-
AuthorPosts
-
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 25/2013 – 05. muharrem 1435.H. / 08. novembar 2013.g.J E V M U – A Š U R A / D A N A Š U R E – 1435.H. / 2013. GOD.
Braćo i sestre u islamu! Tema naše današnje hutbe je Jevmu – Ašura / Dan Ašure – 1435.H. / 2013. god., koja inša-Allah pada u narednu srijedu, tj. 13. novembra.
Allahova, dželle še’nuhu, je odredba da je danom stvaranja nebesa i Zemlje, odlučio da se vrijeme računa sa dvanaest mjeseci, među kojima je posebnu počast dao za četiri “Sveta mjeseca” (Ešhuri hurum).
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu koji prenosi Ebu Bekre, radijallahu anhu, pojašnjava koja su to četiri mjeseca:
عَنْ أَبِي بَكْرَةَ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “الزَّمَانُ قَدِ اسْتَدَارَ كَهَيْئَتِهِ يَوْمَ خَلَقَ اللَّهُ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ، السَّنَةُ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ثَلَاثَةٌ مُتَوَالِيَاتٌ ذُو الْقَعْدَةِ وَذُو الْحِجَّةِ وَالْمُحَرَّمُ وَرَجَبُ مُضَرَ الَّذِي بَيْنَ جُمَادَى وَشَعْبَانَ.” (البخاري)
Prenosi Ebu Bekre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Vrijeme kruži, kao i onoga dana kada je Allah stvorio nebesa i Zemlju. Godina ima dvanaest mjeseci, od čega su četiri sveta: tri, jedan za drugim: zu-l-ka’de, zu-l-hidždže i muharrem i redžeb, koji je između džumade-l-uhra i ša’bana!” (Buharija)
Ibn Abbas, radijallahu anhu, smatra da je Allah, dželle še’nuhu, dao za ova četiri mjeseca posebno mjesto, time što se u njima grijesi uvećavaju, ali i dobra djela. Zbog toga u tim mjesecima treba paziti na svoja djela. Postavimo sebi pitanja: Da li se naše ponašanje i život u ovim mjesecima razlikuju od ostalih mjeseci i jesmo li uopće svjesni šta znači hurmet (svetost) Ešhuri huruma? Da li u njima imamo pojačan ibadet ili uobičajeno griješimo, zaboravivši gdje smo i kuda idemo? Da neki od nas nismo zaboravili da smo obični smrtnici, koji će samo za koji sat, dan ili godinu morati ostaviti dunjaluk i njegove varljive ukrase, onda kada Azrail, Melek smrti po naredbi Stvoritelja dođe da nam u davno određenom trenutku iščupa dušu? Da možda nismo zanemarili i to da ćemo na Sudnjem danu odgovarati za svaki svoj korak, djelo i misao, da ćemo odgovarati za preuzete emanete, a posebno za naše supruge i djecu, koji su nam povjereni na čuvanje i da ćemo odgovarati za to na koji način smo koristili vrijeme kao Allahovu blagodat? To je Dan u koje će se tajne objelodaniti, osim onih koje Allah, dželle še’nuhu, Svojom voljom i milošću sakrije i kada će nevjernici i munafici poželjeti da tlo ispod njih propadne ili će poželjeti da budu obična prašina i to je Dan u kojem će protiv ljudi svjedočiti njihova tijela, a usta će im biti zapečaćena! Razmišljajmo o Danu u kojem neće biti podmitljivih sudija, advokata i svjedoka, niti će biti odgađanja rasprava! Razmišljajmo o Danu u kojem se niko od nas, kao što stoji u hadisu neće moći pomjeriti sa svoga mjesta dok ne budemo odgovorili na četiri pitanja: u što smo život proveli, kako smo mladost iskoristili, da li smo se po onome što smo naučili vladali i na koji način smo sticali i trošili naše imetke!
U ova četiri Sveta mjeseca ubraja se i mjesec muharrem, čiji je deseti dan “Jevmu-Ašura”.
O vrijednosti posta mjeseca muharrema i obavljanja noćnog namaza, govori hadis, koji bilježi imam Muslim:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:”أَفْضَلُ الصِّيَامِ بَعْدَ رَمَضَانَ شَهْرُ اللَّهِ الْمُحَرَّمُ وَأَفْضَلُ الصَّلَاةِ بَعْدَ الْفَرِيضَةِ صَلَاةُ اللَّيْلِ!” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Najbolji post poslije ramazana je post mjeseca muharrema, a najbolji namaz poslije fard namaza je noćni namaz!” (Muslim)
Kako stoji u predajama, Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je za vrijeme svoga boravka u Meki postio deseti dan muharrema. Nakon dolaska u Medinu našao je Jevreje kako poste Ašuru, pa je u tom smislu i slijedeća predaja:
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِي اللَّه عَنْه قَالَ: “قَدِمَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ الْمَدِينَةَ فَرَأَى الْيَهُودَ تَصُومُ يَوْمَ عَاشُورَاءَ فَقَالَ: “مَا هَذَا؟” قَالُوا: “هَذَا يَوْمٌ صَالِحٌ، هَذَا يَوْمٌ نَجَّى اللَّهُ بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنْ عَدُوِّهِمْ فَصَامَهُ مُوسَى.” قَالَ: “فَأَنَا أَحَقُّ بِمُوسَى مِنْكُمْ.” فَصَامَهُ وَأَمَرَ بِصِيَامِهِ.” (البخاري)
Prenosi Ibn Abbas, radijallahu anhu: „Došao je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u Medinu i vidio je Jevreje kako poste Ašuru, pa je upitao: “Šta je ovo?” Rekli su: “Ovo je lijep dan, dan u kojem je spašen Musa, alejhis-selam, sa Benu Israelćanima, od njihova neprijatelja, pa ga je Musa postio.” Rekao je: “Meni je Musa bliži od vas!” – pa je postio i naredio drugima da poste. (Buharija)
U imam Ahmedovoj zbirci se nalazi predaja:
“… وَهَذَا يَوْمُ اسْتَوَتْ فِيهِ السَّفِينَةُ عَلَى الْجُودِيِّ فَصَامَهُ نُوحٌ… ” (أحمد)
“…To je dan u kojem se zaustavila lađa na brdu Džudijj, pa ga je Nuh postio…” (Ahmed)
Imam Buharija bilježi u Sahihu:
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِي اللَّه عَنْه، قَالَ: “مَا رَأَيْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَتَحَرَّى صِيَامَ يَوْمٍ فَضَّلَهُ عَلَى غَيْرِهِ إِلَّا هَذَا الْيَوْمَ يَوْمَ عَاشُورَاءَ وَهَذَا الشَّهْرَ يَعْنِي شَهْرَ رَمَضَانَ.” (البخاري)
Prenosi se od Ibn Abbasa, radijallahu anhu: “Nisam vidio Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da sa više želje posti neki dan od Ašure i ovoga mubarek mjeseca (misleći na ramazan).” (Buharija)
U imam Ahmedovoj zbirci se nalazi hadis, koji govori o tome da je post Ašure uzrok praštanja grijeha učinjenih u protekloj godini:
“صِيَامُ يَوْمِ عَاشُورَاءَ أَحْتَسِبُ عَلَى اللَّهِ أَنْ يُكَفِّرَ السَّنَةَ الَّتِي قَبْلَهُ!” (مسلم)
“Post Ašure je uzrokom praštanja grijeha koji su učinjeni protekle godine!” (Muslim)
Preporuka je Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da se pored desetog dana muharrema posti dan prije ili dan poslije, kao što stoji u predaji koju bilježi imam Muslim:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنَ عَبَّاسٍ رَضِي اللَّه عَنْه، أَنَّهُ قَالَ: “حِينَ صَامَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَوْمَ عَاشُورَاءَ وَأَمَرَ بِصِيَامِهِ قَالُوا: يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّهُ يَوْمٌ تُعَظِّمُهُ الْيَهُودُ وَالنَّصَارَى!” فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “فَإِذَا كَانَ الْعَامُ الْمُقْبِلُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ صُمْنَا الْيَوْمَ التَّاسِعَ!” قَالَ: “فَلَمْ يَأْتِ الْعَامُ الْمُقْبِلُ، حَتَّى تُوُفِّيَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهم عَلَيْهِ وَسَلَّم!” (مسلم)
Prenosi se od Abdullaha ibn Abbasa, radijallahu anhu, da je Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, nakon što je postio i naredio ashabima da poste Ašuru rečeno: “O Allahov Poslaniče, to je dan koji obilježavaju Židovi i Kršćani!” Rekao je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem: “U narednoj godini ćemo inša-Allah postiti i deveti dan!” Pa on nije dočekao narednu godinu, jer je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, preselio te godine!” (Muslim)
Posteći deveti dan muharrema, muslimani se i u ovom ibadetu razlikuju od Sljedbenika knjiga (Ehlu-l-Kitaba).
Islamski učenjaci su kazali da imaju tri stepena posta Ašure: 1) Oni koji poste samo deseti dan i to je u suprotnosti sa onim što je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, kazao: «Ako doživim slijedeću godinu, postiću i deveti dan!» 2) Da posti Ašuru i dan prije ili dan poslije i 3) Da posti Ašuru i dan prije i dan poslije.
Posteći Ašuru i dan prije ili poslije mi slijedimo sunnet Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, pa zato braćo i sestre, postimo naredni utorak i srijedu ili srijedu i četvrtak!
Braćo i sestre! Pred nama je još jedna prilika da zaradimo dobro djelo i očistimo se od grijeha! Ne propustimo da postom, kao jednim od najiskrenijih ibadeta, ovih dana oživimo pritvrđeni sunnet našeg Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da zaradimo hajr, da steknemo ljubav Allaha, dželle še’nuhu, da Mu se i na ovaj način približimo i da Mu iskažemo pokornost!
Molim Allaha, dželle še’nuhu, da pomogne našoj ugroženoj braći u Palestini, Kašmiru, Afganistanu, Iraku, Siriji, Egiptu i na svakom drugom mjestu gdje su ugrožena prava muslimana, da nas učini svojim iskrenim robovima, koji slijede sunnet svoga Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i u džennetu nas počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 25/2013 – 05. muharrem 1435.H. / 08. novembar 2013.g.J E V M U – A Š U R A / D A N A Š U R E – 1435.H. / 2013. GOD.
Braćo i sestre u islamu! Tema naše današnje hutbe je Jevmu – Ašura / Dan Ašure – 1435.H. / 2013. god., koja inša-Allah pada u narednu srijedu, tj. 13. novembra.
Allahova, dželle še’nuhu, je odredba da je danom stvaranja nebesa i Zemlje, odlučio da se vrijeme računa sa dvanaest mjeseci, među kojima je posebnu počast dao za četiri “Sveta mjeseca” (Ešhuri hurum).
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu koji prenosi Ebu Bekre, radijallahu anhu, pojašnjava koja su to četiri mjeseca:
عَنْ أَبِي بَكْرَةَ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “الزَّمَانُ قَدِ اسْتَدَارَ كَهَيْئَتِهِ يَوْمَ خَلَقَ اللَّهُ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ، السَّنَةُ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ثَلَاثَةٌ مُتَوَالِيَاتٌ ذُو الْقَعْدَةِ وَذُو الْحِجَّةِ وَالْمُحَرَّمُ وَرَجَبُ مُضَرَ الَّذِي بَيْنَ جُمَادَى وَشَعْبَانَ.” (البخاري)
Prenosi Ebu Bekre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Vrijeme kruži, kao i onoga dana kada je Allah stvorio nebesa i Zemlju. Godina ima dvanaest mjeseci, od čega su četiri sveta: tri, jedan za drugim: zu-l-ka’de, zu-l-hidždže i muharrem i redžeb, koji je između džumade-l-uhra i ša’bana!” (Buharija)
Ibn Abbas, radijallahu anhu, smatra da je Allah, dželle še’nuhu, dao za ova četiri mjeseca posebno mjesto, time što se u njima grijesi uvećavaju, ali i dobra djela. Zbog toga u tim mjesecima treba paziti na svoja djela. Postavimo sebi pitanja: Da li se naše ponašanje i život u ovim mjesecima razlikuju od ostalih mjeseci i jesmo li uopće svjesni šta znači hurmet (svetost) Ešhuri huruma? Da li u njima imamo pojačan ibadet ili uobičajeno griješimo, zaboravivši gdje smo i kuda idemo? Da neki od nas nismo zaboravili da smo obični smrtnici, koji će samo za koji sat, dan ili godinu morati ostaviti dunjaluk i njegove varljive ukrase, onda kada Azrail, Melek smrti po naredbi Stvoritelja dođe da nam u davno određenom trenutku iščupa dušu? Da možda nismo zanemarili i to da ćemo na Sudnjem danu odgovarati za svaki svoj korak, djelo i misao, da ćemo odgovarati za preuzete emanete, a posebno za naše supruge i djecu, koji su nam povjereni na čuvanje i da ćemo odgovarati za to na koji način smo koristili vrijeme kao Allahovu blagodat? To je Dan u koje će se tajne objelodaniti, osim onih koje Allah, dželle še’nuhu, Svojom voljom i milošću sakrije i kada će nevjernici i munafici poželjeti da tlo ispod njih propadne ili će poželjeti da budu obična prašina i to je Dan u kojem će protiv ljudi svjedočiti njihova tijela, a usta će im biti zapečaćena! Razmišljajmo o Danu u kojem neće biti podmitljivih sudija, advokata i svjedoka, niti će biti odgađanja rasprava! Razmišljajmo o Danu u kojem se niko od nas, kao što stoji u hadisu neće moći pomjeriti sa svoga mjesta dok ne budemo odgovorili na četiri pitanja: u što smo život proveli, kako smo mladost iskoristili, da li smo se po onome što smo naučili vladali i na koji način smo sticali i trošili naše imetke!
U ova četiri Sveta mjeseca ubraja se i mjesec muharrem, čiji je deseti dan “Jevmu-Ašura”.
