[Mustafa]

#36234

ZUHD (SKROMNOST) – ODLIKA MU’MINA

Braćo i sestre u islamu! Danas 12. safera 1433.H., 06. januara 2012. godine, hutbu sam naslovio sa Zuhd (Skromnost) – Odlika mu’mina. Koliko nam je braćo i sestre potrebno ovo svojstvo u vremenu sve većeg kibura (oholosti) i sve veće pohlepe ljudi?!
Allah, subhanehu ve te’ala, je učinio ovaj prolazni dunjaluk, sa svim njegovim ukrasima i blagodatima Ahiretskom njivom i naredio nam da na toj njivi sijemo dobra djela, te da se čuvamo tih prolaznih dunjalučkih ukrasa, prokletog šejtana i nefsa, koji čovjeka nagovaraju na zlo. Zato braćo i sestre nastojmo da u naše dunjalučke njive sijemo samo ono što je dobro i korisno za obadva svijeta i ne ostavljamo ih nezasijane i ne dozvolimo da njima preovlada korov, koji u ovom slučaju označava grijehe!

Allah, subhanehu ve te’ala, u 5. ajetu Sure Fatir nas upozorava da nas dunjaluk ne zavara, pa kaže:
يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَلا يَغُرَّنَّكُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ
O ljudi, Allahova prijetnja je zaista istinita, pa neka vas nikako život na ovome svijetu ne zaslijepi i neka vas šejtan u Allaha ne pokoleba!
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, nas podučava u hadisu koji bilježi imam Muslim:
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “إِنَّ الدُّنْيَا حُلْوَةٌ خُضْرَةٌ وَإِنَّ اللهَ مُسْتَخْلِفُكُمْ فِيهَا، فَيَنْظُرُ كَيْفَ تَعْمَلُونَ، فَاتَّقُوا الدُّنْيَا، وَاتَّقُوا النِّسَاءَ؛ فَإِنَّ أَوَّلَ فِتْنَةِ بَنِي إِسْرَائِيلَ كَانَتْ فِي النِّسَاءِ” (مسلم)
Prenosi Ebu Seid El-Hudri, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: ”Doista je dunjaluk sladak i privlačan, a Allah vam je dao da živite na njemu i da vidi kako ćete postupati, zato se pazite dunjaluka i pazite se žena! Uistinu su Benu Israelćani iskušani prvo sa ženama.” (Muslim)

Ovaj dunjaluk je braćo i sestre mjesto našeg privremenog življenja i mjesto ispita našeg imana, pa ga se čuvajmo i čuvajmo se žena kao velikog ljudskog iskušenja!
Ebu Sulejman Ed-Darani je na pitanje šta je zuhd, odgovorio: “Zuhd je ostavljanje onoga što te zaokuplja od Allaha.” A Ebu Osman kaže: “Zuhd je ostaviti dunjaluk i ne brinuti se ko će ga umjesto tebe uzeti.”

Imam Ibn Tejmije kaže: “Istinski zuhd je ostaviti želju za onim što ti ne koristi na dunjaluku ni na Ahiretu.”
Abdullah ibn Mes’ud je rekao svojim učenicima u Kufi: “Vi više klanjate i postite od ashaba Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, ali su oni bolji od vas.” Rekoše: “Zašto Ebu Abdurrahmane?” Reče: “Zato što su oni težili Ahiretu i klonuli se dunjaluka više nego vi.”

Kaže Hasan El-Basri: „Nije zuhd u zabranjivanju halala i u trošenju imetka, nego je zuhd da čovjek bude sigurniji u ono što je u Allahovoj ruci od onoga što je u njegovoj ruci.“
Prenosi se od Aiše, radijallahu anhu, da je došla u njenu sobu jedna ensarijka i vidjela da je Poslanikova, sallallahu alejhi ve sellem, postelja predvostručeni ogrtač, pa je poslala Aiši, radijallahu anha, dušek od vune. Aiša, majka mu’mina ga je uzela, ali je Poslanik, salallahu alejhi ve sellem, naredio da ga vrati. Ona to nije učinila jer joj se dopadalo da ima u kući takvu stvar, pa joj on to ponovi tri puta, pa na kraju reče: „Tako mi Allaha, da hoću Allah bi mi pretvorio brda u srebro i zlato.“ (Ahmed)

Iako je zuhd važan i koristan na ovom i budućem svijetu, isti je često pogrešno predstavljen, razumijevan i primjenivan. Neki su ga odbacivali, a drugi primjenjivali drugačije nego to islam traži i nego su ga ispravne generacije razumijevale i primjenjivale.

Zuhd ne znači odricanje i zapostavljanje ovoga svijeta, udaljavanje od ljudi i oblačenje grube i stare odjeće. Zuhd znači da od ovoga svijeta uzmeš ono što će ti pomoći u pokornosti tvome Gospodaru i da svijet i njegova bogatstva i ukrase staviš u svoju ruku, a ne u svoje srce, a svoj trud na ovom svijetu da usmjeriš ka pokornosti Allahu, dželle še’nuhu, da tražiš halal opskrbu i da se ustegneš od onoga što posjeduju drugi ljudi i ne zavidiš im.

Prema tome, zahidom se smatra i bogataš kojeg nije obuzela ljubav prema imetku i udaljila od pokornosti Allahu, dželle dželaluhu, a pohlepnim se smatra siromah koji žudi za dunjalukom i gleda u tuđa bogatstva i zavidi na tome, jer mu je ovaj svijet glavna briga i otima se za prolaznim dobrima ovoga svijeta makar ne imao od njih osim vrlo malo.
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, nas podučava u hadisu koji bilježi imam Buharija:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: “كُنْ فِي الدُّنْيَا كَأَنَّكَ غَرِيبٌ أَوْ عَابِرُ سَبِيلٍ (البخاري) وَزَادَ التِّرْمِذِي فِي رِوَايَتِهِ: “وِعُدَّ نَفْسَكَ مِنْ أَصْحَابِ الْقُبُورِ” وَكَانَ ابْنُ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ يَقُولُ: إِذَا أَمْسَيْتَ فَلَا تَنْتَظِرِ الصَّبَاحَ وَإِذَا أَصْبَحْتَ فَلَا تَنْتَظِرِ الْمَسَاءَ وَخُذْ مِنْ صِحَّتِكَ لِمَرَضِكَ وَمِنْ حَيَاتِكَ لِمَوْتِكَ (البخاري)
Prenosi Abdullah ibn Omer, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Budi na dunjaluku, kao da si stranac ili putnik!“ (Buharija) Tirmizija još dodaje: „Sebe smatraj od stanovnika kabura!“ Ibn Omer, radijallahu anhu, je govorio: „Kada omrkneš, ne očekuj sabah, kada osvaneš, ne očekuj noć i uzmi od zdravlja za bolest i od života za smrt!“ (Buharija)

Prema tome, brate i sestro, ne okreći se dunjaluku, ne uzimaj ga za svoje stalno boravište, ne umišljaj da ćeš dugo na njemu ostati, ne pridaji mu pažnju i ne veži se za njega osim kao što se stranac veže za tuđu zemlju!
Zbog toga je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u više hadisa upozorio svoj ummet na pogubnost pretjerane ljubavi prema dunjaluku i robovanja njemu.
Bilježi imam Muslim u Sahihu:
عَنْ قَيْسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: مَا الدُّنْيَا فِى الآخِرَةِ إِلاَّ مِثْلُ مَا يَجْعَلُ أَحَدُكُمْ إِصْبَعَهُ هَذِهِ – وَأَشَارَ يَحْيَى بِالسَّبَابَةِ – فِى الْيَمِّ فَلْيَنْظُرْ بِمَ يَرْجِعُ (مسلم)
Prenosi Kajs, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Dunjaluk je prema Ahiretu kao kad bi jedan od vas stavio prst – pa Jahja pokaza kažiprstom – u more, pa neka pogleda u prst sa čime se vraća!” (Muslim)
Bilježi Ibn Madždže, hadis Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem:
عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّهُ قَالَ: اضْطَجَعَ النَّبِيُّ صَلََّى اللهُ عَليْهِ وسَلََّمَ، عَلَى حَصِيرٍ فَأَثََّرَ فِي جِلْدِهِ، فَقُلْتُ: بِأَبِي وَأُمِّي، يَا رَسُولَ اللهِ، لَوْ كُنْتَ آذَنْتَنَا فَفَرَشْنَا لَكَ عَلَيْهِ شَيْئًا يَقِيكَ مِنْهُ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى الله عَليْهِ وسَلَّمَ: مَا أَنَا وَالدُّنْيَا, إِنَّمَا أَنَا وَالدُّنْيَا كَرَاكِبٍ اسْتَظَلَّ تَحْتَ شَجَرَةٍ، ثُمَّ رَاحَ وَتَرَكَهَا. (ابن ماجه)
Prenosi Abdullah ibn Mes’ud, radijallahu anhu: „Naslonio se jedne prilike Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, na hasuru (podmetač), te on ostavi na njegovoj koži trag od krutosti. Rekoh: „Allahov Poslaniče, preči si mi od babe i majke, da si nam kazao mi bi prostrli šta preko kako bi te sačuvali od toga!“ Na to Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, reče: “A šta je primjer mene i dunjaluka? Moj primjer, je kao jahač koji zastane u hladovini drveta, potom ode i ostavi ga.” (Ibn Madždže)

Na kraju, braćo i sestre spomenimo slučaj Davuda, alejhis-selam, i Sulejmana, alejhis-selam, koji su bili vladari svoga vremena, ali imetak i raskoš nisu okupirali njihova srca. Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu, Osman ibn Affan, radijallahu anhu, Abdurrahman ibn Awf, radijallahu anhu, i drugi ashabi su raspolagali velikim imetkom, ali su ga uložili za potrebe Islama i muslimana, svjesni istinitosti hadisa Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da smo na dunjaluku samo „kao stranci ili putnici.“

Što se tiče nas i našeg stanja, prosudimo sami: da li se borimo za visoke položaje nesvjesni emaneta koji preuzimamo na svoja pleća, da li gradimo kuće, kupujemo stanove i poslovne prostore, nabavljamo skupocjena auta i štedimo, kao da ćemo ih vječno uživati ili se osjećamo strancima i putnicima? Zapitajmo se: jesmo li svjesni svoga neminovnog putovanja sa ovoga svijeta, bez obzira što se za to putovanje neki od nas ne pripremamo i mislimo da za tevbu, farzove, dobra djela i sadaku ima još koja decenija, a Azrail, melek smrti i za mene i za tebe, brate i sestro ima otvoren nalog i u njemu precizno stoji edžel (smrtni čas), a za taj trenutak uvijek treba biti pripravan?!

Braćo i sestre, budimo od onih koji su skromni na dunjaluku i natječimo se u dobru!
Molim Allaha, subhanehu ve te’ala, da nas učvrsti na putu islama, da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da nas učini od istinskih zahida i sačuva oholosti i pohlepe, da nam oprosti grijehe i uvede nas u obećani džennet, u društvu sa poslanicima, iskrenim, šehidima i dobrim ljudima!

Hatib: Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#36305

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd – hutba: 2/2012 – 19. safer 1433.H./13. januar 2012.g.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِمِ
[b]ZUHD (SKROMNOST) POSLANIKA,
SALLALLAHU ALEJHI VE SELLEM[/b]

Braćo i sestre u islamu! Danas 19. safera 1433.H., 13. januara 2012. godine, hutbu sam naslovio sa Zuhd (Skromnost) Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem. Ista bi nam braćo i sestre trebala biti poticaj da se i u ovoj vrlini ugledamo na našeg Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, koji je naš “najljepši uzor” أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ.
Kaže Allah, subhanehu ve te’ala, u prva četiri ajeta Sure El-Kalem:
ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ(1) مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ(2) وَإِنَّ لَكَ لأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ(3) وَإِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِيمٍ(4)
Nun. Tako Mi pera i onoga što oni pišu,(1) ti nisi, milošću Gospodara svoga, neuračunljiv;(2) ti ćeš sigurno nagradu neprekidnu dobiti,(3) jer ti si, zaista najljepšeg morala.(4)
Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, se braćo i sestre ni po čemu nije razlikovao od svojih ashaba (drugova); jeo je i pio ono što su oni jeli i pili, živio je u istim uslovma u kojima su i oni živjeli, oblačio je odjeću kao što je i oni oblače, sa njima je zajedno podnosio: težinu putovanja u džihad, sa njima se borio, sa njima je gradio džamiju, naizmjenično kao i oni jahao jahaće životinje i pješačio, kopao je sa njima zajedno Hendek i td. Njegov odnos prema ashabima bio je bratski i ispunjen istinskom ljubavlju, zabranjivao im je da mu ukazuju bilo kakvu počast i govorio im je da je on jedan od njih.

Omer ibn El-Hattab, radijallahu anhu, prenosi da je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: لاَ تُعَظِّمُونِي كَمَا عَظَّمَتِ النَّصَارَى عِيسَى بْنِ مَرْيَمَ وَلَكِنْ قُولُوا عَبْدُ اللهِ وَرَسُولُهُ „Ne veličajte me kao što Kršćani veličaju Isaa, sina Merjemina, jer ja sam Allahov rob, već recite: „Allahov rob i Njegov Poslanik!“

Ovim riječima Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, zabranjuje pripadnicima ummeta da ga uzdižu na položaj i mjesto koje bi ih moglo odvesti na stranputicu i obožavanje njega kao čovjeka, umjesto Jednog i Jedinog Allaha, kao što su sljedbenici Isaa, alejhis-selam, zalutali i počeli obožavati svoga Poslanika umjesto Allaha, subhanehu ve te’ala, Stvoritelja i Gospodara svega.

Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, zabranjuje ashabima da pred njim ustaju na noge, kada im je dolazio u društvo, o čemu svjedoči predaja koju bilježi Enes ibn Malik, radijallahu anhu: ”Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, bio je najdraža osoba svojim ashabima, a kada bi ga vidjeli da im dolazi, niko nije ustajao pred njim, jer su znali da on to ne voli.”

U drugoj predaji Enes ibn Malik, radijallahu anhu, kaže: „Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je obilazio bolesne, predvodio dženaze, jahao na magarcu i odazivao se pozivu siromaha. Na dan obračuna sa plemenom Benu Kurejza jahao je na magarcu zauzdanim užetom i osedlanim pokrivačem od palminih vlakana.“
Enes ibn Malik, radijallahu anhu, kaže: “Prilikom obavljanja hadža Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, jahao je devu na kojoj je bio trošni samar, a na sebi je imao vuneni ogrtač koji nije vrijedio ni četiri srebrenjaka. Učio je dovu: „Gospodaru moj, očisti moj hadž od licemjerja i oholosti.”

Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, se družio sa svojim ashabima i odazivao se na njihove pozive, a posebno na pozive siromašnih ashaba, koje bi hvalio i hrabrio. Od Enesa ibn Malika, radijallahu anhu, se bilježi: ”Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, odazivao se pozivu ashaba na mubarek, gdje bi ga ugostili ječmenim hljebom i topljenim maslom. Njegov oklop bio je založen kod jednog Jevreja i sve do svoje smrti nije našao sredstava da ga otkupi.”
Jusuf ibn Abdullah ibn Selam, radijallahu anhu, pripovijeda da su ga kao novorođenče donijeli Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, pa mu je on dao ime Jusuf, stavio ga na krilo i pomilovao po glavi.

