[Mustafa]

#12140

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
DŽAMIJA I DŽEMAT U ŽIVOTU MUSLIMANA

Braćo i sestre u islamu, danas 06. džumade-l-ula 1430.h., što odgovara 01. maju 2009.g., uz Allahovu, dž.š., pomoć govorim na temu “Džamija i džemat u životu muslimana”. Ova tema je uvod u hutbu narednog petka, koja će inša-Allah biti na temu „Dan džamija 1993. – 2009. godina“, kada će se na temelju zaključka Rijaseta islamske zajendice u Bosni i Hercegovini, u svim džematima u Bosni i Hercegovini organizovati sergija za pomoć u temeljitoj rekonstrukciji džamije Kara Mustafe-paše u Rudom.
Kaže Allah, dž.š., u 18. ajetu Sure El-Džin:
“وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا” (سورة الجن، 18)
“Džamije su radi Allaha i ne molite se, pored Allaha, nikome!” (Suretu El-Džin, 18)
Braćo i sestre, prema citiranom ajetu džamije pripadaju samo Allahu, s.w.t., i njegovi iskreni robovi se samo Njemu obraćaju, pa zato budimo iskreni u svome vjerovanju i nikome se mimo Allaha, s.w.t., ne molimo, a kada Njega zamolimo, znajmo da Njemu pripadaju riznice nebesa i Zemlje i da On obilno daruje!

Kada imamo na umu citirani ajet, onda nam se nužno nameće pitanje: Kakva je obaveza muslimana prema džamiji i džematu i kakav je odnos današnjih muslimana u tom pogledu?
Džamija je braćo i sestre najvažanija institucija u našem džematu, ona je mjesto ibadeta, mjesto u kojem našu djecu i sebe podučavamo islamskim vrijednostima, mjesto međusobnog savjetovanja, mjesto gdje mirimo zavađene muslimane, mjesto gdje rješavamo socijalne i druge društvene probleme, ona je naš orjentir u vremenu i prostoru, ona je naš korektor i ona nam daje snagu da kroz džemat u punom njegovom smislu budemo još bolji muslimani i korisni članovi uže i šire zajednice, te samim time korisni građani naše države Bosne i Hercegovine.
Naše džamije u koje se ulažu velika materijalno-finansijska novčana sredstva i koje uljepšavamo najkvalitetnijim građevinskim materijalima i inventarom, su uglavnom uskraćene od najvažnijeg ukrasa, a to su njene džematlije. Sve je više mektebskih učionica, opremljenih sa modernim pomagalima, zagrijanih najmodernijim grijanjima, ali sve je manje polaznika mektebske pouke, pa i istinskih pravih muallima, koji će na najbolji način privući, stimulisati i podučiti islamskim vrijednostima našu djecu, ta bezgriješna bića, za koja ćemo biti pitani na Sudnjem danu. Zabrinjavajuće je kako je u našim džamijama sve manje mladih Bošnjaka, koji u isto vrijeme prolaze pored svojih džamija i u društvu sa prokletim šejtanom odlaze na mjesta razvrata.

Naš dobri selef (preci) je imao sasvim drugačiji odnos prema džematu i džamiji. Ona je bila mjestom vrlo važnih odluka i dogovora, iz džamija su muslimani išli u bitke i u njima su ostajali duže nego mi danas ostajemo u kafanama i na pijacama. Kada bi nekog od muslimana tražili kod njegove kuće, familija bi odgovorila, ako je bio u džamiji: „Otišao je u džamiju i Allah zna kada će se vratiti.” Kada bi onaj za koga se pitalo bio na pijaci, bilo bi rečeno: “Otišao je na pijacu i inša-Allah doći će brzo.“ Brate i sestro, moj i tvoj povratak iz džamije je programiran i znano je koliko je minuta koji namaz, dok kada odemo na pijacu, čaršiju ili sijelo, neizvjesno je kada ćemo se vratiti, jer su to mjesta našeg “pravog posla i zauzetosti”. A ne bi trebalo biti ako…

Namaz obavljen u džematu višestruko je vrijedniji od pojedinačno obavljenog namaza, kao što stoji u hadisu koji bilježi imam Buharija:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “صَلَاةُ الْجَمَاعَةِ تَفْضُلُ صَلَاةَ الْفَذِّ بِسَبْعٍ وَعِشْرِينَ دَرَجَةً.” (البخارى)
Prenosi Abdullah ibn Omer, r.a., da je Poslanik, s.a.v.s., rekao: “Namaz u džematu je vrijedniji od pojedinačno obavljenog namaza davdeset i sedam puta!” (Buharija)
Jedan slijepi musliman dolazi kod Poslanika, s.a.v.s., pa ga pita, može li izostajati iz džemata, jer ga nema ko dovoditi u džamiju. Poslanik, s.a.v.s., mu dozvoljava odsustvo iz džemata, a kada se ovaj ashab sav radostan okrenu da ide kući, Poslanik, s.a.v.s., ga upita: “Čuješ li ezan?” Ashab odgovori potvrdno, a Poslanik, s.a.v.s., mu reče: “لاَ أَجِدُ لَكَ رُخْصَةً” “Ne nalazim ti opravdan razlog za olakšicu.”

Brate, gdje je opravdanje za moj i tvoj nedolazak u džemat ili smo mi toliko hrabri, pa smo spremni prkositi i našem Gospodaru, te se umjesto na ezan odazivamo na pozive u grijeh?
Poslanik, s.a.v.s., se bavio mišlju da zapali kuće munafika (dvoličnjaka), koji ne dolaze na namaz u džemat. Da je to uvedeno u praksu, ja i ti brate i sestro na dunjaluku ne bi imali kuće, već bi bili na ledini, u hladovinama drveća ili u šatorima.
Braćo i sestre, evo već trinaest decenija smo mi Bošnjaci bez imanja, koja su nam oteta i dodijeljena drugima, bez porodičnih kuća koje su nam više puta zločinci palili i bez rodbine, koju su zlikovci ubijali i tako nam konstantno neprijatelji Bosne i Hercegovine i naši neprijatelji sužavaju životni prostor, pa smo došli u situaciju da se više nema kud dalje i kud dublje…

Braćo i sestre, hvala Allahu, dž.š., koji je dao da se u toku posljednje oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu naša mladost suprostavi zločincima, agresorima i njihovim domaćim pomagačima, jer da nije bilo njih, danas u Bosni i Hercegovini ne bi bilo džamija, a samim time ni ezana i džemata. Da nije bilo Bošnjaka takvih kakvi jesu, a islam ih je učinio autentičnim i tolerantnim, na prostoru koji smo mi branili i oslobađali ne bi ostala niti jedna crkva i sinagoga, a one su ostale da svjedoče da mi nismo kao oni i da mi ne rušimo nego gradimo i čuvamo i da uvažavamo druge i drugačije. Mi se bez obzira na zločine koji su počinjeni nad nama nismo svetili i nismo ubijali nenaoružane civile, nismo silovali njihove žene i nismo uništavali njihova materijalna dobra. Neka je za to hvala Allahu, s.w.t., čijih smo se zabrana pridržavali i zbog čega danas uzdignutih glava možemo mi i naši potomci da hodamo po Zemlji. Na drugoj strani zločinci ne samo da imaju traume, već još na ovom svijetu doživljavaju porodične tragedije i poniženja, a to je samo početak Allahove, dž.š., kazne…

Omer ibn El-Hattab, r.a., je uvakufio jednu njivu na kojoj se zadržao i propustio namaz u džematu, da bi se na taj način kaznio. Kada bi Bošnjaci na ovaj način kažnjavali sebe, vjerovatno bi Bosna i Hercegovina bila jedan veliki vakuf, a većina nas bi potpuno ostalo bez privatne pokretne i nepokretne imovine!
Poslanik, s.a.v.s., prilikom hidžre iz Meke u Medinu u mjestu Kuba gradi džamiju i sam učestvuje u njenoj gradnji, te tako daje najljepši primjer svome ummetu, da je lični angažman najefektniji u činjenju dobra i poticanju na njega.
Nakon dolaska u Medinu i smještanja u kuću Ebu Ejjuba El-Ensarije, počinje gradnju džamije, ne samo radi obavljanja namaza, već i radi: šure i donošenja bitnih odluka, podučavanja, učenja Kur’ana i njegova tumačenja, rješavanje socijalnih problema, upravljanja državom i td..

Poslanikova, s.a.v.s., džamija je bila mala, jednostavna i skromna. Ona je bila sagrađena od obične pečene cigle, skromno omalterisana, nije imala ukrašene zidove, niti skupocjenu udobnu prostirku. Sa munare se čuo poziv prvog muezina Bilala Habešije, bez ozvučenja, ali su se na taj poziv odazivali svi ashabi. Mi danas pozivamo sa jakih ozvučenja, ali te pozive moderni Bošnjaci ne čuju, isto kao da su gluhi, a kako će poziv mujezina čuti onaj ko je sebi za gospodare uzeo djecu, novac, zlato, dionice, vile, skupocjena auta i pse?!

Sva jednostavnost Poslanikove, s.a.v.s., džamije je bila kompenzirana njegovim i prisustvom njegovih ashaba, koji su ukrašavali tu skromnu džamiju, a najbolji ukras džamije je njen džemat. U našim prilikama, džamije su uglavnom dobro posjećene bajramima, džumom i teravijama, dok je na ostalim vaktovima zanemariv broj klanjača. Prije agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu, većina naših džamija su bile u izgubile svoju pravu funkciju, tako da su neke postale spomenicima kulture, koji su se posjećivali od strane turističkih grupa, više nego od samih muslimana, a neke su bile potpuno zapuštane i zaključane.
Braćo i sestre, gradimo i održavajmo naše džamije, odazivajmo se na pozive mujezina i natječimo se u dobru, kako bi postigli dobro obadva svijeta!

Gospodaru, učvrsti nas na Tvome putu, sačuvaj nas iskušenja koja nećemo moći podnijeti, učini nas od onih koji čuvaju džamije i održavaju džemat, očisti naša srca i jezike od ružnih misli i govora, uputi našu djecu i potomke i učini ih radostima naših očiju i srca, oprosti nam grijehe i počasti nas u džennetima, društvom sa poslanicima, šehidima i dobrim ljudima!
Sarajevo: 06. džumade-l-ula 1430.h. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
01. maj 2009. godine Nezim Halilović Muderris
و السلام عليكم و رحمة الله!

[Mustafa]

#12276

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

“DAN DŽAMIJA” 1993. – 2009. godina

Braćo i sestre u islamu! Danas 13. džumade-l-ula 1430. h., što odgovara 08. maju 2009. godine, uz Allahovu, dž.š., pomoć govorim na temu «Dan džamija 1993. – 2009. godina”. Podsjećanja radi, Rijaset Islamske zajednice u Bosni i Hercegovini je 2000. godine donio Odluku o obilježavanju 7. maja, «Danom džamija», jer je 07. maja 1993. godine u ranim jutarnjim satima minirana i porušena od strane srpskog agresora, Ferhadija džamija u Banja Luci.

U protekloj sedmici su uhapšena trojica građana Bosne i Hercegovine: Ajman Awad, Abdullah bin Awra i Aissa Benkhira, koji su na bazi učešća u redovima Armije Republike Bosne i Hercegovine stekli državljanstvo Bosne i Hercegovine, koje im je nezakonito oduzeto, te su sva trojica smještena u Emigracioni centar u Lukavici. Prema izjavi direktora za poslove sa strancima oni su stavljeni pod kontrolu “jer se radi o osobama koje su prijetnja nacionalnim interesima Bosne i Hercegovine”. Kakve li sramote da pripadnici Armije Republike Bosne i Hercegovine bivaju uhapšeni i stavljeni pod kontrolu, sa ciljem njihova izručenja u matične zemlje, gdje ih čekaju dugogodišnje robije i mučenja, dok blagodati ove zemlje u institucijama vlasti, Oružanim snagama i policiji uživaju neprijatelji ove zemlje, koji svoje neprijateljstvo ni danas ne kriju? Kakve li sramote za aktulenu vlast, da hapsi i islijeđuje one koji su u ime Allaha, dž.š., branili Republiku Bosnu i Hercegovinu i za uzvrat nisu tražili ništa osim da nesmetano: bez posla, bez funkcija i bez bilo kakvih privilegija žive u krugovima svojih porodica, dok zločinci participiraju u vlasti? Kakve li nepravde da se Arapima uskraćuju sva prava, dok Rusi, Rumuni, Grci i drugi zločinci, koji su kao plaćenici u redovima srpske i hrvatske vojske napadali ovu zemlju, nesmetano uživaju sva prava i niko i ne pomišlja da im oduzme državljanstva i protjera ih? Suze supruga i djece uhapšenih Arapa su prokletsvo za sve one koji im čine zulum… Kunem se Gospodarom svemira, da oni nisu opasnost po sigurnost ove zemlje, već su stvarna opasnost oni koji im čine nasilje!!!

“Dan džamija”, podsjeća na uništavanje svih džamija i drugih vakufskih objekata u Republici Bosni i Hercegovini u toku obje oružane agresije, sa istoka i zapada, u periodu 1992. – 1995. godina.
Ferhat-pašina džamija, sagrađena 1579. godine, centralni je objekat u Banja Luci i jedno je od najuspješnijih arhitektonskih ostvarenja bosanske arhitekture, XVI vijeka. Džamija je dimenzija 18 m. X 14 m., vrh kupole je visok 18 m., a munara 43 m.. Ferhadija je 1950. godine uvrštena u kulturnu baštinu Bosne i Hercegovine, a potom je uvrštena na listu spomenika svjetske baštine pri UNESCO-u. Džamija je djelimično uništena ekplozivom detoniranim 7. maja 1993. godine od strane srpskih zločinaca. Nakon prvog rušenja, vlasti Republike Srpske su organizovale potpuno rušenje i čišćenje terena na kojem se nalazio kompleks džamije. Kratko nakon rušenja Ferhadije, srušena je i obližnja sahat-kula. ostaci ruševina su odvezeni na gradsku deponiju, a Ferhadija je bila jedna od 16 Banjalučkih džamija, koje su tokom agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu od 1992. – 1995. godine, do temelja porušene.

Džamije su Allahove, dž.š., kuće na Zemlji i njima islam posvećuje posebnu pažnju, jer su one mjesta gdje se veliča Njegovo ime i gdje Mu se pada na sedždu, sa ciljem postizanja samo Njegova zadovoljstva.
Opće je poznato da neprijatelji islama, ne biraju metode u borbi protiv muslimana i za njih nisu svete: džamije, mektebi, mezarja, mostovi, sahat-kule, hanovi, hamami… Oni stoljećima zatiru tragove islama na širem prostoru Balkana, a preživjele muslimane prisiljavaju na stalnu hidžru i zbijanje na sve uži životni prostor, kako bi u svakom narednom naletu imali što manje posla. Džamije i vakufi se ovdje u Bosni i Hercegovini ruše od 1878. godine, pa sve do posljednje dvije krvave agresije na nju (1992.-1995.). Rušitelji se proglašavaju svecima i nacionalnim herojima, dok mi živimo u nadi da će se zločinci već jednom proći zločina i prihvatiti nas drugačijim…

Allah, dž.š., u kategoriju najvećih nasilnika ubraja one koji u džamijama sprječavaju spominjanje Njegova imena i koji ih ruše, pa u 114. ajetu Sure El-Bekare kaže:
“وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَى فِي خَرَابِهَا أُوْلَئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَنْ يَدْخُلُوهَا إِلَّا خَائِفِينَ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ” (سورة البقرة، 114)
“Ima li većeg nasilnika, od onoga koji brani da se u Allahovim džamijama ime Njegovo spominje i koji rade na tome da se one poruše? Takvi bi trebalo da u njih samo sa strahom ulaze! Na ovom svijetu doživjeće sramotu, a na onom svijetu patnju veliku!” (Suretu El-Bekare, 114)

Kakvi su samo zločinci i teroristi oni koji su sve džamije, mesdžide i ostale vakufe porušili tamo gdje je stizala njihova vojska ili gdje se uspostavljala njihova vlast?! I sve to su smatrali svojim velikim podvizima, a jadni li su narodi koji pokušavajući da izbrišu tragove kulturnog naslijeđa drugih naroda i etnički ih iskorijene, misle da će na taj način postati velikim i slavnim! Za vrijeme posljednje oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu potpuno je porušeno 614 džamija (534 od strane srpskog, a 80 od hrvatskog agresora), dok je oštećeno 307 džamija (249 od srpskog, a 58 od hrvatskog agresora), što čini 80,5% od ukupnog broja 1144 džamije, koliko ih je bilo prije ove dvije agresije. Pored toga je od ukupno 557 mesdžda (džamija bez munare), potpuno porušeno njih 218 (175 od srpskog, a 43 od hrvatskog agresora), dok je oštećen 41 mesdžid (21 od srpskog, a 20 od hrvatskog agresora), što čini procenat od 46,40% mesdžida. Ovome treba dodati još 14 potpuno uništenih i 18 oštećenih mekteba, te 447 uništenih i 160 oštećenih drugih vakufskih objekata.

Ovo su podaci koje moramo znati, da se zlo ne ponovi, jer narod koji ne zna šta mu se desilo u bliskoj prošlosti, ima šansu za nestanak u eventualnom narednom naletu, a kada nestane tragova materijalne i duhovne kulture i kada se izgubi kolektivno pamćenje, blizu je i biološki nestanak jednoga naroda.

Ne samo da se zločinci nisu zadovoljili sa rušenjem džamija, nego su i njihove lokacije pretvarali ili još uvijek pretvaraju u parkirališta ili mjesta za izgradnju stambenih i dugih objekata. Na tom putu im niko od domaćih i međunarodnih faktora nije stajao, niti stoji, tako da su na oči obespravljenih Bošnjaka nicali objekti, u nadi da će pravednim rješenjem nekih od sudova naknadno biti uklonjeni, a sudovi su donosili presude ili odluke protiv oštećene strane, kao što je slučaj sa odlukama Doma za ljudska prava vezanim za Divičku i Zamlaz džamiju u Zvorniku.

Allahovom, dž.š., voljom i snagom Bošnjaci, dobrovoljci iz islamskog svijeta i rijetki pojedinci iz druga dva naroda su se suprostavili strašnoj agresiji i zlu koje se nadvilo nad Republikom Bosnom i Hercegovinom i njihova je zasluga što makar na jednom dijelu Bosne i Hercegovine danas ima: džamija, mesdžida, mezarja i drugih vakufa, kao i vjerskih i drugih objekata drugih naroda. Islam je Bošnjake učinio posebnim, jer u protivnom na prostoru koji su oni branili ne bi ostala niti jedna crkva i sinagoga, a one su tu da svjedoče da mi nismo kao oni i da mi ne rušimo, nego gradimo i čuvamo i da uvažavamo druge i drugačije. Eto, to je islam i to je njegovo učenje! To su univerzalna islamska rješenja, koja garantiraju svakom pojedincu: slobodu, pravo na uživanje njegova posjeda i punu sigurnost u pravom smislu riječi.

Braćo i sestre! Gradimo džamije i čuvajmo džemat, ne dozvolimo da nam džamije ponovo budu samo kulturno-historijski spomenici, čuvajmo ih, jer ako ih ne budemo čuvali, zločinci će ih ponovo rušiti i na njihovim temeljima graditi zgrade i crkve i njihova mjesta pretvarati u parkinge ili pijace, a nama zamesti svaki trag! Zapamtimo da je naša obaveza rekonstrukcija svih porušenih džamija, na svakom mjestu gdje su one postojale i najozbiljnije pristupimo tom poslu! Uključimo se na prvom mjestu mi i naše porodice, animirajmo našu rodbinu, poručimo rođacima i komšijama u dijaspori da je naša obaveza rekonstrukcija porušenih džamija, jer su one simboli našeg višestoljetnog postojanja na cijeloj teritoriji Bosne i Hercegovine! Ne čekajmo da nam hareme štite i ograđuju naši prijatelji iz islamskog svijeta, već se organizirajmo i uređujmo ih sami, jer je to naša obaveza prema našim umrlim!
Ne prodajimo i ne mijenjajmo imanja, već ih obnavljajmo i kultivišimo, jer ćemo za njih biti pitani na Sudnjem danu! Prodaja ili zamijena naše imovine, u manjem BiH Entitetu ili na prostoru Federacije, odakle smo protjerani, je haram, jer se time prodaje dio Bosne i Hercegovine i svega što ona podrazumijeva!

