-
AuthorPosts
-
Genocid kroz historiju Muslimana na Balkanu
PRVI GENOCID
nad muslimanima događa se 584 godine poslje prvog križarskog rata i trajao je od 1683. do 1699. godine. To je prvi genocid i prva prava, velika i kolektivna tragedija muslimana koja se događa tokom i poslije velikog ili bečkog rata između Turskog carstva i Austrije. Pošto su Turci u tom ratu izgubili sve posjede i vlast u Mađarskoj, Slavoniji, Lici, Krbavi, Dalmaciji i Boki Kotorskoj, svi muslimani koji se iz ovih zemalja i krajeva nisu uspjeli pravovremeno povući u Bosnu i druge krajeve južno od Save i Dunava bili su, vrlo brzo, kao i muslimani Španije prije dva stoljeća, pobijeni, protjerani, asimilirani i prevedeni u katoličanstvo. Spiritus movens i osnovni agens svih ovih akcija bila je Crkva. Ona se pri tome vodila crkvenim dogmama extra ecclesiam nulla sallus – izvan Crkve nema spasenja i spasenje je samo unutar nje, i extra ecclesiam nullus propheta- izvan Crkve nema poslanika, istine, dobrote, pravde i pravog odnosa sa Bogom. To je crkveno-religijsko opravdanje križarskih ratova, Inkvizicije i genocida nad svim nekršćanima. Kao i dva stoljeća ranije u Spaniji, svi objekti islamske materijalne i sakralne kulture i civilizacije: mezaristani, turbeta, tekije, kutubhane, hamami, bezistani, imareti, musfirhane, sahat-kule, džamije, medrese, sebilji, karavan-saraji i hanovi na tlu Mađarske, Slavonije, Like, Udbine, Krbave, Dalmacije i Boke Kotorske bili su porušeni i uništeni. Muslimane i sve njihove sakralne objekte, za samo šesnaest godina kršćanske vasti (1683. – 1699.) nije mogla sačuvati i spasiti činjenica da su oni prije toga što šezdeset godina, od 1526. do 1683. godine, dok su vladali istim zemljama i krajevima, kršćanima garantirali i omogućavali sva ljudska, vjerska, kulturna i imovinska prava. Umjesto bilo kakve zahvalnosti i tolerancije prema muslimanima, kršćani tih zemalja, u ime religije i ljubavi, dokraja i bez rezerve primjenjuju staro pagansko-faraonsko načelo cuius regio eius religio – čija država njegova je u njoj i religija, kao da su oni stvoritelji zemlje, a ne Bog.O prvom genocidu nad muslimanima precizne, jasne i nepobitne podatke, posebno o pokrštavanju, pružaju franjevački arhivi u Dalmaciji, Slavoniji i Lici. Na muslimane u ovim zemljama i krajevima danas jedino podsjećaju različiti toponimi i prezimena (Hadzići, prezime Hodžić). Za prvi genocid nad muslimanima najbitnije je reći da su ratovali Turska i Austija, a da su zrtve bili muslimani Bosnjaci.
DRUGI GENOCID
nad muslimanima događa se na prijelazu iz 17. u 18. stoljeće, tačnije 1711. godine uoči Badnje večeri. Te noći je izvršena takozvana “israga poturica”, kada je približno 1000 muslimana, koliko ih je, prema mjerodavnim dokazima, tada živjelo na području “Stare Crne Gore” koja se sastojala od svega četri nahije sa sjedištem u Cetinju, bilo pobijeno ili izbjeglo u Nikšić i selo Tudemile kod Bara. Strateg, idejni promotor i agens drugog genocida nad muslimanima, sada na tlu Crne Gore, bila je opet Crkva, ali ne katolička već pravoslavna. Za ovu tvrdnju postoje dva nepobitna svedočanstva: prvo, “istraga peturica”, ustvari genocid nad muslimanima se događa uoči Badnje večeri, dakle najvećeg i najsvetijeg hrišćanskog praznika, i drugo, taj događaj, “istraga peturica” je opjevao vladika – najveći crkveni dostojanstvenik i pjesnik Petar II Petrović Njegoš u Gorskom vijencu. On je time pružio ideologiziranu epsku podlogu i paradigmu za sve kasnije genocide nad muslimanima Srbije, Sandžaka, Crne Gore i Bosne i Hercegovine. Tako je Njegoš kao najveći srpsko-crnogorski pjesnik i kao vladika, odnosno nosilac najvise vjerske i svjetovne vlasti, opjevao, posvetio i u najuzvišenije djelo pretvorio genocid ili međunarodni zločin pod kojim se podrazumjeva svjesno, namjerno i plansko potpuno ili djelimično uništavanje nacionalnih, etničkih, rasnih ili religijskih grupa. Motiv za izvršenje genocida su želje za pljačkom i porobljavanjem, rasna, nacionalna i vjerska mržnja i predrasude. Svi ti motivi su opjevani u Gorskom vijencu, a vjersku mržnju prema muslimanima Njegoš izriče riječima “‘odža riže na Cetinju” i tvdnjom o isključivosti izmđu lune (mjeseca, op. F.V.) i krsta.TREĆI GENOCID
