[Mustafa]

#15524

بِسْمِ اللهِ الر!َحْمَنِ الرَّحِيمِ
BITKA NA BEDRU – NEISCRPNA INSPIRACIJA UMMETA

Braćo i sestre u islamu! Danas 15. ramazana 1430. god. po H., 04. septembru 2009. godine, uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć govorim o Bici na Bedru – neiscrpnoj inspiraciji ummeta.

Podsjećam vas da se 20. ramazana 8. godine po Hidžri desio događaj Oslobađanja Mekke, pa se potrudimo da i o tom važnom događaju nešto pročitamo i izvučemo pouke. Za pet dana, tačnije u srijedu navečer, inša-Allah, ulazimo u posljednju trećinu ramazana, u kojoj je – u jednoj od neparnih noći – Noć kadra, noć vrednija od 1000 mjeseci. Pa tragajmo za tom noći!
Kada se druge godine po Hidžri primaklo vrijeme povratka bogate karavane iz Šama put Mekke, Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, šalje izvidnicu, koja je o karavani donijela dovoljno informacija. Karavana je bila velika i bogata i činilo je hiljadu deva natovarenih raznom robom, čija je vrijednost iznosila oko pedeset hiljada zlatnih dinara. Karavanu je obezbjeđivalo oko četrdeset ljudi.

Ovo je bila pogodna prilika za muslimane Medine da nanesu jak udarac mušricima Mekke. Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, poziva ashabe da izađu i sačekaju karavanu, jer će je možda Allah, dželle še’nuhu, njima pokloniti. Izlazak u susret karavani nije bio u formi naredbe, nego kao dobrovoljan čin. Tada se nije računalo, da će doći do obračuna s mušricima na Bedru. Sa Poslanikom, sallallahu alejhi ve sellem, je na ovaj put krenulo 317 ashaba, od kojih je bilo 82 muhadžira. Muslimanska vojska je bila slabo opremljena i na raspolaganju je imala samo dva konja i sedamdeset deva.

Sufjan je preko svojih izviđača dobio informaciju da se muslimanska vojska priprema da presretne karavanu, pa je poslao vijest u Mekku da mu se pošalje pojačanje. Na tu vijest, svi prvaci Mekke (osim Ebu Leheba, koji je poslao zamjenu) su se iskupili i krenuli put karavane. Usput su pokrenuli još neka arapska plemena. Njihov broj je bio oko 1300 boraca. Pridružio im se i prokleti Iblis. Na raspolaganju su imali: stotinu konja, 600 oklopa, i veliki broj deva (da im se tačan broj i ne zna). Mušricima je komandovao Ebu Džehl bin Hišam, Allah ga prokleo, dok je logističko obezbjeđenje bilo briga devet najuglednijih Mekelija. Svaki dan se klalo devet ili deset, deva. Pošto je Sufjan izbjegao zasjedu, poručuje Ebu Džehlu da se vrati i da je karavana bezbjedna. On to ne prihvati, već reče: “Arapi trebaju čuti za naš pohod i za našu snagu, pa da nikada i ne pomisle da nas napadnu!” Pleme Zehra (300 boraca) se ipak samovoljno vratilo u Mekku, tako da je ostalo oko 1000 mušrika.

Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, saznaje za pokret mušričke vojske i da je karavana uspjela izbjeći zasjedu, dok su bili u mjestu Zafran. Nakon dogovora sa ashabima i spremnosti za borbu, koju iskazuju i muhadžiri i ensarije, muslimanska vojska kreće prema Bedru.

Potom Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, sa ashabima dolazi na Bedr, nakon čega lično sa Ebu Bekrom, radijallahu anhu, ide u izviđanje. Tom prilikom dobija određene informacije od jednog starca na kojeg su naišli. Te noći, 16. ramazana, Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, šalje u dodatno izviđanje trojicu vojskovođa, muhadžira: Aliju, radijallahu anhu, Zubejra, radijallahu anhu, i Sa’da, radijallahu anhu, koji su priveli dvojicu dječaka dok su točili vodu za Mekelije. Od njih je Resulullah, sallallahu alejhi ve sellem, dobio nove značajne informacije.

Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, odlučuje da zauzme položaj, koji po mišljenju Hababa ibn Munzira, radijallahu anhu, nije pogodan, te predlaže da se krene još naprijed, zatrpa najbliži bunar spram Mekelija a potom iskopa kanal kojim će se muslimanska vojska snabdjeti vodom. Njegov prijedlog je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, prihvatio kao razumno rješenje. Sa’d bin Muaz, radijallahu anhu, predlaže da se Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, napravi i obezbijedi komandno mjesto, na obližnjem brežuljku, što je i učinjeno. Određena je i grupa mladića za obezbjeđenje komandnog mjesta. Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, obilazi mjesto buduće borbe i govori: “Ovdje će inša-Allah sutra poginuti taj i taj, a ovdje taj i taj.” Ostatak noći je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, proveo u ibadetu, kao i njegovi ashabi. Uveče je Allah, subhanehu ve te’ala, učino da ashabe obuzme san i spustio je kišu, koja je bila milost njima, a tegoba nevjernicima.

Sutradan, kada se primaklo vrijeme obračuna, dvije vojske su zauzele borbene linije. Prva žrtva je bio El-Esved El-Mahzumi, koji se zavjetovao da će se napiti vode sa bunara Bedra, pa ga je Hamza, radijallahu anhu, ubio. Potom iz reda mušrika istupiše tri najsnažnija mušrička mladića: Utbe i Šejbe sinovi Rebie i Velid sin Utbe. Sa strane ashaba izađoše trojica ensarija: Avf i Muavvez sinovi Harisovi, radijallahu anhuma, te Abdullah ibn Revvaha, radijallahu anhu. Kurejšije se ne složiše s time da se bore protiv onih koje ne poznaju, nego zatražiše od Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, da im odredi one koji su njima dorasli (misleći na nekog od muhadžira). Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, reče: “Ustani Ebu Ubejde, i ti Hamza i ti Alija!” Hamza i Alija, radijallahu anhuma, su brzo savladali svoje protivnike, dok je Ebu Ubejde, radijallahu anhu, bio teško ranjen (Utbe mu je odsjekao nogu), pa su mu oni pritekli u pomoć i zajedno su savladali Utbu. Ebu Ubejde, radijallahu anhu, je peti ili šesti dan preselio, prilikom povratka muslimana sa Bedra. Započeo je opći napad mušrika, koji su bili ozlojeđeni, jer su im tri najhrabrija borca bila ubijena i prije početka pravog obračuna.

Kada je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, pogledao mušričku vojsku, koja je brojala oko hiljadu boraca i muslimansku vojsku koja je imala 317 mudžahida, okrenuo se prema Kibli (bio je ogrnut ogrtačem) učeći dovu:
“اَلَّلهُمَّ أَنْجِزْ لِي مَا وَعَدْتَنِي اَلَّلهُمَّ إِنْ تُهْلَكُ هَذِهِ الْعِصَابَةُ مِنْ أَهْلِ الْإِسْلَامِ فَلَا تُعْبَدُ فِي الْأَرْضِ أَبَدًا”
Gospodaru, podari mi ono što si mi obećao! Ako ova skupina koja pripada islamu, bude uništena, neće se Tebi više robovati na Zemlji!

Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, je neprekidno učio dove i toliko se zanio u dovi Allahu, dželle še’nuhu, da mu je spao ogrtač s ramena, pa mu je prišao Ebu Bekr, radijallahu anhu, podigao ogrtač i vratio ga na njegova mubarek leđa, govoreći mu: “Poslaniče, dovoljno si tražio od svoga Gospodara, On će ti dati ono što ti je Obećao!” Allah, dželle še’nuhu, šalje hiljadu meleka, koji su dolazili jedni za drugima. Resulullah, sallallahu alejhi ve sellem, govori Ebu Bekru, radijallahu anhu: “Raduj se Ebu Bekre, imam radosnu vijest. Došao mi je Džibril, na konju, a na krilima je bila prašina.”

Potom je uzeo šaku prašine i bacio je prema mušricima, govoreći: “Lica vam se unakazila!” Svakog mušrika je pijesak pogodio u lice, oko, nos ili usta.

Iblis, la’netullahi alejhi, koji je bio u liku Surake bin Malika, se prepao i pobjegao s bojnog polja. Bježao je sve do mora i zaronio u njega, govoreći: “Vi ne znate ono što ja znam!” Mušrici počinju bježati. Kada je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, poslije bitke ugledao tijelo ubijenog Ebu Džehla, rekao je: “Ovo je faraon ovog naroda!”

Muslimani su imali 14 šehida (6 muhadžira i 8 ensarija). Mušrika je poginulo sedamdeset a sedamdeset ih je bilo zarobljeno. Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je naredio da se svi mušrici zajedno zakopaju u jedan ozidani bunar Bedra. Zabilježen je vrlo human odnos ashaba prema zarobljenicima, koji su oslobođeni na jedan od tri načina: a) otkupninom (4000, 3000 ili 2000 drahmi), b) podučavanjem čitanju i pisanju 10 muslimana, c) dok su najsiromašniji zarobljenici bezuvjetno oslobođeni.

Iz ove važne bitke možemo izvući mnoge pouke: 1. Da oni koji pobijede svoj nefs (strasti) i koji čvrsto u Gospodara vjeruju, uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć mogu pobijediti daleko mnogobrojnije skupine, što potvrđuje 249. ajet sure El-Bekare: كَم مِّن فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللّهِ وَاللّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ … Koliko su puta malobrojne skupine, Allahovom voljom pobijedile mnogobrojne skupine. 2. Da se vojska mora pokoravati svojoj komandi, ali i nadređeni treba uvažiti prijedloge boraca, kada su razumni, kao što je slučaj Hababa, koji predlaže Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, da promijeni položaj ako mu to nije vahj. (Koliko je naših komandanata bilo spremno poslušati svoje podređene?!) 3. Dova Allahu, subhanehu ve te’ala, za pomoć, nakon što se preduzelo sve što se može preduzeti od ratne taktike. 4. Određivanje zamjenika u mjestima iz kojih se ide – u vjerskom i političkom smislu – kao što je to uradio Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem. 5. Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, zajedno s ashabima dijeli težinu puta korišteći jednu devu sa još dvojicom ashaba. (Gdje smo mi u tome? Dok je vojska pješačila satima, veliki broj nas se vozio udobnim džipovima i ne osvrćući se na one pored kojih su prolazili!) 6. Šura – savjetovanje sa borcima. 7. Lično izviđanje od strane Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i prikupljanje informacija. 8. Slanje dodatne izvidnice. 9. Na dvoboj mušricima se javljaju trojica ensarija, radijlallahu anhum, među kojima su bila dvojica braće. (Da li bi mi kao ensarije, pomagači – domaći bili spremni za sličnu stvar ili smo bili spremni da se borimo i do posljednjeg muhadžira?) 10. Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, nakon primjedbe mušrika za dvoboj određuje svoju dvojicu bližih rođaka: Hamzu, radijallahu anhu, (amidžu) i Aliju, radijallahu anhu, (amidžića), iz čega imamo pouku da se svoji bližnji ne smiju štedjeti. (Radi usporedbe, zapitajmo se: Gdje su bile naše amidže, amidžići, daidže, daidžići i sl.?) 11. Kažnjavanje ratnih zločinaca za zlodjela koja su učinili. 12. Lijep postupak sa zarobljenicima i njihovo puštanje na jedan od tri načina. 13. Podjela ratnog plijena…

Braćo i sestre! Neka nam Bedr bude pouka i lekcija koju ne smijemo zaboraviti, jer su ashabi Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, za samo trinaest mjeseci doživjeli Uhud, koji označava pobjedu pretvorenu u poraz radi neizvršenja datog im zadatka. Neka naše borbe budu Bedr! Zamolimo Allah, dželle še’nuhu, da Palestina, Kašmir, Čečenija, Irak i Afganistan budu Bedr ovoga vremena! Amin!

Sarajevo: 15. ramazan 1430. god. po H. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
04. septembar 2009. god. Nezim Halilović Muderris وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#15818

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَن الرَّحِيمِ

[b]POSLJEDNJA TREĆINA RAMAZANA
– OSLOBAĐANJE OD VATRE [/b]

Braćo i sestre u islamu! Danas 22. ramazana 1430. god. po H., 11. septembra 2009. godine, hutbu sam naslovio sa Posljednja trećina ramazana – oslobađanje od vatre.

Kako se primiče kraj mubarek-ramazana, srca vjernika su i radosna i tužna – radosna zbog toga što su uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć gotovo ispostila ramazan i time izvršila jedan od stupova islama, a tužna jer s odlaskom ramazana odlaze i mnogobrojne blagodati i ljepote. Ramazanom su naše džamije pune klanjača, uz ramazan smo solidarniji, u ramazanu pojačano učimo Kur’an i klanjamo propisane nam namaze i nafile, u ramazanu se više posjećujemo, a manje ogovaramo; u ramazanu su jednom riječju mnogobrojne blagodati…

Mi smo braćo i sestre u posljednjoj trećini ramazana, za koju naš Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kaže: “آخِرُهُ عِتْقٌ مِنَ النِّيرَا””Njegova posljednja trećina je oslobađanje od vatre!”

Prenosi Aiša, radijallahu anhu, da bi Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kada bi došla zadnja trećina ramazana, smotao svoju postelju, noći bi provodio u ibadetu i budio bi svoje ukućane (radi činjenja ibadeta)! (Buharija)
Pored teravije koja se klanja cijelog ramazana, u zadnjih deset dana Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, bi pojačao ibadet i klanjao bi dodatnu nafilu, a to je Salatu-t-tehedždžud.

Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, je kako stoji u Sahihu, po predaji Ebu Huzejfe, radijallahu anhu, jedne noći na kijamu tako dugo učio da je na jednom rekatu proučio čitavu Suru El-Bekare, Suru Ali ‘Imran i Suru En-Nisa’ (106 stranica), a učeći ajete u kojima se spominje prijetnja, zastao bi moleći Allaha, subhanehu ve te’ala, da ga sačuva od nje. Kada su sklanjali dva rekata, došao je Bilal ibn Rebah, radijallahu anhu, da najavi skori dolazak sabaha!

Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, nije izostavljao Salatu-t-tehedždžud ni kada je bio bolestan ili prekomjerno umoran, pa bi u tim situacijama klanjao sjedeći.
U dva Sahiha stoji predaja da je Džibril dolazio kod Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, svakog ramazana i po jednom ga preslušavao Kur’an, da bi posljednje godine to učinio dva puta.

Od Ebu Hurejre, radijallahu anhu, se prenosi: Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je u svakom ramazanu činio i’tikaf deset dana, dok je u godini u kojoj je preselio bio u i’tikafu dvadeset dana! (Buharija)
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je sve do smrti prakticirao i’tikaf, što su činili i njegovi ashabi, kao i selef salih (dobri potomci). Potvrda tome su riječi Abdullaha ibn Omera, radijallahu anhu: Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je provodio u i’tikafu posljednjih deset dana ramazana! (Buharija) A u drugoj predaji stoji: Oživio bi noći, budio čeljad, trudio bi se i odložio bi svoj ogrtač. (Buharija i Muslim)

Aiša, radijallahu anha, prenosi da se intenzitet ibadeta Muhammeda, sallallahu alehi ve sellem, pojačavao zadnjih deset dana: Rekla je Aiša, radijallahu anha: Prvih dvadest dana (ramazana) je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, miješao namaz i spavanje, a kada bi došlo zadnjih deset dana, on bi složio i odložio svoj ogrtač! (Ahmed)
U jednoj predaji stoji da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, budio Fatimu i Aliju, radijallahu anhuma, uveče govoreći im: “Zar nećete ustati i klanjati?” (Buharija i Muslim) i budio je (Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem) Aišu, radijallahu anha, kada bi završio tehedždžud, a prije nego što bi klanjao vitr.

U Muvettau stoji, da je Omer ibn Hattab, radijallahu anhu, klanjao dobar dio noći, pa kada bi došla polovica noći, budio bi svoju porodicu govoreći im: Namaz, namaz, i proučio bi ovaj ajet: وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا Naredi svojoj čeljadi da obavlja namaz i ustraj u tome!… ( Ta Ha, 132.)
Kaže Allah, dželle še’nuhu, u Suri El-Kadr kaže:
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ(1) وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ(2) لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ(3) تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ(4) سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ(5) (سورة القدر: 1-5)‏
Mi smo ga spustili (objavili) u noći Kadr (1) a šta ti misliš šta je to noć Kadr?(2) Noć Kadr je bolja od hiljadu mjeseci (3) meleci i Džibril, s dozvolom Gospodara svoga, spuštaju se u njoj zbog odluke svake.(4) Sigurnost je u njoj sve dok zora ne svane!(5) (El-Kadr, 1-5)

Noć Kadra je vrednija od 83 godine i četiri mjeseca, pa ko od nas ne želi iskoristiti ovu noć?!
Onaj ko provede Noć kadr, u ibadetu, bit će mu oprošteni prošli grijesi – kao što stoji u hadisu koji prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu:
مَنْ قَامَ لَيْلَةَ الْقَدْرِ إِيمَانًا وَ احْتِسَابًا غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ. (بخاري)
Ko provede Noć kadr čvrsto vjerujući i nadajući se Allahovoj nagradi, bit će mu oprošteni prošli grijesi! (Buharija)
Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, nam preporučuje da tražimo Noć Kadra u zadnjih deset noći ramazana: Prenosi Aiša, radijallahu anha, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao:
تَحَرَّوْا لَيْلَةَ الْقَدْرِ فِي الْوِتْرِ مِنَ الْعَشْرِ الأَوَاخِرِ مِنْ رَمَضَانَ (بخاري)
Tražite Noć kadr, u neparnim noćima posljednjih deset noći ramazana! (Buharija)

Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, govoreći o ramazanu, kazao: U njemu je noć koja je vrijednija od hiljadu mjeseci. Kome bude uskraćeno dobro u njoj, uistinu je od onih koji su uskraćeni! (Ahmed)
Abdullah ibn Omer, radijallahu anhu, je rekao: Neki ashabi su u snu vidjeli da je Lejletu-l-kadr u zadnjih sedam noći ramazana. Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, im je rekao: Pokazan mi je vaš san. Istina je da je ona (Lejletu-l-kadr) sakrivena u zadnjih sedam dana, pa ko je bude istraživao neka je iščekuje u zadnjih sedam noći. (Buharija)
Ubade ibn Semh, radijlallahu anhu, prenosi da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, izašao jednom prilikom da obavijesti ashabe o Lejletu-l-kadru, pa su se dva muslimana posvađala, na što je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: Izašao sam da vas obavijestim o Noći kadr, pa kada su se dva muslimana posvađala i dignuto je od mene znanje o njoj. Možda je to dobro po vas, nadam se, ali tražite je u dvadeset i devetoj, dvadeset i sedmoj i dvadeset i petoj noći. (Buharija)

Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, nas podstiče da se u toj noći obraćamo dovom svome Gospodaru i od Njega tražimo oprosta.
Rekla je Aiša, radijallahu anha, Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem.: Poslaniče, ako doživim Noć kadr, šta ću u njoj govoriti? Rekao je: Reci: أَللَّهُمَّ إِنَّكَ عَفُوٌّ تُحِبُّ الْعَفْوَ فَاعْفُ عَنِّي Gospodaru, Ti si Taj Koji oprašta, voliš oprost, pa mi oprosti!