Rijaset Islamske zajednice u Bosni i Hercegovini je na svojoj redovnoj sjednici, održanoj 11. marta 2009. godine, odnosno 14. rebiu-l-evvela 1430., donio zaključak da se u povodu Dana džamija u svim džamijama u Bosni i Hercegovini i bošnjačkoj dijaspori održi hutba na pomenutu temu, te da se organizira sergija za pomoć u temeljitoj rekonstrukciji džamije Kara Mustafe-paše Sokolovića u Rudom.

Molim Allaha, dž.š., da nas učvrsti na putu islama, da ummet Muhammeda, s.a.v.s., učini onima koji će uspostavljati red i sprječavati nered na Zemlji, da nam pomogne da sačuvamo našu Bosnu i Hercegovinu, u kojoj ćemo sa ponosom i slobodno koračati i živjeti na svakom njenom pedlju, da nas sačuva iskušenja koja nećemo moći podnijeti, da nas učini istinskom braćom, koja će jedni drugima praštati i upućivati iskrene dove za popravljanje našeg stanja i praštanje grijeha, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas uvede u obećane džennete, u društvu sa: poslanicima, šehidima i dobrim ljudima!

Sarajevo: 13. džumade-l-ula 1430. h.
Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
08. maj 2009. godine
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#12491

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِمِ

ZAVIDNOST / EL-HASEDU

Braćo i sestre u islamu! Danas 20. džumade-l-ula 1430.h., što odgovara 15. maju 2009. godine, hutbu sam naslovio sa „Zavidnost / El-hasedu“.

Zavidnost je negativna ljudska osobina, koja se izražava u negativnom stavu prema drugoj osobi, koja posjeduje nešto što zavidnik ne posjeduje, bez obzira da li se radilo o pozitivnoj osobini druge osobe, njenoj porodici, fizičkoj ljepoti, posjedovanju materijalnih dobara i drugog, u želji da to dobro koje posjeduje druga osoba bude mu uskraćena. Postoje različite vrste i nivoi zavidnosti, koje mogu varirati od zlobe u duši, preko blagog neprijateljstva do otvorene agresivnosti i sreće koja obuzima zavidnika, kada to dobro ode od druge osobe.

Zavidnost je braćo i sestre, stara opaka bolest, prisutna i u ovom našem vremenu, a nje se svaki iskreni vjernik mora dobro čuvati, jer ona uništava vjeru ljudi, potpuno kida njihove međusobne komunikacije i biva uzrokom drugih velikih grijeha.
Na žalost ima mnogo ljudi koji se raduju tuđoj nesreći, a tužni su kad musliman uznapreduje i dođe do položaja ili imetka. Tako se ponašaju dvoličnjaci, o kojima Allah, s.w.t., kaže u 120. ajetu Sure Ali Imran:
“إِن تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِن تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَفْرَحُوا بِهَا وَإِن تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا لاَ يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌ” (سورة آل عمران، 120)
„Ako kakvo dobro dočekate, to ih ozlojedi, a zadesi li vas kakva nevolja, obraduju joj se. Ako budete strpljivi i ono što vam se zabranjuje izbjegavali, njihovo lukavstvo vam neće nimalo nauditi. Allah, zaista, dobro zna ono što oni rade.“ (Suretu Alu Imran, 120)

A u 109. ajetu Sure El-Bekare, Allah, dž.š., govoreći o mržnji Ehlu-l-Kitaba, kaže:
“وَدَّ كَثِيرٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يَرُدُّونَكُم مِِنْ بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّاراً حَسَدًا مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِهِم مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ فَاعْفُوا وَاصْفَحُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ” (سورة البقرة، 109)
“Mnogi sljedbenici Knjige jedva bi dočekali da vas, pošto ste postali vjernici, vrate u nevjernike iz lične zlobe (zavisti) svoje, iako im je Istina poznata; ali vi oprostite i preko toga pređite dok Allah Svoju odluku ne donese! Allah, zaista sve može.” (Suretu El-Bekare, 109)
Na veoma slikovit način Poslanik, s.a.v.s., upozorava na opasnost zavidnosti, pa u hadisu koji bilježi imam Ebu Davud, kaže:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِيَّاكُمْ وَالْحَسَدُ، فَإِنَّ الْحَسَدَ يَأْكُلُ الْحَسَنَاتِ كَمَا تَأْكُلُ النَّارُ الْحَطَبَ.” (أبو داود)
Prenosi Ebu Hurejre, r.a., da je Poslanik, s.a.v.s., rekao: “Čuvajte se zavidnosti, jer zavidnost uništava dobra djela kao što vatra uništava drva!” (Ebu Davud)
U drugoj predaji koju bilježi imam Muslim stoji:
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “لاَ تَبَاغَضُوا وَلاَ تَحَاسَدُوا وَلاَ تَدَابَرُوا وَكُونُوا عِبَادَ اللهِ إِخْوَانًا وَلاَ يَحِلُّ لِمُسْلِمٍ أَنْ يَهْجُرَ أَخَاهُ فَوْقَ ثَلاَثٍ.” (مسلم)
Prenosi Enes ibn Malik, r.a., da je Poslanik, s.a.v.s., rekao: “Nemojte jedni druge mrziti, nemojte jedni drugima zaviditi, niti jedni drugima okretati leđa (prekidati međusobne komunikacije), nego budite Allahovi robovi, braća! Nije dozvoljeno muslimanu da napusti brata (muslimana) duže od tri dana.” (Buharija)

Razlozi zavidnosti su: a) mržnja b) neprijateljstvo, c) oholost, d) samodopadanje, e) strah od gubljenja položaja, f) ljubav prema ugledu i karijeri, g) skrivena škrtost i h) pokvarenost.
Zavidnošću se zavidnik udružuje sa Iblisom i nevjernicima koji žele nesreću i propast vjernicima.
Onaj kome se zavidi, biva očišćen od grijeha time što se prema njemu čini nepravda, koja prerasta u ogovaranje ili čak potvaranje, tako da će se od zavidnika na Sudnjem danu oduzimati dobra djela, sve dok ne postane pravi gubitnik, koji je u zlobi živio dunjalučki život, a na budućem svijetu je pravi bijednik, koji je potpno bankrotirao.
Braćo i sestre, naš Poslanik, s.a.v.s., nas upozorava na dvije opake bolesti, pa u hadisu koji bilježi imam Tirmizija, stoji:
عَنِ زُبَيْرِ بْنِ عَوَّامِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “دَبَّ إِلَيْكُمْ دَاءُ الْأُمَمِ الْحَسَدُ وَالْبَغْضَاءُ، هِيَ الْحَالِقَةُ، لاَ أَقُولُ تَحْلِقُ الشَّعْرَ وَلَكِنْ تَحْلِقُ الدِّينَ” (الترمذي)
Prenosi Zubejr ibn Avvam, r.a., da je Poslanik, s.a.v.s., rekao: “Među vas se uvukla bolest prijašnjih naroda, zavidnost i mržnja, ne kažem da briju (uklanjaju) dlake, već briju vjeru!” (Tirmizija)

Zavidnost u smislu želje da i mi posjedujemo neke vrline, se ne smatra zavidnošću, već iskrenom željom, kao što stoji u Muttefek predaji, koju prenosi Abdullah ibn Mes’ud, r.a.:
عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ: “لاَ حَسَدَ إِلاَّ فِي اثْنَتَيْنِ، رَجُلٌ آتَاهُ اللهُ مَالاً، فَسَلَّطَهُ عَلىَ هَلْكَتِهِ فِي الْحَقِّ، وَ رَجُلٌ آتَاهُ اللهُ الْحِكْمَةَ، فَهُوَ يَقْضِي بِهَا، وَيُعَلِّمُهَأ” (متفق عليه)
Prenosi Abdullah ibn Mes’ud, r.a., da je Poslanik, s.a.v.s., rekao: “Nema zavidnosti izuzev dvojici: čovjeku kome je Allah podario imetak, pa ga on troši na putu istine i čovjeku kome je Allah darovao mudrost, pa on po njoj sudi i podučava druge! (Muttefek alejh)
Sve dok se ne pojavi zavidnost, ljudi će biti u dobru, kao što stoji u hadisu:
عَنْ ضَمْرَةَ بْنِ ثَعْلَبَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “لاَ يَزَالُ النَّاسُ بِخَيْرٍ مَا لَمْ يَتَحَاسَدُوا” (الطبراني)
Prenosi Damre ibn Sa’leba, r.a., da je Poslanik, s.a.v.s., rekao: „Ljudi će biti u dobru sve dok ne budu zavidili!“ (Et-Taberani)

Na nama je braćo i sestre da se utječemo našem Stvoritelju od raznih zala, među kojima je i zavidnost, na što ukazuje kratka Kur’anska sura El-Felek:
“قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ”(1) “مِن شَرِّ مَا خَلَقَ”(2) “وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ”(3) “وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ”(4) “وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ”(5) (سورة الفلق، 1-5)
“Reci: “Tražim zaštitu u Gospodara svitanja.”(1) “Od zla onog šta stvara.”(2) “I od zla tame kad zamrači.”(3) “I od zla onih koje pušu u čvorove.”(4) “I od zla zavidnika kad zavidi!”(5) (El-Felek,1-5)

Ovo je braćo i sestre naredba Gospodara svjetova, pa utječimo se samo Njemu od od svakog zla, pa i zla zavidnika, koji zavidi, zavidnika koji ispoljava svoju zavidnost, ali i onoga koji je prikriva!
Kao vjernici smo dužni kada vidimo neko dobro kod brata muslimana da mu poželimo u njemu bereket, a ta naša iskrena dova može biti uzrokom da i nas Allah, dž.š., počasti sa istom blagodati.
عَنْ أََبِي أُمَامَةَ بْنِ سَهْلِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللّهَِ صَلّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِذَا رَأَى أَحَدُكُمْ مِنْ أَخِيهِ مَا يُعْجِبُهُ فَلْيَدْعُ لَهُ بِالْبَرَكَةِ.” (أحمد)
Prenosi Ebu Umame bin Sehl, r.a., da je Poslanik, s.a.v.s., rekao: „Kada neko od vas vidi kod svoga brata ono što mu se dopada, neka mu poželi bereket!“ (Ahmed)
Blago svakom vjerniku čije srce Allah, dž.š., očisti od ove teške bolesti, koja nagriza ljudska srca i sa sobom donosi i druge bolesti duša!

Braćo i sestre, čuvajmo se zavidnosti, budimo od onih koje raduje svako dobro koje zadesi brata muslimana i muslimanku i molimo Allaha, dž.š., da im u tome podari radosti na obadva svijeta, a to je uistinu prava sreća!
Molim Allaha, s.w.t., da nas učvrsti na putu islama, da nas sačuva iskušenja koja nećemo moći podnijeti, da nas sačuva zavodnosti, laži, potvore, ogovaranja, prenošenja tuđih riječi i svih bolesti duša, da nam oprosti grijehe i uvede nas u obećani džennet, u društvu sa poslanicima, šehidima i dobrim ljudima!
Sarajevo: 20. džumade-l-ula 1430.h. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
15. maj 2009.god. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#12715

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
DAREŽLJIVOST / EL-DŽUDU

Braćo i sestre u islamu! Danas 27. džumade-l-ula 1430.h., što odgovara 22. maju 2009. godine, hutbu sam naslovio sa „Darežljivost / El-džudu“. Ova karakterna osobina je jedna od najvažnijih osobina ummeta Poslanika, s.a.v.s., osobina koja treba da dođe posebno do izražaja u ovom vremenu opće ekonomske krize, koja i našoj zemlji prijeti kao „ekonomski cunami“. Pred nama je vrijeme u kojem darežljivci trebaju pokazati svoju darežljivot, socijalno ugroženi koji primaju pomoć od institucija i pojedinaca da svoje troškove svedu na minimum, lijenčine da se prihvate posla i da ne čekaju sadaku na asfaltu, na raskrsnicama i pred prodavnicama, već da na častan način privrijeđuju i izdržavaju svoje porodice, imajući na umu hadis koji bilježi imam Buharija, a prenosi ga Hakim bin Hazam, r.a.:”الْيَدُ الْعُلْيَا خَيْرٌ مِنَ الْيَدِ السُّفْلىَ” (البخاري) „Gornja ruka (ona koja daje) je bolja od donje ruke (koja prima)!“ (Buharija)

Allah, s.w.t., u 39. ajetu Sure Sebe’ obećava mu’minima koji ulažu svoje imetke na Njegovu putu, lijep svršetak i nagradu:
“قُلْ إِنَّ رَبّى يَبْسُطُ ٱلرّزْقَ لِمَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ وَمَا أَنفَقْتُمْ مّن شَىْء فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَهُوَ خَيْرُ ٱلرَّازِقِينَ” (سورة سبأ، 39)
„Reci: “Gospodar moj daje obilnu opskrbu onome kome hoće od robova Svojih, a kome hoće uskraćuje; što god vi udijelite, On će to nadoknaditi i On najbolje opskrbljuje.” (Suretu Sebe’, 39)
Braćo i sestre, kada imamo na umu ove Allahove, s.w.t., riječi, onda se trebamo natjecati u dobročinstvu, jer On dobročinstvo nadoknađuje još na dunjaluku, a na Ahiretu je nagrada trajna.
U hadisu koji bilježe imami Buharija i Muslim, stoji:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “قَاَل اللهُ عَزَّ وَجَلَّ: “أَنْفِقْ يَا ابْنَ آدَمَ أُنْفِقُ عَلَيْكَ” (البخاري و مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, r.a., da je Poslanik, s.a.v.s., rekao: „Rekao je Uzvišeni Allah: „Udijeli čovječe, udijeliću ti!“ (Buharija i Muslim)

Kako je lijepo obećanje Allaha, s.w.t., koji na dobročinstvo Svojih iskrenih robova uzvraća Svojim dobročinstvom, pa trudimo se da budemo od onih kojima na dobro uzvraća njihov Stvoritelj!
U hadisu koji bilježe imami Buharija i Muslim stoji:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “مَا مِنْ يَوْمٍ يُصْبِحُ الْعِبَادُ فِيهِ إِلاَّ مَلَكَانِ يَنْزِلاَنِ فَيَقُولُ أَحَدُهُمَا: “اللَّهُمَّ أعْطِ مُنْفِقاً خَلَفاً”، وَيَقُولُ الْآخَرُ: “اللَّهُمَّ أعْطِ مُمْسِكاً تَلَفاً” (البخاري و مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, r.a., da je Poslanik, s.a.v.s., rekao: „Nema dana u kojem osvanu robovi, a da dva meleka ne siđu i jedan ne kaže: „Allahu, daj darežljivcu ostatak imetka!“ I drugi kaže: „Allahu, daj škrtici propast!“ (Buharija i Muslim)

Zato budimo darežljivci, za koje meleki uče dove za povećanje imetka! Blago onima za koje dovu čine meleki, koji nemaju prohtjeva i želja, već samo služe svome Gospodaru!
Poslanik, s.a.v.s., savjetuje Esmu, kćerku Ebu Bekra Es-Siddika, r.a.:
عَنْ أَسْمَاءَ بِنْتِ أَبِي بَكْرٍ رَضَيَ اللهُ عَنْهَا أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “أَنْفِقِي وَلاَ تُحْصِي فَيُحْصِي اللهُ عَلَيْكِ، وَلاَ تُوعِي فَيُوعِي اللهُ عَلَيْكِ” (البخاري و مسلم)
Prenosi Esma kći Ebu Bekra, r.a., da je Poslanik, s.a.v.s., rekao: „Dijeli i ne prebrojavaj (ne čuvaj), pa da tebi Allah broji i ne gomilaj, pa da ti Allah uskrati!“ (Buharija i Muslim)
Dijeljenje braćo i sestre, treba da bude umjereno, kako darežljivac ne bi sve podijelio i ostao bez opskrbe. Prema tome, dužni smo naći mjeru u dijeljenju, kao što stoji u 29. i 30. ajetu Sure El-Isra’:
“وَلاَ تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَىٰ عُنُقِكَ وَلاَ تَبْسُطْهَا كُلَّ ٱلْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَّحْسُوراً”(29) „إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاء وَيَقْدِرُ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا”(30) (سورة الإسراء، 29 – 30)
„Ne drži ruku svoju stisnutu, a ni posve otvorenu, da ne bi prijekor zaslužio i bez ičega ostao,“(29) „Gospodar tvoj pruža obilnu opskrbu onome kome hoće, a i ograničava je, jer zna i vidi robove Svoje.“(30) (Suretu El-Isra’, 29 – 30)
Na drugoj strani prokleti šejtan čovjeka plaši neimaštinom, kao što stoji u 268. ajetu Sure El-Bekare:
“الشَّيْطَانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُم بِالْفَحْشَاء وَاللَّهُ يَعِدُكُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلاً وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ”(268) (سورة البقرة، 268)
„Šejtan vas plaši neimaštinom i navraća vas da budete škrti, a Allah vam obećava oprost i nagradu Svoju; Allah je neizmjerno dobar i sve zna!“ (Suretu El-Bekare, 268)

Braćo i sestre, većina nas smo imali priliku da se u našim svakodnevnim životima osvjedočimo u istinitost ovi Allahovih, s.w.t., riječi, kada nam se ono što smo bez kalkulacija dali višestruko vraćalo i kada nam je propadalo ono što nam je bilo žao dati i propadalo je još više od toga…
Kaže Omer ibn El-Hattab, r.a.: „Čuo sam da će se dobra djela natjecati i da će sadaka kazati: „Ja sam najbolja od vas!“
Poslanik, s.a.v.s., je bio najljepši primjer darežljivosti, što potvrđuje slijedeća predaja:
سَأَلَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا عَنِ الشَّاةِ الَّتِي ذَبَحُوهَا مَا بَقِىَ مِنْهَا فَقَالَتْ: “مَا بَقِىَ مِنْهَا إِلاَّ كَتِفُهَا.” فَقَالَ النَّبِيُُّى صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “بَقِيَ كُلُّهَا غَيْرُ كَتِفُهَا” (مسلم)
Upitao je Poslanik, s.a.v.s., Aišu, r.a., šta je ostalo od ovce koju su zaklali, pa je ona odgovorila: „Nije ostalo ništa osim plećke!“ Poslanik, s.a.v.s., odgovori: „Ostalo je sve osim plećke!“ (Muslim)

Najbolja sadaka je da vjernik dijeli kada je zdrav, kao što stoji u hadisu koji bilježi imam Muslim:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ: “جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: “يَا رَسُولَ اللهِ، أَيُّ الصَّدَقَةِ أَعْظَمُ أَجْرًا؟” قَالَ: “أَنْ تُصَدِّقَ وَأَنْتَ صَحِيحٌ شَحِيحٌ تَخْشَى الْفَقْرَ وَتَأْمُلُ الْغِنَى وَلاَ تُمَهِّلْ حَتىَّ إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ قُلْتَ: “لِفُلاَنٍ كَذَا وَلِفُلاَنٍ كَذَا وَقَدْ كَانَ لِفُلَانٍ” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, r.a.: „Došao je čovjek kod Poslanika, s.a.v.s., i rekao: „Allahov Poslaniče, za koju sadaku je najveća nagrada?“ Reče: „Da daješ sadaku dok si zdrav i potreban, bojiše se siromaštva i nadaš bogatstvu. Ne odgađaj, pa kada dođe duša u grkljan, da kažeš: „Ovo je ovome, a ovo ovome!“ a sve svakako ostaje drugima.“ (Muslim)

Slijedeći hadis je bio poticajem velikom broju naših plemenitih predaka, koji su se natjecali u uvakufljivanju svoje imovine, u pravljenju mostova, puteva, hanova, hajr česmi, kalemljenju voća i slično:
عَنْ جَابِرَ بْنِ عَبْدِ اللهِ رَضِيَ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللِه صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “مَنْ حَفَرَ مَاءً لَمْ يَشْرَبْ مِنْهُ كَبِدُ حَرِيٍّ مِنْ جِنٍّ وَلاَ إِنْسٍ وَلاَ طَائِرٍ إِلاَّ آجَرَهُ اللهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.” (ابن ماجه)
Prenosi Džabir bin Abdullah, r.a., da je Poslanik, s.a.v.s., rekao: „Ko iskopa bunar, ne napije se niko od ljudi, džina ili ptica, a da ga Allah neće nagraditi na Sudnjem danu!“ (Ibn Madždže)

Pred pohod na Tebuk, dolaze Poslaniku, s.a.v.s., ashabi i donose imetak za opremanje vojske, tako da Omer ibn El-Hattab, r.a., i Osman ibn Affan, r.a. donose polovicu svoga imetka, a Ebu Bekr Es-Siddik, r.a., donosi sav svoj imetak. Kada ga je Poslanik, s.a.v.s., upitao šta je ostavio svojoj porodici, Ebu Bekr, r.a., je rekao: „Ostavio sam im Allaha i njegova Poslanika, s.a.v.s.!“ Allah se smilovao Ebu Bekru, r.a., čiji iman je bio snažniji od imana svih ashaba!