nad muslimanima, koji će poznati srpski historičar i diplomata Stojan Novaković označiti kao “generalno trebljenje Turaka – muslimana iz naroda” događa se na tlu Srbije između 1804. i 1820. godine kao posljedica Prvog i Drugog srpskog ustanka. Naime, od samog početka 19. stoljeća Srbija i Crna Gora su ekstreminacijom, progonom i ubistvima muslimana, željele stvoriti svoje nacionalne države i stalno ih, na njihovu štetu, proširivati. Tako su genocid i devestacija u odnosu na muslimane konstantne i strateški cilj u politici Srbije i Crne Gore tokom cijelog 19. i 20. stoljeća. Pored Pravoslavne crkve koja od drugog genocida igra ključnu ulogu, u trećem genocidu nad muslimanima njoj se pridruzuju historičari i političari, naravno uz pjesnike poput Njegoša.ČETVRTI GENOCID
nad muslimanima događa se u periodu između 1830. i 1867. godine, kao posljedica Hati-š-Šerifa iz 1830. i njegova aneksa iz 1833. godine, kojima je Srbija stekla status vazalne autonomne kneževine unutar Osmanskog carstva, ali i mogućnost da protjera muslimane iz Užica, Šapca, Sokola i Beograda, što je i učinjeno od 1862. do 1867. godine. Sve prognane muslimane Porta naseljavaju u Bosnu i za njih se podižu dva nova naselja – Gornju i Donju Aziziju, odnosno Bosanski Šamac i Orašje.PETI GENOCID
nad muslimanima, uglavnom Albancima i Turcima, događa se na tlu Srbije i Crne Gore između 1876. i 1878. godine. Poslije ustanka u Hercegovini, potaknutih i vođenih uz pomoć Srbije i Crne Gore, dolazi do Berlinskog kongresa (1878. godine) na osnovu čijih odluka, dotadašnje autonomne kneževine Srbija i Crna Gora stiču potpunu državnu neovisnost, ali i uveliko proširuju svoje teritorije. Tako se Srbija teritorijalno proširila niškim, pirotskim, topličkim i vranjskim okruzima, a Crna Gora u Hercegovini. Iz svi tih okruga i regija muslimani su odmah potpuno istrijebljeni, uprkost činjenici da se Srbija, shodno odlukama Berlinskog kongresa, obavezala da će poštivati slobodu vjeroispovijesti muslimana. Mada su predjeli današnje južne Srbije tim činom potpuno opustjeli i ostali bez stanovništva, što je dovelo u pitanje poljoprivredu zemlje i nanijelo joj veliku štetu, ipak je mržnja prema muslimanima bila veće i jaća od svake koristi i interesa. U razdoblju od 1862. do 1878. godine, za svega šesnaest godina, nestalo je nekoliko stotina džamija, mnoge sahat-kule, musafirhane, imareti, karavan-saraji, hanovi, bezistani, sebilji i kutubhane, u Beogradu, Šapcu, Užicu, Sokolu, Nišu, Pirotu i Vranju, kao što se, prije nepuna dva stoljeća, desilo na tlu Ugarske, Like, Korduna, Udbine, Dalmacije i Boke. Dakle, dva genocida, od dva različita dušmanina, sa potpuno istim posljedicama događaju se u različitom vremenskom periodu za svega šesnaest godina.ŠESTI GENOCID
nad muslimanima poljedica je austro-ugarske okupacije Bosne i Hercegovine. Mada je Austro-Ugarska posljednja pravna država koja je vladala Bosnom unazad posljednjih 115 godina i koja je garantirala svim građanima osnovna vjersko-duhovna, fizičko-biološka i materijalno-imovinska prava, muslimani su se u početku svim raspoloživim sredstvima suprostavljali Austro-Ugarskoj okupaciji. Oni su se, odmah poslije, ali u toku okupacije, počeli iseljavati u Tursku, Sandžak, Kosovo i Makedoniju, gde je tada još uvijk bila Turska vlast. Tako dolazi do populacije i radikalnog smanjenja muslimaske populacije u ukupnom stanovnistvu Bosne i Hercegovine. Prema popisu iz 1879. godine, muslimani su cinili skoro 39% populacije Bosne i Hercegovine, dok je njihov udio u bh. stanovnistu 1910. godine opao na svega 32%.SEDMI GENOCID
nad muslimanima Sandžaka i Crne Gore, kao i pokušaj nasilnog pokrštavanja muslimana u Plavu i Gusinju, je direktna posljedica Prvog i Drugog balkanskog rata. To je bio sedmi genocid nad muslimanima Balkana, a prvi nad muslimanima Sandžaka, zato što nije postojala vlast koja bi ih zaštitila.OSMI GENOCID
nad muslimanima traje od osnutka Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca 1918. godine do propasti Kraljevine Jugoslavije 1941. godine. Mada životi muslimana u prvoj Jugoslaviji nisu imali nikakvu vrijednost, ipak su bili složeni posebno muslimanima Sandžaka i istočne Hercegovine. Tako je u selu Šahovići, u Bjelopoljskom srezu u Sandžaku, 7. Novembra 1924. godine oko 600 muslimana ubijeno bez ikakvog povoda, krivnje i razloga. U Hercegovini je od kraljevih komita tokom devedesetih godina po narudžbi, planu i sistemu, bilo preko tri hiljade vansudskih i neotkrivenih, a dobro poznatih ubistava, naravno počinjenih nad muslimanima. Ta ubistva i zastrašivanja uticali su na izmjenu etničke slike istočne Hercegovine na štetu muslimana, a u korist Srba i Crnogoraca.DEVETI GENOCID