Upitana je Hafsa, radijallahu anha, majka mu’mina: „Od čega je bila postelja Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem?“ Reče: „Bila je od grube tkanine, koju bi presavili prije spavanja. Jedne noći mu rekoh: „Kada bi ovaj prostirač dva puta presavili, bilo bi ti udobnije?“ I tako učinismo. Kada se probudio upita me: „Šta ste mi sinoć prostrli?“ Reče: „Prosrtili smo ti tvoj prostirač, samo što smo ga dva puta presavili, da ti bude udobnije.“ Reče: „Prostrite mi postelju kao što ste je i ranije prostirali, jer me ova sinoć spriječila da klanjam noćni namaz!“

Upitana je Aiša, radijallahu anha: ”Šta je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, radio od kućnih poslova?“ Reče: ”Bio je čovjek poput ostalih ljudi, čistio je svoju odjeću, muzao ovcu i sam sebe usluživao.”
U svojoj ishrani je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, bio posebno skroman, što potvrđuju dvije naredne predaje:
عَنْ أَنَسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: “لَمْ يَجْتَمِعْ عِنْدَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ غَدَاءٌ وَلاَ عَشَاءٌ مِنْ خُبْزٍ وَلَحْمٍ إِلاَّ عَلَى الضَّفِيفِ”
Prenosi Enes, radijallahu anhu: „Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, nije zajedno ručao i večerao meso i hljeb, osim kada bi imao goste!“
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا: “مَا شَبِعَ آلُ مُحَمَّدٍ مِنْ خُبْزِ شَعِيرٍ يَوْمَيْنِ حَتَّى قُبِضَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ”
Prenosi Aiša, radijallahu anha: „Nije se zasitila Muhammedova, sallallahu alejhi ve sellem, porodica dva dana zaredom ječimena hljeba, sve dok Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, nije preselio!“

Jednoga dana je kod Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, ušao Omer ibn El-Hattab, radijallahu anhu, pa ga je našao na običnoj hasuri, a pod glavom je imao jastuk od grube tkanine, napunjen palminim lišćem. Na tijelu su mu bili tragovi hasure, pa se Omer, radijallahu anhu, rasplakao. Upita ga Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem:يَا عُمَرُ مَا يُبْكِيكَ „Što plačeš, Omere?“ Reče: „Allahov Poslaniče, Kisra i Kajsar su u onome u čemu su, a ti si Allahov Poslanik?“ Reče: أَمَا تَرْضَى أَنْ تَكُونَ لَهُمُ الدُّنْيَا وَلَنَا الْآخِرَةُ „Zar nisi zadovoljan da njima pripadne dunjaluk, a nama Ahiret?“ (Buharija)

Amr ibn El-As, radijallahu anhu, kazuje: “Allahov Poslanik sallallahu alejhi ve sellem, je razgovarao licem okrenut i prema najlošijim ljudima. Okretao bi mi se licem i sa mnom razgovarao sa poštovanjem, tako da sam pomislio da sam ja najbolji ashab. Upitah ga: „Allahov Poslaniče, ko je bolji, ja ili Omer?“ Reče: „Omer.“ Upitah: „Allahov Poslaniče, ko je bolji, ja ili Osman?“ Reče: „Osman.“ Kada mi je to rekao, poželio sam da ga nisam ni pitao.”

Enes ibn Malik, radijallahu anhu, je prošao pored skupine djece, pa ih je poselamio i dodao: “Ovako je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, imao običaj činiti.” (Buharija)
Braćo i sestre, budimo od onih koji slijede sunnet Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i koje krasi vrlina skromnosti, izvršavajmo sve naše obaveze, natječimo se u dobru i pripremajmo se za Dan polaganja računa, kada će se gledati samo dobra djela!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nam pomogne da sačuvamo svjetlo islama, da nas učini od onih koji slijede sunnet Poslanikov, sallallahu alejhi ve sellem, da nas učini od istinskih zahida (skromnih ljudi), da nas sačuva iskušenja koja ne možemo podnijeti, da našu djecu i potomke učini radostima naših očiju i srca, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i u Džennetu nas počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi! Amin!

Hatib: Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#36384

ZUHD (SKROMNOST) HULEFAIR-RAŠIDINA

Braćo i sestre u islamu! Danas 26. safera 1433.H., 20. januara 2012. godine, hutbu sam naslovio sa Zuhd (Skromnost) Hulefair-rašidina.

Naučimo braćo i sestre nešto od skromnosti prve četvorice halifa, koji su Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, bili važan ljudski oslonac i koji su među deset ashaba kojima je obećan Džennet i potrudimo se da nešto do toga primijenimo u našim životima!

Prve halife i dobri naš selef su bili istinski mu’mini i sljedbenici sunneta Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i oni su se natjecali u dobru, žudeći za Ahiretom i ne mareći za varljivim dunjalukom. Oni su istinski bili svjesni prolaznosti dunjaluka i Dana obračuna i stalno su imali na umu riječi Allaha, dželle še’nuhu, Koji kaže u 33. ajetu Sure Lukman:
يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ وَاخْشَوْا يَوْمًا لّا يَجْزِي وَالِدٌ عَن وَلَدِهِ وَلا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَن وَالِدِهِ شَيْئًا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَلا يَغُرَّنَّكُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ

O ljudi, bojte se Gospodara svoga i strahujte od Dana kada roditelj djetetu svome neće moći nimalo pomoći, niti će dijete moći svome roditelju imalo pomoći! Allahova prijetnja je istinita, pa neka vas nikako život na ovom svijetu ne zavara i neka vas u Allaha šejtan ne pokoleba!
Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu, kojeg su krasile vrline: takvaluka, strpljivosti, skromnosti i darežljivosti, najvjerniji je ashab Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i prvi halifa Hulefair-rašidina.

On je u svemu preticao ostale ashabe, pa se tako bilježi predaja da je Omer ibn El-Hattab, radijallahu anhu, odlazio u kuću jedne starice da bi joj pomagao u kućnim poslovima. Jednog dana kada je Omer, radijallahu anhu, došao i upitao staricu šta treba uraditi, odgovorila mu je da je neki čovjek došao prije njega i da je sve što je trebalo već završio. Kada je Omer, radijallahu anhu, jedno jutro došao pred njena vrata, ugledao je nepoznatog čovjeka prekrivenog lica, kako izlazi iz kuće. Omer, radijallahu anhu, ga je pratio i kada je čovjek, udaljivši se od kuće otkrio lice, prepoznao je Ebu Bekra Es-Siddika, radijallahu anhu. Omer, radijallahu anhu, mu nazva selam i reče: „Bio sam siguran da si to ti! Znao sam da me niko, osim tebe, u tome ne bi preduhitrio!“

Kada je Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu, nakon smrti Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, od strane ashaba izabran za časnu i odgovornu dužnost halife, on se obratio muslimanima: “O ljudi! Izabran sam da vas vodim, iako nisam najbolji od vas. Ako budem postupao ispravno, vi me pomozite, a ako budem griješio, spriječite me u tome! Istina je emanet, a laž je obmana i prevara. Slabić među vama je kod mene jak sve dok mu ne dam njegovo pravo. Jaki među vama je kod mene slab sve dok od njega ne uzmem ono što Allah, dželle še’nuhu, zahtijeva. Niti jedan narod neće ostaviti džihad na Allahovom putu, a da neće biti ponižen. Razvrat se neće proširiti među narodom, a da neće biti stavljen na kušnju. Pokoravajte se meni dok se ja budem pokoravao Allahu i Poslaniku, a ako se suprostavim Allahu i Poslaniku, nemojte mi se pokoravati! Ustanite na namaz, Allah vam se smilovao!”
Omer ibn El-Hattab, radijallahu anhu, kojem je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, dao nadimak El-Faruk, drugi je halifa Hulefair-rašidina.

Abdullah ibn Abbas, radijallahu anhu, prenosi predaju u kojoj se kaže da su se stanovnici nebesa obradovali Omerovom, radijallahu anhu, prelasku na islam, a posebno se obradovala mala skupina muslimana koja je do tada bila ponižavana i mučena. Tako Abdullah ibn Mes’ud, radijallahu anhu, nakon njegovog prelaska na islam, kaže: „Omerovo primanje islama bila je pomoć, njegova hidžra bila je pobjeda, a njegova vladavina bila je milost. Mi nismo mogli klanjati kod Kabe sve dok Omer nije primio islam! Tek njegovim prelaskom na islam, mogli smo to činiti!“

Iman, bogobojaznost, pravda i skromnsot su bile prepoznatljive vrline tog islamskog velikana. Dok je učio Kur’an, jecao je, sve dok ne bi pao, pa bi ga ljudi obilazili kao bolesnika! Od plakanja je, kao posljedicu, imao dvije crne crte na licu! Ibnu-l-Dževzi navodi da je znao plakati na sabah-namazu, tako da bi se njegovi jecaji čuli i u trećem safu!

U vrijeme dok je bio halifa, na ogrtaču koji je nosio bilo je 12 zakrpa! Jeo je sve do smrti ječmeni hljeb, a u vrijeme kada je bio halifa, najviše je jeo hljeb koji je umakao u ulje, a muslimani su tada jeli hljeb i meso, jer je u Islanskoj državi tada bilo blagostanje. Gledajući jednom prilikom lijepo jagnje, reče: „Da se ne bojim odgovornosti, naredio bih da nam se ispeče ovo jagnje!“ Prohtjelo mu se da kupi nešto što je koštalo samo jedan dirhem, pa je godinu dana oklijevao sa kupovinom.

Omer, radijallahu anhu, je slovio kao jedan od najpravednijih vladara u historiji. Tražio je da sluge jedu zajedno sa njim! Jednom prilikom obratio se svojoj mazgi, riječima: „Bojim se da ne odgovaram za tebe!“ Jednog čovjeka je udario zato što je pretovario devu. Zabilježen je slučaj da mu je došao stari Jevrej da traži pomoć od njega, pa ga je prvo odveo svojoj kući i dao mu šta je imao, a onda ga je odveo u državnu haznu i naredio da se pomogne, jer se zbog starosti, nije mogao sam izdržavati. Sin egipatskog namjesnika Amra ibn El-Asa, radijallahu anhu, takmičio se sa jednim nemuslimanom, pa ga je taj nemusliman pobijedio, nakon čega ga je namjesnikov sin udario. Omer, radijallahu anhu, saznavši za to, naredi da obojica dođu u Medinu. Kada su došli kod njega, zahtijevao je da nemusliman udari namjesnikovog sina, kao što je i on njega udario!

Osman ibn Affan, radijallahu anhu, kojeg su krasile vrline: blagosti, darežljivosti i skromnosti, treći je halifa Hulefair-Rašidina.

Nakon što je izabran za halifu, obratio se muslimanima: “Ljudi, vi ste u kući prolaznosti. Nadmećite se u dobru koliko možete do kraja vašeg života, jer ne znate hoćete li osvanuti ili omrknuti! Zar nije dunjaluk prepun obmana, pa neka vas nikako život na ovome svijetu ne zavara i neka vas u vjeri u Allaha šejtan ne pokoleba! Uzmite pouku od prošlih naroda i trudite se da budete bolji i ne budite nemarni! Gdje su oni što su radili za dunjaluk i što su ostavili tragove i ostatke svojih civilizacija iza sebe? Zar niste čuli za njih? Odbacite dunjaluk kao što ga je i Allah, dželle še’nuhu, odbacio i tražite Ahiret!“

Prenosi Aiša, radijallahu anha, majka vjernika: “Kada je kod Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, ušao Osman ibn Affan, radijallahu anhu, on se pokrio odjećom, pa reče: أَلَا أَسْتَحْيِي مِنْ رَجُلٍ تَسْتَحْيِ مِنْهُ الْمَلاَئِكَةُ “Zar da se ne stidim čovjeka, kojeg se stide meleki?” (Muslim)
Alija ibn Ebi Talib, radijallahu anhu, amidžić Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, koji je kao desetogodišnji dječak prihvatio islam i time bio najmlađi ashab, četvrti je halifa Hulefair-rašidina.
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je rekao na dan Hajbera: “Zastavu ću dati onome ko voli Allaha i Njegova Poslanika i koga vole Allah i Njegov Poslanik. Allah će mu dati sigurnu pobjedu.”

O sebi Alija, radijallahu anhu, kazuje: “Odredio me Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, da idem u Jemen, pa ga rekoh: “Allahov Poslaniče, šalješ me u Jemen, gdje će od mene tražiti i da presudim, a ja neću znati!” Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, mi reče: “Priđi!” Prišao sam mu, a on udari rukom u moja prsa i reče: “Gospodaru, ojačaj njegov govor i uputi mu srce!” Tako mi Onoga Koji je dao da zrno proklija i Koji je stvorio ljude, poslije toga se nikada nisam dvoumio u presudi među dvojicom.”

Braćo i sestre, ovo su samo djelići iz života velike četvorice halifa Hulefair-rašidina, radijallahu anhum, pa se ugledajmo na njih i uvijek ih se sjećajmo po dobru!
Gospodaru, podari skoru pobjedu svim ugroženim i obespravljenim muslimanima, ne iskušavaj nas sa onim što ne možemo podnijeti, učini nas od onih koji se iskreno kaju za učinjene grijehe i koji se ugledaju na Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, prvu četvoricu halifa i dobri naš selef, budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u Džennetu, društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
Sarajevo: 26. safer 1433.H.

Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
20. januar 2012.god. Nezim Halilović Muderris

[Mustafa]

#36394

ZUHD (SKROMNOST) HULEFAIR-RAŠIDINA

Braćo i sestre u islamu! Danas 26. safera 1433.H., 20. januara 2012. godine, hutbu sam naslovio sa Zuhd (Skromnost) Hulefair-rašidina.

Naučimo braćo i sestre nešto od skromnosti prve četvorice halifa, koji su Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, bili važan ljudski oslonac i koji su među deset ashaba kojima je obećan Džennet i potrudimo se da nešto do toga primijenimo u našim životima!

Prve halife i dobri naš selef su bili istinski mu’mini i sljedbenici sunneta Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i oni su se natjecali u dobru, žudeći za Ahiretom i ne mareći za varljivim dunjalukom. Oni su istinski bili svjesni prolaznosti dunjaluka i Dana obračuna i stalno su imali na umu riječi Allaha, dželle še’nuhu, Koji kaže u 33. ajetu Sure Lukman:
يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ وَاخْشَوْا يَوْمًا لّا يَجْزِي وَالِدٌ عَن وَلَدِهِ وَلا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَن وَالِدِهِ شَيْئًا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَلا يَغُرَّنَّكُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ

O ljudi, bojte se Gospodara svoga i strahujte od Dana kada roditelj djetetu svome neće moći nimalo pomoći, niti će dijete moći svome roditelju imalo pomoći! Allahova prijetnja je istinita, pa neka vas nikako život na ovom svijetu ne zavara i neka vas u Allaha šejtan ne pokoleba!
Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu, kojeg su krasile vrline: takvaluka, strpljivosti, skromnosti i darežljivosti, najvjerniji je ashab Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i prvi halifa Hulefair-rašidina.

On je u svemu preticao ostale ashabe, pa se tako bilježi predaja da je Omer ibn El-Hattab, radijallahu anhu, odlazio u kuću jedne starice da bi joj pomagao u kućnim poslovima. Jednog dana kada je Omer, radijallahu anhu, došao i upitao staricu šta treba uraditi, odgovorila mu je da je neki čovjek došao prije njega i da je sve što je trebalo već završio. Kada je Omer, radijallahu anhu, jedno jutro došao pred njena vrata, ugledao je nepoznatog čovjeka prekrivenog lica, kako izlazi iz kuće. Omer, radijallahu anhu, ga je pratio i kada je čovjek, udaljivši se od kuće otkrio lice, prepoznao je Ebu Bekra Es-Siddika, radijallahu anhu. Omer, radijallahu anhu, mu nazva selam i reče: „Bio sam siguran da si to ti! Znao sam da me niko, osim tebe, u tome ne bi preduhitrio!“

Kada je Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu, nakon smrti Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, od strane ashaba izabran za časnu i odgovornu dužnost halife, on se obratio muslimanima: “O ljudi! Izabran sam da vas vodim, iako nisam najbolji od vas. Ako budem postupao ispravno, vi me pomozite, a ako budem griješio, spriječite me u tome! Istina je emanet, a laž je obmana i prevara. Slabić među vama je kod mene jak sve dok mu ne dam njegovo pravo. Jaki među vama je kod mene slab sve dok od njega ne uzmem ono što Allah, dželle še’nuhu, zahtijeva. Niti jedan narod neće ostaviti džihad na Allahovom putu, a da neće biti ponižen. Razvrat se neće proširiti među narodom, a da neće biti stavljen na kušnju. Pokoravajte se meni dok se ja budem pokoravao Allahu i Poslaniku, a ako se suprostavim Allahu i Poslaniku, nemojte mi se pokoravati! Ustanite na namaz, Allah vam se smilovao!”
Omer ibn El-Hattab, radijallahu anhu, kojem je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, dao nadimak El-Faruk, drugi je halifa Hulefair-rašidina.