Zato se napajajmo sa čistih izvora: Kur’ana, sunneta Poslanika, s.a.v.s., prakse ashaba, te najbolje generacije muslimana i prakse naših dobrih predaka, Bošnjaka i natječimo se u dobročinstvu, ne plašeći se siromaštva, niti prijekora prijekornika!

Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, ne iskušavaj nas sa onim što nećemo moći podnijeti, učini nas od onih koji su darežljivi, uputi našu djecu i naše potomke i učini ih časnim pripadnicima ummeta, budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u džennetu, društvom sa: poslanicima, šehidima i dobrim ljudima!

Sarajevo: 27. džumade-l-ula 1430.h. Hutba: Džamija “Kralj Fahd” 22. maj 2009.god. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#12847

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
MU’MINI SU SPAŠENI NA DUNJALUKU I AHIRETU

Braćo i sestre u islamu! Danas 05. džumade-l-uhra 1430.h., što odgovara 29. maju 2009. godine, hutbu sam naslovio sa «Mu’mini su spašeni na dunjaluku i Ahiretu».

Za ovu temu sam se opredijelio u vrijeme općeg sraha ljudi za blisku budućnost. Da je to strah koji se odnosi na obadva svijeta, onda bi on bio opravdan, ali pošto je uglavnom vezan samo za dunjaluk i njegove ukrase, onda je to dokaz slabljenja imana i nakaradnog pimanja svrhe našeg postojanja!

Braćo i sestre, imajmo na umu činjenicu da ćemo svi mi biti pitani i odgovorni u skladu sa našim mogućnostima i preuzetim emanetima, pa zato čuvajmo našu vjeru, našu čast i čast svih ljudi, čuvajmo našu Bosnu i Hercegovinu, za koju su prolivene rijeke krvi i budimo oprezni, jer je oprez odlika mu’mina, a posebno u bremenitim vremenima i okruženjima kakvo je ovo naše bosansko! I ne gubimo nadu, a Bosne i Hercegovine i nas u njoj će inša-Allah biti onoliko koliko Allah, s.w.t., bude htio, koliko nama bude stalo do vjere, države i do nas samih i koliko budemo imali snažne Bošnjake i druge građane koji Bosnu i Hercegovinu osjećaju svojom zemljom!

Nada je inša-Allah u novoj generaciji Bošnjaka, koji bez imalo kompleksa živeći islam bivaju uspješni učenici, studenti, naučni radnici, političari, nosioci raznih funkcija, biznismeni, radnici i poljoprivrednici i taj krug treba širiti, za dobro svih ljudi. Na drugoj strani oni neperspektivni i razvratni pojedinci, koji se stide svoje vjere, koji ne poznaju moralne norme, koji ne znaju vrijednost države, koji nisu svjesni cijene kojom je plaćena ova sloboda i koji žive na tuđi račun biće na margini događaja i oni će pokrepati zajedno sa svojim paščadima, od „pseće“ ili neke druge gripe, sa špricama u venama, u međusobnim obračunima ili od zaraznih bolesti, osim onih kojima se Allah, s.w.t., smiluje.

Allah, dž.š., naređuje Poslaniku, s.a.v.s., i njegovim sljedbenicima koji čine tevbu, da budu ustrajni na pravome putu i zabranjuje nasilje i podržavanje nasilnika, pa u 112. i 113. ajetu Sure Hud, kaže:
“فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطْغَوْا إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ”(112) “وَلَا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمْ النَّارُ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِيَاءَ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ”(113) (سورة هود، 112 – 113)
«Ti idi pravim putem, kao što ti je naređeno i neka tako postupe i vjernici koji su uz tebe i obijesni ne budite, jer On dobro vidi što radite!» (112) »I ne držite stranu onih koji nepravedno postupaju, pa da vas vatra prži; vi nemate drugih zaštitnika osim Allaha, inače vam nema pomoći!« (113) (Suretu Hud, 112-113)

Allah, dž.š., traži od Poslanika, s.a.v.s., da bude ustrajan, jer mu je tako naređeno, a i vjernici moraju takvi biti, te im se zabranjuju oholost i uzdizanje, a oni koji podržavaju nasilnike, će za kaznu imati patnju u vatri, na Dan kada drugog zaštitnika niti pomagača mimo Allaha, dž.š., neće biti.
Braćo i sestre, da li i mi vodimo računa o tome da ne podržimo nasilnike, koji se množe velikom brzinom i koji se mogu naći na svakom koraku? Oni koji ih budu podržavali, neka imaju na umu da će i pomagači nasilnika imati kaznu zajedno sa njima, te da će izgubiti Allahovu, s.w.t., zaštitu i pomoć! A da li je čovjeku preče nasilje i pomaganje istog, na račun Allahove, s.w.t., zaštite?

Bošnjaci su postali pravim specijalcima za međusobne verbalne i sve druge sukobe. U tome imaju staža kao malo koji narod, a za sve to se naslađuju oni koji im zlo žele i neumorno rade na zatiranju njihova bića. Danas je u cijelome svijetu, pa i u Bosni i Hercegovini popularno: napadati muslimane, nazivati ih pogrdnim imenima, privoditi, plijeniti im imovinu, blokirati račune, pratiti telefonske razgovore i td.. I postavlja se pitanje: Gdje je granica bošnjačke naivnosti i izdržljivosti?
Allah, dž.š., za čovjeka kaže, da je čovjek onaj koji se trudi, koji čini dobro ili zlo, te da će čovjek svoja djela naći pred Gospodarom svjetova:
“يَاأَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ” (سورة الإنشقاق، 6)
»Čovječe, ti se trudiš i svoj trud ćeš pred svojim Gospodarom naći!« (Suretu El-Inšikak, 6)

Prema tome, ono što uradimo od dobra ili zla naći ćemo kod svoga Gospodara. Ništa od toga neće biti umanjeno i svi ćemo se mi susresti sa svojim djelima, kojih će se oni koji ne vjeruju i koji su dvolični stiditi i poželjeti da tlo ispod njihovih nogu raspukne ili da budu od onih koje će prašina prekriti. Razmišljamo li mi o tom trenutku kada će sva naša djela biti izložena pred nama i kada će se mnoge tajne objelodaniti?

Allah, dž.š., naređuje svojim iskrenim robovima takvaluk (bogobojaznost), koji će biti uzrokom da će On Gospodar svjetova podučiti muttekije (one koji se Njega boje), kao što stoji u drugom dijelu 282. ajeta Sure El-Bekare:
“…وَاتَّقُوا اللَّهَ وَيُعَلِّمُكُمْ اللَّهُ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيم”ٌ (سورة البقرة: 282
»…I bojte se Allaha, – Allah će vas podučiti, a Allah sve zna!« (Suretu El-Bekare: 282)

Allah, dž.š., naređuje bogobojaznost i obećava davanje znanja onima koji se odazovu toj naredbi. Pa šta to neke od nas spriječava da izvršimo tu naredbu i svrstamo se u red onih koji će biti pod Allahovom, dž.š., zaštitom i milošću? Neki Bošnjaci se ponašaju kao da se ova naredba ne odnosi na njih, već na neke druge narode i bogobojaznost zamjenjuju sa strahom od: ljudi, sistema, službi i tome slično.
Braćo i sestre, mnogo je načina na koje se može učiniti dobro djelo, što potvrđuje slijedeći hadis:
عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “كُلُّ مَعْرُوفٍ صَدَقَةٌ وَإِنَّ مِنَ الْمَعْرُوفِ أَنْ تَلْقَى أَخَاكَ بِوَجْهٍ طَلْقٍ وَأَنْ تُفْرِغَ مِنْ دَلْوِكَ فِي إِنَاءِ أَخِيكَ.” (بخارى(
Prenosi Džabir ibn Abdullah, r.a., da je Poslanik, s.a.v.s., rekao: «Svako dobro djelo je sadaka, a od dobrih djela je i to da sretneš svoga brata nasmijana lica i da naspeš iz svoje čaše u čašu svoga brata!» (Buharija)

Prema tome, svako dobro djelo koje se učini biće upisano kao sadaka, pa i dvije stvari koje Poslanik, s.a.v.s., spominje u prethodnom hadisu, a to je bratski osmijeh svome bratu u vjeri, kao i da se da prednost bratu muslimanu kada je u pitanju pijenje vode. Da li činimo sadaku i ovim putem, ili smo od onih koji su zaboravili na bratske osmijehe i ustupanje svoga prava drugome?

Muslimani mogu i trebaju da imaju različite poglede na određena pitanja, mogu da budu jedni drugima protukandidati, ali moraju imati mjeru u međusobnoj komunikaciji i komunikaciji sa javnošću. Oni, prije i poslije moraju biti braća, a nikako jedni drugima neprijatelji. Pobjednici i poraženi moraju ostati u jednom safu, kao i oni koji su ih podžavali, što će biti dokaz veličine i jednih i drugih, dokaz da im nije stalo do vlasti i prestiža i da je mnogo više zajedničkog, nego onoga što ih čini različitim…
Allah, dž.š., bogobojaznima obećava izlaz iz svake situacije i obećava rizk (nafaku) odakle se oni i ne nadaju, pa u 2. i 3. ajetu Sure Et-Talak stoji:
“…وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا”(2) “وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا”(3) (سورة الطلاق، 2-3)
“…A onome koji se Allaha boji, On će izlaz dati.”(2) “I opskrbiće ga odakle se i ne nada; onome koji se u Allaha uzda, On mu je dovoljan. Allah će zaista ispuniti ono što je odlučio; Allah je svemu rok odredio.”(3) (Suretu Et-Talak, 2-3)
Vjernici i nevjernici različito vide grijehe, kao što stoji u predaji koju bilježi imam Buharija:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِنَّ الْمُؤْمِنَ يَرَى ذُنُوبَهُ كَأَنَّهُ قَاعِدٌ تَحْتَ جَبَلٍ يَخَافُ أَنْ يَقَعَ عَلَيْهِ وَإِنَّ الْفَاجِرَ يَرَى ذُنُوبَهُ كَذُبَابٍ مَرَّ عَلَى أَنْفِهِ.” (بخاري)
Prenosi Abdullah ibn Mes’ud, r.a., da je Poslanik, s.a.v.s., rekao: “Vjernik vidi grijehe kao da on sjedi ispod brda i boji se da se ono ne sruši na njega, a razvratnik vidi svoje grijehe kao muhu koja mu proleti ispred nosa.” (Buharija)

Braćo i sestre, budimo iskreni u našem vjerovanju, izvršavajmo naše islamske obaveze, klonimo se harama i sumnjivih stvari, čuvajmo sebe i svoje porodice od vatre, međusobno se volimo i uvažavajmo, pomozimo svakom ugroženom insanu, ma ko on bio i natječimo se u dobru!

Gospodaru podari nam snage da sačuvamo svjetlo islama, pomozi svim ugroženim muslimanima, a posebno našoj braći u: Palestini, Čečeniji, Kašmiru, Avganistanu, Iraku i Pakistanu, ujedini naše vođe u istini i učini ih iskrenim u njihovim poslovima, budi nam milostiv na Sudnjem danu i uvedi nas u džennete u društvu sa poslanicima, šehidima i dobrim ljudima!
Sarajevo: 05. džumade-l-uhra 1430. h.
Hutba: Džamija «Kralj Fahd»
29. maj 2009. god. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#13200

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

DUŽNOSTI RODITELJA PREMA DJECI– hutba 1. –

Danas 19. džumade-l-uhra 1430.h., što odgovara 12, junu 2009. godine, hutbu sam naslovio sa „Dužnosti roditelja prema djeci“. Za pomenutu temu sam se opredijelio u vrijeme neispunjavanja roditeljskih obaveza prema djeci, što neminovno rezultira neposlušnošću djece prema roditeljima.
Djeca su braćo i sestre naši dunjalučki ukrasi, koji ispunjavaju naše duše i prema njima po islamskim propisima imamo velike obaveze. Djeca su emanet na našim plećima, koji moramo u potpunosti ispuniti ako želimo da živimo u sreći na ovom i budućem svijetu i ako želimo da naća djeca budu korisni članovi šire i uže društvene zajednice.
Kaže Allah, subhanehu we teala., u 46. ajetu Sure El-Kehf:
“الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِينَةُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيْرٌ أَمَلاً” (سورة الكهف، 46)
“Imetak i sinovi su ukras u životu na ovom svijetu, a dobra djela, koja vječno ostaju, biće od Gospodara tvoga bolje nagrađena i u njih se čovjek može bolje pouzdati.“ (Suretu El-Kehf, 46)

Prema citiranom ajetu, imeci i djeca su dunjalučki ukrasi, a dobra djela su trajna. Na nama je braćo i sestre da te dunjalučke ukrase uz Allahovu, subhanehu we teala, pomoć učinimo ukrasima na obadva svijeta, a to možemo učiniti na način što ćemo imetke sticati na dozvoljen način i trošiti ih na Allahovu, subhanehu we teala, putu, a djecu odgajati da budu iskreni vjernici, koji će se natjecati u dobru i koji će dobro koje prema njima činimo znati cijeniti i uzvratiti na najbolji način.

Kaže Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, u hadisu koji bilježi imam Ebu Davud:
عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِنَّ أَوْلاَدَكُمْ مِنْ أطْيَبِ كَسْبِكُم” (أبو داود)
Prenosi Abdullah ibn Amr ibn El-As, r.a., da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: „Vaša djeca su vaša najbolja opskrba!“ (Ebu Davud)
A u drugoj predaji stoji:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِنَّ أَوْلاَدَكُمْ هِبَةُ اللهِ لَكُمْ” (حاكم)
Prenosi Aiša, r.a., da je Poslanik, sallallahu alejhi we selleme, rekao: „Vaša djeca su Allahov poklon vama!“ (Hakim)
Kada su nam naša djeca najbolja ospkrba i poklon, od Allaha, subhanehu we teala, dobro ih čuvajmo i budimo zahvalni našem Gospodaru!

Muhammed, sallallahu alejhi we sellem, nas podučava da sa puno ozbiljnosti pazimo na ono što nam je povjereno na čuvanje, pa u predaji koju bilježi imam Buharija stoji:
عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِي اللَّه عَنْهُمَا: “سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: “كُلُّكُمْ رَاعٍ وَمَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ وَالْإِمَامُ رَاعٍ وَمَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ وَالرَّجُلُ رَاعٍ فِي أَهْلِهِ وَمَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ وَالْمَرْأَةُ فِي بَيْتِ زَوْجِهَا رَاعِيَةٌ وَمَسْئُولَةٌ عَنْ رَعِيَّتِهَا وَالْخَادِمُ فِي مَالِ سَيِّدِهِ رَاعٍ وَمَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ.” (بخاري)
Prenosi Ibn Omer, r.a.,: “Čuo sam Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, kada je rekao: “Svi ste vi čuvari i svi ćete biti pitani za ono što čuvate; vođa (imam) je čuvar i biće pitan za ono što čuva, muž je čuvar svoje porodice i biće odgovoran za nju, žena je čuvarica u kući svoga muža i odgovorna je za ono što joj je povjereno na čuvanje i sluga je čuvar imetka svoga pretpostavljenog i odgovoran je za njegovo čuvanje.” (Buharija)

Da li i mi ispunjavamo preuzete obaveze i čuvamo li ono za što ćemo biti pitani? Da li naši vladari i imami ispunjavaju svoje obaveze ili vode računa samo o svojim pravima i privilegijama? Da li čuvamo svoje porodice ili smo brigu o njihovu čuvanju predali ulici i medijima? Da li su naše žene čobanice u našim kućama ili iste više znaju šta se dešava u Španiji i Meksiku, nego u vlastitim domovima? Da li pretpostavljeni vode računa da ne opterećuju potčinjene više nego što mogu podnijeti i da li potčinjeni ispunjavaju svoje obaveze?
Svako se dijete rodi u fitri (čistoj vjeri), kao što stoji u slijedećem hadisu:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “كُلُّ مَوْلُودٍ يُولَدُ عَلَى الْفِطْرَةِ فَأَبَوَاهُ يُهَوِّدَانِهِ أَوْ يُنَصِّّرَانِهِ أَوْ يُمَجِّّسَانِهِ” (متفق عليه)
Prenosi Ebu Hurejre, r.a., da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: “Svako dijete se rodi u fitri (čistoj vjeri), pa ga njegovi roditelji učine jevrejom, kršćaninom ili vatropoklonikom.” (Muttefek alejh)

Rođenje djeteta predstavlja istinsku radost za svakog roditelja. Ta radost se odmah po rođenju u skladu sa sunnetom Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, manifestuje kroz učenju ezana na desno i ikameta na lijevo uho, a potom nadijevanjem lijepog imena.