Braćo i sestre! Provedimo ovih nekoliko preostalih dana i noći mjeseca ramazana u ibadetu i tragajmo za Noći kadr, nadajući se Allahovoj, dželle še’nuhu, milosti, oprostu grijeha i džennetima koji su nam obećani! Izvršimo obavezu sadekatu-l-fitra, kako bi na taj način od posta odstranili eventualne nedostatke i kako bi post bio uzdignut Allahu, subhanehu ve te’ala! Budimo iskreni u našem vjerovanju i natječimo se u dobru tokom cijele godine!

Gospodaru, podari pobjedu svim ugroženim i obespravljenim muslimanima, ne iskušavaj nas s onim što nećemo moći podnijeti, učini nas od onih koji se iskreno kaju za učinjene grijehe, primi od nas post, namaze i ostala dobra djela u mubarek-ramazanu, budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u Džennetu društvom poslanika, šehida i dobrih ljudi!
Sarajevo, 22. ramazana 1430. god. po H.

Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
11. septembra 2009. god.
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#15999

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
DAN KUDSA I ISPRAĆAJ RAMAZAN
1430. god. po H. / 2009. godine

Braćo i sestre u islamu! Danas 29. ramazana 1430. god. po H., 18. septembra 2009. godine, hutbu sam naslovio sa Dan Kudsa i ispraćaj ramazana 1430. god. po H. Za spomenutu temu sam se opredijelio jer se posljednja džuma u mjesecu ramazanu svake godine u cijelome svijetu obilježava kao Dan Kudsa. Palestina i Kuds se stoljećima natapaju krvlju muslimana, a pogotovo u posljednjih šest decenija od proglašenja vještačke tvorevine Izrael – nakon što su Englezi predali okupiranu Palestinu u ruke Cionista. Palestina leži na dušama milijarde i pet stotina miliona muslimana – koliko nas danas živi na ovoj planeti – i strpljivo čeka svoje oslobodioce, bolje rečeno ona čeka novog Salahudina Ejjubiju.

Posebno mjesto Kudsa kod muslimana je označeno Kur’anom i hadisom. Allah, dželle še’nuhu, prostor Kudsa, naziva mubarek-mjestom, pa u prvome ajetu sure El-Isra’ kaže:
سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنْ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّه هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ (سورة الإسراء، 1)
Hvaljen neka je Onaj Koji je u jednom času noći preveo Svoga roba iz Mesdžidu-l-harama (Mesdžida čansog) u Mesdžidu-l-aksa (Mesdžid daleki), čiju smo okolinu blagoslovili kako bismo mu neka znamenja Naša pokazali. On, uisitinu, sve čuje i sve vidi.

Mesdžidu-l-aksa je prva Kibla ummeta, naš treći harem i mjesto Isra’a, odakle je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, uzdignut na najviše nebo.
Palestina je muslimansko-arapska zemlja čiji je glavni grad Kuds. U Palestini ima više svetih mjesta, a najvažnija su Mesdžidu-l-aksa i Ibrahimova, alejhi-s-selam, džamija. Površina Palestine je 27 000 kvadratnih kilometara a graniči s Egiptom, Sirijom, Jordanom i Libanom. Palestinaca ima 7,3 miliona. Danas tek 2,8 miliona Palestinaca živi u Palestini (ili 39%). Nakon okupacije od strane Israelćana oko 4,4 miliona (61%) Palestinaca postaje dijasporom.

Kršćani su okupirali Kuds 1099. godine, uz pokušaj okupacije cijele Palestine. Pod vođstvom Salahudina El-Ejjubija, 1187. godine oslobođen je Kuds, nakon Bitke na Hittinu, i vraćen u posjed muslimanima. Potpuno oslobađanje Palestine odigralo se 1291. godine. Britanija je okupirala Palestinu 1917. godine, a okupacija je trajala sve do 1948. godine. Projekat naseljavanja Palestine Jevrejima je realiziran uz pomoć Engleske kao kolonijalizatora i SAD. Palestinci su se odupirali tome u nekoliko revolucija, ali su sve ugušene.
Odmah nakon povlačenja Engleza iz Palestine, Cionisti su proglasili formiranje jevrejske države (Izrael) 14. maja 1948. godine. Cionisti su 1967. godine okupirali cijelu Palestinu, Sinaj i Golansku visoravan a 1982. godine i južni dio Libana.
Palestinska Oslobodilačka organizacija (PLO) formirana je 1964. godine a 1965. godine formira se pokret “Fatah”, koji u svome programu ima oslobađanje cijele Palestine. Od 8. decembra 1987. godine počela je Intifada (ustanak) u Palestini protiv cionističeke okupacije. Zablistali su Islamski odbrambeni pokreti “Hamas” i “El-Džihadu-l-islami” – baš u vrijeme kada je PLO počeo političke pokušaje za proglašenje države mirnim putem zaboravivši da rađanje podrazumijeva borbu i stradanje.

Formiranje države Izrael je politička i historijska prevara, a po riječima Rože Garodija, istaknutog misloca: “Izrael ne posjeduje legitimitet – ni historijski, ni Biblijski, ni pravni – u pogledu prostora na kojem je osnovan!”
Najduže odlagano rješenje nekog međunarodnog problema koje pamti novija povijest je upravo pitanje Palestine. Palestinci su narod nad kojim se krše sva ljudska prava i to se sve dešava na očigled i uz prešutnu podršku cijelog “civiliziranog” svijeta. S obzirom da mi živimo u vremenu “duplih standarda”, prava koja se odnose na narode trećeg svijeta su više nego očigledno ugrožena, pa nije ni čudo što se palestinsko pitanje još uvijek ne rješava.

Niti jedan prostor na kugli Zemaljskoj nije bio predmetom donošenja brojnih rezolucija od strane Savjeta bezbjednosti – kao što je to slučaj s Palestinom – a da ništa od toga nije realizirano.
Allah, dželle še’nuhu, za Židove i mušrike (mnogobošce) kaže da su najljući neprijatelji mu’mina. U prvome dijelu 82. ajeta sure El-Ma’ide stoji:
لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا…” (سورة المائدة، 8)
i ti ćeš sigurno naći da su vjernicima najljući neprijatelji Jevreji i mušrici…
Palestina je ispit cijelome ummetu, ispit na kojem se pada ili ostaje uspravno.

Židovi smatraju Kuds jednim od najvažnijih pitanja Jevreja, jer se tamo po njihovu mišljenju nalazi njihova kibla, koju su izgubili prije 2000 godina. Zato ne čude riječi Bena Goriona: “Izrael nema nikakave vrijednosti bez Kudsa, a Kuds nema nikakve vrijednosti bez Hrama!” Jedan od najekstremnijih jevrejskih vođa je 17. septembra 1998. godine, između ostalog, rekao: “Iznad zemlje Hrama će se zavihoriti zastava Izraela. Tamo neće biti ni Stijene, ni Kupole, ni džamije, nego samo zastava Izraela. To je sveta zadaća naše generacije.” Prokopavanje tunela ispod Mesdžida ne označava ništa drugo doli posljednje pripreme cionista za rušenje Mesdžida i izgradnju Hrama.

Kur’an govori da će Jevreji učiniti nered na Zemlji dva puta. Po mišljenju nekih mufessira, to se već dogodilo, dok drugi smatraju da bi današnji uspon Židova mogao biti nagovještaj drugom “neredu”, naglom, njihovom i konačnom padu.
Brojni su hadisi u kojima se govori o posebnom mjestu Mesdžidu-l-aksa u svojstvu prve Kible muslimana (16 ili 17 mjeseci nakon naredbe za obavljanje namaza), također i hadisi koji govore o onome šta će se desiti na prostoru Palestine pred Sudnji dan, što će biti njegovi predznaci, a to ukazuje na značaj ovih prostora za muslimane…
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: لَا تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى يُقَاتِلَ الْمُسْلِمُونَ الْيَهُودَ فَيَقْتُلُهُمُ الْمُسْلِمُونَ حَتَّى يَخْتَبِئَ الْيَهُودِيُّ مِنْ وَرَاءِ الْحَجَرِ وَالشَّجَرِ فَيَقُولُ الْحَجَرُ أَوِ الشَّجَرُ يَا مُسْلِمُ يَا عَبْدَ اللَّهِ هَذَا يَهُودِيٌّ خَلْفِي فَتَعَالَ فَاقْتُلْهُ إِلَّا الْغَرْقَدَ فَإِنَّهُ مِنْ شَجَرِ الْيَهُودِ. (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: Neće doći Sudnji dan dok se međusobno ne obračunaju muslimani i Židovi, pa će ih muslimani poraziti tako da će se Židovi kriti iza kamenja i drveća, a kamenje i drveće će govoriti: “O muslimanu, o Allahov robe, evo Židova iza mene, dođi i ubij ga”; osim garkada (vučji trn), jer je ono židovsko drvo! (Muslim)

Brate i sestro! Molimo Gospodara svjetova za pomoć Palestini! Angažirajmo se, u skladu sa svojim mogućnostima, i pomozimo muslimanima Palestine, koji se nadljudskim naporima odupiru kolonizatorima! Molim Allaha, subhanehu ve te’ala, da nam podari skoru pobjedu u Palestini i da nas učini od onih koji će biti učesnici njenog oslobađanja – kao šehidi ili pobjednici!

Braćo i sestre! Očistimo naš post od eventualnih nedostataka sadekatu-l-fitrom, osvrnimo se na naše siromašne komšije, rođake, muhadžire i povratnike, koji imaju pravo na našu pomoć i koji se u danima Bajrama trebaju zajedno s nama radovati!
Drugi dan Bajrama obiđimo naša mezarja u kojima su ukopani naši šehidi, nazovimo im selam, nakon toga obiđimo njihove familije, pružimo im pomoć ako im je potrebna i budimo uz njih. Obđimo i naše amidže, daiže, tetke, prijatelje naših umrlih i živih roditelja. Postimo u ševvalu još šest dana kako bismo na taj način s ramazanom postigli vrijednost posta cijele godine!

Gospodaru! Pomozi našoj braći u Palestini da dođu do skore pobjede. Zaštiti sve ugrožene i obespravljene muslimanime. Ne iskušavaj nas s onim što nećemo moći podnijeti! Na kraju ovog mubarek- mjeseca primi sva dobra djela koja smo u njemu činili, a pređi preko naših hrđavih djela, budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u Džennetu društvom poslanika, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 29. ramazan 1430. po Hidžri
Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
18. septembar 2009. god.
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلْيُكْم وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#16335

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِمِ

MU’MINI SU STALNO U POKORNOSTI ALLAHU, SUBHANEHU WE TE’ALA

Braćo i sestre u islamu! Danas 06. ševvala 1430. H., 25. septembra 2008. godine, u prvoj džumi poslije ovogodišnjeg ramazana, hutbu sam naslovio sa Mu’mini su stalno u pokornosti Allahu, subhanehu we te’ala.
Hvala Allahu, dželle še’nuhu, Koji nas je u mubarek ramazanu potpuno očistio od grijeha i Koji nas je stavio pod Svoju zaštitu, a koga On, subhanehu we te’ala, uzme pod Svoju zaštitu, njemu druga zaštita nije potrebna.
Allah, dželle še’nuhu, u 64. ajetu Sure En-Nur ukazuje ljudima na Svoju, vlast, veličinu, sveznanje i konačan sud:
أَلَا إِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قَدْ يَعْلَمُ مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ وَيَوْمَ يُرْجَعُونَ إِلَيْهِ فَيُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (سورة النور، 64)
Allahovo je sve što je na nebesima i na Zemlji. On sigurno zna kakvi ste vi i On će ih (ljude) obavijestiti o svemu što su radili, na Dan kad se budu Njemu vratili. A Allah sve dobro zna!

Kaže Allah, subhanehu we te’ala, u 92. ajetu Sure En-Nahl, govoreći o onima koji krše ugovore:
وَلا تَكُونُوا كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكَاثًا… (سورة النحل، 92)
I ne budite kao ona koja bi svoju pređu rasprela kad bi je već bila čvrsto oprela!..
Mi smo braćo i sestre, nadati se u toku mubarek ramazana učinili mnogo dobrih djela, koja poslije ramazana ne smijemo kvariti grijesima ili nemarom. Zar i mi u ramazanu nismo sklopili ugovor sa našim Gospodarem da ćemo biti časni nosioci islama i zar svojim dobrim djelima nismo zaslužili istigfare i selame meleka? Zar i mi u ramazanu nismo lijepo ispreli naša dobra djela i od njih satkali ćilime pokornosti našem Gospodaru, subhanehu we te’ala? Zato se držimo ugovora sa našim Gospodarem i natječimo se u dobru, kako nam se naša dobra djela ne bi izbrisala!

Braćo i sestre, sve što uradimo od dobra ili zla, naći ćemo kod svoga Gospodara i ništa od toga neće biti umanjeno i svi ćemo se mi susresti sa svojim djelima, kojih će se oni koji ne vjeruju i koji su dvolični stiditi i poželjeti da “tlo ispod njihovih nogu raspukne ili da budu od onih koje će prašina prekriti.” Razmišljamo li mi o tom trenutku kada će sva naša djela biti izložena pred nama i kada će se sve tajne objelodaniti? Razmišljamo li o Danu, na kojem neće biti lažnih svjedoka, nesposobnih tužioca, pohlepnih advokata i podmitljivih sudija i kada će dijelovi tjela svjedočiti protiv ljudi?!

Blago onima koji su protekli mjesec ramazan proveli: posteći, učeći Kur’an, klanjajući nafile, čisteći svoje imetke kroz zekat, dijeleći sadaku, hraneći postače, pomažući siromahe, čuvajući svoje jezike od ružna govora i čineći dobra djela! Oni su se očistili od grijeha, a velika je to blagodat.
Naši dobri preci su stalno bili u vezi sa ramazanom; pola godine su ga dočekivali, a drugu polovicu su ga ispraćali. Kakav je naš odnos braćo i sestre prema ramazanu? Jesmo li u ramazanu, a ramazan je posebna škola, naučili lekcije iz: strpljivosti, solidarnosti, ustrajnosti, hrabrosti, skrušenosti i samilosti i znamo li te lekcije primijeniti i poslije mjeseca ramazana?

Braćo i sestre! Gospodar ramazana je Gospodar i ostalih mjeseci. On od nas traži da budemo u pokornosti Njemu, tokom cijele godine. On od nas traži da izvršavamo sve naše obaveze i On nam zabranjuje ono što je štetno za nas.
Braćo i sestre! Uz ramazan smo se trudili da budemo redovni u našim džamijama, pa šta nas to spriječava da takvi ostanemo i nakon ramazana? Zato se odazivajmo na pozive muezina i čuvajmo džemat! Nemojmo prolaziti pored džamija, diveći se njihovoj ljepoti, već ih ukrašavajmo našim namazima u njima i održavajmo ih! Pozivi sa munara su pozivi upućeni svima nama. Oni nas zovu na spas na obadva svijeta “حَيَّ عَلَى الصَّلَاةِ، حَيَّ عَلَى الْفَلَاحِ”«Požuri na namaz! Požuri na spas!» Te riječi su upućene svakom od nas i uistinu su oholi ili «pretjerano hrabri» oni koji se na njih ne odazovu.

