MUHAMMED, SALLALLAHU ‘ALEJHI VE SELLEM, NAŠ NAJBOLJI UZOR
Braćo i sestre u islamu! Danas 22. rebiu-l-evvela 1432.H., 25. februara 2011. godine, uz Allahovu, subhanehu ve te’ala, pomoć govorim na temu Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, naš najbolji uzor.
Želja mi je da inša-Allah u ovoj hutbi pobudim naše osjećaje i želju u pogledu slijeđenja sunneta našeg Poslanka, sallallahu ‘alejhi ve sellem, kao najboljeg uzora, kako bi na taj način zaslužili Allahovu, dželle še’nuhu, milost.
U Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, mu’mini (vjernici) imaju najljepši uzor, a njegova djela i riječi nikada nisu dolazila u kontradikciju. U tom pogledu kaže Allah, dželle še’nuhu, u 21. ajetu Sure Al-Ahzab:
لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا
Vi u Allahovu Poslaniku imate nejljepši uzor, za onoga koji se nada Allahovoj milosti i nagradi na onom svijetu i koji često Allaha spominje.
Prema tome, oni koji žude za susretom sa svojim Gospodarem i koji se raduju Sudnjem danu i koji mnogo spominju Allaha, dželle še’nuhu, slijede sunnet Allahova Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i to je jedan od načina postizanja Allahovog, subhanehu ve te’ala, zadovoljstva, a šta bi to trebalo da nam bude preče od toga i šta je uostalom smisao našeg života?! Da li i mi slijedimo sunnet Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i da li se nadamo Allahovoj, subhanehu ve te’ala, milosti i nagradi? Kako smo uredili naše živote i da li je islam naš put ili smo sebi uzeli druge puteve za smisao života na dunjaluku?
Zašto se oni koji slijede sunnet u vremenu u kojem živimo, osporavaju i žele se prikazati kao, zaostali tradicionalisti ili tvrdokorni fundamentalisti? Hoćemo li se promijeniti i približiti svome Gospodaru i provoditi svoj život u pokornosti Njemu? Zar svojim ponašanjem ne izazivamo Allahovu, subhanehu ve te’ala, srdžbu i ne približavamo se džehennemoskoj provaliji? Zar ne preživljavamo predznake Sudnjeg dana u svojim kućama, komšiluku, poslu itd.?
Ima li harama koji u Bosni i Hercegovini nije našao sebi pogodno tlo i ima li koji od njih da ga Bošnjaci nisu kušali? Narod koji je najprostije rečeno, izmasakriran i izbezumljen se ponaša kao da su mu svi problemi riješeni i kao da se i dalje ne vodi bitka za puki opstanak?!
Allah, dželle še’nuhu, u posljednja dva ajeta Sure Et-Tevbe, govori o nekim od osobina našeg Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, pa kaže:
لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ(128) فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِي اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ(129)
Došao vam je Poslanik, jedan od vas, teško mu je što ćete na muke udarati, jedva čeka da pravim putem pođete, a prema vjernicima je blag i milostiv.(128) A ako oni glave okrenu, ti reci: “Meni je dovoljan Allah, nema boga osim Njega; samo se uzdam u Njega, On je Gospodar svemira velikog.(129)
Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, su teško padale nevolje koje su snalazile njegove ashabe i ummet i od srca je želio da što prije prihvate put islama. Bio je vrlo blag i milostiv prema svojim ashabima i na taj način je plijenio srca ljudi, koji bi da je bio prema njima grub, od njega se razbježali, kao što Allah, dželle še’nuhu, o tome govori u 159. ajetu Sure Ali Imran:
فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنْ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ
Samo Allahovom mološću ti si blag prema njima; a da si osoran i grub, razbježali bi se od tebe. Zato im praštaj i moli da im bude oprošteno i dogovaraj se s’ njima! A kada se odlučiš, onda se pouzdaj u Allaha, jer Allah zaista voli one koji se uzdaju u Njega!
Napuštanje islama i udovoljavanje svojim prohtjevima, nije moglo naškoditi niti Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, niti ummetu, jer se Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, oslanjao isključivo na Allaha, dželle še’nuhu, koji upravlja velikim Svemirom. Ničije odmetanje od islama neće naškoditi islamu, nego samo dotičnom odmetniku, koji će na dunjaluku doživiti poniženje, a na Ahiretu bolnu kaznu u džehennemskoj vatri.
Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, za razliku od ostalih Allahovih poslanika je bio počašćen sa pet stvari, o kojima on u hadisu koji bilježi imam Buharija, kaže:
عن جَابِرِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “أُعْطِيتُ خَمْسًا لَمْ يُعْطَهُنَّ أَحَدٌ قَبْلِي: نُصِرْتُ بِالرُّعْبِ مَسِيرَةَ شَهْرٍ وَجُعِلَتْ لِيَ الْأَرْضُ مَسْجِدًا وَطَهُورًا فَأَيُّمَا رَجُلٍ مِنْ أُمَّتِي أَدْرَكَتْهُ الصَّلَاةُ فَلْيُصَلِّ وَأُحِلَّتْ لِيَ الْمَغَانِمُ وَلَمْ تَحِلَّ لِأَحَدٍ قَبْلِي وَأُعْطِيتُ الشَّفَاعَةَ وَكَانَ النَّبِيُّ يُبْعَثُ إِلَى قَوْمِهِ خَاصَّةً وَبُعِثْتُ إِلَى النَّاسِ عَامَّة.” (بخارى)
Prenosi Džabir ibn Abdullah da je Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, rekao: “Dato mi je pet stvari, koje nisu date nikome prije mene: Potpomognut sam strahom (neprijatelja od mene) na udaljenosti mjesec (hoda), Zemlja mi je data mjestom za sedždu i čistom, pa gdje god nekog čovjeka od moga ummeta zadesi namaz neka klanja, dozvoljen mi je ratni plijen koji nije bio dozvoljen nikome (od poslanika) prije mene, dat mi je šefa’at (mogućnost zalaganja za vjernike) i svi poslanici su slati samo svome narodu, a ja sam poslat svim ljudima!” (Buharija)
Ovih pet stvari je počast za Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, ali i za ummet. Neprijatelji islama su se njega bojali na udaljenosti mjesec hoda, jer je bio potpomognut sa ulijevanjem straha u njihova srca. I njegovi ashabi, kao i časni i dosljedni sljedbenici njegova sunneta su ulijevali strah u neprijateljska srca na velikim udaljenostima i to je trajalo sve dok muslimani nisu uzeli sebi za Gospodara nekoga drugog mimo Allaha, subhanehu ve te’ala, dok nisu počeli slijediti negoga drugog mimo Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i dok nisu uzeli sebi za kiblu nešto drugo mimo Ka’be.
Allahovu Poslaniku, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i ummetu je učinjena Zemlja čistom za klanjanje, tako da mu’mini ma gdje da se zadese moraju izvršiti obavezu namaza. Prema tome, namaz označava stalnu vezu roba sa Gospodarem i ta se veza ne smije prekinuti, jer prekidanjem te veze musliman gubi orjentaciju i ruši svoju građevinu islama.
Jedna od počasti koja je data Muhammedu, sallallahu ‘alejhi ve sellem, je i ta da kao jedan od dunjalučkih plodova džihada bude i ratni plijen, čiju podjelu je odredio Kur’an i oko čega se ne može raspravljati.
Šefa’atom je odlikovan naš Poslanik, sallallahu ‘alejhi ve sellem, i njegov ummet će biti počašćen time što će se on za njih zauzimati na Sudnjem danu, kao i što poslanička misija cijelom čovječanstvu takođe spada u jednu od odlika Muhammeda, sallallahu ‘alejhi ve sellem, u odnosu na druge poslanike.
Braćo i sestre, slijedimo sunnet našeg Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, volimo ga istinskom ljubavlju i žudimo za njegovim šefa’atom!
Gospodaru, pomozi nam da sačuvamo svjetlo islama, pomozi svim ugroženim i obespravljenim muslimanima, učini nas od onih čiji je uzor Muhammed, sallallahu ‘alejhi ve sellem, sačuvaj nas iskušenja, koja ne možemo podnijeti, uputi našu djecu i naše potomke i učini ih radostima naših očiju i srca, oprosti nam grijehe, budi nam milostiv na Sudnjem danu i uvedi nas u džennete u društvu poslanika, iskrenih, šehida i dobrih ljudi!
Sarajevo: 22. rebiul-l-evvel 1432.H. Hutba: Džamija “Kralj Fahd”
25. februar 2011. g. Nezim Halilović Muderris
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ!