-
AuthorPosts
-
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 06/2015 – 01. džumade-l-ula 1436.H. / 20. februar 2015.g.MU’MINI SU USTRAJNI NA ALLAHOVOM, DŽELLE ŠE’NUHU, PUTU
Braćo i sestre u islamu! Tema današnje hutbe je Mu’mini su ustrajni na Allahovom, dželle še’nuhu, putu. Pomenuta tema je uvijek aktuelna za mu’mine, a posebno u ovom našem vremenu u kojem ima mnogo posustalih i razočaranih muslimana. A ne smijemo braćo i sestre biti takvi, već trebamo biti jaki i svakim novim danom jači, sa čvrstom vjerom i tevekkulom (oslanjanjem) na Allaha, subhanehu ve te’ala, i nadom i željom za sreću na obadva svijeta.
Nikada ne smijemo pokleknuti, niti se kajati zbog dobra koje smo učinili, već nam svaka nova poteškoća treba biti poticajem da budemo još bolji, ustrajniji i strpljiviji. Ne smijemo govoriti, kao što neki govore: „Zašto i za šta sam se ja borio? Da sam znao da će biti ovako i ja bih pobjegao! Ako opet zapuca, odoh ja prvi iz Bosne!“ I tako dalje. To su opasne izjave, kojima neki od nas nesvjesno dovodimo u pitanje našu borbu, koja kod Allaha, subhanehu ve te’ala, ima posebnu vrijednost i ista se od strane nadležnih institucija ne može na dunjaluku ničim materijalnim otplatiti ili kompenzirati.
Mi smo generacija koja je imala priliku da za svaki dan u tri i po godije odbrane od oružane agresije imamo vrijednost neprekidnog ibadeta šezdeset godina, a kada se 1350 dana preračuna u po 60 godina onda je to 81000 godina. A još ako su oni koji savjesno rade svoj posao i u postdejtonskom periodu na braniku Domovine, onda možemo kazati da svaki dan odgovornog Bošnjaka ima inša-Allah vrijednost 60 godina ibadeta, pa se zato trudimo da čuvamo naš Din i našu Domovinu i time postignemo veliku nagradu!
Kaže Allah, subhahenu ve te’ala, u 30. ajetu Sure Fussilet:
إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمْ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ
Onima koji govore: «Gospodar naš je Allah», pa ustraju – dolaze meleki: «Ne bojte se i ne žalostite se i radujte se džennetu koji vam je obećan!”
Prenosi Ibn Abbas, radijallahu anhu, da je povod objave citiranog ajeta, vezan za Ebu Bekra Es-Siddika, radijallahu anhu, kojem su mušrici govorili: “Naš Gospodar je Allah, a meleki Njegove kćeri i naši zagovornici kod Njega!” Na to je Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu, kazao: “رَبُّنَا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ وَمُحَمَّدٌ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، فَاسْتَقَامَ” «Naš Gospodar je Allah, koji nema druga i Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, je Njegov rob i Njegov Poslanik.“ Pa je ustrajao!”
A u 13. ajetu Sure Al-Ahkaf, stoji:
إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ
Oni koji govore: «Naš Gospodar je Allah!» – i ustraju, neka se ničega ne boje i ni za čim ne tuguju!
Prema tome, za one koji su ustrajni na Allahovu, subhanehu ve te’ala, putu nema razloga za strah i žalost, jer su vjernici uvijek na dobitku, kao što stoji u predaji koju bilježi imam Muslim:
عَنْ صُهَيْبٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “عَجَبًا لِأَمْرِ الْمُؤْمِنِ، إِنَّ أَمْرَهُ كُلُّهُ خَيْرٌ، وَلَيْسَ ذَلِكَ إِلَّا لِلْمُؤْمِنِ، إِنْ أَصَابَتْهُ سَرَّاءُ شَكَرَ فَكَانَ خَيْرًا لَهُ، وَإِنْ أَصَابَتْهُ ضَرَّاءُ صَبَرَ فَكَانَ خَيْرًا لَهُ” (مسلم)
Prenosi Suhejb, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Čudno je stanje mu’mina i tako nije nikome, osim mu’minu; ako ga zadesi dobro, bude zahvalan, pa mu je dobro, a ako ga zadesi teškoća, strpi se i bude mu dobro.” (Muslim)
Čitajući i slušajući hadise Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, dolazimo do zaključka da su njegove hutbe, kao i odgovori na pitanja koja su postavljali ashabi, bile sažete i do kraja jasne. U prilog tome je i hadis koji bilježi imam Muslim:
عَنْ سُفْيَانَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الثَّقَفِيِّ قَالَ قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ قُلْ لِي فِي الْإِسْلَامِ قَوْلًا لَا أَسْأَلُ عَنْهُ أَحَدًا بَعْدَكَ، فَقَالَ: قُلْ آمَنْتُ بِاللَّهِ فَاسْتَقِمْ (مسلم)
Prenosi se od Sufjana Ibn Abdullaha Es-Sekafija, da je rekao: “Allahov Poslaniče, reci mi nešto o islamu, da nakon toga ne moram više nikoga pitati!” Reče: “Reci, vjerujem u Allaha i ustraj!” (Muslim)
Kada bi neko nas upitao slično pitanje, mi bi braćo i sestre imali potrebu za ciklusom predavanja i opet ne bi sve kazali, a naš Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, koji je naš najbolji učitelj odgovara u jednoj rečenici: “قُلْ آمَنْتُ بِاللَّهِ فَاسْتَقِمْ” “Reci, vjerujem u Allaha i ustraj!”
Imam Tirmizija bilježi predaju:
عَنْ سُفْيَانَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الثَّقَفِيِّ قَالَ قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ حَدِّثْنِي بِأَمْرٍ أَعْتَصِمُ بِهِ قَالَ: قُلْ رَبِّيَ اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقِمْ! قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا أَخْوَفُ مَا تَخَافُ عَلَيَّ فَأَخَذَ بِلِسَانِ نَفْسِهِ ثُمَّ قَالَ هَذَا!” (ترميذى)
Prenosi se od Sufjana ibn Abdullaha Es-Sekafija: Rekao sam: “Allahov Poslaniče, reci mi nešto čega se trebam pridržavati!” Pa je rekao: «Reci, moj Gospodar je Allah i ustraj!» Rekao sam: «Allahov Poslaniče, čega se najviše bojiš za mene?» Pa je dohvatio svoj jezik i rekao: “Ovoga!» (Tirmizija)
Odgovor na drugo pitanje je vrlo interesantan i o njemu bi svi trebali razmisliti, jer mnogo je toga što bespotrebno govorimo, a potom se kajemo, radi krivo izgovorenih riječi, koje se više ne mogu vratiti.
Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu, je tumači dio ovog hadisa na slijedeći način:
وَرُوِيَ عَنْ أَبِي بَكْرٍ الصِّدِّيقِ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّهُ قَالَ: “ثُمَّ اسْتَقَامُوا”لَمْ يُشْرِكُوا بِاللهِ شَيْئًا.
Prenosi se da je Ebu Bekr Es-Siddik rekao: “Zatim ustraju”, znači: “Nisu Allahu pripisali nikoga za druga!”
Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, nam preporučuje da budemo što više u ibadetu, te da u onome što budemo činili, makar to bilo neznatno, budemo uporni, kao što stoji u predaji koju bilježi imam Buharija:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “يَا أَيُّهَا النَّاسُ عَلَيْكُمْ مِنَ الْأَعْمَالِ مَا تُطِيقُونَ فَإِنَّ اللهَ لَا يَمَلُّ حَتَّى تَمَلُّوا، وَإِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللهِ مَا دُووِمَ عَلَيْهِ وَإِنْ قَلَّ” (بخاري)
Prenosi, Aiša, radijallahu anha, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Činite onoli¬ko koliko možete, jer Allahu neće dosaditi (da vas nagrađuje) sve dok vama ne dosa¬di (da činite dobro)! Najdraža djela (dobra) Allahu su ona koja se stalno čine, makar bila mala.” (Buharija)
Braćo i sestre, budimo od onih koji su ustrajni na Allahovu, subhanehu ve te’ala, putu, od onih koji se nadaju Njegovoj, subahnehu ve te’ala, milosti, jer Njegova milost nadilazi Njegovu srdžbu, nemojmo se kolebati, a kada nam bude teško, imajmo na umu da su kroz teža stanja prolazili Allahovi, dželle še’nuhu, poslanici i miljenici, pa su ustrajali na Istini, nadajući se samo Njegovoj pomoći i milosti i natječimo se u dobru!
Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, učini nas ustrajnim i izdržljivim na Istini, pomozi svim ugroženim muslimanima, sačuvaj nas iskušenja koja ne možemo podnijeti, oprosti grijehe našim umrlim roditeljima i dobrim precima, učini našu djecu radostima naših očiju i srca, budi nam milostiv na Sudnjem danu i uvedi nas u džennete u društvu: poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 8/2015 – 15. džumade-l-ula 1436.H. / 06. mart 2015.g.
MU’MINKE NE OBILJEŽAVAJU DAN ŽENABraćo i sestre u islamu! Tema današnje hutbe je Mu’minke ne obilježavaju Dan žena. Prekosutra je braćo i sestre međunarodni praznik „Osmi mart – Dan žena“, koji se obilježava u svijetu, pa čak i muslimanskom, a isti je za ženu više poniženje, nego istinski njen dan.
Podsjećam sebe i vas na 14. ajet Sure Lukman:
وَوَصَّيْنَا الإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَى وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِي عَامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَلِوَالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ
Mi smo naredili čovjeku da bude poslušan roditeljima svojim. Majka ga nosi, a njeno zdravlje trpi i odbija ga u toku dvije godine. Budi zahvalan Meni i roditeljima svojim! Meni je povratak.
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, na Oprosnom hadžu na Arefatu između ostaloga poručuje ashabima:
“…وَاسْتَوْصُوا بِالنِّسَاءِ خَيْراً، فَإِنَّهُنَّ عِنْدَكُمْ عَوَانٌ لاَ يَمْلِكْنَ لِأَنْفُسِهِنَّ شَيْئاً، وَإِنَّكُمْ إِنَّمَا أَخَذْتُمُوهُنَّ بِأَمَانَةِ اللهِ وَاسْتَحْلَلْتُمْ فُرُوجَهُنَّ بِكَلِمَةِ اللهِ فَاتَّقُوا اللهَ فِي النِّسَاءِ وَاسْتَوْصُوا بِهِنَّ خَيْراً…
„I oporučujem vam da prema ženama lijepo postupate, jer ste vi za njih odgovorni i one su bez vas bespomoćne! Allah vam je žene dao u emanet i On vam je dopustio da im se približite spominjući Allahovo ime. Bojte se Allaha u pogledu vaših žena i pre¬ma njima lijepo postupajte!“
U ovim riječima i drugim hadisima Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, su ženi muslimanci u islamu zagarantovana njena prava i ovaj vasijet je dug nas muškaraca, za koji ćemo biti pitani na Sudnjem danu!
Ideja o Osmom martu, kao Danu žena pripada Klari Ajzner Zetkin (Cetkin; 1857. – 1933.), uticajnom njemačkom borcu za ženska prava. Nju je veoma zanimala ženska politika, uključujući borbu za ravnopravnost i pravo glasa za žene. Razvila je socijal-demokratski ženski pokret u Njemačkoj, a 1907. godine postaje vođa novoformirane “Ženske kancelarije” u SPD-u. Organizirala je proslavu prvog “Međunarodnog dana žena”, 8. marta 1911. godine. Klara Cetkin pozivala je sve žene svijeta na: 1. Slobodnu ljubav, bez ograničenja. 2. Jednostrano pravo na razvod braka. 3. Pravo na abortus (pobačaj). 4. Obilježavanje Osmog marta, kao Dana žena.
Ona kroz ova četiri principa poziva i muslimanke da odbace moralne vrijednosti i priklone se svojim strastima. Prema tome, sve žene koje obilježavaju Osmi mart, prihvataju poniženje i degradaciju žene, kao ljudskog bića, kojem je Allah, subhanehu ve te’ala, povjerio časnu ulogu majke, koja rađa, hrani i odgaja svoju djecu, koja čuva svoju čast i čast svojih ukućana i koja zbog toga u potpunosti sa mužem dijeli sve sevabe koje on ubira u poslovima za koje je on zadužen.
Allah, subhanehu ve te’ala, je ženi u islamu dao časnu dužnost majke i one koja odgaja djecu i u nju je usadio posebnu ljubav, koja nije svojstvena drugim stvorenjima, tako da je ona primjer ljubavi, topline i požrtvovanosti.
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je za djecu koja postupaju lijepo prema svojim majkama obaćao džennet: الْجَنَّةُ تَحْتُ أَقْدَامِ الْأُمَّهَاتِ„Džennet je pod majčinim stopalima“. (Ibn Madždže)
Zato neka svako od nas dobro zapamti, da tamo gdje koračaju naše čestite majke, da je tamo naš Džennet i neka nas niko i ništa ne odvrati od naše poslušnosti i ljubavi prema njima! Neka to posebno imaju na umu jetimi, koje su njihove majke uz Allahovu, dželle še’nuhu, pomoć podizale, odgajale i školovale, u nemilosrdnom društvu i vremenu, zaboravivši na sebe, svoje prohtjeve i potrebe! Neka zato djeca svojim majkama pruže punu pažnju i toplinu i bar djelimično uzvrate dobro koje su one činile prema njima, kako bi postigli Allahovo, subhanehu ve te’ala, zadovoljstvo!
Islam je ženi dao pravo na privatnu imovinu, bez njene obaveze izdržavanja porodice, što je dužnost muža, oslobodio je ženu džemata, tako da ona kada klanja u svojoj kući ima nagradu džemata, oslobodio je ženu obaveze džihada, tako da kada ona čuva svoju čast, imetak i odgaja djecu, dok joj je muž u džihadu, ona sa njim dijeli sevab za to, ona ima pravo da joj muž za dojenje djeteta obezbijedi dojilju, ima svoje zagarantovano pravo u nasljedstvu, ima pravo na privatnu imovinu, bez obaveze izdržavanja porodice, što je obaveza muža i ima pravo na mehr i s’ njime može raspolagati kako želi.