O vrijednosti posta mjeseca muharrema i obavljanja noćnog namaza, govori hadis, koji bilježi imam Muslim:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:”أَفْضَلُ الصِّيَامِ بَعْدَ رَمَضَانَ شَهْرُ اللَّهِ الْمُحَرَّمُ وَأَفْضَلُ الصَّلَاةِ بَعْدَ الْفَرِيضَةِ صَلَاةُ اللَّيْلِ!” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Najbolji post poslije ramazana je post mjeseca muharrema, a najbolji namaz poslije fard namaza je noćni namaz!” (Muslim)
Kako stoji u predajama, Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je za vrijeme svoga boravka u Meki postio deseti dan muharrema. Nakon dolaska u Medinu našao je Jevreje kako poste Ašuru, pa je u tom smislu i slijedeća predaja:
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِي اللَّه عَنْه قَالَ: “قَدِمَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ الْمَدِينَةَ فَرَأَى الْيَهُودَ تَصُومُ يَوْمَ عَاشُورَاءَ فَقَالَ: “مَا هَذَا؟” قَالُوا: “هَذَا يَوْمٌ صَالِحٌ، هَذَا يَوْمٌ نَجَّى اللَّهُ بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنْ عَدُوِّهِمْ فَصَامَهُ مُوسَى.” قَالَ: “فَأَنَا أَحَقُّ بِمُوسَى مِنْكُمْ.” فَصَامَهُ وَأَمَرَ بِصِيَامِهِ.” (البخاري)
Prenosi Ibn Abbas, radijallahu anhu: „Došao je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u Medinu i vidio je Jevreje kako poste Ašuru, pa je upitao: “Šta je ovo?” Rekli su: “Ovo je lijep dan, dan u kojem je spašen Musa, alejhis-selam, sa Benu Israelćanima, od njihova neprijatelja, pa ga je Musa postio.” Rekao je: “Meni je Musa bliži od vas!” – pa je postio i naredio drugima da poste. (Buharija)
U imam Ahmedovoj zbirci se nalazi predaja:
“… وَهَذَا يَوْمُ اسْتَوَتْ فِيهِ السَّفِينَةُ عَلَى الْجُودِيِّ فَصَامَهُ نُوحٌ… ” (أحمد)
“…To je dan u kojem se zaustavila lađa na brdu Džudijj, pa ga je Nuh postio…” (Ahmed)
Imam Buharija bilježi u Sahihu:
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِي اللَّه عَنْه، قَالَ: “مَا رَأَيْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَتَحَرَّى صِيَامَ يَوْمٍ فَضَّلَهُ عَلَى غَيْرِهِ إِلَّا هَذَا الْيَوْمَ يَوْمَ عَاشُورَاءَ وَهَذَا الشَّهْرَ يَعْنِي شَهْرَ رَمَضَانَ.” (البخاري)
Prenosi se od Ibn Abbasa, radijallahu anhu: “Nisam vidio Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da sa više želje posti neki dan od Ašure i ovoga mubarek mjeseca (misleći na ramazan).” (Buharija)
U imam Ahmedovoj zbirci se nalazi hadis, koji govori o tome da je post Ašure uzrok praštanja grijeha učinjenih u protekloj godini:
“صِيَامُ يَوْمِ عَاشُورَاءَ أَحْتَسِبُ عَلَى اللَّهِ أَنْ يُكَفِّرَ السَّنَةَ الَّتِي قَبْلَهُ!” (مسلم)
“Post Ašure je uzrokom praštanja grijeha koji su učinjeni protekle godine!” (Muslim)
Preporuka je Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da se pored desetog dana muharrema posti dan prije ili dan poslije, kao što stoji u predaji koju bilježi imam Muslim:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنَ عَبَّاسٍ رَضِي اللَّه عَنْه، أَنَّهُ قَالَ: “حِينَ صَامَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَوْمَ عَاشُورَاءَ وَأَمَرَ بِصِيَامِهِ قَالُوا: يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّهُ يَوْمٌ تُعَظِّمُهُ الْيَهُودُ وَالنَّصَارَى!” فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “فَإِذَا كَانَ الْعَامُ الْمُقْبِلُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ صُمْنَا الْيَوْمَ التَّاسِعَ!” قَالَ: “فَلَمْ يَأْتِ الْعَامُ الْمُقْبِلُ، حَتَّى تُوُفِّيَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهم عَلَيْهِ وَسَلَّم!” (مسلم)
Prenosi se od Abdullaha ibn Abbasa, radijallahu anhu, da je Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, nakon što je postio i naredio ashabima da poste Ašuru rečeno: “O Allahov Poslaniče, to je dan koji obilježavaju Židovi i Kršćani!” Rekao je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem: “U narednoj godini ćemo inša-Allah postiti i deveti dan!” Pa on nije dočekao narednu godinu, jer je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, preselio te godine!” (Muslim)
Posteći deveti dan muharrema, muslimani se i u ovom ibadetu razlikuju od Sljedbenika knjiga (Ehlu-l-Kitaba).
Islamski učenjaci su kazali da imaju tri stepena posta Ašure: 1) Oni koji poste samo deseti dan i to je u suprotnosti sa onim što je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, kazao: «Ako doživim slijedeću godinu, postiću i deveti dan!» 2) Da posti Ašuru i dan prije ili dan poslije i 3) Da posti Ašuru i dan prije i dan poslije.
Posteći Ašuru i dan prije ili poslije mi slijedimo sunnet Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, pa zato braćo i sestre, postimo naredni utorak i srijedu ili srijedu i četvrtak!
Braćo i sestre! Pred nama je još jedna prilika da zaradimo dobro djelo i očistimo se od grijeha! Ne propustimo da postom, kao jednim od najiskrenijih ibadeta, ovih dana oživimo pritvrđeni sunnet našeg Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da zaradimo hajr, da steknemo ljubav Allaha, dželle še’nuhu, da Mu se i na ovaj način približimo i da Mu iskažemo pokornost!
Molim Allaha, dželle še’nuhu, da pomogne našoj ugroženoj braći u Palestini, Kašmiru, Afganistanu, Iraku, Siriji, Egiptu i na svakom drugom mjestu gdje su ugrožena prava muslimana, da nas učini svojim iskrenim robovima, koji slijede sunnet svoga Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i u džennetu nas počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!Pred nama je još jedna prilika da zaradimo dobro djelo i očistimo se od grijeha! Ne propustimo tu priliku i postimo.
Pred nama je još jedna prilika da zaradimo dobro djelo i očistimo se od grijeha! Ne propustimo tu priliku i postimo.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 26/2013 – 19. muharrem 1435.H. / 22. novembar 2013.g.BLAGOST U SRDŽBI
Braćo i sestre u islamu! Tema današnje hutbe je Blagost u srdžbi. Ista zavrijeđuje posebnu pažnju, jer je blagost poslaničko svojstvo i svojstvo iskrenih mu’mina, a isto sve više iščezava iz prakse ljudi.
Kaže Allah, dželle še’nuhu, u 133. i 134. ajetu Sure Alu Imran:
وَسَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا ٱلسَّمـٰواتُ وَٱلأرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ(133) ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ فِى السَّرَّاءِ وَٱلضَّرَّاءِ وَٱلْكَـٰظِمِينَ ٱلْغَيْظَ وَٱلْعَـافِينَ عَنِ ٱلنَّاسِ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلْمُحْسِنِينَ(134)
Požurite oprostu Gospodara svoga i Džennetu prostranom kao nebesa i Zemlja, pripremljenom za one koji se Allaha boje,(133) za one koji i kada su u obilju i kada su u oskudici udjeljuju, koji srdžbu savlađuju i ljudima praštaju, a Allah voli one koji čine dobra djela.(134)
Blagost je braćo i sestre, svojstvo svih Allahovih, subhanehu ve te’ala, poslanika i ona je bila prepoznatljiva vrlina i Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, koji je naš najbolji uzor.
Kaže Allah, dželle še’nuhu, u 159. ajetu Sure Alu Imran:
فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ
Samo Allahovom milošću ti si blag prema njima, a da si osoran i grub, razbježali bi se iz tvoje blizine. Zato im praštaj i moli da im bude oprošteno i dogovaraj se s’ njma! A kada se odlučiš, onda se pouzdaj u Allaha, jer Allah zaista voli one koji se uzdaju u Njega.
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, sa Zejdom ibn Harisom odlazi u Taif sa ciljem pozivanja u islam, gdje ostaje deset dana, ali niko od stanovnika Taifa ne prihvata njegov poziv, već ga napadaju i protjeruju. Kada je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, napuštao Taif, mušrici su ga vrijeđali i gađali kamenjem. Neko ga je pogodio kamenom u tetivu iznad pete, pa mu je potekla krv i natopila mu obuću. Zejd ibn Haris, radijallahu anhu, ga je štitio svojim tijelom. Na izlazu iz Taifa su se sklonili u jednu bašču, a nakon što su malo predahnuli Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, upućuje dovu:
اللَّهُمَّ إِلَيْكَ أَشْكُو ضَعْفَ قُوَّتِي وَقِلَّةَ حِيلَتِي وَهَوَانِي عَلىَ النَّاسِ, يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ. أَنْتَ رَبُّ الْمُسْتَضْعَفِينَ، وَأَنْتَ رَبِّي.. إِلىَ مَنْ تَكِلُنِي؟ إِلىَ بَعِيدٍ يَتَجَهَّمُنِي أَمْ إِلىَ عَدُوٍّ مَلَكْتَهُ أَمْرِي؟ إِنْ لَمْ يَكُنْ بِكَ غَضَبٌ عَلَيَّ فَلاَ أُبَاليِ، غَيْرَ أَنَّ عَافِيَتَكَ هِيَ أَوْسَعُ ليِ.. أَعُوذُ بِنُورِ وَجْهِكَ الَّذيِ أَشْرَقَتْ لَهُ الظُّلُمَاتُ، وَصَلَحَ عَلَيْهِ أَمرُ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ أَنْ يَحِلَّ عَلَيَّ غَضَبُكَ, أَوْ أَنْ يَنْزِلَ بِي سَخَطُكَ، لَكَ الْعُتْبىَ حَتَّى تَرْضىَ وَلاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِكَ..
„Allahu, Tebi se obraćam zbog slabosti snage svoje, zbog nemoći u djelovanju i zbog slabog uticaja među ljudima. O Ti Najmilostiviji! Ti si Gospodar nemoćnih, Ti si moj Gospodar! Kome me prepuštaš?! Onome ko je daleko i ko me dočekuje namrštena lica ili neprijatelju koji je blizu, ali si mu Ti dao vlast, pa može da odlučuje o meni… Allahu, ako Ti nisi srdit na mene, onda ja za sve ove patnje ne marim, jer mi je najvažniji Tvoj oprost. Utječem se svjetlu Tvoga lica, pred kojim su obasjane tmine i na kojem počiva i ovaj i onaj svijet, od toga da na mene spustiš Svoju srdžbu ili da me zadesi Tvoja kazna! Tebi se priklanjam, da Ti budeš zadovoljan, a nema snage niti moći, osim uz Tvoju moć!“
U ovoj dovi naglašena je Poslanikova, sallallahu alejhi ve sellem, zabrinutost za islam i muslimane, ali i to da mu je Allahovo, dželle še’nuhu, zadovoljstvo najvažnije i da zbog toga ne mari za nedaćama koje podnosi.
Nakon što je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, proučio dovu, dolazi mu Džibril, a sa njime je bio Melek brda koji mu reče:
“إِنْ شِئْتَ أَنْ أُطْبِقَ عَلَيْهِمُ الْأَخْشَبَيْنِ (جَبَلاَنِ فِي مَكَّةَ) فَعَلْتُ؟” فَقَالَ النَّبِيُّ صَلىَّ اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “بَلْ أَرْجُو أَنْ يُخْرِجَ اللهُ مِنْ أَصْلاَبِهِمْ مَنْ يَعْبُدُ اللهَ لاَ يُشْرِكُ بِهِ شَيْئًا” ثُمَّ دَعَا قَائِلاً: “اللَّهُمَّ اهْدِ قَوْميِ فَإِنَّهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ “.
„Ako hoćeš, da na njih sručim dva brda (dva brda u Meki), učiniću to?!“ Reče Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem: „Želim da Allah iz njihovih kičmi izvede one koji će robovati Allahu i neće mu činiti širk.“ Potom je proučio dovu: „Allahu, uputi moj narod, jer on ne zna!“ (Buharija)
Braćo i sestre, nećemo naći na Zemlji nekoga ko je više podnosio zulum i ko je više podnio tereta na polju da’ve od Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem. On je svakodnevno podnosio mnoge neprilike; mušrici su ga nazivali lašcem, bacali su mu pred vrata i na put kojim je išao trnje, na njegov vrat su bacali ponutricu zaklanih ovaca, oni su ga zajedno sa ashabima izolirali nekoliko mjeseci, gađali su ga kamenjem i bili spremni da ga u noći Hidžre ubiju, a on, sallallahu alejhi ve sellem, nakon oslobađanja Meke, klanjanja dva rekata u Kabi i Tavafa oko Kabe, sjeda u Haremu Kabe i dok su pogledi bili uprti u njega, on kazuje svoje poznate riječi:
يَا مَعْشَرَ قُرَيْشٍ، مَا تَظُنُّونَ أَنِّي فَاعِلٌ بِكُمْ؟ قَالُوا: خَيْراً، أَخٌ كَرِيمٌ وَابْنُ أَخٍ كَرِيمٍ، قَالَ: فَإِنِّي أَقُولُ لَكُمْ مَا قَالَ يُوسُفُ لِإِخْوَتِهِ: لَا تَثْرِيبَ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ، اذْهَبُوا فَأَنْتُمُ الطُّلَقَاءُ
„O skupino Kurejšija, šta misite šta ću sa vama uraditi?“ Rekoše: „Dobro. Plemeniti brat i sin plemnitog brata!“ Reče: „Ja ću vam reći isto što je rekao Jusuf svojoj braći: “Ja vas sada neću koriti. Idite, slobodni ste!“
Zejd ibn Seane je htio iskušati Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, time što se u prethodnim knjigama spominje opis Allahova Poslanika, da njegova blagost preteže srdžbu, te da osorost još više povećava njegovu blagost. Došao je Zejd, prije nego je prihvatio islam, da traži svoj dug od Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem. Grubo je povukao njegov ogrtač i obratio mu se osorim riječima: “Zaista vi sinovi Abdu-l-Muttaliba odugovlačite vraćanje duga.” Omer, radijallahu anhu, ga žestoko ukori, dok se Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, smiješio, pa reče: „Omere, meni i njemu je bilo potrebnije nešto drugo, a ne to. Meni si trebao narediti da mu lijepo vratim dug, a njemu da lijepo traži svoj dug.” A zatim dodade: “Ostalo je još tri dana do isteka roka za vraćanje duga.“ Potom je naredio da mu se vrati njegov dug i još 20 pregršti više za strah koji je pretrpio, zbog žestoka govora Omera, radijallahu anhu.
Braćo i sestre, Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, nas u hadisu koji bilježi imam Ebu Davud podučava:
عَنْ جَرِيرٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:”مَنْ يُحْرَمُ الرِّفْقَ يُحْرَمُ الْخَيْرَ كُلَّهُ.” (أبو داود)
Prenosi Džerir, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Ko bude uskraćen od blagosti uskraćen je od svakog dobra. (Muslim)
A u predaji koju bilježi imam Ahmed stoji:
عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِنَّ اللَّهَ رَفِيقٌ يُحِبُّ الرِّفْقَ وَيُعْطِي عَلَى الرِّفْقِ مَا لَا يُعْطِي عَلَى الْعُنْفِ (أحمد)
Prenosi Alija ibn Ebi Talib, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Allah je blag i voli blagost i daje za blagost ono što ne daje za silu!“ (Ahmed)
Braćo i sestre, izvršavajmo sve naše obaveze, a posebno vodimo računa o propisanim namazima, čuvajmo džemat, slijedimo sunnet Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, budimo blagi i čuvajmo se pohlepe i u svakom trenutku budimo spremni za smrt i polaganje računa na Sudnjem danu!
Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da obespravljene ljude, a posebno našu braću u Palestini i Siriji spasi zuluma zulumćara i da im skoru pobjedu, da nas učini istinskim sljedbenicima sunneta i okiti nas svojstvom blagosti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam na Sudnjem danu oprosti grijehe, sakrije naše sramote, ukabuli dobra djela, sačuva džehennemske vatre i da nas u obećanim džennetima obraduje društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 27/2013 – 26. muharrem 1435.H. / 29. novembar 2013.g.[b]MUŠKOST SE U ISLAMU OGLEDA NA DJELU[/b]
Braćo i sestre u islamu! Tema današnje hutbe je Muškost se u islamu ogleda na djelu. Želim da uz Allahovu, dželle še’nuhu pomoć, kroz hadise i događaje iz historije islama govorim o muškosti, da govorim o onima koji posjeduju najviše moralne vrline, koji imaju pred sobom jasne vidike i ciljeve i koji su svjesni emaneta halife na Zemlji. Muškost takve još dok su mladi čini odraslim, čini ih bogatim i kada su u oskudici, čini ih darežljivim, a ne onima koji traže, to su oni koji svoje zadatke izvršavaju prije nego im se kaže i bez potrebe da se kontrolišu jesu li ih izvršili, to su oni koji ispunjavaju sve svoje obaveze prema Allahu, Stvoritelju svega i oni vode računa o obavezama prema sebi, porodici, vjeri i Državi.