nad muslimanima traje od 1941. do 1945. godine. Prema dosadašnjim istraživanjima Kocovića, Zerjavića, Dedijera i Miletića, sve nemuslimana, Drugi svjetski rat je odnio 103.000 muslimanskih života ili 8,1% ukupne tadašnje muslimanske populacije. Najviše je muslimana u tom ratu nastradalo od četničkog, komšijskog, noža što ih je stigao na kućnom pragu, u avliji i na njivi. U prvih devet genocida muslimani se nikako nisu oružjem suprostavili svojim koljačima i zlikovcima. Naprotiv, od 1683. do 1992. godine, dakle punih 309 godina, mi smo očekivali da koljači i zlikovci kažu: “mi ćemo vam oprostiti što vas koljemo i ubuduće ćemo vam se smilovati.” To se nije nikada dogodilo i to je bila naša najveća iluzija, zabluda i samoobmana.I konacno, DESETI, najokrutniji i najveći genocid nad muslimanima u Bosni i Hercegovini traje od aprila 1992. godine. Po mnogo čemu je on izniman od ostalih devet. Okrutniji je, suroviji, širi i dublji po razmjerama od svih dosadašnjih. On je najavljen pola godine unaprijed i sada se, evo, odvija na očigled cijelog svijeta pod pokroviteljstvom Ujedinjeni Naroda, organizacije za evropsku sigurnost (OESS) pod štafetnom palicom Evropske Zajednice. Ovo je prvi genocid nad muslimanima u kome istovremeno i, na neki način, učestvuje Srbija, Crna Gora i Hrvatska. U predhodnih devet genocida Srbija i Hrvatska nikada nisu istovremeno i zajednički činile genocid nad muslimanima. Međutim, pored svih stradanja, progona i klanja muslimani su u ovome, desetom genocidu, po prvi puta, kao narod, organizirano, kroz vojsku, policiju, politiku i državu svim sredstvima bore i suprostavljaju četnićima i ustašama, dakle jedinim argumentima koji oni razumiju i uvažavaju.
Preuzeto sa Zvornik Genocid
Vijesti
Pisana riječ
Historija
Agresija
Genocid
Armija R BiH
Forum PLBiH
Multimedija
O BiH
BH Dijaspora
O Nama
PROMO[color=#FF0000]23.02.11 15:58 Starost: 21 days
Limska Dolina Sandžačka Srebrenica[/color]Dana 05.01.2011.godine navršilo se 68 godina od Genocida nad Muslimanima Bosne i Sandžaka, izvršen u toku drugog svjetskog rata od strane vojske Kraljevine Jugoslavije. O tom Genocidu se nije smelo govoriti, o njemu se šutjelo, ta šutnja je dovela do drugog Genocide, Srebrenice i ponovo Bosne i Sandžaka.
Narod koji ne proučava svoju istoriju on je osudjen na njeno ponavljanje
Danas sa ove vremenske distance znamo koji je to biro projektovao Genocid nad Muslimanima, znamo i arhitekte, samo se izvodjači radova smijenjaju, u zavisnosti od godina starosti.Tamo gdje je stao Avro Cemović nastavio je Pavle Djurišić, gdje je stao Pavle Djurišić nastavio je Ratko Mladić. O Sandžačkoj Srebrenici se ne govori, o njoj se šutjelo, o njoj se šuti, o njoj se šapatom govori, da nam se ne naljute četnički vojvode, koji su predsjednici parlamentarnih stranaka u Skupštini Republike Srbije,i to jedan od njih dvoice nalazi se u Hagu gdje mu se sudi za Genocid i ratni zločin, ili će nam se naljutiti i poslanici Skupštine Republike Srbije, koji ih proglasiše, borcima junacima i herojima, i to doniješe zakon o borcima kojima legalizovaše Genocid nad Muslimanima u drugom svjetskom ratu. Zakon o izmenama i dopunmama zakona o pravima boraca vojnih invalida i članova njihovih porodica.
Skupština Srbije donosi dana 21.12.2004.godine na sedmoj sednici Drugog zasjedanja. Ovim Zakonom Skupština Republike Srbije je i de jure i de fakto priznala državotvorni projekat,Velike Srbije, koji se sprovodi u kontinuitetu. A možda će nam se naljutiti i predsjednik države g. B.Tadić jer on tvrdi da se radi o borcima koji su se borili za nacionalnu stvar, te ukazom pusti u opticaj zakon o borcima Kraljevine Jugoslavije. 24.12.2004.godine.
Sandžačka Srebrenica to je Limska dolina gdje je od strane boraca Skupštine Republike Srbije za mjesec dana ubijeno je 9200 Muslimana, jedini grijeh su imali što su Muslimani. U Sandžaku je za vrijeme drugog svjetskog rata ubijeno izmedju 30.000 i 35.000, Muslimana mirnih stanovnika.
Danas Bošnjaci Sandžaka tragaju za masovnim grobnicama poubijanih sunarodnika od vojske Kraljevine Jugoslavije to jest od boraca Skupštine Republike Srbije,kako bi i Sandžak dobio svoje Potočare, kako bi bil dostojno sahranjeni.
Ovaj stravičan Genocid je proistekao iz projekta Srpskog Kulturnog Kluba, čiji su članovi bili akademik prof.dr Vasa Čubrilović, Dragiša Vasić, Dimitrije Ljotić Dr, Stevan Moljević,koji je bio četnički ideolog i tvorac projekta Homogena Velika Srbija, koji je poslužio kao osnova za pisanje četničkog program koji je napisao niko drugi do Vojni Ministar i ujedno komadant Vojske Kraljevine Jugoslavije Dragoljub Draža Mihajlović.Septembra mjeseca 1941.godine. U projektu se izmedju ostalog navodi kako treba rešiti pitanje Muslimana u Jugosaviji kao i granice unutar Jugoslavije :
* b. Omedjiti de fakto srpske zemlje i učiniti da u njima ostane samo srpski živalj.
* v. Posebno imati u vidu brzo i radikalno čišćenje gradova i njihovo popunjavanje sa svežim srpskim elementom.
* g. Izgraditi plan za čišćenje ili pomeranje seoskog stanovništva sa ciljem homogenosti srpske državne zajednice.
* d. U srpskoj jedinici kao naročito težak problem uzeti pitanje Muslimana i po mogućnosti rešiti ga u ovoj fazi.Stav četničkog pokreta Draže Mihajlovića prema Muslimanima bio je da ih treba sistematski fizički uništavati u toku rata a one koji ne budu uništeni, iseleti u Tursku i na njihovu teritoriju naseliti srpsko stanovništvo.U ostvarivanju plana o uništenju Muslimana, četnički pokret Draže Mihajlovića je decembra 1941.i avgusta 1942.god na području Foče i početkom 1943.godine na teritoriji Sandžaka izvršio genocid nad Muslimanima.U svojoj belešci Draža Mihajlović je napisao : Na dan ustanka oni će svi biti pokrenuti sa svojih naselja a što niko neće moći sprečiti,u danom momentu svi Muslimani ima da budu pokrenuti sa svojih ognjišta.Oni koji su bliže hrvaskim oblastima tamo, glavno je da svi budu pokrenuti.Potrebno je još sada da se pripremi iseljavanje za Tursku ili ma dje van naše teritorije.
Po sačinjenom programu pristupilo se realizaciji programa,na taj način što je donijeta instrukcija od strane Vojnog Ministra i komadanta Vojske Kraljevine Jugoslavije 20.12.1941.godine, komadantu četničkih odreda u Crnoj Gori i komadantu Limskih četničkih odreda o organizaciji,ciljevima i upotrebi četničkih odreda.Komanda četničkih odreda Jugoslovenske Vojske.Gorski Štab Str.Pov.Br.370 od 20.12.1941.godine.Položaj, Djeneralštabnom majoru g.Djordju Lasiću i komadantu četničkih odreda Jugoslovenske vojske u Crnoj Gori i kapetanu g.Pavlu Djurišiću Komadantu Limskih četničkih odreda Jugoslovenske Vojske.
Instrukcije su precizno odredile šta i kako treba da se radi sa Muslimanima kako bi se postigli nacionalni ciljevi tj etnička čista Velika Srbija u okvru Kraljevine Jugoslavije, ciljevi naših odreda jesu :
Stvoriti Veliku Jugoslaviju i u njoj Veliku Srbiju, etnički čistu u granicama Srbije – C.Gore – Bosne i Hercegovine – Srema -Banata i Bačke.
4. Čišćenje državne teritorije od svih narodnih manjina i nenacionalnih elemenata.
5. Stvoriti neposredne zajedničke granice izmedju Srbije i C.Gore, kao i Srbije i Slovenačke čišćenjem Muslimanskog življa i Bosne od Muslimanskog i Hrvatskog življa.
6. Kazniti sve Ustaše i Muslimane koji su u tragičnim danima nemilosrdno uništavali nač narod.
8. U krajevima očišćenim od narodnih manjina i nenacionalnih elemenata izvršiti naseljavanje Crnogorcima ( u obzir dolaze siromašne nacionalne ispravne i poštene porodice ).
Dalje se u instrukciji objašnjava način upotrebe četničkih odreda u datom trenutku u kojim se kaže :
1. Jednim dijelom snaga dejstvovati iz doline Lima pravcem : Bijelo Polje – Sjenica sa zadatkom očistiti Pešter od Muslimanskog i Arnautskog življa.Ove snage moraju saradjivati sa odredima Javorskim i Goliskim.
2. Delom snaga dejstvovati pravcem preko Čakora ka Metohiji sa zadatkom da se na tom pravcu očisti teritorija od arnauta ,kao i da se presretnu oni koji će biti gonjeni iz Pešteri tj Sandžaka.Po dobijenim insturkcijama pristupilo se realizaciji genocidnog projekta o formiranju etnički čiste homogene Velike Srbije u Velikoj Jugoslaviji, koja je bila samo paravan iza kojeg su se Srpski nacional fašisti krili. U ranim Jutarnjim časovima 05.01.1943.godine iz Šahovića srez Bjelopoljski pod komandom PavlaDjurićića krenulo se na napad na B.Polje i sva sela na tom pravcu bila su spaljena civilno stanovništvo poubijano. U izveštaju Vojnom Ministru i ujedno komdantu Vojske Kraljevine Jugoslavije Draži Mihajloviću od 13.01.1943.godine se kaže :
Akcija u Pljevaljskom, Čajničkom i Fočanskom srezu protiv Muslimana izvršena je.Operacije su izvedene tačno po naredjenju i izdatoj zapovjesti. Napad je počeo u odredjeno vreme.Svi komandanti i jedinice izvršile su dobivene zadatke na opšte zadovoljstvo.