Majka po islamu ima prednost i nad babom i to ne jednom, već tri puta, kao što stoji u hadisu koji bilježi imam Buharija:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: “يَا رَسُولَ اللهِ، مَنْ أَحَقُّ النَّاسِ بِحُسْنِ صَحَابَتِي؟” قَالَ: “أُمُّكَ.” قَالَ: “ثُمَّ مَنْ؟” قَالَ: “أُمُّكَ.” قَالَ: “ثُمَّ مَنْ؟” قَالَ: “أُمُّكَ.” قَالَ: “ثُمَّ مَنْ؟” قَالَ: “أَبُوكَ.” (البخاري)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu: “Došao je čovjek kod Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, pa je rekao: “Allahov Poslaniče, ko je najpreči da lijepo prema njemu postupam?” Reče: “Tvoja majka.” Upita: “Zatim ko?” Reče: “Tvoja majka.” Upita: “Zatim ko?” Reče: “Tvoja majka.” Upita: “Zatim ko?” Reče: “Tvoj babo.” (Buharija)
Dijete je dužno da lijepo postupa prema svojim roditeljima, pa makar oni bili i nemuslimani.
Na drugoj strani Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, nas podučava da lijepo postupamo prema svojim ženama, pa u hadisu koji bilježi imam Tirmizija stoji:
عَنْ أُمِّ الْمُؤْمِنِينَ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “خَيْرُكُمْ خَيْرُكُمْ لِأَهْلِهِ وَأَنَا خَيْرُكُمْ لِأَهْلِي” (الترمذي)
Prenosi majka mu’mina, Aiša, radijallahu anha: „Rekao je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem: „Najbolji od vas je onaj koji je najbolji prema svojim ženama, a ja sam najbolji od vas prema mojim ženama!“ (Tirmizija)
Islam je ženi odredio veliko počasno mjesto i žena muslimanka tokom cijele godine ima svoje dane, u kojima je poštovana i u kojima uživa sva svoja prava. Kao muslimani, ako za to imamo mogućnost, cvijeće i druge poklone možemo pružati svaki dan našim majkama, suprugama, kćerima i snahama i tako im iskazivati našu pažnju.
Osmi mart je prema tome dan degradacije žene, a nikako dan njene afirmacije, to je dan u kojem se organiziraju zabave, čiji osnovni sadržaj su razni harami i to je dan u kojem se prodaje, kupuje ili džaba na najprimitivniji način nudi žensko tijelo i rapsiruje strast.
Zato poštovane majke i sestre čvrsto se prihvatite islamskih propisa i odreknite oponašanja nevjernica, budite poslušne svojim muževima i tražite od njih da budu prema vama pravedni i pažljivi!
Budimo draga moja braćo poslušni našim majka, lijepo postupajmo prema našim ženama, odgajajmo naše kćerke na čistim izvorima islama, natječimo se u dobru i žudimo za džennetima koji su nam obećani!
Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da pomogne svoj našoj ugroženoj braći, a posebno braći u Palestini, da nam pomogne da sačuvamo našu lijepu Bosnu i Hercegovinu, da nas učini od časnih sljedbenika sunneta Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da nas učini istinskom braćom koja se u Njegovo ime vole i jedni drugima pomažu i praštaju, da se smiluje našim roditeljima i precima, da našu djecu učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas u Džennetu počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 8/2015 – 15. džumade-l-ula 1436.H. / 06. mart 2015.g.
MU’MINKE NE OBILJEŽAVAJU DAN ŽENABraćo i sestre u islamu! Tema današnje hutbe je Mu’minke ne obilježavaju Dan žena. Prekosutra je braćo i sestre međunarodni praznik „Osmi mart – Dan žena“, koji se obilježava u svijetu, pa čak i muslimanskom, a isti je za ženu više poniženje, nego istinski njen dan.
Podsjećam sebe i vas na 14. ajet Sure Lukman:
وَوَصَّيْنَا الإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَى وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِي عَامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَلِوَالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ
Mi smo naredili čovjeku da bude poslušan roditeljima svojim. Majka ga nosi, a njeno zdravlje trpi i odbija ga u toku dvije godine. Budi zahvalan Meni i roditeljima svojim! Meni je povratak.
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, na Oprosnom hadžu na Arefatu između ostaloga poručuje ashabima:
“…وَاسْتَوْصُوا بِالنِّسَاءِ خَيْراً، فَإِنَّهُنَّ عِنْدَكُمْ عَوَانٌ لاَ يَمْلِكْنَ لِأَنْفُسِهِنَّ شَيْئاً، وَإِنَّكُمْ إِنَّمَا أَخَذْتُمُوهُنَّ بِأَمَانَةِ اللهِ وَاسْتَحْلَلْتُمْ فُرُوجَهُنَّ بِكَلِمَةِ اللهِ فَاتَّقُوا اللهَ فِي النِّسَاءِ وَاسْتَوْصُوا بِهِنَّ خَيْراً…
„I oporučujem vam da prema ženama lijepo postupate, jer ste vi za njih odgovorni i one su bez vas bespomoćne! Allah vam je žene dao u emanet i On vam je dopustio da im se približite spominjući Allahovo ime. Bojte se Allaha u pogledu vaših žena i pre¬ma njima lijepo postupajte!“
U ovim riječima i drugim hadisima Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, su ženi muslimanci u islamu zagarantovana njena prava i ovaj vasijet je dug nas muškaraca, za koji ćemo biti pitani na Sudnjem danu!
Ideja o Osmom martu, kao Danu žena pripada Klari Ajzner Zetkin (Cetkin; 1857. – 1933.), uticajnom njemačkom borcu za ženska prava. Nju je veoma zanimala ženska politika, uključujući borbu za ravnopravnost i pravo glasa za žene. Razvila je socijal-demokratski ženski pokret u Njemačkoj, a 1907. godine postaje vođa novoformirane “Ženske kancelarije” u SPD-u. Organizirala je proslavu prvog “Međunarodnog dana žena”, 8. marta 1911. godine. Klara Cetkin pozivala je sve žene svijeta na: 1. Slobodnu ljubav, bez ograničenja. 2. Jednostrano pravo na razvod braka. 3. Pravo na abortus (pobačaj). 4. Obilježavanje Osmog marta, kao Dana žena.
Ona kroz ova četiri principa poziva i muslimanke da odbace moralne vrijednosti i priklone se svojim strastima. Prema tome, sve žene koje obilježavaju Osmi mart, prihvataju poniženje i degradaciju žene, kao ljudskog bića, kojem je Allah, subhanehu ve te’ala, povjerio časnu ulogu majke, koja rađa, hrani i odgaja svoju djecu, koja čuva svoju čast i čast svojih ukućana i koja zbog toga u potpunosti sa mužem dijeli sve sevabe koje on ubira u poslovima za koje je on zadužen.
Allah, subhanehu ve te’ala, je ženi u islamu dao časnu dužnost majke i one koja odgaja djecu i u nju je usadio posebnu ljubav, koja nije svojstvena drugim stvorenjima, tako da je ona primjer ljubavi, topline i požrtvovanosti.
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je za djecu koja postupaju lijepo prema svojim majkama obaćao džennet: الْجَنَّةُ تَحْتُ أَقْدَامِ الْأُمَّهَاتِ„Džennet je pod majčinim stopalima“. (Ibn Madždže)
Zato neka svako od nas dobro zapamti, da tamo gdje koračaju naše čestite majke, da je tamo naš Džennet i neka nas niko i ništa ne odvrati od naše poslušnosti i ljubavi prema njima! Neka to posebno imaju na umu jetimi, koje su njihove majke uz Allahovu, dželle še’nuhu, pomoć podizale, odgajale i školovale, u nemilosrdnom društvu i vremenu, zaboravivši na sebe, svoje prohtjeve i potrebe! Neka zato djeca svojim majkama pruže punu pažnju i toplinu i bar djelimično uzvrate dobro koje su one činile prema njima, kako bi postigli Allahovo, subhanehu ve te’ala, zadovoljstvo!
Islam je ženi dao pravo na privatnu imovinu, bez njene obaveze izdržavanja porodice, što je dužnost muža, oslobodio je ženu džemata, tako da ona kada klanja u svojoj kući ima nagradu džemata, oslobodio je ženu obaveze džihada, tako da kada ona čuva svoju čast, imetak i odgaja djecu, dok joj je muž u džihadu, ona sa njim dijeli sevab za to, ona ima pravo da joj muž za dojenje djeteta obezbijedi dojilju, ima svoje zagarantovano pravo u nasljedstvu, ima pravo na privatnu imovinu, bez obaveze izdržavanja porodice, što je obaveza muža i ima pravo na mehr i s’ njime može raspolagati kako želi.
Majka po islamu ima prednost i nad babom i to ne jednom, već tri puta, kao što stoji u hadisu koji bilježi imam Buharija:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: “يَا رَسُولَ اللهِ، مَنْ أَحَقُّ النَّاسِ بِحُسْنِ صَحَابَتِي؟” قَالَ: “أُمُّكَ.” قَالَ: “ثُمَّ مَنْ؟” قَالَ: “أُمُّكَ.” قَالَ: “ثُمَّ مَنْ؟” قَالَ: “أُمُّكَ.” قَالَ: “ثُمَّ مَنْ؟” قَالَ: “أَبُوكَ.” (البخاري)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu: “Došao je čovjek kod Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, pa je rekao: “Allahov Poslaniče, ko je najpreči da lijepo prema njemu postupam?” Reče: “Tvoja majka.” Upita: “Zatim ko?” Reče: “Tvoja majka.” Upita: “Zatim ko?” Reče: “Tvoja majka.” Upita: “Zatim ko?” Reče: “Tvoj babo.” (Buharija)
Dijete je dužno da lijepo postupa prema svojim roditeljima, pa makar oni bili i nemuslimani.
Na drugoj strani Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, nas podučava da lijepo postupamo prema svojim ženama, pa u hadisu koji bilježi imam Tirmizija stoji:
عَنْ أُمِّ الْمُؤْمِنِينَ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “خَيْرُكُمْ خَيْرُكُمْ لِأَهْلِهِ وَأَنَا خَيْرُكُمْ لِأَهْلِي” (الترمذي)
Prenosi majka mu’mina, Aiša, radijallahu anha: „Rekao je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem: „Najbolji od vas je onaj koji je najbolji prema svojim ženama, a ja sam najbolji od vas prema mojim ženama!“ (Tirmizija)
Islam je ženi odredio veliko počasno mjesto i žena muslimanka tokom cijele godine ima svoje dane, u kojima je poštovana i u kojima uživa sva svoja prava. Kao muslimani, ako za to imamo mogućnost, cvijeće i druge poklone možemo pružati svaki dan našim majkama, suprugama, kćerima i snahama i tako im iskazivati našu pažnju.
Osmi mart je prema tome dan degradacije žene, a nikako dan njene afirmacije, to je dan u kojem se organiziraju zabave, čiji osnovni sadržaj su razni harami i to je dan u kojem se prodaje, kupuje ili džaba na najprimitivniji način nudi žensko tijelo i rapsiruje strast.
Zato poštovane majke i sestre čvrsto se prihvatite islamskih propisa i odreknite oponašanja nevjernica, budite poslušne svojim muževima i tražite od njih da budu prema vama pravedni i pažljivi!
Budimo draga moja braćo poslušni našim majka, lijepo postupajmo prema našim ženama, odgajajmo naše kćerke na čistim izvorima islama, natječimo se u dobru i žudimo za džennetima koji su nam obećani!
Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da pomogne svoj našoj ugroženoj braći, a posebno braći u Palestini, da nam pomogne da sačuvamo našu lijepu Bosnu i Hercegovinu, da nas učini od časnih sljedbenika sunneta Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da nas učini istinskom braćom koja se u Njegovo ime vole i jedni drugima pomažu i praštaju, da se smiluje našim roditeljima i precima, da našu djecu učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas u Džennetu počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 10/2015 – 29. džumade-l-ula 1436.H. / 20. mart 2015.g.ISLAM ZABRANJUJE KOCKU I IGRE NA SREĆU
Braćo i sestre u islamu! Tema naše današnje hutbe je Islam zabranjuje kocku i igre na sreću. Pomenuta tema tretira veliki društveni problem, koji sve više hvata maha u različitim slojevima našega društva.
Ali prije nego što započnemo sa zadatom temom ne smijemo prešutiti prošlosedmično postrojavanje nekoliko hiljada uniformisanih četnika, pripadnika Ravnogorskog četničkog pokreta u Višegradu, koje je organizirano na istom mjestu gdje su četnici strijeljali goloruke Bošnjake početkom posljednje oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu. Pomenutom skupu su prisustvovali i predstavnici Srpske pravoslavne crkve, koja je svo vrijeme oružane agresije i poslije bila i ostala uz zločince, kada je posvećivala njih i njihovo oružje.
Na skupu je Jovo Vukeljić, vođa Ravnogorskog četničkog pokreta RS-a poručio: „Ovo je vojska koja je spremna da čuva svoje teritorije i vrati oduzete. Ovdje u našoj otadžbini ne vladaju ni Europska unija, niti neko treći, već mi Srbi.“
Na našu žalost nadležni državni i entitetski organi nisu poduzeli ništa na sprečavanju pomenutog okupljanja i hapšenju i procesuiranju četnika i svećenika koji siju strah među povratnicima, ali su ti isti organi spremni procesuirati Bošnjake i izmišljati im terorizam i radikalizam. Spremni su u Imigracionom centru u Lukavici, smještenom u ul. Đenerala Draže Mihajlovića godinama na bi-gajri kak držati Abu Hamzu pod optužbom da je „prijetnja nacionalnoj sigurnosti“ i spremni su poslati vod specijalne policije radi uklanjanja crne islamske zastave okačene na kući u Gornjoj Maoči, ali zato nisu spremni poslati taj isti vod ili više vodova da pohapse četnike i svećenike u Višegradu i drugim bh gradovima i zaplijene njihove crne četničke zastave, valjda zato što su na zastavi u Maoči harfovi, a na četničkim zastavama je ćirilica.