Braćo i sestre, u jednoj od skromnih medinskih kuća sjedi Omer ibn El-Hattab, radijallahu anhu, sa grupom ashaba, pa im kaže: „Poželite nešto!“ Reče jedan od njih: „Želim da ova kuća bude puna zlata, pa da ga podijelim na Allahovu putu!“ Drugi reče: „Želim da ova kuća bude puna dragulja, pa da ih podijelim na Allahovu putu!“ Potom Omer, radijallahu anhu, reče: „Poželite još nešto!“ Rekoše: „Ne znamo šta bi poželjeli, halifo mu’mina!“ Reče Omer, radijallahu anhu: „Želim da ova kuća bude puna ljudi kao što su Ubejde ibn El-Džerrah, Muaz ibn Džebel i Huzejfe ibn El-Jeman!“ (Hakim u Mustedreku)
Mudrih li riječi Omera ibn El-Hattaba, radijallahu anhu, tog velikana islama od kojeg se prokleti Iblis plašio susreta sa njim, a kamoli da ga zavodi i odvraća od pravoga puta! On je bio svjestan da su uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć ljudi najvrijedniji kapital, da ljudi podižu civlizacije i one koje su zapale u krizu uz svoju mudrost ih ponovo oživljavaju i on je znao da će ljudi slični pomenutim ashabima moći da odgoje buduće generacije koje će biti pokretači društvenih promjena i da su to ljudi na koje se uvijek može osloniti.
Svaka civlizacija zahtijeva materijalne pretpostavke, kako bi odgovorila svojoj svrsi, ali prije toga ona zahtijeva ljude koji će imati više ciljeve, one koji će imati jak moral, ubjeđenje i motive, kako bi sve to stavili u funkciju.
Braćo i sestre, pravi čovjek je vrijedniji od najskupocjenijih ruda i plemenitih materijala i on je skuplji od najskupocjenijih dragulja. Kaže Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Buharija:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِنَّمَا النَّاسُ كَالْإِبِلِ الْمِائَةِ لَا تَكَادُ تَجِدُ فِيهَا رَاحِلَةً” (البخاري)
Prenosi Abdullah ibn Omer, radijallahu anhuma, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Ljudi su kao stotinu deva, jedva među njima nađeš jahaću!“ (Buharija)
Kaže šejh Es-Sa’di pojašnjavajući ovaj hadis: „I kada imamo stotinu deva, u situaciji u kojoj nam treba prava jahaća deva, među njima je teško pronaći i teško je među njima naći i tovarnu devu i slično. Isto tako je i sa ljudima; imamo ih mnogo, ali kada neko treba da imami, izda fetvu, poduči nekoga, preuzme vlast, odgovornost i slično, onda ih je malo i rijetki su oni koji preuzeti emanet znaju i hoće do kraja ispuniti. Ovo je naša stvarnost.“ Dalje nastavlja šejh Es-Sa’di: „Ovaj hadis sadrži istinitu vijest i koristan savjet. Taj savjet je u smislu da sav ummet treba da se trudi da priprema ljude koji će mijenjati društvo na bolje i koji će biti od koristi svima, koji će imati progresivne ideje i imati kapaciteta da ih realiziraju i koji će voditi računa o dunjalučkim i ahiretskim ciljevima.“
Braćo i sestre, pravi mu’min je svjestan svoje pozicije i emaneta, on je nosilac napretka i prosperiteta i on se oslonivši na Allaha, dželle še’nuhu, potpuno predaje svome poslu i trudi da ga obavi na najbolji način i upućuje dove da mu to bude primljeno, a kakva je svrha svega što činimo, ako Allah s time nije zadovoljan!? Snaga braćo i sestre nije isključivo u materijalno-tehničkim sredstvima i snazi mišića, kao što ni odgoj i obrazovanje nisu u tehničkim pomagalima i napisanim djelima, koliko su u snazi uleme i učitelja, isto kao što materijalna sredstva za neki projekat nisu toliko važna kao stručnost, sposobnost i entuzijazam onih koji ga trebaju provesti.
Mudri Omer, radijallahu anhu, ne želi dunjalučka blaga, već istinske ljude, koji će svojim zalaganjem i snagom imana otvoriti dunjalučke riznice. Jedan čovjek nekada vrijedi kao stotinu drugih, nekada hiljadu, a nekada cijeli narod. Ima izreka: „Čovjek od ideje oživljava cijeli narod!“
Prenosi Ibn Hadžer u Isabi: “Halid ibn Velid je zatražio pojačanje od Ebu Bekra Es-Siddika, radijallahu anhu, kada je opkolio Hiru, pa mu je poslao El-Ka’kaa ibn Amra, radijallahu anhu. Halid, radijallahu anhu, reče: „Nepobjediva je vojska u kojoj su njemu slični!“ Ebu Bekr, radijallahu anhu, je kazao za El-Ka’kaa ibn Amra, radijallahu anhu: „Glas El-Ka’kaa u vojsci je bolji od hiljadu ljudi!“
Pisao je Omer ibn El-Hattab, radijallahu anhu, Sa’du ibn Ebi Vekkasu, radijallahu anhu: „Koji je ratnik bio najhrabriji na Kadisiji?“ Pa mu je odgovorio: „Nisam vidio nikoga kao El-Ka’kaa ibn Amra, koji je toga dana jurišao trideset puta i svaki put je ubio junaka!“
Kada se oduljilo oslobađanje Egipta pod komandom Amra ibn El-Asa, radijallahu anhu, on je pisao halifi Omeru ibn El-Hattabu da mu pošalje pojačanje, pa mu je poslao četvoricu ashaba. Napisao mu je Omer, radijallahu anhu: „Šaljem ti pojačanje od četiri hiljade ljudi, jer svaki od njih vrijedi hiljadu ljudi. Šaljem ti: Zubejra ibn El-Avvama, El-Mikdada ibn El-Esveda, Ubadu ibn Es-Samita i Meslemu ibn Muhalleda. Znaj da ti sada imaš dvanaest hiljada ljudi i vi nećete pobijediti svojom brojnošću, već jačinom imana!“
Braćo i sestre, kada su Španci 1492. godine osvojili Granadu, posljednji arapski vladar se rasplakao dok je zadnji put prolazio ogromnim dvorcem, prije nego je pobjegao. Prilazi mu majka i kaže: “Nemoj da plačeš kao žena za onim što nisi mogao da odbraniš kao muškarac!”
Na Sudnjem danu se neće mjeriti tijela, već djela ljudi, što potvrđuje hadis koji bilježi imam Buharija u Sahihu:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِنَّهُ لَيَأْتِي الرَّجُلُ الْعَظِيمُ السَّمِينُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ لَا يَزِنُ عِنْدَ اللَّهِ جَنَاحَ بَعُوضَةٍ وَقَالَ اقْرَءُوا: فَلَا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْنًا (الكهف:105)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Doći će krupan i debeo čovjek na Sudnjem danu, a on kod Allaha neće biti ni kao krilce komarca.“ Pa je rekao: „Učite: Njima na Sudnjem danu nećemo uspostaviti vagu!“ (Suretu El-Kehf: 5.)
Braćo i sestre, muškost označava snagu morala, udaljavanje od sebičnosti i kukavičluka, slijeđenje sunneta Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, popravljanje stanja, povezivanje i pridobijanje ljudskih srca, aktivnost, a ne letargiju, skromnost i blagost i pozitivan odnos u porodici, društvu i Državi.
Bilježi se da se Abdullah ibn Mes’ud, radijallahu anhu, penjao na palmu da dohvati grozd hurmi, pa je puhnuo vjetar koji mu je otkrio njegove noge, koje su bile kratke i mršave. Prisutni ashabi se nasmijaše, a Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, reče:
وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَهُمَا أَثْقَلُ فِي الْمِيزَانِ مِنْ أُحُدٍ (أحمد)
„Tako mi Onoga u Čijoj Ruci je moj život, one (noge) su na Mizanu teže od brda Uhud.“ (Ahmed)
Prošao je Omer, radijallahu anhu, pored grupe dječaka, koji su se igrali, pa kada su ga ugledali, pobjegoše, a na svome mjestu ostade samo Abdullah ibn Ez-Zubejr. Upita ga Omer: „Zbog čega nisi otišao sa drugovima?“ Reče dječak Abdullah ibn Ez-Zubejr, radijallahu anhu, iz kojeg je izbijala muškost: „Nisam ništa skrivio da te se bojim, a niti je put tijesan, pa da ti se sklonim da prođeš!“
Braćo i sestre, odgajamo generacije stamenih mu’mina, koji se nikoga mimo Allaha neće bojati, onih koji će biti ljuti kada se krše Allahovi zakoni, onih koji će se sunneta držati riječju i djelom, onih koji će biti hrabri i nepokolebljivi kada se to od njih traži, koji će biti skromni i blagi kada to situacija bude zahtijevala, onih koji nikada neće uskratiti prava onih koji ih zaslužuju, ali neće dozvoliti ni da ih zlouotrebljavaju oni kojima ne pripadaju, onih koji će u svemu biti najbolji primjeri, onih koji će se radovati radostima drugih mu’mina i biti tužni kada mu’mine pogodi neka nesreća, onih koji će čuvati svoju čast i čast svakog čovjeka i onih koji će se natjecati u dobru!
Allahu, pomozi svim ugroženim i potlačenim ljudima, a posebno našoj braći u Palestini i Siriji, pomozi nam da sačuvamo svjetlo islama ovdje gdje se stoljećima prolijeva čista šehidska krv i gdje se zajedno sa njom miješaju rijeke suza dobrih Bošnjaka i Bošnjakinja, učini nas hrabrim, jakim, skromnim i darežljivim, uputi našu djecu i potomke i učini ih radostima naših očiju i srca, oprosti nam grijehe i uvedi nas u džennete u društvu sa poslanicima, iskrenim, šehidima i dobrim ljudima!
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 28/2013 – 03. safer 1435.H. / 06. decembar 2013.g.NISU DOSTOJNI VLASTI ONI KOJI JE TRAŽE
Braćo i sestre u islamu! Tema današnje hutbe je Nisu dostojni vlasti oni koji je traže. Tema koja je pred nama je uvijek aktuelna, kako za one koji glasaju i biraju, posebno za one koji se biraju ili imenuju i sami time postaju odgovorni za određene poslove.
Podsjećam sebe i vas na 26. ajet Sure Alu Imran, u kojem se Allah, dželle še’nuhu, obraća Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem:
قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
Reci: “O Allahu, Koji svu vlast imaš, Ti vlast onome kome hoćeš daješ, a oduzimaš je od onoga od koga hoćeš; Ti onoga koga hoćeš uzvisuješ, a onoga koga hoćeš unizuješ; u Tvojoj ruci je svako dobro – Ti, uistinu, sve možeš!
Neophodno je braćo i sestre da ljudi imaju vladara, koji će voditi zajednicu ljudi. A kada su u pitanju muslimani, postojanje dobrog vladara je islamska obaveza kako bi se mogao provoditi Allahov, subhanehu ve te’ala, Zakon. Zbog toga je Šerijat obavezao zajednicu muslimana da imaju vladara i to po idžma’u datira od vremena ashaba.
Kaže Ibn Haldun: „Postavljanje vladara je vadžib, a isto je šerijatski poznato od vremena ashaba i tabi’ina, jer su ashabi nakon smrti Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, dali bej’at (prisegu) Ebu Bekru Es-Siddiku, radijallahu anhu, čime su svoje stanje predali njemu i to je tako bilo u naredom periodu, tako da ljudi nisu ostavljali prostora neredu u bilo kojem periodu i to se ustanovilo idžma’om, što ukazuje na obaveznost postavljanja vladara.“
U mjeri u kojoj na čelu države postoji dobra vlast u toj mjeri je na sceni prosperitet društva, a ukoliko ne postoji dobra vlast, onda se pojavljuje kriza i fitneluk. To je zbog toga što postoje ljudi kojima nije dovoljno lijepo ukazivanje na nešto ili preporuka nečega, već im je potrebna sankcija, tj. potreban je zakon ili bič vladara, koji će provoditi Allahov, subhanehu ve te’ala, Zakon.
Kaže imam Ahmed: „Pojaviće se fitneluk, ako ne postoji vladar koji će zastupati interese ljudi!“ I rekao je takođe: „Ljudi moraju imati vladara, jer će u protivnom biti ugrožena prava ljudi!“
Rekao je Amr ibn El-As, radijallahu anhu: „Pravedan vladar je bolji od obilne rodne kiše, a odlučni lav je bolji od plašljivog vladara, dok je plašljiv vladar bolji od fitneluka koji mogu potrajati!“
Kaže Ka’b El-Ahbar: „Primjer islama i vladara je kao primjer stuba i krova, krov je islam, a nosivi stub je vladar, dok su ljudi stubovi i beskorisni su osim zajedno!“
Ako je vladar dobar i ako ispunjava šerijatske uslove za to, on je u tom slučaju jak oslonac kojim se štite interesi islamske države i on joj pomaže da ispuni svoje obaveze na najprimjereniji način u potrazi za dobrim. Zbog toga mu’mini treba da znaju važnost vladara i da se boje Allaha, dželle še’nuhu, kada biraju one koji će zastupati njihove interese i treba da budu ubijeđeni da će ih Allah, subhanehu ve te’ala, pitati na Sudnjem danu: „Zašto ste izabrali ovoga i jeste li ga birali zbog njegove vjere, bogobojaznosti i sposobnosti ili zbog dunjalučke koristi?“
A kako će na ova pitanja odgovoriti oni koji su svoj glas dali za one koji ruše državu Bosnu i Hercegovinu, one koji traže neprijatelje u vlastitim redovima, one koji našim prijateljima žele da zabrane prijateljstvo sa nama, one koje ne zanimaju djeca i roditelji iz Konjević polja koji u šatorima preko puta OHR-a od prije gotovo dva mjeseca traže svoja građanska prava, da njihova djeca pohađaju nastavu na bosanskom jeziku i da im se uvede grupa nacionalnih predmeta, one kojima smetaju muslimanske brade, a četničke brade, šajkače i kokarde im ne predstavljaju nikakav problem, one koji amnestiraju zločince, a izmišljaju nepijatelje, one koji u Imigracionom centru u Lukavici bez pravnog osnova godinama drže Abu Hamzu i Ebu Huzejfu, a samo nekoliko stotina metara odatle u punoj slobodi uživaju plaćenici koji su napadali Bosnu i Hercegovinu i činili zločine u njoj, a njihovo bh državljanstvo nikada nije ni bilo upitno, a kamoli da su smješteni u Imigracioni centar ili deportovani u matične zemlje, one koji u pravo uvode zločince, a patriote izvode iz prava, one kod kojih mjesta za posao nema za jetime i posebno nadarene svršenike fakulteta i škola, ali zato ima za dezertere, njihove potomke i one koji daju mito, one koji se dodvoravaju dokazanim neprijateljima, one koji zloupotrebljavaju položaje i one koji ostvaruju sve privilegije, a zaboravljaju na narod?
Odgovornost vladara je velika, jer se ona veže za pitanja vjere i dunjaluka. Zbog toga je važno da vladar ima sve sifate (odlike) za to, svjestan da na sebe tovari veliku odgovornost, koju treba ispuniti na najbolji način, a vođenje ljudi, posebno ummeta je braćo i sestre velika odgovornost.
Muslimani su dobri i u njima ima mnogo dobra, ali je problem što je slabo njihovo vođstvo, koje im uskraćuje prava i koje se ne bori za njihove interese.
Vladar mora biti ubijeđen da je položaj obaveza, a nikako privilegija. Narod ga je birao na taj položaj, sa ciljem da zastupa njihove interese i oni su ga ovlastili da ih predstavlja i zalaže se za njih i zbog toga imaju pravo i obavezu da prate njegov rad i pozovu ga na odgovornost, ako zloupotrebljava svoj položaj i da ga ako zaslužuje smijene.
Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu, je kazao nakon što je izabran za halifu: „Ako budem dobro radio, pomozite mi, a ako budem zastranio onda me smijenite i budite mi pokorni, dok ja budem pokoran Allahu i Njegovu Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem!“
Jedne prilike je Omer ibn El-Hattab, radijallahu anhu rekao: „Ako kod mene primijetite da sam zastranio, spriječite me!“ Pa je jedan od pristnih ustao i rekao: „Tako mi Allaha, ako primijetimo da si zastranio, spriječićemo te našim sabljama!“ Reče Omer: „Hvala Allahu Koji je dao da među vama ima onih će ispraviti Omerove greške!“
Rekao je jedan čovjek Omeru, radijallahu anhu: „Boj se Allaha Omere!“ Neko od prisutnih reče: „Zar ćeš tako reći vladaru mu’mina?“ Omer ga prekide i reče: „Neće u vama biti hajra, ako tako ne budete govorili i neće u nama biti hajra, ako to ne budemo poslušali!“
Jedne prilike su muslimani zarobili ratni plijen, u kojem je bilo mnogo ogrtača, pa je Omer, radijallahu anhu, pravedno podijelio taj plijen, od kojeg je njemu pripao jedna ogrtač i njegovu sinu Abdullahu, kao i svim drugim muslimanima. Pošto je Omer, radijallahu anhu, bio krupan, njegov sin Abdullah mu je dao svoj ogrtač, da ga iskoristi i produži i proširi svoj ogrtač na mjeru koja mu odgovara, pa se u tom novom prekrojenom ogrtaču popeo da drži hutbu. Nakon što je zahvalio Allahu i donio salavat na Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, reče: „O ljudi, slušajte i pokoravajte se!“ Ustade Selman El-Farisi, radijallahu anhu, poznati ashab i reče: „Omere, nećemo te slušati i nećemo ti biti pokorni!“ Omer upita: „Zašto?“ Reče Selman: „Odakle ti ovaj ogrtač? Dobio si jedan ogrtač, kao i mi!?“ Reče Omer: „Ne žuri!“ Pa je pozvao svoga sina Abdullaha koji reče: „Odazivam ti se vladaru mu’mina!“ Upita Omer: „Jesi li mi dao svoj ogrtač kako bih prekrojio svoj?“ Reče: „Da.“ Reče Selman: „Sada naredi! Slušamo te i pokoravamo ti se!“
Nakon što je Omer ibn Abdu-l-Aziz preuzeo hilafet, jednoga dana je dugo plakao. O tome njegova supruga Fatima pripovijeda: „Ušla sam jednoga dana kod njega i našla ga kako je prekrio lice dlanovima, a niz lice su mu se slivale suze. Upitah ga: „Šta ti je?“ Reče plačnim glasom: „Teško tebi Fatima! Peuzeo sam za ovaj ummet to što sam preuzeo, pa razmišljam o: gladnom siromahu, bolesniku bez nade za ozdravljenje, neodjevenom nevoljniku, ožalošćenom jetimu, usamljenoj udovici, nezaštićenom mazlumu, strancu, zarobljeniku, starcu, onome koji ima mnogočlanu porodicu, a oskudnog je imetka i njima sličnim u cijeloj Islamskoj državi, pa sam svjestan da će me moj Gospodar, azze ve dželle, pitati za njih na Sudnjem danu. A osim Njega, subhanehu ve te’ala, pitaće me i Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, pa sam se pobojao da neću moći odgovoriti i sažalih se na sebe, pa zato plačem!“
Braćo i sestre, ne žudimo za vlašću i položajima, ali ako budeno izabrani ili postavljeni na neku funkciju, onda je izvršavajmo savjesno i bolje nego se to od nas traži i očekuje, bratski ukažimo onima koji su na vlasti na njihove obaveze, ali i greške, pohvalimo ih ako to zaista zaslužuju, natječimo se u dobru i žudimo za džennetima čija su prostranstva kao nebesa i Zemlja!
Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nam pomogne da sačuvamo svjetlo islama, da bude na pomoći našoj obespravljenoj braći u Palestini, Siriji i na svakom drugom mjestu gdje su ugrožena prava muslimana, da nas sačuva funkcija koje ne možemo dosljedno obavljati, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i u Džennetu nas počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 29/2013 – 10. safer 1435.H. / 13. decembar 2013.g.ASHABI – NAJBOLJA GENERACIJA MUSLIMANA
Braćo i sestre u islamu! Tema naše današnje hutbe je Ashabi – najbolja generacija muslimana. Cilj mi je da kroz zadatu temu pojačamo ljubav prema ashabima Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i time ih učinimo uzorima u našim životima, umjesto lažnih uzora koje neki od nas imamo u glumcima, pjevačima, kriminalcima i podmitljivim političarima i sudijama. Ljubav prema ashabima je draga braćo i sestre dokaz našeg iskrenog imana, pa ih zato volimo i spominjimo samo po dobru!
Svako vrijeme i svako društvo ima svoje simbole, a simbol primjernog islamskog društva su ashabi Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i oni koji ih slijede sve do Sudnjeg dana. Najbolji i najčvrći mu’mini poslije Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, su bili njegovi ashabi, koji su bili iskušani velikim iskušenjima i ostali su uspravni i oni su bili spremni na Allahovu, subhanehu ve te’ala, putu žrtvovati živote, imetke i sve svoje članove porodica.
Oni su se Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, zavjetovali na vjernost i znali su da je put do Dženneta težak i da na tom putu ima mnogo prepreka, pa su izabrali taj put i znali su da je put do Džehennema lahak, ali su ga odbili, jer on vodi u vječnu patnju.
Kaže Allah, subhanehu ve te’ala, u 100. ajetu Sure En-Nur, spominjući i opisujući najbolju skupinu koja se ikada pojavila na Zemlji:
وَالسَّابِقُونَ الأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالأَنْصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانٍ رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي تَحْتَهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
Allah je zadovoljan prvim muslimanima, muhadžirima i ensarijama i svima onima koji ih slijede čineći dobra djela, a oni su zadovoljni Njime; za njih je On pripremio Džennetske bašče kroz koje će rijeke teći. To je veliki uspjeh.
Kakve li časti za ashabe Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, da je Allah, dželle še’nuhu, zadovoljan njima i da je za njih pripremio Džennete?!
A u ajetima 36. – 38. iste Sure, stoji:
فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ(36) رِجَالٌ لَا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءِ الزَّكَاةِ يَخَافُونَ يَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَالأَبْصَارُ(37) لِيَجْزِيَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَيَزِيدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ(38)
U džamijama koje se Allahovom voljom podižu i u kojima se spominje Njegovo ime – hvale Njega, ujutro i navečer,(36) ljudi koje kupovina i prodaja ne ometaju da Allaha spominju i koji namaz obavljaju i sadaku udjeljuju i koji strepe od Dana u kojem će srca i pogledi biti uznemireni,(37) da bi ih Allah lijepom nagradom za djela njihova nagradio i da bi im od dobrote Svoje i više dao. A Allah daje kome hoće, bez računa.(38)
Govoreći o svojim ashabima, Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, kaže u hadisu koji bilježi imam Buharija:
عَنْ عِمْرَانَ بْنَ حُصَيْنٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “خَيْرُكُمْ قَرْنِي ثُمَّ الَّذِينَ يَلُونَهُمْ ثُمَّ الَّذِينَ يَلُونَهُمْ.” – قَالَ عِمْرَانُ لَا أَدْرِي أَذَكَرَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بَعْدَ قَرْنَيْنِ أَوْ ثَلَاثَةً.” – إِنَّ بَعْدَكُمْ قَوْمًا يَخُونُونَ وَلَا يُؤْتَمَنُونَ وَيَشْهَدُونَ وَلَا يُسْتَشْهَدُونَ وَيَنْذِرُونَ وَلَا يَفُونَ وَيَظْهَرُ فِيهِمْ السِّمَنُ.” (البخاري)
Prenosi Imran ibn Husajn, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Najbolja generacija (muslimana) je moja generacija, pa oni poslije njih, pa oni poslije njih.“ – Kaže Imran: „Ne znam je li Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, spomenuo dvije ili tri generacije. – „Poslije vas će doći ljudi koji će varati, a neće biti od povjerenja, svjedočiće ali neće biti traženi za svjedoke, zaklinjaće se ali im se neće vjerovati i proširiće se među njima gojaznost!“ (Buharija)
A u drugoj predaji koju bilježi imam Ibn Madždže stoji:
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “لَا تَسُبُّوا أَصْحَابِي فَوَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَوْ أَنَّ أَحَدَكُمْ أَنْفَقَ مِثْلَ أُحُدٍ ذَهَبًا مَا أَدْرَكَ مُدَّ أَحَدِهِمْ وَلَا نَصِيفَهُ.” (ابن ماجه)
Prenosi Ebu Seid El-Hudri, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve selem, rekao: „Ne govorite ružno o mojim ashabima, jer tako mi Onoga u čijoj Ruci je moj život, kada bi neko od vas podijelio sadake kao Uhud, ne bi postigao pregršt nekoga od njih, niti pola od toga!“ (Ibn Madždže)
Ashabi, Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, su u miru bili blagi, u džihadu su bili hrabri i nepokolebljivi, oružje su nosili i upotrebljavali samo na bojnom polju, poznavali su vjeru i radili su po onome što su naučili, noći su provodili u ibadetu, u toku dana su bili marljivi, hodali su oborenih pogleda, međusobno su se voljeli u ime Allaha, čuvali su jedni druge, jezici su im uvijek bili vlažni od spominjanja Allahova imena i Kur’ana i oni su potpuno ukrotili svoje strasti i predali se Allahu.
Svaki ashab je bio institucija za sebe, svaki je bio ummet, a kako i ne bi kada ih je odgajao Alahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, svaki od njih je bio poseban i po nečemu prepoznatljiv, svaki je imao neku situaciju, imao je stav, svaki je ili savjetovao ili je prihvatio savjet, a među njima je bilo onih koji su se u svemu posebno isticali, od kojih su na prvom mjestu desetorica sahaba kojima je nagoviješten džennet (Ašere mubešširini), a to su: 1) Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu, Poslanikov, sallallahu alejhi ve sellem, saputnik Hidžre, njegov ashab u pećini Sevr, prvi halifa Hulefair-rašidina, ashab za kojeg Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem kaže: “لَوْ وُزِنَ إِيمَانُ أبِي بَكْرٍ مَعَ إِيمَانِ جَمِيعِ الْخَلْقِ لَرَجَحَ إِيمَانُ أَبِي بَكْرٍ.” “Kada bi se izvagao iman Ebu Bekra sa imanom svih stvorenja, prevagnuo bi iman Ebu Bekra.” 2) Omer ibn El-Hattab, radijallahu anhu, koji je primio islam nakon Hamze ibn Abdu-l-Muttaliba, radijallahu anhu, do tri dana. Prije njegova prelaska na islam Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, je učio dovu: ”Allahu moj, pomozi islam sa jednim od dvojice koji je Tebi draži: Omerom ibn El-Hattabom ili Amrom ibn Hišamom (Džehlom)!“ I Allah, dželle še’nuhu, je islam pomogao sa Omerom ibn El-Hattabom, tim velikanom islama, koji je nakon smrti Ebu Bekra Es-Siddika, radijallahu anhu, izabran za halifu, a u njegovo vrijeme hilafeta je došlo do velikog proširenja Islamske države. 3) Osman ibn Affan, radijallahu anhu, blagi, darežljivi i stidljivi ashab „zbog čijeg stida se stide meleci“, koji je bio treći halifa Hulefair-rašidina. 4. Alija ibn Ebi Talib, radijallahu anhu, četvrti halifa Hulefair-rašidina, oštorumni i neustrašivi ashab, 5. Seid ibn Zejd, radijallahu anhu, koji je u vrijeme dok je bio namjesnik Damaska pisao pismo Ebu Ubejdi da umjesto njega za namjesnika postavi nekoga drugog, kako bi se on priključio mudžahidima, jer mu je borba na Allahovu putu bila draža od namjesnikovanja. 6. Sa’d ibn Ebi Vekkas, radijallahu anhu, veliki i neustrašivi vojskovođa, oslobodilac perzijskih riznica i junak EI-Kadisijje. 7. Abdurrahman ibn Avf, radijallahu anhu, koji je bio prepoznatljiv po svojoj odvažnosti i darežljivosti, do te mjere da ne bi htio leći dok ne bi podijelio sve što je imao, a Allah bi mu imetak stalno uvećavao. I često je plakao od straha pred Allahom zbog imetka koji je postizao i potom ga dijelio! 8. Talha ibn Ubejdullah, radijallahu anhu, koji je prednjačio u džihadu i dobročinstvu, za kojeg je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, nakon Uhuda rekao da je on „šehid koji hoda po Zemlji.“ 9. Ebu Ubejde Amir ibn El-Džerrah, radijallahu anhu, oštroumni, rječiti i povjerljivi ashab, koji je imao nadimak Emin ummeta. 10. Zubejr ibn El-Avvam, radijallahu anhu, odvažni ashab koji je na Uhudu po naređenju Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, ubio jednog od najhrabrijih mušrika, a u bici na Hunejnu, mušrici su ispred njega bježali.
Braćo i sestre, spomenuli smo samo desetoricu ashaba kojima je nagoviješten Džennet (Ašere mubešširin), a lista zaslužnih ashaba je preduga za ovako kratku hutbu.
Neka ashabi Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, budu uzori nama i našoj djeci i inspiracija za naš uspravan hod u ovom kratkom i varljivom dunjalučkom životu!
Molim Allaha, subhanehu ve te’ala, da nas učvrsti na putu islama, da pomogne našoj braći u Palestini, Siriji i na svakom drugom mjestu gdje su ugrožena prava muslimana, da im da skoru pobjedu i oslobodi zulumćara, da Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem i ashabe učini našim istinskim uzorima, da nam pomogne da sačuvamo našu lijepu Bosnu i Hercegovinu i u njoj živimo i uživamo u dinu, miru, slobodi i blagostanju, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da našu djecu i potomke učini prvacima ummeta, da nam oprosti grijehe i uvede nas u obećani džennet, u društvu sa poslanicima, iskrenim, šehidima i dobrim ljudima!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 30/2013 – 17. safer 1435.H. / 20. decembar 2013.g.MU’MINSKA KUĆA
Braćo i sestre u islamu! Tema naše današnje hutbe je Mu’minska kuća. Želja mi je da kroz ovu veoma važnu temu inša-Allah potaknem sve nas na to da donesemo čvrstu odluku da naše kuće učinimo mu’minskim kućama, a to su kuće bogobojaznosti, rahmeta, ljubavi, rahatluka, samopouzdanja i napretka. Jedna od Allahovih, dželle še’nuhu, blagodati ljudima su i njihove kuće i šatori, kao što stoji u 80. ajetu Sure En-Nahl:
وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ بُيُوتِكُمْ سَكَنًا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنْ جُلُودِ الْأَنْعَامِ بُيُوتًا تَسْتَخِفُّونَهَا يَوْمَ ظَعْنِكُمْ وَيَوْمَ إِقَامَتِكُمْ وَمِنْ أَصْوَافِهَا وَأَوْبَارِهَا وَأَشْعَارِهَا أَثَاثًا وَمَتَاعًا إِلَى حِينٍ
Allah vam daje da u kućama svojim stanujete i daje vam od koža stoke šatore koje lahko nosite kada na put idete i kada konačite, a od vune njihove i dlake njihove i kostrijeti njihove prostriku i korisne stvari, do određenog vremena.
Blagodat rahatluka i duševnog zadovoljstva je braćo i sestre jedna od najvećih blagodati, kojih veliki broj nas nije ni svjestan, pa zato razmislimo o onima koji ne posjeduju to sa čime nas je Allah, subhanehu ve te’ala, počastio!