Naši odredi 7.ovog mjeseca u toku noći, već su izbili na rijeku Drinu,te su borbe zaključno sa tim danom bili uglavnom završene, zatim je nastalo čišćenje oslobodjene teritorije.Sva Muslimanska sela u tri pomenuta sreza su potpuno spaljena tako, da nijedan njihov dom nije ostao čitav.Sva imovina je uništena sem stoke, žita i sena.
Za vreme operacije se pristupilo potpunom uništavanju Muslimanskog življa bez obzira na pol i godine starosti. Žrtve kod Muslimana su 1200 boraca i do 8000 ostalih žrtava žena staraca i dece.
Borci Skupštine Republike Srbije oslobadjali su svoju teritoriju od svojih gradjana tj svojih komšija,Muslimana od kojih je video i učio Ratko Mladić, koji je takodje oslobadjao svoju teritoriju od svojih komšija u Srebrenici. Za ovakav Genocid neposredni izvršilac Pavle Djurišić je odlikovan od strane Firera tj Adolfa Hitlera, za uspešno izvršen postavljeni zadatak sa Gvozdenim Krstom. Svetske sile su novembra mjeseca 1943,godine to jest Staljin Ruzvalt i Čerčil na samitu u Teheranu, doneli odluko o prestanku saradnje u svakom obliku pomoći Vojsici Kraljevine Jugoslavije, jer je utvrdjeno da vojska svo vreme rata saradjuje sa Fašistima i da je u kolaboraciji sa Fašističkom Nemačkom odnosno Italijom.Za Skupstinu Republike Srbije to su borci.Jer su se borili, za nacionalnu etnički čistu Homogenu Veliku Srbiju. U toku drugog svjetskog rata ujedinili su se sjever i jug istok i zapad, kapitalisti i komunisti, u borbi protiv Fašizma adolfa Hitlera,dotle je Vojni ministar Kraljevine Jugoslavije saradjivao sa ABVEROM / tajna obeštajna služba fašističke Nemačke.Za one koji su izvršili genocid nad Muslimanima u drugom svjetskom ratu kao i ratni zločin nad svojim sunarodnicima Srbima, od strane Skupštine republike Srbije dobiše status Borca i to zakonom za koji je glasalo 176 poslanika Skupštine Republike Srbije, tako da ovaj nacionalistički projekat postade i Državotvoran. Što su za svet zločinci za Skupštinu Srbije su Borci.Evropa je proglasila 15.07.1995.godine. Dan sjećanja na Genocid u Srebrnici. Za Skupštinu Srbije to je Zločin i jedva je glasalo 126 poslanika, a kako osuditi i reći da je genocid kada su se nalazili na istom projektu, koji se u kontinuitetu sprovodili, jer oni koji su u drugom svjetskom ratu izvršili genocid dobili su status Borca, a kako onda praviti diskriminaciju medju borcima pa ove koji izvršiše genocid u Srebrenici nazvati zločincima, to bi bila Vele izdaja, nacionalnog interesa.Danas se jedino u Srbiji podižu spomenici koloboracionistima fašističke Nemačke iz II svjetskog rata koji su vršili genocid nad svojim gradjanima koji pripadaju drugoj naciji i drugoj veri.Skupština Republike Srbije je jedina Skupština u Evropi i svijetu koja vrši reviziju drugog svjetskog rata, gdje ratni zločinci postadoše borci heroji i junaci.
Želim podsjetiti da je za vrijeme drugog svjetskog rata poginulo na desetine miliona gradjana Evrope i svijeta, oni koji su izvršili genocide, i koji su bili saradnici Fašističke Nemačke postadoše borci i heroji. Ovakva odluka Skupštine Republike Srbije je u suprotnosti sa Rezolucijom Ujedinjenih Nacija o GENOCIDU, kao i rezolucijom o kažnjavanju ratnih zločonaca donijetoj u Postdaunu 25.07.1945.godine, o procesuiranju, ratnih zločina odnosno zločinaca. Šta će na sve ove činjenice reći Evropa i Svijet. Ovim zakonom Skupština republike Srbije nagradjuje izvršioce genocida umjesto da ih osudjuje, čime direktno podstiče i druge svoje sunarodnike da čine genocid kojega će neka buduća skupština opravdati kao što je to učinila ova skupština.
Sandžački Bošnjački Klub je po prvi puta organizovao tribinu 22.03.2008.godine, povodom 65 godišnjice, genocida nad Muslimanima Sandžaka, sa osvrtom na Limsku dolinu.Stoga će SBK predložiti Bošnjačkom Nacionalnom Vijeću, kao i najvišim državnim predstvnicima Bošnjaka u BiH, kao i Verskim predstavnicima, dijaspori, da se Mjesec JANUAR proglasi mjesecim GENOCIDA nad Muslimanima Sandžaka, gdje će se održati naučne tribini u Sarajevu i Novom Pazaru i podsejtiti na zaboravljeni Genocid.