Neka se zato boje Allaha, dželle še’nuhu, svi Bošnjaci koji se nalaze na odgovornim funkcijama, što ne preduzimaju ništa po ovom i sličnim slučajevima koji nas podsjećaju na najstravičnije genocide nad Bošnjacima!
Allah, subhanehu ve te’ala, je kocku zabranio postupno. On, azze ve dželle, najbolje zna, ali ulema smatra da je razlog tome što su ljudi u džahilijetu bili ogrezli u ovom haramu i teško bi ga ostavili da je zabrana došla odjednom. U 219. ajetu Sure El-Bekare Allah, subhanehu ve te’ala, ukazuje na štetnost alkohola i kocke:
يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِمَا إِثْمٌ كَبِيرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَا أَكْبَرُ مِنْ نَفْعِهِمَا وَيَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ
Pitaju te o vinu i kocki. Reci: „Oni donose veliku štetu, a i neku korist ljudima, ali je šteta od njih veća od koristi.“ I pitaju te koliko da udjeljuju. Reci: “Višak!” Eto, tako vam Allah objašnjava propise da biste razmislili!
Potom su objavljeni 90. i 91. ajet Sure El-Maide, u kojima dolazi izričita zabrana alkohola, kocke, kipova i strijelica:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِرُ وَالْأَنْصَابُ وَالأَزْلامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ(90) إِنَّمَا يُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَنْ يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ فِي الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ وَيَصُدَّكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَعَنِ الصَّلاةِ فَهَلْ أَنتُمْ مُنْتَهُونَ(91)
O vjernici, vino, kocka, kumiri i strijelice za gatanje su odvratne stvari i šejtanovo djelo; zato se toga klonite da biste postigli što želite! Zaista šejtan želi da među vas ubaci neprijateljstvo i mržnju pomoću vina i kocke i da vas odvrati od sjećanja na Allaha i klanjanja namaza. Pa okanite ih se!
Allah, dželle še’nuhu, je iz Svoje sveopće mudrosti zabranio kocku, jer je kocka šejtanski posao i zlo koje uzrokuje brojne štetne posljedice, među kojima su kako Kur’an kaže neprijateljstvo i mržnja među ljudima i odvraćanje od spominjanja Allaha, dželle še’nuhu, i namaza. Kockari prisvajaju tuđu imovinu i žive u iluziji da će lahko i bez ulaganja truda doći do bogatstva.
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je osudio čak i samu pomisao na kocku, pa u hadisu koji bilježi imam Muslim stoji:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: وَمَنْ قَالَ لِصَاحِبِهِ تَعَالَ أُقَامِرْكَ فَلْيَتَصَدَّقْ (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallalhu alejhi ve sellem, rekao: „I ko kaže svome drugu: „Hajde da se kockamo!“, neka podijeli sadaku!” (Muslim)
Neki učenjaci smatraju da onaj ko pozove drugu osobu na kocku dužan podijeliti sadaku u visini onoga što je planirao uložiti u kocku, kako bi se na taj način očistio od tog grijeha. A koliki je braćo i sestre grijeh sama kocka?!
U kocku se ubraja svaka igra, koja se igra u novac, opkladu ili neku drugu vrijednost gdje samo jedan učesnik dobiva, a svi drugi gube. Zatim, tu se ubrajaju igre na sreću, kao što su: loto, bingo, razne srećke i kladionice. Tu se ubrajaju i igre, kao šah, tavla, karte i slično, ako se igraju u novac i uzrokuju psovku i ružne riječi i ako zbog njih ljudi zapostavljaju namaz i druge obaveze.
U kocku se ne ubrajaju kvizovi, jer se oni baziraju na znanju, a ne na sreći, kao i nagradne igre u prodavnicama, u kojima uz račun prilažemo i nagradni kupon, jer u ovim vidovima igara, niko ne gubi, bez obzira što samo pojedinci dobijaju.
Psiholozi su utvrdili da kocka kod čovjeka uzrokuje uzbuđenje, pa razočarenje, te na kraju mržnju i neprijateljstvo. Ona braćo i sestre kockaru postaje smisao života i kao jedna vrsta narkotika sa kojim on, kao prava kukavica pokušava da pobjegne od stvarnosti i problema.
Tužno je gledati kako djeca, omladina, a nažalost i stariji sve više vremena provode u kladionicama ili bolje reći „klaonicama“, jer one kolju porodice kockara, tužno je gledati koliko ljudi sa velikom čežnjom iščekuju Bingo pred televizijskim ekranima i tužno je gledati kako neki ljudi vrlo malo rade, a od igara na sreću očekuju puno, zaboravljajući na mudru izreku: „U sreću se uzda lud, a pametan uz Allahovu pomoć u svoj trud!“
Strast za kockom uništava čovjekov život i brak, razara u čovjeku sve ljudske vrline i vrijednosti, uništava razum, ponos i dostojanstvo, tako da je kockar spreman prevariti, slagati, ukrasti, pa i ubiti, samo da bi došao do sredstava za kockanje. Kockar uništava svoj imetak, zakida hak svoje porodice, koju je dužan izdržavati, psihički se preokupira, zanosi i opija, te uzalud trači svoje vrijeme, što islam izričito osuđuje.
Prema neslužbenim podacima, Bosna i Hercegovina je prva u Evropi po broju kladionica u odnosu na broj stanovnika. Kao što su prije nekoliko stoljeća jedan pored drugog stajale zanatske radnje i dućani, danas jedna do druge stoje kladionice. Skoro svako selo u Bosni i Hercegovini ima barem jednu kladionicu, a procjenjuje se da pola miliona stanovnika Bosne i Hercegovine svakodnevno igra igre na sreću, što je otprilike jedan od osam stanovnika. Na samo nekoliko metara od osnovnih ili srednjih škola strateški su raspoređene kladionice koje ne biraju klijentelu. Umjesto užine, djeca sve češće na odmoru uplaćuju listiće u kladionicama koje se nalaze u blizini njihovih škola i fakulteta. U kladionice na žalost idu djeca od deset godina, a ona starija koja imaju petnaest ili šesnaest godina, postali su redovni posjetioci.
Braćo i sestre, čuvajmo se kocke i igara na sreću, jer su to velika zla za pojedinca i društvo, čuvajmo se svih harama i mekruha i čuvajmo se lošeg društva! Natječimo se u činjenju dobrih djela, budimo poslušni našim roditeljima, odgajajmo djecu u Dini islamu, redovno obavljajmo propisane namaze i pripremajmo se za smrt i Dan polaganja računa!
Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da pomogne svoj našoj ugroženoj braći ma gdje bili, da nam pomogne da sačuvamo našu lijepu Domovinu, da nas sačuva kocke, igaran na sreću i svih harama, da se smiluje našim roditeljima i precima i uvede u Džennete, da našu djecu učini radostima naših očiju i srca, prvacima ummeta i boljim čuvarima vjere i Države od nas, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas u Džennetu počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 10/2015 – 29. džumade-l-ula 1436.H. / 20. mart 2015.g.ISLAM ZABRANJUJE KOCKU I IGRE NA SREĆU
Braćo i sestre u islamu! Tema naše današnje hutbe je Islam zabranjuje kocku i igre na sreću. Pomenuta tema tretira veliki društveni problem, koji sve više hvata maha u različitim slojevima našega društva.
Ali prije nego što započnemo sa zadatom temom ne smijemo prešutiti prošlosedmično postrojavanje nekoliko hiljada uniformisanih četnika, pripadnika Ravnogorskog četničkog pokreta u Višegradu, koje je organizirano na istom mjestu gdje su četnici strijeljali goloruke Bošnjake početkom posljednje oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu. Pomenutom skupu su prisustvovali i predstavnici Srpske pravoslavne crkve, koja je svo vrijeme oružane agresije i poslije bila i ostala uz zločince, kada je posvećivala njih i njihovo oružje.
Na skupu je Jovo Vukeljić, vođa Ravnogorskog četničkog pokreta RS-a poručio: „Ovo je vojska koja je spremna da čuva svoje teritorije i vrati oduzete. Ovdje u našoj otadžbini ne vladaju ni Europska unija, niti neko treći, već mi Srbi.“
Na našu žalost nadležni državni i entitetski organi nisu poduzeli ništa na sprečavanju pomenutog okupljanja i hapšenju i procesuiranju četnika i svećenika koji siju strah među povratnicima, ali su ti isti organi spremni procesuirati Bošnjake i izmišljati im terorizam i radikalizam. Spremni su u Imigracionom centru u Lukavici, smještenom u ul. Đenerala Draže Mihajlovića godinama na bi-gajri kak držati Abu Hamzu pod optužbom da je „prijetnja nacionalnoj sigurnosti“ i spremni su poslati vod specijalne policije radi uklanjanja crne islamske zastave okačene na kući u Gornjoj Maoči, ali zato nisu spremni poslati taj isti vod ili više vodova da pohapse četnike i svećenike u Višegradu i drugim bh gradovima i zaplijene njihove crne četničke zastave, valjda zato što su na zastavi u Maoči harfovi, a na četničkim zastavama je ćirilica.
Neka se zato boje Allaha, dželle še’nuhu, svi Bošnjaci koji se nalaze na odgovornim funkcijama, što ne preduzimaju ništa po ovom i sličnim slučajevima koji nas podsjećaju na najstravičnije genocide nad Bošnjacima!
Allah, subhanehu ve te’ala, je kocku zabranio postupno. On, azze ve dželle, najbolje zna, ali ulema smatra da je razlog tome što su ljudi u džahilijetu bili ogrezli u ovom haramu i teško bi ga ostavili da je zabrana došla odjednom. U 219. ajetu Sure El-Bekare Allah, subhanehu ve te’ala, ukazuje na štetnost alkohola i kocke:
يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِمَا إِثْمٌ كَبِيرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَا أَكْبَرُ مِنْ نَفْعِهِمَا وَيَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ
Pitaju te o vinu i kocki. Reci: „Oni donose veliku štetu, a i neku korist ljudima, ali je šteta od njih veća od koristi.“ I pitaju te koliko da udjeljuju. Reci: “Višak!” Eto, tako vam Allah objašnjava propise da biste razmislili!
Potom su objavljeni 90. i 91. ajet Sure El-Maide, u kojima dolazi izričita zabrana alkohola, kocke, kipova i strijelica:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِرُ وَالْأَنْصَابُ وَالأَزْلامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ(90) إِنَّمَا يُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَنْ يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ فِي الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ وَيَصُدَّكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَعَنِ الصَّلاةِ فَهَلْ أَنتُمْ مُنْتَهُونَ(91)
O vjernici, vino, kocka, kumiri i strijelice za gatanje su odvratne stvari i šejtanovo djelo; zato se toga klonite da biste postigli što želite! Zaista šejtan želi da među vas ubaci neprijateljstvo i mržnju pomoću vina i kocke i da vas odvrati od sjećanja na Allaha i klanjanja namaza. Pa okanite ih se!
Allah, dželle še’nuhu, je iz Svoje sveopće mudrosti zabranio kocku, jer je kocka šejtanski posao i zlo koje uzrokuje brojne štetne posljedice, među kojima su kako Kur’an kaže neprijateljstvo i mržnja među ljudima i odvraćanje od spominjanja Allaha, dželle še’nuhu, i namaza. Kockari prisvajaju tuđu imovinu i žive u iluziji da će lahko i bez ulaganja truda doći do bogatstva.
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je osudio čak i samu pomisao na kocku, pa u hadisu koji bilježi imam Muslim stoji:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: وَمَنْ قَالَ لِصَاحِبِهِ تَعَالَ أُقَامِرْكَ فَلْيَتَصَدَّقْ (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallalhu alejhi ve sellem, rekao: „I ko kaže svome drugu: „Hajde da se kockamo!“, neka podijeli sadaku!” (Muslim)
Neki učenjaci smatraju da onaj ko pozove drugu osobu na kocku dužan podijeliti sadaku u visini onoga što je planirao uložiti u kocku, kako bi se na taj način očistio od tog grijeha. A koliki je braćo i sestre grijeh sama kocka?!
U kocku se ubraja svaka igra, koja se igra u novac, opkladu ili neku drugu vrijednost gdje samo jedan učesnik dobiva, a svi drugi gube. Zatim, tu se ubrajaju igre na sreću, kao što su: loto, bingo, razne srećke i kladionice. Tu se ubrajaju i igre, kao šah, tavla, karte i slično, ako se igraju u novac i uzrokuju psovku i ružne riječi i ako zbog njih ljudi zapostavljaju namaz i druge obaveze.
U kocku se ne ubrajaju kvizovi, jer se oni baziraju na znanju, a ne na sreći, kao i nagradne igre u prodavnicama, u kojima uz račun prilažemo i nagradni kupon, jer u ovim vidovima igara, niko ne gubi, bez obzira što samo pojedinci dobijaju.
Psiholozi su utvrdili da kocka kod čovjeka uzrokuje uzbuđenje, pa razočarenje, te na kraju mržnju i neprijateljstvo. Ona braćo i sestre kockaru postaje smisao života i kao jedna vrsta narkotika sa kojim on, kao prava kukavica pokušava da pobjegne od stvarnosti i problema.