Abdullah ibn Abbas, radijallahu anhu, prenosi predaju u kojoj se kaže da su se stanovnici nebesa obradovali Omerovom, radijallahu anhu, prelasku na islam, a posebno se obradovala mala skupina muslimana koja je do tada bila ponižavana i mučena. Tako Abdullah ibn Mes’ud, radijallahu anhu, nakon njegovog prelaska na islam, kaže: „Omerovo primanje islama bila je pomoć, njegova hidžra bila je pobjeda, a njegova vladavina bila je milost. Mi nismo mogli klanjati kod Kabe sve dok Omer nije primio islam! Tek njegovim prelaskom na islam, mogli smo to činiti!“

Iman, bogobojaznost, pravda i skromnsot su bile prepoznatljive vrline tog islamskog velikana. Dok je učio Kur’an, jecao je, sve dok ne bi pao, pa bi ga ljudi obilazili kao bolesnika! Od plakanja je, kao posljedicu, imao dvije crne crte na licu! Ibnu-l-Dževzi navodi da je znao plakati na sabah-namazu, tako da bi se njegovi jecaji čuli i u trećem safu!

U vrijeme dok je bio halifa, na ogrtaču koji je nosio bilo je 12 zakrpa! Jeo je sve do smrti ječmeni hljeb, a u vrijeme kada je bio halifa, najviše je jeo hljeb koji je umakao u ulje, a muslimani su tada jeli hljeb i meso, jer je u Islanskoj državi tada bilo blagostanje. Gledajući jednom prilikom lijepo jagnje, reče: „Da se ne bojim odgovornosti, naredio bih da nam se ispeče ovo jagnje!“ Prohtjelo mu se da kupi nešto što je koštalo samo jedan dirhem, pa je godinu dana oklijevao sa kupovinom.

Omer, radijallahu anhu, je slovio kao jedan od najpravednijih vladara u historiji. Tražio je da sluge jedu zajedno sa njim! Jednom prilikom obratio se svojoj mazgi, riječima: „Bojim se da ne odgovaram za tebe!“ Jednog čovjeka je udario zato što je pretovario devu. Zabilježen je slučaj da mu je došao stari Jevrej da traži pomoć od njega, pa ga je prvo odveo svojoj kući i dao mu šta je imao, a onda ga je odveo u državnu haznu i naredio da se pomogne, jer se zbog starosti, nije mogao sam izdržavati. Sin egipatskog namjesnika Amra ibn El-Asa, radijallahu anhu, takmičio se sa jednim nemuslimanom, pa ga je taj nemusliman pobijedio, nakon čega ga je namjesnikov sin udario. Omer, radijallahu anhu, saznavši za to, naredi da obojica dođu u Medinu. Kada su došli kod njega, zahtijevao je da nemusliman udari namjesnikovog sina, kao što je i on njega udario!

Osman ibn Affan, radijallahu anhu, kojeg su krasile vrline: blagosti, darežljivosti i skromnosti, treći je halifa Hulefair-Rašidina.

Nakon što je izabran za halifu, obratio se muslimanima: “Ljudi, vi ste u kući prolaznosti. Nadmećite se u dobru koliko možete do kraja vašeg života, jer ne znate hoćete li osvanuti ili omrknuti! Zar nije dunjaluk prepun obmana, pa neka vas nikako život na ovome svijetu ne zavara i neka vas u vjeri u Allaha šejtan ne pokoleba! Uzmite pouku od prošlih naroda i trudite se da budete bolji i ne budite nemarni! Gdje su oni što su radili za dunjaluk i što su ostavili tragove i ostatke svojih civilizacija iza sebe? Zar niste čuli za njih? Odbacite dunjaluk kao što ga je i Allah, dželle še’nuhu, odbacio i tražite Ahiret!“

Prenosi Aiša, radijallahu anha, majka vjernika: “Kada je kod Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, ušao Osman ibn Affan, radijallahu anhu, on se pokrio odjećom, pa reče: أَلَا أَسْتَحْيِي مِنْ رَجُلٍ تَسْتَحْيِ مِنْهُ الْمَلاَئِكَةُ “Zar da se ne stidim čovjeka, kojeg se stide meleki?” (Muslim)
Alija ibn Ebi Talib, radijallahu anhu, amidžić Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, koji je kao desetogodišnji dječak prihvatio islam i time bio najmlađi ashab, četvrti je halifa Hulefair-rašidina.
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je rekao na dan Hajbera: “Zastavu ću dati onome ko voli Allaha i Njegova Poslanika i koga vole Allah i Njegov Poslanik. Allah će mu dati sigurnu pobjedu.”

O sebi Alija, radijallahu anhu, kazuje: “Odredio me Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, da idem u Jemen, pa ga rekoh: “Allahov Poslaniče, šalješ me u Jemen, gdje će od mene tražiti i da presudim, a ja neću znati!” Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, mi reče: “Priđi!” Prišao sam mu, a on udari rukom u moja prsa i reče: “Gospodaru, ojačaj njegov govor i uputi mu srce!” Tako mi Onoga Koji je dao da zrno proklija i Koji je stvorio ljude, poslije toga se nikada nisam dvoumio u presudi među dvojicom.”

Braćo i sestre, ovo su samo djelići iz života velike četvorice halifa Hulefair-rašidina, radijallahu anhum, pa se ugledajmo na njih i uvijek ih se sjećajmo po dobru!
Gospodaru, podari skoru pobjedu svim ugroženim i obespravljenim muslimanima, ne iskušavaj nas sa onim što ne možemo podnijeti, učini nas od onih koji se iskreno kaju za učinjene grijehe i koji se ugledaju na Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, prvu četvoricu halifa i dobri naš selef, budi nam milostiv na Sudnjem danu i počasti nas u Džennetu, društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
Sarajevo: 26. safer 1433.H.

Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
20. januar 2012.god. Nezim Halilović Muderris

[Mustafa]

#36606

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِم
MUHAMMED, SALLALLAHU ALEJHI VE SELLEM – NAJBOLJI UZOR UMMETU

Braćo i sestre u islamu! Danas 11. rebiu-l-evvela 1433.H., 03. februara 2012. godine, uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć govorim na temu Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, najbolji uzor ummetu.
Želja mi je da inša-Allah u ovoj hutbi pobudim naše osjećaje i želju u pogledu slijeđenja sunneta našeg Poslanka, sallallahu alejhi ve sellem, kao najboljeg uzora, kako bi na taj način zaslužili Allahovu, dželle še’nuhu, milost kojoj težimo i nadamo joj se.

U Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, mu’mini imaju najljepši uzor, a njegova djela i riječi su uvijek bili u potpunom skladu. U tom pogledu Allah, dželle še’nuhu, kaže u 21. ajetu Sure Al-Ahzab:
لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا
Vi u Allahovu Poslaniku imate najljepši uzor, za onoga koji se nada Allahovoj milosti i nagradi na onom svijetu i koji mnogo Allaha spominje.

Prema tome, oni koji žude za susretom sa svojim Gospodarem i koji se raduju Sudnjem danu i koji mnogo spominju Allaha, dželle še’nuhu, slijede sunnet Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i to je jedan od načina postizanja Allahovog, subhanehu ve te’ala, zadovoljstva, što bi trebao da bude naš zajednički cilj.

Da li je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, naš istinski uzor, slijedimo li njegov sunnet i nadamo li se Allahovoj, subhanehu ve te’ala, milosti i nagradi? Kako smo uredili naše živote i da li je islam naš put ili smo sebi uzeli druge puteve za smisao života na dunjaluku?
Zašto se oni koji slijede sunnet u vremenu u kojem živimo, osporavaju i žele prikazati kao, zaostali tradicionalisti ili tvrdokorni fundamentalisti? Hoćemo li se promijeniti i približiti svome Gospodaru i provoditi svoj život u pokornosti Njemu? Zar svojim ponašanjem ne izazivamo Allahovu, subhanehu ve te’ala, srdžbu i ne približavamo se džehennemskoj provaliji? Zar ne preživljavamo predznake Sudnjeg dana u svojim kućama, komšiluku, poslu itd.? Ima li harama koji u Bosni i Hercegovini nije našao sebi pogodno tlo i ima li koji od njih da ga Bošnjaci nisu kušali?

Bošnjaci nad kojima je počinjen stravičan genocid i koji su od strane zločinaca i njihovih mentora i pomagača bili osuđeni na nestanak se ponašaju kao da se ništa nije desilo i bezbrižno drijemaju, dok neprijatelji ove dobre zemlje Bosne zauzimaju novu strategiju i ne odustaju od davno skrojenih planova i iscrtanih granica!

Zato je na plećima svakog odgovornog Bošnjaka, koji je na sebe preuzeo emanet, da bude na bilo kojoj funkciji, da taj svoj emanet izvrši na najbolji način i da stalno ima na umu visoku cijenu koja je plaćena za ovu našu lijepu Bosnu i Hercegovinu. A svi mi braćo i sestre ćemo biti pitani za ono što nam je povjereno na čuvanje i trebaćemo na ta pitanja dati precizne odgovore. Zasigurno će na Danu polaganja računa biti mnogo funkcionera koji će poželjeti da nikada nisu ni predloženi na bilo koju funkciju, a kamoli da su je vršili, poželjeće da su cijeloga života bili na Birou i da nisu imali ni sekretaricu, ni službeni auto, ni mobitel, ni reprezentaciju, ni dnevnice, ni naknade za prekovremeni rad i odvojeni život, niti da su uzimali mito, u novcu, zlatu, mirisima, pečenju, mladoj teletini i janjetini i to od sirotinje koja to sebi nije mogla ni priuštiti.

Allah, dželle še’nuhu, u posljednja dva ajeta Sure Et-Tevbe, govori o nekim od osobina našeg Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem:
لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ(128) فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِي اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ(129)
Došao vam je Poslanik, jedan od vas, teško mu je što ćete na muke udarati, jedva čeka da pravim putem pođete, a prema vjernicima je blag i milostiv.(128) A ako oni glave okrenu, ti reci: “Meni je dovoljan Allah, nema boga osim Njega; samo se uzdam u Njega, On je Gospodar svemira velikog.(129)

Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, su teško padale nevolje koje su snalazile njegove ashabe i ummet i od srca je želio da što prije prihvate put istine. Bio je veoma blag i milostiv prema svojim ashabima i na taj način je plijenio njihova srca, koji bi se da je bio prema njima grub, od njega razbježali, kao što Allah, dželle še’nuhu, kaže u 159. ajetu Sure Ali Imran:
فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنْ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ
Samo Allahovom mološću ti si blag prema njima; a da si osoran i grub, razbježali bi se od tebe. Zato im praštaj i moli da im bude oprošteno i dogovaraj se s’ njima! A kada se odlučiš, onda se pouzdaj u Allaha, jer Allah zaista voli one koji se uzdaju u Njega!

Napuštanje islama i udovoljavanje svojim prohtjevima, nije moglo naškoditi Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, niti ummetu, jer se Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, oslanjao isključivo na Allaha, dželle še’nuhu, koji upravlja velikim Svemirom. Ničije odmetanje od islama neće naškoditi islamu, nego samo dotičnom odmetniku, koji će na dunjaluku doživjeti poniženje, a na Ahiretu bolnu kaznu u džehennemskoj vatri.

Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, za razliku od ostalih Allahovih poslanika je bio počašćen sa pet stvari, o kojima on u hadisu koji bilježi imam Buharija, kaže:
عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “أُعْطِيتُ خَمْسًا لَمْ يُعْطَهُنَّ أَحَدٌ قَبْلِي: نُصِرْتُ بِالرُّعْبِ مَسِيرَةَ شَهْرٍ وَجُعِلَتْ لِيَ الْأَرْضُ مَسْجِدًا وَطَهُورًا فَأَيُّمَا رَجُلٍ مِنْ أُمَّتِي أَدْرَكَتْهُ الصَّلَاةُ فَلْيُصَلِّ وَأُحِلَّتْ لِيَ الْمَغَانِمُ وَلَمْ تَحِلَّ لِأَحَدٍ قَبْلِي وَأُعْطِيتُ الشَّفَاعَةَ وَكَانَ النَّبِيُّ يُبْعَثُ إِلَى قَوْمِهِ خَاصَّةً وَبُعِثْتُ إِلَى النَّاسِ عَامَّة.” (بخارى)
Prenosi Džabir ibn Abdullah, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Dato mi je pet stvari, koje nisu date nikome prije mene: 1) Potpomognut sam strahom (neprijatelja od mene) na udaljenosti mjesec (hoda). 2) Zemlja mi je data mjestom za sedždu i čistom, pa gdje god nekog čovjeka od moga ummeta zadesi namaz neka klanja. 3) Dozvoljen mi je ratni plijen koji nije bio dozvoljen nikome (od poslanika) prije mene. 4) Dat mi je šefa’at (zalaganje za vjernike). 5) I svi poslanici su slati samo svome narodu, a ja sam poslat svim ljudima!” (Buharija)

Ovih pet stvari je počast za Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, ali i za njegov ummet. Neprijatelji islama su se njega bojali na udaljenosti mjesec hoda, jer je bio potpomognut sa ulijevanjem straha u njihova srca. I njegovi ashabi, kao i časni i dosljedni sljedbenici njegova sunneta su ulijevali strah u neprijateljska srca na velikim udaljenostima i to je trajalo sve dok muslimani nisu uzeli sebi za Gospodara nekoga drugog mimo Allaha, subhanehu ve te’ala, dok nisu počeli slijediti negoga drugog mimo Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i dok nisu uzeli sebi za kiblu nešto drugo mimo Ka’be.

Allahovu Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, i ummetu je učinjena Zemlja čistom za klanjanje, tako da mu’mini ma gdje da se zadese moraju izvršiti obavezu namaza. Namaz, braćo I sestre označava stalnu vezu roba sa Gospodarem i ta se veza ne smije prekinuti, jer prekidanjem te veze musliman gubi orjentaciju i ruši svoju građevinu islama.

Jedna od počasti koja je data Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem, je i ta da kao jedan od dunjalučkih plodova džihada bude i ratni plijen, čiju podjelu je odredio Kur’an i oko čega nema rasprave.

Šefa’atom je odlikovan naš Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, i njegov ummet će biti počašćen time što će se on za njih zauzimati na Sudnjem danu, kao i što poslanička misija cijelom čovječanstvu takođe spada u jednu od odlika Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u odnosu na druge poslanike.
Braćo i sestre, svedimo sami sa sobom račune i zapitajmo se je li naša ljubav prema Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem, onakva kakvu je od nas traži naš Gospodar, subhanehu ve te’ala, slijedimo li zaista njegov sunnet u svim sferama njegova života, žudimo li za susretom s Poslanikom, sallallahu alejhi ve sellem, i njegovim šefa’atom na Sudnjem danu, čeznemo li za njegovim društvom u najvišim džennetima, učimo li našu djecu da ga vole i da im on bude najbolji uzor, a ne da se ugledaju na razvratnike i nevjernike, sanjamo li Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, ili su nam snovi kao i java puni dunjuka i varljivih dunjalučkih ukrasa?! Sve su to pitanja na koja treba da odgvorimo i da se inša-Allah mijenjamo na bolje, radi našeg dobra na obadva svijeta.
Braćo i sestre, slijedimo sunnet našeg Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, volimo ga istinskom ljubavlju i žudimo za njegovim društvom u džennetu!

Gospodaru, pomozi nam da sačuvamo svjetlo islama, pomozi svim ugroženim i obespravljenim ljudima, učini nas od onih čiji je uzor Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, sačuvaj nas iskušenja, koja ne možemo podnijeti, oprosti našim roditeljima i dobrim precima i sastavi nas u džennetu, uputi našu djecu i naše potomke i učini ih radostima naših očiju i srca, oprosti nam grijehe, budi nam milostiv na Sudnjem danu i uvedi nas u džennete u društvu poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 11. rebiul-l-evvel 1433.H. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
03. februar 2012. g. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#36610

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِم
MUHAMMED, SALLALLAHU ALEJHI VE SELLEM – NAJBOLJI UZOR UMMETU

Braćo i sestre u islamu! Danas 11. rebiu-l-evvela 1433.H., 03. februara 2012. godine, uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć govorim na temu Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, najbolji uzor ummetu.
Želja mi je da inša-Allah u ovoj hutbi pobudim naše osjećaje i želju u pogledu slijeđenja sunneta našeg Poslanka, sallallahu alejhi ve sellem, kao najboljeg uzora, kako bi na taj način zaslužili Allahovu, dželle še’nuhu, milost kojoj težimo i nadamo joj se.

U Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, mu’mini imaju najljepši uzor, a njegova djela i riječi su uvijek bili u potpunom skladu. U tom pogledu Allah, dželle še’nuhu, kaže u 21. ajetu Sure Al-Ahzab:
لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا
Vi u Allahovu Poslaniku imate najljepši uzor, za onoga koji se nada Allahovoj milosti i nagradi na onom svijetu i koji mnogo Allaha spominje.

Prema tome, oni koji žude za susretom sa svojim Gospodarem i koji se raduju Sudnjem danu i koji mnogo spominju Allaha, dželle še’nuhu, slijede sunnet Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i to je jedan od načina postizanja Allahovog, subhanehu ve te’ala, zadovoljstva, što bi trebao da bude naš zajednički cilj.

Da li je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, naš istinski uzor, slijedimo li njegov sunnet i nadamo li se Allahovoj, subhanehu ve te’ala, milosti i nagradi? Kako smo uredili naše živote i da li je islam naš put ili smo sebi uzeli druge puteve za smisao života na dunjaluku?
Zašto se oni koji slijede sunnet u vremenu u kojem živimo, osporavaju i žele prikazati kao, zaostali tradicionalisti ili tvrdokorni fundamentalisti? Hoćemo li se promijeniti i približiti svome Gospodaru i provoditi svoj život u pokornosti Njemu? Zar svojim ponašanjem ne izazivamo Allahovu, subhanehu ve te’ala, srdžbu i ne približavamo se džehennemskoj provaliji? Zar ne preživljavamo predznake Sudnjeg dana u svojim kućama, komšiluku, poslu itd.? Ima li harama koji u Bosni i Hercegovini nije našao sebi pogodno tlo i ima li koji od njih da ga Bošnjaci nisu kušali?

Bošnjaci nad kojima je počinjen stravičan genocid i koji su od strane zločinaca i njihovih mentora i pomagača bili osuđeni na nestanak se ponašaju kao da se ništa nije desilo i bezbrižno drijemaju, dok neprijatelji ove dobre zemlje Bosne zauzimaju novu strategiju i ne odustaju od davno skrojenih planova i iscrtanih granica!

Zato je na plećima svakog odgovornog Bošnjaka, koji je na sebe preuzeo emanet, da bude na bilo kojoj funkciji, da taj svoj emanet izvrši na najbolji način i da stalno ima na umu visoku cijenu koja je plaćena za ovu našu lijepu Bosnu i Hercegovinu. A svi mi braćo i sestre ćemo biti pitani za ono što nam je povjereno na čuvanje i trebaćemo na ta pitanja dati precizne odgovore. Zasigurno će na Danu polaganja računa biti mnogo funkcionera koji će poželjeti da nikada nisu ni predloženi na bilo koju funkciju, a kamoli da su je vršili, poželjeće da su cijeloga života bili na Birou i da nisu imali ni sekretaricu, ni službeni auto, ni mobitel, ni reprezentaciju, ni dnevnice, ni naknade za prekovremeni rad i odvojeni život, niti da su uzimali mito, u novcu, zlatu, mirisima, pečenju, mladoj teletini i janjetini i to od sirotinje koja to sebi nije mogla ni priuštiti.

Allah, dželle še’nuhu, u posljednja dva ajeta Sure Et-Tevbe, govori o nekim od osobina našeg Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem:
لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ(128) فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِي اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ(129)
Došao vam je Poslanik, jedan od vas, teško mu je što ćete na muke udarati, jedva čeka da pravim putem pođete, a prema vjernicima je blag i milostiv.(128) A ako oni glave okrenu, ti reci: “Meni je dovoljan Allah, nema boga osim Njega; samo se uzdam u Njega, On je Gospodar svemira velikog.(129)

Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, su teško padale nevolje koje su snalazile njegove ashabe i ummet i od srca je želio da što prije prihvate put istine. Bio je veoma blag i milostiv prema svojim ashabima i na taj način je plijenio njihova srca, koji bi se da je bio prema njima grub, od njega razbježali, kao što Allah, dželle še’nuhu, kaže u 159. ajetu Sure Ali Imran:
فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنْ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ
Samo Allahovom mološću ti si blag prema njima; a da si osoran i grub, razbježali bi se od tebe. Zato im praštaj i moli da im bude oprošteno i dogovaraj se s’ njima! A kada se odlučiš, onda se pouzdaj u Allaha, jer Allah zaista voli one koji se uzdaju u Njega!

Napuštanje islama i udovoljavanje svojim prohtjevima, nije moglo naškoditi Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, niti ummetu, jer se Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, oslanjao isključivo na Allaha, dželle še’nuhu, koji upravlja velikim Svemirom. Ničije odmetanje od islama neće naškoditi islamu, nego samo dotičnom odmetniku, koji će na dunjaluku doživjeti poniženje, a na Ahiretu bolnu kaznu u džehennemskoj vatri.

Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, za razliku od ostalih Allahovih poslanika je bio počašćen sa pet stvari, o kojima on u hadisu koji bilježi imam Buharija, kaže:
عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “أُعْطِيتُ خَمْسًا لَمْ يُعْطَهُنَّ أَحَدٌ قَبْلِي: نُصِرْتُ بِالرُّعْبِ مَسِيرَةَ شَهْرٍ وَجُعِلَتْ لِيَ الْأَرْضُ مَسْجِدًا وَطَهُورًا فَأَيُّمَا رَجُلٍ مِنْ أُمَّتِي أَدْرَكَتْهُ الصَّلَاةُ فَلْيُصَلِّ وَأُحِلَّتْ لِيَ الْمَغَانِمُ وَلَمْ تَحِلَّ لِأَحَدٍ قَبْلِي وَأُعْطِيتُ الشَّفَاعَةَ وَكَانَ النَّبِيُّ يُبْعَثُ إِلَى قَوْمِهِ خَاصَّةً وَبُعِثْتُ إِلَى النَّاسِ عَامَّة.” (بخارى)
Prenosi Džabir ibn Abdullah, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Dato mi je pet stvari, koje nisu date nikome prije mene: 1) Potpomognut sam strahom (neprijatelja od mene) na udaljenosti mjesec (hoda). 2) Zemlja mi je data mjestom za sedždu i čistom, pa gdje god nekog čovjeka od moga ummeta zadesi namaz neka klanja. 3) Dozvoljen mi je ratni plijen koji nije bio dozvoljen nikome (od poslanika) prije mene. 4) Dat mi je šefa’at (zalaganje za vjernike). 5) I svi poslanici su slati samo svome narodu, a ja sam poslat svim ljudima!” (Buharija)

Ovih pet stvari je počast za Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, ali i za njegov ummet. Neprijatelji islama su se njega bojali na udaljenosti mjesec hoda, jer je bio potpomognut sa ulijevanjem straha u njihova srca. I njegovi ashabi, kao i časni i dosljedni sljedbenici njegova sunneta su ulijevali strah u neprijateljska srca na velikim udaljenostima i to je trajalo sve dok muslimani nisu uzeli sebi za Gospodara nekoga drugog mimo Allaha, subhanehu ve te’ala, dok nisu počeli slijediti negoga drugog mimo Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i dok nisu uzeli sebi za kiblu nešto drugo mimo Ka’be.

Allahovu Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, i ummetu je učinjena Zemlja čistom za klanjanje, tako da mu’mini ma gdje da se zadese moraju izvršiti obavezu namaza. Namaz, braćo I sestre označava stalnu vezu roba sa Gospodarem i ta se veza ne smije prekinuti, jer prekidanjem te veze musliman gubi orjentaciju i ruši svoju građevinu islama.

Jedna od počasti koja je data Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem, je i ta da kao jedan od dunjalučkih plodova džihada bude i ratni plijen, čiju podjelu je odredio Kur’an i oko čega nema rasprave.

Šefa’atom je odlikovan naš Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, i njegov ummet će biti počašćen time što će se on za njih zauzimati na Sudnjem danu, kao i što poslanička misija cijelom čovječanstvu takođe spada u jednu od odlika Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u odnosu na druge poslanike.
Braćo i sestre, svedimo sami sa sobom račune i zapitajmo se je li naša ljubav prema Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem, onakva kakvu je od nas traži naš Gospodar, subhanehu ve te’ala, slijedimo li zaista njegov sunnet u svim sferama njegova života, žudimo li za susretom s Poslanikom, sallallahu alejhi ve sellem, i njegovim šefa’atom na Sudnjem danu, čeznemo li za njegovim društvom u najvišim džennetima, učimo li našu djecu da ga vole i da im on bude najbolji uzor, a ne da se ugledaju na razvratnike i nevjernike, sanjamo li Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, ili su nam snovi kao i java puni dunjuka i varljivih dunjalučkih ukrasa?! Sve su to pitanja na koja treba da odgvorimo i da se inša-Allah mijenjamo na bolje, radi našeg dobra na obadva svijeta.
Braćo i sestre, slijedimo sunnet našeg Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, volimo ga istinskom ljubavlju i žudimo za njegovim društvom u džennetu!

Gospodaru, pomozi nam da sačuvamo svjetlo islama, pomozi svim ugroženim i obespravljenim ljudima, učini nas od onih čiji je uzor Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, sačuvaj nas iskušenja, koja ne možemo podnijeti, oprosti našim roditeljima i dobrim precima i sastavi nas u džennetu, uputi našu djecu i naše potomke i učini ih radostima naših očiju i srca, oprosti nam grijehe, budi nam milostiv na Sudnjem danu i uvedi nas u džennete u društvu poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 11. rebiul-l-evvel 1433.H. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
03. februar 2012. g. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

[Mustafa]

#36784

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِمِ
[b]VOLIMO TE POSLANIČE,
SALLALLAHU ALEJHI VE SELLEM[/b]

Braćo i sestre u islamu, danas 18. rebiu-l-evvela 1433.H., 10. februara 2012. godine, hutbu sam naslovio sa Volimo te Poslaniče, sallallahu alejhi ve sellem.

Ljubav prema Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem, braćo i sestre proizilazi iz ljubavi prema Allahu, dželle še’nuhu, i ona je naša obaveza, jer je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, Njegov miljenik i dostavljač Objave, koja je uputa cijelom čovječanstvu. Prema tome, ko voli Allaha, subhanehu ve te’ala, on voli i Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i ono sa čime je on došao i slijedi njegov sunnet.

Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, je najbolji, najpobožniji, najskrušeniji, najkompletniji i najodabraniji čovjek i poslanik. On je najbolje stvorenje i on nam želi dobro i sreću, na obadva svijeta, a duša u osnovi teži dobroti.

Velika je blagodat, na nas braćo i sestre što smo pripadnici njegova ummeta i što idemo jasnim putevima islama i što će se on, sallallahu alejhi ve sellem, zauzimati za nas na Sudnjem danu. Zbog toga nam je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, preči i od nas samih sebi.
Kaže Allah, dželle še’nuhu, u 31. i 32. ajetu Sure Alu Imran:
قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمْ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ(31) قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِينَ(32)
Reci: “Ako Allaha volite, mene slijedite i vas će Allah voljeti i grijehe vam oprostiti!” – a Allah prašta i samilostan je.”(31) “Reci: “Pokoravajte se Allahu i Poslaniku (sallallahu alejhi ve sellem)!” A ako oni glave okrenu – pa, Allah zaista ne voli nevjernike.”(32)
Prema tome, oni koji vole Allaha, subhanehu ve te’ala, oni slijede sunnet Njegova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i njih Allah, dželle še’nuhu, voli i prašta im grijehe, a velike su to blagodati. Zato slijedimo sunnet Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i na taj način ćemo postići dobro obadva svijeta!

Ljubav prema Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, se ogleda u slijeđenju njegova sunneta, a zlatna generacija ashaba nije postavljala pitanja i potpitanja na ono što je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, tražio od njih ili što im je zabranjivao, jer su bili uvjereni da وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى “on ne govori iz svoga hira” (Suretu En-Nedžm: 3) i sve što je govorio on je na najljepši način primjenjivao u svome svakodnevnom životu. Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, ih je upozorio da je postavljanje mnogobrojnih pitanja od strane naroda kojima su dolazili poslanici prije njega bilo uzrokom njihovog dalaleta i grijeha.

Ljubav prema Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem, mora da bude veća i od ljubavi prema samom sebi, kao što stoji u predaji koju bilježi imam Buharija:
عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ هِشَامٍ قَالَ: كُنَّا مَعَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَهُوَ آخِذٌ بِيَدِ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ، فَقَالَ لَهُ عُمَرُ: يَا رَسُولَ اللِه، لَأَنْتَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ إِلاَّ مِنْ نَفْسِي! فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “لَا، وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ حَتَّى أَكُونَ أَحَبَّ إِلَيْكَ مِنْ نَفْسِكَ». فَقَالَ لَهُ عُمَرُ: فَإِنَّهُ الْآنَ وَاللهِِ لَأَنْتَ أَحَبَّ إِلَيَّّ مِنْ نَفْسِي، فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “الآنَ يَا عُمَرُ” (بخاري)
Prenosi Abdullah ibn Hišam: “Bili smo kod Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, kada je uzeo za ruku Omera bin Hattaba. Omer mu reče: “Allahov Poslaniče, draži si mi od svega, sem od mene samoga.” Pa je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Ne, tako mi Onoga u čijoj je ruci moj život, sve dok ti ne budem draži od samog sebe!” Pa mu je Omer rekao: “Sada si mi tako mi Allaha draži od mene samoga sebi!” Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, reče: “Sada, Omere!” (Buharija)

Čvrstina i iskrenost imana su uslovljeni ljubavlju Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, kao što stoji u hadisu koji bilježi imam Buharija:
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “لَا يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى أَكُونَ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ وَلَدِهِ وَوَالِدِهِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ” (البخاري)
Prenosi Enes ibn Malik, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Niko od vas neće biti pravi mu’min, dok mu ne budem draži od djece, roditelja i svih ljudi!“ (Buharija)

Slast imana neće okusiti oni koji ne budu posjedovali troje, o čemu govori slijedeći hadis, koji bilježi imam Buharija:
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “ثَلَاثٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ وَجَدَ حَلَاوَةَ الْإِيمَانِ: أَنْ يَكُونَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِمَّا سِوَاهُمَا وَأَنْ يُحِبَّ الْمَرْءَ لَا يُحِبُّهُ إِلَّا لِلَّهِ وَأَنْ يَكْرَهَ أَنْ يَعُودَ فِي الْكُفْرِ كَمَا يَكْرَهُ أَنْ يُقْذَفَ فِي النَّارِ.” (البخاري)
Prenosi Enes ibn Malik, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Kod koga budu tri svojstva, osjetiće slast imana: Da mu Allah i Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, budu draži od svega mimo njih, da voli nekoga samo u Allahovo ime i da mrzi povratak u nevjerstvo, kao što mu je odvratno da bude bačen u vatru!” (Buharija)

Zapitajmo se braćo i sestre da li posjedujemo troje pomenuto u hadisu, te da li u nama ima slasti imana ili islam poimamo kao dio naše tradicije, sredstvo kojim se vješto koristimo i plašt iza kojeg se krijemo!? Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je Allahov, subhanehu ve te’ala, Miljenik, onaj koji poziva Allahu, čvrsta veza na putu prema Stvoritelju, opominjač, donosilac radosnih vijesti, onaj koji ljudima ukazuje na spas, tumač Kur’ana, onaj koji uspostavlja Allahov, dželle še’nuhu, Zakon, predvodnik poslanika, najbolji poslanik, naš predvodnik, zagovarač, poslanik čovječanstvu i spas i mir. Njemu je Allah, subhanehu ve te’ala, mimo drugih ljudi dao pravo šefa’ata (zagovaranja, zauzimanja), dao mu je Kevser (Izvor u džennetu) i na njega donose salavat Allah, dželle še’nuhu, i meleki, kao što stoji u 56. ajetu Sure Al-Ahzab:
إِنَّ اللَّهَ وَمَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيماً
Allah i meleki Njegovi donose salavat (blagoslov) na Vjerovjesnika. O vjernici, donosite i vi na njega salavat i šaljite mu selam!

U predaji koju bilježi imam Muslim, stoji:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “مَنْ صَلَّى عَلَيَّ وَاحِدَةً صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ عَشْرًا” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Ko na mene donese salavat, Allah na njega donosi deset salavata!” (Muslim)
Zato donosimo što više salavat na Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, jer će svaki put na nas salavat deset puta donijeti Allah, subhanehu ve te’ala.

Ljubav prema Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, se iskazuje sa: njegovim uvažavanjem, donošenjem salavata, slijeđenjem njegova sunneta i pomaganjem njegove vjere, jednom riječju da ga volimo i slijedimo, kao što su ga voljeli i slijedili njegovi plemeniti ashabi.
Braćo i sestre, budimo istinski sljedbenici sunneta Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i natječimo se u dobru!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da nam pomogne da sačuvamo svjetlo islama, da nas učini od onih koji istinski vole Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da pomogne našoj braći u Palestini, Avganistanu, Iraku, Siriji, Jemenu, Egiptu i na svakom mjestu gdje su ugrožena njihova prava, da nas ne iskuša sa nasiljem nasilnih vladara i sa onim što ne možemo podnijeti, da se smiluje našim roditeljima, da našu djecu učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas u džennetu počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 18. rebiu-l-evvel 1433.H. Hutba: Džamija «Kralj Fahd»
10. februar 2012.g. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ!

[Mustafa]

#36790

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِمِ
[b]VOLIMO TE POSLANIČE,
SALLALLAHU ALEJHI VE SELLEM[/b]

Braćo i sestre u islamu, danas 18. rebiu-l-evvela 1433.H., 10. februara 2012. godine, hutbu sam naslovio sa Volimo te Poslaniče, sallallahu alejhi ve sellem.

Ljubav prema Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem, braćo i sestre proizilazi iz ljubavi prema Allahu, dželle še’nuhu, i ona je naša obaveza, jer je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, Njegov miljenik i dostavljač Objave, koja je uputa cijelom čovječanstvu. Prema tome, ko voli Allaha, subhanehu ve te’ala, on voli i Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i ono sa čime je on došao i slijedi njegov sunnet.

Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, je najbolji, najpobožniji, najskrušeniji, najkompletniji i najodabraniji čovjek i poslanik. On je najbolje stvorenje i on nam želi dobro i sreću, na obadva svijeta, a duša u osnovi teži dobroti.

Velika je blagodat, na nas braćo i sestre što smo pripadnici njegova ummeta i što idemo jasnim putevima islama i što će se on, sallallahu alejhi ve sellem, zauzimati za nas na Sudnjem danu. Zbog toga nam je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, preči i od nas samih sebi.
Kaže Allah, dželle še’nuhu, u 31. i 32. ajetu Sure Alu Imran:
قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمْ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ(31) قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِينَ(32)
Reci: “Ako Allaha volite, mene slijedite i vas će Allah voljeti i grijehe vam oprostiti!” – a Allah prašta i samilostan je.”(31) “Reci: “Pokoravajte se Allahu i Poslaniku (sallallahu alejhi ve sellem)!” A ako oni glave okrenu – pa, Allah zaista ne voli nevjernike.”(32)
Prema tome, oni koji vole Allaha, subhanehu ve te’ala, oni slijede sunnet Njegova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i njih Allah, dželle še’nuhu, voli i prašta im grijehe, a velike su to blagodati. Zato slijedimo sunnet Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i na taj način ćemo postići dobro obadva svijeta!

Ljubav prema Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, se ogleda u slijeđenju njegova sunneta, a zlatna generacija ashaba nije postavljala pitanja i potpitanja na ono što je Muhammed, sallallahu alejhi ve sellem, tražio od njih ili što im je zabranjivao, jer su bili uvjereni da وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى “on ne govori iz svoga hira” (Suretu En-Nedžm: 3) i sve što je govorio on je na najljepši način primjenjivao u svome svakodnevnom životu. Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, ih je upozorio da je postavljanje mnogobrojnih pitanja od strane naroda kojima su dolazili poslanici prije njega bilo uzrokom njihovog dalaleta i grijeha.

Ljubav prema Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem, mora da bude veća i od ljubavi prema samom sebi, kao što stoji u predaji koju bilježi imam Buharija:
عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ هِشَامٍ قَالَ: كُنَّا مَعَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَهُوَ آخِذٌ بِيَدِ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ، فَقَالَ لَهُ عُمَرُ: يَا رَسُولَ اللِه، لَأَنْتَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ إِلاَّ مِنْ نَفْسِي! فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “لَا، وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ حَتَّى أَكُونَ أَحَبَّ إِلَيْكَ مِنْ نَفْسِكَ». فَقَالَ لَهُ عُمَرُ: فَإِنَّهُ الْآنَ وَاللهِِ لَأَنْتَ أَحَبَّ إِلَيَّّ مِنْ نَفْسِي، فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “الآنَ يَا عُمَرُ” (بخاري)
Prenosi Abdullah ibn Hišam: “Bili smo kod Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, kada je uzeo za ruku Omera bin Hattaba. Omer mu reče: “Allahov Poslaniče, draži si mi od svega, sem od mene samoga.” Pa je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Ne, tako mi Onoga u čijoj je ruci moj život, sve dok ti ne budem draži od samog sebe!” Pa mu je Omer rekao: “Sada si mi tako mi Allaha draži od mene samoga sebi!” Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, reče: “Sada, Omere!” (Buharija)

Čvrstina i iskrenost imana su uslovljeni ljubavlju Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, kao što stoji u hadisu koji bilježi imam Buharija:
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “لَا يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى أَكُونَ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ وَلَدِهِ وَوَالِدِهِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ” (البخاري)
Prenosi Enes ibn Malik, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Niko od vas neće biti pravi mu’min, dok mu ne budem draži od djece, roditelja i svih ljudi!“ (Buharija)

Slast imana neće okusiti oni koji ne budu posjedovali troje, o čemu govori slijedeći hadis, koji bilježi imam Buharija:
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “ثَلَاثٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ وَجَدَ حَلَاوَةَ الْإِيمَانِ: أَنْ يَكُونَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِمَّا سِوَاهُمَا وَأَنْ يُحِبَّ الْمَرْءَ لَا يُحِبُّهُ إِلَّا لِلَّهِ وَأَنْ يَكْرَهَ أَنْ يَعُودَ فِي الْكُفْرِ كَمَا يَكْرَهُ أَنْ يُقْذَفَ فِي النَّارِ.” (البخاري)
Prenosi Enes ibn Malik, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Kod koga budu tri svojstva, osjetiće slast imana: Da mu Allah i Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, budu draži od svega mimo njih, da voli nekoga samo u Allahovo ime i da mrzi povratak u nevjerstvo, kao što mu je odvratno da bude bačen u vatru!” (Buharija)

Zapitajmo se braćo i sestre da li posjedujemo troje pomenuto u hadisu, te da li u nama ima slasti imana ili islam poimamo kao dio naše tradicije, sredstvo kojim se vješto koristimo i plašt iza kojeg se krijemo!? Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je Allahov, subhanehu ve te’ala, Miljenik, onaj koji poziva Allahu, čvrsta veza na putu prema Stvoritelju, opominjač, donosilac radosnih vijesti, onaj koji ljudima ukazuje na spas, tumač Kur’ana, onaj koji uspostavlja Allahov, dželle še’nuhu, Zakon, predvodnik poslanika, najbolji poslanik, naš predvodnik, zagovarač, poslanik čovječanstvu i spas i mir. Njemu je Allah, subhanehu ve te’ala, mimo drugih ljudi dao pravo šefa’ata (zagovaranja, zauzimanja), dao mu je Kevser (Izvor u džennetu) i na njega donose salavat Allah, dželle še’nuhu, i meleki, kao što stoji u 56. ajetu Sure Al-Ahzab:
إِنَّ اللَّهَ وَمَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيماً
Allah i meleki Njegovi donose salavat (blagoslov) na Vjerovjesnika. O vjernici, donosite i vi na njega salavat i šaljite mu selam!

U predaji koju bilježi imam Muslim, stoji:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “مَنْ صَلَّى عَلَيَّ وَاحِدَةً صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ عَشْرًا” (مسلم)
Prenosi Ebu Hurejre, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Ko na mene donese salavat, Allah na njega donosi deset salavata!” (Muslim)
Zato donosimo što više salavat na Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, jer će svaki put na nas salavat deset puta donijeti Allah, subhanehu ve te’ala.

Ljubav prema Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, se iskazuje sa: njegovim uvažavanjem, donošenjem salavata, slijeđenjem njegova sunneta i pomaganjem njegove vjere, jednom riječju da ga volimo i slijedimo, kao što su ga voljeli i slijedili njegovi plemeniti ashabi.
Braćo i sestre, budimo istinski sljedbenici sunneta Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i natječimo se u dobru!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da nam pomogne da sačuvamo svjetlo islama, da nas učini od onih koji istinski vole Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da pomogne našoj braći u Palestini, Avganistanu, Iraku, Siriji, Jemenu, Egiptu i na svakom mjestu gdje su ugrožena njihova prava, da nas ne iskuša sa nasiljem nasilnih vladara i sa onim što ne možemo podnijeti, da se smiluje našim roditeljima, da našu djecu učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas u džennetu počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 18. rebiu-l-evvel 1433.H. Hutba: Džamija «Kralj Fahd»
10. februar 2012.g. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ!

[Mustafa]

#37011

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd –
hutba: 6/2012 – 25. rebiu-l-evvel 1433.H./17. februar 2012.g.

[b]PRIMJERI LJUBAVI ASHABA, RADIJALLAHU ANHUM,
PREMA POSLANIKU, SALLALLAHU ALEJHI VE SELLEM[/b]

Braćo i sestre u islamu, danas [b]25. rebilu-l-evvela 1433.H., 17. februara 2012.g.,[/b] hutbu sam naslovio sa Primjeri ljubavi ashaba, radijallahu anhum, prema Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem.

Želja mi je da iz nekoliko lijepih primjera istinske ljubavi ashaba, radijallahu anhum, prema Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, budemo potaknuti i na našu snažniju i iskreniju ljubav prema njemu, sallallahu alejhi ve sellem, te da se potrudimo da ga ispravno slijedimo u njegovom sunnetu.
Podsjećam sebe i vas na dio 6. ajeta Sure Al-Ahzab:
النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ…
Poslanik je preči mu’minima od njih samih sebi, a njegove supruge su njihove majke…

A u hadisu koji bilježi imam Buharija, stoji:
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “لَا يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى أَكُونَ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ وَلَدِهِ وَوَالِدِهِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ” (البخاري)
Prenosi Enes ibn Malik, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Niko od vas neće biti pravi mu’min, dok mu ne budem draži od djece, roditelja i svih ljudi!“ (Buharija)

Ashabi, ta najbolja i najiskrenija generacija muslimana, koja je islam učila od Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, u vrijeme spuštanja Objave, generacija koja je imala čast da se druži sa Allahovim miljenikom, Muhammedom, sallallahu alejhi ve sellem, i u njegovo vrijeme se žrtvuje imecima i životima na Allahovu, dželle še’nuhu, putu pokazala je najviši stupanj ljubavi prema Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem.
– Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu, nakon prihvatanja islama, u vrijeme kada je da’wa bila u tajnosti, javno poziva Kurejšije u islam. Mušrici ga napadoše i teško povrijediše, tako da su mu polomili nos i sav je bio krvav. Njegovo pleme ga izvuče i u nesvjesnom stanju ga unesoše u njegovu kuću. Kada je došao svijesti, odmah upita: “Šta je sa Muhammedom, sallallahu alejhi ve sellem? Je li on dobro?” Njegov narod ga prekori, jer pita za Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, a i sam je bio u kritičnom stanju. Na njegovo pitanje, oni nisu odgovarali, a on je bio uporan, pa njegova majka reče: “Tako mi Boga, ne znamo ništa za tvog druga Muhammeda.” Reče: “Moja majko, molim te da odeš kod Ummu Džemile, pa nju pitaj za Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem!” Ummu Džemila je bila muslimanka, pa kada je majka Ebu Bekra, radijallahu anhu, upitala za Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, iz ljubavi prema njemu i straha da mu se nešto ne desi, odgovorila je: “Ne poznajem ni Muhammeda, niti Ebu Bekra.” Potom je upita: “Hoćeš li da pođem sa tobom?” Odgovori Ebu Bekrova majka: „Da.” Pa je s’ njome otišla do Ebu Bekra, radijallahu anhu, koji je bio u teškom stanju. Kada ga ugleda, povika: “Oni koji su ti ovo uradili su razvratnici. Molim Allaha da ih kazni.” Upita je Ebu Bekr, radijallahu anhu: “Šta je sa Muhammedom, sallallahu alejhi ve sellem?” Reče: “Tvoja majka sluša.” Reče: “Neće ona širiti priču.” Reče: “On je dobro i u kući je Erkamovoj.” Reče: “Neću okusiti hranu, niti ću se napiti vode, dok ne dođem do Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem.“ To je bio iman tog velikog ashaba, Ebu Bekra Es-Siddika, radijallahu anhu, kasnije prvog halife Hulefair-rašidina čiji iman je bio jači od imana svih ashaba.

– Kada su Kurejšije zarobili i doveli na mjesto vješanja ashaba Hubejba ibn Adija, radijallahu anhu, on im reče: „Dozvolite mi da klanjam dva rekata!“ Kada je Hubejb, radijallahu anhu, klanjao namaz, reče im: „Da se nisam bojao da ćete pomisliti da se bojim smrti, duže bih klanjao.“ Onda je rekao: „Allahu, pobroj sve ovdje prisutne, uništi ih sve do jednog i nikog od njih ne poštedi! Pošto sam mučen kao musliman, svejedno mi je na koji način ću umrijeti u ime Allaha, jer ovo je u Njegovo ime. Ako On, subhanehu ve te’ala, želi On će blagosloviti odsječene udove moga tijela.“ Prije nego su Hubejba, radijallahu anhu, objesili jedan od kurejšijskih vođa mu priđe i reče: „Da li bi volio da je sada Muhammed na tvome mjestu, a da si ti zdrav i siguran među svojom porodicom?“ Hubejb, radijallahu anhu, reče: „Tako mi Allaha, ne bih volio da i mali trn ubode Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, u zamjenu da sam ja među svojom porodicom i sinovima i da uživam sve bogatstvo i zdravlje ovoga svijeta.“ Pa su ga objesili i tako je Hubejb ibn Adij, radijallahu anhu, prvi koji je u praksu uveo klanjanje dva rekata prije pogubljenja.

– Kada je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, Sevbana, radijallahu nahu, oslobodio ropstva, prepustio mu je na volju da ostane kod njega ili da ide sa babom i rođacima, koji su došli po njega, u Jemen. On je odabarao Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem. U predaji koju bilježi imam Begavi stoji: „Sevban, radijallahu anhu, oslobođeni rob Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, koji ga je puno volio, jednoga dana je došao kod Allahovog Poslanika, sallallahu alajehi ve sellem, potpuno blijed. Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, ga upita: “Sevbane, jesi li to bolestan?” Reče: “Allahov Poslaniče, dobro sam i nisam bolestan, već te nisam vidio, a kada te ne vidim, mnogo mi nedostaješ. Sada sam potpuno miran. Ali, kada se sjetim Ahireta, bojim se da te neću vidjeti, pošto ćeš ti biti sa Allahovim poslanicima, alejhimus-selam, a ako ja uđem u Džennet, biću na stepenu nižem od tvoga, a ako ne uđem u Džennet, nikada te neću ni vidjeti.” Nakon toga su objavljeni 69. i 70. ajet Sure An-Nisa’:
وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاء وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُوْلَئِكَ رَفِيقًا(69) ذَلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ عَلِيمًا(70)
Oni koji su pokorni Allahu i Poslaniku biće u društvu poslanika, iskrenih, šehida i dobrih, kojima je Allah milost Svoju darovao, a dobro li je to društvo!(69) To je Allahova blagodat, a dovoljno je to što Allah sve zna.(70)

– Jedna žena iz plemena Benu Dirar na Uhudu je izgubila babu, brata i supruga. Kada su joj to saopštili, ona upita: “A šta je sa Allahovim Poslanikom, sallallahu alejhi ve sellem?” Rekoše: “On je dobro, majko i onako kako ti voliš da je.“ Reče: „Pokažite mi ga da ga vidim!” Oni ga joj pokazaše, a ona ugledavši ga, uzviknu: “Svaki je gubitak mimo tebe Allahov Poslanile, beznačajan.” Kolika li je to bila samo ljubav!? Ova žena je svojim gestom pokazala da joj je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, doista bio draži od svega pa čak i od babe, brata i supruga.

-Talha ibn Ubejdullah, radijallahu anhu, je nakon bitke na Uhudu dobio nadimak „Živi šehid“. Historijski izvori bilježe da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u bici na Uhudu u jednom trenutku ostao sam u okruženju Mušrika, sa svega jedanaest ashaba. Braneći Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, njih deset je postiglo šehadet, a Talha ibn Ubejdullah, radijallahu anhu, je na kraju ostao sam sa Poslanikom, sallallahu alejhi ve sellem. Kada su mušrici bili sigurni da će ubiti Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, hrabri Talha, radijallahu anhu, im se odupire i odbija napade, štiteći svojim tijelom, Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem. Tom prilikom je Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, izbijen zub i ranjen je u čelo i usnu, lice mu je bilo krvavo, a bio je veoma umoran i iscrpljen. Kaže Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu: “Kada smo prišli Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, da mu pomognemo, naredio nam je da to prvo učinimo Talhi, radijallahu anhu, koji je tom prilikom zadobio sedamdeset i devet rana sabljama, kopljima i strijelama. Kad smo mu prišli, našli smo ga u jarku, bez svijesti, a ruka mu je bila odsječena.” Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je poslije imao običaj kazati: “Ko želi da vidi šehida koji hoda po Zemlji, neka gleda Talhu bin Ubejdullaha!” A Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu, je kada bi neko spomenuo Uhud, obično kazao: “Taj dan je Talhin dan.”

Nakon što se Medinom proširila vijest o smrti Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, ustao je Bilal ibn Rebbah, radijallahu anhu, prvi muezzin u islamu da prouči ezan i time izvrši svoju dužnost, kojom ga je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, zadužio. I započeo je ezan, ali kada je vidio da u mihrabu nema Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, okrenu se prema njegovoj kući, iz koje on nije izlazio, pa osjeti veliku prazninu i samoću, jer ostade bez svoga učitelja, vođe i Poslanika, pa kako da dovrši ezan? Nekako je proučio prvi dio ezana, ali kada dođe do riječi ”Ešhedu enne Muhammeden resulullah (Svjedočim da je Muhammed Alahov Poslanik)”, u njemu nestade daha i ne mogaše proučiti više ni riječi. Zajeca, a u plač briznuše i svi prisutni ashabi. Bolje reći, plakala je čitava Medina. Bilal, radijallahu anhu, se u plaču baci na zemlju i ostade na njoj ležati. Kako da bude muezzin, a nema njegova imama? Bilal, radijallahu anhu, reče da nakon Poslanikove, sallallahu alejhi ve sellem, smrti neće i ne može više učiti ezan. Upita ga Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu: ”Pa ko će nam onda učiti ezan?” Bilal, radijallahu anhu, mu reče da sebi nađu drugog muezzina. Tako utihnu Bilalov, radijallahu anhu, ezan u Medini.

Braćo i sestre, ovo je samo malo djelić iz bogate historije islama, koji svjedoči veliku ljubav ashaba, radijallahu anhum, prema Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem.
Zato i mi budimo istinski sljedbenici sunneta Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, volimo ga kako su ga voljeli njegovi ashabi i natječimo se u dobru!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da nas učini od onih koji istinski vole Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da pomogne našoj braći u Palestini, Avganistanu, Iraku, Siriji, Jemenu, Egiptu i na svakom mjestu gdje su ugrožena njihova prava, da nas ne iskuša sa nasiljem nasilnih vladara i sa onim što ne možemo podnijeti, da se smiluje našim roditeljima, da našu djecu učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas u džennetu počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 25. rebiu-l-evvel 1433.H. Hutba: Džamija «Kralj Fahd»
17. februar 2012.g.
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ!

[Mustafa]

#37017

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd –
hutba: 6/2012 – 25. rebiu-l-evvel 1433.H./17. februar 2012.g.

[b]PRIMJERI LJUBAVI ASHABA, RADIJALLAHU ANHUM,
PREMA POSLANIKU, SALLALLAHU ALEJHI VE SELLEM[/b]

Braćo i sestre u islamu, danas [b]25. rebilu-l-evvela 1433.H., 17. februara 2012.g.,[/b] hutbu sam naslovio sa Primjeri ljubavi ashaba, radijallahu anhum, prema Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem.

Želja mi je da iz nekoliko lijepih primjera istinske ljubavi ashaba, radijallahu anhum, prema Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, budemo potaknuti i na našu snažniju i iskreniju ljubav prema njemu, sallallahu alejhi ve sellem, te da se potrudimo da ga ispravno slijedimo u njegovom sunnetu.
Podsjećam sebe i vas na dio 6. ajeta Sure Al-Ahzab:
النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ…
Poslanik je preči mu’minima od njih samih sebi, a njegove supruge su njihove majke…

A u hadisu koji bilježi imam Buharija, stoji:
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “لَا يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى أَكُونَ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ وَلَدِهِ وَوَالِدِهِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ” (البخاري)
Prenosi Enes ibn Malik, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Niko od vas neće biti pravi mu’min, dok mu ne budem draži od djece, roditelja i svih ljudi!“ (Buharija)

Ashabi, ta najbolja i najiskrenija generacija muslimana, koja je islam učila od Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, u vrijeme spuštanja Objave, generacija koja je imala čast da se druži sa Allahovim miljenikom, Muhammedom, sallallahu alejhi ve sellem, i u njegovo vrijeme se žrtvuje imecima i životima na Allahovu, dželle še’nuhu, putu pokazala je najviši stupanj ljubavi prema Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem.
– Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu, nakon prihvatanja islama, u vrijeme kada je da’wa bila u tajnosti, javno poziva Kurejšije u islam. Mušrici ga napadoše i teško povrijediše, tako da su mu polomili nos i sav je bio krvav. Njegovo pleme ga izvuče i u nesvjesnom stanju ga unesoše u njegovu kuću. Kada je došao svijesti, odmah upita: “Šta je sa Muhammedom, sallallahu alejhi ve sellem? Je li on dobro?” Njegov narod ga prekori, jer pita za Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, a i sam je bio u kritičnom stanju. Na njegovo pitanje, oni nisu odgovarali, a on je bio uporan, pa njegova majka reče: “Tako mi Boga, ne znamo ništa za tvog druga Muhammeda.” Reče: “Moja majko, molim te da odeš kod Ummu Džemile, pa nju pitaj za Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem!” Ummu Džemila je bila muslimanka, pa kada je majka Ebu Bekra, radijallahu anhu, upitala za Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, iz ljubavi prema njemu i straha da mu se nešto ne desi, odgovorila je: “Ne poznajem ni Muhammeda, niti Ebu Bekra.” Potom je upita: “Hoćeš li da pođem sa tobom?” Odgovori Ebu Bekrova majka: „Da.” Pa je s’ njome otišla do Ebu Bekra, radijallahu anhu, koji je bio u teškom stanju. Kada ga ugleda, povika: “Oni koji su ti ovo uradili su razvratnici. Molim Allaha da ih kazni.” Upita je Ebu Bekr, radijallahu anhu: “Šta je sa Muhammedom, sallallahu alejhi ve sellem?” Reče: “Tvoja majka sluša.” Reče: “Neće ona širiti priču.” Reče: “On je dobro i u kući je Erkamovoj.” Reče: “Neću okusiti hranu, niti ću se napiti vode, dok ne dođem do Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem.“ To je bio iman tog velikog ashaba, Ebu Bekra Es-Siddika, radijallahu anhu, kasnije prvog halife Hulefair-rašidina čiji iman je bio jači od imana svih ashaba.

– Kada su Kurejšije zarobili i doveli na mjesto vješanja ashaba Hubejba ibn Adija, radijallahu anhu, on im reče: „Dozvolite mi da klanjam dva rekata!“ Kada je Hubejb, radijallahu anhu, klanjao namaz, reče im: „Da se nisam bojao da ćete pomisliti da se bojim smrti, duže bih klanjao.“ Onda je rekao: „Allahu, pobroj sve ovdje prisutne, uništi ih sve do jednog i nikog od njih ne poštedi! Pošto sam mučen kao musliman, svejedno mi je na koji način ću umrijeti u ime Allaha, jer ovo je u Njegovo ime. Ako On, subhanehu ve te’ala, želi On će blagosloviti odsječene udove moga tijela.“ Prije nego su Hubejba, radijallahu anhu, objesili jedan od kurejšijskih vođa mu priđe i reče: „Da li bi volio da je sada Muhammed na tvome mjestu, a da si ti zdrav i siguran među svojom porodicom?“ Hubejb, radijallahu anhu, reče: „Tako mi Allaha, ne bih volio da i mali trn ubode Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, u zamjenu da sam ja među svojom porodicom i sinovima i da uživam sve bogatstvo i zdravlje ovoga svijeta.“ Pa su ga objesili i tako je Hubejb ibn Adij, radijallahu anhu, prvi koji je u praksu uveo klanjanje dva rekata prije pogubljenja.

– Kada je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, Sevbana, radijallahu nahu, oslobodio ropstva, prepustio mu je na volju da ostane kod njega ili da ide sa babom i rođacima, koji su došli po njega, u Jemen. On je odabarao Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem. U predaji koju bilježi imam Begavi stoji: „Sevban, radijallahu anhu, oslobođeni rob Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, koji ga je puno volio, jednoga dana je došao kod Allahovog Poslanika, sallallahu alajehi ve sellem, potpuno blijed. Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, ga upita: “Sevbane, jesi li to bolestan?” Reče: “Allahov Poslaniče, dobro sam i nisam bolestan, već te nisam vidio, a kada te ne vidim, mnogo mi nedostaješ. Sada sam potpuno miran. Ali, kada se sjetim Ahireta, bojim se da te neću vidjeti, pošto ćeš ti biti sa Allahovim poslanicima, alejhimus-selam, a ako ja uđem u Džennet, biću na stepenu nižem od tvoga, a ako ne uđem u Džennet, nikada te neću ni vidjeti.” Nakon toga su objavljeni 69. i 70. ajet Sure An-Nisa’:
وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاء وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُوْلَئِكَ رَفِيقًا(69) ذَلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ عَلِيمًا(70)
Oni koji su pokorni Allahu i Poslaniku biće u društvu poslanika, iskrenih, šehida i dobrih, kojima je Allah milost Svoju darovao, a dobro li je to društvo!(69) To je Allahova blagodat, a dovoljno je to što Allah sve zna.(70)

– Jedna žena iz plemena Benu Dirar na Uhudu je izgubila babu, brata i supruga. Kada su joj to saopštili, ona upita: “A šta je sa Allahovim Poslanikom, sallallahu alejhi ve sellem?” Rekoše: “On je dobro, majko i onako kako ti voliš da je.“ Reče: „Pokažite mi ga da ga vidim!” Oni ga joj pokazaše, a ona ugledavši ga, uzviknu: “Svaki je gubitak mimo tebe Allahov Poslanile, beznačajan.” Kolika li je to bila samo ljubav!? Ova žena je svojim gestom pokazala da joj je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, doista bio draži od svega pa čak i od babe, brata i supruga.

-Talha ibn Ubejdullah, radijallahu anhu, je nakon bitke na Uhudu dobio nadimak „Živi šehid“. Historijski izvori bilježe da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u bici na Uhudu u jednom trenutku ostao sam u okruženju Mušrika, sa svega jedanaest ashaba. Braneći Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, njih deset je postiglo šehadet, a Talha ibn Ubejdullah, radijallahu anhu, je na kraju ostao sam sa Poslanikom, sallallahu alejhi ve sellem. Kada su mušrici bili sigurni da će ubiti Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, hrabri Talha, radijallahu anhu, im se odupire i odbija napade, štiteći svojim tijelom, Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem. Tom prilikom je Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, izbijen zub i ranjen je u čelo i usnu, lice mu je bilo krvavo, a bio je veoma umoran i iscrpljen. Kaže Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu: “Kada smo prišli Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, da mu pomognemo, naredio nam je da to prvo učinimo Talhi, radijallahu anhu, koji je tom prilikom zadobio sedamdeset i devet rana sabljama, kopljima i strijelama. Kad smo mu prišli, našli smo ga u jarku, bez svijesti, a ruka mu je bila odsječena.” Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je poslije imao običaj kazati: “Ko želi da vidi šehida koji hoda po Zemlji, neka gleda Talhu bin Ubejdullaha!” A Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu, je kada bi neko spomenuo Uhud, obično kazao: “Taj dan je Talhin dan.”

Nakon što se Medinom proširila vijest o smrti Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, ustao je Bilal ibn Rebbah, radijallahu anhu, prvi muezzin u islamu da prouči ezan i time izvrši svoju dužnost, kojom ga je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, zadužio. I započeo je ezan, ali kada je vidio da u mihrabu nema Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, okrenu se prema njegovoj kući, iz koje on nije izlazio, pa osjeti veliku prazninu i samoću, jer ostade bez svoga učitelja, vođe i Poslanika, pa kako da dovrši ezan? Nekako je proučio prvi dio ezana, ali kada dođe do riječi ”Ešhedu enne Muhammeden resulullah (Svjedočim da je Muhammed Alahov Poslanik)”, u njemu nestade daha i ne mogaše proučiti više ni riječi. Zajeca, a u plač briznuše i svi prisutni ashabi. Bolje reći, plakala je čitava Medina. Bilal, radijallahu anhu, se u plaču baci na zemlju i ostade na njoj ležati. Kako da bude muezzin, a nema njegova imama? Bilal, radijallahu anhu, reče da nakon Poslanikove, sallallahu alejhi ve sellem, smrti neće i ne može više učiti ezan. Upita ga Ebu Bekr Es-Siddik, radijallahu anhu: ”Pa ko će nam onda učiti ezan?” Bilal, radijallahu anhu, mu reče da sebi nađu drugog muezzina. Tako utihnu Bilalov, radijallahu anhu, ezan u Medini.

Braćo i sestre, ovo je samo malo djelić iz bogate historije islama, koji svjedoči veliku ljubav ashaba, radijallahu anhum, prema Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem.
Zato i mi budimo istinski sljedbenici sunneta Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, volimo ga kako su ga voljeli njegovi ashabi i natječimo se u dobru!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da nas učini od onih koji istinski vole Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, da pomogne našoj braći u Palestini, Avganistanu, Iraku, Siriji, Jemenu, Egiptu i na svakom mjestu gdje su ugrožena njihova prava, da nas ne iskuša sa nasiljem nasilnih vladara i sa onim što ne možemo podnijeti, da se smiluje našim roditeljima, da našu djecu učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas u džennetu počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 25. rebiu-l-evvel 1433.H. Hutba: Džamija «Kralj Fahd»
17. februar 2012.g.
Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ!

[Mustafa]

#37207

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd –
hutba: 7/2012 – 02. rebiu-l-ahir 1433.H. / 24. februar 2012.g.

[size=4][b]„ZA OVO SE PRIPREMAJTE I MNOGO SPOMINJITE
ONU KOJA PREKIDA UŽITKE (SMRT)“ – HADIS[/b][/size]

Braćo i sestre u islamu! Danas 02. rebiu-l-ahira 1433.H., 24. februara 2012. godine, hutbu sam naslovio sa Za ovo se pripremajte i mnogo spominjite onu koja prekida užitke (smrt) – hadis.

Naslov današnje hutbe je hadis Poslanika, sallallahu alejhi ve sllem, koji bilježi imam Tirmizija, pa ga braćo i sestre poslušajmo, zapamtimo i primijenimo u našim životima:
عَنِ الْبَرَّاءِ بْنِ عَازِبٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: كُنَّا مَعَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذْ أَبْصَرَ بِجَمَاعَةٍ فَقَالَ: “عَلاَمَ اجْتَمَعَ هَؤُلاَءِ” قِيلَ: “عَلَى قَبْرٍ يَحْفُرُونَهُ” فَفَزِعَ رَسوُلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَذَهَبَ مُسْرِعاً حَتَّى انْتَهَى إِلَى الْقَبْرِ، فَبَكَى حَتَّى بَلَّ الثَّرىَ مِنْ دُمُوعِهِ، ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَيْنَا فَقَالَ: “لِمِثْلِ هَذَا فَأَعِدُّوا وَ أَكْثِرُوا ذِكْرَ هَادِمِ اللَّذَّاتِ” (الترمذي)
Prenosi El-Berrau ibn Azib, radijallahu anhu: „Bili smo u društvu Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, kada ugleda skupinu ljudi, pa upita: „Zbog čega su se ovi okupili?“ Bi rečeno: „Kopaju kabur.“ Pa se Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, uznemiri i brzo ode do kabura, pa zaplaka, tako da su mu se suze natopile zemlju. Potom nam se okrenu i reče: „Za ovo se pripremajte i mnogo spominjite onu koja prekida užitke (smrt)!“ (Tirmizija)

Braćo i sestre, podsjećam sebe i vas na 18. ajet Sure El-Hašr:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ
O vjernici, Allaha se bojte i neka svaki čovjek vidi šta je za sutra pripremio i Allaha se bojte, jer On dobro zna šta radite!
Braćo i sestre, ovo su riječi Gospodara svjetova, samo Kojem pripadaju sva vlast i moć, riječi upućene meni i tebi i riječi koje bi trebale da urede naš dunjalučki život! Jesmo li ih svjesni i jesmo li istinske muttekije (bogobojazni) i živimo li kao muslimani, da bi kao takvi i umrli ili smo robovi dunjaluka ili još gore, robovi robova dunjaluka?!

Smrt je braćo i sestre svakodnevno tu oko nas i ona dolazi našim roditeljima, rodbini i komšijama, a mi nemarno živimo i iz toga ne uzimamo pouku. Nosimo gotovo svakodnevno tabute na našim plećima i u kabure ih spuštamo, ali ne razmišljamo o trenutku kada ćemo i mi biti nepomični na tom istom tabutu.
Kaže Allah, subhanehu ve te’ala, u 34. i 35. ajetu Sure El-Enbija’:
وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِكَ الْخُلْدَ أَفَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ(34) كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ(35)
Nijedan čovjek prije tebe nije bio besmrtan; ako ti umreš, zar će oni dovijeka živjeti?(34) Svako živo biće smrt će okusiti! Mi vas stavljamo na kušnju i u zlu i u dobru i Nama ćete se vratiti.(35)

Kada se braćo i sestre primakla smrt jednom srednjovječnom, oštroumnom i dobrom muslimanu, koji je nekada davno živio u Basri, uz njega su bili uplakani ukućani, kojima on reče: „Podignite me da sjednem!“ Kada su mu pomogli, okrenu se prema babi i reče: „Babo, zašto plačeš?“ Reče: „Sine, ti si moje dijete i plašim se rastanka s’ tobom!“ Okrenu se majci, pa je upita: „Majko, zašto ti plačeš?“ Reče: „Sine, plačem zbog gorčine pomisli na rastanak s’ tobom!“ Okrenu se prema supruzi, pa je upita: „Zašto ti ženo plačeš?“ Reče: „Plačem zbog tvoga dobročinstva prema nama, koje će prestati, pa ko će nas izdržavati i brinuti se o meni i djeci?“ Okrenu se prema djeci i upita: „Zašto vi djeco plačete?“ Rekoše: „Babo, plačemo jer ćemo ostati jetini, pa ko će se o nama brinuti i izdržavati nas?“ On ih tužno pogleda i zajeca. Upitaše ga: „Zašto ti plačeš?“ Reče: „Vidim da vi svi plačete zbog sebe, a niko zbog mene! Što ne plačete zbog dužine moga puta? Što niko ne plače zbog malo opskrbe (dobrih djela) koju nosim sa sobom? Što ne plačete zbog toga što će moja privremena postelja biti kabur? Što niko od vas ne plače zbog težine moga stajanja pred Gospodarem svjetova na Sudnjem danu i polaganja računa?“ Potom pade i ispusti dušu.

Ovo je braćo i sestre veoma poučan događaj iz kojeg nam valja izvući pouke! Zapitajmo se, da li i mi plačemo za našim umrlim zbog njih ili zbog nas, koliko smo svjesni neminovnosti našeg odlaska sa ovog prolaznog svijeta i šta smo to za smrt, kabur i Kijamet pripremili, jesmo li svjesni da sa sobom u kabur ne možemo od materijalnih dobara ponijeti ništa sem ćefina, koji su od najobičnijeg šifona, neprošiveni i neobrađeni, da nam je postelja tabut skovan od najobičnije jeftine i neoblanjane daske, ili nam je postelja obična zemlja, što je sunnet Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i praksa naših dobrih predaka, da nemamo ni jastuka ni jorgana, da su nam krov najobičnije tahte i to na jednu vodu, koje nemaju izolacije, niti crijepa ili švedskog lima, nema prozora, vrata, dimnjaka i ventilacije, nema rasvjete, grijanja, niti klime i nema mnogo toga što je bio sastavni dio naših života?!

Kao pripadnici ummeta vjerujemo u istinitost hadisa našeg Poslanika Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, da se kabur vjernicima proširi i bude bašča od džennetskih bašča, a da se kabur nevjernika i munafika stijesni, tako da uđu rebra u rebra i kabur biva provalija od džehennemskih provalija, sve do Sudnjega dana, nakon čega je vječnost u džennetu ili vatri, a ja molim Allaha, subhanehu ve te’ala, da nas obraduje džennetom i sačuva džehennemskih patnji!

Budimo braćo i sestre od onih za koje hadis, koji bilježi imam Tirmizija kaže da su oštroumni:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَجُلًا مِنَ الْأَنْصَارِ سَأَلَ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “أَيُّ النَّاسِ أَكْيَسُ” فَقَالَ: “أَكْثَرُهُمْ لِلْمَوْتِ ذِكْرًا، وَأَحْسَنُهُمْ لِمَا بَعْدَهُ إِسْتِعْدَادًا” (الترمذي)
Prenosi Abdullah ibn Omer, radijallahu anhu, da je jedan Ensarija upitao Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem: „Ko je najoštroumniji?“ Reče: „Onaj ko najviše spominje smrt i koji se najbolje pripremio za ono poslije nje!“ (Tirmizija)
Dunjaluk je braćo i sestre kod Allaha, subhanehu ve te’ala, bezvrijedan, kao što stoji u hadisu koji bilježi imam Muslim:
عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَرَّ مَعَ بَعْضِ أَصْحَابِهِ فِي السُّوقِ بِجِدْيٍ أَسَكٍ مَيِّتٍ فَأَخَذَ بِأُذُنِهِ وَ قَالَ: “أَيُّكُمْ يُحِبُّ أَنَّ هَذَا لَهُ بِدِرْهَمٍ” فَقَالُوا: “مَا نُحِبُّ أَنَّهُ لَنَا بِشَيْءٍ وَمَا نَصْنَعُ بِهِ” قَالَ: “أَتُحِبُّونَ أَنَّهُ لَكُمْ” قَالُوا: “وَاللهِ لَوْ كَانَ حَيًّا، كَانَ عَيْبًا فِيهِ، لِأَنَّهُ أَسَكٌ، فَكَيْفَ وَهُوَ مَيِّتٌ” فَقَالَ: “فَوَاللهِ لَلدُّنْيَا أَهْوَنُ عَلَى اللهِ، مِنْ هَذَا عَلَيْكُمْ” (مسلم)
Prenosi Džabir Ibn Abdullah, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, prošao sa ashabima na pijaci pored mrvog teleta, koje je imalo zakržljale uši, pa ga je uzeo za uho i rekao: „Ko ga od vas želi uzeti za dirhem?“ Rekoše: „Ne želimo ga nipošto. Šta bi sa njim uradili?“ Reče: „Bi li voljeli da je vaše?“ Rekoše: „Tako nam Allaha, da je živo, bilo bi pod mahanom, jer je zakržljalih ušiju, a kamoli kada je mrtvo!“ Reče: „Tako mi Allaha, dunjaluk je kod Allaha bezvrijedniji, od ovoga vama.“ (Muslim)

Braćo i sestre, svi mi plačemo za umrlim zbog njegove smrti, a ne zbog onoga što ga čeka, plačemo nekoliko dana ili sedmica, a potom naše suze presahnu i prepustimo se dunjaluku, dok umrlog kako vrijeme odmiče sve rjeđe spominjemo i mislimo o njemu.

Braćo i sestre, zašto se ne sjetimo češće onih koje smo spuštali u kabur i zagrtali zemljom i ostavljali u kaburu, nakon čega su od njih odlazili najdraži, da nastave sa dunjalučkim uživanjem, zašto se ne sjetimo njih koji su do juče zajedno sa nama sjedili, radovali se i smijali, praveći dugoročne planove, pa da iz toga izvučemo pouku i razmišljamo o tome šta i nas čeka?

Prošao je Alija ibn Ebi Talib, radijallahu anhu, pored Bekia, mezarja u blizini Poslanikove, sallallahu alejhi ve sellem, džamije, sa grupom drugova, pa je kazao: „Es-selamu alejkum, o stanovnici kabura! Hoćete li da vam prenesem naše vijesti? Vaše kuće su nastanjene, vaše žene su se poudale i sa drugima uživaju u vašim posteljama i vaš imetak je podijeljen! Ovo su naše vijesti! A koje su vaše vijesti?“ Pa se okrenu prema drugovima i reče: „Tako mi Allaha, da ih možemo čuti, oni odgovaraju: „Opskrbite se, a najbolja opskrba je takvaluk!“
Braćo i sestre, pripremajmo se za smrt i ono što dolazi poslije nje, ne gubimo nadu u Allahovu, subhanehu ve te’ala, milost i natječimo se u dobru!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da pomogne našoj braći u Palestini, Avganistanu, Iraku, Siriji, Jemenu, Egiptu i na svakom mjestu gdje su ugrožena njihova prava, da nas ne iskuša sa nasiljem nasilnih vladara i sa onim što ne možemo podnijeti, da se smiluje našim roditeljima, da našu djecu učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas u džennetu počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 02. rebiu-l-ahir 1433.H.

Hutba: Džamija «Kralj Fahd»
24. februar 2012.g. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ!

[Mustafa]

#37223

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd –
hutba: 7/2012 – 02. rebiu-l-ahir 1433.H. / 24. februar 2012.g.

[size=4][b]„ZA OVO SE PRIPREMAJTE I MNOGO SPOMINJITE
ONU KOJA PREKIDA UŽITKE (SMRT)“ – HADIS[/b][/size]

Braćo i sestre u islamu! Danas 02. rebiu-l-ahira 1433.H., 24. februara 2012. godine, hutbu sam naslovio sa Za ovo se pripremajte i mnogo spominjite onu koja prekida užitke (smrt) – hadis.

Naslov današnje hutbe je hadis Poslanika, sallallahu alejhi ve sllem, koji bilježi imam Tirmizija, pa ga braćo i sestre poslušajmo, zapamtimo i primijenimo u našim životima:
عَنِ الْبَرَّاءِ بْنِ عَازِبٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: كُنَّا مَعَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذْ أَبْصَرَ بِجَمَاعَةٍ فَقَالَ: “عَلاَمَ اجْتَمَعَ هَؤُلاَءِ” قِيلَ: “عَلَى قَبْرٍ يَحْفُرُونَهُ” فَفَزِعَ رَسوُلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَذَهَبَ مُسْرِعاً حَتَّى انْتَهَى إِلَى الْقَبْرِ، فَبَكَى حَتَّى بَلَّ الثَّرىَ مِنْ دُمُوعِهِ، ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَيْنَا فَقَالَ: “لِمِثْلِ هَذَا فَأَعِدُّوا وَ أَكْثِرُوا ذِكْرَ هَادِمِ اللَّذَّاتِ” (الترمذي)
Prenosi El-Berrau ibn Azib, radijallahu anhu: „Bili smo u društvu Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, kada ugleda skupinu ljudi, pa upita: „Zbog čega su se ovi okupili?“ Bi rečeno: „Kopaju kabur.“ Pa se Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, uznemiri i brzo ode do kabura, pa zaplaka, tako da su mu se suze natopile zemlju. Potom nam se okrenu i reče: „Za ovo se pripremajte i mnogo spominjite onu koja prekida užitke (smrt)!“ (Tirmizija)

Braćo i sestre, podsjećam sebe i vas na 18. ajet Sure El-Hašr:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ
O vjernici, Allaha se bojte i neka svaki čovjek vidi šta je za sutra pripremio i Allaha se bojte, jer On dobro zna šta radite!
Braćo i sestre, ovo su riječi Gospodara svjetova, samo Kojem pripadaju sva vlast i moć, riječi upućene meni i tebi i riječi koje bi trebale da urede naš dunjalučki život! Jesmo li ih svjesni i jesmo li istinske muttekije (bogobojazni) i živimo li kao muslimani, da bi kao takvi i umrli ili smo robovi dunjaluka ili još gore, robovi robova dunjaluka?!

Smrt je braćo i sestre svakodnevno tu oko nas i ona dolazi našim roditeljima, rodbini i komšijama, a mi nemarno živimo i iz toga ne uzimamo pouku. Nosimo gotovo svakodnevno tabute na našim plećima i u kabure ih spuštamo, ali ne razmišljamo o trenutku kada ćemo i mi biti nepomični na tom istom tabutu.
Kaže Allah, subhanehu ve te’ala, u 34. i 35. ajetu Sure El-Enbija’:
وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِكَ الْخُلْدَ أَفَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ(34) كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ(35)
Nijedan čovjek prije tebe nije bio besmrtan; ako ti umreš, zar će oni dovijeka živjeti?(34) Svako živo biće smrt će okusiti! Mi vas stavljamo na kušnju i u zlu i u dobru i Nama ćete se vratiti.(35)

Kada se braćo i sestre primakla smrt jednom srednjovječnom, oštroumnom i dobrom muslimanu, koji je nekada davno živio u Basri, uz njega su bili uplakani ukućani, kojima on reče: „Podignite me da sjednem!“ Kada su mu pomogli, okrenu se prema babi i reče: „Babo, zašto plačeš?“ Reče: „Sine, ti si moje dijete i plašim se rastanka s’ tobom!“ Okrenu se majci, pa je upita: „Majko, zašto ti plačeš?“ Reče: „Sine, plačem zbog gorčine pomisli na rastanak s’ tobom!“ Okrenu se prema supruzi, pa je upita: „Zašto ti ženo plačeš?“ Reče: „Plačem zbog tvoga dobročinstva prema nama, koje će prestati, pa ko će nas izdržavati i brinuti se o meni i djeci?“ Okrenu se prema djeci i upita: „Zašto vi djeco plačete?“ Rekoše: „Babo, plačemo jer ćemo ostati jetini, pa ko će se o nama brinuti i izdržavati nas?“ On ih tužno pogleda i zajeca. Upitaše ga: „Zašto ti plačeš?“ Reče: „Vidim da vi svi plačete zbog sebe, a niko zbog mene! Što ne plačete zbog dužine moga puta? Što niko ne plače zbog malo opskrbe (dobrih djela) koju nosim sa sobom? Što ne plačete zbog toga što će moja privremena postelja biti kabur? Što niko od vas ne plače zbog težine moga stajanja pred Gospodarem svjetova na Sudnjem danu i polaganja računa?“ Potom pade i ispusti dušu.

Ovo je braćo i sestre veoma poučan događaj iz kojeg nam valja izvući pouke! Zapitajmo se, da li i mi plačemo za našim umrlim zbog njih ili zbog nas, koliko smo svjesni neminovnosti našeg odlaska sa ovog prolaznog svijeta i šta smo to za smrt, kabur i Kijamet pripremili, jesmo li svjesni da sa sobom u kabur ne možemo od materijalnih dobara ponijeti ništa sem ćefina, koji su od najobičnijeg šifona, neprošiveni i neobrađeni, da nam je postelja tabut skovan od najobičnije jeftine i neoblanjane daske, ili nam je postelja obična zemlja, što je sunnet Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i praksa naših dobrih predaka, da nemamo ni jastuka ni jorgana, da su nam krov najobičnije tahte i to na jednu vodu, koje nemaju izolacije, niti crijepa ili švedskog lima, nema prozora, vrata, dimnjaka i ventilacije, nema rasvjete, grijanja, niti klime i nema mnogo toga što je bio sastavni dio naših života?!

Kao pripadnici ummeta vjerujemo u istinitost hadisa našeg Poslanika Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, da se kabur vjernicima proširi i bude bašča od džennetskih bašča, a da se kabur nevjernika i munafika stijesni, tako da uđu rebra u rebra i kabur biva provalija od džehennemskih provalija, sve do Sudnjega dana, nakon čega je vječnost u džennetu ili vatri, a ja molim Allaha, subhanehu ve te’ala, da nas obraduje džennetom i sačuva džehennemskih patnji!