Stoga Bošnjaci Sandžaka, tragaju i tragaće za svojim POTOČARIMA.ZABORAVITI GENOCID JE NAJVEĆI GENOCID
Korišćena literatura :
– Genocid nad Muslimanima : prof.Dr Valadimir Dedijer i Antun Miletić
– Sandžak : Mirko Ćuković
– Ratna tragedija Muslimana 1941-1945 god.: Autor Dr.Safet Bandžović
– Draža Mihajlović Agent Vermahta :Autora Jovana Pavićevića
– Slušbeni Glasnik Republike Srbije br.137. od 24.12.2004.god.
– Peticija profesora filozofskog fakulteta iz Beograda, kojom su se obratili Ustavnom Sudu Republike Srbije povodom revizije drugogo svjetskog rata.Autor ovog teksta je predsjednik NVO Sandžačkog Bošnjačkog Kuba.
Predsjednik NVO SBK
Hodović Rifat——————————————————————————–
Vijesti
Pisana riječ
Historija
Agresija
Genocid
Armija R BiH
Forum PLBiH
Multimedija
O BiH
BH Dijaspora
O Nama
PROMO[color=#FF0000]23.02.11 15:58 Starost: 21 days
Limska Dolina Sandžačka Srebrenica[/color]Dana 05.01.2011.godine navršilo se 68 godina od Genocida nad Muslimanima Bosne i Sandžaka, izvršen u toku drugog svjetskog rata od strane vojske Kraljevine Jugoslavije. O tom Genocidu se nije smelo govoriti, o njemu se šutjelo, ta šutnja je dovela do drugog Genocide, Srebrenice i ponovo Bosne i Sandžaka.
Narod koji ne proučava svoju istoriju on je osudjen na njeno ponavljanje
Danas sa ove vremenske distance znamo koji je to biro projektovao Genocid nad Muslimanima, znamo i arhitekte, samo se izvodjači radova smijenjaju, u zavisnosti od godina starosti.Tamo gdje je stao Avro Cemović nastavio je Pavle Djurišić, gdje je stao Pavle Djurišić nastavio je Ratko Mladić. O Sandžačkoj Srebrenici se ne govori, o njoj se šutjelo, o njoj se šuti, o njoj se šapatom govori, da nam se ne naljute četnički vojvode, koji su predsjednici parlamentarnih stranaka u Skupštini Republike Srbije,i to jedan od njih dvoice nalazi se u Hagu gdje mu se sudi za Genocid i ratni zločin, ili će nam se naljutiti i poslanici Skupštine Republike Srbije, koji ih proglasiše, borcima junacima i herojima, i to doniješe zakon o borcima kojima legalizovaše Genocid nad Muslimanima u drugom svjetskom ratu. Zakon o izmenama i dopunmama zakona o pravima boraca vojnih invalida i članova njihovih porodica.
Skupština Srbije donosi dana 21.12.2004.godine na sedmoj sednici Drugog zasjedanja. Ovim Zakonom Skupština Republike Srbije je i de jure i de fakto priznala državotvorni projekat,Velike Srbije, koji se sprovodi u kontinuitetu. A možda će nam se naljutiti i predsjednik države g. B.Tadić jer on tvrdi da se radi o borcima koji su se borili za nacionalnu stvar, te ukazom pusti u opticaj zakon o borcima Kraljevine Jugoslavije. 24.12.2004.godine.
Sandžačka Srebrenica to je Limska dolina gdje je od strane boraca Skupštine Republike Srbije za mjesec dana ubijeno je 9200 Muslimana, jedini grijeh su imali što su Muslimani. U Sandžaku je za vrijeme drugog svjetskog rata ubijeno izmedju 30.000 i 35.000, Muslimana mirnih stanovnika.
Danas Bošnjaci Sandžaka tragaju za masovnim grobnicama poubijanih sunarodnika od vojske Kraljevine Jugoslavije to jest od boraca Skupštine Republike Srbije,kako bi i Sandžak dobio svoje Potočare, kako bi bil dostojno sahranjeni.
Ovaj stravičan Genocid je proistekao iz projekta Srpskog Kulturnog Kluba, čiji su članovi bili akademik prof.dr Vasa Čubrilović, Dragiša Vasić, Dimitrije Ljotić Dr, Stevan Moljević,koji je bio četnički ideolog i tvorac projekta Homogena Velika Srbija, koji je poslužio kao osnova za pisanje četničkog program koji je napisao niko drugi do Vojni Ministar i ujedno komadant Vojske Kraljevine Jugoslavije Dragoljub Draža Mihajlović.Septembra mjeseca 1941.godine. U projektu se izmedju ostalog navodi kako treba rešiti pitanje Muslimana u Jugosaviji kao i granice unutar Jugoslavije :
* b. Omedjiti de fakto srpske zemlje i učiniti da u njima ostane samo srpski živalj.
* v. Posebno imati u vidu brzo i radikalno čišćenje gradova i njihovo popunjavanje sa svežim srpskim elementom.
* g. Izgraditi plan za čišćenje ili pomeranje seoskog stanovništva sa ciljem homogenosti srpske državne zajednice.