Zato ne dozvolimo da naša srca nakon što su u ramazanu očišćena, budu ponovo zaprljana svakodnevnim grijesima, a srca su podložna promjenama, što potvrđuju riječi Poslanika, sallallahu ‘alejhi we sellem:
عَنْ اَبِي مُوسَى رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ إِنَّمَا سُمِّيَ الْقَلْبُ مِنْ تَقَلُّبِهِ إِنَّمَا مَثَلُ الْقَلْبِ كَمَثَلِ رِيشَةٍ مُعَلَّقَةٍ فِي أَصْلِ شَجَرَةٍ يُقَلِّبُهَا الرِّيحُ ظَهْرًا لِبَطْنٍ (أحمد)
Prenosi Ebu Musa, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi we sellem, rekao: “Srce je nazvano “kalb” zbog svoje prevrtljivosti. Primjer srca je primjer pera zakačenog za drvo, kojeg vjetar okreće na ovu i onu stranu!” (Ahmed)

I uistinu se srce okreće na ovu ili onu stranu, u ovisnosti od okolnosti u kojima se nalazi. Zar se i naša srca ne okreću tamo – ovamo u potrazi za varljivim dunjalučkim dobrima? Ili zar srca i glave mnogih od nas nisu postala kao prazna burad u kojima odzvanja sve sa čime dođu u dodir, a u praznu buretu sve zvoni?
Muhammed, sallallahu ‘alejhi we sellem, nas podučava da nakon ramazana postimo još šest dana u ševvalu, jer je to uz ramazan ravno postu čitave godine:
عَنْ أَبِي أَيُّوبَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ مَنْ صَامَ رَمَضَانَ وَ أَتْبَعَهُ سِتًّا مِنْ شَوَّالَ كَانَ كَصِيَامِ الدَّهْرِ (مسلم)
Prenosi Ebu Ejjub, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi we sellem, rekao: «Ko bude postio ramazan, a potom još šest dana ševvala, kao da je postio cijelu godinu!’ (Muslim)

Zato, ne zaboravimo post šest dana ševvala, kako bi postigli nagradu posta cijele godine i time slijedili sunnet Allahova Poslanika, sallallahu ‘alejhi we sellem! Preporučujem vam da to učinimo odmah na početku mjeseca ševvala, kako nam ova blagodat ne bi promakla, a vrijeme brzlo prolazi.
Muhammed, sallallahu ‘alejhi we sellem, nam preporučuje da budemo što više u ibadetu, te da u onome što budemo činili, makar to bilo neznatno, budemo uporni, kao što stoji u predaji koju bilježi imam Buharija:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “يَا أَيُّهَا النَّاسُ عَلَيْكُمْ مِنَ الْأََعْمَالِ مَا تُطِيقُوَن فَإِنَّ اللهَ لَا يَمَلُّ حَتَّى تَمَلُّوا، وَإِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللهِ مَا دُووِمَ عَلَيْهِ وَإِنْ قَلَّ” (بخاري)
Prenosi, Aiša, radijallahu anha, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi we sellem, rekao: “Činite onoliko koliko možete, jer tako mi Allaha, Allahu neće dosaditi da vas nagrađuje sve dok vam ne dosadi da činite dobro. Njemu je najdraže ono djelo u čijem izvršavanju čovjek ustraje.” (Buharija)

A imam Muslim bilježi slijedeću predaju:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا: “كَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا عَمِلَ عَمَلاً أَثْبَتَهُ” (مسلم)
Prenosi, Aiša, radijallahu anha: “Poslanik, sallallahu ‘alejhi we sellem, kada bi nešto radio, radio bi stalno.” (Muslim)
Braćo i sestre, uskladimo naše živote sa propisima čiste vjere islama, čuvajmo se grijeha, nakon što smo se od njih elhamdu lillah očistili u ramazanu, čuvajmo sebe i porodice od vatre, pazimo naše roditelje, rodbinu, pazimo na naše dobre đede i nene, budimo milostivi prema djeci, pomozimo svima onima kojima je potrebna pomoć, ispunjavajmo preuzete obaveze, čuvajmo čistoću naših duša, tijela i mjesta našeg boravka, ne zaboravljajmo naše rodne krajeve, ne dozvolimo da kaburi naših predaka budu jedini svjedoci našeg postojanja tamo gdje se lila šehidska krv i gdje su neprijatelji islama željeli da zatru sve tragove islama i natječimo se u dobru!
Molim Milostivog Gospodara da nas učvrsti na putu islama, da nas sačuva iskušenja koja nećemo moći podnijeti, da nam oprosti grijehe i u džennetu nas počasti društvom poslanika, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 06. ševval 1430. god. po Hidžri
Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
25. septembar 2009. god.
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#16560

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
KOMŠIJA U ISLAMU

Braćo i sestre u islamu, danas, 13. ševvala 1430. god. po H., 02. oktobra 2009. godine, hutbu sam naslovio Komšija u islamu. Za spomenutu temu sam se opredijelio u vremenu sve većeg udaljavanja komšija jednih od drugih i samim tim zanemarivanja ove velike islamske obaveze.

Kaže Allah, subhanehu ve te’ala, u 36. ajetu Sure En-Nisa’:
وَاعْبُدُواْ اللَّهَ وَلاَ تُشْرِكُواْ بِهِ شَيْئًا وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَبِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَالْجَارِ ذِي الْقُرْبَى وَالْجَارِ الْجُنُبِ وَالصَّاحِبِ بِالجَنبِ وَابْنِ السَّبِيلِ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ إِنَّ اللَّهَ لاَ يُحِبُّ مَن كَانَ مُخْتَالاً فَخُورًا
I Allahu se robujte i nikoga Njemu ravnim ne smatrajte i roditeljima dobročinstvo činite i rođacima, siročadi, siromasima, i komšijama bližnjim i komšijama daljnjim, i drugovima i putnicima-namjernicima i onima koji su u vašem posjedu! Allah, zaista, ne voli one koji se ohole i hvališu!
Kako je veličanstvena naredba našeg Stvoritelja, Koji nam naređuje robovanje samo Njemu, subhanehu ve te’ala, Koji nam strogo zabranjuje širk (pripisivanje druga Njemu), a potom nam naređuje poslušnost roditeljima i lijepo ophođenje sa svima onima s kojima smo u kontaktu, a među njima i s komšijama ili susjedima!

Onaj ko zaista iskreno robuje Allahu, subhanehu ve te’ala, vodi računa da prema svakom vjerniku, svakom dobronamjernom čovjeku, te prema životinjama i biljkama bude pažljiv i da ne uzurpira ničije pravo. On ne može činiti nasilje, njegova preokupacija je dobro i njegove misli su usmjerene ka Allahu, subhanehu ve te’ala, i budućem svijetu.
Braćo i sestre, ono čime se naša lijepa Bosna i Hercegovina treba ponositi su dobri komšijski odnosi. Te odnose su na prvom mjestu u kontinuitetu gajili Bošnjaci muslimani, koje je islam učinio posebnim.

Prenosi se da je sluga Abdullaha bin Amra ibn ‘Asa, radijallahu anhu, jednoga dana zaklao ovcu, pa mu je Abdullah rekao: “Počni prvo s komšijom Jevrejom!” Upita: “Zar od Jevreja da počenem dijeliti, Allah ti dao svako dobro?” Reče: “Čuo sam Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kada je rekao:
“مَا زَالَ جِبْرِيلُ يُوصِينِي بِالجْاَر ِحَّّتى ظَنَنْتُ أَنَّهُ سَيُورِثُهُ” (الترمذي)
“Džibril mi je toliko puta preporučio komšiju da sam pomislio da će komšija nasljeđivati komšiju!” (Tirmizija)
Hvala Allahu, subhanehu ve te’ala, mi smo uvijek bili pažljivi prema svim našim komšijama i nikada nikome nismo činili nasilje, jer nam to islam strogo zabranjuje. Mi smo u vrijeme kada smo bili na usponu snage bili do kraja tolerantni i svima smo davali njihova prava, pa ponekad i na uštb vlastitih prava.
يَقُولُ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّم لِأَبِي ذَرٍّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ: “يَا أَبَا ذَرٍّ، إِذَا طَبَخْتَ مَرَقَةً فَأَكْثِرْ مَاءَهَا، وَتَعَاهَدْ جِيرَانَكَ” (مسلم)
Prenosi Ebu Zerr, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “O Ebu-Zerr, kada budeš kuhao čorbu, dospi malo više vode pa pošalji svojim komšijama!” (Muslim)

U drugojm predaji stoji:
وَيَقُولُ أَبُو ذَرٍّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: “إِنَّ خَلِيلِي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَوْصَانِي: “إِذَا طَبَخْتَ مَرَقَهَا، فَأَكْثِرْ مَاءَهَا، ثُمَّ انْظُرْ أَهْلَ بَيْتٍ مِنْ جِيرَانِكَ، فَأَصِبْهُمْ مِنْهَا بِمَعْرُوفٍ”
Prenosi Ebu Zerr, radijallahu anhu: „Moj prijatelj, sallallahu alejhi ve sellem, mi je oporučio: “Kada budeš kuhao čorbu, naspi više vode pa pogledaj obitelji svojih komšija, te i njima podijeli jedan dio!”
Braćo i sestre, dobro zapamtimo sljedeći hadis, u kojem se vjerovanje u Allaha, subhanehu ve ete’ala uvjetuje neuznemiravanjem komšije:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “وَاللهِ لاَ يُؤْمِنُ وَاللهِ لاَ يُؤْمِنُ وَاللهِ لاَ يُؤْمِنُ قِيلَ: “مَنْ يَا رَسُولَ اللهِ” قَالَ: “الَّذِي لاَ يَأْمَنُ جَارُهُ بَوَايِقَهُ” (متفق عليه)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Allahov Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Tako mi Allaha, nije vjernik, tako mi Allaha, nije vjemik, tako mi Allaha, nije vjernik!” Neko reče: “Ko to, Allahov Poslaniče?” Reče: “Onaj čiji komšija nije siguran od njegova zla!” (Muttefekun alejhi)
U drugoj predaji stoji:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “لاَ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ مَنْ لاَ يَأْمَنُ جَارُهُ بَوَائِقَهُ” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Allahov Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Neće ući u Džennet onaj od koga njegov komšija nije siguran (miran od njegovih zala).” (Muslim)

Kaže Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Buharija:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ فَلْيُكْرِمْ ضَيْفَهُ وَمَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ فَلاَ يُؤْذِ جَارَهُ وَمَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ فَلْيَقُلْ خَيْرًا أَوْ لِيَصْمُتْ” (البخاري)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Allahov Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: ” Ko vjeruje u Allaha i Sudnji dan, neka lijepo ugosti svoga gosta! Ko vjeruje u Allaha i Sudnji dan, neka ničim ne uznemirava komšiju! Ko vjeruje u Allaha i Sudnji dan, neka govori hajr (korisno) ili neka šuti!” (Buharija)
Kako je samo lijep savjet našeg Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem:
عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرٍو رَضِيَ اللَّهُ أض،َّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: «خَيْرُ الأَصْحَابِ عِنْدَ اللَّهِ خَيْرُهُمْ لِصَاحِبِهِ وَخَيْرُ الْجِيرَانِ عِنْدَ اللَّهِ خَيْرُهُمْ لِجَارِهِ” (الترمذي)
Prenosi Abdullah ibn Amr, radijallahu ‘anhu, da je Allahov Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Najbolji prijatelji kod Allaha su oni koji su najbolji prema svome prijatelju, a najbolje komšije kod Allaha su oni koji su najbolji prema svome komšiji.” (Tirmizija)

Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, je imao svoga prvog komšiju Jevreja, koji ga je stalno uznemiravao i ispred njegovih vrata ostavljao smeće. Poslanik, sallallahi ‘alejhi ve sellem, je bio strpljiv. Kada jednog jutra ispred vrata nije bilo uobičajenog smeća i uznemiravanja, Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, upita šta je s njim. Kazaše mu da se Jevrej razbolio i da je na smrtnoj postelji. Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, ode u njegovu kuću da ga obiđe, kao komšiju bolesnika. Kada je Jevrej ugledao Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellme, izgovorio je šehadet, jer je bio svjestan da nakon tolikog uznemiravanja dobrim je mogao vratiti samo onaj kojeg je Allah, subhanehu ve te’ala, poslao kao Poslanika.

Braćo i sestre, budimo dobre komšije i natječimo se u dobru kako bismo postigli dobro ovog i budućeg svijeta i budimo u isto vrijeme budni i oprezni, jer je oprez svojstvo mu’mina!
Gospodaru, pomozi nam da ovdje u Bosni i Hercegovini sačuvamo svjetlo islama, ne iskušavaj nas s onim što nećemo moći podnijeti, učini nas od onih koji paze svoje komšije i prema njima ispunjavaju sve obaveze, budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u Džennetu društvom poslanika, šehida i dobrih ljudi! Amin!

Sarajevo: 13. ševval 1430. po Hidžri Hutba: Džamija “Kralj Fahd” 02. oktobar 2009. god.
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلْيُكْم وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#16800

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
NEMIMET – PRENOŠENJE TUĐIH RIJEČI

Braćo i sestre u islamu, danas 20. ševvala 1430. god. po H., 9. oktobra 2009. godine hutbu sam naslovio Nemimet – Prenošenje tuđih riječi.

Nemimet spada u red velikih grijeha i jedna je od najružnijih negativnih čovjekovih osobina. Podrazumijeva prenošenje tuđih riječi s ciljem širenja svađe i smutnje među ljudima. Ovaj grijeh potpiruje smutnju, kida veze, sije mržnju, razbija zajednicu, prijatelje čini neprijateljima, braću strancima, čak rastavlja voljene i dovodi do ubistava. Nemimet je prisutan i veoma rasprostranjen u našem društvu u vremenu u kojem živimo.
Kaže Allah, subhanehu ve te’ala, u 10. i 11. ajetu Sure El-Kalem:
وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَهِينٍ(10) هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ(11) مَنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ(12) عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِكَ زَنِيمٍ(13) (سورة القلم، 10-13)
I ne slušaj nijednog krivokletnika, prezrena(10) klevetnika, koji tuđe riječi prenosi,(11) škrtaca, nasilnika, velikih grješnika,(12) surovih i osim toga, u tuđe pleme uljeza!(13) (El-Kalem, 10.-13.)

U citiranim ajetima dolazimo do spoznaje nekih od osobina onih koji prenose tuđe riječi. Jedna od tih osobina jeste da se takav mnogo kune kako bi uvjerio onoga kome prenosi u ono što prenosi. On je također prezren zbog toga što nema nimalo mudrosti pa ga ljudi lahko razotkriju i preziru ga. Onaj ko prenosi tuđe riječi može se prepoznati i po tome što otkriva tuđe mahane i puno vrijeđa druge.

Kaže Allah, subhanehu ve te’ala, u 1. ajetu Sure El-Humeze:
وَيْلٌ لِّكُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ (سورة الهمزة، 1)
Teško svakom klevetniku-podrugljivcu!
Imam Muslim u Sahihu bilježi hadis:
عَنْ ابْنِ مَسْعُودٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلّيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “أَلاَ أُنَبِّئُكُمْ مَا الْعُضَّةُ؟ هِيَ النَّمِيمَةُ بَيْنَ النَّاسِ” (مسلم)
Prenosi Ibn Mes’ud, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Želite li da vas obavijestim šta je to udda? – To je prenošenje riječi među ljudima!” (Muslim)
U muttefek predaji stoji:
عَنْ حُذَيْفَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلّيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “لاَ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ قَتَّاتٌ” (متفق عليه) و في رواية أخرى: “لَا يَدْخُلُ الْجَنَّةَ نَمَّامٌ” (متفق عليه)
Prenosi Ebu Huzejfe, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “U Džennet neće ući onaj ko prenosi tuđe riječi (kattat).” (Muttefek alejhi) U Drugoj predaji stoji: “U Džennet neće ući onaj ko prenosi tuđe riječi (mennan).” (Muttefek alejhi)
Imam Buharija bilježi predaju:
عَنْ إبْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا أَنَّ رَسُولَ اللهَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ مَرَّ بِقَبْرَيْنِ فَقَالَ: “إِنَّهُمَا لَيُعَذَّبَانِ وَمَايُعَذَّبَانِ فِي كَبِيرٍ، أَمَّا أَحَدُهُمَا فَكَانَ لاَ يَسْتَتِرُ مِنْ بُولِهِ، وَأَمَّا الْآخَرُ فَكَانَ يَمْشِي بَيْنَ النَّاسِ بِالنَّمِيمَةِ” (البخاري)
Prenosi Ibn Abbas, radijallahu ‘anhuma, da je Allahov Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, prošao pored dva kabura i rekao: “Zaista su njih dvojica u patnji i kazni, a ne kažnjavaju se za nešto veliko; jedan od njih se nije čuvao mokraće, a drugi je bihuzurio ljude prenoseći tuđe riječi.” (Buharija)

Rekao je Omer ibn El-Hattab, radijallahu ‘anhu: “Nemojte se baviti spominjanjem ljudi, jer je to zlo, već spominjite Allaha, jer je to za vas milost!”
Tabiini su govorili: „Nije onaj koji prenosi tuđe riječi ništa gori od onoga ko to prihvata od njega!“

Imam Nevevi kaže: “Nemimet je zabranjen ako u tome nema nikakve koristi. Međutim, ako neko sazna da neki zulumćar (nasilnik) namjerava nekome bespravno nanijeti štetu, onda je poželjno, pa čak je i obaveza da čovjek na to upozori svoga brata muslimana.”
Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, podučava ashabe:
“أَلاَ أُخْبِرُكُمْ بِشِرَارِكُمْ قَالُوا: بَلى!، قَالَ: الْمَشَّاؤُونَ بِالنَّمِيمَةِ، الْمُفَرِّقُونَ بَيْنَ الْأَحِبَّةِ” (أحمد)
“Želite li da vas obavijestim o najgorima od vas?” Rekoše. “Da.” Reče Poslanik, sallallahu ‘alejhi we sellem: “Oni koji ogovaraju, koji rastavljaju one koji se vole!” (Ahmed)

Pripovijeda se da je Sulejman bin Abdulmelik sjedio u društvu sa Ez-Zuhrijem, pa mu je došao čovjek, kojem je Sulejman rekao: “Čuo sam da si o meni govorio to i to!” Reče čovjek: “Nisam to učininio, niti rekao.” Reče Sulejman: “Onaj ko me je obavijestio je iskren!” Reče mu Ez-Zuhri: “Onaj ko ogovara nije iskren!” Reče Sulejman: “U pravu si!” Potom reče čovjeku: “Idi sa selamom!”
Rekao je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem:
“لَا يَبْلُغَنَّ أَحَدٌ مِنْ أَصْحَابِي عَنْ أَحَدٍ شَيْئًاً فَإِنِّي أُحِبُّ أَنْ أَخْرُجَ إِلَيْكُمْ وَأَنَا سَلِيمُ الصَّدْرِ” (أحمد)
“Neka mi niko od ashaba ne govori ništa o drugome, jer želim da vam dolazim potpuno čisitih grudi!” (Ahmed)
Hasan El-Basri kaže: “Ko tebi prenosi tuđe riječi, znaj da takav i drugima prenosi tvoje riječi.” Također je neko dobro rekao: “Ko ti kaže i prenese da te tvoj brat psuje i grdi, takav i tebe psuje i grdi.”

Priča se da je neki čovjek otišao u posjetu svome bratu muslimanu i prenio mu nekakav govor o drugim ljudima, što se ovome nije svidjelo, pa mu reče: “Brate moj, prenio si mi tuđi govor i time si učinio tri prekršaja: učinio si me da mrzim svoga brata, moje si srce opteretio time i učinio si me da sumnjam u tvoje povjerenje.”

Neki čovjek je došao Aliji, radijallahu ‘anhu, i rekao mu da je neki čovjek o njemu ružno govorio. Tada Alija, radijallahu ‘anhu, reče tom čovjeku: “Idemo skupa do tog čovjeka!” Čovjek se uplaši da ga zbog toga neće kazniti. Kada su stigli, Alija, radijallahu ‘anhu, mu reče: “O moj brate, ako je ono što si o meni rekao tačno, ja molim Allaha da mi oprosti, a ako nije tačno, molim Allaha da tebi oprosti.”
Priča se da je neki čovjek došao Omeru ibn Abdulazizu i prenio mu neki govor od nekog čovjeka, na što mu Omer reče: “Ako hoćeš, mi ćemo tu tvoju vijest provjeriti; pa ako bude tačna, onda si ti od onih na koje se odnosi ovaj kur’anski ajet:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا أَن تُصِيبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَى مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ (سورة الحجرات، 6)
O vjernici, ako vam nekakav nepošten čovjek donese kakvu vijest, dobro je provjerite da u neznanju nekome zlo ne učinite, pa da se zbog onoga što uradite pokajete! ( El-Hudžurat, 6.)

A ako ne bude tačna, onda si od onih na koje se odnosi ovi ajeti:
وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَهِينٍ(10) هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ(11)
I ne slušajte nijednog krivokletnika, prezrena,(10) klevetnika, koji tuđe riječi prenosi.(11) (El-Kalem, 10.-11.), a ako hoćeš, to ćemo ti za ovaj put oprostiti i nemoj više tako nešto raditi. Tada čovjek reče Omeru: “Oprosti mi, o vladaru pravovjernih, neću nikada više prenositi tuđe riječi!”
Braćo i sestre, čuvajmo se nemimeta, jer je on uistinu jedan od velikih grijeha, koji uništava međuljudske odnose i umjesto da prenosimo tuđe riječi, trudimo se da na našim usnama bude što više Kur’ana, Allahovih, subhanehu ve te’ala, imena i salavata na našeg Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem!
Gospodaru! Pomozi nam da sačuvamo svjetlo islama ovdje u našoj lijepoj Bosni i Hercegovini, sačuvaj nas iskušenja koja ne možemo podnijeti, učini naše jezike vlažnim sa spominjanjem Tvoga imena, sačuvaj naše jezike od prenošenja tuđih riječi, uputi našu djecu i naše potomke i učini ih časnim mu’minima, budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u Džennetu društvom poslanika, šehida i dobrih ljudi!
Sarajevo, 20. ševvala 1430. po Hidžri

Hutba: Džamija “Kralj Fahd” 9. oktobra 2009. god.
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلْيُكْم وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#16978

ِبسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِمِ

[b]ŠEST GODINA OD SMRTI
RAHMETLI PREDSJEDNIKA ALIJE IZETBEGOVIĆA[/b]

Braćo i sestre, u islamu! Danas, 27. ševvala 1430. god. po H., 16. oktobra 2009. godine, hutbu sam naslovio sa Šest godina od smrti rahmetli predsjednika Alije Izetbegovića. U ponedjeljak 19. oktobra 2009. godine, navršava se punih šest godina od smrti rahmetli predsjednika, Alije Izetbegovića, vrhovnog komandanta, političara, filozofa, humaniste i uistinu velikog i dobrog čovjeka, koji je cijeli svoj život posvetio borbi za ljudska prava.

Allah, dželle še’nuhu, u 58. ajetu Sure En-Nisa’ naređuje vjernicima da budu pokorni Njemu, subhanehu ve te’ala, Njegovu Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i vođama:
إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا وَإِذَا حَكَمْتُمْ بَيْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ إِنَّ اللَّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُمْ بِهِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ سَمِيعًا بَصِيرًا(سورة النساء، 58)
Allah vam naređuje da odgovorne dužnosti, onima koji su ih dostojni povjeravate i kada ljudima sudite da pravično sudite! Uistinu je dobar Allahov savjet! – A Allah doista sve čuje i vidi.
Bošnjaci i drugi narodi u Bosni i Hercegovini su bili počašćeni time što su na čelu nezavisne i međunarodno priznate Republike Bosne i Hercegovine imali predsjednika Aliju Izetbegovića, koji je tu obavezu preuzeo u teškom historijskom trenutku.

Rahmetli predsjednik je jedan od najvećih državnika i mislilaca modernog doba, veliki je borac za opstojnost Bosne i Hercegovine i afirmaciju bošnjačkog nacionalnog identiteta Bio je borac za demokratiju, za ljudska prava i slobodu svakog čovjeka, najzaslužniji je za političko organiziranje Bošnjaka, kroz SDA, a njegovi mudri potezi su plijenili čak i one koji ga nisu voljeli. Mudro je vodio Bosnu i Hercegovinu u njenom najkritičnijem periodu u kojem je izvršena krvava oružana agresija na međunardno priznatu Republiku Bosnu i Hercegovinu (1992.-1995.). U najtežim ternucima je upozoravao pripadnike Armije i MUP-a, da se ne svete i da čine zločine, za koje će jednoga dana svi koji ih budu činili morati položiti račun, pred nekim od međunarodnih sudova.

Bio je skroman i jednostavan čovjek, koji je uvijek nalazio vremena da sasluša ljude i da im pruži adekvatnu pomoć. Važne odluke nikada nije donosio sam, uvijek se konsultirao s velikim brojem svojih saradnika. Dijelio je sudbinu svoga naroda i, što je veoma važno, uveo je moral u politiku, a to nije bilo nimalo lahko…
Predsjenik Alija Izetbegovic rođen je 08. augusta 1925. godine u Bosanskom Šamcu. Za vrijeme Drugog svjetskog rata bavio se humanitarnim radom: raščišćavao je ruševine sarajevskih džamija i skrivao Muslimane od četnika. Jedan je od osnivača organizacije Mladi Muslimani. Zbog pripadnosti Mladim Muslimanima, 1946. godine je osuđen na tri godine zatvora. Za vrijeme robije radio je na izgradnji zgrade Centralnog komiteta Saveza komunista BiH u Sarajevu.

Nakon izlaska iz zatvora, studirao je i diplomirao pravo i radio kao pravni savjetnik u građevinskom preduzeću “Bosna”. Drugi put je uhapšen 1983. godine i u poznatom “Sarajevskom procesu” kao prvooptuženi u grupi od 13 muslimanskih intelektualaca i osuđen je na 14 godina zatvora. U zatvoru ostaje nešto manje od šest godina. Oslobođen je krajem 1988. godine prilikom puštanja na slobodu političkih zatvorenika osuđenih za verbalni delikt. Pokrenuo je formiranje Stranke demokratske akcije, koja se ubrzo pretvorila u najjaču bh. političku stranku. Na Osnivačkoj skupštini SDA 25. maja 1990. godine postaje njen prvi predsjednik. Iste godine SDA pobjeđuje na prvim parlamentarnim izborima.

Krajem 1990. godine predsjednik Alija Izetbegović je izabran za predsjednika Predsjedništva Bosne i Hercegovine. Na drugim viseštranačkim izborima 1996. godine SDA ponovo pobjeđuje, a predsjednik Izetbegović je izabran za člana, a potom i za predsjedavajućeg Predsjedništva Bosne i Hercegovine. Objavio je veći broj publicističkih radova i studija, te knjige: Islam između Istoka i Zapada, Problemi islamskog preporoda i Islamska deklaracija. Ove knjige prevedene su na nekoliko jezika i objavljene u više zemalja. Knjigu Moj bijeg u slobodu (Bilješke iz zatvora 1983.-1988.), objavio je 1999. godine, a 2001. godine knjigu Sjećanja (autobiografski zapisi). Izbor iz njegovih govora, članaka, i intervjua, nastalih između 1990. i 2002. godine, publiciran je u deset knjiga. Dobitnik je niza priznanja i nagrada kao što su Nagrada kralja Fejsala, Medalja Centra za demokratiju iz Washingtona, a najtiražniji i najuticajniji španski list madridski list El Mundo izabrao je Aliju Izetbegovića za ličnost 1995. godine u svijetu.

Istanbulski Marmara univerzitet 1997. godine dodijelio mu je titulu počasnog doktora pravnih znanosti za doprinos zaštiti ljudskih prava, uspostavu mira, ali i kao uglednom pravniku. Na Forumu u Cran Montani 1998. godine dobitnik je prestižne nagrade za unapređenje ljudskih prava. Na 2. kongresu SDA, održanom 6. i 7. septembra 1997. godine Alija Izetbegović je tajnim glasanjem izabran, po drugi put, za predsjednika Stranke. S obzirom na predsjednikovu neopozivu odluku da se ne kandidira za predsjednika SDA, na zasjedanju 2. kongresa Stranke odrzanom 13. oktobra 2001. godine u Sarajevu predsjednik Alija Izetbegović je proglašen za počasnog predsjednika SDA Bosne i Hercegovine. Govorio je engleski i francuski jezik.

Rahmetli predsjednik Izetbegović je često ponavljao: “Velikim Bogom se kunemo da robovi biti nećemo!” Također je kazao: “Bosna je komplicirana zemlja: tri religije, tri nacije i ostali. Nacionalizam je jak u sve tri nacije; dvije od njih imaju puno rasizma, šovinizma, separatizma; i mi bi sad trebali da napravimo državu od svega toga.” I kazao je: “Bosnom nikad nitko nije uspio da vlada, uvijek mu se to samo činilo.” I kazao je: “Znate kako ih je (Bošnjake muslimane) opisao Meša Selimović u romanu Derviš i smrt: Primaju nerad sa Istoka, ugodan život sa Zapada. (…) Ne liče na junake, a najteže ih je uplašiti prijetnjom, dugo se ne osvrću ni na što, svejedno im je šta se oko njih događa, a onda, odjednom, sve počne da ih se tiče, sve isprevrću i okrenu na glavu, pa opet postanu spavači. (…) a lako im dosadi jedan čovjek, makar im činio i dobro. (…) zli, dobri, blagi, surovi, nepokretni, olujni, otvoreni, skriveni, sve su to oni i sve između toga. A povrh svega, moji su i ja sam njihov kao rijeka i kaplja, i sve što govorim, kao da o sebi govorim. Tako govori Mešin Hasan s pjesničkim pretjerivanjem. A ja bih rekao da već 60 godina prilično poznam narod kojem pripadam. Mogu reći da ga znam i imam neku predstavu o njemu od 1940. godine pa naovamo. Upoznao sam ga u miru i ratu. To je dobar narod, narod u kvalitativnom usponu, ako se tako može reći, koji je izdržao mnogo i koji će preživjeti i ove najnovije nevolje. U svakom slučaju, kakav god da je, ja sam njegov dio.”

Richard Holbrook je kazao: “Mislim da ova zemlja danas ne bi postojala da nije bilo Izetbegovića. Svi ljudi prave greške, pa i on, ali ponavljam, da nije bilo njega, ne bi bilo Bosne i Hercegovine. To je i Milošević kazao u Daytonu. On je rekao da je Izetbegović pobjedio. Nakon višednevnih teških pregovora, Milošević je pristao da se Sarajevo preda Federaciji. Kazao je da je Izetbegović zaslužio Sarajevo, jer ga nikad nije napuštao. Krajišnik i Buha su pobješnjeli na to. Da je Izetbegović napustio Sarajevo, BiH ne bi opstala.”

Rahmetli predsjednik Alija Izetbegović je u najsudbonosnijoj etapi trajanja Bosne i Hercegovine stao na čelo naroda, kojem je prijetilo istrebljenje, a zemlji podjela i zatiranje svih tragova kulture. Stao je na čelo Bošnjaka, kada su bili: nacionalno i politički nezreli, neorganizirani, nenaoružani i sumnjičavi jedni prema drugima. U takvim okolnostima raspisati referendum i izboriti se za nezavisnost, bilo je pravo herojstvo, a sa golorukim narodom krenuti u obračun sa agresorima je bilo još teže… Ali rahmetli predsjednik je znao da nema izbora i da se od sebe mora pružiti koliko može, a ostalo je u ruci Allaha, subhanehu ve te’ala.

Želja rahmetli predsjednika je bila da bude ukopan pored svojih saboraca, u šehidluku Kovači i ta želja mu je ispunjena. Hrabri i mudri komandant je sada u društvu sa najboljim i najhrabrijim od nas – sa šehidima Bosne ponosne.
Na dan dženaze rahmetli predsjedniku Izetbegoviću, u srijedu, 22. oktobra 2003. godine kiša je neprekidno padala od utorka navečer i tokom cijele dženaze, kao i poslije nje, ali se niko nije žalio na kišu; naprotiv svako je želio da bude što bliži tabutu čovjeka koji je zadužio ne samo ovu već i buduće generacije.

Odimo na kabur ovog velikog čovjeka, kada god to budemo mogli! Povedimo sa sobom svoje ukućane, nazovimo njemu i šehidima Kovača selam i proučimo im dovu! Obiđimo i muzej Muzej Alija Izetbegović, koji je sastavni dio Kompleksa Memorijalnog centra Kovači! Neka se prenosi s koljena na koljeno istina o čovjeku koji nije ostavio ravnodušnim ni prijatelje, niti neprijatelje! Neka nam je čast što smo bili njegovi suvremenici i što smo imali predsjednika koji je bio bolji od svoga naroda!

Neka je Allahova, subhanehu ve te’ala, milost na ovog velikog čovjeka, a mi koji smo bili njegovi saradnici ne smijemo pogaziti principe na kojima je bila zasnovana njegova pravedna borba za nedjeljivu i multinacionalnu Bosnu i Hercegovinu!
Gospodaru, zaštiti sve ugrožene i obespravljene ljude, ne iskušavaj nas sa onim što nećemo moći podnijeti, nagradi najboljom nagradom našeg rahmetli predsjednika, pređi preko naših hrđavih djela, budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u Džennetu, društvom poslanika, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 27. ševval 1430. po Hidžri Hutba: Džamija “Kralj Fahd” 16. oktobar 2009. god. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلْيُكْم وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#17409

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

FOND ZA POMOĆ SOCIJALNO UGROŽENIM ARAPSKIM PORODICAMA

Braćo i sestre u islamu! Danas 05. zu-l-ka’de 1430. god. po H., 23. oktobra 2009. godine, hutbu sam naslovio sa “Fond za pomoć socijalno ugroženim arapskim porodicama”.
Za spomenutu temu sam se opredijelio u vrijeme kada, evo već šesti mjesec u džamiji “Kralj Fahd” i šire vodimo aktivnost prikupljanja i podjele novčane pomoći porodicama braće Arapa koji se nalaze ili su se nalazili u Imigracionom centru Lukavica i socijalno ugroženim arapskim porodicama. Značajno učešće u spomenutoj akciji su imala braća iz: Švedske, Austrije, Danske, Njemačke i Amerike, a najiskrenije očekujemo aktivnije učešće braće i iz drugih zemalja, kao i džemata i pojedinaca koji će na sebe preuzimati brigu o pojedinim porodicama, po kriterijima koje smo usaglasili.

Allah, subhanehu ve te’ala, u 39. ajetu Sure Sebe’ obećava mu’minima koji daju svoje imetke u Njegovo ime, lijep svršetak i nagradu:
قُلْ إِنَّ رَبّى يَبْسُطُ الرِّّزْقَ لِمَنْ يَشَاء ُمِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ وَمَا أَنفَقْتُمْ مِنْ شَىْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ (سورة سبأ، 39)
Reci: “Gospodar moj daje obilnu opskrbu onome kome hoće od robova Svojih, a kome hoće uskraćuje; što god vi udijelite, On će to nadoknaditi i On najbolje opskrbljuje.”
Braćo i sestre, kada imamo na umu ove Allahove, subhanehu ve te’ala, riječi, onda se trebamo natjecati u dobročinstvu, jer On dobročinstvo nadoknađuje još na dunjaluku, a na ahiretu je nagrada trajna.
U hadisu koji bilježe imami Buharija i Muslim, stoji:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “قَاَل اللهُ عَزَّ وَجَلَّ: “أَنْفِقْ يَا ابْنَ آدَمَ أُنْفِقُ عَلَيْكَ” (البخاري و مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: Rekao je Uzvišeni Allah: “Udijeli, čovječe, udijelit ću ti!” (Buharija i Muslim)
Kako je lijepo obećanje Allaha, subhanehu ve te’ala, Koji na dobročinstvo Svojih iskrenih robova uzvraća Svojim dobročinstvom, pa trudimo se da budemo od onih kojima na dobro uzvraća njihov Stvoritelj!

U hadisu koji bilježe imami Buharija i Muslim stoji:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “مَا مِنْ يَوْمٍ يُصْبِحُ الْعِبَادُ فِيهِ إِلاَّ مَلَكَانِ يَنْزِلاَنِ فَيَقُولُ أَحَدُهُمَا: “اللَّهُمَّ أعْطِ مُنْفِقاً خَلَفاً”، وَيَقُولُ الْآخَرُ: “اللَّهُمَّ أعْطِ مُمْسِكاً تَلَفاً” (البخاري و مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Nema dana u kojem osvanu robovi, a da dva meleka ne siđu i jedan ne kaže: ‘Allahu, daj darežljivcu ostatak imetka!’ I drugi kaže: ‘Allahu, daj škrtici propast!'” (Buharija i Muslim)
Zato budimo darežljivci, za koje meleki uče dove za povećanje imetka! Blago onima za koje dovu čine meleki, koji nemaju prohtjeva i želja, već samo služe svome Gospodaru!
Prokleti šejtan čovjeka plaši neimaštinom, kao što stoji u 268. ajetu Sure El-Bekare:
الشَّيْطَانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُم بِالْفَحْشَاء وَاللَّهُ يَعِدُكُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلاً وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (سورة البقرة، 268)
Šejtan vas plaši neimaštinom i navraća vas da budete škrti, a Allah vam obećava oprost i nagradu Svoju; Allah je neizmjerno dobar i sve zna!

Braćo i sestre, većina nas imali smo priliku u našim svakodnevnim životima osvjedočiti se u istinitost ovih Allahovih, subhanehu ve te’ala, riječi, kada nam se ono što smo bez kalkulacija dali višestruko vraćalo i kada nam je propadalo ono što nam je bilo žao dati a propadalo je još više od toga…
Kaže Omer ibn El-Hattab, radijallahu ‘anhu: “Čuo sam da će se dobra djela natjecati i da će sadaka kazati: ‘Ja sam najbolja od vas!'”

Braćo i sestre, Fond za pomoć socijalno ugroženim arapskim porodicama je sa šest porodica koje smo, elhamdulillah, pomogli u maju, u oktobru dostigao 17 porodica, a spisku socijalno ugroženih nije kraj, jer je naša procjena da u Bosni i Hercegovini živi oko trideset socijalno ugroženih arapskih porodica. Braća iz Švedske su nekoliko mjeseci zaključno sa oktobrom izravno uručivali pomoć podorici Abu Hamze, a od narednog mjeseca će, inšallah, po ujednačenim kriterijima tu pomoć prosljeđivati putem internog Fonda pri džamiji “Kralj Fahd”. Braća iz Švedske su pored ovoga svakog mjeseca u Fond slali od 2.800,00 – 5.500,00 švedskih kruna. Braća iz Austrije takođe su u posljednjih nekoliko mjeseci pomagali 9-10 porodica, uglavnom iz Zenice, sa mjesečnim iznosima po porodici od 150,00 – 250,00 EURA. Neke od tih porodica smo obuhvatili našim Fondom, od prošlog i tekućeg mjeseca, tako da od braće iz Austrije očekujemo redovnu pomoć u visini od preko 2.000,00 EURA.