Tužno je gledati kako djeca, omladina, a nažalost i stariji sve više vremena provode u kladionicama ili bolje reći „klaonicama“, jer one kolju porodice kockara, tužno je gledati koliko ljudi sa velikom čežnjom iščekuju Bingo pred televizijskim ekranima i tužno je gledati kako neki ljudi vrlo malo rade, a od igara na sreću očekuju puno, zaboravljajući na mudru izreku: „U sreću se uzda lud, a pametan uz Allahovu pomoć u svoj trud!“
Strast za kockom uništava čovjekov život i brak, razara u čovjeku sve ljudske vrline i vrijednosti, uništava razum, ponos i dostojanstvo, tako da je kockar spreman prevariti, slagati, ukrasti, pa i ubiti, samo da bi došao do sredstava za kockanje. Kockar uništava svoj imetak, zakida hak svoje porodice, koju je dužan izdržavati, psihički se preokupira, zanosi i opija, te uzalud trači svoje vrijeme, što islam izričito osuđuje.
Prema neslužbenim podacima, Bosna i Hercegovina je prva u Evropi po broju kladionica u odnosu na broj stanovnika. Kao što su prije nekoliko stoljeća jedan pored drugog stajale zanatske radnje i dućani, danas jedna do druge stoje kladionice. Skoro svako selo u Bosni i Hercegovini ima barem jednu kladionicu, a procjenjuje se da pola miliona stanovnika Bosne i Hercegovine svakodnevno igra igre na sreću, što je otprilike jedan od osam stanovnika. Na samo nekoliko metara od osnovnih ili srednjih škola strateški su raspoređene kladionice koje ne biraju klijentelu. Umjesto užine, djeca sve češće na odmoru uplaćuju listiće u kladionicama koje se nalaze u blizini njihovih škola i fakulteta. U kladionice na žalost idu djeca od deset godina, a ona starija koja imaju petnaest ili šesnaest godina, postali su redovni posjetioci.
Braćo i sestre, čuvajmo se kocke i igara na sreću, jer su to velika zla za pojedinca i društvo, čuvajmo se svih harama i mekruha i čuvajmo se lošeg društva! Natječimo se u činjenju dobrih djela, budimo poslušni našim roditeljima, odgajajmo djecu u Dini islamu, redovno obavljajmo propisane namaze i pripremajmo se za smrt i Dan polaganja računa!
Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da pomogne svoj našoj ugroženoj braći ma gdje bili, da nam pomogne da sačuvamo našu lijepu Domovinu, da nas sačuva kocke, igaran na sreću i svih harama, da se smiluje našim roditeljima i precima i uvede u Džennete, da našu djecu učini radostima naših očiju i srca, prvacima ummeta i boljim čuvarima vjere i Države od nas, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas u Džennetu počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 11/2015 – 06. džumade-l-uhra 1436.H. / 27. mart 2015.g.ISLAM ZABRANJUJE EZIJET (UZNEMIRAVANJE) VJERNIKA
Braćo i sestre u islamu! Tema današnje hutbe je Islam zabranjuje ezijet (uznemiravanje) vjernika.
Živimo u vremenu u kojem veliki broj nemuslimana, ali i ne mali broj muslimana sebi uzimaju za pravo ili čak obavezu da uznemiravaju vjernike, iskrene Allahove, dželle še’nuhu, robove i da na tom putu ne štede svoje intelektualne i materijalne potencijale. Naprotiv, u tome mnogi nalaze pravi užitak i time se potpuno uklapaju u opću anti-muslimansku kampanju i svjesno ili nesvjesno učestvuju u rasplamsavanju opće islamofobije.
Kaže Allah, dželle še’nuhu, u 57. i 58. Sure Al-Ahzab:
إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَاباً مُّهِيناً(57) وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَاناً وَإِثْماً مُّبِيناً(58)
One koji Allaha i Poslanika Njegova budu vrijeđali Allah će i na ovom i na onom svijetu prokleti i sramnu im patnju pripremiti.(57) A oni koji vjernike i vjernice vrijeđaju, a oni to ne zaslužuju, tovare na sebe klevetu i pravi grijeh.(58)
Braćo i sestre! Teško onima koji vrijeđaju Allaha, dželle še’nuhu, Njegova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i vjernike!
Ezijećenje bilo kojeg čovjeka, a posebno vjernika po islamu je neprihvatljivo i strogo zabranjeno. Islam zabranjuje i ezijećenje hajvana, a kamoli ljudi. Poznata je predaja Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da će žena koja je mučila i izgladnjivala mačku, biti od stanovnika vatre.
Onaj koga Allah, subhanehu ve te’ala, zavoli on je uistinu pravi sretnik, jer će ga zavoljeti cijeli Kosmos, kao što stoji u predaji koju bilježi imam Malik:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِذَا أَحَبَّ اللَّهُ الْعَبْدَ قَالَ لِجِبْرِيلَ: ”قَدْ أَحْبَبْتُ فُلَانًا فَأَحِبَّهُ!” فَيُحِبُّهُ جِبْرِيلُ. ثُمَّ يُنَادِي فِي أَهْلِ السَّمَاءِ: “إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَبَّ فُلَانًا فَأَحِبُّوهُ!” فَيُحِبُّهُ أَهْلُ السَّمَاءِ، ثُمَّ يُوضَعُ لَهُ الْقَبُولُ.” (مالك)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem rekao: „Kada Allah zavoli Svoga roba, pozove Džibrila i kaže mu: „Ja sam zavolio tog i tog, pa ga zavoli i ti!“ I Džibril ga zavoli. Zatim (Džibril) doziva stanovnike nebesa govoreći: „Doista je Allah zavolio tog i tog, pa ga zavolite i vi!“ Nakon toga zavole ga stanovnici nebesa i da mu se da bude prihvaćen (na Zemlji)!“ (Malik)
Uznemiravanje ljudi može biti na razne načine, a najčešće je jezikom, kroz: potvoru, prenošenje tuđih riječi, ogovaranje, psovku i vrijeđanje.
Kaže Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Ahmed:
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “لَا يَسْتَقِيمُ إِيمَانُ عَبْدٍ حَتَّى يَسْتَقِيمَ قَلْبُهُ وَلَا يَسْتَقِيمُ قَلْبُهُ حَتَّى يَسْتَقِيمَ لِسَانُهُ وَلَا يَدْخُلُ رَجُلٌ الْجَنَّةَ لَا يَأْمَنُ جَارُهُ بَوَائِقَهُ.” (أحمد)
Prenosi Enes ibn Malik, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: «Neće biti ispravan iman roba dok mu ne bude ispravno srce, a neće mu biti ispravno srce dok mu ne bude ispravan jezik. U džennet neće ući čovjek od čijih zala nije spašen njegov komšija.» (Ahmed)
Nije dozvoljeno da se muslimani međusobno sašaptavaju, u prisustvu drugih muslimana, kao što bilježi imam Tirmizija:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “لاَ يَتَنَاجَى اثْنَانِ دُونَ وَاحِدٍ فَإِنَّ ذَلِكَ يُؤْذِي الْمُؤْمِنَ وَاللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ يَكْرَهُ أَذَى الْمُؤْمِنِ.”(ترمذي)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Neka se ne sašaptavaju dvojica u društvu trećeg, jer to uznemirava mu’mina, a Uzvišeni Allah mrzi uznemiravanje vjernika.” (Tirmizija)
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, savjetuje one muslimane koji su tek primili islam, a u njihovim srcima nije ojačao iman, da ne uznemiravaju druge muslimane, pa u hadisu koji bilježi imam Ebu Davud stoji:
عَنْ أَبِي بَرْزَةَ الْأَسْلَمِيِّ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “يَا مَعْشَرَ مَنْ آمَنَ بِلِسَانِهِ وَلَمْ يَدْخُلْ الْإِيمَانُ قَلْبَهُ، لَا تَغْتَابُوا الْمُسْلِمِينَ وَلَا تَتَّبِعُوا عَوْرَاتِهِمْ فَإِنَّهُ مَنْ اتَّبَعَ عَوْرَاتِهِمْ يَتَّبِعُ اللَّهُ عَوْرَتَهُ وَمَنْ يَتَّبِعْ اللَّهُ عَوْرَتَهُ يَفْضَحْهُ فِي بَيْتِهِ.” (أبو داود)
Prenosi Ebu Burze El-Eslemi da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “O skupino onih čiji jezici su uzvjerovali, a iman nije ušao u njihova srca, ne ogovarajte muslimane, niti istražujte njihove sramote, jer ko istražuje njihove sramote, Allah će pratiti njegove sramote, a čije sramote Allah prati, osramotiće ga u njegovoj kući!” (Ebu Davud)
Kako je samo opasno ogovarati vjernike i pratiti njihove grijehe i sramote, a zaboravljati na mnogobrojne svoje mahane! Zato braćo i sestre, kada god nas prokleti šejtan na to nagovori, sjetimo se da će takvi biti osramoćeni od strane Allaha, azze ve dželle, i to u vlastitim kućama, a posebno na Sudnjem danu!
Muslimani su dužni da se trude da u svakom trenutku imaju na umu da su samo obični smrtnici i da nastoje da ih smrt zadesi sa čvrstim imanom, te da se u međusobnim relacijama ponašaju kao istinski muslimani, na način što će svakom čovjeku željeti isto što žele sami sebi. U prilog tome je i hadis koji bilježi imam Ahmed:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “مَنْ أَحَبَّ أَنْ يُزَحْزَحَ عَنْ النَّارِ وَيَدْخُلَ الْجَنَّةَ فَلْتُدْرِكْهُ مَنِيَّتُهُ وَهُوَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَيَأْتِي إِلَى النَّاسِ مَا يُحِبُّ أَنْ يُؤْتَى إِلَيْهِ.” (أحمد)
Prenosi Abdullah ibn Amr, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Ko želi da bude udaljen od vatre i uđe u džennet, neka mu dođe smrt, a on vjeruje u Allaha i Sudnji dan i neka ljudima čini ono što želi da oni čine njemu!”(Ahmed)
Citirani hadis nas podsjeća na obavezu kontinuiranog vjerovanja i činjenja dobra svim ljudima, pa budimo od onih koji to čine!
Kaže Seid ibn Musejjeb: “Nema tog uglednika, alima ili čestitog, a da nema mahane, ali ljudske mahane ne treba spominjati. Onaj čije su vrline veće od njegovih mahana, te se mahane zanemaruju pred vrlinama.”
Braćo i sestre! Budimo od onih koji vole i poštuju druge muslimane i ne uznemiravaju ih, volimo se u ime Allaha, pomažimo se i mirimo zavađene muslimane, obavljajmo propisane namaze i pripremajmo se za smrt i Dan polaganja računa, kada se neće gledati porijeklo i naši izgledi, već jačina našega imana i dobra djela!
Gospodaru, pomozi ugroženim muslimanima i svim ugroženim ljudima, ma gdje bili, učini nas od onih koji čuvaju svoju i čast drugih muslimana i ljudi, sačuvaj nas ezijeta vjernika i svih stvorenja, ne iskušavaj nas sa onim što ne možemo podnijeti, učini nas u našim očima malim, a u očima ljudi i kod Tebe velikim, oprosti našim roditeljima i dobrim precima, uputi našu djecu i potomke i učini ih radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, oprosti nam grijehe i počasti nas u džennetu, društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 11/2015 – 06. džumade-l-uhra 1436.H. / 27. mart 2015.g.ISLAM ZABRANJUJE EZIJET (UZNEMIRAVANJE) VJERNIKA
Braćo i sestre u islamu! Tema današnje hutbe je Islam zabranjuje ezijet (uznemiravanje) vjernika.
Živimo u vremenu u kojem veliki broj nemuslimana, ali i ne mali broj muslimana sebi uzimaju za pravo ili čak obavezu da uznemiravaju vjernike, iskrene Allahove, dželle še’nuhu, robove i da na tom putu ne štede svoje intelektualne i materijalne potencijale. Naprotiv, u tome mnogi nalaze pravi užitak i time se potpuno uklapaju u opću anti-muslimansku kampanju i svjesno ili nesvjesno učestvuju u rasplamsavanju opće islamofobije.
Kaže Allah, dželle še’nuhu, u 57. i 58. Sure Al-Ahzab:
إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَاباً مُّهِيناً(57) وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَاناً وَإِثْماً مُّبِيناً(58)
One koji Allaha i Poslanika Njegova budu vrijeđali Allah će i na ovom i na onom svijetu prokleti i sramnu im patnju pripremiti.(57) A oni koji vjernike i vjernice vrijeđaju, a oni to ne zaslužuju, tovare na sebe klevetu i pravi grijeh.(58)
Braćo i sestre! Teško onima koji vrijeđaju Allaha, dželle še’nuhu, Njegova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i vjernike!
Ezijećenje bilo kojeg čovjeka, a posebno vjernika po islamu je neprihvatljivo i strogo zabranjeno. Islam zabranjuje i ezijećenje hajvana, a kamoli ljudi. Poznata je predaja Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da će žena koja je mučila i izgladnjivala mačku, biti od stanovnika vatre.
Onaj koga Allah, subhanehu ve te’ala, zavoli on je uistinu pravi sretnik, jer će ga zavoljeti cijeli Kosmos, kao što stoji u predaji koju bilježi imam Malik:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِذَا أَحَبَّ اللَّهُ الْعَبْدَ قَالَ لِجِبْرِيلَ: ”قَدْ أَحْبَبْتُ فُلَانًا فَأَحِبَّهُ!” فَيُحِبُّهُ جِبْرِيلُ. ثُمَّ يُنَادِي فِي أَهْلِ السَّمَاءِ: “إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَبَّ فُلَانًا فَأَحِبُّوهُ!” فَيُحِبُّهُ أَهْلُ السَّمَاءِ، ثُمَّ يُوضَعُ لَهُ الْقَبُولُ.” (مالك)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem rekao: „Kada Allah zavoli Svoga roba, pozove Džibrila i kaže mu: „Ja sam zavolio tog i tog, pa ga zavoli i ti!“ I Džibril ga zavoli. Zatim (Džibril) doziva stanovnike nebesa govoreći: „Doista je Allah zavolio tog i tog, pa ga zavolite i vi!“ Nakon toga zavole ga stanovnici nebesa i da mu se da bude prihvaćen (na Zemlji)!“ (Malik)
Uznemiravanje ljudi može biti na razne načine, a najčešće je jezikom, kroz: potvoru, prenošenje tuđih riječi, ogovaranje, psovku i vrijeđanje.