Ime ima veoma veliki značaj, jer ono označava ličnost i pripadnost vjerskoj i kulturnoj skupini. Vjernik zbog toga mora voditi računa o svom imenu i imenu svoga djeteta. Allahov Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, preporučuje da se izabere lijepo ime novorođenčetu, pa kaže:
عَنْ أَبِي الدَّرْدَاءَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِنَّكُمْ تُدْعَوْنَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِأَسْمَائِكُمْ وَأَسْمَاءِ آبَائِكُمْ، فَأَحْسِنُوا أَسْمَاءَكُمْ” (أبو داود)
Prenosi Ebu Ed-Derda’, r.a., da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: “Vi ćete, na Sudnjem danu, biti prozivani po vašim imenima i po imenima vaših očeva, pa nadijevajte vašoj djeci lijepa imena!” (Ebu Davud)

Mislili smo da da je vrijeme u kojem su se Bošnjaci stidili svojih muslimanskih imena, pa zbog toga svojoj djeci nadijevali neislamska ili međunarodna imena, davno prošlo vrijeme, ali nije tako. I u ovom našem vremenu ima onih koji svojoj djeci nadijevaju nemuslimanska imena, po pjevačima, glumcima, fudbalerima, kriminalcima i slično, u nadi da će na taj način biti u trendu i da će njihova djeca imati bolju perspektivu. Kakva li ružna kompleksa i sramote?!
Sunnet je sedmi dan nakon rođenja djeteta klanje kurbana; dva za muško dijete, a jedan za žensko dijete, kada se novorođenčetu brije glava i dijeli sadaka u težini kose u srebru. Sunećenje muškog djeteta je po mišljenju većine uleme sunnet, dok ga neka ulema čak smatra vadžibom.
Kaže Poslanik, sallallahu alejhi we sellem:
عَنْ عَلِىِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “أَدِّبُو أَوْلاَدَكُمْ عَلَى ثََلاََثِ خِصَالٍ: حُبِّ نَبِيِّكُمْ، وَحُبِّ أَهْلِ بَيْتِهِ، وَعَلَى قِرَاءَةِ الْقُرْآنِ” (الديلمي)
Prenosi Ebu Hurejre, r.a., da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: „Odgajajte svoju djecu u znaku tri svojstva: da vole vašeg Poslanika (sallallahu alejhi we sellem), da vole njegovu porodicu i da vole učiti Kur’an!” (Ed-Dejlemi)

Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, naređuje svome ummetu, da svoju djecu odgajaju na tri principa, koji su temelj zdrave ličnosti, pa budimo od onih koji se odazivaju na naredbe njihova Poslanika, sallallahu alejhi we sellem!
Braćo i sestre, budimo pravi roditelji, koji prema svojoj djeci ispunjavaju sve svoje obaveze i nakon toga se nadajmo njihovoj poslušnosti i sreći na obadva svijeta!

Gospodaru, učvrsti nas na Tvome putu, sačuvaj nas iskušenja koja nećemo moći podnijeti, učini nas od onih koji odgajaju svoju djecu u skladu sa Tvojim propisima, očisti naša srca i jezike od ružnih misli i govora, uputi našu djecu i potomke i učini ih radostima naših očiju i srca, oprosti nam grijehe i počasti nas u džennetima, društvom sa poslanicima, šehidima i dobrim ljudima!

Sarajevo: 19. džumade-l-uhra 1430.h. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
12. juni 2009. godine Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#13417

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
DUŽNOSTI RODITELJA PREMA DJECI– hutba 2. –

Braćo i sestre u islamu! Danas 26. džumade-l-uhra 1430.h., što odgovara 19. junu 2009. godine, u drugoj hutbi zaredom uz Allahovu, subhanehu we reala, pomoć govorim na temu „Dužnosti roditelja prema djeci“.
Kaže Allah, subhanehu we teala, u 6. ajetu Sure Et-Tahrim:
“يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلائِكَةٌ غِلاظٌ شِدَادٌ لا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ” (سورة التحريم، 6)
“O vi koji vjerujete, sebe i svoje porodice čuvajte od vatre čije će gorivo biti ljudi i kamenje, o kojoj će se meleki strogi i snažni brinuti, koji se onome što im Allah naredi neće opirati i koji će ono što im se naredi izvršiti!” (Suretu Et-Tahirim, 6)

Ovo je braćo i sestre naredba Uzvišenog Stvoritelja, a Njegove naredbe bi za nas trebale da budu najprioritetnije. On, subhanehu we teala, nam naređuje da sebe i porodice čuvamo od vatre i to ne obične vatre, koja se koristi za kuhanje ili podgrijavanje, već džehennemske vatre, čije gorivo će biti ljudi i kamenje. U citiranom ajetu Allah, subhanehu we teala, ne kaže da će ljudi goreti u vatri, već da će biti “gorivo”, što je još teži oblik kazne. I pored tako žestoke vatre će biti čuvari meleki, koji će biti strogi i jaki, a oni izvršavaju naredbe svog Gospodara bez pogovora.
Pa šta se to onda dešava sa nama braćo i sestre, kada ne vodimo računa o sebi i svojim porodicama i kada ne razmišljamo o budućem svijetu, nagradi i kazni? Djeca koju rađamo i kojima ispunjavamo sve njihove želje, pa i na uštrb naših potreba i mogućnosti, su emanet na našim plećima. Mi prema njima nemamo samo obavezu materijalnih davanja, već prevashodno imamo obavezu njihova odgoja.

Neka znaju svaka majka i babo da će biti pitani za svoju čeljad, jesu li svoju djecu začinjali na halal način, jesu li im davali muslimanska imena, jesu li ih majke dojile, jesu li ih hranili halal opskrbom, jesu li ih privikavali na rad i red, jesu li ih podučavali islamskim vrijednostima i jesu li ih školovali!

Obaveza je majki po Kur’anu da doje svoju djecu pune dvije godine ili da nađu dojilje koje će to učiniti umjesto njih. Dojilje po islamu postaju majke po mlijeku dojenčadi, a sve što je zabranjeno po krvi, zabranjeno je i po mlijeku.
U vremenu u kojem majke odbijaju dojenje svoje djece i to zamjenjuju kravljim, ovčijim ili mlijekom u prahu i ne čudi što djeca sve više oponašaju hajvane, umjesto insana. Djeca su zato neotporna, bezosjećajna i nasilna, te umjesto da normalno komuniciraju sa ljudima, ona riču, buču i bodu.

Odgoj je najvažniji aspekt odgovornosti roditelja, prema djeci, jer bez odgoja dijete neće biti svjesno svojih obaveza i cilja života na ovom i budućem svijetu, već će živjeti životinjskim životom gdje neće imati brige osim da utoli svoju glad i žeđ, zasiti svoje strasti i preda se ovodunjalučkim uživanjima i tako se pridruži propalim i odbačenim.
Kaže Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, u hadisu koji bilježi imam Tirmizija:
عَنْ عَمْرِو بْنِ سَعِيدِ بْنِ الْعَاصِ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “مَا نَحَلَ وَالِدٌ وَلَدَهُ مِنْ نَحْلٍ أَفْضَلَ مِنْ أَدَبٍ حَسَنٍ” (الترمذي)
Prenosi Amr ibn Seid bin El-As da je Poslanik, s.a.v.s., rekao: “Ništa vrednije roditelj ne može u naslijeđe ostaviti svome djetetu od lijepog odgoja (u duhu islama).” (Tirmizija)
U drugoj predaji koju bilježi imam Ibn Madždže, stoji:
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “أَكْرِمُوا أَوْلَادَكُمْ وَأَحْسِنُوا أَدَبَهُمْ” (ابن ماجه)
Prenosi Enes ibn Malik, r.a., da je Poslanik, allallahu alejhi we sellem, rekao: „Počastite vašu djecu i lijepo ih odgajajte!“ (Ibn Madždže)
Jedna od najvažnijih odgojnih mjera je podučavanje djece islamskim propisima i privikavanje na njihovo praktikovanje, a na prvom mjestu namaza.

Kaže Allah, s.w.t., u 132. ajetu Sure Ta-ha:
“وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا لا نَسْأَلُكَ رِزْقًا نَّحْنُ نَرْزُقُكَ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَى” (سورة طه، 132)
„Naredi čeljadi svojoj da obavlja namaz i istraj u tome! Mi ne tražimo od tebe da se sam hraniš, Mi ćemo te opskrbljivati, a samo one koji se budu Allaha bojali čeka lijep svršetak.“ (Suretu Ta-ha, 132)
Allah, subhanehu we teala, u citiranom ajetu naređuje obavljanje namaza, kako članovima porodice, tako i nosiocima domaćinstva, a u svemu je najbolji vlastiti primjer.
Slijedeći hadis nas podučava kada djeci treba naređivati namaz:
عَنْ مُعَاذِ بْنِ عَبْدِ اللهِ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِذَا عَرِفَ الْغُلاَمُ يَمِينَهُ مِنْ شِمَالِهِ، فَمُرُوهُ بِالصَّلاَةِ” (البخاري)
Prenosi Muaz ibn Abdullah, r.a., da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: „Kada dijete bude razlikovalo desnu od lijeve ruke, naređujte mu namaz!“ (Buharija)
A u predaji koju bilježi imam Ebu Davud, stoji:
عَنْ عَمْرٍو بْنِ شَعَيْبَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “مُرُوا أَوْلاَدَكُمْ بِالصَّلاَةِ وَهُمْ أَبْنَاءُ سَبْعٍ وَاضْرِبُوهُمْ عَلَيْهَا وَهُمْ أَبْنَاءُ عَشْرٍ، وَفَرِّقُوا بَيْنَهُمْ فِي الْمَضَاجِعِ” (أبو داود)
Prenosi Amr ibn Šuajb, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: „Naređujte vašoj djeci namaz u sedmoj godini, a išibajte ih zbog njege (namaza) u desetoj i razdvojite ih u posteljama!“ (Ebu Davud)

Naši dobri preci su svoju djecu podučavali namazu, Kur’anu i postu, od malih nogu i njihove metode su neprevaziđene. Oni nisu dali večerati prije klanjanja akšam namaza, a nije se moglo spavati prije jacije, oni su svoju djecu od malih nogu učili kratkim surama i privikavali su ih postu na način da su ih podsticali da poste do podne, da se nahrane i nastave postiti, a da će to oni „prešiti“ i da će to biti čitav dan. Fali nam ovih metoda privikavanja na islamske propise.
Roditelji su prema djeci dužni biti pravedni, kao što stoji u hadisu koji bilježi imam Buharija:
عَنِ النُّعْمَانَ بْنِ الْبَشِيرِ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “اتَّقُوا اللَّهَ، وَاعْدِلُوا فِي أَوْلاَدِكُمْ” (البخاري)
Prenosi En-Nu’man bin El-Bešir da je Poslanik, salllallahu alejhi we sellem, rekao: „Bojte se Allaha i budite pravedni među djecom!“ (Buharija)

Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, posebnu nagradu nagovještava onim roditeljima koje je Allah, subhanehu we teala, počastio sa kćerima, pa u hadisu koji bilježi imam Tirmizija, stoji:
عَنْ عُقْبَةَ بْنِ عَامِرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا أَنَّ رَسُولَ اللَّهِِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “مَنْ كَانَ لَهُ ثَلاَثُ بَنَاتٍ ، وَصَبَرَ عَلَيْهِنَّ ، وَكَسَاهُنَّ مِنْ جِدَّتِهِ ، كُنَّ لَهُ حِجَاًبا مِنَ النَّارِ” (الترمذي)
Prenosi Ukbe bin Amir, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: „Ko bude imao triš ćeri, pa bude strpljiv sa njima i bude ih odijevao na halal način, biće mu zastor od vatre!” (Tirmizija)
Braćo i sestre, ispunjavajmo svoje obaveze prema našoj djeci i nadati se inša-Allah da će nam ona to uzvratiti na najbolji način!

Gospodaru, učvrsti nas na Tvome putu, sačuvaj nas iskušenja koja nećemo moći podnijeti, učini nas od onih koji odgajaju svoju djecu u skladu sa Tvojim propisima, očisti naša srca i jezike od ružnih misli i govora, uputi našu djecu i potomke i učini ih radostima naših očiju i srca, oprosti nam grijehe i počasti nas u džennetima, društvom sa poslanicima, šehidima i dobrim ljudima!

Sarajevo: 26. džumade-l-uhra 1430.h. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
19. juni 2009. godine Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#13644

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
OPORUKA MUDROG LUKMANA SINU

Braćo i sestre u islamu, danas 03. redžeba 1430.h., što odgovara 26. junu 2009. godine, hutbu sam naslovio sa „Oporuka mudrog Lukmana sinu“.
Oporuka o kojoj je riječ i koja je satkana kroz Kur’anske ajete iz Sure Lukman je do kraja jasna, životna i dovoljna za roditelja koji zna razlikovati trajnu od prolazne vrijednosti. Neka savjeti mudrog Lukmana nađu mjesta u našim srcima i životima i neka savjeti našoj djeci budu za njihovo i naše dobro!

Kaže Allah, dželle še’nuhu, u 12. ajetu Sure Lukman:
“وَ لَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ أَنِ اشْكُرْ ِللهِ وَ مَنْ يَشْكُرْْ فإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ كَفَرَ فإِِنَّ اللهَ غَنِىٌّ حَمِيدٌ” (سورة لقمان، 12)
«A Mi smo Lukmanu mudrost darovali: «Budi zahvalan Allahu! Ko je zahvalan, čini to u svoju korist, a ko je nezahvalan – pa, Allah je, zaista neovisan i hvale dostojan.» (Suretu Lukman, 12)

Ulema se razišla po pitanju, da li je Lukman bio poslanik ili dobar i mudar čovjek. Preovladava mišljenje, da se radilo o mudrom čovjeku koji nije bio poslanik. Kur’an Lukmanu posvećuje određeni prostor, u Suri Lukman, pa na početku citiranog ajeta kaže, da je Allah, subhanehu we teala, dao mudrost Lukmanu, a ona je sadržana u tome da «Bude zahvalan Allahu.», jer onaj ko je zahvalan Allahu, subhanehu we talala, to čini u svoju korist, a nezahvalni Allahu, subhanehu we teala, ne mogu nauditi. Oni koji nisu zahvalni svome Gospodaru i koji se ne nadaju Njegovoj milosti, bez obzira na znanje, zvanje ili položaj, oni su gubitnici, a najveći su gibitnici oni „koji izgube i dunjaluk i ahiret“.
Mudri Lukman je savjetovao svoga sina, da ne čini širk, jer je širk (mnogoboštvo) velika grijeh. To je ujedno bio prvi savjet njegovu sinu:
“وَ إِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَ هُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَىَّ لَا تُشْرِكْ بِاللهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ” (13)
« Kad Lukman reče sinu svome, savjetujući ga: «O sinko moj, ne smatraj druge Allahu ravnim; mnogoboštvo je zaista veliki grijeh (nasilje).» (Suretu Lukman, 13)

Savjetujemo li i mi braćo i sestre našu djecu da ne čine širk Allahu, subhanehu we teala, ili se trudimo da njihov život bude što lagodniji, bez postavljanja bilo kakvih barijera i obaveza?!
Poslušajmo savjet našeg Poslanika, sallallahu alejhi we sellem:
عَنْ عَبْدَ اللهِ، قَالَ: “لَمَّا نَزَلَتْ: “أَلَّذِينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا اِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ…”(سُورَةُ الْأَنْعَامِ: 82) شَقَّ ذَلِكَ عَلىَ أَصْحَابِ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَْهِ وَسَلَّمَ وَ قَالُوا: “أَيُّنَا لَمْ يَلْبِسْ إِيمَانَنَا بِظُلْمٍ؟” فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَْهِ وَسَلَّمَ: “إِنَّهُ لَيْسَ بِذَلِكَ، أَلَا تَسْمَعُ لِقَوْلِ لُقْمَانَ: “يَا بُنَىَّ لَا تُشْرِكْ بِاللهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ”
Prenosi Abdullah: «Kada je objavljen ajet: »Biće sigurni samo oni koji vjeruju i vjerovanje svoje sa nasiljem (zulumom) ne budu odjenuli…» (Suretul-En’am: 82), to je palo teško ashabima Muhammeda, sallallahu alejhi we sellem, pa su rekli: «Kod koga od nas iman nije obavijen (odjenut) zulumom?» Pa je rekao Poslanik, sallallahu alejhi we sellem: «To nije tako, zar niste čuli riječi Lukmana: «O sinko moj, ne smatraj druge Allahu ravnim; mnogoboštvo je zaista veliki grijeh (nasilje).»

Mudri Lukman savjetuje svoga sina da dobro pazi na svoja djela, jer bilo da su: loša ili dobra, mala ili velika, u kamenu, na nebu ili u Zemlji, ona će biti objelodanjena:
” يَا ُبَنىَّ إِنَّهَا إِنْ تَكُ مِثْقَالُ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَكُنْ فِى صَخْرَةٍ أَوْ فِى السَّمَوَاتِ أَوْ فِى الَأرْضِ يَأْتِ بِهَا اللهُ إِنَّ اللهَ َلطِيفٌ خَبِيرٌ” (16)
«O sinko moj, dobro ili zlo, teško koliko zrno gorušice, bilo u stijeni ili na nebesima ili u Zemlji, Allah će na vidjelo iznijeti, jer Allah zna najskrivenije stvari; On je Sveznajući.» (Suretu Lukman: 16)

Mudri Lukman podsjeća svoga sina da će svako dobro ili loše djelo, ma gdje ono bilo, biti iznešeno na vidjelo. Kada bi ljudi imali na umu da će svako njihovo djelo biti iznešeno na vidjelo, manje bi griješili i ne bi činili nasilje. Naprotiv, natjecali bi se u činjenju dobrih djela, koja bi im koristila na Sudnjem danu i sa kojima bi se ponosili.
U 47.ajetu Sure Enbija’, Allah, dželle še’nuhu, nagovještava da će na Sudnjem danu biti postavljene ispravne terzije, koje će pokazivati pravo stanje onoga što su ljudi činili:
“وَ نَضَعُ الْمَوَازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا” (سورة الأنبياء: 47)
«Mi ćemo na Sudnjem danu ispravne terezije postaviti, pa se nikome krivo neće učiniti…» (Suretul-Enbija’: 47)
U narednom ajetu Lukman naređuje četiri stvari: klanjanje namaza, naređivanje dobra, odvraćanje od zla i strpljivost u onome što ga zadesi:
” يَا بُنَيَّ َأِقِم الصَّلَاةَ وَأْمُرْ بِاْلْمَعْرُوفِ وَ انْهَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ اصْبِرْ عَلىَ مَا أَصَاَبَكَ إِنَّ ذَلِكَ مِنْ عَظْمِ اْلأُمُوِر” (17)
« O sinko moj, obavljaj namaz, traži da se čine dobra djela, a odvraćaj od hrđavih i strpljivo podnosi ono što te zadesi – dužnost je tako postupiti.» (Suretu Lukman: 17)
Kako su lijepi savjeti Mudroga Lukmana sadržani u ovom ajetu!?

Potom Mudri Lukman svome sinu zabranjuje dvije stvari: da ne okreće od ljudi lice radi oholosti, niti da ide po Zemlji nadmeno:
” وَ لاَ تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَ لَا تَمْشِ فىِ الْأَرْضِ مَرَحاً إِنَّ اللهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ” (18)
« I iz oholosti, ne okreći od ljudi lice svoje i ne idi Zemljom nadmeno, jer Allah ne voli ni gordog ni hvalisavog.» (Suretu Lukman: 18)
A u 37. ajetu Sure El-Isra’ Allah, subhanehu we teala, kaže:
“وَ لاَ تَمْشِ فِى الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَ لَنْ تَبْلُغَ الْجِبَالَ طوُلًا” (سورة الإسراء، 37)
«Ne hodi po Zemlji nadmeno, jer Zemlju ne možeš probiti, niti brda u visinu distići.» (Suretu El-Isra’, 37)
I na kraju, mudri Lukman naređuje svome sinu da u hodu bude odmjeren i da ne bude u govoru grlat, te to poredi sa revanjem magarca, koje se smatra najlošijim glasom.
” وَ اقْصِدْ فِى مَشْيِكَ وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ الْأَصْوَاِت لَصوْتُ الْحَمِيِر” (19)
«U hodu budi odmjeren, a u govoru ne budi grlat; najneprijatniji glas je revanje magarca!» (Suretu Lukman, 19)
Koliko ima onih čiji govor, ako ne po zvučnom efektu, onda zasigurno po svojoj sadržini najviše liči na revanje magaraca (bez imalo uvrede za magarce)?! Koliko ima onih, koji su najpametniji kada šute, koji kada progovore svojim otrovnim jezicima napadaju vjernike i siju mržnju i smutnju?