Naša kolektivna sramota je da imamo porodice braće koji su u toku oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu ostavili lagodan život u svojim zemljama i došli u Bosnu i Hercegovinu u ime Allaha, subhanehu ve te’ala, da se bore, bez bilo kakvih dunjalučkih interesa. Danas ti isti ljudi bivaju potpuno zaboravljeni, oduzimaju im se državljanstva stečena na zakonski način i uskraćuju im se elementarna ljudska prava. Ako vlast u Bosni i Hercegovini nema sluha da zbrine njene borce, a u manjem BH entitetu strani plaćenici su korisnici raznih vidova pomoći, na nama je, ako smo iskreni u svome vjerovanju, da se samoorganiziramo i pružimo neophodnu materijalnu i drugu potrebnu pomoć njihovim porodicama, za koje ćemo bez sumnje biti pitani na Sudnjem danu.

Zato se aktivno uključimo u ovaj Fond kako bismo porodicama socijalno ugroženih Arapa pomogli da normalno egzistiraju. Mi smo zauzeli stav da se pomoć dijeli na način: 500,00 KM po porodici, dodatno 100,00 KM za prvo dijete, 80,00 KM za drugo dijete i po 60,00 KM za treće i svako naredno dijete. Po ovom kriteriju porodice imaju redovnu mjesečnu pomoć u visini od 600,00 – 860,00 KM, što je u ovoj općoj ekonomskoj krizi dovoljno. Porodice koje žive kao podstanari, osim onih kojima već neko plaća stanarinu će, inšallah, na pripadajući iznos dobijati još 100,00 KM.

Cilj nam je da spomenutu pomoć pružamo redovno na kraju mjeseca za tekući mjesec, tako da molimo svu braću i sestre da sredstva usmjeravaju na Fond džemata džamije “Kralj Fahd”, gdje se vodi uredna evidencija priliva sredstava i njihove raspodjele, što se javno objavljuje, a na taj način bi se akumulirala potrebna sredstva i pomoć bi bila stalna. Porodice koje mimo planirane mjesečne pomoći Fonda dobiju od drugog lica pomoć veću od 10,00 KM dužne su istu prijaviti Fondu, kako bi im se spomenuti iznos umanjio od redovne pripadajuće pomoći.

Već duže vrijeme se govori o ideji registracije Fonda, koji bi po tome imao svojstvo pravnog lica i žiro-račun, ali u ovoj fazi organiziranja Fonda smatramo da se cilj može postići i na ovaj način, a u određenoj fazi se, inšallah, može pristupiti i njegovoj registraciji.

Neka braća i sestre su imali primjedbu i na to zbog čega se u ovaj Fond ne uključe porodice ugroženih Bošnjaka, jer su po njima one preče, a naše mišljenje i odgovor su da smo na prvom mjestu dužni pomoći onima koji su nama pomagali i koji su u ovoj našoj sredini garibi (stranci), a potom svima onima kojima je pomoć potrebna. Nadam se da će braća i sestre koji su imali te sugestije pokrenuti i tu aktivnost, a ja obećavam da ću inša-Allah i to podržati.

Pozivam svu braću i sestre, a posebno imame u Bosni i Hercegovini i bošnjačkoj dijaspori, da se aktivno uključe u ovu aktivnost, te da se pokušaju organizirati na način što će na sebe preuzeti izravno pružanje pomoći određenoj familiji/familijama, putem uplata u Fond, sa naznakom za porodicu koju želi/e pomoći ili na žiro-račun porodice, uz predhodnu koordinaciju sa Fondom!

Braćo i sestre, natječimo se u dobročinstvu, ne plašeći se siromaštva, niti prijekora prijekornika i aktivno učestvujmo u ovom Fondu i to preporučimo svima onima sa kojima smo u kontaktu!

Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, ne iskušavaj nas s onim što nećemo moći podnijeti, učini nas od onih koji su darežljivi i koji ne zaboravljaju žrtve braće Arapa, uputi našu djecu i naše potomke i učini ih časnim pripadnicima ummeta, budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u Džennetu, društvom poslanika, šehida i dobrih ljudi!
Sarajevo: 05. zu-l-ka’de 1430. po H.
Hutba: Džamija “Kralj Fahd” 23. oktobar 2009.god. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#17415

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

FOND ZA POMOĆ SOCIJALNO UGROŽENIM ARAPSKIM PORODICAMA

Braćo i sestre u islamu! Danas 05. zu-l-ka’de 1430. god. po H., 23. oktobra 2009. godine, hutbu sam naslovio sa “Fond za pomoć socijalno ugroženim arapskim porodicama”.
Za spomenutu temu sam se opredijelio u vrijeme kada, evo već šesti mjesec u džamiji “Kralj Fahd” i šire vodimo aktivnost prikupljanja i podjele novčane pomoći porodicama braće Arapa koji se nalaze ili su se nalazili u Imigracionom centru Lukavica i socijalno ugroženim arapskim porodicama. Značajno učešće u spomenutoj akciji su imala braća iz: Švedske, Austrije, Danske, Njemačke i Amerike, a najiskrenije očekujemo aktivnije učešće braće i iz drugih zemalja, kao i džemata i pojedinaca koji će na sebe preuzimati brigu o pojedinim porodicama, po kriterijima koje smo usaglasili.

Allah, subhanehu ve te’ala, u 39. ajetu Sure Sebe’ obećava mu’minima koji daju svoje imetke u Njegovo ime, lijep svršetak i nagradu:
قُلْ إِنَّ رَبّى يَبْسُطُ الرِّّزْقَ لِمَنْ يَشَاء ُمِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ وَمَا أَنفَقْتُمْ مِنْ شَىْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ (سورة سبأ، 39)
Reci: “Gospodar moj daje obilnu opskrbu onome kome hoće od robova Svojih, a kome hoće uskraćuje; što god vi udijelite, On će to nadoknaditi i On najbolje opskrbljuje.”
Braćo i sestre, kada imamo na umu ove Allahove, subhanehu ve te’ala, riječi, onda se trebamo natjecati u dobročinstvu, jer On dobročinstvo nadoknađuje još na dunjaluku, a na ahiretu je nagrada trajna.
U hadisu koji bilježe imami Buharija i Muslim, stoji:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “قَاَل اللهُ عَزَّ وَجَلَّ: “أَنْفِقْ يَا ابْنَ آدَمَ أُنْفِقُ عَلَيْكَ” (البخاري و مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: Rekao je Uzvišeni Allah: “Udijeli, čovječe, udijelit ću ti!” (Buharija i Muslim)
Kako je lijepo obećanje Allaha, subhanehu ve te’ala, Koji na dobročinstvo Svojih iskrenih robova uzvraća Svojim dobročinstvom, pa trudimo se da budemo od onih kojima na dobro uzvraća njihov Stvoritelj!

U hadisu koji bilježe imami Buharija i Muslim stoji:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “مَا مِنْ يَوْمٍ يُصْبِحُ الْعِبَادُ فِيهِ إِلاَّ مَلَكَانِ يَنْزِلاَنِ فَيَقُولُ أَحَدُهُمَا: “اللَّهُمَّ أعْطِ مُنْفِقاً خَلَفاً”، وَيَقُولُ الْآخَرُ: “اللَّهُمَّ أعْطِ مُمْسِكاً تَلَفاً” (البخاري و مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Nema dana u kojem osvanu robovi, a da dva meleka ne siđu i jedan ne kaže: ‘Allahu, daj darežljivcu ostatak imetka!’ I drugi kaže: ‘Allahu, daj škrtici propast!'” (Buharija i Muslim)
Zato budimo darežljivci, za koje meleki uče dove za povećanje imetka! Blago onima za koje dovu čine meleki, koji nemaju prohtjeva i želja, već samo služe svome Gospodaru!
Prokleti šejtan čovjeka plaši neimaštinom, kao što stoji u 268. ajetu Sure El-Bekare:
الشَّيْطَانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُم بِالْفَحْشَاء وَاللَّهُ يَعِدُكُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلاً وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (سورة البقرة، 268)
Šejtan vas plaši neimaštinom i navraća vas da budete škrti, a Allah vam obećava oprost i nagradu Svoju; Allah je neizmjerno dobar i sve zna!

Braćo i sestre, većina nas imali smo priliku u našim svakodnevnim životima osvjedočiti se u istinitost ovih Allahovih, subhanehu ve te’ala, riječi, kada nam se ono što smo bez kalkulacija dali višestruko vraćalo i kada nam je propadalo ono što nam je bilo žao dati a propadalo je još više od toga…
Kaže Omer ibn El-Hattab, radijallahu ‘anhu: “Čuo sam da će se dobra djela natjecati i da će sadaka kazati: ‘Ja sam najbolja od vas!'”

Braćo i sestre, Fond za pomoć socijalno ugroženim arapskim porodicama je sa šest porodica koje smo, elhamdulillah, pomogli u maju, u oktobru dostigao 17 porodica, a spisku socijalno ugroženih nije kraj, jer je naša procjena da u Bosni i Hercegovini živi oko trideset socijalno ugroženih arapskih porodica. Braća iz Švedske su nekoliko mjeseci zaključno sa oktobrom izravno uručivali pomoć podorici Abu Hamze, a od narednog mjeseca će, inšallah, po ujednačenim kriterijima tu pomoć prosljeđivati putem internog Fonda pri džamiji “Kralj Fahd”. Braća iz Švedske su pored ovoga svakog mjeseca u Fond slali od 2.800,00 – 5.500,00 švedskih kruna. Braća iz Austrije takođe su u posljednjih nekoliko mjeseci pomagali 9-10 porodica, uglavnom iz Zenice, sa mjesečnim iznosima po porodici od 150,00 – 250,00 EURA. Neke od tih porodica smo obuhvatili našim Fondom, od prošlog i tekućeg mjeseca, tako da od braće iz Austrije očekujemo redovnu pomoć u visini od preko 2.000,00 EURA.

Naša kolektivna sramota je da imamo porodice braće koji su u toku oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu ostavili lagodan život u svojim zemljama i došli u Bosnu i Hercegovinu u ime Allaha, subhanehu ve te’ala, da se bore, bez bilo kakvih dunjalučkih interesa. Danas ti isti ljudi bivaju potpuno zaboravljeni, oduzimaju im se državljanstva stečena na zakonski način i uskraćuju im se elementarna ljudska prava. Ako vlast u Bosni i Hercegovini nema sluha da zbrine njene borce, a u manjem BH entitetu strani plaćenici su korisnici raznih vidova pomoći, na nama je, ako smo iskreni u svome vjerovanju, da se samoorganiziramo i pružimo neophodnu materijalnu i drugu potrebnu pomoć njihovim porodicama, za koje ćemo bez sumnje biti pitani na Sudnjem danu.

Zato se aktivno uključimo u ovaj Fond kako bismo porodicama socijalno ugroženih Arapa pomogli da normalno egzistiraju. Mi smo zauzeli stav da se pomoć dijeli na način: 500,00 KM po porodici, dodatno 100,00 KM za prvo dijete, 80,00 KM za drugo dijete i po 60,00 KM za treće i svako naredno dijete. Po ovom kriteriju porodice imaju redovnu mjesečnu pomoć u visini od 600,00 – 860,00 KM, što je u ovoj općoj ekonomskoj krizi dovoljno. Porodice koje žive kao podstanari, osim onih kojima već neko plaća stanarinu će, inšallah, na pripadajući iznos dobijati još 100,00 KM.

Cilj nam je da spomenutu pomoć pružamo redovno na kraju mjeseca za tekući mjesec, tako da molimo svu braću i sestre da sredstva usmjeravaju na Fond džemata džamije “Kralj Fahd”, gdje se vodi uredna evidencija priliva sredstava i njihove raspodjele, što se javno objavljuje, a na taj način bi se akumulirala potrebna sredstva i pomoć bi bila stalna. Porodice koje mimo planirane mjesečne pomoći Fonda dobiju od drugog lica pomoć veću od 10,00 KM dužne su istu prijaviti Fondu, kako bi im se spomenuti iznos umanjio od redovne pripadajuće pomoći.

Već duže vrijeme se govori o ideji registracije Fonda, koji bi po tome imao svojstvo pravnog lica i žiro-račun, ali u ovoj fazi organiziranja Fonda smatramo da se cilj može postići i na ovaj način, a u određenoj fazi se, inšallah, može pristupiti i njegovoj registraciji.

Neka braća i sestre su imali primjedbu i na to zbog čega se u ovaj Fond ne uključe porodice ugroženih Bošnjaka, jer su po njima one preče, a naše mišljenje i odgovor su da smo na prvom mjestu dužni pomoći onima koji su nama pomagali i koji su u ovoj našoj sredini garibi (stranci), a potom svima onima kojima je pomoć potrebna. Nadam se da će braća i sestre koji su imali te sugestije pokrenuti i tu aktivnost, a ja obećavam da ću inša-Allah i to podržati.

Pozivam svu braću i sestre, a posebno imame u Bosni i Hercegovini i bošnjačkoj dijaspori, da se aktivno uključe u ovu aktivnost, te da se pokušaju organizirati na način što će na sebe preuzeti izravno pružanje pomoći određenoj familiji/familijama, putem uplata u Fond, sa naznakom za porodicu koju želi/e pomoći ili na žiro-račun porodice, uz predhodnu koordinaciju sa Fondom!

Braćo i sestre, natječimo se u dobročinstvu, ne plašeći se siromaštva, niti prijekora prijekornika i aktivno učestvujmo u ovom Fondu i to preporučimo svima onima sa kojima smo u kontaktu!

Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, ne iskušavaj nas s onim što nećemo moći podnijeti, učini nas od onih koji su darežljivi i koji ne zaboravljaju žrtve braće Arapa, uputi našu djecu i naše potomke i učini ih časnim pripadnicima ummeta, budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u Džennetu, društvom poslanika, šehida i dobrih ljudi!
Sarajevo: 05. zu-l-ka’de 1430. po H.
Hutba: Džamija “Kralj Fahd” 23. oktobar 2009.god. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#17773

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
GIBET – OGOVARANJE

[b]
Braćo i sestre u islamu! Danas 12. zul-ka’de 1430. god. po H., 30. oktobra 2009. godine [/b]po M. hutbu sam naslovio sa Gibet – Ogovaranje. Govoriti o spomenutoj temi, braćo i sestre, znači govoriti o akutnoj bolesti Bošnjaka i ummeta, razarajućoj bolesti našega tkiva, bolesti koja je prerasla u tešku epidemiju, bolesti koju hitno treba liječiti, a lijek za nju je u Kur’anu, u hadisu, u praksi našeg dobrog selefa – prethodnika.

Kaže Allah, subhanehu ve te’ala, u 12. ajetu Sure El-Hudžurat:
…وَلَا يَغْتَبْ بَعْضُكُم ْ بَعْضًا أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا فَكَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِيمٌ (سورة الحجرات، 12)
…I ne ogovarajte jedni druge! Zar bi neko od vas mogao jesti mrtvo meso svoga brata? Zar to nije odvratno? Bojte se Allaha, Allah zaista prašta i milostiv je!

Allah, subhanehu ve te’ala, zabranjuje ogovaranje i poredi ga s jedenjem mesa mrtvoga brata, za što i sam Kur’an kaže da je odvratno. Teško je i zamisliti da neko od nas ima pred sobom tijelo svoga mrtvog brata i jede ga – pa kako se onda usuđujemo ogovarati jedni druge kada nam je i sama pomisao na spomenutu situaciju odvratna? Kada god dva ili više muslimana ogovaraju nekoga, neka im naumpadnu ove riječi i neka odmah odustanu od ogovaranja i učine iskrenu tevbu – pokajanje, uz odluku da taj grijeh više nikada neće činiti!

Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, nam u hadisu, koji bilježi imam Muslim, definira gibet:
عَنْ أَبيِ هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “أَتَدْرُونَ مَا الْغِيبَةُ؟” قَالوُا: “اللهُ وَ رَسُولُهُ اَعْلَمُ.” قَالَ: “ذِكْرُكَ أَخَاكَ بِمَا يَكْرَهُ.” قِيلَ: “أَفَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ فِى أَخِى مَا أَقُولُ؟” قَالَ: “إِنْ كَانَ فِيهِ مَا تَقُولُ فَقَدِ اغْتَبْتَهُ وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ فِيهِ فَقَدْ بَهَتَّهُ.” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, upitao: “Znate li šta je to gibet?” Rekoše: “Allah i Poslanik najbolje znaju.” Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, reče: “Da spomeneš svoga brata s onim što mu je odvratno.” Bi rečeno: “A ako je tačno to što kažem o svome bratu?” Reče: “Ako je tačno to što si o njemu rekao, ogibetio (ogovorio) si ga, a ako nije, onda si ga potvorio.”
Salavat i selam na imama svih poslanika, selam na našeg učitelja, koji nas kroz ovaj hadis podučava šta je gibet, pa ako smo njegovi iskreni sljedbenici i ako tvrdimo da ga iskreno volimo i slijedimo, klonimo se ogovaranja – za naše dobro i dobro drugih muslimana!

Neko od uleme je o gibetu rekao: “Ako kažeš za čovjeka da mu je odjeća kratka ili duga, ti si ga ogovorio, a kamoli da kažeš nešto o njemu samome!”
Bilježi se kako je Aiša, radijallahu ‘anha, rekla Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, za Safiju, radijallahu ‘anha:
“حَسْبُكَ مِنْ صَفِيَّةَ” – تَعْنِي “هِي قَصِيرَةٌ”
“Vidi Safiju!” – aludirajući na njen mali rast.
Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, joj reče: “Ne ogovaraj je!” Aiša na to reče: “Rekla sam samo ono što jeste.” Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, reče:
“لَقَدْ قُلْتِ كَلِمَةً لَوْ مُزِجَتْ بِمَاءِ الْبَحْرِ لَمَزَجَتْهُ” (الترمذي)
“Rekla si takve riječi, koje kad bi se prosule u more, zamutile bi ga.” (Tirmizija)

Braćo i sestre, ogovaranje se u vrijeme Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, osjećalo osjetilom mirisa, kao što stoji u sljedećoj predaji koju prenosi Džabir ibn Abdullah, radijallahu ‘anhu:
عَنْ جَابِرَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّهُ هَبَتْ رِيحُ مُنْتِنَةٌ، فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ: “هَذِهِ رَائِحَةُ الَّذِينَ يَغْتَابُونَ الْمُؤْمِنِينَ.”
Prenosi Džabir bin Abdullah, radijallahu ‘anhu, da se jednom prilikom osjetio ružan miris, pa Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, reče: “Ovo je smrad ogovaranja onih koji ogovaraju mu’mine.”