Kaže Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Ahmed:
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “لَا يَسْتَقِيمُ إِيمَانُ عَبْدٍ حَتَّى يَسْتَقِيمَ قَلْبُهُ وَلَا يَسْتَقِيمُ قَلْبُهُ حَتَّى يَسْتَقِيمَ لِسَانُهُ وَلَا يَدْخُلُ رَجُلٌ الْجَنَّةَ لَا يَأْمَنُ جَارُهُ بَوَائِقَهُ.” (أحمد)
Prenosi Enes ibn Malik, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: «Neće biti ispravan iman roba dok mu ne bude ispravno srce, a neće mu biti ispravno srce dok mu ne bude ispravan jezik. U džennet neće ući čovjek od čijih zala nije spašen njegov komšija.» (Ahmed)
Nije dozvoljeno da se muslimani međusobno sašaptavaju, u prisustvu drugih muslimana, kao što bilježi imam Tirmizija:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “لاَ يَتَنَاجَى اثْنَانِ دُونَ وَاحِدٍ فَإِنَّ ذَلِكَ يُؤْذِي الْمُؤْمِنَ وَاللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ يَكْرَهُ أَذَى الْمُؤْمِنِ.”(ترمذي)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Neka se ne sašaptavaju dvojica u društvu trećeg, jer to uznemirava mu’mina, a Uzvišeni Allah mrzi uznemiravanje vjernika.” (Tirmizija)
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, savjetuje one muslimane koji su tek primili islam, a u njihovim srcima nije ojačao iman, da ne uznemiravaju druge muslimane, pa u hadisu koji bilježi imam Ebu Davud stoji:
عَنْ أَبِي بَرْزَةَ الْأَسْلَمِيِّ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “يَا مَعْشَرَ مَنْ آمَنَ بِلِسَانِهِ وَلَمْ يَدْخُلْ الْإِيمَانُ قَلْبَهُ، لَا تَغْتَابُوا الْمُسْلِمِينَ وَلَا تَتَّبِعُوا عَوْرَاتِهِمْ فَإِنَّهُ مَنْ اتَّبَعَ عَوْرَاتِهِمْ يَتَّبِعُ اللَّهُ عَوْرَتَهُ وَمَنْ يَتَّبِعْ اللَّهُ عَوْرَتَهُ يَفْضَحْهُ فِي بَيْتِهِ.” (أبو داود)
Prenosi Ebu Burze El-Eslemi da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “O skupino onih čiji jezici su uzvjerovali, a iman nije ušao u njihova srca, ne ogovarajte muslimane, niti istražujte njihove sramote, jer ko istražuje njihove sramote, Allah će pratiti njegove sramote, a čije sramote Allah prati, osramotiće ga u njegovoj kući!” (Ebu Davud)
Kako je samo opasno ogovarati vjernike i pratiti njihove grijehe i sramote, a zaboravljati na mnogobrojne svoje mahane! Zato braćo i sestre, kada god nas prokleti šejtan na to nagovori, sjetimo se da će takvi biti osramoćeni od strane Allaha, azze ve dželle, i to u vlastitim kućama, a posebno na Sudnjem danu!
Muslimani su dužni da se trude da u svakom trenutku imaju na umu da su samo obični smrtnici i da nastoje da ih smrt zadesi sa čvrstim imanom, te da se u međusobnim relacijama ponašaju kao istinski muslimani, na način što će svakom čovjeku željeti isto što žele sami sebi. U prilog tome je i hadis koji bilježi imam Ahmed:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “مَنْ أَحَبَّ أَنْ يُزَحْزَحَ عَنْ النَّارِ وَيَدْخُلَ الْجَنَّةَ فَلْتُدْرِكْهُ مَنِيَّتُهُ وَهُوَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَيَأْتِي إِلَى النَّاسِ مَا يُحِبُّ أَنْ يُؤْتَى إِلَيْهِ.” (أحمد)
Prenosi Abdullah ibn Amr, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Ko želi da bude udaljen od vatre i uđe u džennet, neka mu dođe smrt, a on vjeruje u Allaha i Sudnji dan i neka ljudima čini ono što želi da oni čine njemu!”(Ahmed)
Citirani hadis nas podsjeća na obavezu kontinuiranog vjerovanja i činjenja dobra svim ljudima, pa budimo od onih koji to čine!
Kaže Seid ibn Musejjeb: “Nema tog uglednika, alima ili čestitog, a da nema mahane, ali ljudske mahane ne treba spominjati. Onaj čije su vrline veće od njegovih mahana, te se mahane zanemaruju pred vrlinama.”
Braćo i sestre! Budimo od onih koji vole i poštuju druge muslimane i ne uznemiravaju ih, volimo se u ime Allaha, pomažimo se i mirimo zavađene muslimane, obavljajmo propisane namaze i pripremajmo se za smrt i Dan polaganja računa, kada se neće gledati porijeklo i naši izgledi, već jačina našega imana i dobra djela!
Gospodaru, pomozi ugroženim muslimanima i svim ugroženim ljudima, ma gdje bili, učini nas od onih koji čuvaju svoju i čast drugih muslimana i ljudi, sačuvaj nas ezijeta vjernika i svih stvorenja, ne iskušavaj nas sa onim što ne možemo podnijeti, učini nas u našim očima malim, a u očima ljudi i kod Tebe velikim, oprosti našim roditeljima i dobrim precima, uputi našu djecu i potomke i učini ih radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, oprosti nam grijehe i počasti nas u džennetu, društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 12/2015 – 20. džumade-l-uhra 1436.H. / 10. april 2015.g.DVADESET I TRI GODINE OD POČETKA ORUŽANE AGRESIJE NA REPUBLIKU BOSNU I HERCEGOVINU I GENOCIDA NAD BOŠNJACIMA
Braćo i sestre u islamu! Tema današnje hutbe je Dvadeset i tri godine od početka oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu i genocida nad Bošnjacima. Prije četiri dana su se navršile dvadeset i tri godine od zvaničnog početka oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu od strane krnje Jugoslavije, a godinu dana poslije i od strane Republike Hrvatske. Braćo i sestre, pojmovi „oružana agresija“ i „genocid“ su kodovi moderne historije nas Bošnjaka, kodovi koje ne smijemo zaboraviti kako se isto ne bi ponovilo našoj djeci i potomcima, pa i nama samima! To su pojmovi koje moramo dobro urezati u našu memoriju i memoriju naših ukućana, rodbine i prijatelja, tačnije našega naroda!
Braćo i sestre, podsjećam sebe i vas na drugi dio 217. ajeta Sure El-Bekare:
…وَلاَ يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّى يَرُدُّوكُمْ عَنْ دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا…
…Oni će se neprestano boriti protiv vas, dok vas ne odvrate od vjere vaše, ako budu mogli…
Ova kur’anska istina ostaje sve do Sudnjega dana i o njoj nema polemike, a najčudnije je i najbolnije kada se ove kur’anske istine kušaju vlastitim iskustvom i opet se ne izvuče pouka.
Početkom 1992. godine srpski nacionalisti su odlučili provesti u djelo Načertanije, Ilije Garašanina, srpskog nacionaliste koji je u sredinom XIX stoljeća zagovarao stvaranje Velike Srbije, kao i Memorandum SANU (Srpske akademije nauka i umetnosti) iz Beograda, sačinjen 1986. godine, koji je naglašavao “nužnost nacionalnog ujedinjenja srpskog naroda, bez obzira gdje se nalazili“.
Nakon oružane agresije na Sloveniju i Hrvatsku, uslijedila je duga i teška oružana agresija na Republiku Bosnu i Hercegovinu, koju su provodili: takozvana Jugoslovenska narodna armija (JNA), jedinice MUP-a krnje Jugoslavije, paravojne formacije krnje Jugoslavije u vidu: Arkanovaca, Šešeljevaca i drugih i izdajničke srpske snage iz Republike Bosne i Hercegovine. Obzirom da Srbi u Republici Bosni i Hercegovini nisu bili locirani na jednom području, preduzete su opsežne zločinačke akcije ubijanja, hapšenja, silovanja, mučenja i protjerivanja nesrba, a na prvom mjestu Bošnjaka.
Četnici su partizanske kape i spomenice, kojima su se okitili poslije Drugog svjetskog rata, zamijenili šajkačama i kokaradama, koje su bile njihovo trajno obilježje. Okrvavljene kame, kojima su s koljena na koljeno klani Bošnjaci i kojima su parane utrobe trudnica, a živa izvađena djeca bacana u zrak i dočekivana na njih, bile su iznova naoštrene i spremne za krvavi pohod. Svo oružje i oruđe takozvane JNA, kao i oružje Teritorijalne odbrane Republike Bosne i Hercegovine, koje smo mi građani Republike Bosne i Hercegovine godinama plaćali i kupovali, stavljeno je na raspolaganje četnicima, koji su pokrvavljenih očiju jurišali na sve što je ikada imalo veze sa islamom i muslimanima. Istina je da su meta njihovih zločina bili i drugi narodi, kao i pojedini Srbi koji su odbili da učestvuju u zločinima.
Svi su Bošnjaci pred agresorima i domaćim izdajnicima i zločincima bili isti i svi su trebali biti poubijani na što svirepiji način. Kada srbijanski zločinci u Bijeljni nisu mogli razlikovati, Bošnjaka od nebošnjaka, ubijali su sve osunećene muškarce. Silovane su djevojčice od devet godina i nene od osamdeset godina, a zločinci su bili svjesni da je “udariti na čast žene muslimanke” teže i od samog ubistva. Tako je projekat silovanja sistematski provođen na čitavom okupiranom teritoriju Republike Bosne i Hercegovine. Zločinci su silovali djevojčice na oči njihovih roditelja, braće, deda i nena. Čak su prisiljavali očeve da siluju vlastite kćeri, što bošnjački moral nije mogao prihvatiti. U usijane rerne su pred očima majki stavljali njihovu dojenčad. Žive Bošnjake su posipali benzinom i palili ih u vlastitim kućama. Korištene su i druge najgnusnije metode zločina nad kojima um staje…
Zločini iz I i II svjetskog rata nad golorukim i naivnim Bošnjacima su se ovoga puta dešavali na kraju XX stoljeća, na oči cijeloga svijeta, dok su naivni Bošnjaci bili sigurni u efikasnu vojnu intervenciju i humanitarnu pomoć međunarodne zajednice, koja je bila obavezna zaštititi svoju novu članicu UN-a, ali te pomoći nije bilo. Naprotiv, građanima Republike Bosne i Hercegovine uveden je embargo na uvoz naoružanja, što je bilo klasično vezanje ruku žrtvi, dok je agresor na raspolaganju imao silnu tehniku i dobro obučeno ljudstvo. U embargu na uvoz oružja u Republiku Bosnu i Hercegovinu se ogleda licemjerstvo međunarodne zajednice i saučesništvo u zločinu i to ova tvrda bošnjačka glava mora dobro zapamtiti.
Genocid nad Bošnjacima, na cijelom prostoru Republike Bosne i Hercegovine, a posebno u takozvanim zaštićenim zonama: Srebrenici, Žepi, Goraždu i Bihaću, te u Prijedoru, Bijeljini, Bratuncu, Čajniču, Čapljini, Derventi, Doboju, Donjem i Gornjem Vakufu, Foči, Gacku, Konjicu, Modriči, Nevesinju, Prozoru, Rogatici, Rudom, Stocu, Tesliću, Vlasenici, Višegradu, Zvorniku i drugim općinama događao se na očigled cijeloga svijeta i to Bošnjaci ne smiju zaboraviti, jer zaborav je jedan od najsvirepijih i najbezdušnijih neprijatelja jednoga naroda.
Braćo i sestre, ne zaboravimo agresiju na Republiku Bosnu i Hercegovinu i genocid nad Bošnjacima, budimo budni i oprezni, trudimo se da u svojim životima budemo dosljedni nosioci baklje islama, rađajmo, odgajajmo i školujmo našu djecu, učimo ih da budu moralni, vrijedni, hrabri, jasni i nepokolebljivi, govorimo im da ako žele sačuvati našu lijepu Domovinu da moraju vrijediti za troje, da moraju u svemu biti najbolji, da ovom bosanksom zemljom moraju hodati dostojanstveno i na prstima, svjesni da je svaki korak koji naprave korak po čistoj šehidskoj krvi najhrabrijih i najboljih od nas, pričajmo im o agresiji i genocidima, budimo ponosni i odlučni i nikada više ne dozvolimo da stojeći u redovima čekamo milost koljača!
Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, pomozi našoj ugroženoj braći ma gdje bili, sačuvaj nas od zla Tvojih i naših neprijatelja, nagradi Firdevsom porodice šehida za njihov sabur i sastavi ih sa šehidima u Džennetu, kazni zločince zasluženom kaznom i ostavi ih bez pomena i poroda i zameti im svaki trag, uputi našu djecu i potomke i učini ih prvacima ummeta i radostima naših očiju i srca, oprosti našim roditeljima i dobrim precima, budi nam Milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u Džennetu društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ!بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 12/2015 – 20. džumade-l-uhra 1436.H. / 10. april 2015.g.DVADESET I TRI GODINE OD POČETKA ORUŽANE AGRESIJE NA REPUBLIKU BOSNU I HERCEGOVINU I GENOCIDA NAD BOŠNJACIMA
Braćo i sestre u islamu! Tema današnje hutbe je Dvadeset i tri godine od početka oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu i genocida nad Bošnjacima. Prije četiri dana su se navršile dvadeset i tri godine od zvaničnog početka oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu od strane krnje Jugoslavije, a godinu dana poslije i od strane Republike Hrvatske. Braćo i sestre, pojmovi „oružana agresija“ i „genocid“ su kodovi moderne historije nas Bošnjaka, kodovi koje ne smijemo zaboraviti kako se isto ne bi ponovilo našoj djeci i potomcima, pa i nama samima! To su pojmovi koje moramo dobro urezati u našu memoriju i memoriju naših ukućana, rodbine i prijatelja, tačnije našega naroda!