* d. U srpskoj jedinici kao naročito težak problem uzeti pitanje Muslimana i po mogućnosti rešiti ga u ovoj fazi.Stav četničkog pokreta Draže Mihajlovića prema Muslimanima bio je da ih treba sistematski fizički uništavati u toku rata a one koji ne budu uništeni, iseleti u Tursku i na njihovu teritoriju naseliti srpsko stanovništvo.U ostvarivanju plana o uništenju Muslimana, četnički pokret Draže Mihajlovića je decembra 1941.i avgusta 1942.god na području Foče i početkom 1943.godine na teritoriji Sandžaka izvršio genocid nad Muslimanima.U svojoj belešci Draža Mihajlović je napisao : Na dan ustanka oni će svi biti pokrenuti sa svojih naselja a što niko neće moći sprečiti,u danom momentu svi Muslimani ima da budu pokrenuti sa svojih ognjišta.Oni koji su bliže hrvaskim oblastima tamo, glavno je da svi budu pokrenuti.Potrebno je još sada da se pripremi iseljavanje za Tursku ili ma dje van naše teritorije.
Po sačinjenom programu pristupilo se realizaciji programa,na taj način što je donijeta instrukcija od strane Vojnog Ministra i komadanta Vojske Kraljevine Jugoslavije 20.12.1941.godine, komadantu četničkih odreda u Crnoj Gori i komadantu Limskih četničkih odreda o organizaciji,ciljevima i upotrebi četničkih odreda.Komanda četničkih odreda Jugoslovenske Vojske.Gorski Štab Str.Pov.Br.370 od 20.12.1941.godine.Položaj, Djeneralštabnom majoru g.Djordju Lasiću i komadantu četničkih odreda Jugoslovenske vojske u Crnoj Gori i kapetanu g.Pavlu Djurišiću Komadantu Limskih četničkih odreda Jugoslovenske Vojske.
Instrukcije su precizno odredile šta i kako treba da se radi sa Muslimanima kako bi se postigli nacionalni ciljevi tj etnička čista Velika Srbija u okvru Kraljevine Jugoslavije, ciljevi naših odreda jesu :
Stvoriti Veliku Jugoslaviju i u njoj Veliku Srbiju, etnički čistu u granicama Srbije – C.Gore – Bosne i Hercegovine – Srema -Banata i Bačke.
4. Čišćenje državne teritorije od svih narodnih manjina i nenacionalnih elemenata.
5. Stvoriti neposredne zajedničke granice izmedju Srbije i C.Gore, kao i Srbije i Slovenačke čišćenjem Muslimanskog življa i Bosne od Muslimanskog i Hrvatskog življa.
6. Kazniti sve Ustaše i Muslimane koji su u tragičnim danima nemilosrdno uništavali nač narod.
8. U krajevima očišćenim od narodnih manjina i nenacionalnih elemenata izvršiti naseljavanje Crnogorcima ( u obzir dolaze siromašne nacionalne ispravne i poštene porodice ).
Dalje se u instrukciji objašnjava način upotrebe četničkih odreda u datom trenutku u kojim se kaže :
1. Jednim dijelom snaga dejstvovati iz doline Lima pravcem : Bijelo Polje – Sjenica sa zadatkom očistiti Pešter od Muslimanskog i Arnautskog življa.Ove snage moraju saradjivati sa odredima Javorskim i Goliskim.
2. Delom snaga dejstvovati pravcem preko Čakora ka Metohiji sa zadatkom da se na tom pravcu očisti teritorija od arnauta ,kao i da se presretnu oni koji će biti gonjeni iz Pešteri tj Sandžaka.Po dobijenim insturkcijama pristupilo se realizaciji genocidnog projekta o formiranju etnički čiste homogene Velike Srbije u Velikoj Jugoslaviji, koja je bila samo paravan iza kojeg su se Srpski nacional fašisti krili. U ranim Jutarnjim časovima 05.01.1943.godine iz Šahovića srez Bjelopoljski pod komandom PavlaDjurićića krenulo se na napad na B.Polje i sva sela na tom pravcu bila su spaljena civilno stanovništvo poubijano. U izveštaju Vojnom Ministru i ujedno komdantu Vojske Kraljevine Jugoslavije Draži Mihajloviću od 13.01.1943.godine se kaže :
Akcija u Pljevaljskom, Čajničkom i Fočanskom srezu protiv Muslimana izvršena je.Operacije su izvedene tačno po naredjenju i izdatoj zapovjesti. Napad je počeo u odredjeno vreme.Svi komandanti i jedinice izvršile su dobivene zadatke na opšte zadovoljstvo.
Naši odredi 7.ovog mjeseca u toku noći, već su izbili na rijeku Drinu,te su borbe zaključno sa tim danom bili uglavnom završene, zatim je nastalo čišćenje oslobodjene teritorije.Sva Muslimanska sela u tri pomenuta sreza su potpuno spaljena tako, da nijedan njihov dom nije ostao čitav.Sva imovina je uništena sem stoke, žita i sena.
Za vreme operacije se pristupilo potpunom uništavanju Muslimanskog življa bez obzira na pol i godine starosti. Žrtve kod Muslimana su 1200 boraca i do 8000 ostalih žrtava žena staraca i dece.