Možda neko od nas može postaviti pitanje: “Kako se smrad gibeta osjećao u vrijeme Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, a danas se ne osjeća?” Odgovor bi bio jednostavan: Zato što je gibet danas toliko da su nam nosevi puni njegova smrada, pa ga nismo u stanju raspoznati, a kada se neko stalno nalazi u zagađenoj sredini, on to i ne osjeća, već to smatra normalnim stanjem!

Ibrahim b. Edhem je jednom prilikom ugostio musafire, pa kada im je postavio hranu, oni počeše ružno govoriti o nekom čovjeku a on im reče: “Oni koji su bili prije nas, prvo su jeli hljeb, pa onda meso, a vi ste započeli s mesom.”
Po ovome se malo ko od nas može požaliti da zbog male penzije, neredovne plate i oskudnih primanja ne konzumiramo meso, jer se u kućama mnogih od nas i na našim soframa nalazi meso naše braće i sestara u neograničenim količinama!

Od Ebu Umame El-Bahilija se prenosi da je objašnjavao: “Na Sudnjem danu će čovjek dobiti svoju knjigu i vidjeti neka dobra djela koja nije uradio, pa će upitati Allaha: ‘Gospodaru, odakle mi ova djela?!’ Allah će mu odgovoriti: ‘To je ono što su te ljudi ogovarali, a ti nisi znao!'”

Prenosi se od Hatima Ez-Zahida da je rekao: “Kada se u jednom skupu (sijelu) nađu tri postupka, znaj da je Allahov rahmet uzdignut od tog skupa: 1. Kada sa govori o dunjaluku; 2. Kada se ljudi pretjerano smiju; 3. Kada ogovaraju odsutne.”
Jahja b. Muaz Er-Razi savjetuje: “Da bi bio jedan od čestitih, počasti vjernika s tri stvari: 1. Ako nećeš koristiti, nemoj mu ni štetiti; 2. Ako ga nećeš obradovati, nemoj ga ni rastužiti; 3. Ako ga nećeš pohvaliti, nemoj ga ni kuditi!”
Hasan El-Basri je čovjeku koji ga je ogovarao poslao punu zdjelu voća i poručio mu: “Čujem da me ogovaraš pa mi time poklanjaš svoja dobra djela, a preuzimaš moja loša. Zbog toga što ti se ne mogu drukčije odužiti, šaljem ti ovu skromnu hediju u znak zahvalnosti za tvoju velikodušnost!”

Pa zar ima neko od nas da je spreman zbog ogovaranja svog brata u vjeri svjesno brisati svoja dobra djela i na svoja pleća tovariti tuđe grijehe!?

Pripovijeda Halid Er-Rabi: “Jednom sam s društvom bio u džamiji, pa su počeli govoriti o jednom čovjeku, a ja sam ih upozorio da to ne čine i oni su me poslušali. Nakon izvjesnog vremena su ponovo počeli govoriti o tom čovjeku i ja sam se uključio u taj razgovor. Kada sam te noći zaspao, sanjao sam kako mi je došao crn i visok čovjek, koji je u posudi nosio komad svinjskog mesa i naredio mi da ga jedem. Zapomagah: ‘Ja ne jedem svinjsko meso!’ On me snažno stisnu i protrese, te povika: ‘Jeo si nešto što je gore od ovoga!’ – potom mi je u usta počeo gurati komad po komad. Prestravljen sam se prenuo iz sna. I, tako mi Allaha, trideset ili četrdeset dana sam poslije osjećao smrad tog mesa u svojim ustima!”

Pravi mu´min od nas je, braćo i sestre, onaj ko nađe mnogo opravdanja svome bratu za neki njegov ružan postupak, a ako ne nađe, kaže: “Ja Rabbi, možda postoji opravdanje koje meni nije poznato, a ti ga znaš.”

Braćo i sestre, budimo istinska braća u islamu, ne ogovarajmo jedni druge, tačnije ne jedimo meso jedni drugih. Čuvajmo naše jezike od ružna govora, jer je to preduvjet za čistotu naših srca i našeg imana!

Gospodaru, pomozi nam da sačuvamo svjetlo islama ovdje u ovoj našoj lijepoj Bosni i Hercegovini! Pomozi i zaštiti sve ugrožene i obespravljene muslimane! Sačuvaj naše jezike od ogovaranja i drugih bolesti jezika i srca i učini nas od onih koji samo Tebi na ruku’ i sedždu padaju! Uputi i učvrsti našu djecu i naše potomke i učini ih radostima naših srca i očiju! Budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u Džennetu društvom poslanika, šehida i dobrih ljudi! Amin!

Sarajevo: 12. zu-l-ka’de 1430. god. po H.
Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
30.oktobar 2009. god.
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلْيُكْم وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#17935

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِمِ

I O G L A S I LJ U D I M A H A DŽ
hutba 1.

Braćo i sestre u islamu, danas 19. zu-l-ka’de 1430. god. po H., 06. novembra 2009. godine, hutbu sam naslovio sa: I oglasi ljudima hadž. Spomenutu temu sam odabrao u vrijeme intenzivnih priprema za odlazak ovogodišnjih hadžija na hadž, petu islamsku dužnost, kojom svaki mu’min, koji ga je dužan obaviti, upotpunjuje svoju građevinu islama, potpuno se čisti od grijeha i približava se svome Gospodaru.

Hadž je dužan obaviti svaki musliman i muslimanka, jedanput u životu, ako za to ispunjavaju uvjete: punoljetnost, mentalno i fizičko zdravlje, slobodu, materijalna sredstva i slobodnu komunikaciju (put). Onaj ko hadž niječe ili ga odvaja od drugih šartova, prestaje biti musliman.

Allah, dželle še’nuhu, o Kabi i njenoj okolini i obavezi hadža govori u 96. i 97. ajetu Sure Alu ‘Imran:
إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَهُدًى لِلْعَالَمِينَ(96) فِيهِ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ مَقَامُ إِبْرَاهِيمَ وَمَنْ دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا وَلِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنْ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنْ الْعَالَمِينَ(97) (سورة آل عمران، 96-97)
Prvi Mesdžid sagrađen za ljude je onaj u Mekki, mubarek je on i putokaz svjetovima. U njemu su znamenja očevidna – mjesto na kome je stajao Ibrahim (Mekamu-Ibrahim) i ko uđe u njega bezbjedan je. Posjetiti Kabu je dužan, Allaha radi, svaki onaj koji je u mogućnosti! A onaj koji neće da vjeruje – pa, zaista je Allah od svega neovisan.

Braćo i sestre, Kaba je prvi mesdžid na Zemlji, a njegova okolica je mubrek. Kaba je putokaz vjernicima, ona je njihova Kibla, orijentir i magnet koji ih privlači. Prema njoj se mu’mini okreću u svojim namazima i žude da je posjete, dotaknu i da pored nje klanjaju svjedočeći Allahovu, subhanehu ve ta’ala, veličinu, a svoju nemoć.
Kaže Allah, subhanehu ve te’ala, u 196. ajetu Sure El-Bekare:
وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ… (سورة البقرة، 196)
Hadž i umru u ime Allaha izvršite!

Jedna od Allahovih, subhanehu ve te’ala, blagodati ljudima je i ta što je propisao da u određenim vremenskim periodima postoje posebne obaveze i ibadeti, a jedna od tih obaveza je i hadž koji se obavlja u prvih deset dana mjeseca zu-l-hidždže. To su dani za koje je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, potvrdio da su odabrani dani te je podsticao ashabe na što jači ibadet u tim danima. Allah, dželle še’nuhu, se u Suri El-Fedžr zaklinje ovim danima, pa kaže:
وَالْفَجْرِ(1) وَلَيَالٍ عَشْرٍ(2) (سورة الفجر، 1-2)
Tako mi zore i deset noći. (El-Fedžr, 1-2)
Braćo i sestre! Dani hadža su dani u kojima se gradi i učvršćuje peti islamski šart i jača iman vjernika. To su dani u kojima hadžija zaboravlja na dunjalučke probleme i preokupacije i dani u kojima se potpuno predaje ibadetu.
Allah, subhanehu ve te’ala, u 197. ajetu Sure El-Bekare govoreći o hadžu i kaže:
الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُومَاتٌ فَمَنْ فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِي الْحَجِّ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللَّهُ وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَاتَّقُونِي يَاأُوْلِي الْأَلْبَابِ (سورة البقرة:197)
Hadž je u određenim mjesecima; onome ko se obaveže da će u njima hadž obavljati nema snošaja sa ženama, nema ružnih riječi i nema svađe u danima hadža. A za dobro koje učinite Allah zna. I onim, što vam je potrebno za put, snabdijte se, a najbolja opskrba je bogobojaznost. I Mene se bojte, o razumom obdareni!

Hadž je kao što citirani ajet navodi u određeno vrijeme, u kojem, dok se hadžija nalazi u ihramu, nije dozvoljeno: “sastajati se” sa ženom, ružno govoriti i svađati se s drugim hadžijama. Hadž predstavlja ibadet koji iziskuje fizički napor, pa je za taj put potrebna opskrba, a najbolja opskrba je takvaluk (bogobojaznost). Oni koji su bili na hadžu znaju da je ovo uistinu najznačajnija opskrba hadžije na putu na hadž i garancija da će mu hadž biti primljen.

Onima koji obave hadž i ne budu ružno govorili niti griješili, brišu se prošli grijesi, kao što stoji u predaji koju bilježi imam Buharija:
عَنْ أَبيِ هُرَيْرَةَ رَضِي اللَّه عَنْه قَالَ: “سَمِعْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: “مَنْ حَجَّ لِلَّهِ فَلَمْ يَرْفُثْ وَلَمْ يَفْسُقْ رَجَعَ كَيَوْمِ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ.” (بخاري)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu: “Čuo sam Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kada je rekao: ‘Ko obavi hadž radi Allaha, pa ne bude ružno govrio niti griješio, vratit će se (čist od grijeha) kao što je bio na dan kada ga je majka rodila!'” (Buharija)

Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, je upitan o tome koje je djelo najbolje, pa je odgovorio:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ سُئِلَ: “أَيُّ الْعَمَلِ أَفْضَلُ؟” فَقَالَ: “إِيمَانٌ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ.” قِيلَ: “ثُمَّ مَاذَا؟” قَالَ: “الْجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ.” قِيلَ: “ثُمَّ مَاذَا: “قَالَ: “حَجٌّ مَبْرُورٌ.” (بخاري)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu: “Upitan je Allahov Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem: ‘Koje djelo je najbolje?’ Rekao je: ‘Vjerovanje u Allaha i Njegova Poslanika!’ Rekoše: ‘Šta onda?’ Reče: ‘Borba na Allahovome putu!’ Rekoše: ‘Zatim šta?’ Reče: ‘Bez gijeha učenjen hadž!'” (Buharija)
A u drugoj predaji stoji:
عَنْ عَائِشَةَ أُمِّ الْمُؤْمِنِينَ رَضِي اللَّه عَنْهَا أَنَّهَا قَالَتْ: “يَا رَسُولَ اللَّهِ أَلَا نَغْزُو وَنُجَاهِدُ مَعَكُمْ فَقَالَ: “لَكِنَّ أَحْسَنَ الْجِهَادِ وَأَجْمَلَهُ الْحَجُّ حَجٌّ مَبْرُورٌ.” فَقَالَتْ: “فَلَا أَدَعُ الْحَجَّ بَعْدَ إِذْ سَمِعْتُ هَذَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ.” (بخاري)
Prenosi Aiša, radijallahu ‘anha, da je upitala Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem: “O Allahov Poslaniče! Da li da se borimo (mi žene) zajedno s vama?” Pa je Poslanik odgovorio: “Najbolji i najljepši džihad (žene) je bez grijeha obavljen hadž!” Prenosi Aiša, radijallahu ‘anha: “Nakon što sam čula ove riječi Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, nikada nisam izostavljala hadž.” (Buharija)

Većina ulema smatra da se ovo odnosi samo na žene i one koji ne mogu učestvovati u džihadu, dok drugi dio uleme smatra da se to odnosi na sve muslimane.
Izvršiti hadž je obaveza samo jedanput u životu, što potvrđuje sljedeći hadis:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي اللَّه عَنْه: “خَطَبَنَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: “أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ فَرَضَ اللَّهُ عَلَيْكُمُ الْحَجَّ فَحُجُّوا!” فَقَالَ رَجُلٌ: “أَكُلَّ عَامٍ يَا رَسُولَ اللَّهِ؟” فَسَكَتَ حَتَّى قَالَهَا ثَلَاثًا فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “لَوْ قُلْتُ نَعَمْ لَوَجَبَتْ وَلَمَا اسْتَطَعْتُمْ.” ثُمَّ قَالَ: “ذَرُونِي مَا تَرَكْتُكُمْ فَإِنَّمَا هَلَكَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ بِكَثْرَةِ سُؤَالِهِمْ وَاخْتِلَافِهِمْ عَلَى أَنْبِيَائِهِمْ فَإِذَا أَمَرْتُكُمْ بِشَيْءٍ فَأْتُوا مِنْهُ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَإِذَا نَهَيْتُكُمْ عَنْ شَيْءٍ فَدَعُوهُ.” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu: “Obratio nam se Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, govoreći: ‘O ljudi! Allah vam je naredio hadž, pa obavljajte hadž!’ Reče jedan čovjek: ‘Je li svake godine, Allahov Poslaniče?’ Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, je šutio dok mu isto pitanje nije postavljeno tri puta, pa je rekao: ‘Da sam odgovorio sa ‘da’, to bi vam bila obaveza, a vi to ne bi bili u stanju.’ Zatim je rekao: ‘Ne pitajte me o onome što nisam objasnio, jer su narodi prije vas uništeni zbog mnogobrojnih pitanja i nesuglasica s njihovim poslanicima! Kada vam nešto naredim, to činite koliko možete, a kada vam nešto zabranim, toga se prođite!'” (Muslim)

Braćo i sestre! Svi oni koji su bili na hadžu na različit način su doživjeli hadž i svi žude za ponovim susretom sa svetim mjestima. Blago onima kojima je Allah, subhanehu ve te’ala, omogućio da mogu na hadž otići više puta, ali treba imati na umu da je hadž obaviti farz jedanput u životu, osim onih koji učestvuju u organizaciji hadža ili kao bedeli. Onima koji imaju materijalne pretpostavke pa obavljaju hadž više puta, može se postaviti pitanje da li je taj novac u ovo teško vrijeme recesije i siromaštva u našoj sredini preče dati u neki hajr!?

Braćo i sestre, požurimo s obavljanjem hadža, čim za to ispunimo uvjete. Neka je svim našim ovogodišnjim hadžijama inša-Allah hadž mebrur!

Gospodaru, pomozi našoj braći koja su izložena napadima Tvojih i naših neprijatelja. Učvrsti nas na putu islama. Učini nas od onih koji obavljaju hadž i umru i kojima se brišu prošli grijesi. Budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u Džennetu društvom poslanika, šehida i dobrih ljudi!
Sarajevo, 19. zu-l-ka’de 1430. god. po H.

Džamija “Kralj Fahd”
06. novembar 2009. godine
Nezim Halilović Muderris
و السلام عليكم و رحمة الله!

[Mustafa]

#18173

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِمِ
I O G L A S I LJ U D I M A H A DŽ

hutba 2.

Braćo i sestre u islamu! Danas 26. zu-l-ka’de 1430. god. po H., 13. novembra 2009. godine, u drugoj hutbi zaredom, uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć govorim o temi: I oglasi ljudima hadž.

Ovih dana,braćo i sestre, oko dva miliona muslimana iz cijeloga svijeta hrle prema Kabi, našoj Kibli, s ciljem obavljanja hadža, petog islamskog šarta. U toj velikoj masi mu’mina, koji imaju za cilj potpuno čišćenje od grijeha, su i naše, hadžije iz Bosne i Hercegovine i naše dijaspore. Sutra i prekosutra inša-Allah, leti avionima 1100 hadžija iz Bosne i Hercegovine, a prekosutra, u podnevnim satima, inša-Allah u Medinu stiže preko 760 naših hadžija koji su prošle subote na hadž krenuli autobusima.