Budimo braćo i sestre od onih za koje hadis, koji bilježi imam Tirmizija kaže da su oštroumni:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَجُلًا مِنَ الْأَنْصَارِ سَأَلَ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: “أَيُّ النَّاسِ أَكْيَسُ” فَقَالَ: “أَكْثَرُهُمْ لِلْمَوْتِ ذِكْرًا، وَأَحْسَنُهُمْ لِمَا بَعْدَهُ إِسْتِعْدَادًا” (الترمذي)
Prenosi Abdullah ibn Omer, radijallahu anhu, da je jedan Ensarija upitao Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem: „Ko je najoštroumniji?“ Reče: „Onaj ko najviše spominje smrt i koji se najbolje pripremio za ono poslije nje!“ (Tirmizija)
Dunjaluk je braćo i sestre kod Allaha, subhanehu ve te’ala, bezvrijedan, kao što stoji u hadisu koji bilježi imam Muslim:
عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَرَّ مَعَ بَعْضِ أَصْحَابِهِ فِي السُّوقِ بِجِدْيٍ أَسَكٍ مَيِّتٍ فَأَخَذَ بِأُذُنِهِ وَ قَالَ: “أَيُّكُمْ يُحِبُّ أَنَّ هَذَا لَهُ بِدِرْهَمٍ” فَقَالُوا: “مَا نُحِبُّ أَنَّهُ لَنَا بِشَيْءٍ وَمَا نَصْنَعُ بِهِ” قَالَ: “أَتُحِبُّونَ أَنَّهُ لَكُمْ” قَالُوا: “وَاللهِ لَوْ كَانَ حَيًّا، كَانَ عَيْبًا فِيهِ، لِأَنَّهُ أَسَكٌ، فَكَيْفَ وَهُوَ مَيِّتٌ” فَقَالَ: “فَوَاللهِ لَلدُّنْيَا أَهْوَنُ عَلَى اللهِ، مِنْ هَذَا عَلَيْكُمْ” (مسلم)
Prenosi Džabir Ibn Abdullah, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, prošao sa ashabima na pijaci pored mrvog teleta, koje je imalo zakržljale uši, pa ga je uzeo za uho i rekao: „Ko ga od vas želi uzeti za dirhem?“ Rekoše: „Ne želimo ga nipošto. Šta bi sa njim uradili?“ Reče: „Bi li voljeli da je vaše?“ Rekoše: „Tako nam Allaha, da je živo, bilo bi pod mahanom, jer je zakržljalih ušiju, a kamoli kada je mrtvo!“ Reče: „Tako mi Allaha, dunjaluk je kod Allaha bezvrijedniji, od ovoga vama.“ (Muslim)

Braćo i sestre, svi mi plačemo za umrlim zbog njegove smrti, a ne zbog onoga što ga čeka, plačemo nekoliko dana ili sedmica, a potom naše suze presahnu i prepustimo se dunjaluku, dok umrlog kako vrijeme odmiče sve rjeđe spominjemo i mislimo o njemu.

Braćo i sestre, zašto se ne sjetimo češće onih koje smo spuštali u kabur i zagrtali zemljom i ostavljali u kaburu, nakon čega su od njih odlazili najdraži, da nastave sa dunjalučkim uživanjem, zašto se ne sjetimo njih koji su do juče zajedno sa nama sjedili, radovali se i smijali, praveći dugoročne planove, pa da iz toga izvučemo pouku i razmišljamo o tome šta i nas čeka?

Prošao je Alija ibn Ebi Talib, radijallahu anhu, pored Bekia, mezarja u blizini Poslanikove, sallallahu alejhi ve sellem, džamije, sa grupom drugova, pa je kazao: „Es-selamu alejkum, o stanovnici kabura! Hoćete li da vam prenesem naše vijesti? Vaše kuće su nastanjene, vaše žene su se poudale i sa drugima uživaju u vašim posteljama i vaš imetak je podijeljen! Ovo su naše vijesti! A koje su vaše vijesti?“ Pa se okrenu prema drugovima i reče: „Tako mi Allaha, da ih možemo čuti, oni odgovaraju: „Opskrbite se, a najbolja opskrba je takvaluk!“
Braćo i sestre, pripremajmo se za smrt i ono što dolazi poslije nje, ne gubimo nadu u Allahovu, subhanehu ve te’ala, milost i natječimo se u dobru!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da pomogne našoj braći u Palestini, Avganistanu, Iraku, Siriji, Jemenu, Egiptu i na svakom mjestu gdje su ugrožena njihova prava, da nas ne iskuša sa nasiljem nasilnih vladara i sa onim što ne možemo podnijeti, da se smiluje našim roditeljima, da našu djecu učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas u džennetu počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!

Sarajevo: 02. rebiu-l-ahir 1433.H.

Hutba: Džamija «Kralj Fahd»
24. februar 2012.g. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ!

[Dervis]

#37231

Amin, Milostivi Allahu…
Tebi prijatelju Mustafa, da Dragi Allah dadne svako dobro ovog svijeta.
Es-selamu alejkum!

[Dervis]

#37246

Amin, Milostivi Allahu…
Tebi prijatelju Mustafa, da Dragi Allah dadne svako dobro ovog svijeta.
Es-selamu alejkum!

[Mustafa]

#37356

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini – Medžlis IZ-e Sarajevo – džamija Kralj Fahd –
hutba: 8/2012 – 09. rebiu-l-ahir 1433.H. / 02. mart 2012.g.

„MUSLIMAN JE MUSLIMANU BRAT” – hadis

Braćo i sestre u islamu! Danas 09. rebiu-l-ahira 1433.H., 02. marta 2012. godine, hutbu sam naslovio sa Musliman je muslimanu brat – hadis. Teme ovoga tipa su uvijek aktuelne i one nas trebaju odgajati da budemo istinska braća u svim životnim situacijama.

Koristim priliku da vam čestitam Dan nezavisnosti Bosne i Hercegovine, koji ove godine obilježava svoj dvadesetogodišnji jubilej, a isti nas podsjeća na to da se prije 20 godina većina građana Republike Bosne i Hercegovine na referendumu izjasnila za nezavisnost. Zato smo kao muslimani i dokazane patriote ove Zemlje dužni da budemo svjesni važnosti Države i svega što ona podrazumijeva i da svako od nas da svoj maksimum da ona inša-Allah bude bolja i prosperitetnija i onakva kakvu su je željeli naši preci i saborci, koji su dali svoje živote da mi danas živimo u slobodi, koja je plaćena visokom cijenom! Koliko je samo kroz historiju bilo brojnijih i snažnijih naroda od nas, ali su ugnjetavani i uništavani i nikada nisu doživjeli da imaju svoju državu i slobodu, a mi je elhamdu lillah imamo, pa se trudimo da ova naša Država bude što bolja?! Ovo je bez sumnje bogata i perspektivna Zemlja, koja uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć može da bude prosperitetnija od mnogih zemalja, a nas je Allah, subhanehu ve te’ala, počastio sa toliko prirodnih resursa, od: vode, nafte, ruda, šuma i oranica, da u njoj ima mjesta i obilne nafake za svakoga. Uostalom koliko su je neprijatelji kroz historiju pljačkali i uništavali, a ona ostajala neiscrpna po svojim bogatim resursima, koliko su nas pokušavali biološki uništiti, a mi nesalomljivi i uvijek iznova ova ponosna Bošnjakinja rađa i rađaće inša-Allah heroje i koliko su oko nje dušmani pleli i pletu zamke, a Allah ih ometa i Njegovom odredbom oni u te zamke upadaju i doživljavaju poniženja i razočarenja?!

Najjača veza između muslimana je veza imana i islama i nema snažnije, trajnije i korisnije veze. Sve druge veze: nacionalne, regionalne, materijalne i slično su prolazne i promjenjive.
Muslimani su po Kur’anu, braća, kao što stoji u 10. ajetu Sure El-Hudžurat:
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
Uistinu su mu’mini braća, pa zato pomirite vaša dva brata i bojte se Allaha, da bi vam se smilovao!
Prema citiranom Kur’anskom ajetu, mu’mini su braća, a dug braće je da se oni koji su zavađeni izmire. Na nama je da budemo taj faktor koji će približavati i izmirivati braću i sestre, a ne udaljavati ih jedne od drugih.
Braćo i sestre, po hadisu koji bilježi imam Ahmed, mi smo istinska braća:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “الْمُسْلِمُ أَخُ الْمُسْلِمِ لَا يَظْلِمُهُ وَلَا يُسْلِمُهُ وَمَنْ كَانَ فِي حَاجَةِ أَخِيهِ كَانَ اللَّهُ فِي حَاجَتِهِ وَمَنْ فَرَّجَ عَنْ مُسْلِمٍ كُرْبَةً فَرَّجَ اللَّهُ عَنْهُ كُرْبَةً مِنْ كُرُبَاتِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَمَنْ سَتَرَ مُسْلِمًا سَتَرَهُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ” (أحمد)
Prenosi Abdullah ibn Omer, radijallahu anhuma, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Musliman je muslimanu brat, neće mu učiniti nasilje, niti će ga izdati! Ko bude pomogao svome bratu (u vjeri), Allah će njemu pomoći, ko od muslimana otkloni nevolju, Allah će od njega otkloniti nevolju od nevolja Sudnjega dana i ko sakrije sramotu muslimana, Allah će sakriti njegovu sramotu na Sudnjem danu!“ (Ahmed)

Razumijemo li mi braćo i sestre šta uistinu znači islamsko bratstvo? Jesmo li mi istinska braća ili smo jedni drugima strani i nepoznati? Jesmo li braća u ime Allaha, subhanehu ve te’ala, ili smo ne dao Allah profesionalni glumci islama, a moramo priznati da među nama ima dobro izverziranih “glumaca-muslimana”, koji bi za tu svoju glumu komotno mogli da dobiju prestižne nagrade za glumu! Da li nas međusobno povezuju niti islama i imana ili nas je prokleti šejtan udaljio jedne od drugih? Jesmo li zadovoljni time što smo mi i naši ukućani siti, a naše komšije gladne, bez obzira na vjersku i nacionalnu pripadnost, pa su prinuđeni da prevrću po kontejnerima tražeći ostatke bajatog hljeba? Jesmo li zadovoljni da naša djeca imaju što požele, a djeca naših komšija i rođaka nemaju od čega da kupe knjige, a kamoli da sebi priušte neki luksuz? Jesmo li zadovoljni kada su svi naši ukućani zaposleni, a u komšiluku imamo armiju nezaposlenih ljudi, koji sve više gube nadu u pronalazak bilo kakvog posla? Neka se boje Allaha oni koji su stali na čelo ovoga naroda, a nesposobni su ili zloupotrebljavaju svoje položaje i neka znaju da će na Sudnjem danu imati za protivnike sve one čija su prava zakinuli, a bili su dužni da ih štite!

Braćo i sestre, poslušajmo, shvatimo, zapamtimo i primijenimo hadis Poslanika, sallallahu alejhi ve sllem, koji spada u kategoriju muttefek hadisa:
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قاَلَ: لَا يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى يُحِبَّ لِأَخِيهِ مَا يُحِبُّ لِنَفْسِهِ (متفق عليه)
Prenosi Enes ibn Malik, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Niko od vas neće biti mu’min, dok ne bude želio svome bratu (po vjeri) ono što želi sebi!” (Muttefek alejhi)

Braćo i sestre, jesmo li uopće svejsni težine riječi Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, kojim je naše vjerovanje uslovljeno našom željom bratu muslimanu, onoga što želimo sami sebi? Želimo li uistinu svakom muslimanu, bez obzira gdje on bio, a posebno našim komšijama i rođacima ono što želimo sebi?! Ako je naše stanje drugačije, onda je naš iman krnjav, pa se zato trebamo popravljati i voljeti svakog muslimana istinskom ljubavlju; onima sa slabim imanom da im Allah ojača iman, griješnicima da im oprosti grijehe i sačuva iskušenja, bogatim muslimanima da im bogatstvo bude uvećano, siromašnim da im olakša i prospe obimnu i halal nafaku, obespravljenim i poniženim da dođu do svojih prava i td.! Iz naših srca braćo i sestre moramo iskorijeniti zavidnost i zlobu i uspjeh svakog muslimana smatrati našim zajedničkim uspjehom, a neuspjeh i poraz našim zajedničkim neuspjehom i porazom.

Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, savjetuje svoje ashabe na slijedeći način:
عَنْ اَنَسٍ رَضِىَ اللهُ عَنْهُ أَنّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: ‏”‏أُنْصُرْ أَخَاكَ ظَالِمًا اَوْ مَظْلُومًا‏”‏‏‏ فَقَالَ رَجُلٌ: “يَا رَسُولَ اللَّهِ أَنْصُرُهُ إِذَا كَانَ مَظْلُومًا، اَفَرَاَيْتَ اِذَا كَانَ ظَالِمًا كَيْفَ أَنْصُرُهُ؟” قَالَ: ‏”تَحْجُزُهُ اَوْ تَمْنَعُهُ مِنَ الظُّلْمِ، فَاِنَّ ذَلِكَ نَصْرُهُ”‏‏ (البخاري)
Prenosi Enes, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Pomozi svoga brata (u vjeri), kada čini nasilje i kada mu se čini nasilje!” Neko reče: “Allahov Poslaniče, pomoći mu kada mu se čini nasilje, ali kako da mu pomognem, kada čini nasilje?” Reče: “Spriječi ga u njegovu činjenju, pa ćeš mu tako pomoći!” (Buharija
Kako je snažna ova hadiska poruka i koliko ona u sebi nosi mudrosti i širine?! Kolika je braćo i sestre veličina naše čiste vjere islama, da smo dužni stati u odbranu onih kojima se čini nasilje, time što ćemo spriječiti svoga brata muslimana da čini nasilje bilo kome ili bilo čemu?
U skladu sa hadisom koji bilježi imam Buharija, muslimani su kao jedno tijelo:
عَنْ النُّعْمَانَ بْنَ بَشِيرٍ رَضِىَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “تَرَى الْمُؤْمِنِينَ فِي تَرَاحُمِهِمْ وَتَوَادِّهِمْ وَتَعَاطُفِهِمْ كَمَثَلِ الْجَسَدِ إِذَا اشْتَكَى عُضْوًا تَدَاعَى لَهُ سَائِرُ جَسَدِهِ بِالسَّهَرِ وَالْحُمَّى.” (بخارى)
Prenosi En-Nu’man ibn Bešir, radijallahu anhu, da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: “Vidiš vjernike u njihovoj međusobnoj ljubavi, samilosti jednih prema drugima i učtivosti, kao da su jedno tijelo; kada jedan dio tijela osjeti bol, čitavo tijelo osjeća groznicu i nesanicu.” (Buharija)

Brate i sestro! Da li se mi kao dio ummeta osjećamo jednim tijelom ili smo zabavljeni isključivo sobom? Da li se međusobno volimo i uvažavamo ili je naša međusobna komunikacija svedena samo na obostrane interese? Da li jedni druge posjećujemo ili susrećemo, radi toga što se volimo ili samo onda kada jedni drugima trebamo, za neki dunjalučki interes?

Braćo i sestre, budimo istinska braća u vjeri, izvršavajmo sve naše islamske obaveze, a na prvom mjestu namaz, jer bez redovnog klanjanja pet propisanih namaza i džume, nema mu’mina, natječimo se u dobru i žudomo za džennetima koji su nam obećani!

Molim Allaha, dželle še’nuhu, da nas učvrsti na putu islama, da pomogne našoj braći u Palestini, Avganistanu, Iraku, Siriji, Jemenu, Libiji, Egiptu i na svakom mjestu gdje su ugrožena njihova prava, da nas ne iskuša sa nasiljem nasilnih vladara i sa onim što ne možemo podnijeti, da nas učini istinskom braćom koji se međusobno vole i pomažu jedni drugima, da se smiluje našim roditeljima, da našu djecu učini radostima naših očiju i srca i prvacima ummeta, da nam bude milostiv na Sudnjem danu i da nas u džennetu počasti društvom poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi! Amin!!!
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!

Nezim Halilović Muderris

[Author]

Posts