Armada srpskih monstruma na čelu sa jedanaest tenkova i deset samohodnih oklopnih praga, koji se nisu imali čim zaustaviti, a kretali su se u razvoju kroz selo Stoborani i njegovim rubovima, uništili su do sada trideset i četiri kuće, preko pedeset štala, četrdeset grla krupne stoke i ubili jedanaest civila. Dosadašnji podaci govore da su civili koji su tražili spasa u obližnjim šumarcima ubijani po naređenju nekog Rajanović Miće, a žrtve su sljedeće:
1. Sejfić Hamza
2. Sejfić Subhija
3. Sejfić Đulka
4. Sejfić Zuhra
5. Sejfić Đemila
6. Sefić Safeta, dijete staro 15 mjeseci
7. SejfićNedžada, dijete staro 14 godina
8. Ćerimović Bajro
9. Ćerimović Hamdija
10. Ćerimović Hamdije supruga
11. Klempić Ramiz (izbjeglica iz Han-Pijeska)
Nažalost, nisu na tome ostali. Drugo selo koje se našlo na udaru bili su Gođenji (oko 17:00 sati) istoga dana, a prvo je do Budučina Potoka. Tu su također uništili oko petnaest kuća, desetak štala i tenkovskim projektilima oborili pola minareta džamije u centru Gođenja dok su je znatno oštetili u donjem dijelu. Tako da su prije mraka, podržavani avijacijom JNA, stigli do ostatka jedinica u Budučinu Potoku i počeli sa izvlačenjem istih do sutradan (6. juna) do 14:00 sati, kad su u povlačenju, čisteći teren u rejonu Gođenja (6. juna) ubili i sljedeće osobe:
1. Omerspahić Hamdija
2. Omerspahić Nurija
3. Žigić Nijaz
4. Avdić Meho
5. Džebo Hajrudin
Pomenute žrtve su stradale u borbama koje su trajale skoro cijeli dan (6. juna) u rejonu Ljeljenice, Dobrog Potoka, Luke i Budučina Potoka. U toku povlačenja dok su selo Gođenje razarali tenkovima, pogođena je bila i škola u kojoj su se nalazili zarobljeni srpski vojnici, tako da su uspjeli pobjeći. Sigurno ne bi bili ubijeni, bez obzira šta se desilo, jer naša strana se na samom početku držala pravila Ženevske konvencije, o čemu nam je bila skrenuta pažnja na samom početku organizovanja naših jedinica TO.
Nastavic se