Mnoge nase narodne pjesme, sevdalinke, su nastale prije mnogo godina, opisujuci kroz svoje tekstove istorijske dogadjaje. Jedna od tih sevdalinki je i pjesma „Nigdje zore ni bijela dana“. Nebrojeno puta sam ovu pjesmu pjevao sa svojim drustvom u dobrom raspolozenju a da nisam znao ko je napisao i kada je nastala. Valjda je to tako sudjeno da kad mi nesto ne trazimo , ono potrazi nas. Citajuci knjigu dr. Mustafe Imamovica “Historija Bosnjaka” sam naisao na izvor nastanka ove veoma lijepe sevdalinke. Radi se o narodnoj pjesmi pa je vjerovatno u narodu i nastala i nema autora teksta ove pjesme.
Stihovi ove pjesme povezuju dvije odlucujuce bitke u ratu 1737- 1739 godine, onu kod Banja Luke 1737. i drugu kod Beograda 1739. godine. U tim objema bitkama su ucestvovali Bosnjaci . Prva bitka je vodjena kod Banja Luke gdje su austrijske trupe vrsile opsadu grada u ratu kojim je Austrija imala namjeru porobiti Bosnu. Stanovnistvo koje bi ostalo radi imetka se moralo pokrstiti, jer im pod njihovom vlascu islam kao vjera nije mogao egzistirati.
Na celu Bosnjaka je bio bivsi veliki vezir Hecim-oglu Ali pasa, vrsni vojnik koji se proslavio odbranom Bosne.
Odlucujuca bitka pocela je oko podne 4. VIII 1737. godine. U pet frontalnih jurisa Bosnjaci su do veceri istoga dana potpuno razbili austrijske cete i natjerali ih u panican bijeg preko Vrbasa, u kojem su se mnogi carski vojnici utopili. Iste noci se austrijska vojska povukla preko Save. Ovaj veliki boj i bosnjacka pobjeda pod Banja Lukom imali su za Bosnjake znacaj presudnog domovinskog rata.
U bici za osvajanje Beograda 1739. godine je ucestvovala kao prethodnica i vojska od 12000 Bosnjaka na celu sa Ali – pasom. Tu je takodjer austrijska vojska bila potucena i sklapa se mirovni sporazum kojim se stabilizira za narednih 150 godina granica izmedju Habsburskog i Osmanskog carstva.
A evo i teksta sevdalinke nastale na osnovu gore navedenih dogadjaja. Ova pjesma je najcesce izvodjena od nase legende sevdaha Safeta Isovica.
Nigdje zore ni bijela dana
Nigdje zore, ni bijela dana,
ni danice da pomoli lice.
Istom zora sa istoka rudi,
siv se soko pod cadorom budi.
Sa jastuka glavu podizase,
mrkim okom sablju pogledase.
“Sabljo moja, roditelja moga,
roditelja bega Isaj-bega!
Dosta li si pocinila jada,
dosta jada oko Biograda,
vise muke oko Banja Luke!”