Muhammed, salllallahu alejhi we sellem, u hadisu koji prenosi Ebu Hurejre, r.a., kaže:
عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ رَضِىَ الله ُ عَنْهُ، أَنَّ النَّبِىَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِذَا سَمِعْتُمْ صِيَاحَ الدِّيكَةِ فاَسْأَلُوا اللهَ مِنْ فَضْلِهِ، وَ إِذَا سَمِعْتُمْ نَهِيقَ الْحَمِيرِ فَتَعَوَّذُوا باِللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ، فإِنَّهَا رَأَتْ شَيْطَانًا” (متفق عليه)
Prenosi Ebu Hurejre r.a., da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: «Kada čujete pjevanje horoza, zamolite Allaha da vam podari od Svoga dobra, a kada čujete revanje magarca, utječite se Allahu od šejtana, jer je on (magarac) vidio šejtana.» (Muttefek alejh)
Na nama je da iz ovih oporuka izvučemo pouke, te da savjeti našoj djeci i drugima budu savjeti koji će imati «trajnu» vrijednost, čuvajmo se grijeha u ovom mubarek mjesecu, mjesecu redžebu, jer je on jedan od četiri „sveta mjeseca“ i natječimo se u dobru!

Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, pomozi nam da sačuvamo našu lijepu Bosnu i Hercegovinu, učini nas od onih koji će samo na dobro upućivati, uputi našu djecu i učini ih radošću naših srca i očiju, budi nam Milostiv na Danu polaganja računa i uvedi nas u obećani dženet u društvu sa poslanicima, šehidima i dobrim ljudima!

Hutba: 03. redžeb 1430.h. Hutba: Džamija Kralj Fahd
26. juni 2009. god. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#14337

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِمِ
AVRET – GOLOTINJA

Braćo i sestre u islamu! Danas 10. redžeba 1430.h., što odgovara 03. julu 2009. godine, hutbu sam naslovio sa „Avret – golotinja”. Tema je više nego neophodna u vremenu u kojem je golotinja, kao veliki grijeh uzela maha do te mjere da ista nagovještava pravu moralnu katastrofu.

Ulema definiše avret kao “ono što je zabranjeno otkriti od tijela, kod žene i muškarca.” Kod žene je avret sve osim lica i šaka, a kod muškarca je avret od pojasa do ispod koljena.
Kur’an je ženi propisao pristojno odijevanje i pokrivanje koje ni u kom slučaju ne smije izazvati muškarca i koje je u isto vrijeme zaštita ženine časti, ali i garant očuvanja moralnih vrijednosti društva.
Kaže Allah, dželle še’nuhu, u 26. ajetu Sure Al-A’raf:
“يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَارِي سَوْءَاتِكُمْ وَرِيشًا وَلِبَاسُ التَّقْوَىَ ذَلِكَ خَيْرٌ ذَلِكَ مِنْ آيَاتِ اللّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ” (سورة الأعراف، 26)
”Sinovi Ademovi, dali smo vam odjeću koja će pokrivati stidna mjesta vaša, a i raskošna odijela, ali odjeća bogobojaznosti je najbolja. To su Allahovi ajeti, kako bi oni bili opomenuti”. (Suretu Al-A’raf, 26)
A u 59. ajetu Sure Al-Ahzab, stoji:
“يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاء الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِن جَلَابِيبِهِنَّ ذَلِكَ أَدْنَى أَن يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا” (سورة الأحزاب، 59)

“O Vjerovjesniče, reci svojim suprugama i kćerima svojim i ženama vjernika da spuste haljine svoje niza se! Tako će se najlakše prepoznati, pa neće napastvovane biti. A Allah prašta i samilostan je.” (Suretu Al-Ahzab, 59)
Allah, subhanehu we teala, zabranjuje razgolićavanje i svrstava ga u red velikih grijeha. To je grijeh koji uništava užu i širu društvenu zajednicu i koji za sobom nužno povlači i druge velike grijehe, u koje na prvom mjestu spada blud (zinaluk), a ovaj grijeh među Bošnjacima uzima sve više maha.
Zbog ogromnih štetnih posljedica Allah, subhanehu we teala, je dao jasno uputstvo za one razumom obdarene, kako treba da se odijevaju da ne bi na sebe navukli Njegovu srdžbu.
Islam poziva na moralnu čistotu i od svojih sljedbenika traži da maksimalno vode računa o svom izgledu, načinu odijevanja i ukrašavanju, te da izbjegavaju sve što bi moglo prouzrokovati neugodnost pojedincima sa kojima dolaze u kontakt i zajednici ili krugu ljudi u kojem se kreću.

Islam nalaže vjernicima da pokriju intimne dijelove tijela i kao razumna bića tim činom se razlikuju od životinja.
Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, podučava svoj ummet na slijedeći način:
عَنْ بَهَزِ بْنِ حَكِيمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِِّه: قُلْتُ: “يَا رَسُولَ اللّهِ، عَوْرَاتُنَا مَا نَأْتِي مِنْهَا وَ مَا نَذَرُ؟” قَالَ: “إِحْفَظْ عَوْرَتَكَ إِلاَّ مِنْ زَوْجَتِكَ أَوْ مِمَّا مَلَكَتْ يَمِينُكَ!” فَقَالَ: “الرَّجُلُ يَكُونُ مَعَ الرَّجُلِ؟” قَالَ: “إِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ لاَ يَرَاهَا أَحَدٌ فَافْعَلْ!” قُلْتُ: “وَ الرَّجُلُ يَكُونُ خَالِيًا؟” قَالَ: “فَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ يَسْتَحْيَا مِنْهُ.” (أحمد)
Prenosi Behez ibn Hakim od oca i djeda: “Pitao sam: “Allahov Poslaniče, šta bi trebali sakriti, a šta pokazati od intimnih dijelova tijela?” On je odgovorio: “Krij intimne dijelove tijela od svakog osim od svoje supruge ili one žene koja je u tvojoj vlasti.” Rekoh: “Allahov Poslaniče, a šta ako se dogodi da ljudi žive zajedno?” On uzvrati: “Potrudi se, ako ikako možeš, da ti avret niko ne vidi.” Ja onda rekoh: “A ako nema nikoga (ako je čovjek sam)?” Odgovori: “Najpreče je osjećati stid pred Allahom!” (Ahmed)

Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, u hadisu koji bilježi imam Muslim podučava ashabe o malim predznacima Sudnjega dana, koje on nije doživio, ali koje mi preživljavamo danas:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “صِنْفَانِ مِنْ أَهْلِ النَّارِ لَمْ أَرَهُمَا بَعْدُ: رِجَالٌ مَعَهُمْ سِيَاطٌ كَأَذْنَابِ الْبَقَرِ يَضْرِبُونَ بِهَا النَّاسَ، وَ نِسَاءٌ كَاسِيَاتٌ عَارِيَاتٌ مَائِلَاتٌ مُمِيلاَتٌ عَلىَ رُؤُوسِهِنَّ كَأَسْنِمَةِ الْبُخْتِ الْمَائِلَةِ، لَا يَدْخُلَنَّ الْجَنَّةَ وَ لاَ يَجِدُ ريِحَهَا، وَ إِنَّ رِيحَهَا لَيُوجَدُ مِنْ مَسِيرَةِ كَذَا وَ كَذَا.” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: “Dvije vrste ljudi su stanovnici džehennema, a ja ih još nisam vidio: silnici, u čijim su rukama bičevi debljine kravljih repova, kojima tuku svijet i žene koje nose prozirnu odjeću kao da su gole, koje okreću lice od Allahovih naredbi i sklone su zlim djelima, a glave njihove su im kao grbe deva. Takve žene neće ući u džennet, niti će osjetiti njegov miris, a njegov miris se daleko širi na sve strane.” (Muslim)

Poruka hadisa je veoma jasna i mi uvažena braćo i sestre preživljavamo oba predznaka pomenuta u hadisu; nasilni pojedinci muče i ubijaju nevine ljude, a žene se natječu u neislamskoj i razvratnoj nošnji, da joj slične kroz historiju nije bilo. Koliko majki i očeva kupuju svojim kćerkama neislamsku odjeću, a kada god to rade, neka imaju na umu da djeci, pa i sebi kupuju džehennemsku odjeću. Koliko majki govori: “Sa svijetom! Još je mlada. Neka se provede dok je mlada! Šta joj fali?!” i slično. Takve majke su nesvjesno neprijatelji svoje djece.

Jedne prilike su neke žene iz plemena Benu Temim ušle kod Aiše, radijallahu anha, u providnoj odjeći, pa im ona reče: “Ako ste vjernice, to nije nošnja muslimanki.”
Druge prilike je ušla jedna mlada djevojka sa prozirnom odjećom, pa joj Aiša, radijallahu anha, rekla: “Ne vjeruje u Suru En-Nur žena koja se tako oblači.”
Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, nas podučava riječima:
عَنْ عُقْبَةَ بْنِ عَامِرَ الأَنْصَارِي الْبَدْرِي أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “إِنَّ مِمَّا أَدْرَكَ النَّاسُ مِنْ كَلاَمِ النُّبُوَّةِ الْأُولَى: “يَا ابْنَ آدَمَ إِذَا لَمْ تَسْتَحْيِ فَاصْنَعْ مَا شِئْتَ” (البخاري)
Prenosi Ukbe bin Amir El-Ensari El-Bedri da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: “Od onoga što je doprlo do ljudi od prošlih poslanika je: “Sine Ademov (čovječe), ako se ne stidiš, radi što hoćeš!” (Buharija)

U ovim lijepim Allahovim, subhanehu we teala, danima, danima sjećenja na stravične zločine u Srebrenici, Žepi i Goraždu, u danima nemoralnih pojedinaca i grupa, u ovoj šehidskom krvlju natopljenoj zemlji, zemlji za 45 mjeseci oružane agresije, dvije stotine hiljada šehida, zemlji četrdeset hiljada silovanih majki i sestara, zemlji još uvijek sedamnaest hiljada nepronađenih Bošnjaka, zemlji masovnih grobnica u kojima su zajedno nakon klanja bacane nene i praunuke, zemlji Srebrenice, Žepe, Goražda, Prijedora, Zvornika, Foče, Mostara i Gornjeg Vakufa, zemlji dobrih predaka, čestitih majki, nena, baba i đeda – djedova, zemlji velikih gazija, zemlji dobročinitelja koji su sva dunjalučka dobra ostavljali kao trajno dobro i zemlji koju nikada dušmani konačno nisu uspjeli pokoriti, u toj dobroj zemlji, Bosni i Hercegovini, nakon teške oružane agresije, na sceni je opći moralni sunovrat, koji se ogleda i u masovnom razgolićavanju velikog broja djevojaka i žena, koje se natječu u otkrivanju svega što se otkriti može, a ne smije, koje otkrivaju stomake, leđa, grudi i noge i koje liče na sve drugo osim na insane. One u svome razgolićavanju prednjače ispred drugih naroda i misle kako su moderne, a ne znaju bijednice da će one, oni i one koji ih oblače, oni koji se sa njima vucaraju i koji ih strasno gledaju biti džehennemsko gorivo.

Ovakvog razvrata, nepoštivanja i srljanja teško da se danas može naći igdje na dunjaluku, pa se bojmo Allahove, subhanehu we teala, kazne, a prije nas su uništeni mnogi narodi koji su činili slične grijehe!

Braćo i sestre, vratimo se islamu i islamskim vrijednostima, oblačimo se u skladu sa islamskim propisima i trudimo se da te istine prenesemo i svim drugim muslimanima!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da nam pomogne da sačuvamo svjetlo islama, da nas sačuva nemorala, da nas ne iskuša sa nasiljem nasilnih vladara i ne iskuša nas sa onim što nećemo moći podnijeti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas uvede u džennete u društvu sa: poslanicima, šehidima i dobrim ljudima!

Sarajevo, 10. redžebe 1430.h. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
03. juli 2009. god. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ!

[Mustafa]

#14338

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
[b]ISRA I MI’RADŽ POSLANIKA,
SALLALLAHU ALEJHI WE SELLEM – hutba 1. [/b]

Braćo i sestre u islamu! Danas 24. redžeba 1430.h., što odgovara 17. julu 2009. godine, uz Allahovu, dželle še’nuhu, pomoć govorim na temu «Isra i mi’radž Poslanika, sallallahu alejhi we sellem». Za pomenutu temu sam se opredijelio iz razloga što smo mi braćo i sestre u posljednjoj trećini mjeseca redžeba, u kojoj se ummet sjeća ovog važnog događaja, koji se desio u «Amu-l-Huzn» (Godini žalosti), u kojoj su umrli Hatidža, r.a., vjerna supruga Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, i Ebu Talib, amidža Poslanika, sallallahu alejhi we sellem. Noć Isra’a i Mi’radža po Takvimu IZ-e u BiH ove godine inša-Allah pada u nedjelju naveče. Isra i Mi’radž donose radosne vijesti za ummet, ali sa sobom nose i nove obaveze.

Allah, dželle še’nuhu, u prvom ajetu Sure Al-Isra’, govoreći o Israu, kaže:
” سُبْحَانَ الَّذِى أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الأَقْصَا الَّذِى بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ” (سورة الإسراء، 1)
“Hvaljen neka je Onaj koji je u jednom času noći preveo Svoga roba iz Mesdžidu-l-Harama u Mesdžidu-l-Aksa, čiju smo okolinu blagoslovili kako bismo mu neka znamenja Naša pokazali. On, uistinu, sve čuje i sve vidi.” (Suretu Al-Isra’,1)
Ovaj važni događaj, je kao što vidimo pomenut u Kur’anu i spada u jednu od mu’džiza, a Muhammed, sallallahu alejhi we sellem, o ovom događaju detaljno govori u mnogim hadisima.
Isra označava putovanje od Mesdžidu-l-Harama iz Meke, do Mesdžidu-l-Aksaa u Kudsu, koje iznosi udaljenost četrdeset dana i noći hoda, dok Mi’radž označava putovanje od Mesdžidu-l-Aksaa do najvišeg neba, odnosno “Sidretu-l-Muntehaa” (Konačne perde). Riječ “Lejlen” koja se spominje u prvom ajetu Sure Al-Isra označava dio noći, a ne cijelu noć što je još veća mu’džiza.

Mesdžidu-l-Aksa je opisan kao mjesto čija okolina je blagoslovljena, a taj blagoslov može da bude: vjerski i dunjalučki. Vjerski u smislu slanja poslanika, kao što su: Ibrahim, Ishak, Ja’kub, Davud, Sulejman, Zekerija, Jahja i Isa, alejhimus-selam. Dunjalučki u vidu: mnogobrojnih rijeka, drveća, plodova i drugih kultura.

Mesdžidu-l-Aksa je prva kibla muslimana i ujedno je mjesto gdje je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, klanjao kao imam ostalim Allahovim poslanicima, dok je Burak bio vezan za halku vrata Mesdžidu-l-Aksaa. Kada je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, izašao iz Mesdžidu-l-Aksaa, Džibril mu je ponudio čašu vina i čašu mlijeka, pa je on odabrao mlijeko, a onda je Džibril rekao: أَخَذْتَ الْفِطْرَةَ أَمَا إِنَّكَ لَوْ أَخَذْتَ الْخَمْرَ غَوَتْ أُمَّتُكَ”“ “Odabrao si “fitru” (ono što je prirodno), a da si odabrao vino, tvoj ummet bi zalutao.” (Buharija)

Govoreći o ovom događaju, Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, u hadisu koji bilježi imam Buharija, kaže:
عَنْ أَنَسٍ رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِىَّ صَلىَّ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “بَيْنَمَا أَنَا بِحِجْرٍ (أَوْ فِى رِوَايَةٍ أُخْرَى فىِ الْحَطِيمِ: مَا بَينَ النَّائِمِ وَ الْيَقَظَانِ) إِذْ أَتَا آتٍ فَشَقَّ مَا بَيْنَ هَذِهِ إِلَى هَذِهِ، فاَسْتَخْرَجَ قَلْبِى فَغَسَلَهُ ثُمَّ أُعِيدَ، ثُمَّ أُتِيتُ بِدَابَّةٍ دُنَ الْبَغْلِ وَ فَوْقَ الْحِمَارِ أَبْيَضٍ، يُقَالُ لَهُ الْبُرَاقُ، فَحُمِلْتُ عَلَيْهِ…” (بخاري)
Prenosi Enes, r.a., da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: “Kada sam bio na prijelazu između jave i sna, došao mi je onaj koji je došao i rasporio mi grudi, izvadio mi je srce, oprao ga i ponovo vratio, potom je došla jahalica koja je bila manja od mazge a veća od magarca, koja je bila bijela i koju zovemo Burak, pa sam uzjahao na nju…» (Buharija)

Kroz historiju su svi veliki ljudi bili izloženi mnogobrojnim teškim iskušenjima, a pogotovo Allahovi, subhanehu we teala, poslanici. Kada je u pitanju posljednji Allahov Poslanik Muhammed, sallallahu alejhi we sellem, i on je prošao kroz teška iskušenja, kao što su: tri godine tajnog pozivanja u islam, javno pozivanje (prvo rodbine i bližnjih, a potom i ostalih), progon muslimana u Abesiniju, tri godine potpune blokade, kada su muslimani umjesto vode pili jutarnju rosu, nakon toga dolazi “Amu-l-huzn” (“Godina žalosti”) u kojoj su mu preselila dva glavna ljudska oslonca: vjerna i časna supruga Hatidža, r.a., i amidža Ebu Talib, događa se napad stanovnika Taifa, Ebu Leheb amidža Muhammeda, sallallahu alejhi we sellem, mu je sa svojom ženom lično činio razne spletke bacajući trnje i otpad na put kojim je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, išao, mušrici su ga imali namjeru ubiti nekoliko puta, na njegov vrat su bacali unutrinu zaklane ovce i sl.. Nakon dva sastanka na Akabi događa se Isra’ i Mi’radž, čitavim bićem: duhovno, tjelesno, misaono i voljno. Isra’ i Mi’radž se dešavaju, nekako na sredini perioda poslanstva, da bi po mišljenju neke uleme, ublažio svu bol, napore i teškoće koje su se dogodile u proteklom periodu, kao i dao novu snagu, kako Poslaniku, sallallahu alejhi we sellem, tako i njegovim ashabima i ummetu.

Poslanikov, sallallahu alejhi we sellem, Mi’radž je najveći mi’radž svih vjerovjesnika. Niko od ljudi nije bio bliži Allahu, dželle še’nihu, od njega i niko nije vidio ono što je on vidio. Vidio je džennet i džehennem, nagradu, kaznu i meleke. Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, je vidio Džibrila u obliku u kojem je stvoren i to je bilo drugo njegovo gledanje u tom suretu (obliku).

Prenosi Enes, r.a., da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: “Kada sam bio uzdignut (na Mi’radžu) i sa Džibrilom došao do najnižeg neba, Džibril reče čuvaru neba: “Otvori!” Upitao je: “Ko je to?” On odgovori: “Džibril.” Upita: “Ima li neko sa tobom?” Odogvorio je: “ Da, ima Muhammed, s.a.v.s.!” Upita: “Zar je pozvan?” Odgovori: “Da!” Otvori se nebo i ugledah čovjeka koji sjedi, a sa njegovu desnu i lijevu stranu je bila po jedna skupina ljudi. Kada bi pogledao na desnu stranu, nasmijao bi se, a kada bi pogledao na lijevu, zaplakao bi. Taj čovjek reče: “Dobro došao dobri Poslanik i sin dobrog čovjeka!” Upitao sam Džibrila: “Ko je ovo?” Reče: “Ovo je Adem, a skupine sa desnu i lijevu stranu su njegovi potomci; na desnoj strani su džennetlije, a na lijevoj džehenemlije, pa kada pogleda na desnu stranu nasmije se, a kada pogleda na lijevu zaplače!” Potom smo došli do drugog neba, pa je rečeno čuvaru isto što je rečeno i na prvom nebu, pa je otvorio. Na njemu sam susreo Jahju, sina Zekerijaa i Isaa sina Merjemina, na trećem nebu sam susreo Jusufa, na četvrtom Idrisa, na petom Haruna sina Imranova, na šestom Musaa sina Imranova i na sedmom nebu Ibrahima, alejis-selam, koji je bio naslonjen na “Bejtu-l-Ma’mur” (“Sagrađenu kuću”), u koju je svaki dan ulazilo sedamdeset hiljada meleka i nije se ponovo vraćalo. Svi su mi oni (poslanici, koje sam vidio) nazvali selam i izrazili dobrodošlicu.” (Buharija)

Nakon ovog putovanja, Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, se uzdigao do “Sidretu-l-Muntehaa” (“Konačne perde”), a potom se sasvim približio Allahu, dželle še’nuhu, (”Koliko dva luka ili bliže”).

