se, dok onaj koji bude griješio prema Allahu, ni njemu se ne pokorava. Pokoravajte mi se sve dok se budem pokoravao Allahu, pa ukoliko budem nepokoran i vi se nemojte pokoravati meni! Ako oni koji su oko vas, iz naselja i gradova, budu se pokoravali meni kao što se i vi pokoravate, onda ću biti vaš vođa, ali ako prekinu prisegu i ja ću prestati biti vaš vođa.” Zatim je sišao s minbera.
Ovo su samo mali fragmenti iz života ove dvojice velikih halifa i lekcije za one koji su svjesni šta znači emanet vlasti.

Braćo i sestre, čuvajmo se preuzimanja emaneta, koji ne možemo ispuniti, izvršavajmo sve naše obaveze, natječimo se u dobru i pripremajmo se za Dan polaganja računa, kada će se gledati samo dobra djela!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nam pomogne da sačuvamo svjetlo islama, da nas učini od onih koji slijede sunnet Poslanikov, sallallahu ‘alejhi ve sellem, I izvršavaju preuzete obaveze, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i u Džennetu nas počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi! Amin!

Sarajevo: 28. safer 1431. god. po H.
Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
12. februar 2010. god.
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#20983

[b]VLAST – VELIKI EMANET
(ODGOVORNOST), NE PRIVILEGIJA[/b]

Braćo i sestre u islamu! Danas 28. safera 1431.H., 12. februara 2010. godine, uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć govorim na temu Vlast – veliki emanet (odgovornost), ne privilegija.
Odabrao sam upravo ovu temu u vremenu u kojem je više nego očigledna zloupotreba vlasti od velikog broja onih koji svjesno ili nesvjesno prelaze sve granice zakona i morala.
Vlast je braćo i sestre ogromna odgovornost i te odgovornosti su se plašile dobre generacije naših predaka. Zbog toga su oni izbjegavali prihvatanje odgovonih funkcija, jer je to emanet, koji treba ispuniti i valja za njega odgovarati.
Na početku hutbe podsjećam i sebe i vas na 58. ajet Sure En-Nisa’:
إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تُؤَدُّواْ الأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا وَإِذَا حَكَمْتُم بَيْنَ النَّاسِ أَن تَحْكُمُواْ بِالْعَدْلِ إِنَّ اللَّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُم بِهِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ سَمِيعًا بَصِيرًا
Allah vam naređuje da odgovorne službe onima koji su ih dostojni povjeravate i kada ljudima sudite da pravično sudite! Uistinu je divan Allahov savjet! – A Allah doista sve čuje i vidi.

Prema citiranom ajetu Allah, subhanehu ve te’ala, nam naređuje da odgovorne poslove povjeravamo samo onima koji su dostojni tih poslova i koji su svjesni te odgovornosti, a kada Allah, subhanehu ve te’ala, nešto naređuje, onda tu nema kompromisa. Zato nikada nemojmo podržati zulum (nasilje) u bilo kojem obliku, od bilo koga i prema bilo kome! Podršku dajimo samo onima koji su dostojni da nas predstavljaju i vode!
A kako su vlast doživljavali naši dobri preci, vidimo iz nekoliko poučnih situacija vezanih za Omera ibn El-Hattaba, radijallahu ‘anhu, drugog halifu Hulefair-rašidina (Pravednih halifa) i njegova unuka Omera ibn Abdul-Aziza, radijallahu ‘anhu, jednog od najvećih velikana i vladara ovog časnog ummeta, za kojeg neka ulema kaže da je bio 5. halifa Hulefair-rašidina.

Jednom je Omeru ibn El-Hattabu, radijallahu ‘anhu, neki čovjek rekao: „Boj se Allaha, Ibn El-Hattabe!“ Prisutnima je zbog tih riječi bilo neugodno, a Omer, radijallahu ’anhu, na to reče: „Pustite ga! Tako mi Allaha, neće biti dobra u vama sve dok ne budete ovako govorili, niti će biti dobra u nama sve dok ih ne budemo slušali!“

Omer ibn El-Hattab, radijallahu ‘anhu, bi sa minbera govorio: „Neka se Allah smiluje onome ko mi ukaže na moje mahane!“
Pored toga što je Omer, radijallahu ’anhu, bio veoma strog i principijelan kada je u pitanju vjera i njeni propisi, u isto vrijeme je bio veoma odgovoran i milostiv prema svima koji su to zaslužili. Kada bi stanovnici Medine pospali, Omer, radijallahu ’anhu, bi neprimijećeno izlazio iz svoje kuće, u potrazi za onima koji su slabi kako bi im pomogao, za onima koji su siromašni kako bi im udijelio sadaku ili za onima koji griješe kako bi ih opomenuo i savjet im uputio. Jedne noći dok je šetao medinskim ulicama, iz neke kuće začuo se dječiji plač. Približio se kućnim vratima, pokucao, nazvao selam i upitao: ”Allahova robinjo, zašto ti plaču djeca?” ”Plaču jer su gladna”, odgovori žena. Omer, radijallahu ’anhu, tada zaplaka i plačući se zaputi u Bejtu-l-mal (Državnu haznu), u kojoj je bilo imetka namijenjenog za milostinju. Veliku vreću je napunio brašnom i uz to uze masla, hurmi, odjeće i nešto kovanog novca. Potom reče svome slugi Eslemu: ”Natovari mi ovo na leđa!“ A Eslem reče: ”O halifo mu’mina, ja ću odnijeti vreću umjesto tebe!“ Omer, radijallahu ’anhu, energično odbi i reče: ”Ja ću za njih biti pitan na ahiretu”, pa uze vreću i zaputi se kući uplakane djece. Svojim rukama im je skuhao omak i svakom djetetu sipao hrane sve dok se nisu zasitili. Njegov sluga Eslem, pripovijedajući kako je Omer, radijallahu ’anhu, kuhao omak i puhao u vatru kako bi je rasplamsao, rekao je: ”Vidio sam kako dim izlazi iz vršaka njegove brade.”

Jedne prilike u Medinu je došao izaslanik Kisre, cara Perzije, te se počeo raspitivati gdje se nalazi halifin dvorac. Kada mu rekoše da on nema dvorca, izaslanik upita: ”Gdje je onda njegova kuća?” Nakon što su mu pokazali kuću od opeke oko koje, na veliko izaslanikovo čuđenje, nije bilo čuvara, a da ne govorimo specijalaca, video-nadzora, prislušnih uređaja, službi za borbu protiv terorizma, betonskih zidova, za nijansu manjih od onih Gazi.., on pokuca na vrata koja otvori Abdullah, sin Omerov, te ga obavijesti da njegov babo nije kod kuće i reče mu da ga potraži u džamiji ili nekoj od medinskih bašči. Pošto ga nisu našli u džamiji, potražiše ga u medinskim baščama i nađoše ga kako spava ispod jednog drveta. Bio je u skromnoj odjeći koja se izlizala od mnogog nošenja, a ispod glave je umjesto jastuka stavio svoju ruku, te je mirno spavao. Kisrin izaslanik se čudom čudio i samog sebe pitao da li je moguće da pred njim mirno spava Omer, vladar velike islamske države kojoj po snazi i moći tada u svijetu nje bilo ravne. Da li je ovo Omer koji je osvojio dunjaluk i koji važi za najmoćnijeg vladara tog doba? Izaslanik tada reče nekoliko riječi kojima iskaza svu mudrost Omerovog životnog uspjeha: ”Mudro i pravedno postupaš, pa zato mirno spavaš, Omere.” Ovako skromno živio je Omer, radijallahu ’anhu, koji da je htio, svoju kuću je mogao sagraditi od čistoga zlata i put od kuće do džamije svilom zastrti, a medinske zidove od skupocjenih materijala sazidati. Međutim, ništa od toga nije učinio, već se imanom i skromnošću ogrnuo i po tome sve do današnjeg dana upamćen ostao.