Mu’minska kuća je braćo i sestre jedna vrsta medrese, koledža i univerziteta i iz nje izlaze korisni članovi uže i šire društvene zajednice, u njoj se odgajaju dobri i poslušni sinovi i kćeri, hafizi, daije, imami, vođe, alimi, sudije, doktori, političari, ministri, direktori, komandanti, vojnici, policajci, biznismeni, radnici, majstori, vozači, čuvari, zemljoradnici, čobani, čestite muslimanke, majke, domaćice, odgajateljice, profesorice i doktorice.
Da li su braćo i sestre naše kuće, mjesta našeg rahatluka ili su ne dao Allah mjesta bihuzurluka i nezadovoljstva? Je li dovoljno napraviti konfornu kuću i hvaliti se njenom veličinom i ljepotom, a ne učiniti je pravom mu’minskom kućom? Zato se postavlja pitanje: Kako izgraditi kuću u kojoj ćemo se osjećati rahat, kuću u kojoj će njeni materijalni nedostaci biti neprimijetni i nebitni pored duhovnih vrijednosti sa kojima ćemo se sa našim ukućanima osjećati sretnim, kako prevazići prepreke koje se nalaze između članova porodice, kako da pregradni zidovi u našim kućama budu samo fizičke naravi, a da u našoj međusobnoj komunikaciji ti zidovi ne postoje i kako izgraditi atmosferu međusobnog poštivanja i povjerenja?
Da bi naša kuća ili stan bili mjestom smiraja i sreće, moramo ih graditi ili kupovati isključivo od halal imetka i opremati je opet samo od halal zarađenih sredstava, ali prije nego se odlučimo za gradnju ili kupovinu kuće ili stana potrebno je da povedemo računa o lokaciji i budućem komšiluku i da mislimo o tome da ona bude što bliže džamiji, školi i ambulanti.
Slijedeći bitan korak u našim životima je odabir bračnog druga, a prilikom te važne životne odluke, potrebno je imati na umu hadis Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, koji bilježi imam Ibn Madždže:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا أنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “لَا تَزَوَّجُوا النِّسَاءَ لِحُسْنِهِنَّ فَعَسَى حُسْنُهُنَّ أَنْ يُرْدِيَهُنَّ، وَلَا تَزَوَّجُوهُنَّ لِأَمْوَالِهِنَّ فَعَسَى أَمْوَالُهُنَّ أَنْ يُطْغِيَهُنَّ، وَلَكِنْ تَزَوَّجُوهُنَّ عَلَى الدِّينِ، وَلَأَمَةٌ سَوْدَاءُ ذَاتُ دِينٍ أَفْضَلُ.” (ابن ماحه)
Prenosi Abdullah ibn Omer, radijallahu anhuma, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Ne ženite žene zbog njihove ljepote, možda će ih ljepota unakaziti i ne ženite ih zbog njihovih imetaka, možda će ih imeci upropastiti, već ih ženite zbog njihove vjere, a crna robinja vjernica je od njih bolja!“ (Ibn Madždže)
Draga moja braćo i sestre, koliko muslimana i muslimanki prilikom sklapanja braka vode računa o tome da njihov budući bračni drug bude na prvom mjestu mu’min ili mu’minka?
Islam podstiče vjernike da izgrađuju i uljepšavaju svoju kuću obavljanjem namaza, učenjem Kur’ana i zikra, muhabetom sa mu’minima koji ga zijarete i on njih zijareti i lijepim savjetima članovima porodice, komšijama i prijateljima. U hadisu koji bilježi imam Muslim stoji:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “مَثَلُ الْبَيْتِ الَّذِي يُذْكَرُ اللَّهُ فِيهِ وَالْبَيْتِ الَّذِي لَا يُذْكَرُ اللَّهُ فِيهِ كَمَثَلِ الْحَيِّ وَالْمَيِّتِ.” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: ”Primjer kuće u kojoj se spominje Allah i kuće u kojoj se ne spominje Allah, poput je primjera živog i mrtvog.“ (Muslim)
Koliko li je braćo i sestre muslimanskih kuća danas mrtvo i gluho, zbog toga što se u njima ne spominje Allahovo, subhanehu ve te’ala, ime, tj. koliko je muslimanskih kuća i stanova pretvoreno u staništa džina i šejtana, koliko danas muslimanskih kuća bez svijesti i znanja o tome ima kao podstanare vojske šejtana koji zajedno sa ukućanima jedu haram hranu, koji se dodatno hrane iz neopranog suđa, koji uživaju u nepometenim i zapuštanim kućama i stanovima, koji zajedno sa njima slušaju muziku, prate koncerte, šoue, izbore misica i mistera, razvratne serije i filmove, koji sa njima glasaju za tako-zvane zvijezde, koji sa njihovom djecom surfaju po internetu, koji se sa njima šminkaju, lakiraju nokte ili ih nadograđuju, ugrađuju pilsinge u noseve, usne, obrve i stomake, čupaju obrve i razgolićuju se i šejtani bez bilo kakvih obaveza za plaćanje stanarine ili režija uživaju i razmnožavaju se? Takve kuće napuštaju meleci, osim onih meleka koji vjerno bilježe ono što se u njima dešava, kako bi njihovim stanarima na Sudnjem danu bila data njihova knjiga i bilo im rečeno: إِقْرَأْ كِتَابَكَ كَفَى بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا „Čitaj svoju knjigu! Ona ti je danas dovoljna za polaganje računa!“ (Suretu El-Isra’; 14.) Stanovnici takvih kuća su neraspoloženi, ljuti, nenaspavani, gladni, žedni, nezadovoljni i puni bijesa i mržnje.
Mu’minska kuća je čista od slika po zidovima, od kipova i pasa i po noj ne hodaju džunubi (neokupani), u skladu sa hadisom koji bilježi imam Nesaija:
عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “لَا تَدْخُلُ الْمَلَائِكَةُ بَيْتًا فِيهِ صُورَةٌ وَلَا كَلْبٌ وَلَا جُنُبٌ.” (النسائي)
Prenosi Alija ibn Ebi Talib, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Meleci ne ulaze u kuću u kojoj su slika, pas ili džunub!“ (En-Nesai)
U mu’minskoj kući nema mjesta neislamskim običajima i oponašanju drugih, što potvrđuje hadis koji bilježi imam Ebu Davud:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا أنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “مَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ فَهُوَ مِنْهُمْ ” (أبو داود)
Prenosi Abdullah ibn Omer, radijallahu anhuma, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Ko oponaša neki narod, on je njihov!“ (Ebu Davud)
Lijep islamski odgoj djece u našim kućama je braćo i sestre zalog nama na Budućem svijetu, kao što stoji u hadisu koji bilježi imam Malik:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيُرْفَعُ الدَّرَجَةَ فِي الْجَنَّةِ فَيَقُولُ: “يَا رَبِّ، بِمَ هَذَا؟” فَيُقَالُ لَهُ: “بِدُعَاءِ وَلَدِكَ مِنْ بَعْدِكَ.” وَفِي رِوَايَةٍ: “بِاسْتِغْفَارِ ابْنِكَ.” (مالك)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: ”Uistinu će mu’min biti uzdignut u Džennetu na položaj, pa će reći: „Gospodaru, zbog čega je ovo?“ Biće mu rečeno: „Zbog dove tvoga djeteta, poslije tebe!“ Po drugoj predaji: „Istigfarom (traženjem oprosta) tvoga djeteta!“ (Malik)
Braćo i sestre, oživimo naše kuće učenjem Kur’ana, nafilama, islamskim sadržajima, poslušnošću našim roditeljima ako su živi, a dovama ako su preselili, islamskim odgojem naše djece, svakodnevnim nasihatima članovima naših porodica, uz podsjećanje ko su i zašto su na ovome svijetu, zajedničkim čuvanjem džemata u džamijama, slanjem djece u mektebe, čuvanjem rodbinskih veza, pažnjom prema komšijama, pomoći siromasima i jetimima i stalnom brigom šta smo mi i naši ukućani pripremili za Ahiret!
Molim Allaha, subhanehu ve te’ala, da nas učvrsti na putu islama, da pomogne našoj braći u Palestini, Siriji i na svakom drugom mjestu gdje su ugrožena prava muslimana, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da naše kuće učini kućama rahatluka i pravog islamskog življenja, da našu djecu i potomke učini prvacima ummeta, da nam oprosti grijehe i uvede nas u obećani Džennet, u društvu sa poslanicima, iskrenim, šehidima i dobrim ljudima!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 31/2013 – 24. safer 1435.H. / 27. decembar 2013.g.MUSLIMANI NE OBILJEŽAVAJU NOVU GODINU
Braćo i sestre u islamu! Tema naše današnje hutbe je Muslimani ne obilježavaju Novu godinu. Povodom dolaska Nove godine i njenog proslavljanja, što je neislamski običaj, želim da podsjetim na bolnu činjenicu da ovaj događaj na žalost obilježavaju i neki od onih koji sebe smatraju muslimanima, nesvjesni da na taj način oponašaju druge narode, a svako slijepo oponašanje drugih znači udaljavanje od islama i njegovih propisa. Još je apsurdnije da veliki broj njih to praktikuje uz činjenje harama, koji muslimane izvode iz islama.
Ako volimo Allaha, dželle še’nuhu, dužni smo slijediti sunnet Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, pa će nas Allah zavoljeti i grijehe nam oprostiti, kao što stoji u 31. ajetu Sure Alu Imran:
قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ
Reci: “Ako Allaha volite, mene slijedite i vas će Allah voljeti i grijehe vam oprostiti!” A Allah prašta i samilostan je.
Svako činjenje harama, braćo i sestre izaziva Allahovu, subhanehu ve te’ala, srdžbu, a posebno činjenje harama od strane naroda koji su u teškim situacijama pomognuti da opstanu, onda kada su se nevjerničke vojske i njihovi pomagači udružili u želji da ih potpuno unište. Zar se smiju javno činiti grijesi i izazivati Allahova, subhanehu ve te’ala, srdžba u zemlji kerameta, zemlji u kojoj se širio miris šehidske krvi, zemlji u kojoj su vojske meleka pomagale golobrade i goloruke borce Armije Republike Bosne i Hercegovine i MUP-a i zaustavljale neprijatelje, zemlji dvije stotine hiljada šehida, zemlji kojom su tekle rijeke šehidske krvi i rijeke suza ucvijeljenih majki, nena, supruga, djece i unučića, zemlji u Potočarima 11. jula 1995.g. zgažene tek rođene bebe, zemlji četrdeset hiljada silovanih Bošnjakinja, među kojima je deset hiljada maloljetnih djevojčica, zemlji stotina zloglasnih logora, zemlji 614 do temelja porušenih džamija, zemlji koja u sebi krije dijelove tijela heroja koji neprimijećeno hodaju ovom bosanskom zemljom, zemlji gazija koji su goloruki stajali pred tenkove i specijalne jedinice, koji su bosi gazili kroz neprijateljska minska polja, a danas su na birou, jer su njihova radna mjesta zauzeli rođaci i rodice i ljubavnice korumpiranih kvazi-političara, pa i neprijatelji ove zemlje, koji su se zapošljavali i još zapošljavaju po nacionalnom ključu, zemlji u kojoj nije bilo kolektivne osvete i zemlji dobroćudnih Bošnjaka koji ni neprijatelje ne znaju mrziti koliko to oni zaslužuju, zemlji koju stoljećima pljačkaju i žele prisvojiti, a ona se odupire i svjedoči da ona pripada samo Allahu, dželle še’nuhu.
Nova godina se proslavlja širom svijeta, a najveću pažnju joj posvećuju Kršćani, koji ovaj praznik vežu za smrt pape Silvestra I, koji je umro 31. decembra 335. godine, a 1582. godine kada je bila reforma gregorijanskog kalendara početak Nove godine je promijenjen sa 25. decembra, na 1. januar i od tada je 31. decembar poznat u svijetu kao Silvester. Iz ovoga se jasno vidi da je došlo do odstupanja za nekoliko dana od datuma rođenja Isaa, alejhis-selam, tj. 25. decembra, kako to tvrde Kršćani.
Jedan od prepoznatljivih detalja vezanih za novogodišnje praznike je i Djeda Mraz. Prema Enciklopediji Britanici postojanje Svetog Nikole, kasnije Djeda Mraza, nije potvrđeno ni jednim historijskim dokumentom, tako da se ništa sigurno ne zna o njegovom životu osim da je vjerovatno bio biskup Myre u IV vijeku. Kao mladić putovao je u Palestinu i Egipat, a nakon povratka u rodno mjesto postao je biskup u Myri. Bio je zatvoren za vrijeme progona Kršćana od strane rimskog imperatora, a za vrijeme drugog imperatora je oslobođen. Prisustvovao je Prvom Koncilu u Nikeju, 325. godine. Sahranjen je u crkvi u Myri, a u VI stoljeću njegovo svetište je postalo veoma poznato. Darežljivost i dobrota po kojima je Sveti Nikola bio poznat prerasle su u legende o čudima koje je činio za siromašne i nesrećne. U Srednjem vijeku privrženost Svetom Nikoli raširila se po cijeloj Evropi. Transformacija Svetog Nikole u Djeda Mraza otpočela je 1823. godine. Prema legendi Djeda Mraz uz pomoć vilenjaka dostavlja darove dobroj djeci širom svijeta.
Prema tome, Djeda Mraz je isključivo vjerski simbol Kršćana i nema nikakve veze sa islamom i muslimanima, niti sa našom tradicijom.
Podsjećam i sebe i vas na hadis Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, koji bilježi imam Hakim:
عَنْ أَبي سَعيِدِ الْخُدْرِيِّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “لَتَتْبَعُنَّ سُنَنَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ شِبْرًا بِشِبْرٍ، وَذِرَاعًا بِذِرَاعٍ حَتَّى لَوْ دَخَلُوا جُحْرَ ضَبٍّ لَاتَّبَعْتُمُوهُمْ” قُلْنَا: “يَا رَسُولَ اللهِ، الْيَهُودُ وَالنَّصَارَى” قَالَ: “فَمَنْ” (حاكم)
Prenosi Ebu Seid El-Hudri, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Slijedićete ranije narode, pedalj po pedalj i aršin po aršin, pa čak i da uđu u gušterovu jazbinu vi biste ih u tome slijedili.” Rekosmo: „Allahov Poslaniče, Kršćane i Židove?“ Reče: „Koga drugog?” (Hakim)
Tužno je braćo i sestre da ima veliki broj „muslimana“ koji su u slijeđenju nemuslimana prešli svaku mjeru i koji se ni po čemu ne razlikuju od njih. To njihovo slijeđenje ih nije amnestiralo od ubijanja i progona u toku posljednje oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu, pa hoćemo li doći pameti?
Od oponašanja nemuslimana je i obilježavanje Nove godine, koju proslavljaju Kršćani, za koje Allah, subhanehu ve te’ala, kaže u 17. ajetu Sure El-Maide:
لَّقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ أَن يُهْلِكَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَأُمَّهُ وَمَنْ فِي الأَرْضِ جَمِيعًا وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
Nevjernici su oni koji govore: “Bog je Mesih, sin Merjemin!” Reci: “Ko može spriječiti Allaha da, ako hoće, uništi Mesiha, sina Merjemina i majku njegovu i sve one koji su na Zemlji? Allahova je vlast na nebesima i na Zemlji i na onome što je između njih; On stvara što hoće i Allah sve može.
Potrebno je braćo i sestre znati da je islamsko pravilo neslijeđenje onoga ko odstupa od Allahovih, dželle še’nuhu, propisa i od njih se treba razlikovati u: običajima, praznicima, vjeri, odjeći, govoru, ishrani itd.