Allah, subhanehu we teala, o ovom događaju govori i u Suri En-Nedžm:
“وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى” (13) “عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى” (14) “عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى” (15) “إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشَى” (16) “مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَ مَا طَغَى” (17) “لَقَدْ رَأَى مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَى” (18) (سورة النجم، 13-18)
«On ga je i drugi put vidio,» (13) «kod Sidretu-l-Muntehaa,» (14) «kod kojeg je džennetsko prebivalište,» (15) «kad je Sidru pokrivalo ono što je pokrivalo –« (16) «pogled mu nije skrenuo, nije prekoračio,» (17) «vidio je velika znamenja svoga Gospodara.» (18) (Suretu En-Nedžm, 13-18)

Vidio je Muhammed, salllallahu alejhi we sellem, mnogo toga što se ne može opisati ljudskim jezikom, pa mu je Allah, dželle še’nuhu, propisao klanjanje namaza, prvo pedeset, a potom pet namaza, svaki namaz kao deset namaza, kao što stoji u hadisima Muhammeda, sallallahu alejhi we sellem. Do ove olakšice je došlo na savjet Musa, alejhis-selam, koji je kazao Poslaniku, sallallahu alejhi we sellem, da njegov ummet neće biti u stanju da klanja pedeset namaza, te da traži olakšicu, što mu Allah, dželle še’nuhu, prihvata i strogo naređuje obavljanje pet namaza u danu i noći. Allahova, subhanehu we teala, volja je da namaz kao fard i jedan od stubova islama, bez kojeg nema muslimana (mu’mina), bude objavljen baš na nebu, prilikom Mi’radža (u toj odabranoj noći), što namazu daje još veću dimenziju i važnost. Namaz je pitanje koje odvaja vjerovanje od nevjrovanja i islam od kufra. Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, u hadisu kaže:”إِنَّ أَوَّلَ مَا يحُاَسَبُ بِهِ الْعَبْدُ الْمُسْلِمُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ الصَّلاَةُ الْمَكْتُوبَةً…” ”Prvo za što će čovjek, musliman biti pitan na Sudnjem danu je propisani namaz…”

Zato, braćo i sestre čuvajmo namaz i uljepšavajmo ga skrušenošću i predanošću i neka svaki naš namaz bude preporod naših duša i poticaj da budemo bolji muslimani, a time ćemo biti bliži našem Gospodaru i sigurni na obadva svijeta!
Neka sjećanje na Isra i Mi’radž bude povodom naše odluke da se čvršće prihvatimo islamskih propisa i pripremamo za Dan polaganja računa!!!

Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, učini nas od onih koji izvršavaju obavezu namaza i sve druge islamske obaveze, uputi naše porodice i naše potomke i učini ih istinskim pripadnicima ummeta, sačuvaj nas iskušenja koja nećemo moći podnijeti, budi nam milostiv na Sudnjem danu i uvedi nas u džennete u društvu sa: poslanicima, šehidima i dobrim ljudima!

Sarajevo: 24. redžeb 1430.h. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
17. juli 2009. g. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#14339

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
[b]ISRA I MI’RADŽ POSLANIKA,
SALLALLAHU ALEJHI WE SELLEM – hutba 2. [/b]

Braćo i sestre u islamu. Danas 02. ša’bana 1430.h, što odgovara 24. julu 2009. godine, u drugoj hutbi zaredom uz Allahovu, dželle še’nuhu, pomoć govorim na temu “Isra i Mi’radž Poslanika, sallallahu alejhi we sellem», sa osvrtom na ono šta je Muhammed, sallallahu alejhi we sellem, tom prilikom vidio, o čemu govore mnogi hadisi.

Hefta iza nas je u znaku dženaze šehidu Magdiju Dizdareviću, dok njegove ubice uživaju blagodati dunjalučke slobode, u znaku dženaze šehidima Prijedora, prvostepenoj presudi Haškog suda Milanu i Sredoju Lukiću, monstrumima iz Višegrada na doživotnu i 30 godina zatvorsku kaznu, formiranju UG „Srpski čenički pokret Republike Srpske“, sa sjedištem u Trebinju koje ima za cilj „njegovanje i baštinjenje četništva kao najznačajnije i najsvetlije srpske tradicije i promocija četništva kao ideologije budućnosti“, a desetogodišnji plan predviđa „godišnje edukovanje i obrazovanje po 10.000 mladih četnika“, u nastavnim centrima u Trebinju, Banja Luci i Istočnom Sarajevu (Četnici se više neće postrojavati i obučavati na granicama dvije ili tri države, već samo deset kilometara od Predsjedništva Bosne i Hercegovine, u Istočnom Sarajevu. Šta mislite da je neko bošnjačko udruženje najavilo da će regrutovati i obučiti isti broj Bošnjaka, pa čak da će organizovati mekteb za pomenuti broj, kako bi tek tada bili etiketirani kao teroristi i kako bi nam tek tada bilo zabranjeno bez viza ući u Evropu, a četnici sa dvojnim državljanstvom imaju slobodu kretanja po Evropskoj uniji?!), u znaku izjave Dragana Čavića da su ravnogorski četnici „zaostali folklor četništva“, dok njihov vojvoda Siniša Vučinić izjavljuje kako je ubio na „stotine Muslimana i Hrvata“ i kako je zločinac Slobodan Milošević „najveći heroj srpskog naroda“, u znaku smjene Tarika Sadovića, ministra bezbjednosti BiH i zamjenika predsjedavajućeg Vijeća ministara, zbog neposlušnosti, a ne nestručnosti i nesposobnosti…
رَوَى الطَّبَرَانِى وَ الْبَزَّارُ أَنَّ النَّبِىَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “مَرَرْتُ عَلَى قَوْمٍ يَزْرَعُونَ وَ يَحْصُدُونَ فِى يَوْمٍ، كُلَّمَا حَصَدُوا عَادَ كَمَا كَانَ، فَقُلْتُ لِجِبْرِيلَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: “مَا هَذَا؟” قَالَ: “هَؤُلاَءِ الْمُجَاهِدُونَ فِى سَبِيلِ اللَّهِ. تُضَاعَفُ الْحَسَنَةُ إِلَى سَبْعِمِأَةِ ضِعْفٍ، وَ مَا أَنْفَقُوا مِنْ شَيْىءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ.”

Bilježe Et-Taberani i El-Bezzar da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: “Prošao sam pored skupine ljudi koja je sijala i u istom danu žela. Kako bi požela, plodovi bi se vraćali u stanje u kakvom su i bili, pa sam rekao Džibrilu, alejhis-selam: “Šta je ovo?” Rekao je: “To su mudžahidi (borci) na Allahovu putu. Njima se dobro djelo umnožava i do sedam stotina puta. Što su god od dobra učinili On će im nadoknaditi i On daje najbolju opskrbu.”

عَنْ أَنَسٍ رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُ، أَنَّ النَّبِىَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “لَمَّا عُرِجَ بِىَ مَرَرْتُ بِقَوْمٍ لَهُمْ أَظْفَارٌ مِنْ نُحَاسٍ يَخْمِشُونَ وُجُوهَهُمْ وَ صُدُورَهُمْ، فَقُلْتُ: “مَنْ هَؤُلاَءِ يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَؤُلاَءِ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ لُحُومَ النَّاسِ وَ يَقَعُونَ فِى أَعْرَاضِهِمْ.”
Prenosi Enes, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: “Kada sam bio na Mi’radžu, prošao sam pored skupine koja je imala nokte od bakra, kojim su parali svoja lica i grudi, pa sam rekao: “Ko su ovi o Džibrilu?” Rekao je: “To su oni koji jedu ljudsko meso i kaljaju čast ljudi.”

“وَ مَرَرْتُ عَلَى قَوْمٍ تُرْضَخُ رُؤُوسُهُمْ بِالصَّخْرِ، كُلَّمَا رَضِخَتْ عَادَتْ كَمَا كَانَتْ وَ لاَ يُفْتَرُ عَنْهُمْ مِنْ ذَلِكَ شَيْىءٌ، فَقُلْتُ: “مَا هَذَا يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَؤُلاَءِ الَّذِينَ تَتَثَاقَلُ رُؤُوسُهُمْ عَنِ الصَّلاَةِ الْمَكْتُوبَةِ.”
“I prošao sam pored skupine čije glave su razbijane kamenjem, pa kada bi njihove glave bile potpuno smrskane, one bi se vraćale potpuno u isti oblik u kojem su i bile, pa sam rekao: “Ko su ovi o Džibrilu?” Rekao je: “To su oni čije glave oklijevaju u obavljanju propisanih namaza.”
“ثُمَّ مَرَرْتُ عَلَى قَوْمٍ عَلَى أَقْبَالِهِمْ رُقَاعٌ، وَ عَلَى أَدْبَارِهِمْ رُقَاعٌ يَسْرَحُونَ كَمَا تَسْرَحُ الأَنْعَامُ، يَأْكُلُونَ الضَّرِيعَ وَ الزَّقُّومَ وَ رَضِفَ جَهَنَّمَ، فَقُلْتُ: “مَنْ هَؤُلاَءِ؟” قَالَ: “هَؤُلاَءِ الَّذِينَ لاَ يُؤَدُّونَ زَكَاةَ أَمْوَالِهِمْ، وَ مَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَ مَا رَبُّكَ بِظّلاَّمٍ لِلْعَبِيدِ.”
“Zatim sam prošao pored skupine koja je ispred sebe i iza sebe imala teške rane i rikali su kao što riče stoka, jedući žabokrečinu, zekkum (džehennemsko trnje) i usijano kamenje, pa sam rekao: “Ko su ovi?” Odgovorio je: “To su oni koji ne čiste svoj imetak izdvajajući zekat, a tvoj Gospodar njima ne čini nasilje i tvoj Gospodar nije nasilan prema svojim robovima.”

“وَ مَرَرْتُ عَلَى قَوْمٍ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ لَحْمٌ نَضِيجٌ فِى قِدْرٍ، وَ لَحْمٌ نَيِّىءٌ خَبِيثٌ، فَجَعَلُوا يَاْكُلُونَ مِنَ النَّيِّىءِ الْخَبِيثِ وَ يَدَعُونَ النَّضِيجَ، فَقُلْتُ: “مَا هَؤُلاَءِ يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَذَا الرَّجُلُ مِنْ أُمَّتِكَ تَكُونُ عِنْدَهُ الْمَرْأَةُ الْحَلاَلُ الطَّيِّبُ فَيَأْتِى إِمْرَأَةً خَبِيثَةً فَيَبِيتُ عِنْدَهَا حَتَّى يُصْبِحُ، وَ الْمَرْأَةُ تَقُومُ مِنْ عِنْدِ زَوْجِهَا حَلاَلاً طَيِّبًا فَتَأْتِى رَجُلاً خَبِيثًا فَتَبِيتُ عِنْدَهُ حَتَّى تُصْبِحُ.”
“I prošao sam pored skupine koja je imala pred sobom svježe meso u jednoj posudi, dok je u drugoj bilo pokvareno meso. Oni su jeli pokavreno ostavljajući svježe, pa sam rekao: “Ko su ovi o Džibrilu?” Reče:”Ovo je čovjek od tvoga ummeta koji ima svoju halal dobru ženu, pa ode kod razvratne žene i kod nje bude sve do zore i žena koja ima halal dobrog čovjeka, pa ode kod razvratnog čovjeka i bude kod njega sve dok ne svane.”

“وَ مَرَرْتُ عَلَى رَجُلٍ قَدْ جَمَعَ حَزْمَةَ حَطَبٍ عَظِيمَةٍ لاَ يَسْتَطِيعُ حَمْلَهَا وَ هُوَ يَزِيدُ عَلَيْهَا، فَقُلْتُ: “مَا هَذَا يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَذَا الرَّجُلُ مِنْ أُمَّتِكَ تَكُونُ عَلَيْهِ أَمَانَاتُ النَّاسِ لاَ يَقْدِرُ عَلَى أَدَائِهَا وَ هُوَ يُرِيدُ أَنْ يَحْمِلَ عَلَيْهَا.”
“I prošao sam pored čovjeka koji je sakupio veliko breme drva, koje ne može ponijeti, a on na to još dodaje, pa sam kazao: “Ko je ovo o Džibrilu?” Odgovori: “Ovo je pojedinac iz tvoga ummeta, koji na svojim plećima ima obaveze spram ljudi, koje ne može ispuniti, a on želi na to još dodati obaveza.”
“وَ مَرَرْتُ عَلَى قَوْمٍ تُقْرَضُ أَلْسِنَتُهُمْ وَ شِفَافُهُمْ بِمَقَارِيضَ مِنْ حَدِيدٍ كُلَّمَا قَرَضَتْ عَادَتْ كَمَا كَانَتْ لاَ يُفْتَرُ عَنْهُمْ مِنْ ذَلِكَ شَيْىءٌ، فَقُلْتُ: “مَا هّذَا يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَؤُلاَءِ خُطَبَاءُ الْفِتْنَةِ.”
“I prošao sam pored skupine čiji jezici i usne su čupani sa kliještima od gvožđa, kada god bi bile iščupane, vraćale bi se u oblik u kojem su i bile, pa sam rekao: “Šta je ovo o Džibrilu?” Odgovori: “To su oni koji prizivaju fitnet (razvrat).”

“وَ مَرَرْتُ عَلَى جَحْرٍ صَغِيرٍ يَخْرُجُ مِنْهُ ثَوْرٌ عَظِيمٌ فَجَعَلَ الثَّوْرُ يُرِيدُ أَنْ يَرْجِعَ مِنْ حَيْثُ خَرَجَ فَلاَ يَسْتَطِيعُ، فَقُلْتُ: “مَا هَذَا يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَذَا الرَّجُلُ يَتَكَلَّمُ بِالْكَلِمَةِ الْعَظِيمَةِ يَنْدَمُ عَلَيْهَا فَلاَ يَسْتَطِيعُ أَنْ يَرُدَّهَا.”
“I prošao sam pored male pećine iz koje je izlazio veliki bik, koji je pokušavao da se vrati odakle je došao, a to nije mogao, pa sam kazao: “Šta je ovo o Džibrilu?” Rekao je: “Ovo je čovjek koji izgovori krupnu riječ za koju se pokaje, ali je ne može nikako vratiti.”
“وَ مَرَرْتُ عَلَى وَادٍ تُوجَدُ فِيهِ رِيحٌ طَيِّبَةٌ بَارِدَةٌ وَ رِيحٌ مِسْكٍ وَ سَمِعْتُ صَوْتًا، فَقُلْتُ: “مَا هَذَا يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَذَا صَوْتُ الْجَنَّةِ، تَقُولُ: “رَبِّى آتِنِى بِمَا وَعَدْتَنِى فَقَدْ كَثُرَتْ غُرَفِى وَ إِسْتَبْرَقِى وَ حَرِيرِى وَ سُنْدُسِى وَ عَبْقَرِيِّى وَ لُؤْلُؤىِ وَ مَرْجَانِى وَ فِضَّتِى وَ ذَهَبِى وَ أَكْوَابِى وَ صِحَافِى وَ آبَارِيقِى وَ مَرَاكِبِى وَ عَسَلِى وَ مَائِى وَ لَبَنِى وَ خَمْرِى، فَآتِنِى بِمَا وَعَدْتَنِى!” قَالَ: “لَكَ كُلُّ مُسْلِمٍ وَ مُسْلِمَةٍ وَ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ وَ مَنْ آمَنَ بِى وَ بِرُسُلِى وَ عَمِلَ صَالِحًا وَ لَمْ يُشْرِكْ بِى شَيْئًا وَ لَمْ يَتَّخِذْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا.”
“I prošao sam pored doline iz koje je dopirao lijep i svjež vjetar i misk, i čuo sam glas, pa sam kazao: “Šta je ovo o Džibrilu?” Reče: “Ovo je glas dženneta, koji govori: “Moj Gospodaru, daj mi ono što si mi obećao, jer kod mene ima mnogo soba, brokata, svile, svilenih brokata, savršenih ljepota, bisera, merdžana, srebra, zlata, pehara, dubokih zdjela, ibrika, postelja, meda, vode, mlijeka, slatkih pića, pa mi daj ono što si Obećao!” Odgovara (On): “Tebi će pripasti svaki musliman i muslimanka, mu’min i mu’minka, onaj ko uzvjeruje u Mene i Moje poslanike, ko bude činio dobro i ne bude Mi činio širk i ne bude mi smatrao druge ravnim.”

“ثُمَّ مَرَرْتُ عَلَى وَادٍ وَ سَمِعْتُ صَوْتًا مُنْكَرًا وَ رِيحًا مُنْتِنَةً، فَقُلْتُ: “مَا هّذَا يَا جِبْرِيلُ؟” قَالَ: “هَذَا صَوْتُ جَهَنَّمَ، يَقُولُ: “رَبِّ آتِنِى بِمَا وَعَدْتَنِى فَقَدْ كَثُرَتْ سَلاَسِلِى وَ أَغْلاَلِى وَ سَعِيرِى وَ جَحِيمِى وَ ضَرِيعِى وَ غَسَّاقِى وَ عَذَابِى وَ قَدْ بَعُدَ قَعْرِى، وَ اشْتَدَّ حَرِّى فَآتِنِى بِمَا وَعَدْتَنِى!” قَالَ: “لَكَ كُلُّ مُشْرِكٍ وَ مُشْرِكَةٍ وَ كَافِرٍ وَ كَافِرَةٍ وَ كُلُّ جَبَّارٍ لاَ يُؤْمِنُ بِيَوْمِ الْحِسَابِ!”
“Zatim sam prošao pored doline iz koje sam čuo ružan glas i zaudarao je smrad, pa sam rekao: “Šta je ovo o Džibrilu?” Reče: “Ovo je glas džehennema, koji govori: “Gospodaru, daj mi ono što si mi obećao, jer kod mene ima mnogo lanaca, okova, rasplamsane vatre, žestoke vatre, žabokrečine, sukrvice, kazne, produbilo se moje dno i pojačala se moja vrelina, pa mi daj one koje si mi obećao!” Reče: “Za tebe je svaki mušrik i mušrikinja, kafir i kafirka i svaki nasilnik koji ne vjeruje u Dan polaganja računa.”

Braćo i sestre! Iz događaja Isra’a i Mi’radža i onoga šta je Muhammed, sallallahu alejhi we sellem, tom prilikom vidio izvucimo pouke i čvrsto se prihvatimo Allahovog, dželle še’nuhu užeta! Budimo od onih koji prednjače u dobru, koji se međusobno vole, uvažavaju i pomažu i koji se nadaju Allahovoj, subhanehu we teala, milosti i džennetima čija prostranstva su kao nebesa i Zemlja!!!

Gospodaru, ne iskušavaj nas sa onim što nećemo moći podnijeti, učini nas od onih koji se samo Tebe boje i samo Tebi na sedždu padaju, učini nas u našim očima malim, a u očima ljudi i kod Tebe velikim, oprosti nam grijehe i počasti nas u džennetu, društvom sa: poslanicima, šehidima i dobrim ljudima!

Sarajevo: 02. ša’ban 1430.h.
Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
24. juli 2009. godine Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#14340

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
DOGAĐAJ PROMJENE KIBLE

Braćo i sestre u islamu! Danas 09. ša’bana 1430. godine po hidžri, što odgovara 31. julu 2009. godine po Isau, alejhis-selam, hutbu sam naslovio sa «Događaj promjene Kible». Za pomenutu temu sam se opredijelio u povodu sjećanja na događaj promjene Kible, koji se desio u mjesecu ša’banu, druge godine po Hidžri.