Kaba je, braćo i sestre, postavljena na temeljima tevhida (vjerovanja u Jednog i Jedinog Gospodara). Allah, dželle še’nuhu, je naredio Ibrahimu, alejhi-s-selam, da je očisti za one koji će činiti tavaf, koji će stajati na kijamu i koji će činiti ruku’ i sedždu, kao što stoji u 26. i 27. ajetu Sure El-Hadž:
وَإِذْ بَوَّأْنَا لِإِبْرَاهِيمَ مَكَانَ الْبَيْتِ أَنْ لَا تُشْرِكْ بِي شَيْئًا وَطَهِّرْ بَيْتِي لِلطَّائِفِينَ وَالْقَائِمِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ
I kada smo kao pribježište Ibrahimu pokazali mjesto gdje je Ka’ba, rekli smo: “Ne smatraj Nama nikoga ravnim i očisti Moju Ka’bu za one koji će je obilaziti, koji će tu u blizini njenoj stanovati i koji će činiti ruku’ i sedždu!”
وَأَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجَالًا وَعَلَى كُلِّ ضَامِرٍ يَأْتِينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٍ
I oglasi ljudima hadž! Dolazit će ti pješice i na kamilama iznurenim! Dolazit će iz mjesta dalekih!
Hadžije su Allahovi, subhanehu ve te’ala, gosti, kao što stoji u sljedeća dva hadisa:
عَنْ أَبيِ هُرَيْرَةَ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: وَفْدُ اللَّهِ ثَلَاثَةٌ الْغَازِي وَالْحَاجُّ وَالْمُعْتَمِرُ (نسائي)

Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: Tri su Allahova gosta: borac na Allahovu putu, hadžija i mu’temir (onaj koji obavlja umru)! (Nesaija)
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنَّهُ قَالَ الْحُجَّاجُ وَالْعُمَّارُ وَفْدُ اللَّهِ إِنْ دَعُوهُ أَجَابَهُمْ وَإِنِ اسْتَغْفَرُوهُ غَفَرَ لَهُمْ (إبن ماجه)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Hadžije i mu’temiri su Allahovi gosti, koji, ako Mu se obrate, On im prima dovu, a ako zatraže oprost, On im oprosti!” (Ibn Madždže)
Za obavljeni tavaf slijedi velika nagrada – kao što stoji u hadisu, koji bilježi imam Tirmizija:
عَنْ ابْنَ عُمَرَ أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ مَنْ طَافَ بِهَذَا الْبَيْتِ سْبُوعًا فَأَحْصَاهُ كَانَ كَعِتْقِ رَقَبَةٍ وَسَمِعْتُهُ يَقُولُ لَا يَضَعُ قَدَمًا وَلَا يَرْفَعُ أُخْرَى إِلَّا حَطَّ اللَّهُ عَنْهُ خَطِيئَةً وَكَتَبَ لَهُ بِهَا حَسَنَةً (ترمذي)
Prenosi Ibn Omer da je čuo od Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem: “Ko obavi tavaf oko ove Kuće (Kabe) sedam puta i to učini kako treba, imat će nagradu kao da je oslobodio roba!” I čuo sam ga kada je rekao: “Ne spusti niti podigne stopalo, a da ga Allah ne oslobodi grijeha i ne upiše mu dobro djelo!” (Tirmizija)

Dani hadža su dani telbije koju iz dubina srca izgovaraju mu’mini. Došli su oni iz dalekih krajeva da, veličajući Svoga Gospodara, obave još jedan farz. Izgovaraju hadžije u danima hadža riječi telbije:
“لَبَّيْكَ اللَّهُمَّ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ لاَ شَريِكَ لَكَ لَبَّيْكَ، إِنَّ الْحَمْدَ وَ النِّعْمَةَ لَكَ وَ المُلْكَ، لاَ شَريِكَ لَكَ!”
Odazivam Ti se Stvoritelju i Uzdržavatelju moj, odazivam Ti se! Odazivam Ti se, Ti nemaš druga, odazivam Ti se! Zaista, svaka zahvalnost i blagodat i vlast pripadaju Tebi! Ti nemaš sudruga!

Telbija uistinu ima snažnu poruku u kojoj hadžija jezikom potvrđuje da se odazvao pozivu Stvoritelja svega. Zbog toga telbija treba odzvanjati u dušama hadžija sve do njihove smrti i treba ih sprječavati od grijeha kojima bi mogli biti iskušani u svakodnevnom životu.
Govoreći o telbiji, Muhammed, sallallahu ‘lejhi ve sellem, kaže u hadisu koji bilježi imam Tirmizija:
عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “مَا مِنْ مُسْلِمٍ يُلَبِّي إِلَّا لَبَّى مَنْ عَنْ يَمِينِهِ أَوْ عَنْ شِمَالِهِ مِنْ حَجَرٍ أَوْ شَجَرٍ أَوْ مَدَرٍ حَتَّى تَنْقَطِعَ الْأَرْضُ مِنْ هَاهُنَا وَهَاهُنَا (ترمذي)
Prenosi Sehl bin Sa’d da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Niti jedan musliman ne izgovori telbiju, a da mu ne dođe odgovor s desne i lijeve strane, od kamena, drveta ili zemlje, sve dok se ne počne umanjivati Zemlja, odavde i otud!”

Stajanje na Arefatu je jedan od šartova hadža, a Allah, dželle še’nuhu, najviše svojih robova oslobađa od vatre upravo u danu Arefata, danu učio Bajrama, što potvrđuje predaja koju bilježi imam Muslim:
عَنْ عَائِشَةُ أُمُّ الْمُؤْمِنيِنَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ مَا مِنْ يَوْمٍ أَكْثَرَ مِنْ أَنْ يُعْتِقَ اللَّهُ فِيهِ عَبْدًا مِنَ النَّارِ مِنْ يَوْمِ عَرَفَةَ وَإِنَّهُ لَيَدْنُو ثُمَّ يُبَاهِي بِهِمُ الْمَلَائِكَةَ فَيَقُولُ مَا أَرَادَ هَؤُلَاءِ (مسلم)
Prenosi Aiša, radijallahu ‘anha, majka mu’mina, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Nema niti jednog dana da Allah, dželle še’nuhu, u njemu više oslobodi Svojih robova od vatre, od dana Arefata. On se približi melekima i pita ih: ‘Šta žele ovi robovi?'”
Potvrđeno je od Omera, radijallahu anhu, da je rekao: “Nek umre kao jevrej ili kao kršćanin” – ponovio je to tri puta – “čovjek koji umre, a ne obavi hadž, ako je imao mogućnost, a ne obavi ga.” (El-Bejheki)

Prenosi se od El-Hasana, da je rekao: “Rekao je Omer b. El-Hattab, radijallahu ‘anhu: “Odlučio sam da pošaljem ljude u neke krajeve pa da utvrde ko sve ima mogućnost da obavi hadž, a ne obavi, da im propišem džizju (porez koji plaćaju nemuslimani). Oni nisu muslimani, oni nisu muslimani!” (Se’id)

Ako nekoga ko se zavjetovao da će obavti hadž ili je bio dužan da ga obavi, pretekne smrt, dužan je to učiniti neko od njegovih nasljednika – kao što stoji u sljedećem hadisu:
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِي اللَّه عَنْه قَالَ أَتَى رَجُلٌ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ لَهُ إِنَّ أُخْتِي قَدْ نَذَرَتْ أَنْ تَحُجَّ وَإِنَّهَا مَاتَتْ فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لَوْ كَانَ عَلَيْهَا دَيْنٌ أَكُنْتَ قَاضِيَهُ قَالَ نَعَمْ قَالَ فَاقْضِ اللَّهَ فَهُوَ أَحَقُّ بِالْقَضَاءِ (البخاري)
Prenosi Ibn Abbas, radijallahu ‘anhu, da je došao neki čovjek kod Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i rekao mu: “Moja sestra se zavjetovala da će obaviti hadž, pa je umrla.” Reče Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem: “Da li bi izmirio dug svoje sestre kada bi ga imala?” Reče: “Da!” Reče (Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem): “Allah je preči da se izmiri obaveza prema Njemu!” (Buharija)

Hadž izjednačava ljude i donosi poruke mira, jer su na hadžu, po vanjskom izgledu, isti predsjednici država i obični ljudi, ministri i njihovi potčinjeni, radnici i poljoprivrednici, pismeni i nepismeni… Svi ljudi u danima hadža imaju istu odjeću (ihrame), koja se sastoji od dva bijela čaršafa, i u njima nema obilježja siromaštva ili bogatstva, kao ni položaja.

Hadž privikava ljude na podnošenje teškoća, jer je hadž fizički napor i on zahtijeva i fizičku i psihičku snagu i kondiciju. Strpljivost u podnošenju teškoća na putu obavljanja hadža je jedna od odlika onih koji žele u ime Allaha, dželle še’nuhu, izvršiti ovu dužnost.

Hadž podsjeća ljude na Sudnji dan, gdje se prilikom obavljanja tavafa, sa’ja i pogotovo boravka na Arefatu dočarava Dan polaganja računa. Hadžije, dok su u ihramima, pojačano razmišljaju o Sudnjem danu – kada će svaka osoba položiti račun za svoja djela.

Hadž uči ljude preciznosti i čuvanju vremena jer su to Allahove, subhanehu ve te’ala, blagodati – svi propisi hadža vezani za određeno vrijeme i mjesto i oni koji to ne učine na propisan način ne spadaju u one koji su izvršili ovaj farz. Hadž bi trebao učiti ummet na tačnost i odgovornost u poslu i životu. Allah, dželle še’nuhu, se u Suri El-‘Asr zaklinje vremenom, a vrijeme je faktor o kojem muslimani već stoljećima ne vode dovoljno računa.

Hadž je godišnji kongres muslimana cijeloga svijeta i s hadža bi se trebale poslati poruke koje bi bile obavezujuće za svakog pripadnika ummeta, ma gdje bio, a posebno za muslimanske vladare!

Gospodaru, pomozi mudžahidima na Tvome putu! Pomozi našoj braći u Palestini i na svakom drugom mjestu gdje su ugrožena prava muslimana! Primi hadž hadžija i primi naša dobra djela, a preko ružnih pređi, jer Tvoja milost nadilazi Tvoju srdžbu! Budi nam milostiv na Obećanom danu i počasti nas u Džennetu društvom poslanika, šehida i dobrih ljudi! Amin!

Sarajevo: 26. zu-l-ka’de 1430. god.po H. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
13. novembar 2009. god.
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#18983

U SUSRET NOVOJ 1431. HIDŽRETSKOJ GODINI

Braćo i sestre u islamu! Danas, 24. zu-l-hidždže 1430. H., 11. decembra 2009. godine, govorim na temu U susret Novoj 1431. hidžretskoj godini. Za pomenutu temu sam se opredijelio iz razloga što 01. muharrema, u četvrtak, 17. decembra inša-Allah, počinje 1431. hidžretska godina.

Govorim na pomenutu temu nakon obavljanja hadža, petog stuba islama, čijim izvršavanjm smo se nadam se elhamdu lillah očistili od grijeha i približili svome Gospodaru. Kako je bilo lijepo biti jedan od nekoliko miliona muslimana koji u bijelim ihramima na Arefatu stoje ponizno pred svojim Gospodarom, koji tavaf čine oko Kabe, najodabranije Allahove kuće, Kible ummeta, koji izgovaraju telbiju i koji priznaju svoju nemoć i Allahovu, subhanehu ve te’ala, svemoć! Kako je lijepo u džematu 1-2 miliona hadžija stajati u namazu i gledati u Kabu, u strahu da to ipak nije san, jer u takvoj prilici su samo oni koji su počašćeni od svoga Stvoritelja da budu Njegovi gosti, a biti Allahov, subhanehu ve ta’ala, gost, je neštvo veliko.
Gospodar Svjetova u prvom dijelu 36. ajeta Sure Et-Tevbe, govoreći o vremenu kaže:
إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتَابِ اللّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَات وَالأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلاَ تَظْلِمُواْ فِيهِنَّ أَنفُسَكُمْ.

Broj mjeseci u Allaha je dvanaest, prema Allahovoj Knjizi, od dana kada je nebesa i Zemlju stvorio, a četiri su sveta; to je prava vjera. U njima ne griješite!

Prema citiranom ajetu, Allahova, dželle še’nuhu, je odredba da je danom stvaranja nebesa i Zemlje, odlučio da se vrijeme računa sa dvanaest mjeseci, među kojima je posebnu počast dao za četiri “Sveta mjeseca” (Ešhuri Hurum). Gospodar svjetova nas podsjeća da je Njegova naredba da se grijesi u ta četiri mjeseca ne smiju činiti, odnosno da vjernici ne smiju u njima činiti nasilje, prema sebi, ali niti prema drugima. Mi smo braćo i sestre svjesni činjenice da sve što ljudi učine od zla drugim ljudima, da je to u konačnici zlo prema njima samima, te da će ih na dunjaluku i ahiretu stići zaslužena kazna. Zato se dobro čuvajmo nasilja i ne pomažimo one koji čine nasilje, ma ko bili!

Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Buharija, a prenosi ga Ebu Bekre, radijallahu ‘anhu, pojašnjava koja su to četiri Sveta mjeseca:
عَنْ أَبِي بَكْرَةَ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “الزَّمَانُ قَدِ اسْتَدَارَ كَهَيْئَتِهِ يَوْمَ خَلَقَ اللَّهُ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ. السَّنَةُ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ثَلَاثَةٌ مُتَوَالِيَاتٌ: ذُو الْقَعْدَةِ وَذُو الْحِجَّةِ وَالْمُحَرَّمُ وَرَجَبُ مُضَرَ الَّذِي بَيْنَ جُمَادَى وَشَعْبَان.”َ (البخاري)
Prenosi Ebu Bekre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Vrijeme kruži, kao i onoga dana kada je Allah stvorio nebesa i Zemlju. Godina ima dvanaest mjeseci, od čega su četiri sveta; tri, jedan za drugim: zu-l-ka’de, zu-l-hidždže i muharrem i redžeb, koji je između džumade-l-uhra i ša’bana!” (Buharija)

Mi smo braćo i sestre upravo u Svetim mjesecima, u kojima nije dozvoljeno griješenje, pa svjesni te činjenice, trudimo se da u njima učinimo što više dobrih djela i čuvajmo se harama i sumnjivih stvari!
Ibn Abbas, radijallahu ‘anhu, smatra da je Allah, dželle še’nuhu, dao za ova četiri mjeseca posebno mjesto, time što se grijesi u njima uvećavaju, ali takođe i dobra djela. Zbog toga u ovim mjesecima treba paziti na svoja djela.

Mlađaci su bez sumnje najbolji način računanja vremena, jer oni daju vizuelnu potvrdu vremena i po njima se označava izlazak iz starog u novi mjesec. Viđenje mlađaka je u ranijem periodu bilo okom, dok se posljednjih stoljeća njegovo pojavljivanje i faze prate savremenim pomagalima, čiji pronalazači su muslimani.

Odluka o računanju vremena po islamskom kalendaru je donešena u vrijeme Omera ibn El-Hattaba, radijallahu ‘anhu, 3. ili 4. godine Omerovog, radijallahu ‘anhu, hilafeta, kada mu je Musa El-Eša’ari napisao da im dolaze dopisi na kojima nema datuma, pa da on kao halifa preduzme nešto na tom planu. Omer ibn El-Hattab, radijallahu ‘anhu, je konsultirao ashabe. Neki od njih su predložili da vrijeme računaju po trajanju vladavine nekog od halifa, kao što to čine neki narodi. Neki su kazali da se vrijeme računa po kršćanskom kalendaru. Neki su kazali da vrijeme računaju po rođenju Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem. Neki su predložili da se vrijeme računa po poslanstvu Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem, dok su neki ashabi predložili da to bude Hidžra, što je Omer, radijallahu ‘anhu, i prihvatio govoreći: «Neka to bude Hidžra, jer je ona razlučila istinu od neistine!»

Sa ovim prijedlogom su se složili i prisutni ashabi, a potom je nastupila rasprava, od kojeg mjeseca da se počne računati vrijeme. Bilo je mišljenja da to bude: 1) ramazan, jer je on mjesec posta i Kur’ana, 2) rebiu-l-evvel, jer je u njemu Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rođen, u njemu je došao u Medinu i u njemu je preselio, 3) muharrem, kao jedan od Ešhuri-Huruma.

Na kraju su se saglasili Omer ibn El-Hattab, radijallahu ‘anhu, Osman ibn Affan, radijallahu ‘anhu, i Alija ibn Ebi Talib, radijallahu ‘anhu, da to bude mjesec muharrem, jer pored toga što je od Ešhuri-Huruma (Svetih mjeseci) dolazi odmah nakon mjeseca zu-l-hidždže u kojem muslimani obavljaju hadž kojim se upotpunjuje građevina islama. U muharremu su se ashabi zavjetovali Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, na vjernost, a i sama odluka za Hidžru je donešena upravo u ovom mjesecu. Tako je odlučeno da mjesec muharrem bude prvi mjesec hidžretske godine. Žalosno je da o hidžretskom računanju vremena veliki broj muslimana danas ne zna ništa, pa čak ne znaju ni nabrojati hidžretske mjesece: 1. muhaarrem, 2. safer, 3. rebiu-l-evvel, 4. rebiu-l-ahir, 5. džumade-l-ula, 6. džumade-l-uhra, 7. redžeb, 8. ša’ban, 9. ramazan, 10. ševval, 11. zu-l-ka’de i 12. zu-l-hidždže.

Braćo i sestre! Najgori su ljudi koje je Allah, dželle še’nuhu, počastio dugim životom, a oni u tom svom životu griješe i izazivaju Allahovu, dželle še’nuhu, srdžbu. Da ne bi i mi bili u toj kategoriji, provodimo svoje živote u iskrenom robovanju Allahu, dž.š., i pripremanju za Dan polaganja računa, izmirujući naše obaveze prema: Allahu, dželle še’nuhu, sebi, roditeljima, porodicama, rodbini, svim muslimanima, komšijama, nemuslimanima i široj i užoj društvenoj zajednici! Posebno vodimo računao svojim potomcima, jer ćemo za njih biti pitani na Sudnjem danu!

Svaku novu muslimansku godinu, pa i ovu iskoristimo u iskrenijem robovanju Allahu, dželle še’nuhu, i izvršavanju naših obaveza, čineći iskrenu tevbu za ono što smo učinili od grijeha u proteklom periodu. Svaka naredna godina je godina u kojoj smo bliže našim kaburima, a dalje od naših dunjalučkih dvoraca i u kojoj nam je ostalo manje rizka i prava na korištenje dunjalučkih dobara. Imajmo na umu da će nam Azrail, melek smrti, možda doći kada mu se najmanje budemo nadali! Zato se pripremajmo za polaganje računa, činjenjem dobrih djela, izbjegavanjem svega onoga što je haram, pokuđeno ili sumnjivo i ne približavajmo se Allahovim, dželle še’nuhu, granicama (hududima)!

O vrijednosti posta mjeseca muharrema, kao i obavljanja noćnog namaza, govori slijedeći hadis:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “أَفْضَلُ الصِّيَامِ بَعْدَ رَمَضَانَ شَهْرُ اللَّهِ الْمُحَرَّمُ وَأَفْضَلُ الصَّلَاةِ بَعْدَ الْفَرِيضَةِ صَلَاةُ اللَّيْلِ.” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Najbolji post poslije ramazana je post mjeseca muharrema, a najbolji namaz poslije farz namaza je noćni namaz!” (Muslim)
Zato se trudimo da u predstojećem mjesecu muharremu što više postimo, klanjamo nafile, dijelimo sadaku i upućujemo iskrene dove našem Gospodaru!