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Ebu Davud kaže:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: مَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ فَهُوَ مِنْهُمْ (أبو داود)
Prenosi Abdullah ibn Omer, radijallahu anhuma, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Ko oponaša neki narod, on je od njih.” (Ebu Davud)
U ovom hadisu je veliko upozorenje svima onima koji oponašaju nemuslimane, jer ih to oponašanje svrstava u njihov red. Imam Ibn Kesir kaže da ovaj hadis označava veliku prijetnju i upozorenje onima koji slijede nemuslimane u njihovom govoru, djelima, odjeći, praznicima i načinu robovanja Stvoritelja, a tako isto i u svemu drugome što nije od naše vjere i što nam se ne dozvoljava.
Tako možemo zaključiti, da onaj ko ostavlja sunnet Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, a slijedi običaje Jevreja i Kršćana, da može izaći iz islama, bez obzira koliko se on smatrao muslimanom i imao izvorno muslimansko ime.
I na kraju se braćo i sestre postavlja logično pitanje: Šta činiti u ovoj noći? Odgovor je jednostavan: Ne pridavati joj nikakvu važnost u odnosu na druge noći, ne obilježavati je nikakvim posebnim sijelima, večerama, kahvama, gledanjima novogodišnjeg programa, ne čestitati ga, ne kupovati djeci nikakve poklone niti primati, već kao i ostalih noći na vakat leći spavati, ustati na noćni namaz i sabah i nastaviti živjeti islamski kao i do sada!
Braćo i sestre, izvršavajmo sve naše islamske obaveze, a posebno čuvajmo propisane namaze, jer ćemo na Sudnjem danu prvo biti pitani za namaze, čvrsto se držimo Allahova, subhanehu ve te’ala, užeta i ne povodimo se za običajima i praznicima drugih naroda!
Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, učini nas od onih koji se čuvaju zabranjenih i sumnjivih stvari i sačuvaj nas slijepog slijeđenja drugih, oprosti našim roditeljima i dobrim precima, učini našu djecu i potomke radostima naših očiju i srca, budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u Džennetu društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 1/2014 – 02. rebiu-l-evvel 1435.H. / 03. januar 2014.g.[b]DUNJALUK JE MJESTO NAŠEG PRIVREMENOG BORAVKA
[/b]Braćo i sestre, u islamu! Tema naše današnje hutbe je Dunjaluk je mjesto našeg privremenog boravka. Cilj mi je da sebe i vas potaknem na razmišljanje i da se inša-Allah mijenjamo na bolje i time popravljamo naše ukupno stanje.
Danas je braćo i sestre treći dan u kojem se još uvijek ne mogu uhavizati mnogobrojni zalutali Bošnjaci, koji su Novogodišnju noć proveli uz razne vrste harama i time posvjedočili svoju opredijeljenost i odlučnost u slijepom slijeđenju drugih naroda, koji su se odrekli svoga islamskog identiteta i prihvatili da luduju u kako su je oni nazvali Najluđoj noći, koji su se pokorili svome nefsu i prokletom šejtanu, koji ih je učlanio u Asocijaciju velikih griješnika, koji su u toj noći nemilice trošili novac na narudžbe pjesama pjevača koji su za jednu noć zaradili od pet do preko stotinu hiljada maraka, to je bila noć u kojoj u ugostiteljskim objektima širom šehidskom krvlju natopljenoj Bosni i Hercegovini nije smjelo faliti raznih vrsta alkohola, svinjetine, muzike, pjevača, pjevačica, plesača i plesačica iz Bosne i Hercegovine, ali i Srbije, to je noć u kojoj je u alkoholisanom stanju na cestama Bosne i Hercegovine ginula mladost, noć u kojoj se pucalo i lumpovalo do neka doba i to je noć koja svima onima koji su je tako proveli, ako se iskreno ne pokaju obećava propast ne samo u ovoj godini već propast na obadva svijeta.
Allah, subhanehu ve te’ala, je stvorio čovjeka i učinio ga namjesnikom (halifom) na Zemlji, gdje mu je sve potčinio i kroz Objavu odredio pravila njegova življenja. On mu je odredio vijek na ovom prolaznom svijetu, kako bi ga iskušao i time mu odredio ahiretski položaj, Svojom, subhanehu ve te’ala, milošću, a ne čovjekovom zaslugom, jer se vječnost ne može nikako zaslužiti u kratkom dunjalučkom životu. O tome Allah, subhanehu ve te’ala, kaže u 2. ajetu Sure El-Mulk:
الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ
Onaj Koji je stvorio smrt i život da bi iskušao koji od vas će bolje postupati; On je Silni i Onaj koji prašta!
Allah, dželle še’nuhu, je u ovom ajetu prvo spomenuo smrt i dao joj prioritet nad životom, jer je smrt tj. život poslije nje cilj, a život na dunjaluku je samo sredstvo za ostvarenje tog cilja.
Allah, subhanehu ve te’ala, nas podučava u 24. i 25. ajetu Sure Junus, šta je to dunjaluk:
إِنَّمَا مَثَلُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَاءٍ أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الأَرْضِ مِمَّا يَأْكُلُ النَّاسُ وَالأَنْعَامُ حَتَّى إِذَا أَخَذَتِ الأَرْضُ زُخْرُفَهَا وَازَّيَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ قَادِرُونَ عَلَيْهَا أَتَاهَا أَمْرُنَا لَيْلاً أَوْ نَهَارًا فَجَعَلْنَاهَا حَصِيدًا كَأَنْ لَمْ تَغْنَ بِالأَمْسِ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ(24) وَاللَّهُ يَدْعُو إِلَى دَارِ السَّلاَمِ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ(25)
Život na ovom svijetu je sličan bilju zemaljskom na koje Mi spustimo s neba kišu s kojim se ona izmiješa, kojim se onda hrane ljudi i stoka. Pa kad se Zemlja ukrasi svojim ruhom i okiti i kad stanovnici njezini pomisle da su oni toga gospodari, dođe naredba Naša, noću ili danju, i Mi to pokosimo, kao da prije ničeg nije ni bilo. Eto, tako Mi potanko izlažemo dokaze narodu koji hoće da razmisli.(24) Allah poziva u Kuću mira i ukazuje na pravi put onome kome On hoće.(25)
Iz ovih ajeta čovjek treba da shvati da je ovaj svijet prolazan kao i rast biljaka, a da je naš ovozemaljski život kao kiša, koja natapa zemlju i čini je plodnom, ali kada sve nabuja i kada čovjek pomisli da je to sve njegovo, Allahovom, subhanehu ve te’ala, voljom svega toga nestane. Ahiretska kuća, koju Allah, subhanehu ve te’ala, naziva „Kućom mira“, je pripremljena za one koji su na pravom putu i koji se samo Njega boje i nadaju Njegovoj nagradi.
Vjernik ne smije zapostavi dunjaluk i odreći se materijalnih dobara, jer nam je dunjaluk potreban i kao sredstvo do Ahireta i on mora imati za cilj da pokornost Allahu, dželle še’nuhu, bude ispred dunjalučkih interesa. Musliman od dunjaluka neće uzeti ništa drugo osim onoga što je halal i neće raditi ništa sem halal poslova i sav dunjaluk će iskoristiti za sticanje Allahovog, subhanehu ve te’ala, zadovoljstva. Dunjaluk treba da bude sredstvo, a Ahiret cilj koji zaslužuje da čovjek zbog njega u ime Allaha, dželle še’nuhu, žrtvuje svoje vrijeme i uloži maksimum napora i materijalnih dobara, sa kojima ga je Njegov Gospodar počastio.
Kaže Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Muslim:
عَنِ الْمُسْتَوْرِدِ بْنِ شِدَادَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: مَا الدُّنْيَا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا مِثْلُ مَا يَجْعَلُ أَحُدُكُمْ إِصْبَعَهُ فِي الْيَمِّ، فَلْيَنْظُرْ بِمَ يَرْجِعُ (مسلم)
Prenosi El-Mustevrid bin Šidad, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Dunjaluk u odnosu na Ahiret je kao da neko od vas stavi prst u more, pa neka vidi šta je dobio!“ (Muslim)
U drugoj predaji koju bilježi imam Hakim stoji:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَلاَ يَزْدَادُ النَّاسُ عَلَى الدُّنْيَا إِلَّا حِرْصًا، وَلَا يَزْدَادُونَ مِنَ اللهِ إِلَّا بُعْدًا (حاكم)
Prenosi Abdullah ibn Mes’ud, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Primakao se Sudnji dan, a ljudi povećavaju žudnju za dunjalukom i tako se od Allaha samo udaljavaju!“ (Hakim)
Emevijski halifa Abdul-Aziz ibn Mervan na smrti je naredio da mu donesu ćefine u koje će biti zamotan nakon smrti. Kada su mu donijeli ćefine i stavili ih pred njega, rekao je: “Subhanallah (Slava Allahu), zar da od dunjaluka i silnog bogatstva koje sam posjedovao neću ponijeti ništa osim ova dva čaršafa u koja će zamotiti moje tijelo?!” A onda je tužno uzdahnuo i dodao: “Dunjaluče, uistinu si ti bijedan i ništavan! Tvoje mnoštvo se na kraju pretvori u pravu malenkost, a tvoja dužina postane simbol kratkoće i nestanka. Zaista su ljudi obmanuti tobom!”
Jedan učenjak je rekao: “Ovaj život je kao san, pa kad se probudiš tek tada shvatiš da si sanjao. Tako je i sa smrću, kad čovjek umre, tek tada mnogi shvate da je dunjalučki život prolazan i trenutan i da je u odnosu na onaj svijet (Ahiret) kao san na dunjaluku.”
Behlul, osobenjak s kojim su se na dvorcima halifa zbijale šale, često je posjećivao mezarja i govorio bi: “Ovi ljudi (mrtvi) su dobri prijatelji! Oni ne zabadaju jedni drugima nož u leđa.” Jednoga dana, sjedio je Behlul u jednom kraju mezarja, držeći u ruci dug štap, kojim je mjerio lobanje, razbacane oko njega. Halifa Harun Er-Rešid, je prolazeći pored mezarja upitao Behlula: “Šta to radiš, Behlule?” Reče Behlul: “Ma, ništa posebno. Pokušavam otkriti, pripadaju li ove lobanje kraljevima ili prosjacima. Sve su mi iste.” “A što će ti taj štap?”, upita halifa ponovno. “Ma, mjerim zemlju”, opet će Behlul. “Mjeriš zemlju? Pa šta si otkrio?”, našali se Harun Er-Rešid. “Ista je i jednaka, vladaru. Tri pedlja za mene, unatoč mome siromaštvu i tri pedlja za tebe, unatoč tvojoj raskoši i bogatstvu!”
Na ovom svijetu čovjek radi i dobro i zlo, a ne polaže račun, ali će ga zato na budućem svijetu polagati, bez mogućnosti da se dodatno angažuje, što bi mu koristilo kod konačnog obračuna!
Pa zašto onda, braćo i sestre ljudi zbog prolaznog i varljivog dunjaluka gube vječnost, zašto daju prednost onome što je prolazno u odnosu na ono što je trajno i zašto ne razmišljaju o tome šta su pripremili za Dan polaganja računa?
Braćo i sestre, budimo od onih koji se trude da postignu vječnu sreću na Ahiretu, a od dunjaluka uzimaju samo onoliko koliko im je neophodno i od onih koji se natječu u dobru i prolaznom i varljivom životu ne daju prednost nad vječnošću!
Gospodaru, učvrsti nas na putu islama, ne iskušavaj nas sa onim što ne možemo podnijeti, učini nas od onih kojima je Ahiret draži od dunjaluka, uputi našu djecu i naše potomke i učini ih časnim pripadnicima ummeta, budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u džennetu, društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 2/2014 – 09. rebiu-l-evvel 1435.H. / 10. januar 2014.g.VOLIMO TE POSLANIČE, SALLALLAHU ALEJHI VE SELLEM
Braćo i sestre u islamu! Tema naše današnje hutbe je Volimo te Poslaniče, sallallahu alejhi ve sellem. Govorimo na zadatu temu u danima u kojima se ummet pojačano sjeća Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, te se diljem svijeta organiziraju različite manifestacije, predavanja, tribine, kvizovi, hutbe i slično, što je pokazatelj naše ljubavi prema Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem, ali ta ljubav sa riječi treba da pređe na djela u smislu slijeđenja sunneta Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, u svim segmentima naših života, ako želimo postići sreću na obadva svijeta.
Govoreći o misiji Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, kaže Allah, dželle še’nuhu, u ajetima od 45. – 47 Sure Al-Ahzab:
يَاأَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا(45) وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِيرًا(46) وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ فَضْلًا كَبِيرًا(47)
O Poslaniče, Mi smo te poslali kao svjedoka, kao donosioca radosnih vijesti i kao Poslanika koji opominje,(45) da po Njegovu naređenju pozivaš Allahu i kao svjetiljku koja sija.(46) I obraduj vjernike da oni kod Allaha imaju velike blagodati!(47)
Imam Ahmed bilježi predaju od Ataa ibn Jasira: „Sreo sam Abdullaha ibn Amra ibn El-Asa, radijallahu anhu, i rekao mu: „Prenesi mi opis Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, u Tevratu!“ Pa mi je odgovorio: „Da, tako mi Allaha, opisan je u Tevratu nekim od svojstava iz Kur’ana: O Poslaniče, Mi smo te poslali kao svjedoka i kao donosioca radosnih vijesti i kao Poslanika koji opominje, kao sigurnost „nepismenima“ (Arapima tadašnjeg doba), ti si Moj rob i Poslanik. Nazvah te onim koji se oslanja na Allaha. Nije grub ni osoran, niti podiže glas po trgovima, na loše ne uzvraća lošim, već preko toga prelazi i prašta. Allah ga neće usmrtiti dok ne popravi njime zabludjeli narod da posvjedoče da nema gospodara sem Allaha i time otvori slijepe oči, gluhe uši i okorjela srca.“ (Buharija)
Ibn Ebi Hatim prenosi od Ibn Abbasa, radijallahu anhu: „Nakon što je objavljeno: O Poslaniče, Mi smo te poslali kao svjedoka i kao donosioca radosnih vijesti i kao Poslanika koji opominje – a on je već bio naredio Aliji i Muazu, radijallahu anhuma, da idu u Jemen, rekao im je:
“يَسِّرُوا وَلاَ تُعَسِّرُوا وَبَشِّرُوا وَلاَ تُنَفِّرُوا” فَإِنَّهُ قَدْ أُنْزِلَ إِلَيَّ: يَاأَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا”
„Idite i olakšavajte, a ne otežavajte i obveseljavajte, a ne izazivajte odbojnost, jer mi je objavljeno: O Poslaniče, Mi smo te poslali kao svjedoka i kao donosioca radosnih vijesti i kao Poslanika koji opominje.“
Za razliku od drugih poslanika, Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, je imao misiju koja nije ograničena na određeno vrijeme, mjesto i narod, već se njegovim poslanstvom otvaraju novi vidici pred čovječanstvo i poslanička zadaća dobija posebnu dimenziju. Taj teški i odgovorni zadatak, Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, zajedno sa ashabima ispunjava i širi islam koji predstavlja nepresušan izvor za sve one koji se žele napojiti sa čistog izvora.
Oni koji hoće da ih zavoli njihov Gospodar i da im budu oprošteni grijesi, dužni su slijediti Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, kao što Allah, dželle še’nuhu, kaže u 31. i 32. ajetu Sure Ali Imran:
قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ(31) قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِينَ(32)
Reci: “Ako Allaha volite, mene slijedite i vas će Allah voljeti i grijehe vam oprostiti!“, a Allah prašta i samilostan je.”(31) “Reci: “Pokoravajte se Allahu i Poslaniku (sallallahu alejhi ve sellem)!” A ako oni glave okrenu, pa Allah zaista ne voli nevjernike.”(32)
Allah, dželle še’nuhu, naređuje muslimanima da prihvate sve što im njihov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, dozvoljava, a da se okanu svega onoga što im je on zabranio, pa u drugom dijelu 7. ajeta Sure El-Hašr, stoji:
…وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ
…Ono što vam Poslanik (sallallahu alejhi ve sellem) da, to uzmite, a ono što vam zabrani ostavite! I bojte se Allaha jer Allah zaista strahovito kažnjava!”