Jednom se Omer, radijallahu ’anhu, popeo na minber da održi hutbu pa mu se iz stomaka začulo krčanje, jer je bio gladan. Omer, radijallahu ’anhu, se tada obrati svome stomaku riječima: ”Krčao ti ili ne krčao, ja te neću napuniti sve dok se ne zasite gladna muslimanska djeca.”

Halifa Omer ibn Abdu-l-Aziz se nakon preuzimanja hilafeta, popeo na minber i održao muslimanima prigodan govor, u kojem je kazao: „O ljudi! Iskušan sam ovom stvari bez moga pitanja, moje želje za njom i bez dogovora s ostalim muslimanima. Ja odbacujem vašu prisegu datu meni, pa potražite nekoga drugog za svog halifu!”

Prisutni povikaše u jedan glas: „Mi smo tebe izabrali, vođo vjernika i zadovoljni smo tobom, pa prihvati se vođstva s Allahovim blagoslovom!” Omer nastavi: „Onda, znajte da nema vjerovjesnika poslije vašeg Vjerovjesnika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i da nema knjige nakon Knjige koja je njemu objavljena! Uistinu, ono što je Allah dozvolio, to ostaje dozvoljeno do Sudnjeg dana. Zaista, ja nisam sudija, već samo onaj koji sprovodi. Uistinu, ja nisam onaj koji uvodi novine, već sam onaj koji slijedi. Nikome se ne pokorava u griješenju prema Allahu, subhanehu ve te’ala. Doista, ja nisam najbolji od vas, već sam jedan od vas, s tim da mi je Allah odredio da nosim najveći teret. O ljudi! Ko se bude družio s nama, neka se druži radi pet stvari, a ako ne može radi njih, neka nam se onda ne primiče: 1) da nas upozna o potrebi onoga koji nije u stanju, da nas upozna sa svojom potrebom; 2) da nas svojim zalaganjem potpomogne u dobru; 3) da nas uputi na dobro kako bismo se poveli za njim; 4) da ne ogovara pred nama nikoga od muslimana i 5) da ne zalazi u stvari koje ga se ne tiču! Oporučujem vam bogobojaznost, jer je bogobojaznost iza svake stvari, dok ničega nema iza bogobojaznosti. Radite za svoj Ahiret! Doista, ko bude radio za svoj Ahiret, Allah će ga sačuvati dunjaluka! Popravite svoju unutrašnjost, Allah će popraviti vašu spoljašnjost! Često se sjećajte smrti i dobro se pripremite za nju prije nego li vam dođe! Doista, smrt prekida sve slasti. Doista, ovaj ummet nikada se nije razilazio oko svoga Gospodara, niti svoga Vjerovjesnika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, niti Knjige koja im je dostavljena, već su se razišli oko dinara i dirhema. Zaista neću dati nikome pravo koje ne zaslužuje, niti ću uskratiti nekome njegovo pravo!”

Zatim je povisivši glas kako bi ga svi ljudi čuli, rekao: „O ljudi! Ko se bude pokoravao Allahu i njemu je obavezno pokoravati se, dok onaj koji bude griješio prema Allahu, ni njemu se ne pokorava. Pokoravajte mi se sve dok se budem pokoravao Allahu, pa ukoliko budem nepokoran i vi se nemojte pokoravati meni! Ako oni koji su oko vas, iz naselja i gradova, budu se pokoravali meni kao što se i vi pokoravate, onda ću biti vaš vođa, ali ako prekinu prisegu i ja ću prestati biti vaš vođa.” Zatim je sišao s minbera.
Ovo su samo mali fragmenti iz života ove dvojice velikih halifa i lekcije za one koji su svjesni šta znači emanet vlasti.

Braćo i sestre, čuvajmo se preuzimanja emaneta, koji ne možemo ispuniti, izvršavajmo sve naše obaveze, natječimo se u dobru i pripremajmo se za Dan polaganja računa, kada će se gledati samo dobra djela!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nam pomogne da sačuvamo svjetlo islama, da nas učini od onih koji slijede sunnet Poslanikov, sallallahu ‘alejhi ve sellem, I izvršavaju preuzete obaveze, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i u Džennetu nas počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi! Amin!

Sarajevo: 28. safer 1431. god. po H.
Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
12. februar 2010. god.
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#21407

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِم
MUHAMMED, SALLALLAHU ‘ALEJHI VE SELLEM, – NAJLJEPŠI UZOR

Braćo i sestre u islamu! Danas 12. rebiu-l-evvela 1431.H., 26. februara 2010. godine, uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć govorim na temu Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem – najljepši uzor.

Želja mi je da inša-Allah u ovoj hutbi pobudim naše osjećaje i želju u pogledu slijeđenja sunneta našeg Poslanka, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kao najljepšeg uzora, kako bi na taj način zaslužili Allahovu, dželle še’nuhu, milost.
U Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, mu’mini (vjernici) imaju najljepši uzor, a njegova djela i riječi nikada nisu dolazila u kontradikciju. U tom pogledu kaže Allah, dželle še’nuhu, u 21. ajetu Sure Al-Ahzab:
لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا
Vi u Allahovu Poslaniku imate nejljepši uzor, za onoga koji se nada Allahovoj milosti i nagradi na onom svijetu i koji često Allaha spominje.

Prema tome, oni koji žude za susretom sa svojim Gospodarem i koji se raduju Sudnjem danu i koji mnogo spominju Allaha, dželle še’nuhu, slijede sunnet Allahova Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i to je jedan od načina postizanja Allahovog, subhanehu ve te’ala, zadovoljstva, a šta bi to trebalo da nam bude preče od toga i šta je uostalom smisao našeg života?! Da li i mi slijedimo sunnet Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i da li se nadamo Allahovoj, subhanehu ve te’ala, milosti i nagradi? Kako smo uredili naše živote i da li je islam naš put ili smo sebi uzeli druge puteve za smisao života na dunjaluku?

Zašto se oni koji slijede sunnet u vremenu u kojem živimo, osporavaju i žele se prikazati kao, zaostali tradicionalisti ili tvrdokorni fundamentalisti? Zašto ne uzimamo pouke iz vremenskih nepogoda koje sve više i češće zahvataju razne dijelove svijeta? Hoćemo li se promijeniti i približiti svome Gospodaru i provoditi svoj život u pokornosti Njemu? Zar svojim ponašanjem ne izazivamo Allahovu, subhanehu ve te’ala, srdžbu i ne približavamo se džehennemoskoj provaliji? Zar ne preživljavamo predznake Sudnjeg dana u svojim kućama, komšiluku, poslu itd.?

Ima li harama koji u Bosni i Hercegovini nije našao sebi pogodno tlo i ima li koji od njih da ga Bošnjaci nisu kušali? Narod koji je najprostije rečeno, izmasakriran se ponaša kao da su mu svi problemi riješeni i kao da se i dalje ne vodi bitka za puki opstanak?!

Allah, dželle še’nuhu, u posljednja dva ajeta Sure Et-Tevbe, govori o nekim od osobina našeg Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, pa kaže:
لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ(128) فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِي اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ(129)
Došao vam je Poslanik, jedan od vas, teško mu je što ćete na muke udarati, jedva čeka da pravim putem pođete, a prema vjernicima je blag i milostiv.(128) A ako oni glave okrenu, ti reci: “Meni je dovoljan Allah, nema boga osim Njega; samo se uzdam u Njega, On je Gospodar svemira velikog.(129)

Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, su teško padale nevolje koje su snalazile njegove ashabe i ummet i od srca je želio da što prije prihvate put islama. Bio je vrlo blag i milostiv prema svojim ashabima i na taj način je plijenio srca ljudi, koji bi da je bio prema njima grub, od njega se razbježali, kao što Allah, dželle še’nuhu, o tome govori u 159. ajetu Sure Ali Imran.
فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنْ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ
Samo Allahovom mološću ti si blag prema njima; a da si osoran i grub, razbježali bi se od tebe. Zato im praštaj i moli da im bude oprošteno i dogovaraj se s’ njima! A kada se odlučiš, onda se pouzdaj u Allaha, jer Allah zaista voli one koji se uzdaju u Njega!