Ovaj događaj spada u red značajnih događaja iz historije islama. Kada ga smjestimo u historijski kontekt, u kojem su muslimani bili malobrojni i gdje im je svakodnevno prijetila opasnost od zajedničkog napada mušrika i Jevreja Medine i Hajbera, a za nekoliko mjeseci se deslila prva i najznačajnija bitku u islamu, bitka na Bedru, onda ovaj događaj dolazi kao veliko ohrabrenje za Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, i ashabe.

O događaju promjene Kible, govore 142. i 143. ajet Sure El-Bekare:
“سَيَقُولُ السُّفَهَاءُ مِنْ النَّاسِ مَا وَلَّاهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمْ الَّتِي كَانُوا عَلَيْهَا قُلْ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ”(142) “وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِي كُنتَ عَلَيْهَا إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ يَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ يَنقَلِبُ عَلَى عَقِبَيْهِ وَإِنْ كَانَتْ لَكَبِيرَةً إِلَّا عَلَى الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمَانَكُم ْإِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ”(143( (سورة البقرة، 142-143)
“Neki razvratnici od ljudi će reći: “Šta ih je odvratilo od kible njihove, prema kojoj su se okretali?” Reci: “Allahov su Istok i Zapad! On ukazuje na pravi put onome kome On hoće.” (142) “I tako smo vas učinili srednjim ummetom da budete svjedoci ljudima i da Poslanik (sallallahu alejhi we sellem) bude vaš svjedok. I Mi smo promijenili Kiblu prema kojoj si se prije okretao samo zato da bismo ukazali na one koji će slijediti Poslanika (sallallahu alejhi we sellem) i na one koji će se stopama svojim vratiti – nekima je to bilo doista teško, ali ne i onima kojima je Allah ukazao na pravi put. Allah neće dopustiti da propadne vaš iman. – A Allah je prema ljudima zaista blag i milostiv.” (143) (Suretu El-Bekare, 142-143)

Allah, dželle še’nuhu, naređuje muslimanima da promijene Kiblu, 16 mjeseci nakon Hidžre. Do tog trenutka muslimani su se okretali prema Mesdžidu-l-Aksau. To je ujedno bio nagovještaj muslimanima da će se uz Allahovu, subhanehu we teala, pomoć ponovo vratiti u Meku, jer se Hidžra muslimana završava njihovim povratkom na prostore sa kojih su protjerani, kao što je to bio slučaj i sa ashabima Muhammeda sallallahu alejhi we sellem.

I naša hidžra se braćo i sestre završava tek onda kada se slobodno i uzdignutih čela vratimo na naša ognjišta, kada ih kultivišemo i rekonstruišemo naše kuće i prateće objekte. Naša hidžra će biti potpuna tek onda kada budemo slobodno padali Allahu, subhanehu we teala, na sedždu na mjestima gdje su to činili naši preci.
O događaju promjene Kible, govori El-Berra’ r.a., na slijedeći način:
عَنِ الْبَرَّاءِ رَضِىَ اللَّهُ عَنُهُ، أَنَّ النَّبِىَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ صَلَّى إِلَى بَيْتِ الْمَقْدِسِ سِتَّةَ عَشَرَ شَهْرًا، أَوْ سَبْعَةَ عَشَرَ شَهْرًا، وَ كَانَ يُعْجِبُهُ أَنْ تَكُونَ قِبْلَتُهُ قِبَلَ الْبَيْتِ، وَ أَنَّهُ أَوَّلَ صّلاَةٍ صَلاَّهَا صَلاَةُ الْعَصْرِ، وَ صَلَّى مَعَهُ قَوْمٌ فَخَرَجَ رَجُلٌ مِمَّنْ كَانَ يُصَلِّى مَعَهُ فَمَرَّ عَلَى أَهْلِ الْمَسْجِدِ وَ هُمْ رَاكِعُونَ، قَالَ: اُشْهِدُ بِاللَّهِ لَقَدْ صَلَّيْتُ مَعَ النَّبِىِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قِبَلَ مَكَّةَ، فَدَارُوأ كَمَا هُمْ قِبَلَ الْبَيْتِ…
Prenosi El-Berra, radijellahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, klanjao okrećući se prema Bejtu-l-Makdisu, šesnaest ili sedamnaest mjeseci, a želio je da njegova kibla bude spram Ka’be, pa je prvi namaz koji je klanjao (cio) spram Ka’be ikindija namaz, a sa njime je klanjao jedan broj ashaba, pa je jedan od njih prošao pored mesdžida dok su ovi bili na rukuu, pa je rekao: “Allah mi je svjedok, da sam klanjao sa Poslanikom, sallallahu alejhi we sellem, u pravcu Ka’be, pa su se svi okrenuli prema Ka’bi!”

Okretanje muslimana u namazu prema Bejtu-l-Makdisu, je bila praksa sljebenika Knjige (Židova i Kršćana), tako da su Židovi provocirali muslimane govoreći im kako ih muslimani nemaju u što pozvati, te da čak slijede i njihovu kiblu, da je samim time židovska vjera prava vjera i da je njihova kibla i kibla muslimana. Okretanje muslimana prema Kudsu je bila naredba Gospodara svjetova, koja nije izrečena Kur’anskim tekstom, nego vahjom, da bi nakon toga došla precizna Kur’anska naredba, koja ostaje konačnom, a ona podrazumijeva okretanje prema Ka’bi. Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, je klanjao u mesdžidu Beni Seleme, podne namaz kada mu je došla Objava da se okrene u pravcu Ka’be, pa je po tome ovaj mesdžid dobio naziv “Mesdžidu-l-Kibletejn” (Mesdžid sa dvije kible).

Muhammed, sallallahu alejhi we sellem, je bio potišten i uznemiren, što se Ka’ba i Meka nalaze u rukama idolopoklonika, te je žudio za Kabom, želeći da ona bude kiblom muslimana. 144. ajet Sure El-Bekare, obveseljava Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, i nagovještava mu skori dolazak u Meku:
“قَدْ نَرَى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَاءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَحَيْثُ مَا كُنتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ وَإِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ” (سورة البقرة، 144)
“Vidimo Mi kako sa žudnjom bacaš pogled prema nebu i Mi ćemo sigurno učiniti da se okreneš prema strani koju ti želiš: okreni zato lice svoje prema Mesdžudu-l-Haramu! I ma gdje bili, okrenite lica svoja na tu stranu. Oni kojima je data Knjiga sigurno znaju da je to istina od Gospodara njihova, a Allah motri na ono što oni rade.” (Suretu El-Bekare, 144)
Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, je mjesec ša’ban, u kojem se desila promjena Kible obilježavao postom, o čemu govori slijedeća predaja:
عَنْ أَبِي سَلَمَةَ قَالَ سَأَلْتُ عَائِشَةَ رَضِي اللَّه عَنْهَا عَنْ صِيَامِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَتْ: “كَانَ يَصُومُ حَتَّى نَقُولَ قَدْ صَامَ وَيُفْطِرُ حَتَّى نَقُولَ قَدْ أَفْطَرَ وَلَمْ أَرَهُ صَائِمًا مِنْ شَهْرٍ قَطُّ أَكْثَرَ مِنْ صِيَامِهِ مِنْ شَعْبَانَ كَانَ يَصُومُ شَعْبَانَ كُلَّهُ كَانَ يَصُومُ شَعْبَانَ إِلاَّ قَلِيلًا” (مسلم)
Prenosi Ebu Selema: Upitao sam Aišu, radijellahu anha, o postu Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, pa je kazala: “On je postio toliko da bi kazali da neprekidno posti i mrsio bi dok ne bi kazali da ne posti (nafile), a nisam ga nikada više vidjela da posti od mjeseca ša’bana; postio je cijeli ša’ban i postio je ša’ban osim nekoliko dana!” (Muslim)

U drugoj predaji stoji:
عَنْ أَبِي سَلَمَةَ أَنَّ عَائِشَةَ رَضِي اللَّه عَنْهَا حَدَّثَتْهُ، فَقَالَتْ لَمْ يَكُنِ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَصُومُ شَهْرًا أَكْثَرَ مِنْ شَعْبَانَ فَإِنَّهُ كَانَ يَصُومُ شَعْبَانَ كُلَّهُ وَكَانَ يَقُولُ: “خُذُوا مِنَ الْعَمَلِ مَا تُطِيقُونَ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يَمَلُّ حَتَّى تَمَلُّوا” وَأَحَبُّ الصَّلَاةِ إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَا دُووِمَ عَلَيْهِ وَإِنْ قَلَّتْ وَكَانَ إِذَا صَلَّى صَلَاةً دَاوَمَ عَلَيْهَا (بخاري)
Prenosi Ebu Seleme da je Aiša, radijellahu anha, rekla: “Niti u jednom mjesecu Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, nije više postio od ša’bana i postio ga je cijelog. Govorio je: “Činite onoliko koliko možete, jer Allahu neće dosaditi (ibadet) dok vama ne dosadi!“ Najdraži namaz za Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, je bio onaj koji je činio stalno, makar ne bio prevelik i kada bi klanjao namaz (nafilu) to bi redovno činio.” (Buharija)

Braćo i sestre, ispunimo mjesec ša’ban pojačanim ibadetom, kroz post što većeg broja njegovih dana, učenjem Kur’ana, klanjanjem nafila i činjenjem dobra, kako bi što spremniji dočekali mubarek mjesec ramazan, mjesec posta, Kur’ana, Bedra, Fetha i Noći Kadra. Na taj način ćemo se približiti našem Gospodaru i zaslužiti Njegovu milost. Postimo naredni utorak, srijedu i četvrtak, jer su to Bijeli dani ovogodišnjeg mjeseca ša’bana, a te dane je redovno postio Poslanik, sallallahu alejhi we sellem! Na taj način ćemo inša-Allah oživiti još jedna sunnet Muhammeda, sallallahu alejhi we sellem.
Braćo i sestre! Neka nas sjećanje na događaj promjene Kuble podjesti da je Ka’ba kao Kibla muslimana nepromijenjena do Sudnjega dana! Preispitajmo se u kom pravcu se zaista okrećemo i je li naša kibla uistinu Ka’ba ili nešto drugo! Ne dozvolimo da nas prokleti šejtani zavaraju i da zaboravimo na naše islamske obaveze!

Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, sačuvaj nas iskušenja koja ne možemo podnijeti, uputi našu djecu i naše potomke i učini ih istinskim pripadnicima islama, budi nam Milostiv na Sudnjem danu i uvedi nas u džennete u društvu sa: poslanicima, šehidima i dobrim ljudima!

Sarajevo: 09. ša’ban 1430.h. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
31. juli 2009.g. Nezim Halilović Muderris
و السلام عليكم و رحمة الله!

[Mustafa]

#14676

U SUSRET RAMAZANU 1430.h. / 2009. g.

Braćo i sestre, u islamu! Danas 23. ša’bana 1430. godine po hidžri, što odgovara 14. avgustu 2009. godine, hutbu sam naslovio sa «U susret ramazanu 1430.h. / 2009.g.». Tema za koju sam se opredijelio je sama po sebi nametnuta, obzirom da sa akšamom i teravih-namazom u naredni četvrtak uveče uz Allahovu, dželle še’nuhu, pomoć ulazimo u mubarek mjesec ramazan, mjesec: Allahove, subhanehu we teala, neizmjerne milosti, mjesec Kur’ana, koji je „uputa svjetovima“, Noći Kadra, koja je vrijednija od hiljadu mjeseci, bitke na Bedru, oslobađanja Meke i drugih značajnih događaja iz historije islama, mjesec međusobne solidarnosti, mjesec iftara i sehura, mjesec pojačanog ibadeta i raznih ljepota koje ga krase.

Kaže Allah, subhanehu we teala, u 183. ajetu Sure El-Bekare:

“يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ” (سورة البقرة، 183)

”
O vjernici! Propisuje vam se post, kao što je bio propisan onima prije vas, da biste bili bogobojazni.” (Suretu El-Bekare, 183)

Citiranim ajetom Allah, subhanehu we teala, naređuje ummetu Muhammeda, sallallahu alejhi we sellem, post, koji je bio naređen i prošlim narodima, a cilj posta je bogobojaznost. Neka zbog toga predstojeći ramazan bude mjesecom naše iskrene bogobojaznosti i odluke da sve što radimo bude samo u Allahovo, dželle še’nuhu, ime i radi postizanja Njegova, subhanehu we teala, zadovoljstva!

Dalje Allah, subhanehu we teala, u 184. ajetu Sure El-Bekare kaže:

“أَيَّاماً مَّعْدُودَاتٍ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضاً أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ فَمَن تَطَوَّعَ خَيْراً فَهُوَ خَيْرٌ لَّهُ وَأَن تَصُومُواْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ” (سورة البقرة، 184)

“I to neznatan broj dana; a onome od vas koji bude bolestan ili na putu – isti broj drugih dana. Onima koji ga jedva podnose – otkup je da jednog siromaha nahrane. A ko drage volje da više, za njega je bolje. A bolje vam je, neka znate, da postite.” (Suretu El-Bekare, 184)

U prvo vrijeme islama, post je bio propisan po tri dana, u sva­kom mjesecu, da bi se taj propis potom derogiralo i zamije­nio postom mjeseca ramazana.

Rekao je Muaz ibn Mes’ud, radijallahu anhu: “Ovaj post bio je šerijatski određen još od vremena Nuha, alejhis-selam, sve dok to Allah, dželle še’nuhu, nije dokinuo i zamijenio ga postom mjeseca ramazana. Bilo im je propisano: “Kada neko klanja večernji namaz i ode na spavanje, zabranjeni su mu hrana, piće i žene, do istog vremena.”

Slijedeći ajet Sure El-Bekare govori o tome da je u mjesecu ramazanu počela objava Kur’ana, a zatim Allah, dželle še’nuhu, ponovo naređuje post, te da oni koji su bolesni ili na putu naposte propuštene dane. Ajet završava riječima da Allah, subhanehu we teala, vjernicima želi olakšati, a ne otežati…

Nakon ova tri ajeta u kojima se govori o propisima posta, u 186. ajetu se govori o primanju dove onoga koji se obrati Allahu, dž.š., da bi već u slijedećem ajetu ponovo govorio o propisima vezanim za post. Smještanje ovog ajeta u ovaj kontekst daje poruku da je dova pogotovo u ramazanu kabul. To je ujedno poziv za vjernike da se iskreno obraćaju svome Gospodaru i da se nadaju Njegovoj pomoći.

“وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِي إِذَا دَعَانِي فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ” (سورة البقرة، 186)

“A kada te robovi Moji za Mene upitaju, Ja sam sigurno blizu: odazivam se dovi onoga koji čini dovu, kada Mi se obrati. Zato neka se oni pozivu Mome odazovu i neka vjeruju u Mene, da bi bili na pravom putu!” (Suretu El-Bekare, 186)

Muhammed, sallallahu alejhi we sellem, u hadisu spominje trojicu ljudi, kojima se dova ne odbija, a jedan od njih je i postač dok se ne iftari:

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “ثَلَاثَةٌ لَا تُرَدُّ دَعْوَتُهُمُ: الصَّائِمُ حَتَّى يُفْطِرَ وَالْإِمَامُ الْعَادِلُ وَدَعْوَةُ الْمَظْلُومِ يَرْفَعُهَا اللَّهُ فَوْقَ الْغَمَامِ وَيَفْتَحُ لَهَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ وَيَقُولُ الرَّبُّ: “وَعِزَّتِي لَأَنْصُرَنَّكِ وَلَوْ بَعْدَ حِينٍ.” (ترمذي)

Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: »Trojici se dova ne odbija: postaču dok se ne omrsi, pravednom vladaru i mazlumu (onome kome se čini nepravda). Nju Allah uzdiže iznad oblaka i otvara joj nebeska vrata i kaže Gospodar: “Tako Mi Moje Veličine i Uzvišenosti, pomoći ću ti, makar malo pričekao!” (Tirmizija)

Prenosi Selman, radijallahu anhu: “Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, nam se obratio na kraju mjeseca ša’bana, rekavši: “Ljudi, dolazi vam veliki, mubarek mjesec. U njemu je noć vrijednija od hiljadu mjeseci. Allah, dželle še’nuhu, je u tom mjesecu strogo naredio post, a noćni namaz (teraviju) je učinio dobrovoljnim. Ko se Allahu, dželle še’nuhu, u njemu približi kakvim dobročinstvom, kao da je obavio farz u nekom drugom mjesecu. Ko obavi farz u njemu, kao da je obavio sedamdeset farzova u nekom drugom mjesecu. On je mjesec strpljivosti, a nagrada za nju je džennet. To je mjesec pomaganja i mjesec u kojem se povećava nafaka vjernika. Ko u njemu priredi iftar i nahrani postača, biće mu to uzrokom za oprost grijeha i oslobađanje od vatre, a dobiće i nagradu postača bez umanjenja nagrade postaču.” Tada ashabi rekoše: “Poslaniče! Nismo svi u mogućnosti nahraniti postača!?” Muhammed, ssallallahu alejhi we sellem, reče: “Ta nagrada pripada i onome kod koga se postač omrsi hurmom, gutljajem vode ili gutljajem mlijeka. To je mjesec čiji je početak milost, sredina oprost, a kraj oslobađanje od vatre. Ko olakša svome potčinjenom u tom mjesecu, Allah, dželle še’nuhu, će mu oprostiti grijehe i osloboditi ga od vatre. Nastojte u ovom mjesecu činiti četiri stvari; dvije sa kojima ćete steći Allahovo, dželle še’nuhu, zadovoljstvo i dvije koje su vam neophodne. Dvije stvari kojima ćete steći Allahovo, dželle še’nuhu, zadovoljstvo su: šehadet (svjedočenje da nema drugog boga osim Allaha, dželle še’nuhu,) i da od Njega tražite oprost. Dvije druge stvari koje su vam neophodne jesu: da Allaha, dželle še’nuhu, molite za džennet i tražite zaštitu od vatre. Ko napoji postača, Allah, dždželle še’nuhu, će ga napojiti sa moga izvora, tako da nakon toga neće ožedniti i kao takav će ući u džennet!” (Ibn Huzejme)

Braćo i sestre, da li i mi spremno dočekujemo ovogodišnji ramazan, sa ciljem da se u njemu približimo našem Gospodaru i zaslužimo Njegovu milost? Da li će se i kod nas iftariti siromasi ili će naši iftari biti poslovne večere, za ugledne i uticajne pojedince? Da li ćemo u ramazanu obavljati farzove kako treba i hoćemo li čuvati džemat?!

Braćo i sestre, iskreno u ime Allaha, dželle še’nuhu, postimo mubarek mjesec ramazan, molimo Uzvišenog Gospodara za pomoć ugroženim i obespravljenim muslimanima i svim ugroženim ljudima, čuvajmo se u ramazanu svih grijeha, pomozimo siromahe, nahranimo postače, dajmo sadekatu-l-fitr, očistimo imetke kroz zekjat, učimo, podučavajmo i slušajmo Kur’an, natječimo se u činjenju dobrih djela, tragajmo u posljednjoj trećini ramazana za Noću Kadra, koja je vrijednija od hiljadu mjeseci i nadajmo se Allahovoj, dželle še’nuhu, milosti!!!

Gospodaru, podari skoru pobjedu svim ugroženim i obespravljenim muslimanima, ne iskušavaj nas sa onim što nećemo moći podnijeti, učini nas od onih koji se iskreno kaju za učinjene grijehe, primi od nas post, namaze i ostala dobra djela u mubarek ramazanu, budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u džennetu, društvom sa: poslanicima, šehidima i dobrim ljudima!