Pokornost Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, se ogleda u slijeđenju njegova sunneta, a njegovi vjerni ashabi nisu postavljali pitanja i potpitanja na ono što je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, tražio od njih ili im je zabranio, jer su bili svjesni ozbiljnosti upozorenja Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu koji bilježi imam Muslim:
عَنْ أَبيِ هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “مَا نَهَيْتُكُمْ عَنْهُ فَاجْتَنِبُوهُ وَمَا أَمَرْتُكُمْ بِهِ فَافْعَلُوا مِنْهُ مَا اسْتَطَعْتُمْ فَإِنَّمَا أَهْلَكَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ كَثْرَةُ مَسَائِلِهِمْ وَاخْتِلَافُهُمْ عَلَى أَنْبِيَائِهِمْ.” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: «Ono što sam vam zabranio, ostavite, a što sam vam naredio činite koliko možete, jer su one koji su bili prije vas uništila pretjerana pitanja i neslaganje sa njihovim poslanicima!» (Muslim)
U predji koju bilježi imam Buharija stoji:
عَنِ الْعِرْبَاضِ بْنِ سَارِيَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: “وَعَظَنَا رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَوْمًا بَعْدَ صَلاَةِ الْغَدَاةِ مَوْعِظَةً بَلِيغَةً ذَرَفَتْ مِنْهَا الْعُيُونُ وَوَجِلَتْ مِنْهَا الْقُلُوبُ فَقَالَ رَجُلٌ: “إِنَّ هَذِهِ مَوْعِظَةُ مُوَدِّعٍ فَمَاذَا تَعْهَدُ إِلَيْنَا يَا رَسُولَ اللهِ؟” قَالَ: “أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اللهِ وَالسَّمْعِ وَالطَّاعَةِ وَإِنْ عَبْدٍ حَبَشِيٍّ فَإِنَّهُ مَنْ يَعِشْ مِنْكُمْ يَرىَ اخْتِلاَفاً كَثِيرًا وَإِيَّاُكْم وَمُحْدَثَاتُ الْأُمُورِ فَإِنَّهَا ضَلاَلَةٌ فَمَنْ أَدْرَكَ ذَلِكَ مِنْكُمْ فَعَلَيْكُمْ بِسُنَّتِي وَسُنَّةِ الْخُلَفَاءِ الرَّاشِدِينَ الْمَهْدِيِّينَ عَضُّوا عَلَيْهَا بِالنَّوَاجِذِ.” (البخاري)
Od El-Irbada ibn Sarije, radijellahu anhu, se prenosi: „Obratio nam se Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, jedno jutro poslije sabaha, dirljivim obraćanjem, od kojeg su zasuzile oči i zatreperila srca, pa je neko kazao: „Ovo je oproštajni govor, pa šta nam preporučuješ Allahov Poslaniče?“ Reče: „Preporučujem vam takvaluk (bogobojaznost), poslušnost i pokornost, pa makar abesinskom robu. Uistinu ko poživi od vas nakon mene vidjeće mnogobrojna razilaženja. Čuvajte se novotarija, jer su one zabluda! Ko od vas to doživi, držite se čvrsto moga sunneta i sunneta pravednih upućenih halifa i za to se borite i zubima!“ (Buharija)
U drugoj predaji koju bilježi imam Malik stoji:
عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: «تَرَكْتُ فِيكُمْ أَمْرَيْنِ لَنْ تَضِلُّوا مَا تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا كِتَابَ اللَّهِ وَسُنَّتِي» (مالك)
Prenosi Abdur-Rahman ibn Avf, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Ostavljam vam dvije stvari; nećete zalutati, ako ih se budete držali: Allahovu Knjigu i moj sunnet!“ (Malik)
Brate i sestro, vratimo se sunnetu Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, i budimo ponosni što smo muslimani, natječimo se u slijeđenju Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, u pogledu: takvaluka, iskrenosti, hrabrosti, dobročinstva, milosti, stida i drugih poslaničkih svojstava, ne gubimo nadu u Allahovu, dželle še’nuhu, milost i natječimo se u dobru!
Molimo Gospodara svjetova da nam pomogne da sačuvamo našu čistu vjeru islam, u našoj lijepoj Bosni i Hercegovini, koja je natopljena čistom krvlju šehida, da uputi naše vođe i osnaži ih da ne izdaju, ne prodaju, ne poklone i ne pogaze sve ono za što smo se mi borili, da im opći interes učini iznad ličnih i da konačno kao braća sjedu zajedno i postave menjike izvan kojih se u politici ne smije kretati, molimo Ga da obespravljene ljude, a posebno našu braću u Siriji i Palestini spasi zuluma zulumćara i da im skoru pobjedu, da nas učini istinskim sljedbenicima sunneta, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam na Sudnjem danu oprosti grijehe, sakrije naše sramote i ukabuli dobra djela i da nas u obećanim džennetima obraduje društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِم
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 3/2014 – 16. rebiu-l-evvel 1435.H. / 17. januar 2014.g.[b]POSLANIČE, SALLALLAHU ALEJHI VE SELLEM,
TI SI NAŠ NAJLJEPŠI UZOR[/b]Braćo i sestre u islamu! Tema današnje hutbe je Poslaniče, sallallahu alejhi ve sellem, Ti si naš najljepši uzor. Želja mi je da inša-Allah ovom hutbom pobudim naše osjećaje i želju u pogledu slijeđenja sunneta našeg Poslanka, sallallahu alejhi ve sellem, kao najboljeg uzora, kako bi time zaslužili Allahove, dželle še’nuhu, milost i nagradu kojima težimo i nadamo im se.
U Allahovu Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, mu’mini imaju najljepši uzor, kao što stoji u 21. ajetu Sure Al-Ahzab:
لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا
Vi u Allahovu Poslaniku (sallallahu alejhi ve sellem) imate najljepši uzor, za onoga koji žudi Allahu i Ahiretu i koji Allaha mnogo spominje.
Prema tome, oni koji žude za susretom sa svojim Gospodarem, koji se raduju Ahiretu i uživanjima na njemu i koji mnogo spominju Allaha, dželle še’nuhu, slijede sunnet Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, jer je to jedan od načina postizanja Allahovog, subhanehu ve te’ala, zadovoljstva, što bi trebao da bude cilj svih nas.
Da li je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, naš istinski uzor, slijedimo li njegov sunnet i nadamo li se Allahovoj, subhanehu ve te’ala, milosti i nagradi? Kako smo uredili naše živote i da li je islam naš put ili smo sebi uzeli druge puteve za smisao života na dunjaluku?
Hoćemo li se braćo i sestre popraviti i približiti svome Gospodaru i provoditi svoj život u pokornosti Allahu, dželle še’nuhu, i Njegovu Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem? Zar svojim ponašanjem neki od nas ne izazivaju Allahovu, subhanehu ve te’ala, srdžbu i ne približavaju se džehennemskoj provaliji? Zar neki od nas ne preživljavaju predznake Sudnjeg dana u svojim kućama, komšiluku, poslu itd.? I ima li harama koji u Bosni i Hercegovini nije našao sebi pogodno tlo i ima li koji od njih da ga Bošnjaci nisu kušali?
Bošnjaci nad kojima je počinjen stravičan genocid i koji su od strane zločinaca i njihovih mentora i pomagača bili osuđeni na nestanak ponašaju se kao da se ništa nije desilo i bezbrižno drijemaju, dok neprijatelji ove dobre zemlje Bosne nastavljaju sa aktivnostima na putu realizacije davno skrojenih planova i iscrtanih granica!
Zato je na plećima svakog odgovornog Bošnjaka, koji je na sebe preuzeo emanet funkcije, da taj svoj emanet izvrši na najbolji način i da stalno ima na umu visoku cijenu koja je plaćena za ovu našu lijepu Bosnu i Hercegovinu. A svi mi braćo i sestre ćemo biti pitani za ono što nam je povjereno na čuvanje i trebaćemo na ta pitanja dati precizne odgovore. Zasigurno će na Sudnjem danu biti mnogo funkcionera koji će poželjeti da nikada nisu ni predloženi na bilo koju funkciju, a kamoli da su je vršili, poželjeće da su cijeloga života bili na Birou i da nisu imali ni sekretaricu, ni službeni auto, ni mobitel, ni reprezentaciju, ni dnevnice, ni naknade za prekovremeni rad i odvojeni život, niti da su uzimali mito, u novcu, zlatu, skupocjenim satovima, markiranim odijelima, kravatama, mirisima, pečenju, mladoj teletini i janjetini i to od sirotinje koja to sebi nikada nije mogla ni priuštiti!!! Jednom riječju, poželjeće toga Dana da su bili bez položaja, uticaja i odgovornosti.
Kaže Allah, dželle še’nuhu, u 128. ajetu Sure Et-Tevbe:
لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ
Došao vam je Poslanik, jedan od vas, teško mu je što ćete na muke udarati, jedva čeka da pravim putem pođete, a prema vjernicima je blag i milostiv.
Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, su teško padale nevolje koje su snalazile njegove ashabe i ummet i od srca je želio da što prije prihvate put istine.
On, sallallahu alejhi ve sellem, je Allahovom, dželle še’nuhu, milošću bio veoma blag i milostiv prema svojim ashabima, kao što stoji u 159. ajetu Sure Ali Imran:
فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنْ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ
Samo Allahovom mološću ti si blag prema njima; a da si osoran i grub, razbježali bi se od tebe. Zato im praštaj i moli da im bude oprošteno i dogovaraj se s’ njima! A kada se odlučiš, onda se pouzdaj u Allaha, jer Allah zaista voli one koji se uzdaju u Njega!
Poslanikova, sallallahu alejhi ve sellem, milost prema ashabima je bila veoma važna poslanička karakteristika, koju nalazimo u različitim situacijama, čime je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, jačao zajednicu muslimana i samim time ashabe podučavao na koji način će pozivajući u islam plijeniti srca ljudi, te kako će urediti svoje međusobne komunikacije. Zato su se njegovi ashabi natjecali u međusobnoj ljubavi, milosti, darežljivosti i praštanju i štitili su čast drugih muslimana, na isti način kako su štitili svoju čast i čast svoji ukućana.
Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, za razliku od ostalih Allahovih, dželle še’nuhu, poslanika je bio počašćen sa pet stvari, o kojima on u hadisu koji bilježi imam Buharija, kaže:
عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “أُعْطِيتُ خَمْسًا لَمْ يُعْطَهُنَّ أَحَدٌ قَبْلِي: نُصِرْتُ بِالرُّعْبِ مَسِيرَةَ شَهْرٍ وَجُعِلَتْ لِيَ الْأَرْضُ مَسْجِدًا وَطَهُورًا فَأَيُّمَا رَجُلٍ مِنْ أُمَّتِي أَدْرَكَتْهُ الصَّلَاةُ فَلْيُصَلِّ وَأُحِلَّتْ لِيَ الْمَغَانِمُ وَلَمْ تَحِلَّ لِأَحَدٍ قَبْلِي وَأُعْطِيتُ الشَّفَاعَةَ وَكَانَ النَّبِيُّ يُبْعَثُ إِلَى قَوْمِهِ خَاصَّةً وَبُعِثْتُ إِلَى النَّاسِ عَامَّة.” (بخارى)
Prenosi Džabir ibn Abdullah, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Dato mi je pet stvari, koje nisu date nikome prije mene: 1) Potpomognut sam strahom (neprijatelja od mene) na udaljenosti mjesec dana (hoda). 2) Zemlja mi je data mjestom za sedždu i čistom, pa gdje god nekog čovjeka od moga ummeta zadesi namaz neka klanja. 3) Dozvoljen mi je ratni plijen koji nije bio dozvoljen nikome (od poslanika) prije mene. 4) Dat mi je šefa’at (zalaganje za vjernike). 5) I svi poslanici su slati samo svome narodu, a ja sam poslat svim ljudima!” (Buharija)
Ovih pet stvari je počast za Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, ali i za njegov ummet, pa ih ističimo i prenosimo drugima!
Braćo i sestre, svedimo sami sa sobom račune i zapitajmo se je li naša ljubav prema Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem, onakva kakvu je od nas traži naš Gospodar, slijedimo li zaista njegov sunnet u svim sferama njegova života, žudimo li za susretom s Poslanikom, sallallahu alejhi ve sellem, i njegovim šefa’atom na Sudnjem danu, čeznemo li za njegovim društvom u najvišim džennetima, učimo li našu djecu da ga vole i da im on bude najbolji uzor, a ne da se ugledaju na razvratnike i nevjernike i sanjamo li Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, ili su nam snovi kao i java puni dunjaluka i varljivih dunjalučkih ukrasa?! Sve su to pitanja na koja treba da odgvorimo i da se inša-Allah mijenjamo na bolje, radi našeg dobra na obadva svijeta.
I na kraju, ljubav prema Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem, braćo i sestre ne ogleda se u godišnjem učenju Mevluda, mevludskom šerbetu, mevludskim šećerkama i levhama na zidovima naših kuća i džamija na kojima je ime našeg voljenog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, već stalnim nastojanjem da njegov sunnet pretočimo u naš svakodnevni život!
Braćo i sestre, slijedimo sunnet našeg Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, riječju i djelom, volimo ga istinskom ljubavlju i žudimo za njegovim društvom u džennetu!
Gospodaru, pomozi nam da sačuvamo svjetlo islama, pomozi svim ugroženim i obespravljenim ljudima, učini nas od onih čiji je uzor Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, sačuvaj nas iskušenja, koja ne možemo podnijeti, oprosti našim roditeljima i dobrim precima i sastavi nas u džennetu, uputi našu djecu i naše potomke i učini ih radostima naših očiju i srca, oprosti nam grijehe, budi nam milostiv na Sudnjem danu i uvedi nas u džennete u društvu poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hatib: Nezim Halilović Muderris – hutba: 4/2014 – 23. rebiu-l-evvel 1435.H. / 24. januar 2014.g.ALAMETI NAŠE LJUBAVI PREMA MUHAMMEDU, SALLALLAHU ALEJHI VE SELLEM
Braćo i sestre u islamu, tema današnje hutbe je Alameti naše ljubavi prema Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem.
Govorim na zadatu temu, dan nakon što je na temelju ranije odluke nadležne službe Opštine Višegrad Komunalna služba, uz asistenciju policije sa Šehidskog obilježja na mezarju Stražište, u Višegradu uklonila riječ “genocid“. Pomenuti čin je naišao na oštre osude šire društvene javnosti.
Naravno da treba da budemo ljuti na odluku općinskog organa i provedbu odluke od strane Komunalne službe, ali još više treba da iskažemo svoje negodovanje po pitanju Presude Međunarodnog suda pravde u Hagu, od 26. februara 2007. godine, kojom se po Tužbi Bosne i Hercegovine protiv Srbije i Crne Gore, Srbija oslobađa optužbi za genocid u Bosni i Hercegovini. Sud je pomenutom presudom proglasio Srbiju odgovornom zbog propusta da spriječi genocid u Srebrenici kao i da kazni ili izruči Tribunalu počinioce tog zločina. Ova presuda je temelj za poricanje genocida od strane institucija i pojedinaca manjeg bh entiteta, tako da za takvo ponašanje odgovornost snose međunarodni faktori, koji su nam na početku oružane agresije vezali ruke uvođenjem embarga na uvoz naoružanja, a potom punih 45 mjeseci nijemo posmatrali naše stradanje i na kraju nam pokušali i još uvijek pokušavaju podmetnuti teoriju građanskog rata i samim time izjednačavanja žrtve i dželata. A mi nikada nismo bili isti, niti možemo biti.
