Dobijaju se nove bitke
Smjestaj jedinica u kasarske uslove je bio jedan od zadataka koji smo dobili od pretpostavljene komande sto smo odmah, u skladu sa mogucnostima, izvrsili i tako imali, medju prvima u Oruzanim snagama R BIH, u jednoj brigadi objedinjene prostorne jedinice i manevarske koje su bile u kasarskim uslovima. Svi borci su prolazili uloge odbrane prostora, interventnosti i napada, tako da su svakim danom postajali jaci, spremniji i kompletniji. Rezerve i dalje nismo imali, a umjesto da se povecava, broj boraca se svakim danom smanjivao sto je predstavljalo vrlo tezak problem. Bilo je previse dezerterstva preko Grepka pa je iz IBOG-a naredjeno da se pojaca kontrola na Grepku i Bjelasnici, a radi izlaska u susret borcima koji zele obici porodice po Bosni i inostranstvu, odobreno je da deset do petnaest boraca dobije odsustvo od petnaest do trideset dana, a po njihovom povratku isti broj novih boraca. Ovim je malo smanjeno dezerterstvo i bjezanija, ali su se pojedinci snalazili raznim putevima i nacinima. Medju prvih petnaest boraca koji su dobili moje odobrenje i dozvolu komandanta Ferida Buljubasica bio je i Jamak Zakir, kako u mom rokovniku zapisah, “Migoje”, novi nadimak po nekom njegovom daljem komsiji koji je bio “veseliji”. Zakir je svojim rezultatima zasluzio mnogo vise od tog odlaska porodici u Sloveniju, ali se nije mogla obezbijediti ni sigurnost do Sarajeva, a kamoli papiri i bezbijedan put do Slovenije.
Privremeno ostajemo bez vrlo vrijednog sardnika, odgovornog komandanta bataljona i borca za sve zadatke, cesto i previse slobodnog. Ipak, nadamo se da ce se vratiti brzo. Do tada cemo ojacati i napredovati, akobogda. Sve izvidacko-diverzantske jedinice Prve visegradske brigade su na izvidjackim zadacima u cilju prikupljanja sto vise kvalitetnih podataka o neprijatelju. Podatke o neprijatelju smo svakodnevno azurirali a izvidacko-
——————————————
diverzantske jedinice su ubacivanjem u privremeno okupiranu teritoriju donosile nove, izuzetno znacajne podatke. Posto su izvidjanja vrsena u vise pravaca, starjesine i borci nisu mogli pretpostaviti sa sigurnoscu u kom pravcu ce uslijediti nasi napadi, a sa raspolozivim snagama mogli smo napasti manje prostore i manje jedinice, maksimalno bataljon cetnika. Za veca dejstva bi nam se pridruzivale jedinice iz ostalih brigada sa gorazdanske regije. Poslije samo pocetnog uspjeha u dejstvima prema Foci, radi jacanja kolektivnog morala i podsticaja u narednim dejstvima, bila je potrebna jedna briljantna pobjeda nad neprijeteljem. Vrlo znacajnu bitku dobili smo u vrijeme intenzivnih priprema nekoliko razlicitih dejstava, a ona je izvojevana u odbrani. Neprijateljska sredstva informisanja, tacnije Radio -Visegrad, objavila su da je Visegrad napadnut sa svih strana od strane muslimanskih fundamentalista i da mu je potrebna pomoc rodoljuba iz svih krajeva Jugoslavije. Meni i starjesinama Komande je to bio dodatak da shvatimo da zele napasti jace pa smo pojacali odbranu i pripremili iznenadjenja. 12/13.01.1993. godine cetnici su upotrijebili specijalne jedinice koje su se koristile samo ruskim jezikom opremljene uredjajima za nocna borbena dejstva, ali su i nakon pocetnog uspjeha i one dozivjele krah, a nase jedinice su jos vise ojacale poslije ovog iskustva. Drugu, vrlo bitnu pobjedu, ostvarili su borci Prve visegradske, tacnije entuzijasti, okupljeni oko pomocnika za moral u brigadi gdje Sabahete, koja je puno truda ulozila zajedno sa mojim bratom Ademom, Nijazom Memisevicem i jos nekim borcima i uz pomoc umjetnika iz Gorazda napravila priredbu koja ce se dugo pamtiti. Gorazdani su govorili da sala Doma kulture nikada, otkad pamte, nije bila punija a temperatura u sali je bila oko pet stepeni. Danas, 15.01.`93.godine, vidjelo se da jos imamo izuzetno mnogo duha i da nismo zaboravili pjevati, recitovati, saliti se i takmiciti.
Nastavice se