Napuštanje islama i udovoljavanje svojim prohtjevima, nije moglo naškoditi niti Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, niti ummetu, jer se Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, oslanjao isključivo na Allaha, dželle še’nuhu, koji upravlja velikim Svemirom. Ničije odmetanje od islama neće naškoditi islamu, nego samo dotičnom odmetniku, koji će na dunjaluku doživiti poniženje, a na ahiretu bolnu kaznu u džehennemskoj vatri.

Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, za razliku od ostalih Allahovih poslanika je bio počašćen sa pet stvari, o kojima on u hadisu koji prenosi Džabir ibn Abdullah kaže:
عن جَابِرِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “أُعْطِيتُ خَمْسًا لَمْ يُعْطَهُنَّ أَحَدٌ قَبْلِي: نُصِرْتُ بِالرُّعْبِ مَسِيرَةَ شَهْرٍ وَجُعِلَتْ لِيَ الْأَرْضُ مَسْجِدًا وَطَهُورًا فَأَيُّمَا رَجُلٍ مِنْ أُمَّتِي أَدْرَكَتْهُ الصَّلَاةُ فَلْيُصَلِّ وَأُحِلَّتْ لِيَ الْمَغَانِمُ وَلَمْ تَحِلَّ لِأَحَدٍ قَبْلِي وَأُعْطِيتُ الشَّفَاعَةَ وَكَانَ النَّبِيُّ يُبْعَثُ إِلَى قَوْمِهِ خَاصَّةً وَبُعِثْتُ إِلَى النَّاسِ عَامَّة.” (بخارى)
Prenosi Džabir ibn Abdullah da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Dato mi je pet stvari, koje nisu date nikome prije mene: Potpomognut sam strahom (neprijatelja od mene) na udaljenosti mjesec (hoda), Zemlja mi je data mjestom za sedždu i čistom, pa gdje god nekog čovjeka od moga ummeta zadesi namaz neka klanja, dozvoljen mi je ratni plijen koji nije bio dozvoljen nikome (od poslanika) prije mene, dat mi je šefa’at (mogućnost zalaganja za vjernike) i svi poslanici su slati samo svome narodu, a ja sam poslat svim ljudima!” (Buharija)

Ovih pet stvari je počast za Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, ali i za ummet. Neprijatelji islama su se njega bojali na udaljenosti mjesec hoda, jer je bio potpomognut sa ulijevanjem straha u njihova srca. I njegovi ashabi, kao i časni i dosljedni sljedbenici njegova sunneta su ulijevali strah u neprijateljska srca na velikim udaljenostima i to je trajalo sve dok muslimani nisu uzeli sebi za Gospodara nekoga drugog mimo Allaha, dok nisu počeli slijediti negoga drugog mimo Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i dok nisu uzeli sebi za kiblu nešto drugo mimo Ka’be.

Allahovu Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i ummetu je učinjena Zemlja čistom za klanjanje, tako da mu’mini ma gdje da se zadese moraju izvršiti obavezu namaza. Prema tome, namaz označava stalnu vezu roba sa Gospodarem i ta se veza ne smije prekinuti, jer prekidanjem te veze musliman gubi orjentaciju i ruši svoju građevinu islama.

Jedna od počasti koja je data Muhammedu, sallallahu ‘alejhi ve sellem, je i ta da kao jedan od dunjalučkih plodova džihada bude i ratni plijen, čiju podjelu je odredio Kur’an i oko čega se ne može raspravljati.

Šefa’atom je odlikovan naš Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i njegov ummet će biti počašćen time što će se on za njih zauzimati na Sudnjem danu, kao i što poslanička misija cijelom čovječanstvu takođe spada u jednu od odlika Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u odnosu na druge poslanike.
Braćo i sestre, slijedimo sunnet našeg Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, volimo ga istinskom ljubavlju, žudimo za njegovim šefa’atom i nemojmo ga se sjećati samo za 12. rebiu-l-evvel, za koji se vezujeu njegovo rođenje i smrt!
Gospodaru, pomozi nam da sačuvamo svjetlo islama, učini nas od onih čiji je uzor Muahaammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, sačuvaj nas iskušenja, koja ne možemo podnijeti, uputi našu omladinu, oprosti nam grijehe, budi nam milostiv na Sudnjem danu i uvedi nas u džennete u društvu poslanika, šehida i dorbih ljudi!

Sarajevo: 12. rebiul-l-evvel 1431.H. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
26. februar 2010. g. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#21732

VOLIMO TE POSLANIČE

Braćo i sestre u islamu, danas 19. rebiu-l-evvela 1431.H., 05. marta 2010. godine, hutbu sam naslovio sa Volimo te Poslaniče.

Govorimo na pomenutu temu u vrijeme novih očiglednih ponižavanja Bošnjaka, izraženih i kroz hapšenje Ejupa Ganića, bivšeg člana Predsjedništva Republike Bosne i Hercegovine i to: a) na Dan nezavisnosti Bosne i Hercegovine; b) na dan početka izjašnjenja ratnog zločinca Karadžića o krivici i c) hapšenja koje se odigralo u Velikoj Britaniji. U slučaju hapšenja Ejupa Ganića, te najavljenih još 400 optužnica od strane Tužilaštva Srbije, zakazali su instrumenti vlasti, ako ih još uvijek imamo ili ako bar znamo šta bi oni trebali da znače i zakazali smo i mi građani Bosne i Hercegovine, koji nemamo snage i volje da se masovnim demonstracijama odupremo izjednačavanju dželata i žrtve i agresora i patriota. Nekoliko desetina demonstranata, uglavnom studenata, prije dva dana, pred kućom dr. Ganića, pokazuje nivo naše svijesti i osjećaja za širu zajednicu. Kada ćemo nešto konkretno uraditi, a da ne budemo samo od onih koji konstatuju stanje? Gdje je kraj našoj naivnosti i spremnosti na praštanje? Gdje su naši autoriteti, vladine i nevladine organizacije? Krv šehida nas preklinje, suze majki nas obavezuju, jecaji jetima nas podsjećaju, da je za ovu zemlju plaćena velika cijena i da niko, ama baš niko nema pravo da ovu zemlju uništava i da se nemarno odnosi prema svojim obavezama.

Ljubav prema Allahu, subhanehu ve te’ala, te ljubav prema Muhammedu, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kao i džihad na Allahovu, subhanehu ve te’ala, putu, vjernicima moraju biti preči od svega drugog, kao što stoji u 24. ajetu Sure Et-Tewbe:
قُلْ إِنْ كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنْ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ
Reci: “Ako su vam: očevi vaši, sinovi vaši, braća vaša, žene vaše, rod vaš, imanja vaša koja ste stekli, trgovačka roba za koju strahujete da neće prođe imati i kuće vaše u kojima se prijatno osjećate – miliji od Allaha i Njegova Poslanika i od borbe na Njegovu putu, onda pričekajte dok Allah Svoju odluku ne donese! A Allah griješnicima neće ukazati na pravi put!“
Braćo i sestre, ako nam je draže osmoro, pomenuto u citiranom ajetu: roditelji, djeca, braća, supruge, rodbina, imanja, trgovačka roba i kuće; na nama je da sačekamo Allahovu, subhanehu ve te’ala, odredbu?! Ako bi ja i ti brate i sestro, upitali sebe ko nam je na prvom mjestu, dobili bi mnogi od nas poražavajući odgovor koji podrazumijeva, iščekivanje Allahove, dželle še’nuhu, odredbe, jer smo naše živote uredili, ne prema Kur’anu i sunnetu, nego prema svojim prohtjevima i željama.
Dokle ćemo biti sluge sebi i svojim strastima, na račun robovanja Allahu, subhanehu ve te’ela? Kada ćemo svoje prioritete poredati onako, kako to od nas traži ovaj Kur’anski ajet ili ćemo i dalje biti robovi dunjaluka?