Prekjuče je braćo i sestre u Grančarevu, kod Trebinja klanjana dženaza rahmetli Hadžeri Ćatović – Bijedić, majci čija je životna sudbina postala simbol stradanja Bošnjaka u Hercegovini u XX stoljeću. Majka Hadžera je okružena tijelima nevino ubijene najbliže rodbine, komšija, bez hrane i vode, u jami Čavkarici 1941. godine provela 73 dana. O ovom slučaju se svjesno šutjelo punih četrdeset godina.
Sramno je takođe braćo i sestre ponašanje Generalnog konzula Bosne i Hercegovine u SAD-u Branka Pećanca i savjetnika ambasadora BiH u Washingtonu Milenka Avramovića, koji su u Chicagu 09. januara 2014. godine na proslavi Dana Republike Srpske veličali genocid i ratne zločince. Na objavljenom video snimku se između ostalog vidi kako konzul Pećanac pozdravlja svoje suborce koji su izgradili Republiku Srpsku.
Možda bi ovo ostalo neprimijećeno, da se Kongres Bošnjaka Sjeverne Amerike (KBSA) nije oglasio javnim saopćenjem i tražio od ministra Vanjskih poslova Bosne i Hercegovine i predsjedavajućeg Predsjedništva Bosne i Hercegovine smjenu konzula Pećanca i savjetnika Avramovića. Mišljenja sam da bi imenovana dva četnika, presvučena u diplomatsko odijelo trebalo ne samo smijeniti, već otpustiti sa posla i poslati na biro, kako bi ako nekome zatreba mogli na Romaniji čuvati ovce ili ako se ukaže potreba zaposle u rudniku, što bi im od diplomatije mnogo bolje priličilo.
Ali još je veći problem, šta je sa Bošnjacima, uposlenim u Ambasadi Bosne i Hercegovine u Americi, koji po informacijama koje su nam dostupne nisu reagirali na pomenuti incident, već se ponašaju kao da se ništa i ne dešava. I njima bi bez sumnje bolje priličilo čuvanje ovaca na Vlašiću ili posao drvosječa na nekoj bosanskoj planini.
Ljubav prema Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem, braćo i sestre proizilazi iz ljubavi prema Allahu, dželle še’nuhu, i ona je naša obaveza, jer je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, Njegov miljenik i dostavljač Kur’ana, koji je uputa cijelom čovječanstvu. Prema tome, ko voli Allaha, subhanehu ve te’ala, on voli i Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i ono sa čime je on došao i slijedi njegov sunnet.
Allah, subhanehu ve te’ala, je vjernike počastio time što je poslao Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, kao što stoji u 164. ajetu Sure Alu Imran:
لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلاَلٍ مُبِينٍ
Allah je vjernike milošću Svojom obasuo kada im je jednog između njih kao Poslanika poslao, da im riječi Njegove kazuje, da ih očisti i da ih Knjizi i mudrosti nauči, jer su prije bili u očitoj zabludi.
Velika je blagodat, na nas braćo i sestre što smo pripadnici ummeta Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i što idemo jasnim putevima islama i što će se on, sallallahu alejhi ve sellem, zauzimati za nas na Sudnjem danu. Zbog toga nam je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, preči i od nas samih sebi.
Čvrstina i iskrenost imana su uslovljeni ljubavlju Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, kao što stoji u hadisu koji bilježi imam Buharija:
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “لَا يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى أَكُونَ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ وَلَدِهِ وَوَالِدِهِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ” (البخاري)
Prenosi Enes ibn Malik, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Niko od vas neće biti pravi mu’min, dok mu ne budem draži od djece, roditelja i svih ljudi!“ (Buharija)
Slast imana neće osjetiti oni koji ne budu posjedovali troje, o čemu govori hadis koji bilježi imam Buharija:
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “ثَلَاثٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ وَجَدَ حَلَاوَةَ الْإِيمَانِ: أَنْ يَكُونَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِمَّا سِوَاهُمَا وَأَنْ يُحِبَّ الْمَرْءَ لَا يُحِبُّهُ إِلَّا لِلَّهِ وَأَنْ يَكْرَهَ أَنْ يَعُودَ فِي الْكُفْرِ كَمَا يَكْرَهُ أَنْ يُقْذَفَ فِي النَّارِ.” (البخاري)
Prenosi Enes ibn Malik, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Kod koga budu tri svojstva, osjetiće slast imana: Da mu Allah i Poslanik (sallallahu alejhi ve sellem), budu draži od svega mimo njih, da voli nekoga samo u Allahovo ime i da mrzi povratak u nevjerstvo, kao što mu je odvratno da bude bačen u vatru!” (Buharija)
Zapitajmo se braćo i sestre da li posjedujemo troje pomenuto u hadisu, te da li u nama ima slasti imana ili islam doživljavamo kao dio naše tradicije, sredstvo kojim se vješto koristimo i plašt iza kojeg se krijemo!?
U predaji koju bilježi imam Muslim, stoji:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “مَنْ صَلَّى عَلَيَّ وَاحِدَةً صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ عَشْرًا” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Ko na mene donese salavat, Allah na njega donosi deset salavata!” (Muslim)
Zato donosimo što više salavat na Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, jer će svaki put na nas salavat deset puta donijeti Allah, subhanehu ve te’ala, a velika je to blagodat i zaštita za iskrenog mu’mina!
Ljubav prema Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, se iskazuje sa: njegovim uvažavanjem, donošenjem salavata, slijeđenjem njegova sunneta i pomaganjem njegove vjere; jednom riječju da ga volimo i slijedimo, kao što su ga voljeli i slijedili njegovi plemeniti ashabi i dobre generacije muslimana poslije njih.
Braćo i sestre, budimo istinski sljedbenici sunneta Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i natječimo se u dobru!
Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da svoj našoj braći, a posebno braći u Palestini i Siriji da skoru pobjedu i oslobodi zulumćara, da nas ne iskuša sa nasiljem nasilnih vladara i sa onim što ne možemo podnijeti, da nas učini od onih koji istinski vole Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i slijede njegov sunnet, da našu djecu učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i nastani nas u džennetima u društvu poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ!بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd –
hutba: 5/2014– 30. rebiu-l-evvel 1435.H./31. januar 2014.g.LJUBAV ASHABA PREMA POSLANIKU, SALLALLAHU ALEJHI VE SELLEM
Braćo i sestre u islamu, tema današnje hutbe je Ljubav ashaba, prema Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem. Govorim na zadatu temu na kraju mjeseca rebiu-l-evvela, u želji da ciklus hutbi o Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem, zaokružim sa nekoliko primjera upečatljive i nenadmašne ljubavi ashaba prema Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem. Neka to bude još jedna lekcija istinske ljubavi, koja će nam pojačati želju za slijeđenjem njegova sunneta i samim time ostvarivanja prava za njegov šefa’at, na Dan kada se ne bude gledalo porijeklo i rod, već samo jačina takvaluka i dobra djela!
Proteklu sedmicu su braćo i sestre obilježila dva događaja: a) Odbijanje svjedočenja zločinca Ratka Mladića u korist zločionca Radovana Karadžića, pred Međunarodnim sudom u Hagu, koji je svojom arogancijom još jednom ponizio žrtve genocida u Bosni i Hercegovini i cjelokupnu međunarodnu zajednicu. On je još jednom potvrdio svoj zločinački kod, koji se u njemu ne može promijeniti i pokazao svjetskoj javnosti da u njemu još uvijek žive zločinačke ideje i misli, bez imalo kajanja i griže savjesti. Od koga je to zločinac Mladić branio Srpski narod, kada taj isti narod nije uopće bio napadnut? Zašto je zločinac Mladić naredio ubijanje desetina hiljada Bošnjaka, njihovo zarobljavanje i mučenje, zašto je naređivao sistematsko silovanje Bošnjakinja i zašto je uništio preko pet stotina džamija i na desetine hiljada naših kuća i stanova? I stotine pitanja zašto i stotine istih odgovora: Zato što je zločinac i što za zločine mora odgovarati. Zato zločinac Mladić zaslužuje najveću dunjalučku kaznu, a ahiretska kazna je trajnija i bolnija! Pozivam vas braćo i sestre, da stalno učimo dovu: „Allahu, kazni zločince zasluženom kaznom na ovom i budućem svijetu i učini ih ibretom za one koji ne vejeruju!“ b) Pokretanje međunarodne potjernice od strane pravosudnih organa Srbije za Naserom Orićem i Hakijom Meholjićem, što nema apsolutno nikakvog pravnog osnova, jer je Naser Orić pravosnažno oslobođen optužbi pred Međunarodnim sudom u Hagu. Ali očigledno da Srbiji trebaju afere, kroz koje u narodu drže tenzije, što je njihov dobro isproban metod.
Braćo i sestre, podsjećam sebe i vas na dio 6. ajeta Sure Al-Ahzab:
النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ…
Poslanik (sallallahu alejhi ve sellem) je preči mu’minima od njih samih sebi, a njegove supruge su njihove majke…
Ashabi, ta najbolja i najiskrenija generacija muslimana, koja je islam učila od Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, u vrijeme spuštanja Objave, generacija koja je imala čast da se druži sa Allahovim miljenikom, Muhammedom, sallallahu alejhi ve sellem, i u njegovo vrijeme se žrtvuje imecima i životima na Allahovu, dželle še’nuhu, putu pokazala je najviši stupanj ljubavi prema Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem.
– Kada su Kurejšije zarobili i doveli na mjesto vješanja ashaba Hubejba ibn Adija, radijallahu anhu, on im reče: „Dozvolite mi da klanjam dva rekata!“ Kada je Hubejb, radijallahu anhu, klanjao namaz, reče im: „Da se nisam bojao da ćete pomisliti da se bojim smrti, duže bih klanjao.“ Onda je rekao: „Allahu, pobroj sve ovdje prisutne, uništi ih sve do jednog i nikog od njih ne poštedi! Pošto sam mučen kao musliman, svejedno mi je na koji način ću umrijeti u ime Allaha, jer ovo je u Njegovo ime. Ako On, subhanehu ve te’ala, želi On će blagosloviti odsječene udove moga tijela.“ Prije nego su Hubejba, radijallahu anhu, objesili jedan od kurejšijskih vođa mu priđe i reče: „Da li bi volio da je sada Muhammed na tvome mjestu, a da si ti zdrav i siguran među svojom porodicom?“ Hubejb, radijallahu anhu, reče: „Tako mi Allaha, ne bih volio da i mali trn ubode Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, u zamjenu da sam ja među svojom porodicom i sinovima i da uživam sve bogatstvo i zdravlje ovoga svijeta.“ Pa su ga objesili i tako je Hubejb ibn Adij, radijallahu anhu, prvi koji je u praksu uveo klanjanje dva rekata prije pogubljenja.
– Kada je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, Sevbana, radijallahu nahu, oslobodio ropstva, prepustio mu je na volju da ostane kod njega ili da ide sa babom i rođacima, koji su došli po njega, u Jemen. On je odabarao Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem. U predaji koju bilježi imam Begavi stoji: „Sevban, radijallahu anhu, oslobođeni rob Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, koji ga je puno volio, jednoga dana je došao kod Allahovog Poslanika, sallallahu alajehi ve sellem, potpuno blijed. Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, ga upita: “Sevbane, jesi li to bolestan?” Reče: “Allahov Poslaniče, dobro sam i nisam bolestan, već te nisam vidio, a kada te ne vidim, mnogo mi nedostaješ. Sada sam potpuno miran. Ali, kada se sjetim Ahireta, bojim se da te neću vidjeti, pošto ćeš ti biti sa Allahovim poslanicima, alejhimus-selam, a ako ja uđem u Džennet, biću na stepenu nižem od tvoga, a ako ne uđem u Džennet, nikada te neću ni vidjeti.” Nakon toga su objavljeni 69. i 70. ajet Sure An-Nisa’:
وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُوْلَئِكَ رَفِيقًا(69) ذَلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ عَلِيمًا(70)
Oni koji su pokorni Allahu i Poslaniku biće u društvu poslanika, iskrenih, šehida i dobrih, kojima je Allah milost Svoju darovao, a dobro li je to društvo!(69) To je Allahova blagodat, a dovoljno je to što Allah sve zna.(70)
-Talha ibn Ubejdullah, radijallahu anhu, je nakon bitke na Uhudu dobio nadimak „Živi šehid“. Historijski izvori bilježe da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u bici na Uhudu u jednom trenutku ostao sam u okruženju Mušrika, sa svega jedanaest ashaba. Braneći Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, njih deset je postiglo šehadet, a Talha ibn Ubejdullah, radijallahu anhu, je na kraju ostao sam sa Poslanikom, sallallahu alejhi ve sellem. Kada su mušrici bili sigurni da će ubiti Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, hrabri Talha, radijallahu anhu, im se odupire i odbija napade, štiteći svojim tijelom, Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem. Tom prilikom je Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, izbijen zub i ranjen je u čelo i usnu, lice mu je bilo krvavo, a bio je veoma umoran i iscrpljen. Kaže Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu: “Kada smo prišli Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, da mu pomognemo, naredio nam je da to prvo učinimo Talhi, radijallahu anhu, koji je tom prilikom zadobio sedamdeset i devet rana sabljama, kopljima i strijelama. Kad smo mu prišli, našli smo ga u jarku, bez svijesti, a ruka mu je bila odsječena.” Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je poslije imao običaj kazati: “Ko želi da vidi šehida koji hoda po Zemlji, neka gleda Talhu bin Ubejdullaha!” A Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu, je kada bi neko spomenuo Uhud, obično kazao: “Taj dan je bio Talhin dan.”
– Nakon što se Medinom proširila vijest o smrti Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, ustao je Bilal ibn Rebbah, radijallahu anhu, prvi muezzin u islamu da prouči ezan i time izvrši svoju dužnost, kojom ga je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, zadužio. I započeo je ezan, ali kada je vidio da u mihrabu nema Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, okrenu se prema njegovoj kući, iz koje on nije izlazio, pa osjeti veliku prazninu i samoću, jer ostade bez svoga učitelja, vođe i Poslanika, pa kako da dovrši ezan? Nekako je proučio prvi dio ezana, ali kada dođe do riječi ”Ešhedu enne Muhammeden resulullah (Svjedočim da je Muhammed Alahov Poslanik)”, u njemu nestade daha i ne mogaše proučiti više ni riječi. Zajeca, a u plač briznuše i svi prisutni ashabi. Bolje reći, plakala je čitava Medina. Bilal, radijallahu anhu, se u plaču baci na zemlju i ostade na njoj ležati. Kako da bude muezzin, a nema njegova imama? Bilal, radijallahu anhu, reče da nakon Poslanikove, sallallahu alejhi ve sellem, smrti neće i ne može više učiti ezan. Upita ga Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu: ”Pa ko će nam onda učiti ezan?” Bilal, radijallahu anhu, mu reče da sebi nađu drugog muezzina. Tako utihnu Bilalov, radijallahu anhu, ezan u Medini.
Braćo i sestre, ovo je samo mali djelić iz bogate historije islama, koji svjedoči veliku ljubav ashaba, radijallahu anhum, prema Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem.
Zato i mi budimo istinski sljedbenici sunneta Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, volimo ga kako su ga voljeli njegovi ashabi, jer ćemo tako inša-Allah zaslužiti njegov šefa’at na Sudnjem danu i njegovo društvo u džennetima i natječimo se u dobru!
Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da nas učini od onih koji istinski vole Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da pomogne našoj braći u Palestini, Iraku, Siriji i na svakom mjestu gdje su ugrožena njihova prava, da nas ne iskuša sa nasiljem nasilnih vladara i sa onim što ne možemo podnijeti, da se smiluje našim roditeljima, da našu djecu učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas u džennetu počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ! -
AuthorPosts
- You must be logged in to reply to this topic.