Braćo i sestre, podsjećam sebe i vas na drugi dio 217. ajeta Sure El-Bekare:
…وَلاَ يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّى يَرُدُّوكُمْ عَنْ دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا…
…Oni će se neprestano boriti protiv vas, dok vas ne odvrate od vjere vaše, ako budu mogli…
Ova kur’anska istina ostaje sve do Sudnjega dana i o njoj nema polemike, a najčudnije je i najbolnije kada se ove kur’anske istine kušaju vlastitim iskustvom i opet se ne izvuče pouka.
Početkom 1992. godine srpski nacionalisti su odlučili provesti u djelo Načertanije, Ilije Garašanina, srpskog nacionaliste koji je u sredinom XIX stoljeća zagovarao stvaranje Velike Srbije, kao i Memorandum SANU (Srpske akademije nauka i umetnosti) iz Beograda, sačinjen 1986. godine, koji je naglašavao “nužnost nacionalnog ujedinjenja srpskog naroda, bez obzira gdje se nalazili“.
Nakon oružane agresije na Sloveniju i Hrvatsku, uslijedila je duga i teška oružana agresija na Republiku Bosnu i Hercegovinu, koju su provodili: takozvana Jugoslovenska narodna armija (JNA), jedinice MUP-a krnje Jugoslavije, paravojne formacije krnje Jugoslavije u vidu: Arkanovaca, Šešeljevaca i drugih i izdajničke srpske snage iz Republike Bosne i Hercegovine. Obzirom da Srbi u Republici Bosni i Hercegovini nisu bili locirani na jednom području, preduzete su opsežne zločinačke akcije ubijanja, hapšenja, silovanja, mučenja i protjerivanja nesrba, a na prvom mjestu Bošnjaka.
Četnici su partizanske kape i spomenice, kojima su se okitili poslije Drugog svjetskog rata, zamijenili šajkačama i kokaradama, koje su bile njihovo trajno obilježje. Okrvavljene kame, kojima su s koljena na koljeno klani Bošnjaci i kojima su parane utrobe trudnica, a živa izvađena djeca bacana u zrak i dočekivana na njih, bile su iznova naoštrene i spremne za krvavi pohod. Svo oružje i oruđe takozvane JNA, kao i oružje Teritorijalne odbrane Republike Bosne i Hercegovine, koje smo mi građani Republike Bosne i Hercegovine godinama plaćali i kupovali, stavljeno je na raspolaganje četnicima, koji su pokrvavljenih očiju jurišali na sve što je ikada imalo veze sa islamom i muslimanima. Istina je da su meta njihovih zločina bili i drugi narodi, kao i pojedini Srbi koji su odbili da učestvuju u zločinima.
Svi su Bošnjaci pred agresorima i domaćim izdajnicima i zločincima bili isti i svi su trebali biti poubijani na što svirepiji način. Kada srbijanski zločinci u Bijeljni nisu mogli razlikovati, Bošnjaka od nebošnjaka, ubijali su sve osunećene muškarce. Silovane su djevojčice od devet godina i nene od osamdeset godina, a zločinci su bili svjesni da je “udariti na čast žene muslimanke” teže i od samog ubistva. Tako je projekat silovanja sistematski provođen na čitavom okupiranom teritoriju Republike Bosne i Hercegovine. Zločinci su silovali djevojčice na oči njihovih roditelja, braće, deda i nena. Čak su prisiljavali očeve da siluju vlastite kćeri, što bošnjački moral nije mogao prihvatiti. U usijane rerne su pred očima majki stavljali njihovu dojenčad. Žive Bošnjake su posipali benzinom i palili ih u vlastitim kućama. Korištene su i druge najgnusnije metode zločina nad kojima um staje…
Zločini iz I i II svjetskog rata nad golorukim i naivnim Bošnjacima su se ovoga puta dešavali na kraju XX stoljeća, na oči cijeloga svijeta, dok su naivni Bošnjaci bili sigurni u efikasnu vojnu intervenciju i humanitarnu pomoć međunarodne zajednice, koja je bila obavezna zaštititi svoju novu članicu UN-a, ali te pomoći nije bilo. Naprotiv, građanima Republike Bosne i Hercegovine uveden je embargo na uvoz naoružanja, što je bilo klasično vezanje ruku žrtvi, dok je agresor na raspolaganju imao silnu tehniku i dobro obučeno ljudstvo. U embargu na uvoz oružja u Republiku Bosnu i Hercegovinu se ogleda licemjerstvo međunarodne zajednice i saučesništvo u zločinu i to ova tvrda bošnjačka glava mora dobro zapamtiti.
Genocid nad Bošnjacima, na cijelom prostoru Republike Bosne i Hercegovine, a posebno u takozvanim zaštićenim zonama: Srebrenici, Žepi, Goraždu i Bihaću, te u Prijedoru, Bijeljini, Bratuncu, Čajniču, Čapljini, Derventi, Doboju, Donjem i Gornjem Vakufu, Foči, Gacku, Konjicu, Modriči, Nevesinju, Prozoru, Rogatici, Rudom, Stocu, Tesliću, Vlasenici, Višegradu, Zvorniku i drugim općinama događao se na očigled cijeloga svijeta i to Bošnjaci ne smiju zaboraviti, jer zaborav je jedan od najsvirepijih i najbezdušnijih neprijatelja jednoga naroda.
Braćo i sestre, ne zaboravimo agresiju na Republiku Bosnu i Hercegovinu i genocid nad Bošnjacima, budimo budni i oprezni, trudimo se da u svojim životima budemo dosljedni nosioci baklje islama, rađajmo, odgajajmo i školujmo našu djecu, učimo ih da budu moralni, vrijedni, hrabri, jasni i nepokolebljivi, govorimo im da ako žele sačuvati našu lijepu Domovinu da moraju vrijediti za troje, da moraju u svemu biti najbolji, da ovom bosanksom zemljom moraju hodati dostojanstveno i na prstima, svjesni da je svaki korak koji naprave korak po čistoj šehidskoj krvi najhrabrijih i najboljih od nas, pričajmo im o agresiji i genocidima, budimo ponosni i odlučni i nikada više ne dozvolimo da stojeći u redovima čekamo milost koljača!
Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, pomozi našoj ugroženoj braći ma gdje bili, sačuvaj nas od zla Tvojih i naših neprijatelja, nagradi Firdevsom porodice šehida za njihov sabur i sastavi ih sa šehidima u Džennetu, kazni zločince zasluženom kaznom i ostavi ih bez pomena i poroda i zameti im svaki trag, uputi našu djecu i potomke i učini ih prvacima ummeta i radostima naših očiju i srca, oprosti našim roditeljima i dobrim precima, budi nam Milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u Džennetu društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ!بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 14/2015 – 05. redžeb 1436.H. / 24. april 2015.g.ALLAH NAM NAREĐUJE OBARANJE NAŠIH POGLEDA
Braćo i sestre u islamu! Tema naše današnje hutbe je Allah nam naređuje obaranje naših pogleda.
Vrijeme našeg življenja braćo i sestre je prepuno različitih iskušenja koja na ljude i njihove duše imaju negativan uticaj i time slabe njihov iman. Jasno je da iskušenja kojima se ne umijemo ili nećemo oduprijeti slabe naš iman, a da iskušenja koja uz Allahovu, dželle še’nuhu, pomoć savladamo jačaju naš iman i čine nas odlučnijim na putu islama.
Svi šerijatski propisi streme uspostavljanju primjerne zajednice muslimana u kojoj će moralne vrijednosti biti njihova prepoznatljiva odlika. Da bi izgradili takvo društvo, potrebno je da se pojedinci u tom društvu pridržavaju moralnih normi, a jedna od njih je i obaranje pogleda mu’mina i mu’minki.
Kaže Allah, subhanehu ve te’ala, u 30. ajetu i dijelu 31. ajeta Sure En-Nur:
قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِكَ أَزْكَى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يَصْنَعُونَ(30) وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلاَّ مَا ظَهَرَ مِنْهَا…(31)
Reci mu’minima da obore poglede svoje i neka čuvaju svoja stidna mjesta; to im je bolje, a Allah uistinu, zna ono što oni rade.(30) I reci mu‘minkama da obore poglede svoje i da vode brigu o stidnim mjestima svojim; i neka ne dozvole da se od ukrasa njihovih vidi išta osim onog spoljašnjeg!…(31)
Allah, dželle še’nuhu, u citiranim ajetima i vjernicima i vjernicama prvo naređuje obaranje pogleda, a zatim čuvanje stidnih mjesta, jer pogled braćo i sestre vodi bludu ili bolje rečeno pogled je okidač za zinaluk.
U hadisu koji bilježi imam Buharija Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, nas podučava kako da se ponašamo na javnim mjestima:
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “إِيَّاكُمْ وَالْجُلُوسُ عَلَى الطُّرُقَاتِ” فَقَالوُا: “مَا لَنَا بُدٌّ، إِنَّمَا هِيَ مَجَالِسُنَا نَتَحَدَّثُ فِيهَا.” قَالَ: “فَإِذَا أَبَيْتُمْ إِلاَّ الْمَجَالِسَ فَأعْطُوا الطَّرِيقَ حَقَّهُ!” قَالوَا: “وَمَا حَقُّ الطَّرِيقِ؟” قَالَ: غَضُّ الْبَصَرِ، وَكّفُّ الْأَذىَ، وَرَدُّ السَّلاَمِ، وَأَمْرٌ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهْيٌ عَنِ الْمُنْكَرِ.” (البخاري)
Prenosi Ebu Seid El-Hudri, radijallahu anhu, da je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Čuvajte se sjedenja pored puteva!’“ Oni rekoše: „Allahov Poslaniče, moramo se okupljati da razgovaramo!?“ Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, reče: „Ako već morate, onda dajte putu njegovo pravo!“ „A šta je pravo puta?“, upitaše. On reče: „Obaranje pogleda, uklanjanje prepreka, uzvraćanje selama i naređivanje dobra i odvraćanje od zla.” (Buharija)
U citiranom hadisu nas Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, upozorava da ne sjedimo pored puteva, kako ne bi uznemiravali prolaznike svojim govorom i pogledima, a potom nas podučava da ako već moramo da sjedimo pored puteva da čuvamo hak (pravo) puteva.
Mi braćo i sestre živimo u vremenu u kojem se ne samo sjedi pored puteva, već se ljetne bašče iznose na puteve i time se uzurpira put, a sve to je popraćeno preglasnom muzikom, bestidnim dobacivanjem i razvratnom pričom, pa čak i uznemiravanjem klanjača, obzirom da su se vlast i vlasnici kafana i birtija usaglasili da alkohol, muzika i galama ne smetaju klanjačima, tako da se muzika u nekim džamiji bolje čuje od imama i muezina. Neka se boje Allaha, dželle še’nuhu, svi oni koji čine razvrat na Zemlji, a posebno neka se boje oni koji taj razvrat čine u šehidskom krvlju natopljenoj nam Domovini!
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, nas podučava u hadisu koji bilježi imam Buharija:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “كُتِبَ عَلَى ابْنِ آدَمَ نَصِيبُهُ مِنْ الزِّنَا مُدْرِكٌ ذَلِكَ لَا مَحَالَةَ فَالْعَيْنَانِ زِنَاهُمَا النَّظَرُ وَالْأُذُنَانِ زِنَاهُمَا الْإِسْتِمَاعُ وَاللِّسَانُ زِنَاهُ الْكَلَامُ وَالْيَدُ زِنَاهَا الْبَطْشُ وَالرِّجْلُ زِنَاهَا الْخُطَا وَالْقَلْبُ يَهْوَى وَيَتَمَنَّى وَيُصَدِّقُ ذَلِكَ الْفَرْجُ وَيُكَذِّبُهُ.” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Allah je Ademovim potomcima odredio udio u bludu koji će neizbježno počiniti; blud očiju je pogled, blud ušiju je slušanje, blud jezika je govor, blud ruke je dodir, blud noge je korak, a srce žudi i želi, a intimno mjesto to sve potvrđuje ili odbija.” (Muslim)
Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, savjetuje Aliju ibn ebi Taliba, radijallahu anhu:
عَنْ ابْنِ بُرَيْدَةَ عَنْ أَبِيهِ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لِعَلِيٍّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: “يَا عَلِيُّ لَا تُتْبِعْ النَّظْرَةَ النَّظْرَةَ فَإِنَّ لَكَ الْأُولَى وَلَيْسَتْ لَكَ الْآخِرَةُ.” (أبو داود)
Prenosi Ibn Burde od babe da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao Aliji, radijallahu anhu: “O Alija, ne bacaj jedan pogled za drugim, prvi će ti biti oprošten, ali drugi neće!” (Tirmizija)
Šejh Muhammed Hassan prenosi zanimljivu priču bogobojaznog, siromašnog mladića iz Maroka sa privremenim boravkom u Americi, koji je dolazio na predavanja i zanimao se za propise vjere. Jedne prilike na predavanju nije bilo pomenutog mladića, a na pitanje šejha šta je sa njim, prisutni odgovoriše: „On je sada hvala Allahu milijarder!“ Potom mu ispričašše zanimljivu priču. Naime, ovaj moralni mladić je jednoga dana ušao u lift višespratne zgrade u kojem je bilo više muškaraca i žena. Nakon nekoliko spratova u liftu je ostao sam sa mladom Amerikankom koja je bila nepristojno obučena. Posmatrala je sa čuđenjem mladića, koji je gledao predase i na nju se nije osvrtao. Kada su na određenom spratu oboje izašli iz lifta ona ga upita: „Zar nisam lijepa?“ Mladić drhtavim glasom reče: „Ne znam! Nisam te ni pogledao!“ Ona nastavi: „A zašto me nisi ni pogledao?“ Reče: „Utječem se Allahu! Ja se bojim Allaha!“ Djevojka upita: „A gdje je Allah, Kojeg se toliko bojiš? Zar tvoja vjera zabranjuje da me pogledaš i da mi išta nažao učiniš?“ Upita: „Hoćeš li me oženiti?“ Reče: „Ja sam musliman. Koje si ti vjere?“ Reče: „Nisam muslimanka!“ Mladić reče: „Ne mogu te oženiti!“ Reče: „Hoćeš li me oženiti ako prihvatim tvoju vjeru?“ Reče: „Hoću!“ Upita: „Šta mi je činiti?“ On joj pojasni i ona postade uzorna muslimanka, supruga i majka, a on od toga dana bi jedan od najbogatijih muslimana u Americi, jer je djevojka posjedovala veliko bogatstvo. Kada je za oboren pogled ovaj bogobojazni mladić dobio toliko dunjalučko bogatsvo, šta ga inša-Allah tek čeka na budućem svijetu, jer je bio uzrokom da se ova mlada djevojka Allahovom voljom, a njegovim sebebom spasi džehennemske vatre!