Vjernicima je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, preči od njih samih sebi, kao što stoji u 6. ajetu Sure Al-Ahzab:
النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ…”
Vjerovjesnik je preči vjernicima nego oni sami sebi…
Islam je vjera sredine i on smješta ljudski život u jednu normalnu putanju. Islam ne zapostavlja dunjaluk na račun ahireta, niti obrnuto. U islamu se znaju prioriteti i ne smije se šteta činiti, na račun drugog. Zbog toga je obaveza svakog muslimana da ukazuje na istinu i da u svemu nađe mjeru. Islam nije vjera, koja je smještena samo u džamije i oni koji tako smatraju, imaju pogrešno razumijevanje islama, jer je on toliko snažan i velik, da se ne može smjestiti na uzak prostor i on obuhvata kompletan ljudski život, na obadva svijeta. On mora da obuhvati širu i užu zajednicu i on nije opterećenje za one koji ga ispravno razumiju. Islam nadilazi sve to i pruža mogućnost čovjeku da bude čovjek i da osigura svoje pravo, ali i pravo drugih. Zbog toga budimo dosljedni nosioci islama i ukazujmo drugima na istinu, jer je to naša obaveza. Ukazujmo na to riječju i djelom i budimo ponosni što nas je Milostivi Gospodar počastio islamom u vrijeme kada čovječanstvo pati od mnogobrojnih zala.

Ljubav prema Muhammedu, sallallahu ‘alejhi ve sellem, mora da bude veća i od ljubavi prema samom sebi, kao što stoji u slijedećoj predaji
عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ هِشَامٍ قَالَ: كُنَّا مَعَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَهُوَ آخِذٌ بِيَدِ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ، فَقَالَ لَهُ عُمَرُ: يَا رَسُولَ اللِه! لَأَنْتَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ إِلاَّ مِنْ نَفْسِي! فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “لَا، وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ حَتَّى أَكُونَ أَحَبَّ إِلَيْكَ مِنْ نَفْسِكَ». فَقَالَ لَهُ عُمَرُ: فَإِنَّهُ الْآنَ وَاللهِِ لَأَنْتََ أَحَبَّ إِلَيَّّ مِنْ نَفْسِي، فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “الآنَ يَا عُمَرُ (بخاري)
Prenosi Abdullah ibn Hišam: “Bili smo kod Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kada je uzeo za ruku Omera bin Hattaba, pa mu je Omer rekao: “Allahov Poslaniče, draži si mi od svega, sem od mene samoga.” Pa je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Ne, tako mi Onoga u Čijoj je ruci moj život, sve dok ti ne budem draži od samog sebe!” Pa mu je Omer, radijallahu ‘anhu, rekao: “Sada si mi draži od samog mene!” Pa je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Sada, Omere!” (Buharija)

U drugoj predaji stoji:
عَنْ أَنَسٍ رَضِىَ اللهُ عَنْهُ، أَنَّ رَجُلاً سَأَلَ النَبِىَّ صَلَّى اللَهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ: “مَتَى السَّاعَةُ، يَا رَسُولَ اللهِ؟” قَالَ: “وَ مَا أَعْدَدْتَ لَهَا؟” قَالَ: “مَا أَعْدَدْتُ لَهَا مِنْ كَثِيرِ الصَّلاَةِ وَ لَا صَوْمٍ وَ لاَ صَدَقَةٍ، وَ َلِكِّنى أُحِبُّ اللهَ وَ َرسُولَهُ.” قَالَ: “أَنْتَ مَعَ مَنْ أَحْبَبْتَ!” (بخارى)
Prenosi Enes, radijallahu ‘anhu, da je jedan čovjek pitao Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem: “Kada će Sudnji dan, o Allahov Poslaniče?” Rekao je (Poslanik): “Šta si za njega pripremio?” Rekao je: “Nisam pripremio, niti mnogo namaza, niti posta, niti sadake, ali ja volim Allaha i Poslanika.” Rekao je (Poslanik): “Ti ćeš biti sa onima koje voliš.” (Buharija)

Slast imana neće okusiti oni koji ne budu posjedovali troje, o čemu govori slijedeći hadis:
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ ثَلَاثٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ وَجَدَ حَلَاوَةَ الْإِيمَانِ أَنْ يَكُونَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِمَّا سِوَاهُمَا وَأَنْ يُحِبَّ الْمَرْءَ لَا يُحِبُّهُ إِلَّا لِلَّهِ وَأَنْ يَكْرَهَ أَنْ يَعُودَ فِي الْكُفْرِ كَمَا يَكْرَهُ أَنْ يُقْذَفَ فِي النَّارِ.” (بخاري)
Prenosi Enes ibn Malik, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallhu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Kod koga budu tri svojstva, osjetiće slast imana: Da mu Allah i Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, budu draži od svega mimo njih, da voli nekoga samo u Allahovo ime i da mrzi povratak u nevjerstvo, kao što mu je odvratno da bude bačen u vatru!” (Buharija)

Zapitajmo se, da li posjedujemo troje pomenuto u hadisu, te da li u nama ima slasti imana ili islam poimamo kao dio naše tradicije i ponekad sredstvo kojim se vješto koristimo ili plašt iza kojeg se krijemo!?

Obaveza je vjernika da na Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, donose salavat, jer salavat na njega donose, Allah i meleki. Nakon spominjanja Poslanikova, sallallahu ‘alejhi ve sellem, imena, na nama je da donesemo salavat na njega.
Allah, dželle še’nuhu, u 56. ajetu Sure Al-Ahzab kaže:
إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا
Allah i meleki Njegovi donose salavat na Vjerovjesnika. O vjernici, donosite i vi salavat na njega i šaljite mu selam!
A u hadisu koji bilježi imam Muslim stoji:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “مَنْ صَلَّى عَلَيَّ وَاحِدَةً صَلَّى اللهُ بِهَا عَلَيْهِ عَشْرًا” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Ko na mene donese jedan salavat, na njega Allah donese deset salavata.” (Muslim)
Ko od nas ne želi da na njega njegov Gospodar donese deset salavata, za salavat koji donosimo na našeg Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem? Zato se natječimo u donošenju salavata na Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem, koji je poslat kao milost čovječanstvu?

Braćo i sestre, volimo našeg Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, istinskom ljubavlju i natječimo se u slijeđenju njegova sunneta!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da nas učini od onih koji se samo Njega boje i Njemu robuju, da nam podari iskrenu ljubav prema Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sekkem, da nas sačuva iskušenja koja nećemo moći podnijeti, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas u džennetu počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
Sarajevo: 19. rebiu-l-evvel 1431.H.
Hutba: Džamija «Kralj Fahd»
05. mart 2010.god.
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ!

[Mustafa]

#21747

VOLIMO TE POSLANIČE

Braćo i sestre u islamu, danas 19. rebiu-l-evvela 1431.H., 05. marta 2010. godine, hutbu sam naslovio sa Volimo te Poslaniče.