Sarajevo: 23. ša’ban 1430.h. Hutba: Džamija “Kralj Fahd” 14. avgust 2009.g. Nezim Halilović

[Mustafa]

#15022

بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِمِ
RAMAZAN – MJESEC PREPORODA UMMETA

Braćo i sestre, u islamu! Danas, 01. ramazana 1430. godine po hidžri, što odgovara 21. avgustu 2009. godine, hutbu sam naslovio sa «Ramazan – mjesec preporoda ummeta».
Odmah na početku, bratske želje da ovaj mubarek mjesec ispostimo u zdravlju i rahatluku, da se u njemu očsitimo od grijeha i da svaki naredni ramazan bude ramazan u kojem će ummet biti snažniji, veći i sretniji!

Podsjećam i sebe i vas na 183. ajet Sure El-Bekare, kojim Allah, subhanehu we teala, naređuje mu’minima post mjeseca ramazana:
“يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ” (سورة البقرة، 183)
“O vjernici! Propisuje vam se post, kao što je bio propisan onima prije vas, da biste bili bogobojazni.” (Suretu El-Bekare, 183)

Naš Gospodar nam je naredio post ovog mubarek mjeseca, da bi se samo Njega bojali, da bi samo njemu robovali i da bi se nadali samo Njegovoj nagradi. Mjesec ramazan je mjesec našeg popravljanja, uspravljanja i potpunog tjelesnog i duhovonog čišćenja, on je mjesec naše godišnje revizije, mjesec naše međusobne solidarnosti, koja rezultira zbijanjem redova i sigurnijim životom i mjesec neizmjernih Allahovih, subhanehu we teala, blagodati, koje svaki razumni mu’min i mu’minka koriste na najbolji način.

Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, u hadisu koji bilježi imam Buharija u Sahihu, kaže:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “قَالَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالىَ: “كُلُّ عَمَلِ ابْنِ آدَمَ لَهُ إِلَّا الصِّيَامُ فَإِنَّهُ لِي وَأَنَا أَجْزِي بِه.ِ” “وَالصِّيَامُ جُنَّةٌ وَإِذَا كَانَ يَوْمُ صَوْمِ أَحَدِكُمْ فَلَا يَرْفُثْ وَلَا يَصْخَبْ فَإِنْ سَابَّهُ أَحَدٌ أَوْ قَاتَلَهُ فَلْيَقُلْ: “إِنِّي امْرُؤٌ صَائِمٌ!” وَالَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ لَخُلُوفُ فَمِ الصَّائِمِ أَطْيَبُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ رِيحِ الْمِسْكِ. لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ يَفْرَحُهُمَا: إِذَا أَفْطَرَ فَرِحَ وَإِذَا لَقِيَ رَبَّهُ فَرِحَ بِصَوْمِه .”(بخاري)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: “Uzvišeni Allah je rekao (u Kudsi hadisu): “Svako ljudsko djelo pripada njemu (čovjeku), osim posta, koji pripada Meni i Ja ću za njega nagraditi!” “Post je štit, pa kada neko od vas posti, neka ne govori bestidan govor, neka ne podiže svoj glas (ne viče), a ako ga neko od ljudi bude grdio ili ga bude napadao, neka kaže: “Ja postim!” “Tako mi Onoga u čijoj Ruci je Muhammedov (sallallahu alejhi we sellem) život, zadah iz usta postača je bolji kod Allaha, dželle še’nuhu, od mirisa miska. Postač ima dvije radosti: kada se iftari i kada susretne svoga Gospodara!” (Buharija)

Prema citiranom hadisu, Allah, subhanehu we etala, je za post pripremio posebnu nagradu, jer post pripada Njemu, pa zato uljepšajmo naš post sa što više iskrenih ibadeta.
Kao vjernici smo u svakoj prilici dužni čuvati svoje jezike od bestidnog govora, a posebno u ramazanu, pa se čuvajmo od ružna govora, prepirke i slično!

Postači će biti počašćeni time što će u džennet ući na posebna vrata, koja se zovu »Rejjan«, pa je u tom smislu i slijedeći hadis:
عَنْ سَهْلٍ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِنَّ فِي الْجَنَّةِ بَابًا يُقَالُ لَهُ الرَّيَّانُ، يَدْخُلُ مِنْهُ الصَّائِمُونَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ لَا يَدْخُلُ مِنْهُ أَحَدٌ غَيْرُهُمْ. يُقَالُ أَيْنَ الصَّائِمُونَ فَيَقُومُونَ، لَا يَدْخُلُ مِنْهُ أَحَدٌ غَيْرُهُمْ فَإِذَا دَخَلُوا أُغْلِقَ فَلَمْ يَدْخُلْ مِنْهُ أَحَدٌ.” (بخاري)
Prenosi Sehl, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: »U džennetu imaju vrata koja se zovu »Rejjan«, na koja će na Sudnjem danu ući samo postači. Biće rečeno: «Gdje su postači?» Pa će ustati i osim njih niko drugi neće ući. Kada uđu ona će se zatvoriti i niko više na njih neće ući!« (Buharija)

Allah, dželle še’nuhu, je u mjesecu ramazanu počastio ummet Muhammeda, sallallahu alejhi we sellem, sa posebnih pet odlika, o kojima govori hadis koji bilježi imam Ahmed:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “أُعْطِيَتْ أُمَّتِى فِى شَهْرِ رَمَضَانَ خَمْسَ خِصَالٍ لَمْ تُعْطِ أُمَّةٌ قَبْلَهَا: خُلُوفُ فَمِّ الصَّائِمِ أَطْيَبُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ رِيحِ الْمِسْكِ، وَ تَسْتَغْفِرُ لَهُمُ الْمَلئِكَةُ حَتَّى يُفْطِرُوا، وَ تُصَفَّدُ فِيهِ مَرَدَةُ الشَّيَاطِينِ، فَلاَ يُخَلِّصُونَ فِيهِ إِلَى مَا كَانُوا يُخَلِّصُونَ فِى غَيْرِهِ، وَ يُزَيِّنُ اللَّهُ كُلَّ يَوْمٍ جَنَّتَهُ وَ يَقُولُ لَهَا: يُوشَكُ عِبَادِىَ الصَّالِحُونَ أَنْ تُلْقِى عَنْهُمُ الْمَؤونَةُ وَ الأَذَى وَ يَصِيرُوا إِلَيْكِ وَ يُغْفَرُ لَهُمْ فِى آخِرِ لَيْلَةٍ. قِيلَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَهِىَ لَيْلَةُ الْقَدْرِ؟ قَالَ: لاَ، وَ لَكِنَّ الْعَامِلَ إِنَّمَا يُوَفِّى أَجْرَهُ إِذَا قَضَى عَمَلَهُ!” (أحمد)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: «Mome umetu je u mjesecu ramazanu dato pet blagodati, koje nisu date niti jednom narodu prije njih: 1) Zadah iz usta postača bolji je kod Allaha, dželle še’nuhu, od mirisa miska (džennetskog mirisa). 2) Meleki za njih čine istigfar (traže oprost) sve dok se ne omrse. 3) Okivaju se u okove prokleti šejtani, pa nisu u mogućnosti da se slobodno kreću (nanose im nevolje), kao što to čine izvan ovog mjeseca. 4) Allah, dželle še’nuhu, uljepšava svaki dan svoj džennet i govori mu: «Samo što nisu Moji iskreni robovi koje snalaze nevolje i teškoće, ušli u tebe!» 5) Opraštaju im se grijesi zadnju noć!» Neko reče: «Jeli to Noć Kadra?» Reče: «Ne, jer radnik prima nagradu tek onda kada u potpunosti završi posao!» (Ahmed)

Pored ustezanja od jela i pića, potrebno je da se postač kloni i ružna govora, kao i loših djela. Da li i mi vodimo računa o našim jezicima i djelima ili smo nastavili sa našom ružnom praksom? Zapitajmo se braćo i sestre: «Da li postimo cijelim svojim bićem ili samo stomacima?«

Muhammed, sallallahu alejhi we sellem, u hadisu, koji prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, u tom smislu kaže:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي اللَّه عَنْه قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “مَنْ لَمْ يَدَعْ قَوْلَ الزُّورِ وَالْعَمَلَ بِهِ فَلَيْسَ لِلَّهِ حَاجَةٌ فِي أَنْ يَدَعَ طَعَامَهُ وَشَرَابَهُ.” (بخاري)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: “Onaj ko ne napusti ružan govor i ružna djela, nema potrebe da ostavlja hranu i piće!” (Buharija)

Pet dnevnih namaza, džume i ramazani brišu grijehe između njih, što potvrđuje slijedeća predaja:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “الصَّلَوَاتُ الْخَمْسُ وَالْجُمْعَةُ إِلَى الْجُمْعَةِ وَرَمَضَانُ إِلَى رَمَضَانَ مُكَفِّرَاتٌ مَا بَيْنَهُنَّ إِذَا اجْتَنَبَ الْكَبَائِرَ.” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, rekao: «Pet dnevnih namaza, džuma do džume i ramazan do ramazana su uzrokom praštanja grijeha između njih, ako se ne učini neki od velikih grijeha!« (Muslim)
Braćo i sestre! Budimo u ovom mubarek mjesecu solidarni i od onih kod kojih se iftare postači i koji se iftare kod postača! Uzmimo sebi u zadatak, mi muhadžiri iz Manjeg BH Entiteta da organiziramo makar jedan iftar, ako ne možemo za veći broj, onda makar za naše bližnje, u svojim rodnim mjestima, u: džamijama, u našim obnovljenim kućama, na temeljima naših porušenih kuća ili u našim baščama! Potrudimo se da koju teraviju klanjamo u našim rodnim mjestima i drugim džematima tog Entiteta, jer je naše prisustvo tamo, podrška našim povratnicima i potvrda naše opredijeljenosti za cjelovitu Bosnu i Hercegovinu! Neka ramazan bude našim istinskim preporodom i stvarnim oslobađanjem od grijeha! Koristimo blagodati ramazana i molimo Allaha, dželle še’nuhu, za: uputu, hairli potomstvo, halal nafaku, šehadet, milost i oprost!!!

Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, ne iskušavaj nas sa onim što nećemo moći podnijeti, primi od nas post, namaze, učenje Kur’ana i ostala dobra djela koja činimo u mubarek ramazanu, budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u džennetu, društvom sa: poslanicima, šehidima i dobrim ljudima!

Sarajevo: 01. ramazan 1430.h. H
utba: Džamija “Kralj Fahd” 21. avgust 2009.g.
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#15314

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
[b]DANI SOLIDARNOSTI UMMETA SA
MESDŽIDU-L-AKSAOM[/b]

Braćo i sestre u islamu! Danas 08. ramazana 1430.h., što odgovara 28. avgustu 2009. godine, hutbu sam naslovio sa „Dani solidarnosti ummeta sa Mesdžidu-l-Aksaom“. Pomenuta hutba je rezultat kampanje koju vodi Međunarodna fondacija „Al-Kuds“, formirana u Bejrutu 2001. godine, a u znak podsjećanja na 21. avgust 1969. godine, kada su Cionisti eto prije punih četrdeset godina zapalili Mesdžidu-l-Aksa. Oni su toga dana u Al-Aksa unijeli velike količine zapaljivih materija, te ga zapalili, dok su prije toga planski prekinuli dotok vode, a Vatrogasna služba je namjerno kasnila, što pokazuje direktnu umiješanost Izraela, u ovaj zločinački čin. Tom prilikom su zapaljeni mihrab Zekerijjaa, alejhis-selam, i mimber koji je sagradio Salahuddin El-Ejjubi, veliki muslimanski vojskovođa, nakon oslobađanja Kudsa iz ruku krstaša. Sjećanje na ovaj dan je podsjećanje ummeta na ono šta se desilo ne samo toga dana, već šta se dešava na prostoru okupirane Palestine, od 1917. godine, kada je Palestina okupirana od strane Velike Britanije, a potom nakon proglašenja Izraela 1948. godine, te okupacije cijele Palestine i dijelova Sinaja i Golanske visoravni 1967. godine…

Posebno mjesto Kudsa kod muslimana je označeno Kur’anom i hadisom. Allah, dželle še’nuhu, okolicu Mesdžidu-l-Aksa, tj. Kuds, naziva mubarek prostorom, pa u 1. ajetu Sure Al-Isra’ kaže:
“سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنْ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّه هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ” (سورة الإسراء، 1)
“Hvaljen neka je Onaj koji je u jednom času noći preveo Svoga roba iz Mesdžidu-l-Harama u Mesdžidu-l-Aksa, čiju smo okolinu blagoslovili, kako bismo mu neka znamenja Naša pokazali. On, uisitinu, sve čuje i sve vidi.” (Suretu Al-Isra’, 1)
Mesdžidu-l-Aksa je prva Kibla ummeta, naš treći Harem i mjesto Israa, odakle se Poslanik, sallallahu alejhi we sellem, uzdigao na najviše nebo. Na Palestinu ummet Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, ima pravo i u isto vrijeme veliku i časnu obavezu njenog oslobađanja i čuvanja, jer se u njoj nalazi prva Kibla ummeta. Ona je mjesto Israa našeg Poslanika, sallallahu alejhi we sellem, a Omer ibnu-l-Hattab, radijallahu anhu, drugi halifa Hulefai-rašidina je Palestinu uvakufio pokoljenjima koja dolaze poslije, a vakuf se mora čuvati, pa i životima najhrabrijih i najiskrenijih mu’mina.

Pozadina kontinuiranih židovskih napada se vidi iz njihovih jasnih ciljeva, te poimanja svijeta, koji oni dijele na dva dijela: Židove i ostale. Židovi su po njima odabrani narod, a svi ostali su zli ljudi. Dozvola uzurpiranja tuđih svetinja je dio njihovog vjerskog ubjeđenja, o čemu Kur’an govori u 75. ajetu Sure Alu Imran:
“…ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُواْ لَيْسَ عَلَيْنَا فِي الأُمِّيِّينَ سَبِيلٌ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ” (سورة آل عمران، 75)
“Oni govore: “Nama nije grijeh što učinimo neukima.” I oni na Allaha svjesno iznose laži!“ (Suretu Alu Imran, 75)
Kaže Polis Hana: “Hrišćani vjeruju da je Bog otac svih, muslimani vjeruju da je Allah Gospodar svih svjetova, a Cionisti žele da imaju Boga samo za sebe, pa je poznato da je On kod njih Bog Izraela!”
Formiranje države Izrael je politička i historijska prevara, a po riječima Rože Garodija: “Izrael ne posjeduje legitimitet; ni historijski, ni Biblijski, ni pravni, u pogledu prostora na kojem je osnovan!”

Ben Gorion je još davno rekao: “Najbolji tumač i komentator Tevrata je vojska”. Tu filozofiju sproveli su u djelo pokoljem stanovnika Dir Jasina u Palestini i u šatorskom naselju Sabra i Šatila, nad palestinskim izbjeglicama u Libanu.
U arapskom selu, Dir Jasin, je 9. aprila 1948. god. pobijeno svo stanovništvo (ljudi, žene, djeca i starci) od strane vojske iz Argona, pod vođstvom Munahajm Begin, koji je ponosno zapisao: “Država Izrael se ne bi mogla uspostaviti da nije bilo pobjede u Dir Jasinu”. Taj pokolj nad nejači on naziva pobjedom?!

Izrael ne odustaje od svojih snova o proširenju i njhova zamišljena zemlja ili kako oni kažu “Obećana zemlja” se proteže između Nila i Eufrata. Oni ne poštuju međunarodne konvencije i kada god potpišu primirje, oni ga u stvari razumiju samo kao novu pripremu za još žešći napad u cilju ostvarenja zacrtanih ciljeva.
Izrael se ne pokorava sili logike već logici sile. Oni su tako postupili čak i sa Allahom, od Čijih su se propisa odmetnuli, pa kada je Tur nadvijen nad njima poput hlada, pomislili su da će pasti na njih i pokorili su Mu se.

Palestina je vlasništvo svih muslimana, ne samo ove generacije, već svih generacija islamskog ummeta do Sudnjeg dana. Nisu u pravu oni koji kažu: “Ostavite Palestinu Palestincima, jer niste pažljiviji prema njoj od njenih stanovnika.” I mi smo, takođe njeni stanovnici, a Mesdžidu-l-Aksa ne pripada samo Palestincima, već svim muslimanima.
Palestina je ispit za ummet; ispit na kojem se pada ili ostaje uspravno.

Židovi smatraju Kuds jednim od najvažnijih pitanja Jevreja, jer se tamo po njihovu mišljenju nalazi njihova kibla, koju su izgubili prije 2000 godina. Zato ne čude riječi Bena Goriona: “Izrael nema nikakve vrijednosti bez Kudsa, a Kuds nema nikakve vrijednosti bez Hrama!”
Jedan od najekstremičnijih jevrejskih vođa je 17. septembra 1998. godine između ostalog rekao: “Iznad zemlje Hrama će se zavioriti zastava Izraela, tamo neće biti ni Stijene, ni Kupole, ni džamije, nego samo zastava Izraela. To je sveta zadaća naše generacije.”

Cionisti tvrde da se na mjestu današnjeg Mesdžidu-l-Aksaa nekada nalazio tzv. Solomonov hram, a država Izrael je, prema njihovim shvatanjima, nezamisliva bez tog hrama. Zato je potrebno pronaći bilo kakav dokaz da se hram tu, nekada, doista i nalazio kako bi se dobio “legitimitet” za njegovu ponovnu izgradnju. Naravno, prije toga treba srušiti Mesdžidu-l-Aksa i zaposjesti njegov harem ili barem njegov veći dio. Od početka okupacije cionistički režim u kontinuitetu radi na “pronalaženju” tih dokaza i iz tih pobuda iskopane su brojne bušotine i tuneli ispod džamije El-Aksa i njenog prostranog harema. Sve to se radi po nalogu izraelske okupatorske vlade i na očigled cijeloga svijeta.

U posljednjih pet godina cionisti su pojačali napore u vezi s’ rušenjem džamije El-Aksa i u tom smislu su proveli devet projekata, kojima se direktno ugrožava Mesdžidu-l-Aksa, od: prokopavanja tunela ispod Mesdžida, gradnje sinagoge u blizini Medsžida i zatvaranja zapadnog prilaza Mesdžidu-l-Aksau. Sve to nijemo posmatra muslimanski svijet, bez bilo kakve želje da sačuva svetost Mesdžidu-l-Aksaa, prve Kible muslimana.
Braćo i sestre, ša mi možemo učiniti za Medždiu-l-Aksa, Kuds i Palestinu? Mi možemo i trebamo učiniti slijedeće: 1) upućivati u ovom mubarek mjesecu i izvan njega dove Allahu, subhanehu we teala, za pomoć Palestincima, 2) širiti istinu o Palestini i prljavim namjerama Cionista, posebno u pogledu rušenja Mesdžidu-l-Aksaa, 3) bojkotovati cionističke proizvode i proizvode njihovih pomagača, 4) novčano pomoći ugroženim Palestincima i 5) pripremati se za džihad kada se za to ukaže prilika, kako bi se Mesdžidu-l-Aksa oslobodio od cionističke okupacije…

Braćo i sestre, iskoristimo ove mubarek dane i noći da u njima izvršimo što više ibadeta i učinimo dobrih djela i na taj način se približimo Allahu, subhanehu we teala, i zaslužimo Njegovu milost!

Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, pomozi našoj braći u Palestini i pomozi nam da oslobodimo Mesdžidu-l-Aksa, ne iskušavaj nas sa onim što nećemo moći podnijeti, uputi našu djecu i naše potomke i učini ih časnim pripadnicima ummeta, budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u džennetu, društvom sa: poslanicima, šehidima i dobrim ljudima!
Sarajevo: 08. ramazan 1430.h. Hutba: Džamija “Kralj Fahd” 28. avgust 2009.god. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Author]

Posts