Braćo i sestre, čuvajmo naše oči, uši, jezike, ruke, noge i stomake od harama, klanjajmo propisane namaze, volimo i čuvajmo sve muslimane kao istinsku braću, natječimo se u dobru i pripremajmo se za smrt i Dan proživljenja!
Gospodaru, pomozi nam da sačuvamo svjetlo islama, oslobodi nasilja one kojima se ono nanosi, sačuvaj naše poglede od gledanja u haram, oprosti našim roditeljima i dobrim precima, uputi našu djecu i potomke i učini ih prvacima ummeta i radostima naših očiju i srca i učini ih boljim čuvarima dina i Države od nas, budi nam Milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u Džennetu društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 14/2015 – 05. redžeb 1436.H. / 24. april 2015.g.ALLAH NAM NAREĐUJE OBARANJE NAŠIH POGLEDA
Braćo i sestre u islamu! Tema naše današnje hutbe je Allah nam naređuje obaranje naših pogleda.
Vrijeme našeg življenja braćo i sestre je prepuno različitih iskušenja koja na ljude i njihove duše imaju negativan uticaj i time slabe njihov iman. Jasno je da iskušenja kojima se ne umijemo ili nećemo oduprijeti slabe naš iman, a da iskušenja koja uz Allahovu, dželle še’nuhu, pomoć savladamo jačaju naš iman i čine nas odlučnijim na putu islama.
Svi šerijatski propisi streme uspostavljanju primjerne zajednice muslimana u kojoj će moralne vrijednosti biti njihova prepoznatljiva odlika. Da bi izgradili takvo društvo, potrebno je da se pojedinci u tom društvu pridržavaju moralnih normi, a jedna od njih je i obaranje pogleda mu’mina i mu’minki.
Kaže Allah, subhanehu ve te’ala, u 30. ajetu i dijelu 31. ajeta Sure En-Nur:
قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِكَ أَزْكَى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يَصْنَعُونَ(30) وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلاَّ مَا ظَهَرَ مِنْهَا…(31)
Reci mu’minima da obore poglede svoje i neka čuvaju svoja stidna mjesta; to im je bolje, a Allah uistinu, zna ono što oni rade.(30) I reci mu‘minkama da obore poglede svoje i da vode brigu o stidnim mjestima svojim; i neka ne dozvole da se od ukrasa njihovih vidi išta osim onog spoljašnjeg!…(31)
Allah, dželle še’nuhu, u citiranim ajetima i vjernicima i vjernicama prvo naređuje obaranje pogleda, a zatim čuvanje stidnih mjesta, jer pogled braćo i sestre vodi bludu ili bolje rečeno pogled je okidač za zinaluk.
U hadisu koji bilježi imam Buharija Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, nas podučava kako da se ponašamo na javnim mjestima:
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “إِيَّاكُمْ وَالْجُلُوسُ عَلَى الطُّرُقَاتِ” فَقَالوُا: “مَا لَنَا بُدٌّ، إِنَّمَا هِيَ مَجَالِسُنَا نَتَحَدَّثُ فِيهَا.” قَالَ: “فَإِذَا أَبَيْتُمْ إِلاَّ الْمَجَالِسَ فَأعْطُوا الطَّرِيقَ حَقَّهُ!” قَالوَا: “وَمَا حَقُّ الطَّرِيقِ؟” قَالَ: غَضُّ الْبَصَرِ، وَكّفُّ الْأَذىَ، وَرَدُّ السَّلاَمِ، وَأَمْرٌ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهْيٌ عَنِ الْمُنْكَرِ.” (البخاري)
Prenosi Ebu Seid El-Hudri, radijallahu anhu, da je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Čuvajte se sjedenja pored puteva!’“ Oni rekoše: „Allahov Poslaniče, moramo se okupljati da razgovaramo!?“ Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, reče: „Ako već morate, onda dajte putu njegovo pravo!“ „A šta je pravo puta?“, upitaše. On reče: „Obaranje pogleda, uklanjanje prepreka, uzvraćanje selama i naređivanje dobra i odvraćanje od zla.” (Buharija)
U citiranom hadisu nas Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, upozorava da ne sjedimo pored puteva, kako ne bi uznemiravali prolaznike svojim govorom i pogledima, a potom nas podučava da ako već moramo da sjedimo pored puteva da čuvamo hak (pravo) puteva.
Mi braćo i sestre živimo u vremenu u kojem se ne samo sjedi pored puteva, već se ljetne bašče iznose na puteve i time se uzurpira put, a sve to je popraćeno preglasnom muzikom, bestidnim dobacivanjem i razvratnom pričom, pa čak i uznemiravanjem klanjača, obzirom da su se vlast i vlasnici kafana i birtija usaglasili da alkohol, muzika i galama ne smetaju klanjačima, tako da se muzika u nekim džamiji bolje čuje od imama i muezina. Neka se boje Allaha, dželle še’nuhu, svi oni koji čine razvrat na Zemlji, a posebno neka se boje oni koji taj razvrat čine u šehidskom krvlju natopljenoj nam Domovini!
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, nas podučava u hadisu koji bilježi imam Buharija:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “كُتِبَ عَلَى ابْنِ آدَمَ نَصِيبُهُ مِنْ الزِّنَا مُدْرِكٌ ذَلِكَ لَا مَحَالَةَ فَالْعَيْنَانِ زِنَاهُمَا النَّظَرُ وَالْأُذُنَانِ زِنَاهُمَا الْإِسْتِمَاعُ وَاللِّسَانُ زِنَاهُ الْكَلَامُ وَالْيَدُ زِنَاهَا الْبَطْشُ وَالرِّجْلُ زِنَاهَا الْخُطَا وَالْقَلْبُ يَهْوَى وَيَتَمَنَّى وَيُصَدِّقُ ذَلِكَ الْفَرْجُ وَيُكَذِّبُهُ.” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Allah je Ademovim potomcima odredio udio u bludu koji će neizbježno počiniti; blud očiju je pogled, blud ušiju je slušanje, blud jezika je govor, blud ruke je dodir, blud noge je korak, a srce žudi i želi, a intimno mjesto to sve potvrđuje ili odbija.” (Muslim)
Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, savjetuje Aliju ibn ebi Taliba, radijallahu anhu:
عَنْ ابْنِ بُرَيْدَةَ عَنْ أَبِيهِ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لِعَلِيٍّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: “يَا عَلِيُّ لَا تُتْبِعْ النَّظْرَةَ النَّظْرَةَ فَإِنَّ لَكَ الْأُولَى وَلَيْسَتْ لَكَ الْآخِرَةُ.” (أبو داود)
Prenosi Ibn Burde od babe da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao Aliji, radijallahu anhu: “O Alija, ne bacaj jedan pogled za drugim, prvi će ti biti oprošten, ali drugi neće!” (Tirmizija)
Šejh Muhammed Hassan prenosi zanimljivu priču bogobojaznog, siromašnog mladića iz Maroka sa privremenim boravkom u Americi, koji je dolazio na predavanja i zanimao se za propise vjere. Jedne prilike na predavanju nije bilo pomenutog mladića, a na pitanje šejha šta je sa njim, prisutni odgovoriše: „On je sada hvala Allahu milijarder!“ Potom mu ispričašše zanimljivu priču. Naime, ovaj moralni mladić je jednoga dana ušao u lift višespratne zgrade u kojem je bilo više muškaraca i žena. Nakon nekoliko spratova u liftu je ostao sam sa mladom Amerikankom koja je bila nepristojno obučena. Posmatrala je sa čuđenjem mladića, koji je gledao predase i na nju se nije osvrtao. Kada su na određenom spratu oboje izašli iz lifta ona ga upita: „Zar nisam lijepa?“ Mladić drhtavim glasom reče: „Ne znam! Nisam te ni pogledao!“ Ona nastavi: „A zašto me nisi ni pogledao?“ Reče: „Utječem se Allahu! Ja se bojim Allaha!“ Djevojka upita: „A gdje je Allah, Kojeg se toliko bojiš? Zar tvoja vjera zabranjuje da me pogledaš i da mi išta nažao učiniš?“ Upita: „Hoćeš li me oženiti?“ Reče: „Ja sam musliman. Koje si ti vjere?“ Reče: „Nisam muslimanka!“ Mladić reče: „Ne mogu te oženiti!“ Reče: „Hoćeš li me oženiti ako prihvatim tvoju vjeru?“ Reče: „Hoću!“ Upita: „Šta mi je činiti?“ On joj pojasni i ona postade uzorna muslimanka, supruga i majka, a on od toga dana bi jedan od najbogatijih muslimana u Americi, jer je djevojka posjedovala veliko bogatstvo. Kada je za oboren pogled ovaj bogobojazni mladić dobio toliko dunjalučko bogatsvo, šta ga inša-Allah tek čeka na budućem svijetu, jer je bio uzrokom da se ova mlada djevojka Allahovom voljom, a njegovim sebebom spasi džehennemske vatre!
Braćo i sestre, čuvajmo naše oči, uši, jezike, ruke, noge i stomake od harama, klanjajmo propisane namaze, volimo i čuvajmo sve muslimane kao istinsku braću, natječimo se u dobru i pripremajmo se za smrt i Dan proživljenja!
Gospodaru, pomozi nam da sačuvamo svjetlo islama, oslobodi nasilja one kojima se ono nanosi, sačuvaj naše poglede od gledanja u haram, oprosti našim roditeljima i dobrim precima, uputi našu djecu i potomke i učini ih prvacima ummeta i radostima naših očiju i srca i učini ih boljim čuvarima dina i Države od nas, budi nam Milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u Džennetu društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd –
hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 15/2015 – 12. redžeb 1436.H. / 01. maj 2015.g.“DAN DŽAMIJA” 1993. – 2015. godina
Braćo i sestre u islamu! Tema današnje hutbe je Dan džamija 1993. – 2015. godina. Podsjećanja radi, Rijaset Islamske zajednice u Bosni i Hercegovini je 2000. godine donio Odluku o obilježavanju 7. maja «Danom džamija», jer je 07. maja 1993. godine u ranim jutarnjim satima minirana i porušena od strane srpskog agresora i domaćih srpskih zločinaca, Ferhadija džamija u Banja Luci. “Dan džamija” podsjeća na uništavanje svih džamija i drugih vakufskih objekata u Republici Bosni i Hercegovini u toku posljednje dvije oružane agresije, od istočnih i zapadnih susjeda.
Ferhat-pašina džamija, sagrađena 1579. godine djelimično je uništena ekplozivom detoniranim 7. maja 1993. godine od strane srpskih zločinaca. Nakon prvog rušenja, vlasti Republike Srpske su organizovale potpuno rušenje i čišćenje terena na kojem se nalazio kompleks džamije. Ferhadija je bila jedna od 16 banjalučkih džamija, koje su tokom posljednje oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu do temelja porušene.
Džamije su Allahove, subhanehu ve te’ala, kuće na Zemlji i njima islam posvećuje posebnu pažnju, jer su one mjesta gdje se veliča Njegovo ime i gdje Mu se pada na sedždu, sa ciljem postizanja samo Njegova zadovoljstva. Džamije i vakufi se ovdje u Bosni i Hercegovini ruše od 1878. godine, pa sve do završetka posljednje dvije krvave oružane agresije na nju (1992.-1995.). Rušitelji se u isto vrijeme proglašavaju nacionalnim herojima.
Allah, dželle še’nuhu, u kategoriju najvećih nasilnika ubraja one koji u džamijama sprječavaju spominjanje Njegova imena i koji ih ruše, pa u 114. ajetu Sure El-Bekare kaže:
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَى فِي خَرَابِهَا أُوْلَئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَنْ يَدْخُلُوهَا إِلَّا خَائِفِينَ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ
Ima li većeg nasilnika, od onoga koji brani da se u Allahovim džamijama ime Njegovo spominje i koji rade na tome da se one poruše? Takvi bi trebalo da u njih samo sa strahom ulaze! Na ovom svijetu doživjeće sramotu, a na onom svijetu patnju veliku!
Kakvi su samo zločinci i teroristi oni koji su sve džamije, mesdžide i ostale vakufe porušili tamo gdje je stizala njihova vojska ili gdje se uspostavljala njihova zločinačka vlast?!