Govorimo na pomenutu temu u vrijeme novih očiglednih ponižavanja Bošnjaka, izraženih i kroz hapšenje Ejupa Ganića, bivšeg člana Predsjedništva Republike Bosne i Hercegovine i to: a) na Dan nezavisnosti Bosne i Hercegovine; b) na dan početka izjašnjenja ratnog zločinca Karadžića o krivici i c) hapšenja koje se odigralo u Velikoj Britaniji. U slučaju hapšenja Ejupa Ganića, te najavljenih još 400 optužnica od strane Tužilaštva Srbije, zakazali su instrumenti vlasti, ako ih još uvijek imamo ili ako bar znamo šta bi oni trebali da znače i zakazali smo i mi građani Bosne i Hercegovine, koji nemamo snage i volje da se masovnim demonstracijama odupremo izjednačavanju dželata i žrtve i agresora i patriota. Nekoliko desetina demonstranata, uglavnom studenata, prije dva dana, pred kućom dr. Ganića, pokazuje nivo naše svijesti i osjećaja za širu zajednicu. Kada ćemo nešto konkretno uraditi, a da ne budemo samo od onih koji konstatuju stanje? Gdje je kraj našoj naivnosti i spremnosti na praštanje? Gdje su naši autoriteti, vladine i nevladine organizacije? Krv šehida nas preklinje, suze majki nas obavezuju, jecaji jetima nas podsjećaju, da je za ovu zemlju plaćena velika cijena i da niko, ama baš niko nema pravo da ovu zemlju uništava i da se nemarno odnosi prema svojim obavezama.

Ljubav prema Allahu, subhanehu ve te’ala, te ljubav prema Muhammedu, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kao i džihad na Allahovu, subhanehu ve te’ala, putu, vjernicima moraju biti preči od svega drugog, kao što stoji u 24. ajetu Sure Et-Tewbe:
قُلْ إِنْ كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنْ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ
Reci: “Ako su vam: očevi vaši, sinovi vaši, braća vaša, žene vaše, rod vaš, imanja vaša koja ste stekli, trgovačka roba za koju strahujete da neće prođe imati i kuće vaše u kojima se prijatno osjećate – miliji od Allaha i Njegova Poslanika i od borbe na Njegovu putu, onda pričekajte dok Allah Svoju odluku ne donese! A Allah griješnicima neće ukazati na pravi put!“
Braćo i sestre, ako nam je draže osmoro, pomenuto u citiranom ajetu: roditelji, djeca, braća, supruge, rodbina, imanja, trgovačka roba i kuće; na nama je da sačekamo Allahovu, subhanehu ve te’ala, odredbu?! Ako bi ja i ti brate i sestro, upitali sebe ko nam je na prvom mjestu, dobili bi mnogi od nas poražavajući odgovor koji podrazumijeva, iščekivanje Allahove, dželle še’nuhu, odredbe, jer smo naše živote uredili, ne prema Kur’anu i sunnetu, nego prema svojim prohtjevima i željama.
Dokle ćemo biti sluge sebi i svojim strastima, na račun robovanja Allahu, subhanehu ve te’ela? Kada ćemo svoje prioritete poredati onako, kako to od nas traži ovaj Kur’anski ajet ili ćemo i dalje biti robovi dunjaluka?

Vjernicima je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, preči od njih samih sebi, kao što stoji u 6. ajetu Sure Al-Ahzab:
النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ…”
Vjerovjesnik je preči vjernicima nego oni sami sebi…
Islam je vjera sredine i on smješta ljudski život u jednu normalnu putanju. Islam ne zapostavlja dunjaluk na račun ahireta, niti obrnuto. U islamu se znaju prioriteti i ne smije se šteta činiti, na račun drugog. Zbog toga je obaveza svakog muslimana da ukazuje na istinu i da u svemu nađe mjeru. Islam nije vjera, koja je smještena samo u džamije i oni koji tako smatraju, imaju pogrešno razumijevanje islama, jer je on toliko snažan i velik, da se ne može smjestiti na uzak prostor i on obuhvata kompletan ljudski život, na obadva svijeta. On mora da obuhvati širu i užu zajednicu i on nije opterećenje za one koji ga ispravno razumiju. Islam nadilazi sve to i pruža mogućnost čovjeku da bude čovjek i da osigura svoje pravo, ali i pravo drugih. Zbog toga budimo dosljedni nosioci islama i ukazujmo drugima na istinu, jer je to naša obaveza. Ukazujmo na to riječju i djelom i budimo ponosni što nas je Milostivi Gospodar počastio islamom u vrijeme kada čovječanstvo pati od mnogobrojnih zala.

Ljubav prema Muhammedu, sallallahu ‘alejhi ve sellem, mora da bude veća i od ljubavi prema samom sebi, kao što stoji u slijedećoj predaji
عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ هِشَامٍ قَالَ: كُنَّا مَعَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَهُوَ آخِذٌ بِيَدِ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ، فَقَالَ لَهُ عُمَرُ: يَا رَسُولَ اللِه! لَأَنْتَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ إِلاَّ مِنْ نَفْسِي! فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “لَا، وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ حَتَّى أَكُونَ أَحَبَّ إِلَيْكَ مِنْ نَفْسِكَ». فَقَالَ لَهُ عُمَرُ: فَإِنَّهُ الْآنَ وَاللهِِ لَأَنْتََ أَحَبَّ إِلَيَّّ مِنْ نَفْسِي، فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “الآنَ يَا عُمَرُ (بخاري)
Prenosi Abdullah ibn Hišam: “Bili smo kod Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kada je uzeo za ruku Omera bin Hattaba, pa mu je Omer rekao: “Allahov Poslaniče, draži si mi od svega, sem od mene samoga.” Pa je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Ne, tako mi Onoga u Čijoj je ruci moj život, sve dok ti ne budem draži od samog sebe!” Pa mu je Omer, radijallahu ‘anhu, rekao: “Sada si mi draži od samog mene!” Pa je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Sada, Omere!” (Buharija)

U drugoj predaji stoji:
عَنْ أَنَسٍ رَضِىَ اللهُ عَنْهُ، أَنَّ رَجُلاً سَأَلَ النَبِىَّ صَلَّى اللَهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ: “مَتَى السَّاعَةُ، يَا رَسُولَ اللهِ؟” قَالَ: “وَ مَا أَعْدَدْتَ لَهَا؟” قَالَ: “مَا أَعْدَدْتُ لَهَا مِنْ كَثِيرِ الصَّلاَةِ وَ لَا صَوْمٍ وَ لاَ صَدَقَةٍ، وَ َلِكِّنى أُحِبُّ اللهَ وَ َرسُولَهُ.” قَالَ: “أَنْتَ مَعَ مَنْ أَحْبَبْتَ!” (بخارى)
Prenosi Enes, radijallahu ‘anhu, da je jedan čovjek pitao Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem: “Kada će Sudnji dan, o Allahov Poslaniče?” Rekao je (Poslanik): “Šta si za njega pripremio?” Rekao je: “Nisam pripremio, niti mnogo namaza, niti posta, niti sadake, ali ja volim Allaha i Poslanika.” Rekao je (Poslanik): “Ti ćeš biti sa onima koje voliš.” (Buharija)

Slast imana neće okusiti oni koji ne budu posjedovali troje, o čemu govori slijedeći hadis:
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ ثَلَاثٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ وَجَدَ حَلَاوَةَ الْإِيمَانِ أَنْ يَكُونَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِمَّا سِوَاهُمَا وَأَنْ يُحِبَّ الْمَرْءَ لَا يُحِبُّهُ إِلَّا لِلَّهِ وَأَنْ يَكْرَهَ أَنْ يَعُودَ فِي الْكُفْرِ كَمَا يَكْرَهُ أَنْ يُقْذَفَ فِي النَّارِ.” (بخاري)
Prenosi Enes ibn Malik, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallhu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Kod koga budu tri svojstva, osjetiće slast imana: Da mu Allah i Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, budu draži od svega mimo njih, da voli nekoga samo u Allahovo ime i da mrzi povratak u nevjerstvo, kao što mu je odvratno da bude bačen u vatru!” (Buharija)

Zapitajmo se, da li posjedujemo troje pomenuto u hadisu, te da li u nama ima slasti imana ili islam poimamo kao dio naše tradicije i ponekad sredstvo kojim se vješto koristimo ili plašt iza kojeg se krijemo!?