Braćo i sestre! Budimo zahvalni robovi Uzvišenom Allahu na mnogobrojnim blagodatima, kojima nas je obasuo, bez našeg truda i zasluge, a posebno Mu budimo zahvalni na blagodati islama i imana! Od Njega, subhanehu ve te’ala, tražimo milost i oprost i pripremajmo se za Dan polaganja računa! Ne zaboravimo da smo svi mi samo obični smrtnici, koji će jednoga dana morati ostaviti sva dunjalučka dobra i vratiti se svome Gospodaru! Čuvajmo vrijeme kao Allahovu, dželle še’nuhu, blagodat i ispunjavajmo preuzete obaveze! Ne odlažimo naše obaveze za naredi period i ne prebacujmo odgovornost na druge, već ih ispunjavajmo na vrijeme, svjesni emaneta koji nosimo na našim plećima! Budimo od onih koji pomažu drugima u granicama naših mogućnosti i animirajmo braću i sestre u našem okruženju da i oni čine isto! Trudimo se da u svakom novom danu budemo jačega imana i sa novim dobrim djelima! Činimo dobro na svakom mjestu i klonimo se harama i sumnjivih stvari! Neka naše društvo bude društvo dobrih ljudi i čuvajmo se lošeg društva i društva onih koji robuju dunjaluku!

Braćo i sestre! Neka Nova hidžretska godina bude godina odluke da ćemo u njoj iskreno robovati svome Gospodaru i da se nećemo bojati prijekora prijekornika! Neka ona bude godinom uspravljanja ummeta i vraćanja njegova ponosa i časti!!!
Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da nam pomogne da sačuvamo svjetlo islama, da nas ne iskuša sa nasiljem nasilnih vladara i ne iskuša nas sa onim što nećemo moći podnijeti, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas u džennetu počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 24. zu-l-hidždže 1430.h. Hutba: Džamija «Kralj Fahd»
11. decembar 2009. god. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ!

[Mustafa]

#19169

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
HIDŽRA – VELIKI HISTORIJSKI DOGAĐAJ

Braćo i sestre u islamu! Danas 02. muharrema 1431.H., 18. decembra 2009. godine, uz Allahovu, dželle še’nuhu, pomoć govorim na temu «Hidžra – veliki historijski događaj».
Hidžri spada u red vrlo važnih događaja u historiji islama, sa kojim počinje računanje muslimanskog kalendara. Hidžra iz Meke u Medinu (Jesrib), 622. godine po Isau, alejhis-selam, je bila veliki i težak zadatak i ispit za ashabe i Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem. Bio je to ispit spremnosti na žrtvu na Allahovu, subhanehu ve te’ala, putu i provjera jačine njihova imana. Hidžra dolazi kao nužnost nakon stavljanja muslimana u totalnu izolaciju, hidžre u Abesiniju, neuspjelih pokušaja da’we u Taifu i svakodnevnih napada na Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i muslimane.

Hidžra iz Meke u Medinu se desila po Allahovoj, dželle še’nuhu, odredbi i Njegovu dopuštenju. Muslimani su zajedno sa Poslanikom, sallallahu ‘alejhi ve sellem, bili prinuđeni da napuste svoje kuće, rodni kraj i ostave svu imovinu, da bi dobili slobodu o čemu govori 100. ajet Sure En-Nisa:
وَمَنْ يُهَاجِرْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يَجِدْ فِي الْأَرْضِ مُرَاغَمًا كَثِيرًا وَسَعَةً وَمَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا
Onaj ko se iseli Allaha radi naći će na Zemlji mnogo mjesta, uprkos svojih neprijatelja i slobodu. A onome ko napusti svoj rodni kraj, radi Allaha i Poslanika Njegova, pa ga stigne smrt, nagrada od Allaha njemu je sigurna. – Allah mnogo prašta i milostiv je.

Sastanci Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, na Akabi sa muslimanima Medine su bili priprema za hidžru. Prvom susretu na Akakbi, 11. godine po poslanstvu, je prisustvovalo 6 Jesribljana, sa kojima Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, šalje mladog ashaba Mus’aba ibn Umejra, radijallahu ‘anhu, da Medinelije podučava islamu. Na drugom sastanku na Akabi je prisustvovalo 12 ljudi, kada su se prvi put zavjetovali Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, na vjernost. Na trećem susretu, juna 622.g., kada se daje “Velika prisega” prisustvovala su 73 muškarca i dvije žene. Tom prilikom su se Jesribski muslimani zavjetovali na: 1) Poslušnost i pokornost u činjenu dobra. 2) Opskrbu u olakšici i poteškoći. 3) Naređivanje dobra i zabranjivanje zla. 4) Činjenje dobra u ime Allaha, dželle še’nuhu, i ne bojanje prigovora prijekornika. 5) Potpomaganje Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kada od njih zatraži pomoć i pružanje mu zaštite kao što štite sami sebe, svoje žene i svoju djecu.

Nakon prihvaćene prisege, jedan od prisutnih muslimana iz Jesriba je upitao: “Znate li vi da to znači objavljivanje rata protiv crvenih i crnih ljudi (protiv cijelog svijet)?” Oni odgovoriše potvrdno. Potom je uslijedilo bratsko rukovanje i izabrano je dvanaest poglavara (devet iz plemena Hazredž, a tri iz plemena Evs), sa zadatkom da oni budu odgovorni za provedbu članova Prisege.

Prokleti Iblis nakon sklopljenog ugovora na Akabi sa jednog uzvišenja poziva mušrike da uhvate živog Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i njegove ashabe! Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, naređuje prisutnim muslimanima da se raziđu, a oni već pokazuju spremnost da se bore protiv Mekelija, što Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, odbija, jer za to nema dozvolu od Allaha, dželle še’nuhu.
Nakon ovog trećeg susreta na Akabi, Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, naređuje da ashabi počnu sa hidžrom u Medinu, a za oko dva mjeseca, mušrici Meke održavaju Skupštinu, na kojoj se raspravljalo o konačnom i tajnom zadavanju udarca Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem. Sastanku prisustvuje i prokleti Iblis u liku starca iz Nedžda. Tada je prihvaćen prijedlog Ebu Džehla, koji je podržao i prokleti Iblis: Da se iz svakog plemena odabere najsnažniji mladić, da im se podijele ubojite sablje i da svi zajedno ubiju Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kako bi se na taj način izbjegla osveta Benu Abdu-l-Menafa, jer bi to u protivnom značio rat protiv svih Mekelija. Donešena je odluka da se odmah pristupi realizaciji plana.

Nakon toga dolazi Džibril, koji po vahju od Allaha, dželle še’nuhu, obavještava Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, o zavjeri mušrika i o Allahovoj, dželle še’nuhu, dozvoli da Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, napusti Meku. Džibril mu je odredio vrijeme hidžre, upozorivši ga da te noći ne spava u svojoj postelji.

Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, na ovaj način drži lekciju ashabima i ummetu da odgovorni predstavnici hidžru mogu i smiju činiti među posljednjima, a nikako prvi.
Po padu mraka, mušrički mladići su opkolili kuću, sa ciljem da u ponoć ubiju Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem, o čemu govori 30. ajet Sure El-Enfal:
وَ إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ وَ يَمْكُرُونَ وَ يَمْكُرُ اللهُ وَ اللهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ
I kada su ti nevjernici zamke pleli, da bi te u tamnicu bacili ili te ubili ili te protjerali; oni su zamke pleli, a Allah ih je ometao, jer to Allah najbolje zna!”

Hidžra u Medinu je za razliku od hidžre u Abesiniju, bila farz svakom muslimanu, jer se u Medini trebala formirati jaka zajednica, koja će moći štititi interese islama i muslimana.
Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, je napustio Meku 27. noć mjeseca safera (12. septembar 622.god.). U njegovoj postelji ostaje amidžić Alija, radijallahu ‘anhu, a on izlazi iz svoje kuće neprimijećen. I ovo je još jedna lekcija za ummet, da naši bližnji trebaju da se žrtvuju zajedno sa nama…
Dalje je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, nastavio sa Ebu Bekrom Es-Siddikom, radijallahu ‘anhu, do pećine Sevr, gdje se zadržavaju tri dana. Mekelije organiziraju potjeru, koja hvala Allahu, dželle še’nuhu, ne uspijeva. Na putu do Medine, Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i Ebu Bekra, radijallahu ‘anhu, je vodio iskusni vodič Abdullah ibn Urejke El-Lejsi. U mjesto Kuba je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, zajedno sa Ebu Bekrom, radijallahu ‘anhu, stigao 8. rebiu-l-evela (23. septembra) 622. godine. Muslimani su bili presretni dolaskom Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, koji je na putu hidžre (420 kilometara) proveo 11 dana. Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, je prolazeći kroz mjesto Kuba, u njemu izgradio mesdžid i obavio prvu džumu-namaz. Po dolasku u Medinu je izgradio džamiju.

U Medini ensarije (pomagači) bratski prihvataju muhadžire i sa njima dijele i dobro i zlo. Sa njima dijele svoje imetke i bratime se.

O karakteru ensarija Allah, dželle še’nuhu, kaže u 9. ajetu Sure El-Hašr:
وَالَّذِينَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ وَالْإِيمَانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمْ الْمُفْلِحُونَ
I onima koji su Medinu za življenje izabrali i domom prave vjere još prije njih učinili; oni vole one koji im se doseljavaju i u grudima svojim nikakvu tegobu, zato što im se daje ne osjećaju i više vole njima nego sebi, mada im je i samima potrebno. A oni koji se uščuvaju pohlepe, oni će sigurno uspjeti!

Hidžra je promijenila tok historije čovječanstva. U Medini, odredištu hidžre, pojačava se da’wa i uspostavlja islamska vlast. Tu se udaraju temelji velike islamske države koja je oslobađala ljude iz ropstva ljudima, robovanju Allahu, dželle še’nuhu, Gospodaru Svjetova.

Medinski period se može podijeliti u tri dijela: 1) Pozivanje u islam i odupiranje smutljivcima koji su sarađivali sa neprijateljima islama izvan Medine. Ovaj period se okončava primirjem na Hudejbiji, 6. godine po hidžri. 2) Primirje sa vođama plemena i traje do oslobađanja Meke, ramazana 8. godine po hidžri. U ovom periodu Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, poziva susjedne vladare u islam. 3) Masovni prelasci na islam i ovaj period traje sve do preseljenja Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem.

Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, se sa muslimanima vratio u svoju rodnu Mekku, nakon 8 godina provedenih u Medini, izgovarajući:
“لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ صَدَقَ وَعْدَهُ وَ نَصَرَ عَبْدَهُ وَ أَعَزَّ جُنْدَهُ وَ هَزَمَ الْأَحْزَابَ وَحْدَهُ”
“Nema drugog gospodara mimo Allaha! Ispunio je Svoje obećanje! Pomogao je Svoga roba! Uzvisio je njegovu vojsku i porazio je neprijateljske skupine, On sam!”
Tako je završena Poslanikova, sallallahu ‘alejhi ve sellem, hidžra, u kojoj nije bilo osvete, što ostaje sunnetom do Sudnjeg dana.

Brate i sestro, šta je sa mojom i tvojom hidžrom? Moja i tvoja hidžra se završavaju u našim rodnim mjestima, što predviđa Aneks 7 Dejtonskog sporazuma, a nikako u Sarajevu, Visokom, Zapadnoj Evropi, Americi ili Australiji… Bez zaokruživanja naše hidžre, nema ni cjelovite Bosne i Hercegovine, pa makar domaći i međunarodni političari tvrdili drugačije…
Sjećanje na Hidžru, treba da bude prilika u kojoj ummet Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, svodi periodični obračun sa sobom, jer to čini svaki narod koji se zanima za svoju budućnost i ne živi od prošlosti. Zato pozivam sebe i vas da preispitamo naše stanje, da pojačamo naša dobra djela i da uložimo maksimum napora da sačuvamo ovu našu lijepu Bosnu i Hercgovinu, natoljenu čistom šehidskom krvlju!

Braćo i sestre, obzirom da smo u mjesecu muharremu, jednom od četiri sveta mjeseca, preporučujem vam da u ovom mjesecu što više postite, a posebno da postimo Jevmi Ašuru i dan prije ili dan poslije, jer je to sunnet Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, a Dan Ašure je inša-Allah u drugu subotu, pa postimo inša-Allah naredni petak i subotu!

Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, pomozi nam da se vratimo tamo odakle smo protjerani, ponizi one koji ponižavaju Tvoje robove, oprosti našim roditeljima i našim dobrim predhodnicima, uputi i učvrsti naše potomke, oprosti nam grijehe i počasti nas u džennetu društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 02. muharrem 1431.H. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
18. decembar 2009.g. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#19476

Jevmu-ašura/dan ašure–1431.h./2009.god.

Braćo i sestre u islamu! Danas 09. muharrema 1431. godine po Hidžri, 25. decembra 2009. godine, hutbu sam naslovio sa «Jevmu-Ašura / Dan Ašure – 1431.H. / 2009. god.», koja inša-Allah pada sutra, 10. muharrema. Allahova, dželle še’nuhu, je odredba da je danom stvaranja nebesa i Zemlje, odlučio da se vrijeme računa sa dvanaest mjeseci, među kojima je posebnu počast dao za četiri “Sveta mjeseca” (Ešhuri-Hurum). O ovome je opširnije bilo govora u hutbi pretprošlog petka.
Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u hadisu koji prenosi Ebu Bekre, radijallahu ‘anhu, pojašnjava koja su to četiri mjeseca: Prenosi Ebu Bekre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Vrijeme kruži, kao i onoga dana kada je Allah stvorio nebesa i Zemlju. Godina ima dvanaest mjeseci, od čega su četiri sveta: tri, jedan za drugim: zu-l-ka’de, zu-l-hidždže i muharrem i redžeb, koji je između džumade-l-uhra i ša’bana!” (Buharija)

Ibn Abbas, radijallahu ‘anhu, smatra da je Allah, dželle še’nuhu, dao za ova četiri mjeseca posebno mjesto, time što se u njima grijesi uvećavaju, ali i dobra djela. Zbog toga u tim mjesecima treba paziti na svoja djela. Postavimo sebi pitanja: Da li se naše ponašanje i život u ovim mjesecima razlikuju od ostalih mjeseci? Da li u njima imamo pojačan ibadet ili smo ogrezli u grijesima, zaboravivši gdje smo i kuda idemo? Da neki od nas nismo zaboravili da smo obični smrtnici, koji će na Sudnjem danu odgovarati za svaki svoj korak, djelo i misao?!

Braćo i sestre! Ne dozvolimo da budemo zavarani prolaznim dunjalučkim ukrasima i da njima damo prednost u odnosu na vječnost! Razmišljajmo o Danu polaganja računa, kada će se sve tajne objelodaniti i kada će protiv ljudi svjedočiti njihova tijela, a usta će im biti zapečaćena!
Razmišljajmo o Danu u kojem neće biti advokata, niti će biti odgađanja rasprava! Razmišljajmo o Danu u kojem se niko od nas, kao što stoji u hadisu neće moći pomjeriti sa svoga mjesta dok ne budemo odgovorili na četiri pitanja: u što smo život proveli, kako smo mladost iskoristili, da li smo se po onome što smo naučili vladali i na koji način smo sticali i trošili naše imetke!

U ova četiri sveta mjeseca ubraja se i mjesec muharrem, čiji je deseti dan “Jevmu-Ašura”.
O vrijednosti posta mjeseca muharrema, kao i obavljanja noćnog namaza, govori slijedeći hadis, koji bilježi imam Muslim:

Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu ‘anhu, da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Najbolji post poslije ramazana je post mjeseca muharrema, a najbolji namaz poslije fard namaza je noćni namaz!” (Muslim)

Kako stoji u predajama, Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, je za vrijeme svoga boravka u Meki postio deseti dan muharrema. Nakon dolaska u Medinu našao je Jevreje kako poste Ašuru, pa je u tom smislu i slijedeća predaja:
Prenosi Ibn Abbas, radijallahu ‘anhu: „Došao je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u Medinu i vidio je Jevreje kako poste Ašuru, pa je upitao: “Šta je ovo?” Rekli su: “Ovo je lijep dan, dan u kojem je spašen Musa, alejhis-selam, sa Benu Israelćanima, od njihova neprijatelja, pa ga je Musa postio.” Rekao je: “Meni je Musa bliži od vas!” – pa je postio i naredio drugima da poste. (Buharija)

Prenosi se od Ibn Abbasa, radijallahu ‘anhu: “Nisam vidio Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, da sa više želje posti neki dan od Ašure i ovoga mubarek mjeseca (misleći na ramazan).” (Buharija)

U imam Ahmedovoj zbirci se nalazi hadis, koji govori o tome da je post Ašure uzrok praštanja grijeha učinjenih u protekloj godini:

“Post Ašure je uzrokom praštanja grijeha koji su učinjeni protekle godine!” (Muslim)
Preporuka je Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, da se pored desetog dana muharrema posti dan prije ili dan poslije, pa u slijedećoj predaji stoji:

Prenosi se od Abdullaha ibn Abbasa, radijallahu ‘anhu, da je Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, nakon što je postio i naredio ashabima da poste Ašuru rečeno: “O Allahov Poslaniče, to je dan koji obilježavaju Židovi i Kršćani!” Rekao je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem: “U narednoj godini ćemo inša-Allah postiti i deveti dan!” Pa on nije dočekao narednu godinu, jer je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, preselio te godine!” (Muslim)

Posteći deveti dan muharrema, muslimani se i u ovom ibadetu razlikuju od Jevreja.
Islamski učenjaci su kazali da imaju tri stepena posta Ašure: 1) Oni koji poste samo deseti dan, jer je to u suprotnosti sa onim što je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kazao: «Ako doživim slijedeću godinu, postiću i deveti dan!» 2) Da posti dan prije ili dan poslije 3) Da posti i dan prije i dan poslije i naravno Ašuru. Na taj način posteći tri dana od mjeseca muharrema, izvršavamo sunnet Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, koji je od svakog mjeseca postio po tri dana, nekada na početku, sredini ili kraju mjeseca, a posebno Bijele dane (Ejjame bid), 13., 14. i 15. dan od hidžretskih mjeseci.

Braćo i sestre! Pred nama je još jedna prilika da zaradimo koje dobro djelo i očistimo se od grijeha, pa nemojmo je propustiti! Ne propustimo da postom, kao jednim od najiskrenijih ibadeta, ovih dana oživimo pritvrđeni sunnet našeg Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, da zaradimo hajr, da steknemo ljubav Allaha, dželle še’nuhu, da Mu se i na ovaj način približimo i da Mu iskažemo pokornost!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učini svojim iskrenim robovima, koji slijede sunnet svoga Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i u džennetu nas počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 09. muharrem 1431.H. / 25. decembar 2009.god.
Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
Nezim Halilović Muderris

[Author]

Posts