Kakvi su teroristi i zločinci oni koji su 750 Bošnjaka među kojima je bio i Sejfo Ibrić 01. juna 1992. godine odveli u Bijeli potok gdje im se gubi svaki trag? Kakvi su teroristi oni koji su jednogodišnjeg dječaka Nerdina Ibrića istrgnuli iz ruku njegove majke Halime, godinu držali u mračnom i memli podrumu, promijenili mu ime i bolesnog ga pod srpskim imenom dali u Bolnicu, da bi ga kao nepokretnog i preplašenog krajem 1995. godine vratili ucvijeljenoj majci? Kakvi su teroristi oni koji su četničke uniforme zamijenili odijelima političara i biznismena koji su vlastiti biznis pokrenuli od otetog zlata i novca poubijanih Bošnjaka i kakvi su teroristi oni koji su četničke uniforme zamijenili službenim policijskim uniformama i uniformama Oružanih snaga Bosne i Hercegovine?
Zašto je Država dozvolila da jetim Nerdin Ibrić bude nezaposleni i nezbrinuti povratnik u rodni Zvornik, a da u tom istom gradu i drugim gradovima manjeg bh entiteta javni red uspostavljaju učesnici genocida u Srebrenici i drugim gradovima Bosne i Hercegovine i zašto su Bošnjaci povratnici za mnoge političare samo brojke i zašto im trebaju samo za izbore?
Zašto u Bosni i Hercegovini nije dan žalosti za 11. juli kada je u Srebrenici 1995. godine počinjen stravičan genocid i kada je 11. jula 2001. godine ubijena šesnaestogodišnja povratnica Meliha Durić? Zašto nije bio dan žalosti kada je pored Ferhadije u Banja Luci 07. maja 2001. godine rukama srpskih terorista na oči svjetske javnosti ubijen Murat Badić i kada je 20. aprila prošle godine u Kozluku, kod Zvornika srpski terorista Nikola Josić sjekirom ubio osamdesetjednogodišnjeg povratnika Ahmeta Hasanovića? Zašto se sva pomenuta srpska zlodjela nisu nazvala terorističkim činovima ili se terorizam pokušava podmenuti samo nama Bošnjacima?
Mnogo je pitanja i mnogo jasnih odgovora, ali da li te odgovore razumiju i pamte ove tvrde bošnjačke glave!?
Za vrijeme posljednje oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu potpuno je porušeno 614 džamija (534 od strane srpskog, a 80 od hrvatskog agresora), dok je oštećeno 307 džamija (249 od srpskog, a 58 od hrvatskog agresora), što čini 80,5% od ukupnog broja 1144 džamije, koliko ih je bilo prije ove dvije agresije. Pored toga je od ukupno 557 mesdžda (džamija bez munare), potpuno porušeno njih 218 (175 od srpskog, a 43 od hrvatskog agresora), dok je oštećen 41 mesdžid (21 od srpskog, a 20 od hrvatskog agresora), što čini procenat od 46,40% mesdžida. Ovome treba dodati još 14 potpuno uništenih i 18 oštećenih mekteba, te 447 uništenih i 160 oštećenih drugih vakufskih objekata. Ovo su podaci koje moramo znati, da se zlo ne ponovi, jer narod koji ne zna svoju prošlost, ima maglovitu i neizvjesnu budućnost, a kada nestane tragova materijalne i duhovne kulture i kada se izgubi kolektivno pamćenje, blizu je i biološki nestanak jednoga naroda.
Allahovom, subhanehu ve te’ala, voljom i snagom Bošnjaci, dobrovoljci iz islamskog svijeta i rijetki pojedinci iz druga dva naroda su se suprostavili strašnoj agresiji i zlu koje se nadvilo nad Republikom Bosnom i Hercegovinom i njihova je zasluga što makar na jednom dijelu Bosne i Hercegovine danas ima: džamija, mesdžida, mezarja i drugih vakufa, kao i vjerskih i drugih objekata drugih naroda. Islam je nas Bošnjake učinio posebnim, jer u protivnom na prostoru koji smo branili i oslobađali ne bi bilo crkava i sinagoga, a one su tu da svjedoče da mi nismo kao oni i da mi ne rušimo, nego gradimo i čuvamo i da uvažavamo druge i drugačije. Eto, to je islam i to je njegovo učenje! To su univerzalna islamska rješenja, koja garantiraju svakom pojedincu slobodu, pravo na uživanje njegova posjeda i punu sigurnost u pravom smislu riječi.
Braćo i sestre! Gradimo džamije i čuvajmo džemat, ne dozvolimo da nam džamije ponovo budu samo kulturno-historijski spomenici, čuvajmo ih, jer ako ih ne budemo čuvali, zločinci će ih ponovo rušiti i na njihovim temeljima graditi zgrade i crkve i njihova mjesta pretvarati u parkinge ili pijace, a nama zamesti svaki trag! Zapamtimo da je naša obaveza rekonstrukcija svih porušenih džamija, na svakom mjestu gdje su one bile i najozbiljnije pristupimo tom poslu! Uključimo se na prvom mjestu mi i naše porodice, animirajmo našu rodbinu, poručimo rođacima i komšijama u dijaspori da je naša obaveza rekonstrukcija porušenih džamija, jer su one simboli našeg višestoljetnog postojanja na cijeloj teritoriji Bosne i Hercegovine! Ne čekajmo da nam hareme štite i ograđuju naši prijatelji iz islamskog svijeta, već se organizirajmo i uređujmo ih sami, jer je to naša obaveza prema našim umrlim!
Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da nas učini onima koji će uspostavljati red i sprječavati nered na Zemlji, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da se smiluje našim umrlim roditeljima i dobrim precima koji su na nas prenijeli svjetlo islama, da uputi našu djecu i učini prvacima ummeta, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas u obećanim džennetima počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd –
hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 15/2015 – 12. redžeb 1436.H. / 01. maj 2015.g.“DAN DŽAMIJA” 1993. – 2015. godina
Braćo i sestre u islamu! Tema današnje hutbe je Dan džamija 1993. – 2015. godina. Podsjećanja radi, Rijaset Islamske zajednice u Bosni i Hercegovini je 2000. godine donio Odluku o obilježavanju 7. maja «Danom džamija», jer je 07. maja 1993. godine u ranim jutarnjim satima minirana i porušena od strane srpskog agresora i domaćih srpskih zločinaca, Ferhadija džamija u Banja Luci. “Dan džamija” podsjeća na uništavanje svih džamija i drugih vakufskih objekata u Republici Bosni i Hercegovini u toku posljednje dvije oružane agresije, od istočnih i zapadnih susjeda.
Ferhat-pašina džamija, sagrađena 1579. godine djelimično je uništena ekplozivom detoniranim 7. maja 1993. godine od strane srpskih zločinaca. Nakon prvog rušenja, vlasti Republike Srpske su organizovale potpuno rušenje i čišćenje terena na kojem se nalazio kompleks džamije. Ferhadija je bila jedna od 16 banjalučkih džamija, koje su tokom posljednje oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu do temelja porušene.
Džamije su Allahove, subhanehu ve te’ala, kuće na Zemlji i njima islam posvećuje posebnu pažnju, jer su one mjesta gdje se veliča Njegovo ime i gdje Mu se pada na sedždu, sa ciljem postizanja samo Njegova zadovoljstva. Džamije i vakufi se ovdje u Bosni i Hercegovini ruše od 1878. godine, pa sve do završetka posljednje dvije krvave oružane agresije na nju (1992.-1995.). Rušitelji se u isto vrijeme proglašavaju nacionalnim herojima.
Allah, dželle še’nuhu, u kategoriju najvećih nasilnika ubraja one koji u džamijama sprječavaju spominjanje Njegova imena i koji ih ruše, pa u 114. ajetu Sure El-Bekare kaže:
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَى فِي خَرَابِهَا أُوْلَئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَنْ يَدْخُلُوهَا إِلَّا خَائِفِينَ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ
Ima li većeg nasilnika, od onoga koji brani da se u Allahovim džamijama ime Njegovo spominje i koji rade na tome da se one poruše? Takvi bi trebalo da u njih samo sa strahom ulaze! Na ovom svijetu doživjeće sramotu, a na onom svijetu patnju veliku!
Kakvi su samo zločinci i teroristi oni koji su sve džamije, mesdžide i ostale vakufe porušili tamo gdje je stizala njihova vojska ili gdje se uspostavljala njihova zločinačka vlast?!
Kakvi su teroristi i zločinci oni koji su 750 Bošnjaka među kojima je bio i Sejfo Ibrić 01. juna 1992. godine odveli u Bijeli potok gdje im se gubi svaki trag? Kakvi su teroristi oni koji su jednogodišnjeg dječaka Nerdina Ibrića istrgnuli iz ruku njegove majke Halime, godinu držali u mračnom i memli podrumu, promijenili mu ime i bolesnog ga pod srpskim imenom dali u Bolnicu, da bi ga kao nepokretnog i preplašenog krajem 1995. godine vratili ucvijeljenoj majci? Kakvi su teroristi oni koji su četničke uniforme zamijenili odijelima političara i biznismena koji su vlastiti biznis pokrenuli od otetog zlata i novca poubijanih Bošnjaka i kakvi su teroristi oni koji su četničke uniforme zamijenili službenim policijskim uniformama i uniformama Oružanih snaga Bosne i Hercegovine?
Zašto je Država dozvolila da jetim Nerdin Ibrić bude nezaposleni i nezbrinuti povratnik u rodni Zvornik, a da u tom istom gradu i drugim gradovima manjeg bh entiteta javni red uspostavljaju učesnici genocida u Srebrenici i drugim gradovima Bosne i Hercegovine i zašto su Bošnjaci povratnici za mnoge političare samo brojke i zašto im trebaju samo za izbore?
Zašto u Bosni i Hercegovini nije dan žalosti za 11. juli kada je u Srebrenici 1995. godine počinjen stravičan genocid i kada je 11. jula 2001. godine ubijena šesnaestogodišnja povratnica Meliha Durić? Zašto nije bio dan žalosti kada je pored Ferhadije u Banja Luci 07. maja 2001. godine rukama srpskih terorista na oči svjetske javnosti ubijen Murat Badić i kada je 20. aprila prošle godine u Kozluku, kod Zvornika srpski terorista Nikola Josić sjekirom ubio osamdesetjednogodišnjeg povratnika Ahmeta Hasanovića? Zašto se sva pomenuta srpska zlodjela nisu nazvala terorističkim činovima ili se terorizam pokušava podmenuti samo nama Bošnjacima?
Mnogo je pitanja i mnogo jasnih odgovora, ali da li te odgovore razumiju i pamte ove tvrde bošnjačke glave!?
Za vrijeme posljednje oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu potpuno je porušeno 614 džamija (534 od strane srpskog, a 80 od hrvatskog agresora), dok je oštećeno 307 džamija (249 od srpskog, a 58 od hrvatskog agresora), što čini 80,5% od ukupnog broja 1144 džamije, koliko ih je bilo prije ove dvije agresije. Pored toga je od ukupno 557 mesdžda (džamija bez munare), potpuno porušeno njih 218 (175 od srpskog, a 43 od hrvatskog agresora), dok je oštećen 41 mesdžid (21 od srpskog, a 20 od hrvatskog agresora), što čini procenat od 46,40% mesdžida. Ovome treba dodati još 14 potpuno uništenih i 18 oštećenih mekteba, te 447 uništenih i 160 oštećenih drugih vakufskih objekata. Ovo su podaci koje moramo znati, da se zlo ne ponovi, jer narod koji ne zna svoju prošlost, ima maglovitu i neizvjesnu budućnost, a kada nestane tragova materijalne i duhovne kulture i kada se izgubi kolektivno pamćenje, blizu je i biološki nestanak jednoga naroda.
Allahovom, subhanehu ve te’ala, voljom i snagom Bošnjaci, dobrovoljci iz islamskog svijeta i rijetki pojedinci iz druga dva naroda su se suprostavili strašnoj agresiji i zlu koje se nadvilo nad Republikom Bosnom i Hercegovinom i njihova je zasluga što makar na jednom dijelu Bosne i Hercegovine danas ima: džamija, mesdžida, mezarja i drugih vakufa, kao i vjerskih i drugih objekata drugih naroda. Islam je nas Bošnjake učinio posebnim, jer u protivnom na prostoru koji smo branili i oslobađali ne bi bilo crkava i sinagoga, a one su tu da svjedoče da mi nismo kao oni i da mi ne rušimo, nego gradimo i čuvamo i da uvažavamo druge i drugačije. Eto, to je islam i to je njegovo učenje! To su univerzalna islamska rješenja, koja garantiraju svakom pojedincu slobodu, pravo na uživanje njegova posjeda i punu sigurnost u pravom smislu riječi.
Braćo i sestre! Gradimo džamije i čuvajmo džemat, ne dozvolimo da nam džamije ponovo budu samo kulturno-historijski spomenici, čuvajmo ih, jer ako ih ne budemo čuvali, zločinci će ih ponovo rušiti i na njihovim temeljima graditi zgrade i crkve i njihova mjesta pretvarati u parkinge ili pijace, a nama zamesti svaki trag! Zapamtimo da je naša obaveza rekonstrukcija svih porušenih džamija, na svakom mjestu gdje su one bile i najozbiljnije pristupimo tom poslu! Uključimo se na prvom mjestu mi i naše porodice, animirajmo našu rodbinu, poručimo rođacima i komšijama u dijaspori da je naša obaveza rekonstrukcija porušenih džamija, jer su one simboli našeg višestoljetnog postojanja na cijeloj teritoriji Bosne i Hercegovine! Ne čekajmo da nam hareme štite i ograđuju naši prijatelji iz islamskog svijeta, već se organizirajmo i uređujmo ih sami, jer je to naša obaveza prema našim umrlim!
Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da nas učini onima koji će uspostavljati red i sprječavati nered na Zemlji, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da se smiluje našim umrlim roditeljima i dobrim precima koji su na nas prenijeli svjetlo islama, da uputi našu djecu i učini prvacima ummeta, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas u obećanim džennetima počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ! -
AuthorPosts
- You must be logged in to reply to this topic.