Obaveza je vjernika da na Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, donose salavat, jer salavat na njega donose, Allah i meleki. Nakon spominjanja Poslanikova, sallallahu ‘alejhi ve sellem, imena, na nama je da donesemo salavat na njega.
Allah, dželle še’nuhu, u 56. ajetu Sure Al-Ahzab kaže:
إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا
Allah i meleki Njegovi donose salavat na Vjerovjesnika. O vjernici, donosite i vi salavat na njega i šaljite mu selam!
A u hadisu koji bilježi imam Muslim stoji:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “مَنْ صَلَّى عَلَيَّ وَاحِدَةً صَلَّى اللهُ بِهَا عَلَيْهِ عَشْرًا” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Ko na mene donese jedan salavat, na njega Allah donese deset salavata.” (Muslim)
Ko od nas ne želi da na njega njegov Gospodar donese deset salavata, za salavat koji donosimo na našeg Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem? Zato se natječimo u donošenju salavata na Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem, koji je poslat kao milost čovječanstvu?

Braćo i sestre, volimo našeg Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, istinskom ljubavlju i natječimo se u slijeđenju njegova sunneta!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da nas učini od onih koji se samo Njega boje i Njemu robuju, da nam podari iskrenu ljubav prema Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sekkem, da nas sačuva iskušenja koja nećemo moći podnijeti, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas u džennetu počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
Sarajevo: 19. rebiu-l-evvel 1431.H.
Hutba: Džamija «Kralj Fahd»
05. mart 2010.god.
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ!

[Mustafa]

#22133

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِمِ

[b]SLIJEĐENJE SUNNETA, POSLANIKA,
SALLALLAHU ‘ALEJHI VE SELLEM[/b]

Braćo i sestre u islamu! Danas 26. rebiu-l-evvela 1431.H, 12. marta 2010. godine, hutbu sam naslovio sa Slijeđenje sunneta Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem.

Govorim na pomenutu temu u posljednjoj hutbi mjeseca rebiu-l-evvela 1431.H.i u vrijeme u kojem se osjeća sve izraženija potreba za vraćanjem sunnetu Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem, jer je udaljavanje od njegova puta kroz historiju donosilo nazadovanje ili stagnaciju ummeta.
Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, je poslat ljudima kao: svjedok, donosioc radosne vijesti, opominjač, onaj koji poziva Allahu, dželle še’nuhu, i svjetiljka koja sija, što potvrđuju ajeti od 45. – 47 Sure El-Ahzab:
يَاأَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا(45) وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِيرًا(46) وَبَشِّرْ الْمُؤْمِنِينَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنْ اللَّهِ فَضْلًا كَبِيرًا (47)
O Vjerovjesniče, Mi smo te poslali kao svjedoka, kao donosioca radosnih vijesti i kao Poslanika koji opominje,(45) da – po Njegovu naređenju – pozivaš Allahu i kao svjetiljku koja sija.(46) “I obraduj vjernike da će Allah na njih veliku blagodat prosuti.(47)

Imam Ahmed prenosi od Ataa ibn Jasira: “Sreo sam Abdullaha ibn Amra ibn El-Asa, radijallahu ‘anhu, i rekao mu: «Prenesi mi opis Allahovog Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u Tevratu!» Pa mi je odgovorio: «Da, tako mi Allaha, opisan je u Tevratu nekim od svojstava iz Kur’ana: “O Vjerovjesniče, Mi smo te poslali kao svjedoka i kao donosioca radosnih vijesti i kao poslanika koji opominje”, kao sugurnost “nepismenima” (Arapima tadašnjeg doba), ti si Moj rob i Poslanik. Nazvah te onim koji se oslanja na Allaha. Nije grub ni osoran, niti podiže glas po trgovima, na loše ne uzvraća lošim, već preko toga prelazi i prašta. Allah ga neće usmrtiti dok ne popravi njime zabludjeli narod da izjave da nema boga osim Allaha i time otvori slijepe oči, gluhe uši i okorjela srca.” (Buharija)

Ibn Ebi Hatim prenosi od Ibn Abbasa, radijallahu ‘anhu: “Nakon što je objavljeno: «O Vjerovjesniče, Mi smo te poslali kao svjedoka i kao donosioca radosnih vijesti i kao poslanika koji opominje» – a on je već bio naredio Aliji i Muazu, radijallahu ‘anhuma, da idu u Jemen – rekao im je:
“يَسِّرُوا وَلاَ تُعَسِّرُوا وَبَشِّرُوا وَلاَ تُنَفِّرُوا” فَإِنَّهُ قَدْ أُنْزِلَ إِلَيَّ:
«Idite i obveseljavajte, a ne izazivajte odvratnost i odbojnost, olakšavajte, a ne otežavajte, jer mi je objavljeno: «O Vjerovjesniče, Mi smo te poslali kao svjedoka i kao donosioca radosnih vijesti i kao poslanika koji opominje».
Ibn Kesir tumači citirane ajete na slijedeći način: “Riječi Uzvišenog: “svjedoka”, tj. koji svjedoči o Allahovoj jednoći i o tome da nema boga osim Njega i kao svjedoka ljudima o njihovim djelima na Sudnjem danu. A riječi Uzvišenog: “i kao donosioca radosnih vijesti i kao poslanika koji opominje”, tj. obveselitelja vjernika obilnom nagradom, a opominjatelja nevjernika neizbježnom kaznom. Riječi Uzvišenog: “da – po Njegovom naređenju – pozivaš Allahu”, tj. da stvorenja pozivaš da robuju svome Gospodaru po Njegovom naređenju koje ti je uputio, “i kao svjetiljku koja sija”, tj. Istina sa kojom si došao poput je Sunca u njegovom blještavilu i svjetlosti i samo Ga prkosnik može zanijekati.»

Za razliku od drugih poslanika, Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, je imao misiju koja nije ograničena na određeno vrijeme i jednu etničku skupinu, već se njegovim poslanstvom otvaraju novi vidici pred čovječanstvo i poslanička zadaća dobija posebnu dimenziju. Taj teški i odgovorni zadatak, Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, zajedno sa ashabima ispunjava i širi islam koji predstavlja nepresušan izvor za sve one koji se žele napojiti sa čistog izvora.

Oni koji hoće da ih zavoli njihov Gospodar i da im budu oprošteni grijesi, dužni su slijediti Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kao što Allah, dželle še’nuhu, kaže u31. i 32. ajetu Sure Ali Imran:
قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمْ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ(31) قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْكَاافِرِينَ(32)
Reci: “Ako Allaha volite, mene slijedite i vas će Allah voljeti i grijehe vam oprostiti!” – a Allah prašta i samilostan je.”(31) “Reci: “Pokoravajte se Allahu i Poslaniku (s.a.v.s.)!” A ako oni glave okrenu – pa, Allah zaista ne voli nevjernike.”(32)

Allah, dželle še’nuhu, naređuje muslimanima da prihvate sve što im njihov Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, dozvoljava, a da se okanu svega onoga što im je on zabranio, pa u drugom dijelu 7. ajeta Sure El-Hašr, stoji:
وَمَا آتَاكُمْ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ
Ono što vam Poslanik (sallallahu ‘alejhi ve sellem) da, to uzmite, a ono što vam zabrani ostavite! I bojte se Allaha jer Allah zaista strahovito kažnjava!”