Borci Skupštine Republike Srbije oslobadjali su svoju teritoriju od svojih gradjana tj svojih komšija,Muslimana od kojih je video i učio Ratko Mladić, koji je takodje oslobadjao svoju teritoriju od svojih komšija u Srebrenici. Za ovakav Genocid neposredni izvršilac Pavle Djurišić je odlikovan od strane Firera tj Adolfa Hitlera, za uspešno izvršen postavljeni zadatak sa Gvozdenim Krstom. Svetske sile su novembra mjeseca 1943,godine to jest Staljin Ruzvalt i Čerčil na samitu u Teheranu, doneli odluko o prestanku saradnje u svakom obliku pomoći Vojsici Kraljevine Jugoslavije, jer je utvrdjeno da vojska svo vreme rata saradjuje sa Fašistima i da je u kolaboraciji sa Fašističkom Nemačkom odnosno Italijom.Za Skupstinu Republike Srbije to su borci.Jer su se borili, za nacionalnu etnički čistu Homogenu Veliku Srbiju. U toku drugog svjetskog rata ujedinili su se sjever i jug istok i zapad, kapitalisti i komunisti, u borbi protiv Fašizma adolfa Hitlera,dotle je Vojni ministar Kraljevine Jugoslavije saradjivao sa ABVEROM / tajna obeštajna služba fašističke Nemačke.Za one koji su izvršili genocid nad Muslimanima u drugom svjetskom ratu kao i ratni zločin nad svojim sunarodnicima Srbima, od strane Skupštine republike Srbije dobiše status Borca i to zakonom za koji je glasalo 176 poslanika Skupštine Republike Srbije, tako da ovaj nacionalistički projekat postade i Državotvoran. Što su za svet zločinci za Skupštinu Srbije su Borci.Evropa je proglasila 15.07.1995.godine. Dan sjećanja na Genocid u Srebrnici. Za Skupštinu Srbije to je Zločin i jedva je glasalo 126 poslanika, a kako osuditi i reći da je genocid kada su se nalazili na istom projektu, koji se u kontinuitetu sprovodili, jer oni koji su u drugom svjetskom ratu izvršili genocid dobili su status Borca, a kako onda praviti diskriminaciju medju borcima pa ove koji izvršiše genocid u Srebrenici nazvati zločincima, to bi bila Vele izdaja, nacionalnog interesa.Danas se jedino u Srbiji podižu spomenici koloboracionistima fašističke Nemačke iz II svjetskog rata koji su vršili genocid nad svojim gradjanima koji pripadaju drugoj naciji i drugoj veri.Skupština Republike Srbije je jedina Skupština u Evropi i svijetu koja vrši reviziju drugog svjetskog rata, gdje ratni zločinci postadoše borci heroji i junaci.
Želim podsjetiti da je za vrijeme drugog svjetskog rata poginulo na desetine miliona gradjana Evrope i svijeta, oni koji su izvršili genocide, i koji su bili saradnici Fašističke Nemačke postadoše borci i heroji. Ovakva odluka Skupštine Republike Srbije je u suprotnosti sa Rezolucijom Ujedinjenih Nacija o GENOCIDU, kao i rezolucijom o kažnjavanju ratnih zločonaca donijetoj u Postdaunu 25.07.1945.godine, o procesuiranju, ratnih zločina odnosno zločinaca. Šta će na sve ove činjenice reći Evropa i Svijet. Ovim zakonom Skupština republike Srbije nagradjuje izvršioce genocida umjesto da ih osudjuje, čime direktno podstiče i druge svoje sunarodnike da čine genocid kojega će neka buduća skupština opravdati kao što je to učinila ova skupština.
Sandžački Bošnjački Klub je po prvi puta organizovao tribinu 22.03.2008.godine, povodom 65 godišnjice, genocida nad Muslimanima Sandžaka, sa osvrtom na Limsku dolinu.Stoga će SBK predložiti Bošnjačkom Nacionalnom Vijeću, kao i najvišim državnim predstvnicima Bošnjaka u BiH, kao i Verskim predstavnicima, dijaspori, da se Mjesec JANUAR proglasi mjesecim GENOCIDA nad Muslimanima Sandžaka, gdje će se održati naučne tribini u Sarajevu i Novom Pazaru i podsejtiti na zaboravljeni Genocid.
Stoga Bošnjaci Sandžaka, tragaju i tragaće za svojim POTOČARIMA.ZABORAVITI GENOCID JE NAJVEĆI GENOCID
Korišćena literatura :
– Genocid nad Muslimanima : prof.Dr Valadimir Dedijer i Antun Miletić
– Sandžak : Mirko Ćuković
– Ratna tragedija Muslimana 1941-1945 god.: Autor Dr.Safet Bandžović
– Draža Mihajlović Agent Vermahta :Autora Jovana Pavićevića
– Slušbeni Glasnik Republike Srbije br.137. od 24.12.2004.god.
– Peticija profesora filozofskog fakulteta iz Beograda, kojom su se obratili Ustavnom Sudu Republike Srbije povodom revizije drugogo svjetskog rata.Autor ovog teksta je predsjednik NVO Sandžačkog Bošnjačkog Kuba.
Predsjednik NVO SBK
Hodović Rifat——————————————————————————–
-
AuthorPosts
- You must be logged in to reply to this topic.