Pokornost Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, se ogleda u slijeđenju njegova sunneta, a zlatna generacija ashaba nije postavljala pitanja i potpitanja na ono što je Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, tražio od njih. Oni nisu postavljali pitanje zašto je islamom nešto određeno ovako ili onako, jer su bili svjesni da ih je Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, upozorio, da su prije njih propali mnogi narodi koji su puno zapitkivali svoje poslanike, kao što stoji u slijedećoj predaji:
عَنْ أَبيِ هُرَيْرَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “مَا نَهَيْتُكُمْ عَنْهُ فَاجْتَنِبُوهُ وَمَا أَمَرْتُكُمْ بِهِ فَافْعَلُوا مِنْهُ مَا اسْتَطَعْتُمْ فَإِنَّمَا أَهْلَكَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ كَثْرَةُ مَسَائِلِهِمْ وَاخْتِلَافُهُمْ عَلَى أَنْبِيَائِهِمْ.” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: «Ono što sam vam zabranio, ostavite, a što sam vam naredio činite koliko možete, jer su one koji su bili prije vas uništila pretjerana pitanja i neslaganje sa njihovim poslanicima!» (Muslim)

U predji koju bilježi imam Buharija stoji:
عَنِ الْعِرْبَاضِ بْنِ سَارِيَةَ: “وَعَظَنَا رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَوْمًا بَعْدَ صَلاَةِِ الْغَدَاةِ مَوْعِظَةً بَلِيغَةً ذَرَفَتْ مِنْهَا الْعُيُونُ وَوَجِلَتْ مِنْهَا الْقُلُوبُ فَقَالَ رَجُلٌ: “إِنَّ هَذِهِ مَوْعِظَةُ مُوَدِّعٍ فَمَاذَا تَعْهَدُ إِلَيْنَا يَا رَسُولَ اللهِ قَالَ أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اللهِ وَالسَّمْعِ وَالطَّاعَةِ وَإِنْ عَبْدٍ حَبَشِيٍّ فَإِنَّهُ مَنْ يَعِشْ مِنْكُمْ يَرىَ اخْتِلاَفاً كَثِيرًا وَإِيَّاُكْم وَمُحْدَثَاتُ الْأُمُورِ فَإِنَّهَا ضَلاَلَةٌ فَمَنْ أَدْرَكَ ذَلِكَ مِنْكُمْ فَعَلَيْكُمْ بِسُنَّتِي وَسُنَّةِ الْخُلَفَاءِ الرَّاشِدِينَ الْمَهْدِيِّينَ عَضُّوا عَلَيْهَا بِالنَّوَاجِذِ.” (البخاري)
Od El-Irbada ibn Sarije, radijellahu anhu, se prenosi: „Obratio nam se Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, jedno jutro poslije sabaha, dirljivim obraćanjem, od kojeg su zasuzile oči i zatreperila srca, pa je neko kazao: „Ovo je oproštajni govor, pa šta nam preporučuješ Allahov Poslaniče?“ Reče: „Preporučujem vam takvaluk (bogobojaznost), poslušnos i pokornost, pa makar abesinskom robu. Uistinu ko poživi od vas nakon mene vidjeće mnogobrojna razilaženja. Čuvajte se novotarija, jer su one zabluda! Ko od vas to doživi, držite se čvrsto moga sunneta i sunneta pravednih upućenih halifa i za to se borite i zubima!“ (Buharija)

U drugoj predaji stoji:
عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: «تَرَكْتُ فِيكُمْ أَمْرَيْنِ لَنْ تَضِلُّوا مَا تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا كِتَابَ اللَّهِ وَسُنَّتِي» (مالك)
Prenosi Abdur-Rahman ibn Avf, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: „Ostavljam vam dvije stvari; nećete zalutati, ako ih se budete držali: Allahovu Knjigu i moj sunnet!“ (Malik)
Brate i sestro! Vratimo se sunnetu Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i budimo ponosni što smo muslimani! Natječimo se u slijeđenju Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u pogledu: takvaluka, iskrenosti, hrabrosti, dobročinstva, milosti, stida i drugih poslaničkih svojstava! Ne gubimo nadu u Allahovu, dželle še’nuhu, milost i natječimo se u dobru! Molimo Gospodara svjetova da nam pomogne da sačuvamo našu lijepu vjeru islam, da sačuvamo našu lijepu Bosnu i Hercegovinu, natopljenu časnom i čistom krvlju šehida, da uputi naše vođe i osnaži ih da ne izdaju, ne prodaju i ne pogaze sve ono za što smo se mi borili, da im opći interes učini iznad ličnih i da konačno kao braća sjedu zajedno i postave menjike izvan kojih se u politici ne smije kretati!

Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, učini nas od onih koji istinski slijede sunnet Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, oprosti našim roditeljima i našim dobrim predhodnicima, uputi i učvrsti naše potomke, oprosti nam grijehe i počasti nas u džennetu društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 26. rebiu-l-evvel 1431.H. Hutba: Džamija “Kralj Fahd” 12. mart 2010.g. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#22162

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِمِ

[b]SLIJEĐENJE SUNNETA, POSLANIKA,
SALLALLAHU ‘ALEJHI VE SELLEM[/b]

Braćo i sestre u islamu! Danas 26. rebiu-l-evvela 1431.H, 12. marta 2010. godine, hutbu sam naslovio sa Slijeđenje sunneta Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem.

Govorim na pomenutu temu u posljednjoj hutbi mjeseca rebiu-l-evvela 1431.H.i u vrijeme u kojem se osjeća sve izraženija potreba za vraćanjem sunnetu Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem, jer je udaljavanje od njegova puta kroz historiju donosilo nazadovanje ili stagnaciju ummeta.
Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, je poslat ljudima kao: svjedok, donosioc radosne vijesti, opominjač, onaj koji poziva Allahu, dželle še’nuhu, i svjetiljka koja sija, što potvrđuju ajeti od 45. – 47 Sure El-Ahzab:
يَاأَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا(45) وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِيرًا(46) وَبَشِّرْ الْمُؤْمِنِينَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنْ اللَّهِ فَضْلًا كَبِيرًا (47)
O Vjerovjesniče, Mi smo te poslali kao svjedoka, kao donosioca radosnih vijesti i kao Poslanika koji opominje,(45) da – po Njegovu naređenju – pozivaš Allahu i kao svjetiljku koja sija.(46) “I obraduj vjernike da će Allah na njih veliku blagodat prosuti.(47)

Imam Ahmed prenosi od Ataa ibn Jasira: “Sreo sam Abdullaha ibn Amra ibn El-Asa, radijallahu ‘anhu, i rekao mu: «Prenesi mi opis Allahovog Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u Tevratu!» Pa mi je odgovorio: «Da, tako mi Allaha, opisan je u Tevratu nekim od svojstava iz Kur’ana: “O Vjerovjesniče, Mi smo te poslali kao svjedoka i kao donosioca radosnih vijesti i kao poslanika koji opominje”, kao sugurnost “nepismenima” (Arapima tadašnjeg doba), ti si Moj rob i Poslanik. Nazvah te onim koji se oslanja na Allaha. Nije grub ni osoran, niti podiže glas po trgovima, na loše ne uzvraća lošim, već preko toga prelazi i prašta. Allah ga neće usmrtiti dok ne popravi njime zabludjeli narod da izjave da nema boga osim Allaha i time otvori slijepe oči, gluhe uši i okorjela srca.” (Buharija)

Ibn Ebi Hatim prenosi od Ibn Abbasa, radijallahu ‘anhu: “Nakon što je objavljeno: «O Vjerovjesniče, Mi smo te poslali kao svjedoka i kao donosioca radosnih vijesti i kao poslanika koji opominje» – a on je već bio naredio Aliji i Muazu, radijallahu ‘anhuma, da idu u Jemen – rekao im je:
“يَسِّرُوا وَلاَ تُعَسِّرُوا وَبَشِّرُوا وَلاَ تُنَفِّرُوا” فَإِنَّهُ قَدْ أُنْزِلَ إِلَيَّ:
«Idite i obveseljavajte, a ne izazivajte odvratnost i odbojnost, olakšavajte, a ne otežavajte, jer mi je objavljeno: «O Vjerovjesniče, Mi smo te poslali kao svjedoka i kao donosioca radosnih vijesti i kao poslanika koji opominje».
Ibn Kesir tumači citirane ajete na slijedeći način: “Riječi Uzvišenog: “svjedoka”, tj. koji svjedoči o Allahovoj jednoći i o tome da nema boga osim Njega i kao svjedoka ljudima o njihovim djelima na Sudnjem danu. A riječi Uzvišenog: “i kao donosioca radosnih vijesti i kao poslanika koji opominje”, tj. obveselitelja vjernika obilnom nagradom, a opominjatelja nevjernika neizbježnom kaznom. Riječi Uzvišenog: “da – po Njegovom naređenju – pozivaš Allahu”, tj. da stvorenja pozivaš da robuju svome Gospodaru po Njegovom naređenju koje ti je uputio, “i kao svjetiljku koja sija”, tj. Istina sa kojom si došao poput je Sunca u njegovom blještavilu i svjetlosti i samo Ga prkosnik može zanijekati.»

Za razliku od drugih poslanika, Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, je imao misiju koja nije ograničena na određeno vrijeme i jednu etničku skupinu, već se njegovim poslanstvom otvaraju novi vidici pred čovječanstvo i poslanička zadaća dobija posebnu dimenziju. Taj teški i odgovorni zadatak, Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, zajedno sa ashabima ispunjava i širi islam koji predstavlja nepresušan izvor za sve one koji se žele napojiti sa čistog izvora.

Oni koji hoće da ih zavoli njihov Gospodar i da im budu oprošteni grijesi, dužni su slijediti Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kao što Allah, dželle še’nuhu, kaže u31. i 32. ajetu Sure Ali Imran:
قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمْ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ(31) قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْكَاافِرِينَ(32)
Reci: “Ako Allaha volite, mene slijedite i vas će Allah voljeti i grijehe vam oprostiti!” – a Allah prašta i samilostan je.”(31) “Reci: “Pokoravajte se Allahu i Poslaniku (s.a.v.s.)!” A ako oni glave okrenu – pa, Allah zaista ne voli nevjernike.”(32)

Allah, dželle še’nuhu, naređuje muslimanima da prihvate sve što im njihov Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, dozvoljava, a da se okanu svega onoga što im je on zabranio, pa u drugom dijelu 7. ajeta Sure El-Hašr, stoji:
وَمَا آتَاكُمْ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ
Ono što vam Poslanik (sallallahu ‘alejhi ve sellem) da, to uzmite, a ono što vam zabrani ostavite! I bojte se Allaha jer Allah zaista strahovito kažnjava!”

Pokornost Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, se ogleda u slijeđenju njegova sunneta, a zlatna generacija ashaba nije postavljala pitanja i potpitanja na ono što je Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, tražio od njih. Oni nisu postavljali pitanje zašto je islamom nešto određeno ovako ili onako, jer su bili svjesni da ih je Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, upozorio, da su prije njih propali mnogi narodi koji su puno zapitkivali svoje poslanike, kao što stoji u slijedećoj predaji:
عَنْ أَبيِ هُرَيْرَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “مَا نَهَيْتُكُمْ عَنْهُ فَاجْتَنِبُوهُ وَمَا أَمَرْتُكُمْ بِهِ فَافْعَلُوا مِنْهُ مَا اسْتَطَعْتُمْ فَإِنَّمَا أَهْلَكَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ كَثْرَةُ مَسَائِلِهِمْ وَاخْتِلَافُهُمْ عَلَى أَنْبِيَائِهِمْ.” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: «Ono što sam vam zabranio, ostavite, a što sam vam naredio činite koliko možete, jer su one koji su bili prije vas uništila pretjerana pitanja i neslaganje sa njihovim poslanicima!» (Muslim)

U predji koju bilježi imam Buharija stoji:
عَنِ الْعِرْبَاضِ بْنِ سَارِيَةَ: “وَعَظَنَا رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَوْمًا بَعْدَ صَلاَةِِ الْغَدَاةِ مَوْعِظَةً بَلِيغَةً ذَرَفَتْ مِنْهَا الْعُيُونُ وَوَجِلَتْ مِنْهَا الْقُلُوبُ فَقَالَ رَجُلٌ: “إِنَّ هَذِهِ مَوْعِظَةُ مُوَدِّعٍ فَمَاذَا تَعْهَدُ إِلَيْنَا يَا رَسُولَ اللهِ قَالَ أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اللهِ وَالسَّمْعِ وَالطَّاعَةِ وَإِنْ عَبْدٍ حَبَشِيٍّ فَإِنَّهُ مَنْ يَعِشْ مِنْكُمْ يَرىَ اخْتِلاَفاً كَثِيرًا وَإِيَّاُكْم وَمُحْدَثَاتُ الْأُمُورِ فَإِنَّهَا ضَلاَلَةٌ فَمَنْ أَدْرَكَ ذَلِكَ مِنْكُمْ فَعَلَيْكُمْ بِسُنَّتِي وَسُنَّةِ الْخُلَفَاءِ الرَّاشِدِينَ الْمَهْدِيِّينَ عَضُّوا عَلَيْهَا بِالنَّوَاجِذِ.” (البخاري)
Od El-Irbada ibn Sarije, radijellahu anhu, se prenosi: „Obratio nam se Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, jedno jutro poslije sabaha, dirljivim obraćanjem, od kojeg su zasuzile oči i zatreperila srca, pa je neko kazao: „Ovo je oproštajni govor, pa šta nam preporučuješ Allahov Poslaniče?“ Reče: „Preporučujem vam takvaluk (bogobojaznost), poslušnos i pokornost, pa makar abesinskom robu. Uistinu ko poživi od vas nakon mene vidjeće mnogobrojna razilaženja. Čuvajte se novotarija, jer su one zabluda! Ko od vas to doživi, držite se čvrsto moga sunneta i sunneta pravednih upućenih halifa i za to se borite i zubima!“ (Buharija)

U drugoj predaji stoji:
عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: «تَرَكْتُ فِيكُمْ أَمْرَيْنِ لَنْ تَضِلُّوا مَا تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا كِتَابَ اللَّهِ وَسُنَّتِي» (مالك)
Prenosi Abdur-Rahman ibn Avf, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: „Ostavljam vam dvije stvari; nećete zalutati, ako ih se budete držali: Allahovu Knjigu i moj sunnet!“ (Malik)
Brate i sestro! Vratimo se sunnetu Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i budimo ponosni što smo muslimani! Natječimo se u slijeđenju Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u pogledu: takvaluka, iskrenosti, hrabrosti, dobročinstva, milosti, stida i drugih poslaničkih svojstava! Ne gubimo nadu u Allahovu, dželle še’nuhu, milost i natječimo se u dobru! Molimo Gospodara svjetova da nam pomogne da sačuvamo našu lijepu vjeru islam, da sačuvamo našu lijepu Bosnu i Hercegovinu, natopljenu časnom i čistom krvlju šehida, da uputi naše vođe i osnaži ih da ne izdaju, ne prodaju i ne pogaze sve ono za što smo se mi borili, da im opći interes učini iznad ličnih i da konačno kao braća sjedu zajedno i postave menjike izvan kojih se u politici ne smije kretati!

Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, učini nas od onih koji istinski slijede sunnet Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, oprosti našim roditeljima i našim dobrim predhodnicima, uputi i učvrsti naše potomke, oprosti nam grijehe i počasti nas u džennetu društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 26. rebiu-l-evvel 1431.H. Hutba: Džamija “Kralj Fahd” 12. mart 2010.g. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Author]

Posts